장음표시 사용
171쪽
tot seculorum, tot regionum, tot gentium , quibus indubitatum est pios manes videnaos sese exhibuisse, preces ac suffragia petiisse , solatium ex iis singulare sen-usse: crede & quotidianae: nec enim adeo multum temporis emuxit, ex quo Berois s. η 'in i, urbe Flandriae, spiritus quidam avunculi , nepoti suo per noctem spectabilis, petiit ab eo ad icvandas suas Purgat rii poenas , ut postridie tribus pauperibus ante meridiem stipem flagitaturis largir
tur, unamque missam fieri sua causa curaret. Venere tres illi praeter morem soliti enim erant a meridie stipem illic ri' re dataque stipe,-Missa inita comparuit spiritus; ipseque nepos , 8c Sacerdos miro velut pondere se premi, quamdiu fiebat, persenserunt. Qua peract spiritus ille apprehendens juvenis dexteram . VMιὰ
ribi, ait, mi suavissime εν pos , absqiu ira Mis. Dilset, ires Lbue annos sex autem ab illius obitu praeterierantὶ in Purgatoris
carcere me inferum harere oportuissι. Tum recta ad arae supremum . indeque in coelum subvolare conspectus est. Scio equidem non cuilibet, nec facile credendum spiritui, utcumque cernatur a aut cerni videatur.Inspicienda etiam haud dubie homini, qui visa resin, persena,riusquem res ac probitas, ingenium, judicium, inadoles, sunt expendenda . Gusia quoque referendi exploranda est. Constat prose-ctb humorem melancholicum multam praebere materiam fingendis rerum aci jurituum idolis ac imaginibus. Constat Daudem intervenire poste, sive a malo genio, quem compertum est aliquando aemulati bonum; si'e ab homine, qui nummos, aut nescio quem gloriae sumum his artibus captet. sed tamen nemo unus est, qui, si ratione utatur, non existimet praeter fisac rationem facturum , si quis ne unum quidem ex ejus odi ostentis , non vanum& inane esse mordicus teneat. Unum igitur admittat ubi aliquis E piis manibus opem postulet, ac tum se accepisse, ac se si se vere fateatur: mihi sane fuerit satis. continub namque essicitur quod a me agiatur, mortales piis manibus opitulari posse. Et cum plurium Musinodi vilorum eadem sit ratio, neque appareat, cur hoc potiusquam illud in dubium revocetur, convincitur primum, admita unum cum v ritate congruere, plurima quoque admitatenda esse. Tum de illud quod hic contendimus, sine dubitatione concedendum ex historiis,atque ostentis pateressi in m nes ope mortalium sublevari posse.
opitulandum piis manibus multi
bus appareat piis manibus a nobis opem iacile ferri posse,
statim occurrit etiam debere, nam multa simul se ostendunt lumina quibus haec obligatio elucescat, uae hoc capite exponere decrevi. Splen- et autem inter ea maximὸ lex naturae
quippe homini insita, non foris petita, imo,&in nobis ipsis, licet nobis repugnantibus seipsun prodens, ac promulgans, de prorterea exigit ut omnium prima propon
ιniatur. LEx naturae est, quae naturae rationis compoti, ac procreatae, ad honest tem scilicet insta est, ex qua necessarib consequitur turpitudinis ac malitiae fuga. Atque illius sic semptae praeceptum uni cum quidem est universiae, nimirum ,
172쪽
Patrocinium Defunctorium. Lib. II. I s
num amplectendum esse; malum fugiendum 1 sed plura sunt magis particularia, quae ad illud reducuntur. Talia principia motum generalia, ut; quod tibi vis ficti, nempe consentance rationi, alteri faciendum,
quod nolis, minimἡ: suum cuique reddendum,& hujusmodi Porro legem naturae obligare persipeo tua . est: siquidem quod ei advertatur,
rationi adversetur , necesse est, cum id quo natura rationis compos per se propem det , consentaneum rationi esse oporteat;
Porro quod rationi contrarium est , omnμno peccatum est. Adde quae cum lege natiuae pugnant, per se, ec ex natura siua esse mala, ut licet omnis alia lex ea prohibens
abesset, imb si per impossibile nullus esset
Deus, esse mala minime desinerent. M. Atqui eadem lex opem piis manibus Excaritare ferendam praecipit. Etenim clarissime id ηελε continetur illo, quod attulimus, principio affirmativo, cujusque menti insito: quod tibi vis fieri, alteri feceris: cui ex adve so negativum resipondet: quod tibi non vis fieri, alteri ne feceris. Perspectum
enim est quemlibet, si lustralibus supplieiis
Cruciaretur, summopere desideraturum morialium ope iis eripi, gravissime laturum non eripi. Ut autem hujus nativae legis obligatio luculentius exponatur, Adverte utrumque illud principium hoc unico charitatis naturalis praecepto contineri r proximum tuum Aut teiphum. Haec autem chari P omnium Theologorum consensu exibi, ut dum commode licet, proximo in miseria jacenti suppetias seras. Illud enim est, quod Eccle. II. Vnicuique mamiavit Dein proximo suo. Vel igitur negandum tibi est pios manes in proximis numerari, vel in miseria versari. Prius nefas est: cum, ut dicemus, proximi nomine ii omnes intelligantur, qui gloriae caelestis possunt nobiscum esse concretos, Posterius aeque impium est: & praeterea Certa est commoditas piis manibus opitulandi : igitul lege charitatis ad hoc obligamur , ac proinde & lege naturae. 41. Porro haec obligatio magis etiam sepro-Ex ratiora naturali dcian rum nobiscum
mem o- Communione,&quadam cognatione. Utrum eius enim recte Seneca Epist. ys. Memisa sudem corρ . mus corporis magni. Natura nos cognator
quanto magis ratio naturae nos ne tiam
di, fednΘscendi lex communis. Cum igitur, & piis manibus ea membri ratio. & id genus cognationis conveniat, dubitari nequit, quin & iis ossicia membrorum, S cognatorum mortalium debeantur. Porro membra sese invicem juvant, & alterum pro altero patitur, & cognati sibi mutilo adesse debent; igitur & mortales quibul- vis vita functis opitulari. Quid Z quod injuriam ipsi hominum genti facit, qui nc-gligit illos. Si enim, ut optime Ambrosius lib. 3. ossi c. c. 3. in uno membro totum comin violatur, uti in uno homine commα-nio totius humanitatis solυιtur , profecto neglecto desertoque vel unico defuncto utrumque illud contingere necesse est. Et si Seneca authore lib. 2. de ira c. 31. Nefas e Inocere patria, ergo in cινι, qui spars patria, ergo se hominem 5οπιοι, nam hie in magna urb/tibi rivis est, liis consentanee concludere licet, α nefas esse destituere defunctos in tanta calamitate,qui adcilli hujus universitatis cives sunt, α eos deis stituens pa test nocenti. Certe ut contra rationem membri , cognati, ac socii peccaret, imb oc contra universiam genus humanum, qui hominem tum facili prece redimere ex infausta fervitute posset; tamen recusaret: sic & is peccat, qui pios manesnc precibus quidem aut modica stipe asserere in libertatem studet Denique eamdem obligationem con- 44 L. firmat omnium gentium mentibus ingenita persuasio, demortuis 3 usta effedenti- Ideo enim justa vocantur, quod jure quodam naturae iis debeantur: neque vero ad solum eorum honorem ea spectare prisci autumabant: sed Si ad aliquod solatium, auxiliumque. Ac Iudaei quidem Iosepho teste de bello Judaico c. 19. huic
enim iustorico haeretici majorem . quam sacris Machabaeorum libris, fidem habebunt in Judaei, inquam, pro mortuis Orare consueverunt. Et verbcur David,ejusque exercitus audita Saulis & Jonathae morte, jejunus permansit , his ut ea inedia eorum manibus, si qua indigerem, ope adesset Ee constat Mahumetanos similia ossicia defunctis sitis exhibere. Nam Rara ivit in sua peregrinatione Jerosolymitana Epist. t. eam eorum fidem aperte intellexit. dum conspecto quinque aviculas virides ex cavea liberas almitti, audiit id factum, ut animis cognatorum dimittendis bene ac beatὰ esset. Et eadem fides plagas Ethnicorum adfines usque novi orbis pet- vagata est. Nam Tunkinensibus in more positum est, primum vehementer labora re, ut locum suorum sepulture idoneum inveniant. Deinde nullis semptibus parcere , ut convivia illis stiuatit etiam anti- versariis mortis diebus, idque omnibus majoribus ad decimam usque generatio ἀnem. Tum vestes illis ex papyrocon ere, ρ , ac deinde exurere, eo consio, ut dem
173쪽
etos iis tesant: quibus,& similibus rixibus semiliae sua bonum ac salutem niti arbitrantur . Porro ejusmodi instituta etiam apud Cochinchinenses celeberrima sunt, haustaque a Sinensibus. quorum &Tunctant. & Cochinctiinae regna, pars
olim fuere,& nunc clientelam quotannis profitentur. De Sinensibus autem agens noster Trigautius I. I. c. s. In ιer alta mulinta, de funebribus eorum te remona , solemne
quoque illis est, ait, in ab idolorum fac i=
ur se vita functis ut em ministrare in benevolentiae observantique ummonium.
Ininoiabili quoque consuetudine receptum es, μι lamia paιris ae matrum Iriennium proιrabatur. cuim rei causam in suis In His banc reddunt, ut suis parentibus , qui
primo aetatis triennio eos vinis essaverunt, vicem rependant. Non rarὸ mi parentum cadavera feretro inclusa ad tres quatuorue annos domi asservant. Suo enim pellucido bitumine ita rimac omnes occludunt. uisa torem minimὸ transmittant. suo tempore
in P, los dira cibum istis , potumque osserunt , non scin ac si viverent. Deinde in humili scab sto, non in sedili;us consuetis consid/nt. Somnum non in lacticis , sed is Iramineis culcitris supra nudam humum coctoeatis iuxta sarcophagum capiunt.
Carne auιem , aliove edulio condito vesci nefac Nec vini, aut balneorum usus; imo nec Iiberis dant' operam. Plura apud eun dem Trigautium vide. Ac denique conclude, Cum ratio natina seu va ex generalissimis naturae principiis ex. Θρευν- prella, & gentium more confirmata neces-
sitatem iiibsidii defunctis exhibendi demonstret, cum qui aliter sentiat, naturae refragari. Adde , Theologia universiae. quoniam cum Theologi omnes Catholici. nomine proximi, qui naturae lege diligi jubetur, intelligant omnes beatitudinis capaces , nemoque unus pios manes ex eo numero excludat, aut excludere possit.
prosecto Theologi omnes eos naturae lege diligendos docent, & cum dilectio in eo Ddem non nisi subsidio exhiberi possit, omnes pariter docent subsidium illis serendum esse.
Occurrilur obiectioni, ef concluditur. 44. T ERuMTAMEN emersi nuper unus obna.. V aliquis ex eis. Joannes Sanctus. n vamque doctrinam, nescio unde, orbi ubvexit, ne filios quidem parentibus vita sunctis quidquam subsidii debere. De quo
quidem argumento posterit proprie agendum. Sed quoniam ejus rationes omnes promiscue defunctos omni ope fraudarisne noxa posse contendunt, iis jam occurrendum censui. Sic igitur ipse in Selectis,
damnatam ad sustendium ob eisin mala facinora, aut ad ινirιmes in RVpublica nou tenetur liberare, imo punire , te nebre ego Absit . iusὸ patitur, iustam τρ- νὸ σονι- proximi impedire nullatenus teneor, quia expresse docet inlatis rus is
virtutibus tract. 3. c. I. Tub. II. fol. 3I. Navario e. non inferenda 13. q. s. n. 24. Ea, verbo charitas n. s. Sic ticet pater metu
in Purgatorio desineatur, in possim istum
precibuς meis, auι eleemosynis Iuvare, adiis nequaquam ex pracepto ιenebor, cum
iusὸ ibi patiatur. i ta ipse, qui post addit, N/εαι s par ni drfunctuae stio apparens sub tum ab eo peiere ι , Mum ad indobligandum, licet, ait, impientissimum sis noni M/are ι quod quomodo intelligat, non capio. Nam si uraxime impium sit, non nomanifesto pugnat contra pietatem in parentes, quae virtus haud dubie ad culpam ligat Tota igitur vis illius authoris in eo sita 4 Dest, quod defuncti Justh patiantur , vivos supeηde
ad iis opitulandum non obligari. At vide illius argumenti vanitatem. Sic enim reacte conclusero proximum quemcumque extrema necessitate seu corporis, seu animae pressum , posse sine noxa derelinqui, quoniam utramque Juste patitur, scilicet a Deo juste infligente, vel ob proprias noxas , vel ob alium aliquem finem 3, qui sane cum Dei sit, non potest non esse iustissimus. Ne qua vero tergiversi di ansa sit, pone Deum tibi certo indicare, proximo tuo , vel gravissimum morbum immitti, vel gratiam subtrahi, in poenam certi peccati . puta purjurii: atque adeo illum versari in periculo mortis , vel corporis, vel animae: nonne ea quoque hypothesi, ob stlictum te credes ad illum eo periculo vindicandum Mbitror sane. Ergo quisdiuste proximus patiatur , quod purgandae
animae in poenam suorum criminum cruciemur , non propterea liberaris obligatione eis opitulandi. Verum enimvero Navareus, Sa, Malderus, docent damn
tum iuste ad mortem, posse non redimi, eis pecunia posses redimere: nec enim ad hoc charitatem obligare. Sed respondeo primo lytium isti usinodi grave esses Iere; charitalcm
174쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. II. 147
charitatem autem non esse solitam obli- garo ad opem cum gravi incommodo fe- rendam. At demus minimo pretio, domus precibus posse illum rcdimi quemam dum pios manes lustralibus poenis rodita posse compertum cst. Etiam hoc dato nihil evinces. Ratio enim, cur hominem ad mortem irem, redimere non tenear, haec est,hηα ina, noc ipse quidem, etsi possit, redime θ δε-- re se teneatur, cum illi liceat justae Judicis dei. sententiae se conformare. Charitas autem non me obligat, ut proximo praestem, quod ipse sibi ex charitate praestare non tenetur. At pii manes cum sint in termino, quantum in ipsis est, quam citissi- me possunt, ad finem suum tendere de bent, atque adeb Purgatorio egredi. Atque obligatio haec est charitatis , tum in Duum , ut eius gloriam magis augeant, tum in seipsos , ut beatitudine quamprimum fruantur. Nec vero potcst illis videri tam bonum satisfacere velle Iustitiae divinae per sese, quam vivorum precibus liberatos Deo potiri, eiusque gloriae peractus amoris patriae multo excellentius scri Vire. At rcis capitis ut plurimum fatius est, ac sere conducibilius Reipublicae,mor-toluere criminum poenas, &justitiae humanae per se mortemque suam satisfacere ιquam se redimere, aut ab aliis. redimi: quo fit, ut charitas ad eos redimendos non impellat. Quod si poneres praestare illis, ac Reipublicae se redimere , ac vivere , idque illos nosse, & ipsi ad redimendam vitam si possent, obligarentur, & alii si sine gravi incommodo illis liceret, eadem charitatis lege tenerentur. Et liac ratione tenet Coninta , Si lytrum quod exigitur ad redemptionem captivorum alioqui necandorum, sit exiguum, ab iis qui non incommoάὲ possunt, solvendum esse. Prasertim, quando inde non imminet perieulum, ne hostes ea occasom plures, aps tin pauperes capiant, in hoe modo eises opibus μω spolient. Hine Imperator Masritius , quὸd ab ovarum Rege exiguo valde ιθtro , quatuor scilicet μιiquis, qui ν singulos redimendos osser
bat , eaptivos redimere noluit , gravitest a Deo punitus ea, ut referι 'Baronius ad Annum Christi. Haec ipse Coninch ad. ' . Verbum de Eleemos. Dub 8. n. I44. . . Constet itaque naturae lege vivos ob-rab iis is , suppetias ferre vita functis. Et
ad eam uia cum, ut ostendimus, Turcae, ac Gentiles gem obstri ipsi eam legem studiose observent, comvandam. stat Christianos officii sui hoc in genere immemores, Turcis ac Gentilibus eatenus deteriores esse. Accedit Porro ad haec, quod etiam in inimicos amor noster naturae lege ferri debet, cum S ipsi nobis proaximi sint per naturae 'humanae Communi nem,& repraesentationem SS. Trinitatis.
Ex quibus efficitur longe nos rhagis obligari ex caritate ad subsidium piorum manium; qui nobis sunt amicissimi. Mocirca si sensum aliquem humanitatis, si naturae legis retinere volimus, parendum cst huic animas defunctorum 3uvandi necessitati. Imo quia non homines dumtaxat , sed homines Christiani sumus . amplectenda , nobis illa necessitas est , & quod praeci - pit, non necessitate, sed prolixissima vo luntate est exequendum.
caritaι Supernaturalis nos obstat.
N Ou nescio neglectum vel chari- gr
tatis , vel misericordiae vel etiam Non sucia pietatis in pios manes , si alia obligatio- curarere de anis capita subducas , venialis tantum cul-DUM .pae arguendum esse. Primum enim et-
s m . , . . terestram si eorum neceuitas In tantis tormentis,
gravissima dici possit, ac debeat tamen ursemper alii adsunt, qui cam levent, atque adeo qui te excusent salicin a graviore noxa, si cum possis commode, non eos juves: & verb Ecclesia communiter pro omnibus preccs ac sacrificium Numini osterre solita est. Deinde nostra in nos inclementia , infligendos nobis olim cruciatus non praevertentium'. gravis culpae damnari non poteste Adhaec hebetudo mentis humanx, caligo. quaedam ignorantiae purgantium tormentorum s neglectum istius subsidii magno crimini verti non sinunt. Denique nec sacri Codices; nec sacrosancta Concilia ,1 nec Ecclesiae Patres eumdem gravioris Culpae damna- - Σrunt. ramobrem si deinceps inclementa -Xtiam illam gravitis insecter, usque eb ut ex 'argumentis , ac similibus moriiserum criumen argui posse videatur ἔ Orationem imeam sic accipi velim, ut Sanctorum P . trum, ac Concionatorumdicta. Mo nimu
rum ac commodo sensu: non autem theo- . '
logica lance ponderari. Constat enim vix aut ne vix quide ullos oratorcs sacros in j dicium non rapiendos, si quae in amplificationibus suis, atque exhortationibus librare apteque ad movendos animos proferunt, theologica trutina expendi velis. T a g. r. Prio
175쪽
mundum, ut filium Hvie tamUsivm unigenitum daret Jo. 3. Sic filius
carritis unigenitus eumdem amavit, ut ejus causa
προ ρυ- Vitam profunderet. & Spiritum Sactum illi m m. donaret. Sic Spiritus Sanctus adamavit , ut cum deesset persbna divina, quam illi lar-Pretur , caritas Dei disse sis in cordibus nastris per Spiritum Sanctum, qui datus est ' nobis. Sic denique tota Sanctissima Trinitas illum cordi habuit, ut singulis homini-
tis, quatenus altera caritas ab altera dissert. caritatu . Nam quae naturae insita est, tendit in proxi- βρον η mum , ut divinitatis imago naturalis est , mratu dis sive propter libertatem, ut e Patribus non ferent 4 pauci volunt, sivepropter triplicem in una anima facultatem, adque adeo unius essentiae divinae in tribus personis repraesent tionem. Quae autem supra naturam sita est charitas in eumde tendit, ut Numinis imago est supernaturali: Quippe prout resert per fratiam, esse divinum, cu)us haec nos , consortes facit; per fidem,divinam Sapientiam; per spem, divinam bonitatem, quae spei basis, & quidam oculus est 1 denique
per caritatem, amorem itidem divinum. Deinde caritate naturali proximum pr sequimur, quatenus capax est beatitudinis naturalis, sive naturae accommodatae: subus caritatem mutuam praeccperit, ut non . pcmaturali vero, quatenus Deo frui po-modb ipsa per sese. sed &per omnes amo- test, modo naturae vires longe fugicnte, si- rem omnibus exhiberet. Et praeceptum
illud quidem per Moysen primum prinmulgatum est in hanc sententiam. Dilia
ges vominum teum tuum ex ιoto corde tuo, ex tota ianima tua, ex tota mente tua,
ex toris viribuν tuis, proximum autem cuι
Dipsum. Sed cum Numini primis in votis esset, a christo ut studiosissime servaretur , ipsa Numinis etiam pro- Sapientia instaurare illud, ac por se denuom l - promulgare voluit. Verba legis sunt.Jo.Is. Mandatum novum do vobis , ut diligatis
invium ficut dilιxi mos , & alias idque etiam sub vitae finem idem ejusdem Io. c.
to in beatifica visione, cui persectiones duvinae obversiuatur, qua nullam habent cum natura connexionem, nec naIurae viribus possunt participari. Itaque praecepto charitatis naturalis lubemurvelle proximo b na, beatitudinemque naturalem; sepem turalis autem,supernaturalem:illam ut Numinis mancipio; hanc, ut filio, & haeredi. Ex quibus metiri licet precepti, de quo ΑΙ alimus, gravitatem,praegravitate praecepti naturalis. Nam quo res praecepta excel-Ientior graviorque est, eo lex gravius obiugare nata est. Ac proinde ambigi nequit, quin vehementius impelli nos par sit ad amorem proximi se maturalem, atque s.
ineum , ut diligatis invicem, de iterum, hac ad procurandam illi boatitudinem divi- amando vobis , ut diligatis invicem. Nimi. nam ac coelestem, quam lege naturae adrum triplex haec repetitio vehementiam naturalem. Et sanὸ aegrius fert Dominus indicat desiderii quo sertur ad legem ει- infringi mandatum , quo filiis obsequii biliendam, Musque obtinendam obsere, quidpiam exhiberi volebat, quari quotionem. Dcinde mandatum hoc novum mancipiis curam aliquam adhiberi. Quae appellat, quod in veteri lege proximum quidem ed persectiora sunt, quo clarior sicut nos ipsos amare 3uberemur, Christus ex caritate supernaturali redundat in autem velit illum a nobis amari sicut di- Deum gloria, quam ex naturali: Etenim Ierit nos, quos certe dici potest plus dile- ejus gloriae jactura, quae violatione super-xisse, quam seipsum. naturalis caritatis continetur, crimen illius terum quod ipse hoc in genere prae- exaggeret, necesse est: quemadmodum cepit, ratio etiam exigit, & velut imperati contumeliam aggravat honoris, qui per Nam cum Deum charitate se maturali eam periit, pretium ac praestantia.
amare teneamur, etiam proximum am
Atque ex his plus nimio se prodir obli- oblitia admus, necesse est. , Siquidem & Dei filius, gatio subfdii in defunctos. Ut enim non ν,., in ri& eximia quaedam participatio est,quat iteremus illos proximi nomine compre- sali a Mnus donis ipsus supra naturam evectus, adi hendi: Christus in hac lege ferenda, vel quead coelestem beatitudinem destinatus, ut Legislator spectari potest, vel ut Pater. . io qua beatitudine, summa Niminis gloria Si prius, cum ea lex favorabilis sit, & gen resis, universae nimirum genti Christian rum lata, debuisset Legislator diserte ab ea excludere destinctos, si excludi voluisset: propterea quod lex Avorabilis , ad quin plurimos potest , extendenda sit,
posita est, adeo ut proximum diligere si Dei gloriam veste, ac protruie Deum am
Poreb eatenus disteri hoc praeceptum a praecepto aritatis in proximum natur
176쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. II 149
non ad pauciores restrinsenda. Si verbChristum ut parentem aspiciamus, eam que illius legem ut ultimam voluntatem: prosecto cum parens quispiam morti vicinus , coam, ad spondam si1am universis itaberis si premum loquens, ultima mandata illisdat, solet madoribus ac provectioribus singulariter commendare curam natuminorum horumque tutelam bonis ac prudentibus viris committere t nempe
quia eoruminfirmitas, fit sese suaque regendi imperitia, impotentiaque auxilio Pieno indiget. Et arbitramur Chri lium
t. Max. Parentem, charissimas desumctotum animas calamitatis suae levandaeptorsus impotentes, oblivione, aut volun- te praeteriisse tum temporis. cum caeteris
liberis communitor prospicerct,&praecemia ultima traderet id dicam crudelitatis arguendum illum , qui moriens filio custodia detento opem ferendam non imperaret; cim etiam alieno, & inimico, &mortis suae macili natori authorique, caritas. humanitasque favendum tum maxime
praecipiat Aufeia existimabimus eumdem Christum, aut inhumanum in pios manes fuisse, pridie quam pro ipsis par
retur , ac moreretur: aut quam id temporis mandavit. conimendavitque caritatem,
neglexisse. cum tamen diIessionem suam in rcgulam nostrae etiamtum propone Tet 84 1. Sic enim argumentari licet: dum ita jubet Christius : Mandatum novum dodio alis invicem: . sicut dilexi . .. Vst , particula illa dum et in , adde istos
prisci. sigruscandos se portior, cum omne vivis. genus dilectionis in omnes denotct, nominatimque passionem, ac mortem Christi, cuius fruatis ad omnes dorivatur. Igitur dilectio. quae praxipitur, etiam ad pios manes extendatur , oportet. . Alioqui enim certe mandatum illud caritatis, vere novum, at non sat pie diceretur . quoniam praeter humanum mMem, dum caritatem
in filios, pariterque fiatres praeciperet, eos illo praecepto non comprehenderet, qui
maxime alienae opis indigent. Qim si
vero Christus manes eo praecepto comprehcndit, ergo qua precibus, quam is aliis via illis in coelum expedienda est. Et sequela haec patet: quia omnium Theologorum consensu obligor lege cli, ritatis proximo, dum commode Iicet, be titudinem procurare: igitur & tollere studinis adeundae impedimenta, ex quibus est obligatio ad poenam culpae remissae debitam, quoniam ea manente beatitudo, nequit acquiri. Et vetro qui ad finem ab teri comparandum aliqua lege tenetur, etiam ad media, ut vocant, ci comparando necessaria teneri compertum est.
Eiusdem causa explanatio moralis. CuM itaque costet obIigatio caritatis suis pernaturalis in defunctos, atque adeo subsidii iisdem providendi, vis ejus obliga- Muη. tionis expendenda est. Primum itaque cum charitas animum impellat ad bene Deo volendum , esus vero infinitae majestati, ac beatitudini nihil addere vere possimus, ipse loco suo proximum exhibet, quippe quem naturae , gratiaeque donis ei communicatis sibi similem , tamquam alterum se effecit: ut quae bona ipsi reddere ex charitate debercmus t ea proximo eorum capaci reddamus. Culii igitur propter stabilem in gratia confirmationein, & indubitatam gloriae caelestis spem pii manes plurimum de divinis participent, consequitur& sit nillimos Deo ei se, & --rum quae Deo tribuenda essent, plurimum iis ex charitat edeberi. Sicut igitur ei, qui justus esici filiis QIvere quod parenti debetur . cadem inciso obligatio illis solvendi: ita qui caritatis officia defunctis nesar, perinde reus est, ac si Deo negaret. Sed rem prestius urgeamus. Tanto strictior estobligatio aliquem di- ΑἴZligendi, quanto is amore dignior est.
ergo Dcus maxime omnium amore dignus estpropter insitam bonitatem, seu Cumulum perfectionum omnium; ita caeteris paribus amor ac cliaritas in pios manes ea proportione crescere ,& excellere deber,
qua ad Deum, propter quem diliguntur. accedunt, eique coniunguntur. Atqui in- 'dii olubili intimoque amore, plurimisque alias divinis donis ei coniunguntur: imtur excelsere debet ea charitas, quae illorum .
merito par dici possit, ac proinde obligatio eos diligendi, & miseriis eripiendi non potest in minimis numerari. Illustrati haec magnopere possunt, si, 418. quibus gradibus pii manes ad Deum acce-dant, attendamus. Enimvero filii Dei rusent,&ipsi concepti de Spiritu Sancto. tique ex Maria virgine , neque possisne tanta dignitate excidere. Etenim cum spiritus Sanctus nullam in Sanctissima nitiade personam producat, gaudet inter homines habere filios, eosque sibi gignit, ecsentiae suae communicata velut particula. iEt Immaculata Maria administram matremque hac in generatione se praebet. nempe precibus, ec amore, ae favore eos Deo pariendo. Et licet haec utraque prae-T 3 rogativa
177쪽
rogativa mortalibus obtingat: tamen purgandis animis singulariter competit , quod am competat felici quadam necessitate, atque adeo nulla umquam vi, aut aetate
possit illis perire. Atqui filii deliciae sunt
parentum, & solent hi majorem illorum, quam sui gerere curam. Quum ergo Spiritus Sanctus amorem sui, ac suorum praecipit, amorem piorum manium, ac proinde ipsorum in tanta sua necessitate leu mentum maxime praecipit. Deinde eaedem animae Numinis Sponse sum, non quidem una earo,eflectae led, quod longe praestantius, unus spiritus cum eo: nec possunt aliud vclle, aut nolle,quis velit, nolitue Deus: isque amor, atque Voluntatum consensio divclli non potest. Et tamen tam nobiles , tam dilectae Deo Sponsae, pro thoro nuptiali, rogum inven re in eoque non modo flamma vindice
ardent, sed & simul illius, qui castigaturitque,desiderio, & amore. mamobrem& ipse Sponsus, qui castigando amat, &urendo uritur earum amore, quique promiscue vult diligi amicos, imo& inimicos suos, scilicet Spons , illas suas aniantissimas amantissime a mortalibus adjuvari imperat.
Quod si veritate teste, qui fecerit vo Iuntatem Patris. - ιfrin criis. illeCHLsti ire, insor, in mater est, id est,
tanto ipsi est in amore, ac si his omnibus nominibus Christo con; unctus esset: si h mines iusti revera ejusdem fratres sunt. eiusdem utique Patris soboles, & propterea sic ab eo non semel appellati, &re ipsa eiusdem haereditatis consortes : si illius matres dici possunt , qui vel in suo, vel
in alienis cordibus eum pariunt . Omnia haec nomina piis manibus apprime conveniunt, & ideo his omnibus nominibus a Christo adamantur. Cum igitur legem tulerit omnes communiter amandi.
quis dubitat quin hunc amorem in eos es nandi voluerit, Quis ambigit, quin eorum unumquemque ita velit iuvari , ac si ipsius, di frater, & soror,& mater esset Audis haec Christiane & quid, quaeso, faceres, quid non fac eres pro fratre Christi natur,s: quid pro sorore, quid pro matre ficiem dum , patiendumque censeres Quid ι particulam illius crucis igni, &ustioni expositam negligere nequires, & s togam il-bus. aut capillos habere postias, omni amo. re, cultu, custodiaque dignos crederes. Et ecce non modo istres, aut sorores, matresue Christi, non modo togam , aut capillos, scd eiusdem viva membra fammis expiatricibus conflagrare audis. Sic enim Apostolus i. Cor. n. Uor tam crem
Christi, in membra de membra. Quod
Augustinus trin. 18. in Ioan . ita demonstrat. si ipse Mes non essent membra eius, non inceret sauis : quia me persequeris enon enim Saxl- ipsum, sed membra eius, meter eius, in terra persequebatur. it tamen diceresanisos meos, se vos meos. poseremὸ bonorabilim stat res meos : sed me, hoc ea , membra mea : quibus ego sum caput. non enim, inquit , christin totus in empite, O non in corpore a sed Chri s tormiπ capite, se an corpore. Sic ille doctor. porro nosti membra ista intime fortissimeque ab eo adamari, sicut eorum causa corpus ipse suum discindi fiagris, & denuque vitam profundere voluerit : Insuper nosti amorem in omnes ab eo praecipi; quo igiter animi sensu, quanta benevolentia ad eorrem in flammis levamen ferri te oportet: Quid Charitas non tantum n turalis , sed etiam supernaturalis te obligat ad eripienda vel tui, vel alterius membra corporis, si serie flamma haec invasesit, aut nisi iuves, si invasura: membra igitur Christi spiritualia, atque ut eum DeoiPso loquar, pupistas Oculi divini, an dubitare potes, quin igne illo ardentissimo ex charitate supernaturali sint eripienda Enimvero nolle ex flammis eripere viva Christi membra, quid aliud, quam Chri- Imo i estum ipsum nolle eripere Quid enim M. membra eius in purgatorio attineri . aut vindicibus illis flammis excruciari, quam attineri atque excruciati ipsum Christium rQuid aliud Laurentii membra super craticula torreri, quλ torreri ipsum Laurentium t Itaque cunctari, aut nolle eripere pios manes, viva utique, ut diximus, Christi membra, est ipsum Christum cunctari, aut nolle eripere. Verum quid hic motor nemo alius id tam clare , quM Christus ipse pro supremo suo tribunali, orbe un verib audiente dicturias est, hisce verbis Matth. 21. Amen dico vobis. quamdiu feci pis uni ex bis fratribais meis mimmιs, mihi scisti; esurivi, in dedisis mibi man care. Quo alludens D. Chrysologus Serm.
I . in Psal. o. cuius hoc initium. γυι-
qui init Ligii super egenum, in au rem, sic ait, nuditare auidus , tabid- fame Di aridus, lasuuάine ιremens, defectu Iuri σquod genuast, inussigere, quir labor, t E A labor int Putntiae natas est, unde intellia gentiafructus Oremus fratres, ut ipse imredigere nobis intelligenda concedat . qui se inreui in paupere ismonstrat, quod ipse, qui caelum regit, sit nudus inpas e,quod in esuriente esuriat saturitaae rerum I qu)dmiat Insiimie, fons sontιum : inιestigere
178쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. H Is 1
beatum intestigere, quὸd ei sit ampla pauper- - , cui augustum est coelum, qui ditat mundum quὸd egeat in gente, qu)d frustam panis, aqua calicem , dator omnιum quarat,
quod se Dein amore pauperis fio eponat, ut non adsi in paupere , sed ipse si pauper. Ita Chrysologus , qui deinde sic pergit:
Sed quomodo aut in se transfuderit pauperem, aut se in pauperem infuderit, dieat ipse iam nobis r Esurivi , inquit, dedims mihi manducare; non dιxit, esurivit pauper, Er dedistis isti manducare; sed esurivi ego ,-dedistis manducare mihi: sibi datum clamat, quod pauper acceperιt, se manducare dicit , quὸd comeditpauper: quod bi
bit pauper. Hi testatur infusum. Ac de
inde progreditur , cxpenditque Christum non modo sibi gratulari, quod datum pauperi munus acceperit, sed & testari semet in paupere miserias passum esse. Quae quidem oratio sene praeclara est, &ad Christi
sensum perquam accommodata: sed si de quolibet paupere vera est, ad pauperrimos Purgatorii pauperes multb satius transferenda est. Quare dicere iam licet Christum Redemptorcm piaculari flamma tor queri I atque adco ipsum iterare illud lugu bre carmen Miseremini mei, miseremini mei saltem vos amici mei: pro quibus tot, & tanta pertuli vivus, & ecce mortuus in mortuis dilectissimis mihi membris nunc acerbissime crucior. Quae verba si non ardcntissimam charitatem, ac benignissimam misericordiam e cordibus nostris eli- Ciant, certe quidem cam exigunt. g. 1.
Posteriores obligationis caris
S Eo caput est hac in materia piorum
manium demonstrare necessitatem ;quandoquidem haec maxime, caeteris quidem paribus, momentum addit obligationi. Porro necessitas animarum eb pluris fieri debet, quo plus cruciatuum tolerandum illis est, nisi succurras, & quo minus ipsae per se possunt illos levare. Cruciatus autem duplices sunt, scilicet damni, & sensus, ra utrique omni humano cruciatu graviores. Impotentia verb eos sublevandi,
ut saepe dictum est, & dicetur, si ma est. Neque sat est ad excutiendam adjuvandi obligationem, quδd licet tu ipse non adjuves, credibile sit alios illis opem laturos:
ncque vcro defuturas illis Communes Ecclesiae preces, ac sacrificia. quamvis enim haec ratio obligationis vinculum laxet, minime tamen dii luit. quippe quod semper
aliae & aliae sint animae, quibus, nisi medeare, ut facile potes, gravissimi dolores sin subeundi: Praeterquam quod etiam illae . quas ab aliis mortalibus Juvari pones, non omninb eripiantur ε gravissimis malis, &interea citra incommodum possunt a tosublevari. Igitur pios manes non conari in hac sua subsidii necessitate levarC, pr cul dubio caritati divinae repugnat. Et vero ita disertissime sentit Carthusianus, cujus haec est oratio : Omnino extra viscera exulat charitatis, Er omni e rat/rno θο-liatus amore, qui sua negligentia, as ιυecordia miser, amicorum juorum animaFin Purgatorii flammis ardere permittit.: tam dieaι S. Pater Augusinus , Nusta pra-futu vita suppluria, etiamsi universa congerantur . Purgatoriis esse tormentis coa-
quanda. 1lae tecum sapienter se,stes velim , ut id agas o us in anima proximi, quod tibi in milibiu poenis cuperes impen-H. Ita Carthusianus Epist. ad Doctorem Theologiae Coloniensem apud BZovium
Quae cum ita snt, homo, ut opinor, homo catholicus miseras illas animas ope Eobis, , sua deinceps destitui posse autumabit. Er ρ tutinώι vero nemo est, qui intantem in ignem lap- at se susum non statim eripere sestinet , ctiam ignem in
cum aliquo suo periculo. Et fuit fion pridem illustrissima quaedam Belgii foemina,
quae cum foco assidens aviculam e camino serte in ignem collapsam animadvertisset, derepente omnos famulas circumstantes
in illius auxilium, libertatemque bestiolae invocavit, unde opportunissime edocta est Sacerdote Religiose istic praesente, cum
Deus naturae tantam in misellas etiam bestias caritatem indiderit, longe illum ardentiore sincerioreque animas complecti, quae res id temporis non parum anxiam illam habebat. Nemo quoque cst, qui se omnium exc- cratione dignissimum non putaret; si ho- aut homini minem colluctantem cum undis, subsidio, infum quod afferre commode posset, non dignarem ri& erit catholicus, qui non se indignum putet pios manes negligere, cum liberare possit. licet negligentia illa ob causas allatas veniali tantum culpae Verti que
Jam Regis filium, & Regni legitimum ες .
haeredem, duribus, fasque est, non resti- sat silio tuere in integrum, etiam barbaris dete-- ηst stabile censetur, si praesertim ejus virtus ac probitas, ac merita parcntis illum. Rcgno alioqui dignissimum demonstrent. Αtqui pii manes caelestis Regni legitimi hae.
redcs , coelo extorres, insuper ergastulo attinentur 3 virtusque illorum, ac probitas Regno
179쪽
Regno dignos illos essiciunt. & merita
Christi Regis . amantissimique eorumdem parentis, restitutionem provemonemque ad selium caeleste exigunt, iis ergo suppetias non ire inhumanum cst adeoque divinae adversum caritati. Quare cum haec etiam, ut vidimus, totius Sanctissimae Triadis inviolabili lege praecepta sit, an crimus Christo fideles, an legitimi Numinis filii nisi piissimos illos Numinis filios ad Regnum caeleste omni ope provehamus λTantum abest , ut ne vere Christiani quidem dici mercamur: nam si Christianus est Christi discipulus, quo nomine Christi assectae olim appellati fuere, In hoc, scit ipse . cognossent omnes, quod disicipuli
mei estis uallectionem habueritis ad insi-cem : Io. as. nec dicas sussicere si viventibus eam praestcs: ut enim vera caritas esse desinit, si viventium , vel unum quamlibet inimicum communibus charitatis divinae ossiciis prosequi recuses quoniam una, eademque ratio est omnes diligendi, quod scilicet omnes sint res, ac bonum Dei in ita si mortuis praetcrmissis ad omnes vivos, & solos caritatem extendas. Ergo ad vos omncs, o pii Lectores , pertinent
haec Pauli. Alter alteriur onera portate,
Ea enim Hugo Etherianus ad pios manes juvandos allegat, de' rcgressu animarum c. is. Et sime recte poenas purgantes onera voces, &gravissima quidem onera, non inodb qubd acerbissimo moerore ac mOIestia assiciant animas, sed etiam quod easdem natura. & totis desideriis sursum tendentes . instar gravissimorum onerum pro pius ad centrum Universi depressas detinent. Rursum recte a vivis portanda d, Cas quod caritas ea velut imponat cordibus piorum, quippe quae miserias alienas miseranti faciat proprias, nec abjicere aut oblivisti sinat. Et ideb D. Ambros..ut veram in Theodosium Imperatorem caritatem suam esse demonstraret: Dilexi, inquit,
in idιὸ prosequor eum usique ad regionem
vivorum, nec deseram, donecfletu, acn cibus inducam virum, quὸ sua merita πο- cant. in montem Domini sanctum. Ut uamque recte Simon Cassianus l. I 3. in Evang.
C. I 29. non potin esse in absentia dit m ,
oti6us legitimus amo , in posmortem emhi, i dilectis incia servitutis. Recte S e
milutis. Divina enim caritas alumnos suos
velut defianctorum servos urget, adigitque ad opem iis ferendam Id quod in Anthea
Lucensi foemina luculenter compertum est. Hujus enim in accurando mortu rum negotio , quanta fuerit sedulitas.
quantus animi ardor, vix findo posite
explicari. Etenim cum perpetuo ac d tissimo j unio , simplicissima in tunica
hyemem toleraret, precibus continuis vitam ageret, & quodam divinitatis impulsu concursaret, Sabaudum, Mantuanumque Regulos, ipsumque Caesarem adiret, quidquid auferre poterat, totum expe- 'diendis illico piarum animarum nominibus impendebat. Ob eamque causam
Virginum Collegia, & hospitales aegris domos aedificandas curavit. Et vero tam a
dentis animi sensu in id opus incubebat, ut omnes facile in sua vota pertraheret, cum mortuos suos rustica quadam vocis inulegantia, sed plusquam civili diceret charit te. Ita memorat Noster Ioannes Rho de
Et utinam alii, aliaeque similia factita- Θ.rent, aut certe ad eam caritatem longo li- Queri - cet intervallo accederenti Sed nescio quo niactiηρ-
pacto evenit, ut cum caritas multos Chri-ρ η. It stianos impulerit, impellatque ad curanda miserorum corpora in Xenodochiis, nos Comiis, orphanotrophiis, aliisque Husinodi piis locis, piorum manium calamitates oblita videatur. Pauca videas per orbem sodalitia in eorum gratiam erecta, & cccnObia quidem, ac Sacerdotia, seu Canonicatus ea causa instituta sunt , ut ex cantu di-Vino, pauperumque alimentis fructus satisfactionis. impetrationisque ad vita functos manaret: sed novit Deus, novit plebs Christiana, quam raro voluntas haec Fundatorum recte expleatur ; sive quia rara ac I
vis est cura defunctorum, sive quia bona Crucifixi male expendi solent. Jam privatorum studium suos aluvandi quiunexiguum sit, ex historia Laetari disce. Num
aegrotat Pater, aut frater aliquis ρ Marthae,& Mariae instar renunciant Domino, dicuntque nec semel, & cum crebris lacrymis: Ecce quem amaae infirmatur. At vix
triduo a morte elapse, ne de illo cogitare quidem sustinent, quaιriduanus est, iam sartet, & de multis vere nimis dici potest illud Psalmistae 1 periit mι moria eorum cum fuitu ; aeris videlicet campani,quod viventes honoris potius sui causa quata desumcti , magnifice pulsari curant. sed ut insinuavi, ea demum caritas vera est, quae Viventium bono consulere non contenta, ad mortuos se porrigit, nec enim acquiesccre potest qui revera alteri bene vult, nili eidem bene ac beate sit. Curta nimis , dc angusta esus caritas est, cui quod procul ab oculo, procul est ab animo.
180쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. II Is
AR TICULUS III. Misericordia lege pis manibus
Declaratur. o. 4 Brita coRm ae lex, non uno loco, ad Urisori 1 Anec semel lata, & promulgata est. lms . Nam in veteri quidem Instrumento Zach.
I. Hac ait Dominus exercituum dicent.
Ο Iustum iudicium iuditate , miserico diam, in miserationes facite, unusquique cum fratre seuo. Deinde in novo sic immitem servum arguit Dominus Mati. 18.2 onne se oportuit misereri conservi tui, mcut ego tui misertiis sum Sed nihil identius hoc in genere supremo Christi judicio Matili. ανοῦ Disicedite a me malediacti inguem aeternum culpa, quaeve legis violatio urivi enim, non dedissis mihi manducare: sitivi, non dedis is mihi bibere. Et verb dilectus discipulus idem didicerat a Magistro
suo. Quamobrem Epist. I. C. s. sae habuerit, iit , subfunsiam huius mundi, o siderit fratrem suum necessitatem habere, ' Hauserii viscera sua ab eo quomodo cha- itra vel manet in eo p Si charitate . &gratia Dei excidit, ratum est. ostensae Numinis, & legis ejus violatae, reus est. 47 . Quod si autem misericordiae lege cor ad misi i- potum miserias levare trenemur, haud am- Wi m biguum, quin, de animae, M strictius qui-ώλοῦ si depollere obligemur. Nam cum ra .is oblum misercndi, sit miseria, spi itualis mis muri ria longe gravior est * atque adeo miscricordia spiritisatis magis necessaria. Adde,& hanc esse faciliorem, cum citra incommodum exhiberi queat; & nobiliorem, tum quia bonum spirituale praestantius est corporali, tum quia animus cui bene fit, praestantior corpore , tum dctaque quia actio, per quam animo opitulisis, est nobi alior.
72. Ex quibus mani sesta fit obligatio piis
Lex ni G manibus opitulandi. Horum enim misericordia corporalis dici potest, B: spiritualis. Corporalis quidem , quia ignis quo tor- 'ucntur, corporeus cst, & cruciatus ei umilis quem corpus vivens vel potius anima illi insidens patitur. Vete enim, ut ' probavimus, in illam saevit agitque lustr lis ignis, eique musmodi dolotem inurit, quem inureret ipsimet corpus insidenti. Spiritualis vero vocari eadem miseria potest, tum quia spiritum aificit, tum quia
maxime sita est in tristitia ex privZtione visionis beatificae de siccierum m moria m nante. Quare si alterutra calamitas misi ricordiam iure suo exigit, longe potiori utraque illam exiget. Ne autem quispiam perperam obiiciat misericordiae legem ad 1blam mortalium miseriam sublevandam obligare, meminerit a Suario, caeterisque Theologis , objecto materiali misericordiae. Compreliendi cos omnes, quos caritast ij3 etat, modo sint miscriae capaces . Q l tam cum charitatis virtus ad eos iuvandos se porrigat, quis misericordiael gein ad se iam viventium sublevationem extendat pAccedit, quod Christus cum damnet, qui Domini servum, d Ioannes, qui iratrem suum non sit miseratust pii autem manes& Domini servi, de fratres nostri sunt: Δ horum igitur non misereri, inhumanum,& misericordiae lege vetitum : praesertim citin pluribus Scripturae locis, misericordia generatim praecipiatur, & avari, immitisque ingeniist, nolic ad defunctos limus leagis fruitum extendi. O L.
Amplificatur ex conditionibiti miserisordia.
C AETERuM ut haec obligatio luculen- 473.
tius monstretur, tres mihi res expcndendae sunt, quas ad miserationem requirit Philosophus L. Rhetoric. cap. . Prinia 'est ut qui miseretur , alienam miseriam aestimet suam. Id quod authore D. Thoma q. 3 o. a. 2. duplici ratione potest contingere. Primum per affectuum consensionem, atque ut vocant, unionem, quam verus amor parit: cum amicus amico sit alter ipse, de alterius malum sit utriusque Quare idem Philosophus inter amicorum ossicia meritis mutuam commiserationem recensci. Posterior modus in communione miseriae situs est: si nimirum quis vel cadem patiatur , vel propter ejusciem natu rae sortisque societatem se pati posse arbitretur quae in misero videt. Nam propaterea eius illum miscret. Quo pacto inli mi, scires,ac Sapientes,cum propriam natu tae imbecillitatem agno stant, ad miseran-dcun proniores sunt robustis, juvenibus, fatuis, qui cum miserias , vel experti non sint, vel se posse experiri non existiment, facile iis se immunes seruarbitramur. Atque hinc existit prima causa piorum Misee ιω- manium miserendi. Ut enim de officio Ianctoram v amicorum