장음표시 사용
171쪽
52 LIB. I. SECT. I. DE MATRIM. SACRAMENTO.
Sacerdos, qui assisteret, accepta sive ab illo, sive ab ordinario
Quast eum ita Se habeant, pronum est colligero ex hac agendi sentionesquo ratione Τridentinorum Patrum, eos pro certo h buisse l. matrimonia clandeStina Vera fuisse Sacramenta, et exinde totam orta via dissicultatem, mun posset nec ne Ecclesia illa irritaro; 2. Non distingui in concreto, ut aiunt, Sacramen-lum a contractu in coniugiis fidelium, et ideo , uti nonnulli inserebant, non poSSe Ecclesiam irritare contraetum, quin irri-larot naturam sacramenti; 3. praesentiam Saeerdotis non requirido necessitatu sacrameuli, sod ex Eechmiac tantummodo dispositi otio, alioquin numquam disceptatum fuisset, utrum Scribae, aut saeordolis esset praesentia praeferunda; 4. hanc praesentiam roquiri laniluam testis, Ut aiunt, quali eati, quo fraudos praueaverentur, ita ut, eo etiam reluctante, coniugium validum sit , si eaolera concurrant a Τridentino praeSeripla; 5. ademiae,
quod conSequens est, neque sacerdotem essu coniugii ministrum, noe Verba, quaD ab eo proferuntur : Ego voS coniungo. esse Sacramonii formam.
Τalem porro I ridentinorum Patrum motitona fuisse, praeterea, quao illlata Sunt, mirifice confirmitur OX ipsis oppugnati nibus Pauli Sari,ii, qui de more ex aliuno oro de retum Tridentinum maligno donio carpit. Elonim, Scribit ipse, complures non intelligoro quinam definiretur, ea clandestina coniugia)suisso vera Satiramenta, et tam n I i qesiam eadem semper dolosin iam fuisse, eum sieri non possit ut Iseelesia saeramenta delestetur; nolens animadVertere EccleSiam non sacramenta inso, sed malam suscipientium dispositionem det lari ad olim
modum, quo detestatur communionem, aut consessionem sacri-logam.
47ὶ Lib. XXIII. cap. VI. n. 37. Hoc ipsum argumenium, quod desumitur exeoncilii Tridentini actis ad ostendendum. Patres illos longe abfuisse a sentcntia de sacerdote sacramenti matrimonii mini Stro, suse ac docte evolvit Benedictus XIV. in cit. Brevi ad Antonium, archiepisc. Goanum, quod reperitur in appendiee ad eiusdem pontificis Bullarium , nil. Venet. 178s.
172쪽
Obiicit prasterea, matrii nil contraetum non distingui a sacramento, et idcirco si Ecclesiast facultas non competit mimiandi sacramenti, neque pariter facultas ot supputet mutandi Contractus; aut certe ea mutatio spectabit ad principem laicum, cui subiicitur contractus qua contractus. Ita quidem Sarpius. qui hic pariter non advertit pur hoc impedimentimi non attingi
contractum, nec proinde sacramentum, Sed personas contrahentes , quae inhabiles redduutur ad contrahendum, nisi concurrant conditiones ab Ecclesia statutae. Quod voro subiistit doprincipe laico, ad quom spectat moderari contractum ut contractum, suo loco expendemus.
Irridet tortio loco voeos illas a paroelio ex Τridentino adhibendas in ritu nuptiali : Ego vos eoniungo ela. , alque em V es non alio tendero autumat, nisi ut brevi dogma fidei conficiatur
eas esse formam sacramenti. Ast perperam, ac secum ipse
pugnans has voces deridet Sarpius, et imponit concilio, dum
finem eidem, seu intentionem assingit, quae erat omino menti ipsius concilii contraria; persuasum siquidem erat concilio ex eiusdem Sarpii consessione, clandestina coniugia totidem osse Sacramenta, in quibus tamen illa verborum formula non adhibebatur. Adnotat aulam card. Pallavicinius, quod si parochus dicit : Ego vos coniungo, probe intolligitur ex conditionibus, quas libravimus, et ex reliquis omnibus, tompus illud praesens coniungo, eSSe quoddam tempus morale, prout scholae loquumtur, perinde ac si parochus diceret : In hac tota actione, quae nunc auci state mea peracta est, ego vos coninoei 48 . Ita quidem respoudet ΡHlavicinius. Dici tamen potest tantumdem Valere verba illa, quae a sacerdote proferuntur : Ego vos coniungo, ac ista : Ego confirmo, ratum habeo hoc coniugium vestrum tamquam Ecclesias minister, ac pro vero habeo
atque legitimo. Caeterum, uti accurato animadvertit Benod. XIV. 49). . Quamvis hanc formulam indicaverit concilium) quamcum
48ὶ Lib. cit. XXIII. cap. IX. B. 15. s9ὶ De Synodo lib. VIII. e. XIII. n. 6.
173쪽
. quo tamen aliam, iuxta cuiuslibet regionis usum adhibore . permisit : vel aliis uratur verbis i ta receptum uniuscuius- que provinciae ritum. Τantam porro Variolatem Ecclesia non tollerasset, multoque minus cuiuslibet provinciae arbitrio. permisisset, si existimasset, per Verba a Sacerdole prolata. confici sacramentum matrimonii. s Inter Varias autem 1O
mulas a sacerdoto in iungendis nuptiis usurpatas, et illam commemorat, quae alicubi obtinet his tantum verbis expressam :0uod Deus coniunoeit, homo non separet: quae certo nihil commune habent cum illis : Ego vos coniungo. Cui quidem formulae alias hic subiiciam, quae etiamnum vigent in n- nullis e clesiis. In dioeresi Wvergoburgensi haec adhibetur :Ideo matrimonium per vos contractum confirmo, rati ico et benedico, in nomine Patris etc. In dioecesi Eli, istat tensi sacerdos haec pronunciat verba : Matrimonium inter vos contractum
Deus confirmet, et ego in facie Ecclesiae illud solemni . In
nomine ete. In dioecesi Monach Frinsingensi haec sormula reporitur : Matrimonium in faeie ecclesiae inter vos contractum Deus confirmet, et auctoritate Ecclesia e Dei. ego illud apProbo, perficio atque solemniso. In nomine etc. ut videre est in singulis harum ecclesiarum ritualibus. Cum vero eiusmodi formulae antiquissimae sint atque ab immemorabili usurpentur, nommexhibent argumentum pro Veleri doctrina de contrahentibus sacramenti matrimonii ministris. Interim tum ex actis concilii, tum ex obiectionibus Pauli Sarpit palam sit, nullum dubium superesse circa germanam concilii Τridentini senionitam atque doctrinam. Exinde factum est ut hac do causa pioriquo theologi animum erexerint ad novam Cani doctrinam oppugnandam, prout rursum animadvertit card.
Nullus dubito, quod si religiosissimo doctissimoque Viro, cuiusmodi prosecto fuit Canus, comperta fuissent, quae hac insessione XXIV. concilii acla et constituta sunt, numquam ille
174쪽
CΑΡ. V. DE MINIS P. CONTRAII. ART. III. ARGEM. THEOL. 155
fortasse in hanc devenisset sententiam, neque lihoro adeo stylo contrariam suisset aggressus. Quid si perpexisset quae deinceps a Rom. pontificibus hac super re scripta atque constituta sunt Certo hanc Iton alligisset quaestionem, ex qua per hominum
saltem malitiam tot mala promanarunt. Iam praestat argumenta eXpendere, quae ex riclesiae sensu,
eiusque agetidi ratione proveniunt. Haec nobis suppeditant matrimonia inita quidem coram parocho, sed eo reluctante. Non semel enim sit, ut duo se fideles coram parocho sistant eum duobus, aut tribus testibus, atque ita ex improviso coniugium ineant, dum parochus reluctaturus praevidetur. Quo quidem incusu vix dalus est consonsus, matrimonium illico coulraelum, imo et ratum habetur, nec uinquam Separari coniugeS pOSSuni,
ac novas nuptias inire. EceleSia lamen iis, qui ita contraxerint, bonodietionem deinde non impertitur, nec ad eamdem recipiendam admillit, etiamsi eos patrali criminis poeniteat. Quaruonimvero uuia scilicet pro certo habet eos Verum ratumquo
matrimonium contraxisse, non iam uli meruIII civilem contra
tum, sed illi Sacramentum, quod iterari Semel administratum nequii. Nulla aut m est ratio cur benedictio consurri noli possit, si h e partem essentialom sacramenti constitueret, ita ut anto illam non haberctin' nisi contractus. Consul igitur Ecclesia, quiupotius pro certo habui, in uiusmodi coniugio verum haberi sacri monium. Et hoe ineluctabile est argumentum. Ιdom distondum de coniugiis, quae celebrantur eorum paIOcho, qui adhuc diaconus est; ex dispositione enim canonica, diaconus potest pur annum adminiSirare parouciam intequam ad sacerdotium perveniat. Quo tempori S interVallo, etsi excupio baptismalo et oueharistiae distribulione , Sacramenta reliqua conficero no lueat, potest tamen aSSi Stere matrimoniis, eaque conii ingere. Porro nemo umquaIn dubitavit haec coniugia, quibus diaconus ussistit, Vera eSSe Sacramenta, alioquin detrimentum paterentur fideles eoniuges gratia sacramentali destituli, quin ex propria Voluntato quidquam peccaVerint, in perpetuum; ne igitur hoc nSSeraliar, salendum PSt, ad ossentiam
175쪽
LIB. I. SE . I. DE NATRIN. SACRAMENTO.
sacramenti minime spectare sacerdotalem benedictionem; atque idcirco non sacerdotem, sed contrahentes Vero esse huius sacramenti administros. Qua autem ratione Canus eiusque assees queant se ab huius argumenti pondere subtrahere, plane non video. Non minus efficax est argumentiun, quod ad rem nostram ex
Sedis apostolicao lactis dictisque promanat. EnimVero, inmsaepius permota suerit controversia de coniugiis mixtis ob primcipum acatholicorum Vexationes, plures pontisces indulserunt in nonnullis regionibus, ut celebrarentur eiusmodi nuptiae intereat holicos et a catholicos . Indulserunt lamen ca lege, ut servem lur conditiones a se constitulae, et quidem interposita iurisiurandi religiono; quod si iacere detrectarent, matrimonium quidem Oram par lio celebraretur, Sed Sino omni apparatu religioso, ut denegata sponsis benedictione, ita ut parochus non exhibeat, nisi quam vocant assistentiam passivam 5s . Quo in casu matrimonium etsi illicitum, validum tamen semper habitum est ab Ecclesia, non modo ut contractus civilis, Verum etiam ut Sacramentiun. Ast ministerium sacerdotalo profecto in hoc nuptiali foedero non intervenit, itaque a solis contrahentibus
per mutuum conSensum esseclum est coniugii Saeramentum.
Ilὶ Ila constituerunt Bom. pontifices , nominatim vero Benedictus XIV. in melaratione circa matrimonia mixta Bollandiae 4. Nov. 1741. et Pius VI. in extensione praedictae declarationis ad ducatum Clivi ensem cum adiuncta instructione die 19. Iun. 1795. In hae porro instructione inter caetera haec leguntur : α Atque hinc plane consequitur, nullo actu positivo ipsos sparochos
n posse isthaec matrimonia probare, aut suo expresso consensu et auctoritateis confirmare. uuapropter gi cogantur in hac temporum conditione .... matriis moniis catholicorum cum muliere acatholica assistere, Salagant, ut se mere
is passive habeant, atque tamquam in iti audiant dumtaxat utriusque consonis sum; verumtamen ahStineant omnino a precibus recitandis, a benedietionen impertienda , atque ab omni alio Ecclesiam ritu adhibendo. v Idipsum consiliuii Pius VIII in Brevi 25. Mart. l850, ut caeleros praetermittam. duod vero Rom. pontifices habeant uti vera sacramenta eiusmodi coniugia, ex eo patet, quod Bened. XIV in cit. Declaratione aliique expresse ea vocent saerilegum vineulum. uua vero ratione posset dici saeraegus merus civilis contractus
176쪽
Ρr lorea iidem Rom. pontifices interdum, ita poscentibus rorum dissidissimis adiunctis, indulserunt, ut, abSente sacerdote, vel cum non sine ingenii periculo pateret ad ipsum adcessus , pos sint fideles coram duobus testibus licito intro coniugiuin , prout constitutum est pro Malabii ea provincia an . 669. dio 30. maii. Proposito praeterea dubio du colubrato matrimoniciniaquo hunedictione sacerdotis, qui tunc haberi non poterat, an OnVeniat nec ne, ut praefata benedictio postea suppleatur ' Acongregatione pro negotiis ecclesiae Gallicanao speciali lor d0pusula, diu 22 aprilis s79o , responsum est, Ut Vidimus, ut si fidoles eam petierint, posse quidem eisdem dari, ita lamon ut admoneruntur illam ad validitatem mutrimonii mimine pertinere.
Quorsum Vero eiusmodi admonitio, si cunsuissent pontifices illam bonedielion0m partem essunt talem sacramenti constituere Silentio praetereo cauterorum potitiseum ait in , nominas im
i oro Pii VlII, Grogorii XVI, ac Dii IX, quae omnia in id conspi-
'ant, ut sentiendi rationem , quae apud apostolicam Sodem obliuet, palefaciant hac super re, nompe do solis contrahontibus huius saeramenti ministris. Ilis igitur Oniissis ne longius rem protraham, salis mihi erit hic urgere, quae no 'issime Pius ΙX in damnatione Opurum IO. N pomuceni NuylZ, proseSSOris Taurinensis, odixit : . Plura quoque, inquit, de matrimonio subsau asSeruntur in proScriptis operibus) : nulla ratione sistri. posse Christum evexisse matrimonium ad dignitatum sacra- . monii; matrimonii sacramentum non esse nisi quid contractuto acceSSorium, ab eoque Separabile, ipSwm te Sacramentum in, tina tantum nuptiati benedictione situm esse 52). . Cum hi articuli proseripli fuerint Veluti falsi ac erronei, palol iuxta
callioli 'ain doetrinam tum l. Chri Slum matrimonium, Seu naturatum coniugii tontra 'lum nil sacramenti dignitatem evexisso;
177쪽
lum 2. sacramenti rationem in connubio christiano identificari eum ipso contractu; tum 3. demum sacramentum benedictione sacerdotali minime perfici, adeoque, prout neceSSario sequitur, haud esse sacerdotem sacramenti matrimonii ministrum, sed contrahentes ipsos. Ex his praeterea colligitur , sententiam de sacerdote matrimonii sacramenti ministro illam iam amississo
probabilitatem, quam Benedictus XIV ut privatus auctor
Idipsum enucleatius assimc idem Rom. pontifex patefecit in litteris ad Sardiniae regem datis , cum ageretur de proponenda lego circa coniugium civile in comitiis Subalpinis. In his enim
Melarat I. 1idei dogma esse Christum evexisse matrimonium ad dignitatem sacramenti; 2. doctrinam catholicae Ecclesiae esse, quod saeramentum non sit qualitas accidentalis contractes coniugali adiecta , sed spectet ad matrimonii ipsius essentiam , ita ut coniugalis uuio legitima non sit luter christianos , nisi in matrimonio sacramento , extra quod non habetur nisi purus
Iam vero si ex Ecclesiae catholicae doctrina idem est in coniugio christianorum contractus et Sacramentum , adeo ut ubi non est sacramentum , neque adSit contractus, contra Vero quoties habetur legitimus contractus tolles habeatur sacramentum ,
manifestum est lolidem haberi sacramenta quot habentur contractus , etiamsi benedictio sacerdotalis non intervenorit , prout contingit in iis omnibus coniugiis, quae celebrantur illis in regionibus , in quibus Τridentinum decretum non
35ὶ Haec sunt ipsius pontificis verba : α Ε domma cli Dde essere stato it ma-ntrimonio da G. C. nostro Signore elevato alia dignita di sacramento ; ed his dotirina della Chiesa cattolica , che ii Sacramento non o qualia aecidentaleis aggiunta at contralto , ma si di esseneta at matrimonio stesso , cosi che lais unione coniugale tra i cristiani non st legittima , se noli net matrimonio sa- is eramento , suori dei quale non vi h ebe un pretio concubinato. BLEttera di Sua Santita Pio u a Sua Maesta Pittorto Emmanuela. Castel-gandulso is Setiembr. 3852. CL Alt uatone delia Santita di nostro Signoremo Papa IX al sacro collegio nes eOneisloro aegreto dei 22 Gennvito 3855. Roma 1855. Documenti num. LI. Pag. 179.
178쪽
est publicatum; aut quoties ex legitima dispensatione non
celebrantur coram sacerdote , aut absque eius benedietione , quae profecto non pauca sunt. Exinde evidonior patet nequo benedictionem ad sacramenti essentiam pertinere, D FB Sager- dolum esse huius saeramenti ministrum , sed sacramentum perfici solo contrahentium consensu , ac propterea contrahentes Solos esse huius sacramenti ministros. Dissiciis admodum aedidit
sectatoribus Cani invenire quidpiam solidi, quod respondeant
huic argum Illo. Post haec , Vix supervacaneum non vidulur alia argumenta
urgere , quae ex ipsa rei natura peti possunt. Praecipua autem ratio ea est, quae a Bella ino arcessitur ex omnimoda indissolubilitato coniugiorum , quae a fidelibus contrahuntur eliam sine benedietione sacerdotali ; ita ut , si consummatum fuerit,
numquam nisi per mortem dirimi possint. Eiusmodi automesseetus est id, quod S. Augustinus in libro De bono coniugali,
rem Vocat Sacramonti. Hanc autem omnimodam firmitatem frustra quaeres in nuptiis ethnicorum , quae nonnullis in
casibus dissolvi possunt. Unde vero eiusmodi est petendum diserimon, nisi quod infidelium coniugium sistit in nuda
contractus naturalis, aut civilis conditione, contra vero coniugia fidelium oliam sino sacerdotis praesentia inita, imduunt praeterea qualitatem Sacramenti, seu totidem Sagramenta sunt ' Haec est ratio, qua Tridentini Patres pormoti sunt , eum Vellent elandostina coniugia irrita facere , ut redderent contrahentes inhabiles ad contractum , adeoque ad sareamentum officiendum , rali nulla alia ratione connubia clandestina semel inita possu dissolvi , O quod ut pole sacramenta, Vera ac rata sint, ae propterea Ecclesiae polostati sub hoc respectu subtracta 54). Verum de hoc argumento alias. Et haec de argumentis theologicis pro doctrina de solis contrahentibus ceu sacramenti matrimonii ministris , quae , si risopcrpendantur , talem prae se ferunt evidentiam , ut ad eam admittendam Vel ipsos reluctantes quadanlenus cogant.
179쪽
Maiori quo potui animi eandore et perspicuitate tirgumenta in medium protuli et exposui , quae assurri soleut ab utriusquOSententiae adstipulatoribus ; lum nempe ex auctoritatu biblica ut traditionali, tum sex aliis theologicae dis ipsinae fontibus , ex
elusiae sentiundi ot ag ndi rationu, ex Oseeumonicorum con illorum doetrina, ut quo ex Sodis apostolicae SenSu et praXi. Discussi haec Omnia aequa laneo , vimque, aut infirmitatem singulorum in propatulo constitui.
Nunc praestat, ex eorumdem ad invicem collatiotio Val Oreui absolutum colligore , ut veram nanciseamur Senientiam. Porro
si mensu auli ei palis iudiciis vacua haec expendantur , patebit Caui suntoni iam suisse omnino novam , et hactenus in Ecclesia inauditam , Omniquo prorsus solido fundamento sive bibli eo sive putristico destitulum , aduo ut ne unum quidem possilatarei documonium, quod aliqua veri Spoeio rem conficiat. Namox Scriptura nullum prorsus testimonium a Cano adducitur :illud vero , quod ab insequentibus theologis prolatum eSt , ut
vidimus , de alia omnino ro , saltem expressu ae directe , iuXtnu geseos canones est intelligendum. Ex Patribus vero et ceci Siasticis seriptoribus, quorum testimonia innuit Canus, uti pariter OStendimus, ne unum quidem eSt, quod argumentum istud attingat; idem dicas do aliis, quae a posterioribus auel Oribus eongeSta sunt. Siquidem, ut ex eorum analysi constat, aut alio sensu illa accipienda sunt, aut ostendunt, adhibitam fuisse a sacerdote benedictionem in nuptiis christianis , ut hoc apparatu et ritu sacro conciliaretur sacramento maior a fidelibus Veneru-lio , nul certior Ecclesia fieret do iuilo coniugio. IIae de causit identidem summis laudibus ut pra reoniis extollunt salutareκ huius se honedictionis sacerdotalis esseclus , qua fiebat , ut fideles legitime nuptias celebrarent, utque ita gratiam conSequersentur huius saeramenti propriam.
Hune autem , et non ullum fuisse sensum commendatiouis , Duiligod by Gorale
180쪽
qua Patres exornarunt nuptialem honediel ionum , lueutonter factis ipsis palelae runt. Patokeerunt sellistet 1. ex matrimoniis landostinis, quae, olsi ut illicita ac illegitima conflantur impro-hmerint , numquam tamen habuerunt ut nulla ne invalida , ut vidimus ex Tertulliano , et confirmari possul pluribus eanOnibus , qui adhuc hac super re extant 55). Ne Voro reponatur, cos valida quidem eiusmodi coniugia habuisse uti contractus , non autem uti saeramenta : illud obstat , quod eiusmodidistinelio olim fuerit penitus ignota , ut suo loco ostendemus ; alioqiun interdum dissolutionem horum coniugiorum periniSiSSerit, quod tamen nunquam laesum est , ut inooniugiis infidolium. 2. Patefecerunt ex donogatione honedictionis nuptialis in utraquo coelesia seeundis , milloquo vero magis tertiis ac ulterioribus nuptiis , ut ex allatis documentis pariter os tundimus 56). Quo enim magis Patres primas nuptias commundabant , eo deleriori in eonsu seeundas nuptias actoritas hab0bant. Cnrobant siquidem secundae ac tertino nuptiae omnibus , quibus primae condecorari consueVeriant , Ortiam n-tis, Velamine Inlrpureo, pudori S Symbolo, Supra es put eX panso , porrigebantur autem manus Velamino Obduelao , ne destituebati
1 tu' coronis 5T) , quas aureas Vel myriis , applo, Franalis ,
55ὶ In conc. I ateran . IV, cap. Ciιm inhibitio de clandest. spons. Ilom cap. Aliter 50, qu. 5. Grai. Decr. cap. uli. Causae XXVlli, qu. 1. Cf. t alluviein. Dist. One. Trid. lih. XXI. cap. IV, D. 26. 56ὶ C s. oliam Dingliam origines seu a1uiquitates est Iesiasticae. ΙIalae 1729. vol. IX, lili. XXII. g. II. Quibus in easibus aliter quam per heiacilietionem)sieri potuerit coniugium . atque inter cael cros casus reconSm hi amiani . aetrigam iam successivam. Iliae, etsi ustra ac rata matrimonia lia herentur , minus tamen probabantur ; a dilucisque can. VII. cone. Ν oca Sariensis. 57ὶ Cf. Cone. Nicaen. Actione VIII; Ephra em Sariis in Abrati. et Isaae.; Pat ladius Hist. Lausiaea; Evagrius Hist. lib. Vt : Gregorius Turon. lib. I. cap . 42ἰ Theodorus Stud. lib. I. epist. XXII. In vitis praeterea sanctorum plurima huc
portiti nita coronatorum exempla hahentur. Gregorius NSssiemus hortat. ad ιι atr.; et Ephraem De orat. Orationem nubontium eoronam vocant: ipsae nuptiae dicebantur eoronalio aut στερα νωμα, nuptique coronati, σπιλα-9iται. Vid Coustant Porphyrog. De eασι mora. ant. byzant. lib. I. c. M. Goar Euchol. p. 585. Du Cange v c. Corona et στετ αυωσις.