De matrimonio christiano libri tres auctore Io. Perrone ... Tomus 1

181쪽

LIB. I. SECT. I. DE MATRIM. SACRAMENTO.

olivis, aliisve suave olentibus herbis soribusquo plexas faustu quaeque precans noris Sponsis imponebat sacordos 38). Carobant quoque Solemni benedictione Ecclesiae 59), nec cum ipsis convivari licebat sacerdoti 60) ; imo ut variis poenis multabantur 6 l . Nemo tamen negaverit secundas has nuptias uti licit ac validas, et Vera rataque matrimonia in facio Ecclesiae celebrata ac sacramutila, habitas suisse ab Ecclesia quovis tempore , atque propugnatas adversus Montanistas, qui eas damna

Exinde otiam palei nullius plane momenti esse nonnullorum reconliorum theologorum animadVersionem , nimirum Patres , eo quod nondum materiae ac binrmae vocabula 'invecta fuerint, meliori qua potuerunt ratione , atque aequival nter benedicti

nem commemora Sse datam a Sacerdote , illam quidem tanquam formam , hune vero tanquam nil nisi rum. Verum haec non est

nisi divinatio quaedam non modo omni destituta sundamento , sed praeterea veritati plane contraria ; cum verum habuerint sacramentum matrimonii, etiam nulla interveniente benedietionu , ut constat ex dictis. Dixi nulla interveniente benedi tione , siquidem , ut paulo ante animadVertimus , praeter soloninum benedictionem nulla alia plerumque agnoseobatur in

Mὶ cf. Theodor. Stii dit. lib. I. ep. 4. 59ὶ Conc. NeocaeSar. can. VII. cum schol. Balsamonis et Zonarae. 60ὶ Coiic. Laodic. can. I. Basilii can. XIV, cum Schol. Bal Sam.; Theod. cani uar. c. XXVI, etc. CL Κlee De S eundi3 nuptiis. Bonnae 1850. pag. 19, 20. 6 l) CL Κlee op. cit. Nec non Marte ue. De antiq. Perles. ritib. Notandum porro est, pleroSque ritu S in utraque ecclesia orientali et oecillo natali ad selios in nuptiarum celebratione in usu iam fuisse apud Hebraeos. atque paganos ; Ecclesiam vero eos SanetineaSSe, ac ritus per se indisserentes in veri Dei cultum convertisse , ut in aliis laetum eSse ostendit Marangoni. Interim do eoronis nuptialibus librum edidit MaderuS , atque hoe ipsum argumentum attigit Paschalius in lib. De eorοni3, nec non Rittera husius lib. II. Saerar. Dction. cap. s. et IO. GOtil. BOMechius στερανοματα sponsi et sponsaes. Io. Frid. Hirtius De eo nis nupti itibus apud Hebraeos. Petrus Hullerus Dissertation seripsit De annulo pronubo . prout Grotius scripsit De paranymphis ad Matth. IX. 15. ae De domiductione praeter Sel denum in op. or Hebraea etiam dis seruit Iahn in Archat Ologia. biblica. Vion. 1814. S. 154 seqq. 623 Cf. Tertuli. lib. De monogumia, et de pudieitia.

182쪽

antiqua Ecelesia , uti fidem iaciunt ouchologia Graecorum et orientalium , ac libri rituales Latinorum ; ac de illa sola Patres

loquuntur , quae denegabatur secundis et ulteIioribus nuptiis , quae certe illa privata non erat , quae ante ingressum in ecclesiam , seu ante templi fores privatim ex Martunio in oeci sta ei duntali dari consueverat. Insuper scholasticorum aetate iam VoceS materiae , formae , ac ministri oblinebant in re sacramentarin , allamen ne unum quidem scholasticorum invenire est, qui formam benedictionem

sacerdotalem V aVerit, contractum materiam , Saeerdotemvoministrum saeramenti matrimonii dixerit, spd eontonii universim fuerunt dolere , per consensum Verbis de praesenti matrimonium confici. Ergo desectus horum Vocabulorum ratio ess non potuit, ob quam Patres materiae et sormae non meminerint

in re , qua de agimus. Eo Vel magis , quod potuerint benedicti

nem verbum Vocare, consensum elementum Sacerdotemque

ministrum, quod pariter nunquam fecerunt. Ideo vero non fecerunt, quia comperium PatribuS erat, prout compertum suit veluti r traditionem quamdam scholasticis, Christum matrimonium ipsum, quod antea oblinebat, ovexisse pro fidelibus suis ad sacramenti dignitatem adiiciendo contractui coniugi di gratiam suam , qua antea nuptiae destitutae erant ; ritus autem , quibus solemniter celebrabatur in Ecclesia coniugium, adiectos ab Eoelesia fuisse ad fines obtinendos , quos tolles commemoravimus. Quod si exigui, immo vero nullius ponderis ac valoris sunt, quae tum a Cano , tum a theologis reliquis allata sunt argumenta sive ex Bibliis , sive ex Patribus, multo magis talia sunt censenda , quae ex rationibus theologicis urgentur. Nos ea ex- pondentes deprehendimus , aut fallacia , aut falso , ut aiunt, supposito innixa. Si recolantur , quae reposuimus eiusmodi adigumentis , facile sibi quisque id persuadebit, quod hic affirmamus , quin eadem repetere debeamus. Ast talia ne pariter erunt censenda, quae adducuntur pro

antiqua doctrina de contrahentibus coniugii christiani mini tris Τ Nemo sanus prosecto id dixerit, si attento animo repulet

183쪽

istum Sculentiam non omni plano argumonio biblico destitui . quod nobis suppetit ex Apostolo Ephes. V. Elsi enim domus, ali ilieticum illud testimonium non esse , haud ita lamen infirmum ust, ut seponi possit; et sano eone. Tridonlinum satis aperto illi innititur tostimonio, ut adstruat gratiam a Christo Domino adiectam fuisso coniugio naturali inter proloparentes primum in ilO , quodque magnum est sacram illum in Cluisto ot in i o-

Ad I atros vero quod altinet , vidimus eos unanimes osse eum

Ecelesin calliolica , in admittondis uti validis , etsi illicitis, connubiis elaneulum celebratis , et in agnoscendis Secundo , tertio ulteriusve repetitis nuptiis, quamvis sinu benedictione sacerdotἰili inirentur. Non potuerunt proinde eiusmodi connubia uti sacrariumla admittere, quin tamquam ministros matrimonii agnoscerent ipsos eontrahentus. Fassi Iaroplorea sunt laeto ipso boni dielionem euolserosque ritus haud speclaro ad sacramenti esson-liam, id lite confirmante Ecclesia ipsa Sumper ot ubiquo laraxi sua. Nec minus solidum est argumentum , quod suppeditant euehologia et rituales libri utriusque ecclesiae , in quibus pariter vidimus haud repseriri verba illa , quae contrariae seni nitae theologi vellent constituero ut sormam, qunm Saeordos minister pronunciat: Ego vos coniungo ἰ sed neque aequividuutia halientur ullo modo. Fieri proinde nequit, ut in his , aut similibus

Idem diens de argumento , quod praebent Ooeumontea conSilia Luloranense III, Florontinum ac Tridentinum , quae Omnia non aliud roquirimi elomentum praeter mutuum contrahentium consonsum ad Sacramentum matrimonii constituendum. Imo eum Tridentinum sub anatho alis interminatione Statuerit coniugia clandestina , quamdiu non fuerint ad Ecclesia urita laeta, vera ac rata eSSe matrimonia, hoc ipso declaraVit, ea esse vore sacramenta , prout Declesiastica loquendi ratio exigit,. et conre' iis verbis S. Τhomas expressit cum reliquis scholasticis omni

bus.

Sic otiam includiabile est argumentum, quod ex Ecelosiao ac

184쪽

Sudis apostolimo a undi rationu desumitur. Nam ali Ecclesia olab apostolica Sodo tamquam vora coriiugia, adeoque tanquam Vora Sacramenta speet ala Sunt, quae sine sacerdotis praesentia per renOValionem consensus , dum prius fuissunt invalida , legitima sunt ephela ; nec non illa , quae in extoris regionibus sacerdotum desectu a solis inter so fidelibus eorum deluetis testibus suoruul colubrata ac celebrantur; illa insupor quae renuent 'parocho atque invito per mutuum consensum coram duobus testibus ossocia sunt; quase coram parocho diacono inuuntur, esia que eiusmodi. Item argumentum ineluelabile est, quod Ox duclaratione et doctrina Rom. pontificum suppetit, praesertim Bonodieti XIV. ac Pii ΙX, qui expresso saeramentum coniugii in mutuo parthini conSenSu constituerunt, uti ex assalis documentis eonStal. Nemo igitur, quin sibi repugnare Velit, ibit inficias suntoni iam , quae tenet contrahentes solos esse sacramenti matrimonii ministros, esse unico Verum , imo et Ecclesiae miliolicao doctrinam. Et hace hactenus.

se inseparabilitate contractus et saeramenti in matricionio christiano. ΛRTicLLus I. - in coniugiis eliristiano tu in inso para hilis est ratio contractusset sacramenti, atque ubi non it ahetur sacramentum, neque habetur contrae

Uu nostioni de ministro ultera haec quaestio succedit, quarmagis oliam proxime connexa est eum quaestione de matrimonio diviti. i um autem de inseparabili contractus ot sacramenti rationuin christianorum coniugiis disserimus, haud intondimus loqui dualterutrius coneoptu, seu ratione in abSiraelo, qutilenus nempe per mentis abstractionem apprehendi si paratim possunt. Εl nim ultro fatemur sub hoc respectu alterum ab altero distingui posse ac dispesci. Do hoc nulla quaestio ost: at disceptatio no

185쪽

tra tota in concreto versaliti'. Hoc sensu contendimus, utrumque rationem esse prorsus inseparabilem in coniugiis si dolium, ita ut altera ab altera tamquam res a re nequeat Seiungi. Adstruimus porro hanc doctrinam sive advi'rsus Veteres, SiV adversus r centiores scriptores, qui sanam de matrimonUOsthristiano ideam iniquo et irrilo ausu labefactare ac pessumdare aggreSSi sunt.

Ex vetustioribus praeter hasereticos sec. XVΙ , de quibus ex professo in altero libro disseremus , recensuri hic primum debet Marcus-Λntonius De Dominis, cpiscopus Spatalensis, postea hae- rolicus apostata , qui in opero De republica ecclesiastica , ut sibi viam flerneret ad asserundam vindicandamque seculi principibus potestatem in matrimonia, praesertim circa ius statuendorum impedimentorum dirimentium, principio statuit, matrimonium osso contractum merct humanum , ne propterea ad iurisdielionsem dumtaxat civilem perlinere , atque ab Ecclesia nullatenus pondere; idque etiam in hypothesi quod coniugium

sit Sacramentum. α Cum , ut ait, supernaturidis haec conditio, et ratio sacramenti Superveniat matrimouio iam plene et per- . fecto in osse civilis contractus constitulo l . Εidem distinctioni ob otundem rationem institit Ioannes Lau-lidus, doctor Parisiensis. Siquidem et ipse scribit: . Spiritualem potestatem ab Seculari pendere quoad naturam civilis eOn- . tractus matrimonii , cui iam legi limo faelo divinitus aecodala ratio sacramenti; Secularem potestatem a spirituali ponderu, quoad ministerium sacramenti matrimonii, qua sacramentuma est; hanc mutuam civilis et spiritualis potestalis Subordina, tionem traditam suisso a Golasio ot Nicolao pontificibus; inia pedimentum matrimonium dirimens ex Se , Suoque generua SSe ciVile , non spirituale ; Seeulares principes impedimenta, matrimonium dirimentia statuore posse, sceluso sacerdotalisa ordinis consensu, qui secularium prineipum legibus obediendi necessitatem addat; quasi leges illae ex so idonoam vim obli-

1ὶ Lib. III. et V. cap. II.

186쪽

. gundi non haberent: Sacerdotalem ordinem , Seu Sacram pOn - . tisicum auctoritatem non pOSSO Sine conSenSu principum im-

, pedimenta dirimentia statuere 2 . . Eidem distinelioni , alquo in eumdem sinem , inter contra tum et sacramentum innixa turba est pOSteriorum canonistarum, et theologorum Aulicorum, qui Sec. XVIII mediante set ad exitiun Vergento ius pene omne eccleSi licum SubVerterunt. Inv luit haoc doctrina ex eo poliSSimum tempore , quo legislatio Austriam veluti principium 3SSUmpSit, contractum civilem amturiorem esse Sacramento, quod illum eonSequitur , atque con tituit sacramentum consistere haud posse , quin prius conditi nibus omnibus a lege statutis contractus absolutus fuerit. Eidem principio iusis tuus de reali distinetione inter contractum et sacramentum legislationem Austriacam hac in parte adoptavit legislatio Gallica sub Napoleone in eius codice. Recensi ros haud pauci ex eiusmodi scriptoribus tamquam exploratum inconcussumque principium pariter pOSuerunt, matrimonitam esSe contractum humanum, mereque ciVilem, Variis in adiunetis solubilem , qui proprie per eonSenSum mutuum eontrahentium coram magi Stratu ciVili Sit eXpressus, ipso paro- eho nonnisi vice civitatis iungente ; sacram Vero ceremoniam , ut Vocant, quae a ministro Ecclesiae peragitur, benedictionisquo nuptialis nomine Venit, ad matrimonialis contractus valorem minime requiri, etiam ubi publieatum fuerit Τridentinum decretum ; sed post matrimonium iam Vaside contractum a coniu

gibus pro lubitu adhiberi, aut omitti posse 3 .

Sessicot satalis haec distinctio , qua tantopere abusi sunt quo, quot ecclesiasticae potestati bellum intulerunt, ea eSt, quae adima praebuit validissima ad doctrinam catholicam labefactandam. Ea deniquo est, quam his sere diebus exsuscitavit in pumdem

2ὶ De re 9ia in matrimonio potestate an. 1674. est. Colon. Allobrog. 1754. lomi I. Par. II. cap. IV. n. I. pag. 749Seqq. IJ CL Boskou,n3 De matrimonio tona. I. a S. 4. ad 15. ubi erudite istorum omnium singillatim nomina ae opera recenset.

187쪽

sinem regius Τaurinensis prosessor IO. IX epcimueenus Νuylet , cuius opera proscripsit damnavitque ponti sex Pius IX. Ne igitur exitialis seiusmodi doctrina plures insteial, pra reidanturque uno ictu corollaria , quae ecclesiasticae potestatis ae,edis apostolicae osoros intulerunt, eam adoriri ulque everterendSuΠq SimUS, OSlendendo, quam salsa sit illa distinelio inter contractum et sacrameritum in coniugiis et tristianis. Idque effici mus lum ipsa inspecta rei natura , luna spectat O auliqui latis Sensu, tum denique oXI enSa EccleSiae catholicae Sentiendi agetidique ratiONU. Ac primo inspueta rei natui a : quando quidem ex demonstratis in superiore irael alioue de saeramenti matrimonii ministro , is non alius agnosci pol0Si quam contrahenS, dum Suum praebui consensum et quidem vicissim ; sed per huiusmodi consensum sit uno eodemque Relu contractus et sacramentum ; nam

tunc minister Iiro nunciat formam supor legitimam materiam , quae constituitur e X alterius contrahentis eorpore; ergo distinguinequil lamquam res a re i Ontractus ratio a ratione Sacramenti,

set tamquam eiitilas ab entitate in connubiis christianis. Rursum : id sit saeramentum, quod ex Christi institutione, set declaration0 Apostoli Ephes. V. auctum est gratia , ne Si num prae se fert coniunctionis Christi eiusdem eum Edelusia Rua ; atqui hoc non eSi niSi ipSe contraelus seu coniugalis union Deo ipso in paradiso inter proloparuules instituta. Elunim Mailli. XIX. 4 s0qq. dixit Christus Pharisaseis : . Qui socii, hominem ab initio masculum ei Mominam sedit eos, set dixit :, propter hoc dimittet homo patrem et matrem, ut adhaerobii, uxori suae, et erunt duo in carne una. Itaque iam non sunt duo, sed una caro. Quod ergo Deus coniunXit, homo non Se- , paret ; et Apostolus i. c. V. 30 Seqq. seribit : . Propter hoc, relinquet homo patrem et matrem Suam, et adhaerebit uxori, suae, et erunt duo in carne una. Sacramentum hoc magnum

η est: ego autem dico in Christo et in Ecclesia. . In utroque autem textu sermo est de unione coniugali primorum parentum; nun igitur haec unio, cui intrinseca eSt repraesentatio unionis

188쪽

Christi eum Ecclesia guturae quidem quoad protoparentes, iam peractae autem quoad nos , facta fuerit signum efficax gratiae

seu sacramentum inter christianos , nee 'SSario consequitur non aliud esse coniraelum, aliud vero sacramentum in christianomni coniugiis, sed esse ipsum confractum gratia auctum et praeditum per Christum; Seu quod idem est, consequitur in christianorum coniugali foedere, inseparabilem prorsus OSSe rationem contra ius ut saeramenti, seu unum idemque OSSe contractum ol Sacramentum.

Insuper : illud ipsum matrimonium laetum est sacramentum a Christo, quod Deus conssiluit ab initio. Iam vero illud matrimonium non istiud fuit nisi ipsa proloparentum maritalis coniunctio referens futuram Christi cum Ecclesia e uiuii et ionem ;ergo in hac maritali coniunctione ratio consistit sacramonii a Christo instituli; atque idcirco eadem est utriusquo , coulrael US nempe coniugalis et Sacram Illi, ratio. Praeterea illud ipsum per Christum factum est signum os uae aliae , Seu proprie Sacramentum noVae legis, Iuod ante eius adventum erat Sin lex signum ligurativi in , uti scholae t quuntur, unionis Christi eum Ecclesia sua ; atque hae de causa passim a Patribus lasiori quodam sensu die la sunt saeramenta Velerum connubia, non Solum Hebra orum, Verum sellam set iI somni Ethnicorum, qualenus, ut diXimus, inhaerons est hoc signum ipsi maritali coniunctioni 4). Porro hoe non ost, nec OSSe potest nisi ipse contractus, quo sit oiusmodi coniugalis

4ὶ Atque huc reseruntur , ut liostea videbimus , lexius illi Omnes , quos improbo labore congessit Launotus ad paradoxum suum evincendum in cit. op. De regia , ete. Quod opus cum impugnasset I huillierius, doctor Sortionicus, in Observationibus ad Lau1ὶoii libraιm, atque Galesius, episcopus Λ versanus, in tractatu cui lii ulus : Melesiastica in matrimonium potestas . Ilomae 676. Launotus amicis suis saepe i Status cst librum illum scripsisse invitum et eontra animi sui serite itiam , iussu superiorum , ut refert Ancillonius in Miscellaneis critieis lom. II. pag. 550. Galesio tamen ipse opposuit librumpamdem Ssententiam propugnantem acerrime, qui inscribitur : Contentorum in Galesii eee esiasticia in matrimonium potestate erratorvim inoleae. Paris 6TT.

189쪽

LIB. I. SE . I. DE MATRIM. SACRAMENTO.

coniunctio; ergo contractus coniugalis identificatur cum sacramento , quod non est nisi Signum unionis Christi cum Ecclesia ipsi connubiali unioni intrinsecum et inseparabile ab ipso signo, inutio est illud por quod signum exurgit. Unicum, quod interponitur, discrimen inter coniugium Adae atque posterorum usque ad Christum est, qiuid illud fuerit purum Signum absque

gratiae connexione, ac propterea Sacramentum improprio et lato sensu ; connubium Vcro christianorum eSi illud ipsum signum, sed ostieax graliae , adeoque SacraIIu nium prUSSO Sumptum. Cum igitur destrui non possit ratio Sacramenti, quin destruatur ipse contraciuS, quo sit unio coniugasS, patet, non pOSSe in comitigiis sidelium distingui seu dispesei tamquam 1 Qui a re rationem contractus a rationo Sucrnmenti, et Vice-rSa : Si quidem , ut diximus, iduilli sicantur.

Accedit demum ratio polita ex iis ipsis quotidianis civilibus

aulis , quae in omnium oculos incurrunt. Passim quippe homines inter Se convenire Solent ae pacisci d di aliqua re ; haec lumen OuVenti O , aut pactum tum Veru ac Solum Vim Obliuet, cum per publicum actum, ac solemnitales a lege praeScriptas communitum fuerit. Iloc in casu, prosocio illa sol omni las nihil ponit in re , contra tum iam n Seu pactum p et sicit, ita ut Sine illa , nondum contractus esseclus censeatur. Aonnisi absurde quis distingueret, tamquam duas res utque duas enti tales , SO- lemnitatum et confractum , cum Solumnii; S illa Sit, per quam contractus exiSlit ac valorein Oblinut. Id porro est, quod in fidelium coli iugio contingit; siquidem mutuus eonSenSuS , qui imteriorem Voluntatem patefacit, isto est pur quem contractus et SaCTAm nlum Xurgil, Seu est contractus, qui induit qualitatem

sacramenti ex Christi Voluntate , qui contractum , dum sit, seu in actu ipso quo fit, Sanctifical gralia Sua. Alia plura possem ejusmodi argumenta urgerct , quae in idem recidunt s). Ne lamen diutius rem protraham , me Verto ad alias propositas probationes enucleandas.

5ὶ CL card. Gordit in egregio Trallato det matrimoniti. Discorso pretiminare, in quo hanc ipsam doeli iliam mirifice ac luse evolvit. opp. ed. Bona. 180stom. XV.

190쪽

Secundo igitur hane in sententiam universam conSpirare antiquitalem haud dissicito evincitur. Etenim exploratum est Patres veteres distinctionem inter cimi raclum et sacramentum in comiugiis christianis penitus ignorasse , nec unius quidem testimonium , quo eam vel leviter insinuass0 videatur , adduci ex iis posse. Quamvis vero hoc non sit nisi argumentum negaliom ,

altamen cum nihil positivi ei adversetur , magni profecto ponderis est censendum.

Neque desunt argumenta , eaque Validissima ex Veleribus ducta , quae nostram adstruant do trinam. Siquidom hanc doctrinam adstruit eorum seuliendi atque agondi ratio , respectu illorum coniugiorum, quase fideles inter se oceulis , ac inseia λ- elusia celebrabant. ΙΙaec quippe coniugia quamvis perpetuo maiores infestiali sint ad dolestali tamquam illieita , nihilo tamen

Sectus , quumadmodum ostendimus , ca uti vera ne rata habuerunt , ita ut nunquam tribuerint ita inter se copulatis nova inire coniugia , aut eos ad Separationem compulerint. Ex altera vero parte constat, Veleres non aliud agnovisse matrimonium, praeter illud , quod in Ecclesia ut veri nominis sacramentum admittebatur. Ex quo patet, uos uli sacramentum admisisse coniugium clandestinum , in quo idem est contractus ast sacram nilim, Cum nulla in eo infervenerit Ecclesiae seu ministrorum ejus actio. Idipsum confirmatur ex eorum sollicitudino, qui emebant, ne lates Oeeullae coniunctiones fierent; exindo tot constitutiones et canones prodierunt ad eas volandas; exinde etiam tantum ipsorum studium in offerendis bsenedictionis sacerdotalis fructibus , in augendo extortori nuptiarum ritu set apparatu , ut ita magis fideles ullireront ad hoc suscipiendum cum uberiori fructu Sacramentum ob debilam erga Ecclesiam obediontiam , ac si secus sacerent , etsi saeramentum Susciperent, eiusdem lamen gratia

destituerentur.

Sensus praeterea antiquitatis occlesiasti eae hac Super re clarius adhuc palol ex Patrum agendi ratione circa Sestiandra aeviteriores nuptias defuncto priori coniuge . Nunquam ipsi assi