Patrocinium defunctorum a R.P. Iacobo Hautino Soc. Iesu sacerdote tribus libris exaratum quorum primus veritatem, acerbitatem, ac diuturnitatem lustralium cruciatuum; alter causas vita functis opitulandi; tertius modo complectitur. Tractatus est vivi

발행: 1664년

분량: 398페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

141쪽

R. P. Jacobi Hautini

ter ac continenter caedobant, qubd in aedi- ficando nimius fuisset. Adhaec cum B. Veronica divino lumine illustrata, Purgatorii tormenta conspexisset, sibi reddita cinningenti dolore, gemituque, heul Mul exclamavit, quaae hodie por M, quave tormen torum genera vidi. ab Iisdem tortoribus, qui

sunt an orco, insim l3σε. Denique eximium nec satis notum est η μ' diabolicae hujus. truculentiae exemplum in i pQ vita Dionysii Riheli I, quem Carrhusianum appellare. Inccssit quondam Dioia nysium cupido tagnosccndi, quomodo pater ipsius haberet, postquam vita deceLserat: idque ex Deo forte studiose quaere bat . quando vocem hanc ad se delapsam accepit. De parentis tui anima cogno cem di, quo tu des o torqueru λ pium esse uno σα pro mortuorum salute preces sundere ne dubita ergo: quidquid in tua positum ea potestate, cave omittas ; nam si is tormentis est Pater. sed in via ad salutem tuM precibus magno eris issi solatio. Sis

autem in utilitatem tuam tua pietas conis

mertetur. Responsi hujus divinitus accepti ea vis fuit, ut in orandi studio persevera verit Dionysius, non instigantc Jam cup ditate arcana Numinis consilia investigandi, sed opis alicujus Patri fercndae. .a, dam ergo nocte levi depressus lamno pGrentem suum inter binos inlatices genios AEthiope nigriores medium vidit, magna

que vocis contentione clamantem audivit,

carissime Illi,misererelarem is tui, mihique tuis precibus. subsens. Vix illa dixerat.

cum magna vi abreptum, in caminum ardentem daemones conjiciunx, ferreisque

virgis caedunt. Porro licet, quae prius insemnis vidisset Dionysius, semniaque ipsa

fidei suspectae semper haberet, hoc tamen in dubium revocare numquam illi in meniatem vcnit. Quamobrem non prius pro illo destitit orare, quam ille miser esse desiit. Ita noster Fisen in floribus Ecclesiae Leodiensis martii ia. missa facio alia crindelitatis. daemonum in pios vita functos exempla; illa enim sulficiunt ad fidum n bis faciendam, cum ut Ostendimus, argumenta Theologica ad eam labefactandam parum virium habere videantur.

sue . Nunc igitur indayndum , quales piis

Et quales. manibus cruciatus a daemonibus inferri possint Equidem non assentior iis, si qui velint eos aliquid conferre, ad tormcntum ignis, vel admovendum cum in prometu&'circumfusum sit, vel augendum, c ignis actionem supernaturalem minime possint attingere. Solum ergo reliquum est, ut aut defcrant animas ad suppliciti cum, aut illic detineant, aut aspectu suo

convitiisque, aut Qusmodi ludibriis diveis Xent. ritque Angclicus quidem Doctor

in dist. 2 i. q. I. a. l. Ipsi damones, est, qui de poenis hominum larantur, eos com mstantur .Hassctunt purgandis, tum stis eorum poenis satientur, tum ut in eorum exitu a corpore aliquid suum ibi reperiant. Antoninus autom I. P. t. I. cap. s. dicit

stirilis iniquos irridere homines purgaudo insultare eis de suppliciis. At Suarius

quod attinet ad comitatum animarum ad purgatorium carcerem tendentium , ma.

vult Angelos Custodes honoris de solatii

Causa eas stipare, neque vcrba malis geniis detineri uspiam, permittit. An vιrὸ anima ista videant clarὸ deformitatem damoianum, incertum est, ait. tamen etsi videam.

non videntur inde ιorqueri: seae potius inrigrativi agere Deo , qu)d se ab eo flatu liberavit . nec de malo illarum compatiumur,

quia istos vident iam esse extra statum Ia-ιutis ; si autem p rcipiunt bl 'bemias

damnatorum contra Deum. non parum Imde torquρntur. Ita censet vir eximius. verumtamen statuendum vidctur,nomnullos e piis manibus a daemone deduci ad staιώικα. Purgatorium. Patet ex historiis, Dagoberti imprimis Franciae Regis, qui cum ad illum a daemonibus jam jam transferendus esset, SS. Dionysii, Mauritii, ac Martini ope, ab iisdem exemptus nisse traditur. Nec refert quod agnita Numinis voluntate, sponte , & promptissimὸ illuc tendante quoniam non ex necessitate, sed in poenam, probrumque suum a teterrimis illis hostibus suis stipantur , ut rei a satellitibus.

Tum dicendum denique nonnunquam evenire, ut ob eamdem causam animae ab iisdem in hunc terrarum orbem e carcere

illo educantur, quod Carthusiani parenti obtigisse Jam jam audivimus. Minime

vero existimandum videtur verberati nem illam, aut aliam huiusinodi fuisse veram, quia daemones vim non habent animas separatas laedendi, nec ullum instrvimentum naturae vi sis nocere potest. Eai tur verberatio assiictationem earum demonstrabar. Nam praeter probrum C mitatus illius, primum daemonum mal

dicta, & in Deum, & in animas ei carissimas perpetua, fieri non potest quin illis sint molestissima, si ea percipiant, ut sup

rius ostendimus. Percipere autem negan- . dum non credimus, tum quia nil obstat quin percipiant; tum quia ca maxime r

tione a daemonibus possunt vexari. His addo derisiones, quod miserae illae nunc stipendium recipiant servitutis, qum illis aliquando serviere. Quod tomicntum Divus Antoninus I. P. tit. I. c. s. sic amplificat.

142쪽

Patrocinium Destinctorum. Lib. I sit

plificat. Solat inim, ait, homini es a gusiosum, cum videt inimicum suum ansulω-re . se irriae re de poenis eius, se propter

hoc Ria alias vir venerabilis , magna

opinionu in popula Uran, ne captus inderetur ab inimicis, proiecit se pseuestra inter turbas. Ita ipse. Et vero Abulcnsis in Cum exodi locum c. LI. oderantque Aios Israel Egyptii er assigebanι ιPudentes eis,

sor erat inagna altasio , in insultatio raptiorum. Ex quo colligere licet daemonum irrisiones piis manibus nota posse esse non amarissimas: neu e infitias quis ibit easdem infami illo monum aspcista vehementer cruciari,ium quia corum Pe tum , & conscelerata mens animis Dei amantissimis neces Ie est ut sit invisistima, recum in poenam ostendatur, horribilissima , tum quia acerbissimum est videre summam turpitudinem, infamiamque eorum, quibus te aliquando sponte sub ec

Quam vero acerba sit ea torquendi ra-Maaus tio ex listo aspectus tot mento collige. Et- Iinrcal P enim tam horrendum vel in hac vita ut- conspicari daemonem , ut Deus Pater S. Catharinae Senensi ita locutus scribatur. Σeπὸ recordaris , quando da

monim semel informa sua ιibi mon Ieavi, quos per ictum oculi, postquam ad sensus corporeos restituta fuisses, tu potius eligebas

ire per unam viam igneam usque ad diem Judicii duraturam , quam amplIus eum sntueri. Nihilominus licδε eum videres iubrevi mo spatio ιι oris, ad c ignora , quanιum es horribilis. Ita ipse. Dialog. c. 3 . Et veri cum eumdem a terr num genium conspexisset variis in formis S.

Francisca Romana, ita affecta erat, ut m luisset in ardentem sol nacem transilire, quam rursum conspicere. vide Uus vitam

lib. s c. II. Quin etiam B. Catharma Genuensis satius sibi fore sudicabat, in orcum demergi, quam eumdem deformissimum spiritum intueri 1 vide illam vitae c. so. Et Christus S. Birgittae l. Revel. InterrO-gat. 9. loquens, sic cam docet. St daemonum horribilis deformitas videretur, uti est, anima videntis ex ipso visu extra sensum feret, corpusique totum , quasi hominis tremuli contremoreret, cor etiam totum, quasi

su erent sumntare membra reliqua. Et tamen cxploratum est stygiorum monstrori aspectum piis manibus longe esse horribiliorem . Nam vel mortales corporeis oculis figuram aliquisi diaboli externam vident, similem hominis, aut bestiae monstro ; Si constat eam non magis resurre daemonis turpitudinem , et jam hominis pulchri imago referae Angeli venustatem: vel in eorum phantasia formatur aliquod idolum, seu phantasma horrcndum: de p. riter certum est speciem illam non nisi rudemelle daemonis adumbrationem ι cum hujus turpitudo in malitia consist ita vel hanc ipsam malitiam oculo intclligentiae diviniutus aperto, Λ sine phantasmatum pigmentis operave conspexere Divae illae & si qui alii mortales: & hoc dato corte quidem natalent pii manes cum Divis illis in ardentem 1simacem , vel etiam in averitates flammas conjici , quam brevissimo temporis intervallo daenionem conspicari. Sed, nisi fallor , piorum manium intelligentia longe perspicacius illam diabolicae malitiae deformitatem intuetur, quam sancti mortales subinde cernant; propterea quod ad eorum documentum sussicit nonnulla ac tenuis inspectio, de si intima esset, vitam erit cret: piis autem manibus in poenam, eorum nequitia obtruditur, & semper in

mentis Oculos incurrit.

Sed paucorum, ut cuperius innui, vide- 36O.tur elle hoc tormentum, Corum, opinor,

qui se dum vivorent. s epe daemoriis domi. natui magis permiserunt. Et vero rari ux I historiae hoc produnt. Cae erum quam

formidandum, abunde, ut opinor, pa ei.

rare qui nefarii illiva domini obsequiis

te mancipas, O homo: eius crudelitatem perhorrcs . . Time , inquam , nc de te quoque hoc Ilaiae vaticinium ratum sit. Tominus tradidit eos in manu dominorum crudesium. Ut enim Hieronymus in eum locum , damones crudeles dominos vocate quibus nihil est crudelius. Vcrum, de eorum miserere , in quos tantam crudelitatem

exercent, O qui siquis hostes illos Numinis odisti, de adamas amicos Ide si misereatis. eos illis subsidio precum eripe. Tortores ipsbs vehementer torquebis, & patiter Dco gratificabere, qui lane de suo bonus est . ut ait illo, de nostro autem malus ac justus. Atque adeo cum velut coactus animas desectionis reas daemoni permisierit torquendas, illas libentissime recipiet hostis manibus ope tua ereptas. Alioqui, mihi crede, non est verus amicus, qui amici hostes impune illi illudere, dc grassari in Mus liberos ac bona permittit.

143쪽

II 6

CAPUT SEPTIMUM

iiummitas pinarum purgatorii.

ARTICULUS I.

Generatim comprobatur ex

Scriptura , sensu Bel

ratione.

s. I.

Scripta ra, b Ecclesa sensu.

Scriptura. T s i quas hactenus utcumque descripsimus defuncto

rum poenae, tam acerbae sint, ut earum momentum intolerabile videatur ; tamen tanta

est earum diuturnitas, ut dubitare meritbpossis, morane an acerbitate sit magis se midanda. Atque illa quidem non paucis ex capitibus ostendi potest: si sacras liti ias consulas r ita loquitur Apostolorum Princeps Epistolae suae prioris. c 3. Chri semeι pro peccatu nosissi mortuus es, impin pro intumi, ut nos erret Deo mortificatin quidem carne , viviscatus autem stiritu, in quo, in his, qui in carcere erant

stiritibuν radicaviit, qui increduli fuerant aliquando , quando exstectabat Dei pati nita in Hebin Not cὰm fabriearetur

Arca.

st. Estio, eximio scripturae Mostia. Interprete accipitur, ut carceris illius nosipti adita mine non limbum SS. Patrum, ut alii se laminpie rique, sed ergastulum purgatorium intel- Moiasti ligat, velitque Christum piis manibus. a

M. um. I loemica diluvione eo detentis post resurrectionem praedicasse, seu annunciasse primum Jubilaeum , eosque tum primum eo Carcere asseruisse. Cujus sententiae est etiam noster Turrimus lib. . pro Epist. Rom. Pontificum cap. ix. & alii, nec adiud. videtur voluisse Augustinus ια. de Genes.

ad lit. 33. Liuod si itac consequitur miseras illas animas per bis mille nongentos viginti octo annos tot enim a diluvio ad Christi mortem fluxereὶ cruciatas finge. od quidem Cornelio parum simile umiro visum est, & videbitur compluribus, sed tamen alia sunt quae confirment, ex sacris etiam petita Codicibus. Nam divino Judici diutumas poenas irrogare, vel in hac vita, ubi tamen miserti Pruatis Cordia regnat, non modb non insilens. sed etiam satis ustatum est. Enimverb pri-

morum parentum contumaciam, hodieque castigat amamnis , ac morte omnium

mortalium. Et quot illorum elieul oria ab illo tempore & ex eadem contumacia libidine peccandi, in omne genus steterum, ac deinceps in aeterna supplicia praecipites se dedere. Quid Z nonne hodieque Noe mi parentis imprecatio in Chamum. quod eum deridendum fratribus proposuitet, . inlatices ejus posteros premit Nonne etiamnum uxoris Loth curiositas haud gravis in probrosa issa statua plectitur e nonne Judaeorum in Christum crudelitas usque ad postrema mundi tempora, --nis ferme posteritatis execratione qua

poena nulla funestior punietur ρ Quid

igitur mirum , si sontes ipsos trium sese millium annorum spatio carcer lustralis attinuisse dicatur, cum sontium posteros, tam horribilis poena tam diu sit comprehensura Accedit, quod illi Noemi coaevi

centurias annorum multas Vivendo, pe

candoque impleverint, & quidem ex o vissima libidinis inolitae pervulgataeque

consuetudine adeo Numini contumaces, ut Noemum sanctissimum virum ad poenia tentiam eos adhortantem deriderent, non modo audire detrectarent. Quibusadde nec tantam gratiae affluentiam, ncc tantam indulgentiae opportunitatem tunc temporis extitisse, quanta nunc sese omnibus passim offert. Cum praesertim purgat rio ergastillo etiam summum aliquem Pontificem hoc gratiae tempore ad noviς smum usque orbis diem ad)udicatum esse

audierimus. ' 363. - res mirimet admirationem preca. Inoaι Mιl

144쪽

ad haec te pora.

Patrocinium Defunctorum. Lib. L Ity

mitanae, quae authorem creditur habere S.

Iacobum Apostolum ejus Episcopum , his

verbis exhibet. O.emento Domine Deus

ms r spirituum, in universa carnis, quo

mus , orthodoxorum. in rem de fides milentium, ab Atii iusto usque ad hodis numinem. fac eos requiescere in regione vi Ieπ- rium in regno tuo , in delictu paradis, insenu obraba ,-Isaae, sanctorum P.

tia.wgemitur, Gipra et lumen υultus tui, pιθetuὸ refulgeri Ex qua prece nemo non videt per sum fuin Saricto illi Apostolo nonnullos jam inde ab Abelis aevo, ad usque sua ac posteriora quoque tempora, expiatrice custodia detentos csse ,& deinceps detineri posse, cum liturgiam suam non sibi tantum, ac suis coaevis; sed etiam posteris sequendam constitu

rit. frustra enim liberationem eorum exposceret,quos liberatos esse crederet. Caeterum inhia quoque sententiam allici potest S. Basilius in sua Ecclesiae Syriae liturgia. Sic enim praecipit. Sublata voce

Sacerdos orat zeum , ut meminerat Deus omnium, qui transierunt ex mundo, recreeteos in tabernacula suo, traducat per man-μnes horridas ,-in tabernaculis Iuculentis eouocet. Audis fieri omnium mentioncm , qui sunt vita functi Z meminetis etiam liturgiam Armeniorum sic comprecari. Per hane oblationem, da aternam pacem omnibur, qui nos pracesserunt in me christi. Et crum vox illa omnes comprehendat quantumlibet antiquos, tu vide cur aliquos excludas. Dicamne Salomonem ad haec usque tempora acerrimas poenas inflammeis purgatorii latebris dedisse, id quod nuper, ait

Cornelius in 3. l. Regum c. Io. Conciona

tor Midam insignis, Romae Inter concionantam publice a eruit stactae cindam animae divinitus patefactum fuisse. Absit

ut hoc dicam: absit, ut in re tam nova, &inaudita, fidem habeam steminae, praese tim ignotae maxime cum vetus problemast, damnatushe, an servatus sit. Nam damnatum censent Tertullianus, Cypri nus, Augustinus, Chrysostomus,Beda. Rabanus,Isidorus,Syranus, Abulensis,aliique, Tum quia ejus gravissimas noxas memorans historiata ra, non comemorat, ut in

Davide, poenitentiam. Tum quia sua irsus delubra. idolis extructa, non ipse, sed Iosias demum destruxit. Tum quia ardens amor foeminarum , longa praesertim consuetudine corroboratus, malum est prope insaterabile. Contra tamen servatum comendunt Gregorius Thaumaturgus, Rupertus, Pineta, Barradius; Salianus, Sanctim, Deirius, aliique, sive qubd censeant, eum post lapsam librum Ecclesiastes scripsisse, in quo tamquam cx facti poenitentia exclamat, Vanitas vanitatum, θ' omnia vanitas i sive quod promiserit Deus se Salomonem , si peccaret, in virga vir rum castigaturum scilicet ut emendaretur sive quod proverbiorum 26. v. 23. Septuaginta Interpretes addunt, Novis

rigo quoque egi senitentiam, reberique.

ut eligerem Hsciplinam. Quae utriusque partis argumenta cum tem ambiguam reddant, non est utique sapientis, eam ex incerto, & quidem foeminae oraculo, definire , multo minus addere illum lustrali

Carcere nuper esse asserrum.

Satius hic mihi obiiciam id , quod proferebam ex Esuo', &Turtiano, Christum an in Restatim a morte, eo tridui spatio, quom .s βrrectisve pulchro jacuit, data communiter omnibus Christi,aut piis manibus venia, purgatorium cxhausisse. Quod Cornctius valde probabile censet in 1. Petri cap. 3. &alii promiscucte' umfluemanent, ac publice tradunt, num agunt de hostis: Christi Resurremone. Quin idem prae rogativae tribuitur Immaculatae Deiparae in coelum Assumptae, scilicet ut misericordiae Mater, dum triumphans coelum ascendit, filiorum inter omnos miserrimorum ape to carcere, partaque libertate, matrem se praeberet: rateor equidem lianc utramque passim receptam esse sententiam; nec Ego honori Redemptoris, aut coeli Reginae r fragari ullo modo velim. Uerumtamen adverto primum eumdem Cornelium Act. cap. 2. dum sententiam referi de pi tum manium liberatione per Christumi haec conceptis verbis tradere. Melis

alii censent Orsum morientem, vel Omner , vel plurimor ex purgatorio liberasse rrasque dedisse primam Emptinariam indu geotiam. Ex quo patet non dici ab illo omnes definite liberatos; sed innui aliquos fortasse in carcere illo esse relictos. Dea inde authoritas liturgiae S. Iacobi, non modica est; hanc enim Cyrillus Archiepiscopus Ieroselymitanus , Proclus Constantinopolitanus, Nicolaus Methonensis Epis copus, Bessarion Cardinalis , S. Jacobo minori tribuunt. Praeterea qui fidei controversias tractant, ut Bellarminus, &-

Catholicae firmamenta, ut Coccius, Gar tius, re alii, eamdem proferunt, tamquam

S. Jacobi prolem genuinam. Scio Bellarminum lib. de Scriptoribus Ecclesiasticis dicere, eam a posterioribus esse locuplet

iami sed quis divinet, hac, quam proposuimus, particula crexisse e Adde si quis P 3 locupletaris,

145쪽

118 R. P. Jacobi Hautini

locupletarit, vel Cyrillum , veI alterum Episcopum Ierosolymitanum, qui ca ullas sit, extitisse; caeterosque illi lis Ecclesinae id augmenti approbasse: quae vel sola auth ritas contemnenda non est. Ex quibus postremo colligitur eum nulla nota dignum videri, qui purgatorium vel in Christi Resurrectione . vel in Alsumptione B. Virginis omnino exhaustum neget. di quod Angelicus Doctor, Magnusque Suarius nonnullis tantum hanc libertatis gratiam collatam csse suspicantur, iis nempe, qui fide,& pietate in Christum praeliitCrant; imo, quod durius, Ricardus, Durandus. Abulensis, locis a Cornelio in i 3. EZech. Ciratis , aiunt, purgandis animis L hristum in resurrectione nil ut indulsisse. non erit

igitur daπnandus , qui ausit asscrere, nomnullos a mille ac milic annis ante Servat

rem, postea Resurrectionis, S Assumpti nis tempora, diu in lustrali rogo detentos fuisse.

C E o planiora , certioraque nunc Con olimr M O sectemur. Constat enim ex fimeraliis Nasura bus Ecclesiae sacrificiis, quae pro unius Np baην eiusdem animae liberatione in perpetuum 4 μ μ constituuntur, nonnullos e defunctis, longissimo intervallo temporis in purgatoria

custodia detineri post e. Qui quidem

mos sam inde ab Apostolis originem a cersit. Illum enim insinuat Clemens Romanust. 6. Constit. Apostolicarum cap. 28.6 diserte tradit non uno loco Tertullianus. Nam exhortatione ad castitatem, Repete, inquit, apud Deum pro cuim stirι- tu postulis , pro quo oblationes annuas red- s. Et lib. de monogamia. Enimverὸ,aur, uxor pro anima eius gnarιιι orat, in refrigerium interim postulat ei, in inprima resurrectione consortium . in ossert annuis diebus dormitonis eius. Cyprianus qu que sic habet. Sacrificia pro eis semper,st memininis, osserimus , quoties inar rum passiones,indies anniversaria commemoratione celebramus. Quod attinet ad posterita a tempora ut alios, & alia taceam. Tornaci 28 Mariti celebratur obitus Chilperici Regis Franciae, qui ante mille annos vivis exemptus cst. Similiter in

insigni Coenobio S. Amandi in pabula, imstituuntur quotannis funebres exequiae Regis Dagoberti, qui pariter ante annos mille vivere desiit. Praeterea Insulis intemplo S. Petri )usta quotannis solvuntur Batavino Pandriae Comiti Jam inde a 4oo. circiter annis demortui. Denique nitiis

vulgarius in Ecclcsia, sacrisque aedibus pene omnibus, quam institutio annuorum

ccnsuum in perpetua sacrificia ad subsidium instituentium facienda , si quidem egeant eo subsidio , , iis alias addicenda. Quod si hic Ecclesiae sensus non csset,posse

animas perdiu sacere in purgatorio, pr fecto hujusmodi curis & sumptibus parcerent mortales, stultitiae alioqui arguendi, tamquam si quis sibi : nnonam ad trecemtos annos praepararet.

Porro eadem diuturnitas colligi etiam 367. potest ex earum poenarum diuturnitate, rae ut quas olim Ecclesia publicis criminibus ac signabat. Cum enim mundus hic, ut saepe diximus, misericordiae potius, quam austi- tiae sit destinatus; cumque hac in vita satisfactioni locus sit . in altera plenae solutioni, quae millecuplo amplius, quam satisfaetio cxigit, perspectum est poenas albicrius vitae , iis quas Ecclesia Mater suis filiis decrevit , longe esse diuturniores. Atqui haec ob unicum Icthale crina n ex- .cxpiandum , poenam rcorum ad annos septem , dcccm. & viginti aliquando extendi voluit, imo ad finem vitae nonnunquam. Ne vero existimes Icvem illam,aut facilem fuisse. Nam Fabiola , princeps foemina Romana. quod divortio facto cum priore marito, Ecclesiasticae legis ignara, secundas nuptias iniisset, Post mortems cunda vιri, inquit, haec narrans Hieronymus Epist. 3o. in semetipsam reversa , Iac cum induens fiat errorem publicὸ fater iuνὶ tota urbe Romana flectante ante diem Pasiba , in Basiaca quondam Laterant, sani in ordine poenitentrum, Episcopo, Presbyteris , in omni populo collacrimantibus Parsum crinem , ora lurida, quasti Tmanus,soraeida costa submittens, pommmensos usus fetus or lamenta, recepta est in communionem. Sic ipse. Neque posterioribus temporibus ea publicae poenitentiae severitas remisit. Nam anno salutis 322. Ludovicus Imperator cum lamel inflictum conscientiae vulnus ex morte Bunardi, nepotis sui, atque Italiae Regis. nunquam sanare

potuisset, & ipse exemplo Theodosii Imperatoris ultro poenam suscepit. Erat autem id temporis, tit patet ex Musmet constitutionibus, selenne, ut rci diutumo Cilicio, 3Munio, orationibus, cleemosynis, frequentique manus sacerdotum impositione luerent ; quibus illum se submisisse intimus Qus dolor facile persuadet. Denique illustris est Petri Morani Principis

Albigensium poenitentia. Cum enim limresim abiuras let, vestibus ac calceis exutus, templum S. Saturnini Tolosae indilistus est, caedentibus

146쪽

Patrocinium Defunctorum. Lib. I 119

eaedentibus illum, hinc Episcopo Tolosi,no, illinc Abbate S. Saturnini. ab ipso aedis ingressu, donec ad aram, atque ad pedes Cardinalis legati sacrificantis constitueretur. Illic primum haeresim rursus abiuravit. Tum sustus est quadraginta diebus exul a patria degere ; adhaec egenis inservire triennio Ierosolymis singulis diebus D minicis Tolosana templa nudus, Sc discal-

Ceatus,cum virgarum manipulo circumire, item omnia damna resarcire.

368. sed nihil elarius demonstrat hanc, de D vi qua agimus, diuturnitatem, quam Indulgentiae reis ab eadem Ecclesia concedi solitae. Etenim si solas Stationum Indulsen- tias attendas, mirum dimi es , quot illae

numerentur. Enimveris Ianuario mense, ac luce SS. Fabiano ac Sebastiano sacra, praeter Indulgentiam Plenariam ac remissionem omnium peccatorum, ad S. Sebastianum confertur Indulgentia centies &quinquagesies omes millenariorum: item mille, ac nongentorum sexaginta octo annorum. 8c ducentorum sexaginta ac quinquaginta dierum. Dominica item prima post festum S. Antonii Abbatis, quando ostenditur velum S. veronicae, Romani habent indulgentiae septem millia anno- risin at ultramontani, quatuordecim mitilia, totidemque quadragenas, &remissi nem tertiae partis peccatorum. In die ve- tb SS. Vincentii& Anastasii, quadraginta millia annorum ad S. Ioannem in Laterano. Februario autem mense ac die Purificationis Immaculatae Mariae praeter indul- sentiam plenariam ad S. Mariam depopulo, sunt indulgentiae centum quinquaginta quinque millenarii ac ducenti nonaginta tres anni, ducenti item octoginta quinque dies. Deinde die CathedraeS. Petri, praeter indulgentiam plenam, mille anni ad S. Petrum, ¢um quinquaginta octo millenarii. Item nongenti sexaginta octo anni, & centum octoginta quinque dies.

Adhaec Martio, die S. Thomae Aquinatis. indulgentia plenaria ad S. Mariam de Minerva, & centum quinquaginta octo millenarii , mille item, ac nongenti quinquaginta octo anni, Ecducenti octoginta quinque dies. In Annuntiatione D. Virginis . indulgentia picnaria, & mille anni, & totidem quadragenae, α remissio tertiae pariis peccatorum,de iterum mille anni ad S. M tiam Majorem , Ec centum quinquaginta octo millenarii. Mille item, de nongenti quinquaginta octo anni, se centum in

girita quinque dies. Qiud alios menses,

qui lue alios plures, qiram recensui, dies persequar Summatim cum Emanuela Roderico tom. L. Reg. quaest. q. 88. a. 2. Romae quotidiae ad minimum censeri quatuor millia annorum, Ec mille quingentas quadragenas indulgentiae in Stationibus solis acquirendas.. Porto Carena est indulgentia, qua remittuntur poenae purgatorii tor, quot fili L Ddulge sent remissae peragendo poenitentiam in pane, dc aqua, quadraginta diebus. --drayna est remisso tot Qusdem purgato- rii poenarum, quot fuissent remissae menitentia quadraginta dierum juxta Canones poenitentiales insungenda. Idem pariter de Septena dicendum. Atque ita dum mille anni indulgentiae conceduntur , perinde est, ac si dicatur tantam indulgentiam Conserri, quanta responderet mille annis poenitentiae. Cum igitur Canonicae poenae tam graves forent, facile est intelligere hoc etiam ex capite . quis sit Ecclesiae de diuturnitate poenae lustralis sensus, nimirum, εc magnam esse ut plurimum, de filentudem pro scelerum portione maximam eis

posse ι

1 'Ditione firmatur.

PosτRεMo non mediocre momen, tum huic sententiae addit ratio, eaque MD- multiplex. Peti enim potcst primum ex th. con- poenae, quae peccato lethali debita est, infinita longitudine. Deinde, quod nullum,

vel levissimum, ac maxime veniale, non aliquam enae moram mereatur. Posti mis ex utrorumque multitudine. Quod igitur ad primum attinet, certum quidem est, dum crimen mortiferum condonatur,

simul remitti debitam illi alioquin poenae

aeternitatem; quoniam gratia sanctificans, per quam deletur , aeternae gloriae eruit haeredem , quo sit, ut poenae aetemitatem abroget. Attamen peraeque certum est condonata lethali noxa, manere ut pluriamum obligationem, ad poenam aliquam temporalem, nisi vis contritionis, ac copia gratiae, per eam partae, Omnem eam obli .gationem, quod rarissime contingit, extin

xerit. Quaerimus hic ergo, quantum sit reliquum illud tempus poenae subeundae, propter unum Iethese flagitium condonatum . Atque illud quidem certo, ac precise definire , solius est Iudicis, qui poenam culpis attemperat. Sia tamen fide, aeratione ducibus, nonnihil hoc in genere asi sequiae statuere possimus. Nimirum maximae grati ac singularis beneficii loco habendum fuisse,s sexcenta annorum millia mortiferi criminis condonati supplicio sent assignata. Ohe t exclamas. Ecquae

147쪽

12O R. P. Jacobi Hautini

Et missim

' quod

unici mom

futura cilci istiusmodi gratia, tam atroces unius morti seri flagitii poenas, tamdiu exigere t. Aio ego majorem futuram fuisse, quam si ex sexcentis annorum millibus poenae dcbitis, unicam horulam Iudex solvi vellet. horulam autem imb, & horulae quadrantulum : quin imb istius quadran-

tuli centesimam partem. Etenim quan Iumcumque temporis intcrvallum cum

aeremitate conseras,nihil est ad illam: quia, ut aiunt scholae, finiti ad infinitum nulla est proportio ; at aliqua certe intercedit intcrcentesimam horulae partem , & sexcenta annorum millia , & hanc Angelus, non modb Deus, cognoscit. Unde emersit il- Iud vulgare , & Concionatorum vocibus tritum, damnatis summi beneficii loco , ingentique voluptati fore , si tum demum

tormentis clipiendi esscnt, cum exhaustus foret mons arenosus, utcumque excelsus ac porrectus, ex quo avicula centenis quibusque annorum millibus arenulam uni

cam Carperet.

Cum igitur aeternitate poenae condonata quaevis *us diuturnitas in summis favoribus numeranda sit, quid mirum, si supremus Iudex pro unica mortali culpa mille cruciatus annos exigcret Quid iniquum si pro decem, decem millia, pro sexcentis,

sexcenta: & tamen miramur Vehementer

Iustitiae divinae severitatem, cita pro mille

sexcentis, & amplius mortalibus, nonnullos legimus mille annorum suppliciis ad-judicatos. Obstupescimus autem cum aliis nonalium poenae, quam mundi finem constitutum esse intelligimus. Itaque admiranda esset potius clementia Salvatoris etiam hoc in genere, perinde, imo magis, quam miraremur benignitatem creditoris, qui non amplius, quam millesimam debitorum partem soleret exigere r Judicis item mortalis, qui pro crimine perpetuum Carcerem merito , Qus dumtaxat ingre sam consuesset injungere et aut Praetoris etiam qui reos ad triremes in perpetuum damnatos post unicum remigii diem se- litus esset liberos dimittere. Si enim omnium in ore est illud Ducis Guisii, vel etiam Ducis Dorae sutrique enim tribuitur lepidum factum quando remiges, ne- ωos utique homines, sigillatim rogans, Culus criminis causa triremi addicti forent, caeteris mentientibus sese alioqui insontes

aflicto sibi crimine , aut vi ad remigium adactos. quispiam ex illis se metitb plecti fassus, ab eo liber dimissis est, ne, ut 3oco

dicebat, unicus ille criminosus reliquos innocentes corrumperet ; Certe laude,&admiratione dignissima essct Numinis clementia. si reos unius lethalis, perennes

in orco cruciatus commeritos, propter

culpae confessionem, ad mille poenarum

annos damnaret.

Caeteriim id quoque hic statuere possu- 372.

mus, si judex suprcmus omnino pro meri- Potest qM.tis crimen unicum lethale,etiam condona- tum castigare vellet, posse sane diutius.

quam omnia venialia. Et ratio facilis & ...is

obvia est, qubd lethale unicum, ut mali' omnium tia, ita merito poenae, universa venialia, rimabis. etiam ea , quae aeternitate tota committi

queunt, superet, S quidem supra omnem modum. re unici lethalis condonati poena, univciorum venialium pariter remistarum poenam diuturnitate superare posset. Verum & hoc satis diquet illud minime fieri Alia, enim unumquodqu mortiferum ad Judicii extremi dicm poenas daret. Cur ita Quia nempe vcni lium pabulum igni purgatorio numquam deerit, R verh ct si ea ipsa universa, quae fuere, sunt, & erunt, & esse possunt, sigillatim, di suo quaeque tempore punirCntur, haud dubie poenae tempus, non modo uiaque ad mundi excidium. sed&in immen' nun protraheretur. Itaque poenae peccato mortali debitae diuturnitas , gravitato videtur compensari. Statui tamen&istud potest, unius mortalis poenam Iongiorem

esse poena plurimorum, & gravissimorum venialium, sive qubd illud aequissimum sit; sive qubd utillimum ad mortales a Iethisero peccato averiendos, ad quod poenae diuturnitas confert plurimum: Quamobrem Augustinus Hom. II. ex so. uantis, ait, magis minusvὸ transitoria inlexerunt, tantὸ tardius, brevis que salvabuntur. ut quanta fuerit peccati materia, tanta esset transeundi mora. Si Deum scitaris, quanta si illa mora ad ea te r mitto, quae ex historiis super estrademus; ex iis enim non dissicile illam saltem aliquatenus cognosces.

Quod si mortali unico diuturna poena 373. debeatur, quanta pluribus t quanta enim Rarισμreddenda est tot venialibus t neque enim ullum est veniale vel levissimum, quod

aliquam poenae moram non mereatur.

Nam si peccatum est, Dei injuria est, igitur , & poenae digna, atqui poena omnis in

spatium aliquod requirit: nulla momcnto contenta est : tum qubd nullum est restricte punctum temporis: sed ejus pars, quae proinde fluat, & alias partcs habcat,

necesse est, nimirum praeteritas,praesentes,& futuras. Sed esto si in tempore momentum partibus vacans , & dividi nescium; tamen omni culpae nonnulla poenae mora debetur. Inest enim omni culpae assi

haesio quaedam ad bonum creatum,quemadmodum

148쪽

sat mutara simul

Patrocinium Defunctorum. Lib. I ini

admodum, &aversio a bono increato. Illi Porro adhaesioni diutumitas poenae debetur. ' Quia ut superius diximus ex Ange- ico Thoma, ebdiutius in Purgatorio culpa plectitur, qud fortitis mens per eam rebus conditis, praeter Numinis voluntatem, agglutinata est. Quod & in humanis usu- venit. Εὁ enim mutius pater castigat lium, qud pertinacius peccasse deprehcndit. Certe D. Birgittae Angelus illam Mnos edocet in purgatorio solius poenae

damni, qudd atrium Coeli nominavimus,mestos, & diu commorari; credo quod in multis vitae probae mortalibus, plus sit ad-harsionis ad creaturas, quam aversionis a Deo, quem utique amant medullitus. Illum audiamus l. 6. Revel. e. 37. Post hac, ait, anima fertur is lacum tertium, ubi non

est proa,nifidesiderium perseni Mi ad Dei

prasentia,=ei- vi lanem beatam,ita ipse. Caeterum si vel levissima culpa moram poenae solvendae exigat, quantam exigent& graves,&multae Etsi enim simul omnes, non singulae sigillatim puniantur, t mencum singulae moram exigant, unive De exigent longiorem. Age verbquot esse solent migrantium evit . necdum expiatae noxae Quis eas commemoret imo quis credat ad tam ingentem numerum posse pertingere Age , rationes meiacum inite luiat, & cognoscere , quem peccatorum numerum homo alioqui pr Dus e vulgo, atque saeculo, post septuagi ea vitae annos. qui fere Iondisimus vitae nostrae terminus est , implere sit solitus En tibi subjicio causidicum, si placet, aut

Mercatorem, aut alium virum, aut iaminam sacramentis frequentandis assuetam,di Numinis reverentem in paucis. Cetthsi' peccata mentis, oris, & Operis attendas; item si ad Deum , & ipsum peccantem , atque ad proximum animum adjicias , praeterea si negligentiam, ac praecipitationem humanae mentis expendas ἔ ad-

haec si propria, & aliena consideres, non minus, Opinor , cuique, praesertim aetiioso, negotiis tra hiandis addicto , quotidian rum culparum ac levium maxime, assignabis, quam viginti in dies singulos. Quinetiam fatebere illum numerum solis verbiscum peccato conjunctis imparem esse , ut plurimum; quippe lingua nostra obtrectaationum, mendaciorum,obmurmurationis,

jactantiae, despectus aliorum, derisonis, reprehensionis, imprecationis, di hujusmodi vitiorum nimis scecunda. Sed esto, demus isti homini non plures, quam noxas viginti quotidianas: non modo in virili,

sed etiam in puerili ac juvenili, senilique

aetate. Atque ut numerum commodi rem habeamus, inchoemus ejus noxas non a septimo anno, circa quem exoriri solet malitia , sed a decimo dumtaxati Cum igitur annus integer diebus trecentis sexaginta quinque, & sex circiter horis constet, horis etiam omissis i ritrus, vir alioqui bonus, & frusi, S: Numinis reverenS. unius anni spatio septies mille ac trecentas culpas commiserit. ininquennio verδ, trigesies sexies mille, quingentas; Decennio autem septuagesies ter mille. Praeterea viginti annorum spatio impleverit noxarum centum quadraginta sex militia. Potard post annos triginta, id est aetatis anno quadragesimo, ducenta novemdecim milialia. Quinquagesimo deinde ducenta nonaginta duo millia Daemum aetatis anno septuagesimo, 37si quadringenta & triginta octo millia noxa- Culpa νυrum contraxerit. En ecce quanto aere alieno gravis erit hic septuagei alius senex. Et tamen usque ad novissimum quadrantem . Veritate tcste, solvendum illi est. Solvendum, inquam, usque ad ultimum poenae decretae diem , imo ad uItiis

mum temporis momentum. Sed juvat explorare, quis tandem numerus annorum ingenti illi noxarum numero respondeat.

Et si enim hic aliquid certi definite, simpliciterque proferre, supra limites mentis

humana est: tamen interposita conditione omninb probabili, horrendum anno rum Numerum poenae tot venialium debiatum colligere licet.

Equidem mitissimam philosophanili 376- rationem sequemur, si singulis illis cul- P

pis', singulam pinnae purgantis horam d putemus. Constabit enim postmodum ex historiis longe productiorem , saltem identidem, esse attributam. Atqui si facias vel unicam poenae horam lingulis qc-nialibus seorsim esse decretam i heu misero illi septuagenario, quinquaginta annorum spatio, demptis novem diebus, lustrales cruciatus jure meritissimo essent subeundi. Deus Immortalisl Deus clementissime l adeone saevies in noxas hominis , qui semper tibi amicus, semper fidelis fuit, tametsi quod peccavit, non trancrimini, quis humanae imbecillitati vertia mortalibus soleat Verum si longa via detur ista poenae mora, quomodo inhorresces. si, quod aequitas, N: historiae confita mant, uni veniali, unum poenae diem assignemus Eheu i numero isti quadringentorum , & triginta octo millium noxammlevium, mille ducentos purgatorii annos. exceptis ducentis, ac sedecim diebus, aiasignemus,necesse est. Auditis 5 mortales, percipitis rationea illas , atque infandam

149쪽

R. PJacobi Hautini

supputationem Iterum pronuntio viginti rum Thessalonicensium; Poenituit& Henan xis vcnialibus in dies singulos spatio ricum Quartum Occidentis Caesarem Ee sexagmta annorum admissis, non pauci clesiae tor se suosque bellis ac fraudibus diares poenae anni manerent , quam mille du- ro diuque amictatae. Poenituit & alios centi, si quidem singulae singillatim, ac di- Principes ac Reges, sed quis existimet podistincto quaeque spatio castigarcntur. nitetia sua tot seclcrum privatorum ac pu-Quis igitur purgantium annorum nu- blicorum, suorum & alienorum , quae velmta existet, si lethalia venialibus, nec conniventia , vel indulgentia , vel immortalium pauca, nec exigua alunxerimus t Rursus perio sua secere, poenas magnam partem βῆ Φηρη--5 mortalis, o peccator i Si statuamus delevita Enimvero sanctissimi homines. aliquem unicum intra singulas hebdoma- & levium ad summum culparum rei, post das mortiferum patrare , deccnnii spati multos poenitudinis annos . post pietatis 377.

Numerus ima

quingenta viginti cumularit. Si decennium adjicias, mille quadraginta; igitur triginta annorum spatio mille quingenta sexaginta contraxerit. Quid lueremus Zspatio quinquaginta annorum peracto, &jam sexagenarius, aut septuagenarius ,pr ut vel decennis, vel vicennis icthaliter peccare coeperit, gravarit se mole infaustissima bis mille, sexcentorum mortalium. '3 8. Fac igitur eum lusoppressum, dolorem

Et qι-υ tantummodo necessarium ad Sacramenta-

istumia. lem exomologesim adhibere, atque ita ad

ρφω tribunal )ustissimi Judicis sisti; quale de iblius supplicio judicium expectas 3 quid. censes de illius diuturnitate. i nos quidem superius demonstravimus, Vicena dumtaxat in singulos dies venialia sexaginta annorum spatio cumulata excrescere ad quadringenta triginta octo millia, hisque si singula integrum poenae diem mereantur, d beri purgatorii sermo annos mille ducemios : sn autem, quod minimum dici potest, horula poenae digna sint, demum prope quinquaginta iis annos csse assignandos. Ex quo claro conficitur plus quinquagenis; quid loquor i imo sortasse plus mille

ducentis annis, unicum lethale peccatum

merith castigari posse. Quid ad haec o h

mor o conscie non unius, scd plurimorum Iethalium Z Dic age, si ita est, bis mille quingenta mortalia quot cxigent poenae annos Quid attinet numcrare Nam spatium annorum queis stabit hic orbis,

procul excederent. Itaque diuturnitas gravitate compensanda est, nec singulae noxae seorsim,sed simul expiandae. Id quod maxime sentienduexercitia quotidiana, nonnullis adhuc nominibus Iustitiae divinae obstricti manent, di alii isti, innumerorum, ingentiumque criminum conscii, brevi, facilique poenitentia immensis nominibus sic liberas lent pnemo sanus credat: tantum abest, ut quilibet jure arbitrari possit plurimorum ex reis hu)usinodi dolorem, poenarum utique metu exprimi solitum, & tantum non imis parem eliciendae per confessionem gratiae divinae, de poenarum gravitate, ac mora d

bita perparum delere. Sed de his adhuc

postmodum.

ARTICULUS II. Dis si s monstratur

NON potest id certius, liquidiusue ase

nosci,iquam ex historiis ac visis. Pari-379.

um cnim videtur parratio. Cum igiturac- culpa ceperimus homine tanetiam in poena culpae parpet M. cxiguae, atque unicae, quindenis, aut Octonis diebus cruciatum, facile erit de paribus judicare. Cum Religiosum pluribus amnis haerere in flammeo carcere , ob vitam silutiorem; quis dubitet quin, & alios similis instituti, ac dis lutionis par aut suppar supplicii longitudo maneat neque alia esse potest, ut plurimum improborum ratio, quando sub vitae exitum improbitatem desierunt, nisi sorte piis oporibus, a que indulgentiis alius alio diligentius lamgiusque animae suae bono consulueris, de de plurimis hominu, qui omnia seu verba, , quibus post erit dicendi locus. nunc itaque seu facta, vel ad libidinem, vel ad latrocinia a minimis ordiemnr. vel ad ambitus injustos referre cosueverut; Celebris est hoc in genere S. Vitalina, potissime si magistratum aliquem gerunt, quam Gregorius Turonensis de gloria piria θη- si exercitum, aut imperium tractant, s bel- Confessi cap. s. refert D. Martino post sat ctor,m Ium imustum, aut injuste movent. Quis ta longum ab obitu suo tempus significasse. enim, nis aut Angelus, aut Deus, recen- sese conspectus divini exortem adhuc esse,seat noxas proprias, & alienas improborum quὁd ficquenter feriis sextis caput lavisset:

Principum nec dicas earum Icenitentia quae res tunc temporis forte vetita , nunc

lices. Cumque vir ille sanctisiimus admiratione ac maerore plenus in preces se, pro

non parum minui. Poenituit sane The .dosium Imperatorem caedis innumer

150쪽

Patrocmi ima Deiri horum. Lib. I. Ia'

pro ejus liberatione effudisset, id tantum obtinuit, ut tertio post die ad castissi nos illa Sponsi amplexus evolaret , de quo iterum postea. Celebre quoque est, quod de sorore Petri Damiani. piissima virgine, fertur , quindenis diebus acriter est e castigatam in purgatorio, quod cum aliqua voluptate, non utique mortifera , carmen

aliquod minus castum e plateis inaudiisset. Erat B. Thomae Aquinati soror admodum religiosa, hanc ille mortuam, se Numini commendavit ipse,& fratribus, ut enixe commendarent, supplicavit. Et tamen nonnisi post moram satis longam, cum hic Romam contenderet, purgatorio asserta est. Quamdiu illic detenta fuisset. si etiam efficacissimis, sancti fratris, aliorumque precibus sublevata , non nisi post multos dies eripere inde se potuit illustrius est hoc in genere quod in actis vitae B. Be

trandi commemoratur. Enimvero cum

pro fratre Clemente Benet, viro optimo, ob leves defectus expiatricibus flammis ad- Iudicato , nominatimque quod lineo, non laneo indusio, contra ordinis leges, non diu uirus fuit set, cum inquam, vir ille sanctus cum toto conventu preces Cumulasset, sexto demum . aut octavo post die frater ille terra emergens, coelum recta petere visus est. Observa porro Dominicariorum leges citra peccatum solvi posse.

Caeterum huc quoque reserti potest quod in Annalibus Discalceatarum S. Theresiae

Monialium commemoratur Anno IIT l.

vivebant in Coenobio Abulen si binae viris gines pietate eximiae: quarum alteri Mariis de Incarnatione, alteri Euphrasiae de JESU, nomen. Hae cunctas suas sati Diactiones piis manibus transcripserant. Interea vivis excessit in eodem monasterio Sanctimonialis, sanctitatis nomine, in Crreliquas clara Euprasiae sese videndam offerens, summum cruciatum prae se tulit,& attonitae quod etiam Sanctimonialem in in purgatorio haerere cemeret, sic mortua ingemuit. Heu quam Hariis hie res, in virtuν patet, inter mortalest his viarium dicitur. quodapud eos virtuti tribui-ιών. dixit & subsidium flagitavit. Quippe

cui expiandae Monialium preces communes, & harum sanctitate illustrium satisfactiones propriae, non suffecerant, adeoque nec aliquot Purgatorii dies.

3 t. Sed ista levia sunt. Quid enim dies ad

annum Audite viri Religiosi, & timete.' Anno Domini 1sy . undecimo Kalendas Octobrix, Celsus Finetius, magnae pi xii purique candoris, & egregiae exspectationis adolescens, vitae cursum absolvit. Sex ille vixerat annos in Societate, cum vigesimum tertium aetatis annum ageret. Pa

tria erat Senensis, cultui virginis Matris praecipue addictus, quam etiam sub mortem 'tiam . mortem sibi, di falutem certo praedixi 1se narravit, diem quoque purgautium poenarum quadriennio finiendam nuncialis. ad ecilse insuper M. Antonium

Ridolphi, adolescentcm 22. annorum,Societatis tantum quatuor serie per id tempus aegrotabatὶ non longo intervallo iecuturu in I non tamen ultra biennium purgandum. Non inane autem, aut umbratile fuisse visum multi iudicarunt,cuminiblita ex eo tempore laetitia ejus animus flueretur, nec nisi de futura vita set mones vel haberct, vcl admitteret. Sed multo magis Mus rei fidem confirmavit alterius illius mors, quarto idus Octobres conlecii ta. Haec litterae Societatis Anni is97. Testatur Nicolaus Lancitius, qui utriusque morti interfuit, sic, qui aliquot annis cum eis vixerit, nullam tamen culpam, nullum

defectum in ipsis deprehendisse. Qui insuper resert R. P. Iulium Mancinellum libello primo coelestium luminum sibi affusorum, narrate haec de quodam Societatis sacerdote, quem minime nominat. Visum illum sibi elle, cum importunius preces Postularet. Obierat tamen ante quinque, sexve annos, unde se intellexiste non faciale animas destinctorum evadere in coelum:

sed acri purgatione prius eget . maxim cum certo perseasium haberet Patrem illum numquam a Religionis ingressu ullum lethale admisisse, paucissima verbante illum snam ejus consessiones exciper consilerat) Uetum eumdem iam Religiosum laborasse vitiis nimiae severitatis,& tenacitatis judicii: in super inanis gloriae ,

cum res ex animi sententia cederent, pariterqtie tristitiae, cum parum succcderent.

Qiud ad haec viri Religiosi nonne pro- is sessio, alter bapti sinus est ad elucnda cri- εveni mina vitae secularis, S anteactae atquc ικνmma adco nonne pauca illa mortalia diluetrat, Purg/io si& in hoc & in duobus illis prioribus, si qua

forte iis haesissenti Restabant ergo sola venialia e ergo pauca, vel quatuor, vel sex annis erant eluenda 8 At quid enecerant tot sacrificia unicuique Sacerdoti Societatis indicta in piorum e Societate manium gratiam quid tot preces, tot indulgentiae Quis haec non venementer demitetur. Si obsicias adolescentes illos tam longis qui . dem poenis adaudicatos, sed precibus. ac sacrificiis prius ereptos , ita equidem ve .lim , sed quid dices ad Patris illius post purgatorii sexennium apparitionem λ Etenim vitia illa, quae perhibentur, naturae vitia erant forte, non voluntatis, & pro

SEARCH

MENU NAVIGATION