장음표시 사용
191쪽
72 LIB. I. SECI'. I. DE MATRI M. SACRAMENTO.
tum. Verum cum eas minus probarent ob quamdam incontinentiae labem , quam ita contrahentibus sibi videro visi sunt, has nuptias , ut Suo loco vidimus, et coronatione et benedictione privarunt, etsi coram Ecclesia celebrarentur. Sicque ostenderunt
Sacramentum per contractum confici.
Ut patet, argumenta illa omnia , quibus ex antiquitato ostendimus contrahentes creditos sacramenti matrimonii ministros ,
eadem Sunt, quae eVincunt, maiores nostros ratum fixumquo habuisse unam eamdemque rem esse contractum et sacramentum
in christianorum nuptiali foedere ; sive hae nuptiae ornarentur,sivo destituerentur exteriori rituum forma et apparatu. Iuverit nunc aliud argumentum adiicero quo magis antiquitatis sensus innotescat ad rem nostram conficiendam. Hoc vero desuminus ex testimoniis illorum Patrum , quae , ut innuimus , magno numero protulit Lamoius , quibus Ostendat Veteres nomen ac dignitatem sacramenti in coniugiis veteris testamenti agnovisM. Tales sunt praeter recentiores Τertullianus , S. Imωronymus , S. Augustinus , S. Leo M., Hin arus Remensis, etc. 6 . Nos ultro id damus Lamoto, dummodo in germano sensu , quo a Patribus sacramenti dignitate ac nomino velorum coniugia praedita esse dixerunt, intelligantur ; videlicet rationo mori signi, aut significationis suturae Christi cum Ecclesia comiunctionis. Duo sensu interdum etiam iidem Patrus vel in ipsis infidelium connubiis sacramenti dignitatem ac nomen admiserunt , non autem ea ratione , qua in nova lego matrimonium dicitur sacramentum , quatenus scilicet adnexam gratiam habet, seu signum efficax est gratiae , quod esset absurdum de Othnucorum coniugiis cogitare T). Quo praeposito rundamento , sic
6ὶ In Op. cit. pag. 710-716. Haec autem congessit testimonia eum in finem. ut deinde inferret viros principes, prout in veteri lege, sie in nova usos fuisse ac etiamnum uti potestate constituendi impedimenta dirimentia . etiamsi nuptiae a Christo evectae fuerint ad dignitatem sacramenti. 7ὶ Atque lite obser ari volo hunc auctorem , qui se ubique criticum SagaciSSimum , immo et hypererilicum exhibet, tamen luna hoc loci , tum ubicumque agitur de paradoxis suis adversus Ecclesiae doctrinam persuadendis, absque delectu testimonia congerere Solere.
192쪽
itinuri insisto. Corsum est, Patres illum contra tum , seu illum ipsum consonsum, quo eonStituebatur eontractus coniugalis in ter fideles , vocasse sacramentum presse , ae Vori nominis ad cum modum , quo latiori sensu Sacramenta dixerunt coniugia ,
quae anio Christi advonsum fiebatit tum apud fidolos tum apud infidolos. Atqui in post orioribus his coniugiis Patres non dissim.
Xerunt Sacramentum a contraetu, Sed hunc ipsum eontractum s
cramentum Vocarunt ob ipsi inhaerensem signifiealionom suturae Christi eum Ε elusia unionis ; ergo neque ullam interposuerunt distinctionem inlor contractum et sacramentum in coniugiis christianorum , sod hunc ipsum contra tum appollarunt Sacramentum , eo quod prae Se ferat ratione sui signum officax gratiae, atque unionis Christi eum Ecclesia. Tertio demum catholicam Ecclesiam sua sontiundi os agondiratione distinctionem contractum inter of sacramentum in sidelium , seu baptizatorum coniugiis excludere luculenter ostenditur Ox conellii Τridentini doctrina. Nam concilium, sess. XXIV, uti superilis vidimus , duo edixit, ac l. Christum passione sua nobis promeruisse gratiam , quae naturalem amorem perficeret, et indissolubilem unitatem coniugii proloparentum ac posterorum confirmaret. 2. Per eiusmodi gratiam , qua sunt instruela coniugia christianorum, haec praestare connubiis veleribus tali gratia destitutis. Ex his proinde discimus, Sacramem tum matrimonii christiani nihil aliud esse quam contractum
ipsum sanctificatum , dum per consensum Verbis seu nutibus expressum eum contrahentes conficiunt. Sane, si sacramentum
a contractu distingueretur , eique tamquam res ab eo distincta accederet, ut scite animadvertit card. Gerditius, non dixisset concilium, Christum secisse matrimonium sacramentum , sed socisse sacramentum distinetum ad sanctificandum matrimonium , eidemque adiungendum 8). Praeterea, ut apposite rem declarat Bellarminus , coniugii sacramentum duobus modis considerari potest. Uno modo quando fit , altero quando permanet postquam factum est. Est
193쪽
enim matrimonium Simile eucharistiae , quae non solum dum fit, sod etiam dum permanet, Sacramentum est. Dum enim coniuges vivunt , Semper eorum Societas saeramentum est
Christi et Ecelesiae. Nam, ut ipse continuat, negari non potest ipsos coniuges simul cohabitanteS, Sive eXternam coniugum societatem et coniunctionem , quae materiale est symbolum exieruum Christi et Ecclesiae indissolubilem coniunction0m
referens, quemadmodum in Sacramento eueharistiae , coiis, eratione per3cta , remanent Species eoΠSecratae , qua0 sunt
symbolum sensibile atque DXlernum interni alimenti spiritualis b). Iam vero , si Sacrumdnium coniugii consisteret , aut re- luireretur in re aliiIua a coniugali unione di Stincla , transacta semel illa qualicumque ceremonia, in qua iuxta adversarios consisteret lolius Sacramenti ratio, nihil saeramentale in illauni otio perSevoraret, quae facta sui SSet per contractum penitus a sacramento distinctum , atque SeiunctUm , et in quem , ut
conlotiditur, nullum influXum S ὶcramentum exercet, utpote quod consisteret iantum in actu transelliate , non auton in statu permanente. Quocirca Permaneret iu statu suo et conditio contractus mere Iuuurali S atque eiVilis , secus ac christiani connubii natura ex dictis postillet. Quod profecto nemo catholicorum dicet. At pixiestat id ipsum adversariorum agendi ratione firmius constitui. Cum enim Nuyta urgere realem eius emodi distinctionem inlor contraclum et Sacramentum in coniugiis christianorum sibi proposuisSet , ita ut ratio sacramenti accedat tamquam ab extrinseco ad consensum , negavit Christum evexisse matrimonium ad dignitalem sacrameuli 0 Porro hic auctor non negavit , matrimonium unum esse ex septem Ecclesiae sacramentis a Christo institutis , quod haereticum esset, sed eo sunsu insidiatus est, Christum evexisse matrimonium ad dignitatem Sacramenti, quatenus contractum ipsum naturalem suu civilem secerit sacramentum , et Vim tribuens producendas
θὶ De mair. cap. VI. l0ὶ Eius propositiones a Pio IX. notatas superius dedimus.
194쪽
gratiae conualientibus in actu ipso , et per actum contrahendi, ut deinde argumentaretur , rationem sacramunti ipsi eonfractui in esse suo iam constituto per benedictionem Sacerdotis accedero , et sic alterum ab altero distingueret. Et reipsa ex hoc principio Nuylet hoc tamquam corollarium deduxit, adiiciense sacramentum non esse uisi quid contractui accessorium , abs eoque separabile H). a Quae tamen doctrina falsa declarata
est a summo Poulisice , atque ut talis damnata. Demum cum Ecelesia nunquam coegerit , aut cogat ad sesu deinceps saltem communiendos bonodictione sacerdotali eos , qui quacumque ex causa illicile contraheules eam non receperint,eX. gr. DOS, qui, Paroelio reluctante, aut ubi indulgotur ad valorem nuptiarum in coniugiis mixtis coram miniSiro acallioli eo , contraxerunt , luculenter ostendit, se invectam hane distinctionem inter eoniraclum et sacramentulu plane non agnoScere. IIa
enim in hypothesi iuxta adversurios nubentes non recepiSSent Saeramentum , adeoque etsi eos coniugii ita illicito inter se initi poeniteret, deberent tamen in perpetuum gratia Sareamentali ipsis adeo necessaria carere; quod quidem Itientissima mater Ecclesia nunquam tu siliis suis pateretur. Si proinde Ecclesia eis denegat benedictionem , nec eos cogit ad eam Sibi comparandam, ideo est, quod ipsa pro certo habet sic contrahentes vere, licet indigno , Sacramentum si oepisse, Sublato autem obice, quo impediti sunt quominus fructum seu esseclum sacramenti Susciperent, nempe Vim sacramenti, quae reViviscit, Sacramento iugiter pereeVerante , prout exposuit Bella inus. Igitur spectata rei natura, ausiqui talis Sensu inspueto, clesiaeque sentiendi et agendi ratione expensa , concludamus necesse est, in reuiugiis christianorum inseparabilem plano esse rationem contractus et Sacramenti ; atque idcirco evanes- eant oportet cuncta exitialia conseetaria , quae unico huic sinparabilitati et distinctioui innituntur , et eX ea profluunt. Butra Vero ex vindicata doctrina hac do inseparabilitate, pronum est corollarium inserro, quod in ipsa huius ari,
H) Cl. Dumnatio et prohibitio etc. I . eit.
195쪽
l76 LIB. I. SECT. I. DE MATRIM. SACRAMENTO.
culi inscriptione enunciavimus , nimirum in matrimonio s-delium , ubi non habetur sacramentum , neque contractum legitimum haberi. Nam si in eonnubiis christianis , eelebrato matrimonio , nulla superest distinctio realis inter eoniraelum et Sacramentum , adeo ut sacramentum et contraelus sint unum id naque , omnino soquitur ibi non haberi contra tum legitimum seu validum , ubi non habetur sacramentum. Ilinc fere sup mn memivideri posset pluribus adeo conspicuam Useri talem adstruere. Duoniam lamen qui novi latibus student , nunquam desinunt perniciosam doctrinam obtrudere , iuxta quam , etiamsi in coniugiis christianis quacumque de causa non habeatur sacramentum , teneat nihilominus matrimouium in ratione comtractus legitimi , opera pretium esse ducimus, ipsis hoc etiam effugimn praeripere. Duc, i quidem facile sil lum ex intima rei
natura , tum ex doctrina Ecclesiae, tum denique ex analogia cum Sacramentis reliquis. Sane natura ipsa rei , qua de agitur , exposcit , ut nullus agnosei doboat logi limus seu validus coniraelus inter nubentes, ubi non habetur quacumquo OX causa Sacramentum , Si Sacramentum matrimonii nil aliud sit quam contractus legitimus sub debitis conditionibus colebratus : atqui ex dictis piusmodi est matrimonii saeramonium : ergo , si non habetur Sacramem tum , neque contractus habetur. Quando proinde sacramentum non fit , ideo est, quia factus non est contractus legitimus ;alioquin iam esset saeramentum et ergo Spectata intima natura rei, haberi nequit contractus ubi non habetur sacra
Rursum: sacramentum speciatim consistit , seu nequit concipi quod hine quidem sit, illinc non sit sacramentum , seu eX parte sit, ex parte Vero non sit; Sacramentum enim aut integrum sit oportet ac perfecimn in Sua , quam V ant ,. D mali ratione , aut nullum est Omnino. Porro materia promima sacramenti matrimonii est contractus dum sit, cuius materia remota sunt corpora , maleria proxima traditio eorporum, fodi
196쪽
ma acceptatio ; Ego te accipio in meam; igitur prior actus, qui contractus fieri incipit, est materia proxima , larma Secundus acim , quo contractus completur , quae est illud Dembum quod accedens ad elementum facit sacramentum. In omni enim contractu adest fou intervenit iraditio, vel eoneessio , et acceptatio iuris. Ideo diximus maloriam sacramenti matrimonii esso contractum dum sit , seu in actu quo et per quem sit. Nempe , quod in idem recidit: aut habetur sacramentum et habetur contractus , aut non habetur sacramentum, nec habetur contractus , ex quo ex git Sacramentum , Seu non est contractus ille formalis qualis requiritur ad sacra
Si consulamus vero Ecclesiae doctrinam , eo magis haec veritas confirmabitur. Etenim eo ipso quod Ecclesia docet, causam esset illem matrimonii, ut loquitur Eugenius IV. in decreto pro Armenis , regulariter esse mutuum consensum per Verba de praesenti expressum , patefacit , non possc haberi sacramentum Sine contractu , et vicissim nullum haberi comtractum ubi non est sacramentum, cum matrimonium sit ipse legitimus contractus , qui gratia instruitur. Quod expendens Van-ripon , auctor profoclo adVersariis non suspectus , Scribit : . Causa igitur efficiens ot perficiens, matrimonium est mutuus contrahentium consensus , et Sicut . sponsalia de futuro contrahuntur solo consensu in nuptias . futuras , ita matrimonium per consensum de praesenti in . nuptias perficitur iuxta regulam iuris : nuptias non concu-
, bitua sed consensus facit. Unde pontifex Innocentius III.
s in cap. 23. X. De voti salibus , tamquam indubitatum sums damentum assumit , quod susciat ad matrimonium solus . congemus illorum, de qurarum, quarumque coniunctionibuS, agitur 2). . Agi Vero de matrimonio prout sacramentum est, constat ex iis, quae idem auctor numeris praecedentibus exposuit circa discrimen inter infidelium et fidelium coniugium,
197쪽
78 LIB. I. SECT. I. DE MATRIM. SACRAMENTO.
quod illud quidem sit verum, sed non ratum, istud praeterea sit
eliam ratum et saeramentum , dicens. n. 3. α Aliud ost matris monium ratum , idost, ab Ecclesia approbatum , quod inter, Christi fidelos legitimo contrahitur .... Nam etsi matrimonium, vorum inter insideles cxistat, non tamen est ratum : inter, fideles autem Verum et ratum exiStit, quia saeramentum, sidet, quod semel est admissum , nunquam amittitur , Sed , ratum efficit coniugii sacramehium , ut ipsum in coniugibus, illo durante perduret . , Deinde explicat accurate quid veniat in Eugenii deeroto sub verbo regulariter , scribens : α Nulla, lonus sic intolligendum , quasi aliquando alia esset eausas efficiens matrimonii , quam mutuus consemus , sed quods is conssensus non sit exprimendus per verba , ideoque Voculas regulariter non refertur ad mutuum conSensum , Sed rese a tur ad consensum per verba de praesenti DXpreSsum. 3
Εodem iondit doelrina concilii Tridentini , ex qua constat,
concilium matrimonia clandestina irritasse non solum prout sacramenta , Sed prout sunt contractus , imo directo irritum fecisso ac illegitimum consensum elanculum contrahentium, quos ad contrahendum reddidit ineptos , ut sic irritum sareret contractum adeoque et Sacramentum. Persuasum igitur habuit concilium , ubi nullum est sacramentum coniugii, nullum pariter esse eoniraelum , ex quo Saeramentum enascitur l 3). Et sane salis est verba expondere dcereti , ut mens concilii
15) I ieet ex diciis contracius et sacramentum in coniugio christiano unum revera sint, seu , ut aiunt, identisicentur, ratione tamen seu logico prius est contractus quam sacramentum concilium porro reddens coniuges non idoneos ad contrahendum , hoc ipso irritum facit eorum contractum, adeoque et sacramentum imiwdit, quod ex illo exurgeret. Apposite Bellarminus loc. cil. cap. V. scribit : ti Materia saeramen ii huiusn non est coniunctio viri ac mulieris clijuscumque, sed coniunctio legitimarum N personarum .... uuae sint autem l gitimae Personae Christus non definivit, u sed praesupposito contractu humano inter legitimas perSonas, eam conivnen tionem evexit ipse ad sacramenti dignitatem ; Ecclesia igitur determinat, ' quae sint legitimae personae , et eo modo materiam et fundamentum prae-n parat sacramento matrimonii. n
198쪽
patefiat : . Qisi aliter, statuit concilium, quam praesentos parocho , Vel alio sacerdoto de ipsius parochi seu ordinarii, licentia , et duobus vel tribus testibus , matrimonium contra, hero alieniabunt , eos Sancta Synodus ad contrahendum om- . nino inhabiles reddit, et huiusmodi contractus irritos esse des cernit, prout eos praesenti deerelo irritos facit et annub
Ex alio praeterea lanio Ecclesiae doctrina hac super re innotescit , scilicet ex ratione signi prout indicat unionem Christicum Ecclesia , quod inest ipsi contractui. In tantum enim matrimonium christifidelium est sacramentum , in quantum est signum practi eum coniunctionis Christi et Ecclesiae , et sub hoc respectu gratiam legi limo nubentibus confert. Iam vero eiusmodi signum est contractus per eonSenSUm Verbis, aut signis clieitum , et quidem inter legitimas personas ac sub debitis conditionibus. Si proinde non habetur Saeramentum , ideo est , quia deest contractus ; nam si adesset legitimus eontractus , hoc ipso haberetur Saeramentum ; ergo minime possibilo est , ut habeatur contractus , ubi non est sacra
Eadem Ecclesiac sentiendi ratio innotescit cX modo , quo ipsa se gerit quoties in eliristianorum coniugiis non intervovit
Sacramentum , clam nempe nil quo eX capite eVenit, ut sacramentum non haboatur. Siquidem ipsa illico ut inuuplos spe tat eos, qui ita eontraXerunt , utque aut separat ab inVieem , aut eos habet ut Drniearios. Cur vero ita se gerit , licet mal rialem , aut civilem inter Se conventionem secerint , nisi quia ipsa pro certo habet, nullum adesse sormalem ac presse dictum contractum ' Idque sine ulla exceptione ; porro nulla eSSet ratio sic agendi , si Ecclesia existimaret posse haberi legitimum contractum sormalem ac Validum , qui non Sit sacramentum. Hae enim in hypothesi ad summum coniuges privarentur gratia tantum Sacramentali , Vel peccarent ita contrahentes contra Ecclesiae praeceptum , sed coniracius in sub robore per-
199쪽
maneret, ac illi Vere coniuges essent. Attamen Ecclesia uti nullas constanter habuit et habet eiusmodi continctiones. ΑNmmonio igitur ineluctabili est , non subsistem contractum , si non interveniat sacramentum , seu Verius qui non Sit sacra
Idem aperiissime colligitur ex Al locutione , quam Pius IX. habuit ad Patres carditudes dio 27. Septemb. 1852. in qua contra legem de matrimonio civili in Neo-Granalensi republiea propositam, ita Catholicae Ecclesiae doctrinam exposuit :. Nihil didimus do alio illo decreto , quo matrimonii Sacramemu ti mysterio , dignitale , Sanctitate omnino despecta, eius-
ου quo institutione , et natura prorsus ignorata, et eversa , ,, atque Ecclesiae in Sacramentum idem potestate penitus spre- , ta , proponebatur iuxta iam damnatos haereticorum errores, . atque adversus callioli east Ecclesiae doctrinam , ut matris is nium lamquam civilis tantum contractus haberetur, et inu variis casibus divortium proprie dictum Saneiretur, omne , quo matrimoniales causae ad latea deferrentur tribunalia, , ol ab illis iudicarontur ; cum nemo eX catholicis ignoret, is aut ignorme pOSSit, matrimonium esse Vere, et proprie i, Unum cX Seps sem eVangelicae legis Sacramentis a Christo, Domino institulum , ac propterea inter fideles matrimonium . dari non posse , quin uno eodemque tempore Sit Sacramen, tum , alque idcirco quamlibet aliam inter christianos viri ot, mulieris , praeter Sacramentum , coniunctionem , cuiuscum, quo etiam ei vilis legis Vi factam , nihil aliud esse , nisi turpem, atque exitialem concubinatum ab Eeclesia tantopere damna , tum , ac proinde a coniugali laedere Sacramentum separaris nunquam posse , et Omnino Spectam ad Ecclesiae potestatem, ea omnia decernere , quae ad idem matrimonium quovis, modo possunt pertinere i5 . Duibus praeclarissimis verbis dum absolutissima traditur doctrina Ecclesiae catholicae de matrimonio , simul Cani eiusque fautorum ac patronorum sentem
200쪽
tia reprobatur l6), ac doctrina, quam in hoc articulo prObandam suseopimus , diserte asseritur. Beliquum est ad absolvendum hoc argumentum , ut conseramus Saeram nlum hoe nostrum connubii christiani cum sacramentis rutiquis , ut ex istorum analogia veritatem eruamus enuncialae doctrinae. Porro eXploratum est, cum agitur de materia saerament rum proXima , cuiusmodi osl eoniraelus in sacramento matrimonii in sensu exposito , quod si aliquo vilio ea laboret substantiali , ut aiunt , hoc ipso non Oxurgal seu non eonficiatur S, eramentum ; aut si agitur de Sacramentis permanentibus , uti eucharistia , corruptis speciebus , sacramentum esse desinit corporis ol sanguinis Domini. Itaque , quemadmodum cessante
idonea maloria, desinit esSe Sacramentum , ita, ceSSante Sastramento , materia idonea ecSSet , aut cessasse nece SSe QSt. Ut hanc doctrinam casu, quem prae manibus habemuS, coniungamuS , Si quacumque ex causa conlingat, ut aut non fiat sacramentum , aut Si factum Sit , eesSet Sacramenti ratio , materia amplius non subsistit; si in mali imonio , aut ex desectu consensus, aut eX defectu alleuius eonditionis , personae idoneae non sint ad legitime contrahendum , nec efficitur Sacramentum , neque ullo modo contra ius hab0tur. Itaque sive inlimam rei naturam , sive Ecclesiae doctrinam , sive demum analogiam spectemus sacramenti matrimonii cum Sacramentis reliquis , coneludamus oportel , in matrimonio christiano contractum legitimum non habori, ubi non habotur Sacramentum : adeo inseparabiles sunt ratio contractus et ratio Sacramonii l
16ὶ Ex liis iterunt patet , sententiam Cani illam probabilitatem amisisse . quam Bene l. x IV, ut privatus doctor, in eli. Opere De syriodo, eam habere scrips0rat, ut constat ex doctrina Pii VI. in litteris ad episc. Moluten spin dio 16. Sept. 1788. et in aliis datis ab eodem pontifice ad Carolum. episcop. Agriensem sub ditione Austriaca) die lI. Iulii 1789. Ilom ex doctrina Pii VIII. et Gregorii XVI. in negotio de matrimoniis mixtis cum rege Borussiae , ac tandem clarius adhuc ex doctrina Pii IX. quam hic sel alibi retuli in iis .