De matrimonio christiano libri tres auctore Io. Perrone ... Tomus 1

201쪽

LIB. I. SE . I. I E MATRUM. SACRAMENTO.ARTicvLus tr. - Data etiam veritate sententiae de sacerdote sacramenti Matrimonii ministro. perperam adhue inde insertur distinctio inter contractum et sacramentum in matrimonio christiano.

Supervacaneum videri posset post ea, quae hactenus constituta sunt, de eadem retractare sententia, quum firmis adeo solidisque argumentis demonstratum sit, nulla ratione doctrinam de sacerdΠto ceu sacramenti matrimonii ministro admitti posse. Quoniam lamen , qui animo obfirmati sunt in ea pro- tuenda ad perversum finem assequendum , quem Sibi proposuerunt, cuiusmodi sunt pseudopolitici, ut suo loco videbimus,)so faeile communiunt extrinseca illa probabilitate , quae eidem sontentiae obvenit ob tot theologorum , qui eam tuiti sunt, auctoritatem , ut propter quam Benedictus XIV Cani sententiam valde probabilem nuncupavit, cogimur adVersus eos , qui eadem abuti pergere volunt , etiam hac in hypothesi invectam distinctionum prorsus eliminare. IIac ratione praecidimus filum cuiusvis tergiversationis Osoribus catholicae doctrinae , ne ea ad propriam et aliorum perniciem abuti valeant. No vero in re adeo grari desideretur necessaria perspicuitas , nonnulla praemittenda eme censuimus ad dicendorum elu-eidationem. Pr millimus itaque l. nos hoc loco disserere do matrimoniis iuxta formam a Τritantino praescriptam celebratis , aut colebrandis , ubi eius decretum publicatum est. Nam quoad alia negari nequit necessario admittendam esse , ea in hypothesi, distinctionem inter contractum et sacramentiun. Haec siquidem ostlogica illatio ex semel admisso principio , quod nempe ubi non intervenit sacerdotis actio , seu eius benedictio , non habeatur Sacramentum , Sed merus contractus Sive naturalis , sive civilis. Atque hoc est quod contendit Canus; nimirum hae in hyp thosi haberetur quidem confractus , at Sacramentum non item , deficionis eius ministro et Drma. Praemittimus 2. non esse permiscunda duo haec , Videlicet.

202쪽

posse subsistere matrimonium , Seu contractum Sine Sacramento; et posse subsistere sacramentum distinctum a contractu.

Nam primum falsum quidem est, eX nostra doetrina, at eX adversariorum sententia dimanal; idquo contigit et contingit in omnibus coniugiis clandestinis, in Omnibus coniugiis renitento

parocho , aut eOram haeretico ministro celebratis , aut colubrandis. In his enim omnibus aliisve similibus casibus hab freti iuxta eam sententiam contractus civilis sine sacramento. Alterum vero non modo est salsum, sed neque legitime ex adversariorum doctrina dimanat, prout mox OStendemus. Praemittimus 3. enunciatam doctrinam a nobis adstrui ad-Versus eos , qui Cani sententia abutuntur , uti iam innuimus, secus ae ipse aut intellexerit, aut voluerit. Nam Canus quidem distinctionem inter eonfractum et sacramentum adstruxit in coniugiis , quae absque sacerdotis benedictione celebrarentur ;nunquam tamen eam admisit, aut insinuavit quidem cum ageretur de connubiis per sacerdotis benedictionum sanctificatis. Contra vero illi , quos impugnamus, atque in his nominatim Io. NepOmucenus Nuylg, etiam in his coniugiis eiusmodi distinctionem admittendam esse contendunt.

Quibus praemissis , data etiam hypothesi de veritale sententiae, quod sacerdos minister sit sacramenti matrimonii , inferri

haud potest distinctio , sola separabilitas 17 contractus

et sacramenti, tamquam rei a re, in coriiugio ad formam Τridentinain celebrato , adpo ut huius articuli sensus sit: tum saltem, cum matrimonium in facie Ecclesim celebratur, contractus a Sacramento Separari non potest , etiamsi detur adversariis , -- cerdotem esse ministrum. Quod quidem Ostendere operosum

non eSt. 17ὶ Adiecimus vocem hanc ad omnem abigendam anahiguitatem , quia fieri absolute potest, ut duo sint inter se maliuor distincta , quin separari ah invicem , Saltem vi naturali possint. Quod ut aliquo exemplo illustrem : corpus et anima in homine vivente sunt realiter distincta . nec tamen absque hominis extinctione separari ab invistem possunt, et ita de pluribus aliis. Itaque quotieS hic, aut alibi de reali distinctione disserimus tuler contractum et Sacramentum iii coniugio christiano, hoc scusu intellectam hane locutionem volumus.

203쪽

Etenim lunc solum subsisteret eiusmodi distinctio realis inter

contractum et Sacramentum , Si matrimonium , Seu contractus coniugalis per mutuum cons usum Verbis , aut signis expressum , aliud esset praeter sacramentum ipsum per benedictionum

sacerdotalem consectum Seu administratum. Porro sacramentum

non est, nec esse potest praeter contractum ipsum Ergo invecta illa distinelio realis inter confractum ut saeramunium in coniugiis etiam ad formam Τridentinam relebratis admitti nequit. uinor propositi argumenti multiplici ex capito evincitur : ae . ex concilio I ridentino , quod anathema pronunciavit in illos, qui dixerint, matrimonium non esse Vere et proprie unum uxseptem legis evangelicae sacramentis can. I. ). Iam vero si aliud esset contractus post sacerdotalem benedictionum , aliud

aulem Sacramentum, non amplius Veru et proprie matrimonium

di i misset sacramentum , sed dici deberet Sacramentum adiectum matrimonio , eique extrinsecus Obveniens suseipiendum post initum contractum , aut Susceptum , Si placet , post erumdem contractum per benedictionem sacerdotis. Quid enim in adversariorum sententia matrimonii nomine significaretur, nisi ipso contractus coniugalis pleno ac persecte in suo esse constitutus , cui deinde accuderet veluti qualitas quaedam extrinsecti ratio sacramenti Idem vero concilium matrimonium ipSum vocoit sacramentum; ergo concilium ignoravit eiusmodidistinctionem, et qui eam introducunt, adversantur plane doctrinae eiusdem concilii. Haec autem concilii mens clarius dignoscitur ex doctrina, quam canonibus suis praemisit. Elonina concilium docet Clu istum SanctificaeSSO gratia sua amorem naturalem, et indissolubilum uni talum connubii confirmasse; ex quo intulit matrimoni- vin in lego evangelica veleribus connubiis per Christum pracstare, atque idcirco merito matrimonium inter novae legis Sacra

204쪽

aperta doctrina . Ipsi enim expresso inficiantur, oriri ex Cani opinione, aut subsistore eiusmodi distinctionem post consectum

per sacerdotis benedictionum sacramentum. Docent proinde unanimi consensu, sacramentum matrimonii consistere in ipso vinculo unionis contu alis, et per conSequens docent matrimonium aliud non esso nisi contractum ipsum ad sacramenti dignit tem evectum, vi cuius sit haec unio signum mysticum coniunctionis Christi eum Ecclesia, cui signo a Christo adnexa est emcacia producendi gratiam. Ita Sylvius, qui scribit: α Ut autem matrimonium est sacras mentum novase legis, ita potest definiri: matrimonium est, christianorum Viri et Dominae personarum legitimarum con- . iunctio, vel contractus maritalis ad individuam vitast societa- . tum retinendam institulus, et gratiam coniuges stinctificam, tum conserendi vim habens 18). . Sic etiam Natalis Alexander , qui , cum ostendisset pollero elusiam potestato non modo prohibendi , Verum etiam irri-landi coniugia clandestina, hanc attulit rationem: . Ecclesiae, selli sit disponsationi matrimonium subiacet, quatenus, contractus est ad sacramenti dignitatem evectus 9 . . Ludovicus Haberi, cum pariter utriusque sententiae sundamenta exposuerit, sibi obiicit adhaereuli opinioni de saeerdote ministro, qui benedictione pronunciat Verba formae: α Ergo,

, inquies, prius perlaetum est matrimonium in ratione contrac- , tus civilis, quam in rationo sacramenti. a Respondet autem: . Negant sequelam patroni huius senteutiae, quia corstrahentus η consensum suum nolunt firmum fieri, nisi eum ab Ecclesia ims erit acceptatus, mentemque suam explicant exemplo aliorum contractuum, ad quos lege principis requiritur aliqua solemni-- las: praevius enim contrahentium consensuS, V. gr. de fundo, aliquo vendendo et emendo, non habet suum robur et vim com, tractus, donec ab actuario fuerit conscriptus et consim

205쪽

LIB. I. SE . l. DE MATRIM. SACRAMENTO.

tus 20). , Ex quibus patet auctorem hunc, cui bene perspecta

orat Cani eiusque patronorum Sentontia, declari Se, quoad uos, qui contrahunt, ante Sac rdolis benedictionem, matrimonium nullum robur ac firmitatem obtinere, eliam tu ratione contractus , sed solum in actu, quo matrimonium fit sacramentum per nodietionem sacerdotalem, illud vim acquirere; adeoque perfidi una simul, et in ratione contractus et in ratione Saer menti. Imo ulterius progrediuntur : siquidem etiam in hypothesi, quod vi omissi consensus ante benedictionem sacerdotis existere incipiat matrimonium in ratione confractus, tamen negant post datam a saeordole benedictionem permanere matrimonium subratione contractus, Sive ciVilis Si Ve naturalis, quum l er eam, tamquam per fornaan accedentem ad malerium , transual contractus ad conditionem ac dignitatem sacramenti per modum

unitas.

Sane Drouinius Cani sententiae maxime addicius de materia ae sorma disserens sacramenti matrimonii , cum praemisisset maleriam huius saeramenti esse matrimonium ipsum , prout est contractus civilis et legitimus , hac rations id ovilmeit : . Illud senim saeramenti maleria est, quod, forma acem, donio, sit sacramentum . . . . Atqui matrimonium quatenus . contractus civilis sest et legitimus, adveniente sacerdolis mys, fida benedictione fit saeramentum . . . ita verissimo dicituri, consensum mulUum eo frahentium Verbis sive signis cxle . nis declaratum, esse huius Sacramenti materiam , Vel quasi, materiam, quae deinde ad Datiae productionem sacerdotis, verba mystica proferentis ministerio Decundatur 21 . ,

Quao quidem doctrina duplici modo intelligi potest: tum quod

per benedictionem Sacerdotis, tamquam formam, contractus maloria efficiatur, Ut ex utraque Sacramentum exurgat, aut fiat, qualenus forma inlime materiam penetret, essetaiquo eum ea sacramentUm gratiam producens ; tum quod consen-

20ὶ De mair. cap. IV. 2 De re sacramentaria lib. X. q. I

206쪽

SUS, unde contraelus ememt, tunc suum robur ac firmitalem

mutuetur, cum ei accedit benedictio, et materia fit sacramenti. dumis ratione intelligatur, illud ratum fixumque est, ponos huius sententiae patronos contractum et Sacram ultimidentisicari, ita ut alter ab altero non distinguatur in coniugio christiano. Itaquo lotum quod interponitur discrimen inter eos , qui contendunt contrahentes esse ministros sacramenti matrimonii et eos, qui pugnant pro Sacerdote , in eo consistit, quod illi velint virtutum sacramentalem a Christo immediale connexam fuisso ipsi contractui, isti malint adnexam a Christo ipsi comtractui mediate, seu mediante benedictione Sacerdotali, comstituta a Christo uti forma sacramenti. Utrique igitur in eo conVeniunt, sacramentum matrimonii a Christo institutum proprie esse matrimonium ipsum exurgenS ex contractu , qui suppeditat esse unioni coniugali referenti coniuncti item Christi eum Ecclesia , cuique placuit Salvatori nostro adnectero sacramenti dignitalem , adeoque unum idemque offecit contra tum et sacramentum , ita ut ab inVicem separari ac dispessii nequeant 22 . 3. Probatur ex ipsa matrimonii natura prout exurgit ex contractu ad dignitatem sacramenti a Christo evecto. Etenim confractus et sacramentum ita arcte connectuntur , ut ex utroquo simul sumpto unum matrimonium habeatur. Siquidem aut communis admittitur sententia de contrahentibus ministris, quae nunc est unice Vera), aut magis arridet sententia de ministro sacerdote. Si prior admittatur sententia, res plano consecta est, cum non aliud Sit Sacramentum , quam ipso confractus a legitimis personis factus sub debitis conditionibus , reserens unionem Christi cum Ecclesia, alquo hae domum a Christo gratia auctus, utpote signum efficax eo li- tutus eiusdem gratiae ; et res etiam clarior evadit. Si posturior sententia adversariis magis placeat, tunc sacramentum est idem contractus, quatenus per formam a Sacerdote prolatam

207쪽

188 LIB. I. SECT. I. DE MATRIM. SACRAMENTO.

materia fit proxima sacramenii , vim habens ex Christi institutiono producaendi gratiam , seu est idem ipso contraelus sanctificatus a benedictione sacerdotali. Ergo in utraque hypothesi concurrunt contraelus et saeramentum tamquam duo altribula unius eiusdemque rei essiciendae , quae est matrimonium. Quapropter distingui a se invicem tamquam res a re amplius nequeunt, ac Separari. 4. Praeterea : Eatenus contractus est Sacramentum , quatenus est signum ac symbolum coniunctionis Cluisti et Ecelesiae gratiam producens ; iam Vero eiusmodi signum non est contractus ex Se S iunctim ne uniVersim spectatus , sed prout es leve lus ad saeramenti dignitatem , si vo eiusmodi evectio salinamediato per consensum confrahentium, sive mediale perbonodictionem sacerdolis ; ergo rursum in utraque sententia indistincla manet ratio confractus et Sacramenti. Diximus autem contractum nubentium, dum nempe perficitur , esse materiam proaeimam sacramenti matrimonii , ac propiorea re non distingui a Sacramento ipso , ut sie excluderemus fallacem argumentalionem Marci Antonii De Dominis . qui ut persuadeat, permanere etiam post adeptam rationem sacramenti contractum civilem in Suo esse , utitur exemplo aquae , quac materia cum Sit baptismi , tamen in esse suo naturali iam constituta est ante baptismum , ae talis perseverat post administratum salutare lavacrum ; idem dic du pano clvino respectu sacramenti eueharistiae ante consecrationum 23). Iam vero Spatalensis apostala in hac sua comparatione dupliciter errat, tum nempe in eo, quod supponat iam existere contractum persectum ante Sacramenti administrationem, prout existit aqua ante baptismum, quod tamen in communi ac vernsententia falsum est; immo et in sententia Cani, uti vidimus,

ra) Hae I sunt vortia Spalatensis: α Sicut sacramentum haptismi nihil conseriis aquae in esse perfecto aquae , et Sacramentum eucharistiae pani et vino ; sicis neque sacramentum matrimonii quicquam tonseret contractui inter mascu- istum et foeminam ἰ qui contractus est iam plenum et absolutum matrimoniumn in esse matrimonii, hoc eSt, eontractus humani. B Op. et loc. cit. n. 22.

208쪽

aut saltem iuxta eiusdem placili expositionem quoad eos, qui

ipsum tuentur; tum in eo errat, quod spectet contractum nubentium in actu quo benedicitur, uti materiam remotam, cui tamquam ab extrinseco ceu qualitas ae Identalis supervenialratio sacramenti, cum ex eatholica doelrina ol theologorum omnium sententia spectari debeat uli materia proinima, quae adipiscitur rationem sacramenti in actu ipso quo celobratui coniugium. Idcirco ita so habet contractus ad sacram nium, quemadmodum se habui attulis in administratiotio baptismi. Cum vero talis ablutio a saeramento distingui nequeat, quia in ea una eum Drma apposita saeramenti ossentia consistit , ita non potest distingui confractus coniugalis a sacramento ipso matrimonii, quia in eo , ubi celebretur sub debilis conditionibus , essentia sacramenti matrimonii eonstituta est.

Ne autem videamur id gratuito assimare, iuverit hane doctrinam inoluctabili adstruere auctoritalo S. Thomae , qui

proponens doctrinam sua aetate Vigentem circa aquam baptismi haec ad rem nostram seribit: α Quidam existimaves runt, quod ipsa aqua sit sacramentum .... Sud hoe non vides tur esse Verum. Cum enim sacramenta nOVae leSis Sanctifica-a tionem quamdam operentur, ibi perficitur sacramentum ubi . perficitur sanctificatio. In aqua autem Iton perficitur sanctis ficatio .... et ideo sacramentum non perficitur in ipsa aqua ,

a sed in applicatione aquae ad hominem, quae est ablulis., Et idoo Magistor dieit, quod Baptismus est ablutio corpo- , terior facta sub forma Praescripta verborum 2D. η Et Caleehismus Rom. . Id vero inquit, eo diligentius min noro oportebit, ne sorte fideles in eum errorem inducan- tur , ut existiment, quod vulgo dici solitum est, aquam ipsam , quas ad conficiendum baptismum in sacro fonto

Sematur, saeramentum esse; tunc enim Sacramentum

209쪽

Igitur aqua relato ad baptismum non est nisi 'materia rem,ota , quae tunc solum sit Proxima , cum tingitur , seu perlicitur sacramentum sub forma praeseripla υσborum, et est insoparabilis ac indistincta a saeramento ; ita contractus nuptialis , dato etiam , quod ante sacramonium matrimonii subsistat, non est nisi maleria remota , cum autem Sacramentum perficitur sub debilis conditionibus, et prolatio formas praescriptae , si materia promima, ut iam non distinguatur ab ipso matrimonii sacramento prout rursum exponit S. Τhomas cum scribit: α Dicendum quod, sicut Se, habet ablutio eaeterior ad baptismum , ita se habet expre . Sio Verborum ad hoe sacramentum , ut dictum est 26). Et alibi: . Actus exteriores , inquit, et Verba exprimentia a consensum directo faciunt nexum quemdam , qui est Sa-n eramentum matrimonii 27 . . Cum proinde in quacumque hypothesi , seu theologorum inter Se pugnantium sententia, sacramentum coniugii sit contractus nubentium, quatenus vi Verborum Seu so mae praescriptao sit sacramentum , quod est in indivisibili , patet profecto , Sacramentum non amplius spectari posse ut rem distinctam a contraelia connubiali. Quapropter ad eum modum quo perfecta unctione non potest distingui ab oleo , quo unctio facta est, seu a sacramento Extremae Unctionis ; et periacta consecratione non possunt distingui in eueli ristia panis ac Vinum a sacramento, quod subsistit mediantibus speciebus , ita celebrato semel matrimonio sub debitis conditionibus , non potest amplius distingui contractus a

sacramento , cum ipse contractus Vi Verborum Sese come

terit in sacramentum connubii christiani, sive haec verba prolata laserint ab ipsis contrahentibus, sive a Sacerdolo conferento benedictionem. Superflua haso a nobis appellarentur, nisi morem gerere volt mus alterius sententiae, scilicet Cani , patronis, neve

210쪽

adversariis effugium relinqueremus , quasi nempe doctrina haec nostra do inseparabilitate contractus a sacramento iueoniugio fidelium , non inniteretur nisi libelao opinioni, quam , salva fide , omnisque temeritatis nota , possent plane

respuere.

Caeterum nos insistimus veleri communique doctrinae, quam unice veram ostendimus praesertim post tot Rom. pontificum authenticam declarationem, et in qua elatius firmiusque catholica doctrina do identitate contractus et sacramenti inelu stiano coniugio patescit. Per hanc enim omnis occluditur ecclesiasticae auctoritatis adversariis evadendi aditus, quae quidem evadendi libido praecipua est ratio, ob quam ipsi libentius Cani doctrinao adhaereant, licet immerito et inivi ia tot insignium theologorum , qui eam amplexi propugnarunt.