De matrimonio christiano libri tres auctore Io. Perrone ... Tomus 1

261쪽

Hac ratione Ecclesia alliciebat fideles suos, ut lubenti animo uberiorem hane sanctificationem et gi'atiam sibi compararent, atque hoc modo ipsa certior fiebat de legitimis, quae contrahebantur, nuptiis. Condilioqes insuper apposuit ad logitimo nuptias ineundas, quibus non ser alis, aut illicitae, aut irritae etiam ac nullius ponitus Vesoris redderentur, ita ut separari ab invicem deberent, qui, illis conditionibus posthabilis, nupsius contraxissent. Τalis est Origo coriam, quae nOS vocamus impedimenta oeclosiastica impedientia aut dirimentia. A d primam impedientium impedimentorum classem in antiqui tale spectat illa, quam nOS dicimus, clandestinitas, quasi doles inter so, quin So Sacerdoli Sisterent, contrahebant coniugium, et quidem interdum omnino Oecullo, nullo adscito teste. Uusniodi eonnubia et si constanter lanquam irregularia ac non paucis obnoxia nec leVibus incommodis Ecelesia improbaveritae detestata fuerit, rata tamen , uniVeraim S; diem, ac tanquam vera habuit sacramenta, donec in concilio I ridentino ea irrita omnino deeroVit. Interim ex his novimus Ecclesiam in lola antiquitato nunquam spectasse clari Silanorum coniugia lanquam meros contractus civiles, SiVe coram Se Sivo Oe ullo inirentur; immo vero novimus ea iugiter habuiSSe ut rem sacram, prae se ferentem

Christi eum Eeelesia coniunctionem, atque indiscriminatim omnibus sua apposuisse impedimenta. Polosias vero civilis sive imperialis sive regia, ex quo in inristianam immutata est, coniugioruIn moderationem Ecclesia r dimisit, ut si quas aliquando leges tulit circa matrimonium sidolium, ut suo in loco videbimus, eae aut non attingebant vinculum ipsum, aut cum EccleSiae consonSu promulgabantura principibus christianis, aut si domuin Ecclesiae legibus adver. sarentur , nulla earum ratio habita est, uoc alium sunt esseclum sortilao praeter mere civilem, ac interea Ecclesia fidelium nuptias perrexit ex iure suo aut ratas , aut irritas coram Deo

spectare.

Nusquam ac nunquam reperimus in antiquitato universa. Diuiti do by Gorale

262쪽

CAP. II. DE MATR. CIV. ORIG. ET PROGR. ART. I. 243

imperantes aliquando subditis suis christianis praescripsisse

consensum suum nuptialem praebere coram magistratibus.

Multo vero minus aliquando legimus, imperantes lego lata sanxisse, ut christiani subditi contenti esse possent de coniugio coram magistratibus inito, illudque uli verum matrimonium habuisso, invita ac roluctante Ecclesia. Nusquam iteriun annunquam offendimus hac super re imperantes Ecclesiae aliquando litem intentasso, sed, prout religio christiana ferebat, negotium hoc totum eo in Statu reliquerunt, in quo erat cum ipsi in Ecclesiam per religionis christianae professionem, Sacrumque lavacrum ingressi sunt. Nuspiam ac nunquam iidem imperanios sutili usi sunt distinctione inter matrimonium uti christianum Sacramentum et contractum, ita ut sub altero hoc respectu debuerint, aut potuerint illud saltem attingero ac Ituderari, utque Ecclesia non potuerit nisi sub priori respectu illud

moderari atque attingere. Siquidem nondum antiquorum regendae christianae societatis ratio eo devenerat, ut ideas omnes perverteret, quae ab exordio rei christianae Omnivin mentes oecupaverant, et euuclorum sive imperantium sive subditorum oblinuerint ex ciusdem

religionis placitis. Nimis recentes sunt, quod iam Sumus inspecturi , eiusmodi doctrinae, seu Verius per x eratoneS, quae supponunt innovationem in doctrinis, quas religio semper professa est ut prosilebitur. Sane in Patrum, aut occlesiasticorum auctoriun scriptis nihil occurrit, quod vel leviter mentionem saeiat praefatae distinctionis, unde erui γssit divisio altributionum reipublicae clli celesiae circa matrimoniiun sidelium. Ecquis enun dubitat, quod si antiquitus illa partitio obtinuisset, exoriri necessario

debuissent contentiones, collisiones, dissensionesque prope innumerae iniser utramque potestalem pectosiasti eam atque ciVilem, prout aetate hac nostra frequentissimae graVissimaequi:eXOrtae sunt, atque exoriuntur Τ Profecto neque episcopi Seorsum , neque in conciliis sive provincialibus sivo nationalibus. aut Oecumenteis congregali, neque summi pontifieos aliquandc

263쪽

hac de causa conquesti sunt, aut etiam mentionsem alleuius conssielus Deerunt. Ergo evidens est antiquitus, ut mediam, quam Vocant, aetatem praetermillam, de qua nulla ost dubitatio, eiusmodi mere civilia conimbia ignorata penitus fuisse. Verum enim Vero non modo more civilia coniugia antiquitus suerunt omnino ignota, sed vel ab ipsa politica potestate penitus exclusa, prout serebant et sui ipsius sane litas ct mores adlato illa communes, ac longo lateque dominaulos. Idque ovincimus luculenter tum indirecte tum directo. Indici,clo quidem, quia non solum apud christianos, sed penes ethni Os ipsos nunquam excogitata suerat ea, quae in praesemtiarum passim oblinet apud pseudopol ilicos, separatio roligionis a r publiea seu regimine eivili. Nolum enim est, receptiun olim fuisse ila so invicem roligioncm ne statum politicum inlimo coniungi, ut unum quid constituerent. Hinc non solum supremi magistratus, ut plurimum sacerdotio ornati erant, sed vol ipsi simuni imperantes coniunget ant quandoque in se imperialemae pontificalem dignitatem ad maiorem Sibi penes populos con-eiliandam auctoritalem ac venerationem. Qui propterea pollebat imperio, hoc ipso erat summus pontifex. Adeo id invaluerat, ut vol ipsi imperatores christiani titulum hunc pontificis maximi linuerint ad Gratianum usque, qui omnium primus illum

abdicavit. Imperatores porro ethnici, quibusdam exeoptis solemnioribus actis publicis, per Sacrificulos ac flamin0s ritus religiosos et caelora, quae ad cultum pertinent, OXercebant. Quapropior spectabatur imperator uti genius tui claris reipubli-e:io ). Ι xinde repeti debent atroces illae ne pugnaces perseemtiones, quibus iidem insectabantur christianos non solum ul

1ὶ Cs. Bank Histoire dela Papau&ε lom. I. liv. I. CL etiam hoc de argu-inenlo Gruterum De veteri iure pontificis, aIiud Graevium : Thesaurus cinti. quit. roman. lom. V. Bosium : De Pontifice m imo Romae ueti ris, apud Graevium loc. cit. Item De pontisiciatu maaeimo Rom. imper. Ihid. loc. cll. cap. II. S. 1. 2. pag. 277. IIoSSini Antiquit. romanar. 1745. lib. III. c. XXII. Do la Basti e tom. XXII. Memoires de Pacademie des inscriptions, cuius exanima

264쪽

impios ct sacri logos, verum etiam ut hostes ac rebellos imperii. eo quod ollinicae superstitioni nuncium remisissent 2 . I antum igitur abest, ub ollinici religionem a Statu separaverint, ut alterum altera fulcirent atque firmarent. Vix ora l

aetus alicuius momenti, qui non aliquo religiOSO ritu consecraretur. Porro imperatoruS, qui cX ethnicis ad chiistiana castra

transmigrarunt, hisce placitis iam ii auli erant, quippe qui ab infantia in illis onuirili et alli 3). Quare non potuerunt in reli-

2 CL aeta martyr. s Incerta D. Buinari, in quibus haec passina oceurru ni 5ὶ Quidam ex senatoribus subalpinis assirmaVit. viguisse quidem iuxta Bomanas leges cerem Oniam Seu ritum Sacrum, quo eon Secrarentur nuptiae, se liuris prudentia progrediente, eiusmodi usum in desuetudinem abiisse. En eius verba : α uuando noi consideri amo quelle leggi romane), uoi trox iamo che lo,, solemnitI della conferrea Zione, clie era it solo rito religioso rico nosciuio inis Roma, erona da lungo tenipo cadule in uisuso, allorquando la giurispru is denZaera venula ita quello splendore, che te diede autorita sopra in modon civile di quei tenapi, e elie gliela conservo per lungo an dare des secolin se guenti; aliora la Sola volonta dulle parti clava essero alle nurge. n Vide Partamento Sardo-Senato-Tornata dot lG. Dicem. l852. pag. 189. col-5. Nos contrarium paullo post ostend0mus. Praeterea nemo unquam n gavit, nuptias suum esse seu essentiam habuisse ex voluntate partium; imo et nunc adhuc contrahentium consensus essentiam matrimonii constituit. Sed quaeritur uirum hievoluntatis consensus suerit ritu sacro etiam apud Romanos consecratus, an verti spectatus fuerit tanquam merus contractus civilis. Hoc porro est, quod senator dissimulat. Caeterum nimis probaret. si verum eSset, quod regius hic sigillorum custos ac senator contendit; probaret nempe neque civilem contractum obtinuisse penes romanos in celet, ratione coniugii. Adeoque si ipse sibi constare vellet, deberet senatus lege sua Sancire connuhia prorsus clandestina, et tunc aclum esset de matrimonio ciuili.

Quod si demum Romani, ut innuimus, ex leges eorruptissimi facti, ritum religiosum in coniugiis suis neglexerunt, non ideo id fuit, quod prosecerint in iurisprudentia, sed quod desciverint ab instituto, et properarent in perniciem et ruinam. postquam quod libitum id crat et licitum, quod novum placitum omnes ordines insecerat. De quo tempore Iuvenalis Sarre. I. Acribebat: Sic fiunt octo mariti Quinque per autum uOS. set Martialis VI. T. Quae nubit lolies, non nubit, adultera lege est: Ossendor moecha simpliciore minus.

265쪽

gionem christianam eam separationem inducore, quam eXclusam noverant ab ilisis ollinicis, sed polius Melissimam coniunctionem fovebant, urgebant quo quam maxime. Tanto autem magis id congruum videbitur, quod eam professi fuerint religionem, quae praedicabatur uli anima seu Vita societatis, re eplumque erat ossatum, esse religionem christianam, relato ad Statum, quod est anima relato ad corpus, quod illa informat et vivi

od si arcto adeo noxu Vinciebantur Stalus ac religio, perindo ae oa quae ad alterutrum Spectabant, consequens prinseclo est, non modo noluisse roges et eos, qui quocumque nomine imperio pollebant, promOVero connubia Simplieiter divitia, sed potius nihil intentatum reliquisse, quominus conuimhia a religione consecrarentur Sallem quantum eX Se erat, quinox debito obligatam eiusmodi rem sacere Viderentur. 0uum proludo Romani ali institillo maiorum desei Vomni, moresque eorum in peius merunt, negleXerunt ritum confarreationis, quo ipsorum coniugia ponitus indissolubilia reddebantur ut polores sacrae o), coeperunt celebrare matrimonia aut solo vitι, aut coemptione 6 . Verum animadvertendum est, non solum non obliniriss 3 rilum saerum hisco in coniunctionibus, sed neque aliquem aetum ciVilem.

ΙΙoe tamen ingulis intercedit discrimen inter actum religiosumae civilem in nuptiis ineundis penes Veteres, quod omissio ritus roligiosi provenerit ox neglectu contrahentium; contra vero omissio somnalitatis, quam dicunt, legalis ex desectu ipsius legislationis, quae nunquam illam ad celebrandum legi time coniugiuin sanetvit. Coniugium civile, quod iniri deberet

4ὶ Isidorus Pelusiota, Epistolar. lib. V l. ep. 2l0. ed. Paris. lG18. et lib. III. ep. 210. item S. Gregorius Nagiang. Orat. XVII. S. Io. Chr sost. Hom. XV. in II. ad Cor. S. IVO Carnot. ep. 5l. ad Henricunt, Angliae regem. Omitto poste riores auctores, qui idem Statuerunt. 5ὶ Cuius assortionis mox indubia documenta dabimus. 6J CL Doeli inger in op. German. cui titulus : Hippolytus et caltatus negenshurgi 1855. S. VI. Seaeta ae satis snempe anon Smi auctoris op. I hidoso illumena adversus Calixtum papam), pag. 158 Seqq.

266쪽

per consensum emissum eoram magistralibus civilibus, antiquitus penitus ignorabatur. Salis enim erat apud Romanos, Ut contrahentes inter Se convenirent, aut aliquo verbo, aut etiam solum facto ipso. Nec dispulabatur tunc temporis de facultate ex parte auctoritalis poli limo ad legitimo nuptias contrahendas ; nulla requirebatur Solemnitas testium, aut reipublieae administrorum. Auctoritas civilis non interveniebat nisi posieelebrationem matrimonii, quum inter coniuges ageretur doaliqua causa dirimenda T); et quidem post iudicium a collegio

sacerdotali institulum. Et haec quidem indire te. Nunc ad hoe ipsum directe evincendum ne edamus oportet. Quod ut assequamur salis est documentis positivis ostendere , apud eosdem ollinicos nuptialia foedera iugiter speelala fuisse uti rem sacram, ae sacris ritibus initiandam. Cuius rei vades

damus votores iuriseolisullos, qui hoc de argumento disseri1erunt. Iacobus Cula eius haec ad rem nostram scribit : e Nuptiae η quoque pactiones Suni, et nudo consensu conStiluuntur, qua, de causa hypothecis comparantur lib. i. De si de instr. , et fiunt, elium inter absentes, sicut sponsalia. Λ Modestino eleganter . dosiniuntur hoc modo: Coniunctio muris et foeminae et congo . tium omnis vitae,mvir Iethinnani Diris communi alio. Coniunc-

. to ut l. I. De iust. et iur. Coniunctio maris et Deminae, quam η nos matrimonium appellamus. DupleX enim habent nomen, . matrimonii, et nuptiarum, l. 10. hoc tit . et Instit. de patr. pol. OX quo loco etiam consortium Omnis vitae interprolari licet, . individuam vitae consuetudinem, quod vitae societatem, leg. . Si rerum. De re iud. l. I. Iter. amol. quod II diearnasSaeus, ἐωὶ ωολλῆ συνελθεῖν τυχη, ubi uxorem etiam faeit κοινωνὴν . ὰωαντων χρωιά ζων τε καὶ ιερων, idest SacrorumSociam, quam, divitii et humani iuris communicationem Modestinus VOeat, s et Imp. Gordianus similiter sociam rei humanae atque divinau, domum suscipiss). Est autem titulus hic De ritu nuptiarum,

83 Et hic attendat cit. eruditus Senator , non solum ab initio sed etiam sub imperio, Romae coniugium habitum fuisse tanquam rem sacram , cum iuris- prudentia suum persectionis apicem attigisset penes Romanos.

267쪽

. quod pontificale verbum st; nam et quas fas esset duci, pon- , lisi eum notionem suisso intelligimus ex Τadito I. et Dionu, XLVIII., qua item solemni lato, elut deductione in domum, mariti, et aquae, ignisque praelali 0no et acceptiono 9). , Hactenus quid in eruditus auctor. Ex quo discimus vel ab ipsis legibus Romanis matrimonium Spectatum suisse uti rem sacram,

Nec mirum, siquidem ab immemorabili penes omnes populos Persas, Aegyptios, Graecos et Romanos nuptiae sub religionis auspicio celebratae Sunt. Duamquam res notissima sit, ac docum illis certissimis comprobata, non abnuimus sp ciminis si illum gratia nonnulla assurro nil huius rei cremfirmationem. Nam nullao nuptiae nobiliores certe ac legitimae fiebant, nisi adhibitis aruspicibus, lesio Iuvenali l). Dii invocabantur, qui nuptiis censebantur praeeSSe 12). Arnobius meminit marit, tum, qui et Fortunae virginalis ad opem confugiebant, dum sie clivit eos compellat : . Cum in matrimonium convenitis, , toga sternitis lectulos, et maritorum genios advocalis Nuben- , ii uni erinem caelibari hasta mulcetis' Puellarum togulas Fo , lunam deseriis ad virginalem 3)' a Fiebat praeterea matri-

9ὶ Iae. Cui aceti Parat illa in libros quinquaginta digest. lib. XXII. tit. II. De ritu Miptiar. Opp. edit. Paris 16l7. lom. I. col. 522. 10ὶ uuandoquidem vero Cuiaecius in cit. Ioc. solum indicavit textus Τaciti ac Dionis, ahS re non erit laic ipsorum verba discritiere. Sic igitur Tacitus Annal. lib. I. 10. Augusti simulatam agendi rationem aperit, dicens ric Abducta Neronis uxor : et consulti per ludibrium pontifices, an concepto. ne dum edito partu, rite nuberet. v Non ad senatum Augustus se vertit in ausa coniugii, sed ad pontifices. Εauidem iisdemque pene verbis rem refert Dio Cassius Bist. lib. XLVIII. n. 44. a Ambigenti Caesari ac solaritanti ci poni eibus, fas ne sibi esset, eam praegnantem ducere, responsum

is est etc. n

si in Iuv. Satyra X. v. 550- 58. collat. Tacito Annal. XI. 27. agitur enim ibi de solemniis nuptiarum Messalinae et Silii. Plura alia vide apud Brissonium. De iure nuptiarum in Thesauro Graevii tom. VIII. 12ὶ Virgil. Aeneid X. 59 Seqq. 15ὶ Lib. II. Adver. sent. Basileae 1546. pag. 307. Cf. Praeterea Meursium De morib. et riti sent. lib. I. c. I. uhi inter alia scribit: si Caeterum etiam quinque laces erant propter deos, qui invocabantur

268쪽

CAP. II. DE MATR. CIV. ORIG. ET PROGR. ART. I. 249monium confarreatione certis Verbis adhibitis, testibus praω sentibus, solemnique sacrificio, in quo farre utebantur, coram pontifice peracto, mulier in manum viri conveniebat 14). Omillo ritus quamplurimos de coronis, flammeo, gona, taeda pinea etc. quos suSo persequuntur qui de antiquorum moribusae ritibus data opera scripserunt l 5). Unum adhuc adnoto coronidis gratia, adeo scilicet receptum fuisse apud Veteres, quod religio deberet nuptiis coniungi, quo Sacrae eSSent, ut ViX colebrarentur coniugia quin locum sacrum adirent ad exploranda auguria. Duare loquens Τullius de Caecilia Metella, quae conStiluerat neptem suam tradere marito, scribit : . Exivit in . quoddam sacellum ominis capiendi causa, quod fieri more, veterum solebat 16). . In sarcophagis ipsis repraesentabatur genius nuptiarum , Hymenaeus, qui Sponsos conii mXerat , gestans larem nuptialem, symbolum coniugii ). Demum in

is in nuptiis, Iovem adultum. Iunonem adultam, Venerem Suadam, Dianam,n invocabantur etiam Hymenaeus et ominis gratia Thassus qui fuit praeclaris-n simus, dum Romuli tempore, pulclaramque virginem recepit, Mercuriusn quoque ex disciplina Aegyptiorum propter caduceum , ex quo dracones duo

n erant mas et foemina. n

sl4) Numina quibus litabatur, et ritum sacrificii describit Virgilius de

nuptiis agens Aeneid. lib. IV. v. 55. α Principio delubra adeunt, pacemque per arasn Exquirunt: mactant lectas de more hi dentesn Frugi serae Cereri, Phoeboque, patrique Lyaeo B Iunoni ante omnes, cui vincla iugalia curae. Dilo in Cousuli possunt inter caeteros IO. Meursius, Io. Saubertius De saera iciis ueterum, ex ed. Crenii Lugd. Batavor. 1699. cap. III. Nieupori Rituum, qui olim apud Rom. obtinuerit it secl. VI. c. IV. De mlpt. Rom. Cantelius Benoniana repubI. Appendiae ad rem civilem cap. ΙΙ Seqq. Venet. 1787. Causal OAdorno Spagnolo Rieherche sulla diverse muniere di eontrarae ii ni atrimonio tra gli antichi Romani. Rom. 1807. 16ὶ De diuinat. l. l. c. s. Vid. maeo II OrfluanO. Milano 185s. tom. X. pag. 56. 17 CL Ennui uuirini Visconti Op. classe prima vol. VI. R museo PiO-Clementino. Milano 18 22. lavola XIl. pag. 68 seqq. Ibi d. not. 2. legitur . qu0dsimilis imago Hymenaei reperiatur in magno sarcophago, in quo describuni ulritus nuptiales, reposito in S. Laurentio extra muros.

269쪽

nummis imperialibus passim occurrit effigies Iimonis pronubao ad celebranda coniugia imperatorum l8).Ιlaquo nillil certius, exploratiusque nihil, quam votores nuptias iugitor voluti rem sacram ac religiosam habuisse. Immo

vero non modo exploratum eSt nunquam consueVisse Veteres

coniugia a religione aliquando divellero, quin potius omni superstitionum geuom curaverint ea ritibus religiosis consociare, nec nisi improbos quosque illos negligere solitos fuisse. Ex quo pronum est colligere, uti paullo ante adnotavimus. principes ac magistratus ne cogitasse quidem de connubiis mereeivilibus coniungendis cum religione christiana, in qua optime noverant, fideles matrimonia contrahere praesulum duetu clauspicio, et in qua coniugia ex avita tradition se teneri sciebant

non Solum uti res Sacras, Verum etiam ut Sacramenta, ut te

gratia sanctificante a Christo servatore aucta; in qua demum noverant, nosas suisse cluisti fidelium nuptias conseri inferioris ordinis quam nuptiae insidelium; quod certe contigisset, si christianorum connubia contractibus mere civilibus accensuissent. Caeterum conflat ex dictis non obtinuisse penes Romanos, nec apud alias gentes, ut contractus nuptialis ante magistratus.

strato Milano 1820. p. 5l. Quod altili et ad populos reliquos orientales et occidentales. CL Ιo. Bapt. Casalium De ritu nuptiarum ae de ritu connubiali veterum , quod opus reperitur in Thesauro Grano vii tom. VI l. Barnaham Brissonium De ritibus nuptiarum, recusum in torno VIII. Graevii. Gaspar. Cato ver, qui De ritibus nuptialibus omnis yeneris et nationis egit lib. I. Ritualis e lesiastici, Frid. Iul. noti mannum in Rituali nupturienti ou germanice edito Bremae 1715. Garain lib. gallico Ceremontes nuptiales de toutes les nations. Ilagae comitae 1581. Ex his aliisque non paucis quorum longum catalogum texuit I. A. Fabricius in sua Bibliographia antiquaria. Hamburgi 1760. cap. XX. comperius ubique gentium receptum, ut nuptiae ritu Sacro constanter eonsecrarentur. Et haec quidem cum solemni ratione coniugia celebrabantur; nam de matrimoniis clandestinis, de quibus nuper aliquid diximus, tum apud Romanos, tum apud alias gentes, non est quod disseramus. Id fixum maneat, apud veteres matrimonia suisse vel plane clandestina, vel religioso ritu consecrata, nunquam vero more civilia , id est coram prosano magistratu inita.

270쪽

CAP. II. DE NATR. CIV. ORIG. ET PROGR. ART. I. 25 l

aut publicos ministros, quocumque nomine Voeentur, celebrare-uu . Adeoque ne locum quidem lunc temporis habere potuisset distinctio inter contractus eoiiiugales civiles, alque religiosos. Nondum aetas illa maiorum assueverat cum allieismo illo

praetico legali, qui his temporibus apud pseudo-politicos oblinuit ad inesuvit. Nondum philosophia, quam improprie Vocant,

socialismus et communismus invaluerant, qui abieelo adeo de coniugio loquuntur et disputant, ut nihil communius cum ingenti societatis ipsius iactura ac detrimento audire possimus. Fieri igitvi' nequit, ut in antiquitate vel ipsa coniugiorum mero civilium vestigia reperiantur, in media praesertim christiana

societate.

Quod si quaodam obscuriores haereticorum sectae abiecto donuptiis sontire visae sunt, ut pleraeque gnosticorum familiae, eneralitae, manichaei, aliique Seclarii l 9), ex aliis omnino, iisque contrariis placitis in cam deVenere opinionem. Scilieotexcessu peccarunt ob praeconceptam plerumque virginitalis idem tune maxime praevalensem, quamque illi haeretici stultorum more, qui dum vitant Vitia, Vilia in contraria currunt, ita suspexerunt, ut nuptias , Seu POlius nuptiarum usum tanquam malum damnarent. Nihil igitur commune habet istorum haereticorum sontiundi ratio cum eo, de quo agimus argumento, nec ideam ingerere potuerunt de connubio muro civili, quin potius istud maximo ex suis principiis aversati fuissent. Concludamus igitur necesse est ex hactenus cxpensis in antiquitatu Sive ecclesiastica sive profana conitigia more civilia ignota plane sui Sse.

Anriccl.vs Il. - Prima origo Matrimonii civilis inter eliristianos a protestantisitio repeteuda est.

Possimus cssuetus nisi a pessima causa prOVeuiro potest: uam in sua causa effectus contineri debet. Pravum autem eSso

19ὶ nos data opera refellerunt S. Irenaeus, Clemens Alex. , S. Epipha-i,ius . Theodoretiis , S. Augustinus aliiquo laaereticorun i inpugnatores.