장음표시 사용
231쪽
Patrocinium Defunctorum. LVII et os
cum dixit, Se voluisse anathema esse a Christo pro fratribua suis. Sed juvat D. Thomam audire: hic igitur 2. 2. q. 27. a. 8. ad.
i. sic ait. De isio 'soli dicto potes dici, quodHcit cir sommus ι. de compunctione, quod per hoc non omniatur, quod Apostolus plui diligeret proximum, quam Deum, sed quod plus διιgeret Deum, quam stipsum.' volebat enim ad tempus privari fruitione divina, quod pertinet ad dilectionem sui,
ad hoc quod bonor Dei promo υeretur in pro- ximo , quod pertinet ad dilectionem Sei. Haec iplo. Ex quibus planum est temporalem privationem beatitudinis eligere, ut honor Dei in proximo promoveatur, atque adco ut satisfatio nostra defunetis applicata cos coelo inserat, honorem Dei ope nostra promoturos , esse magis diligere
Deum quain seipsum, atque adeo pcrti, nere ad persectionem caritatis; non igitur esse contra ejus perfectionem. Alter locus D. Thomae sumitur ex l. 3. contra Gentes
cap. 338. prope finem ubi sic habet emo caritatis in eo, qui pro amico patitur, facit satisfactionem magis acceptam , quam stro se pateretur, hoc enim est prompta caritatis , istud autem est necessitatis; ubi nota ex mente D. Thonaae ita pati pro alio, esse suam satisfactioncm alteri applicare: cum ergo pati pro alio ex mente S. Doctoris, sit Deo absoluic acceptius, quam pati pro se, etiam erit eidem gratius, & laudabilius satisfactionem suam alteri applicare. quam sibi retinere. Denique ut supponit de Lugo , & Docent communiter Doctores, potest ex ordine caritatis subiri propter proximum, damnum aliquod temporarium, etsi spirituale , quale cst temporaria, beatitudinis jactura, cum haec misericordiae mercede. quae aeterna est , satis superque compense
Probatur idem ratione. 619. D Ro. Quia transcribens suas satis-λ factiones cedit triplici lytro Primum
est lytrum poenae sensus, sive ignis: Secundum est lytrum poenae, seu tristitiae, quae Oritur ex mora visionis Dei: Tertium est lytrum ipsius morae, seu ius ad celeriorem visionem'. Quantum ad cessionem primi ac secundi lytri attinet, clarum cst eam utramque esse maximae caritatis, si seo sim spectetur. Et sane si cruciatus lustralis solus sine retardatione visionis Dei
Purgatorium constitueret , n mo non
aperte videret majoris esse cantatis dare, quam sibi reservare suas satisfactioncs. Tantum igitur nunc quaerendum de cestione sutis vidcndi Deum citius, an sit maioris meriti, quam ejusdem reservatio. Et ego quidem licet gratis concessero caeteris paribus cessionem illius iuris minus esse e
perfectionc caritatis, 'minorisque meriti. quam cius roservationem, quia caeteri ypa
ribus praestat, ut ego Deum brevi videam, quam alius ; tamen in proposito ostendo evidentur, meo quidem iudicio, plane aliter esse sentiendum. Elcnim caritas cedentis primo ac secundo lytro, seu rixas
parati poenam ignis & tristitiae pro desunctis ex amore Dci tolerare, distat ab amore sui nolentis tolcrare, quantum summa caritas a non caritate, adeoque incomparabiliter distat: at caritas sibi potius, quam proximo optantis celerem Dei visionem, ad summum, & probabiliter tantum, distat
a caritate proximo optantis eamdem C
larem Dei visionem , tamquam caritas mediocris a supparo; crgo transcriptio satisfactionum, quae cessionem illam triplicis lytri . seu caritatem triplicem in se comtinet , plus excellentiae caritatis Continet. quam earumdem reservatio, qirae solam in se habet caritatem praeoptantis sibi, quam proximo colorem Dei visionem: ' Itaque omnibus istis consideratis , satis videtur Patere maioris meriti esse transcribere suas satisfactiones ex amore Dei, quam illas ex codem sibi reservare. 'Probatur 2. Quia magis cst ex ordine , & persectione caritatis hic actus, Volo ad tempus privari beatituane amore Dei puro, ut exerceam opus misericordia ριν se meritorium beatitudinis amplioris, amoris ue maioris , a terni, quam iste actius ιMalo mihi beatitudinem amorem beatificum temporarium, quam alteri: quia caritas longe magis inclinat ad bonum subiecti sui maius,&aeternum, quam ad temporium; atqui prior actus cxercetur a transcribente suas satisfactiones , posterior a reservante ; ergo transcribere illas magis ex perfectione Caritatis, quam reservare. mi nor probatur, quia transcribens ideo cedit iure suo ad accelerationem beatitudinis , ut exerceat opus misericordiae in desumetos, quod novit esse summae moritorium gloriae, amorisque beatifici aeterni; resem
vans autem etiam ex amore tantum cis
sertur , ut citi ira Deum videat, ametque citius amore puro ac beatifico.
Confirmatur ex facto S. Pauli posita in terpretatione Angelici Doctoris. Item ex facto S. Martini ,& S. Ignatii, & ali rum plurimorum. Etenim in confesso est apud omnes S. Paulum fecisse ex perfe-
232쪽
ctione caritatis, dum volebat esse anathematre frairi. Dis secundum carnem : anathema aulcm esse tecundem D. Thomam, est privati beatitudine sua ad tempus : C so est ex perfectione caritatis velle illa privari ad tempus, ut excrceas miserico diam spiritualem in fratres, ergo etiam ut illam exerceas in defunctos , haec enim est etiam magna. Cur autem factum Pauli est e perfectione caritatis, nisi quia talis misericordia postponebat beatitudinc in suam temporalem liberationi fratrum a summis miseriis ergo S postponem beatitudinem tuam temporalem liberationi defunctorum a maximis milcriis, erit ex persectione caritatis.
Plobatur Quia illa dilemo est pers
Gor m orisque meriti, quae est magis appretiativa Dei, ultimi nimirum finis: atqui applicatio procedit ex tali dilectione,ergo. maJor constat. probatur minor, quia illa
dilemo est magis appretiativa Dci, quae illius gratia ad plura & dissiciliora media se
extendit: nam ideo dilemo statuentis vit te Dei causa etiam venialia, magis approtiativa est Dei, quam dilemo statuentis vitare sola mortalia, quod prior ad plura& dissiciliora se extendat, quam posteriors & similiter dicendum de dilcctione, quae extendit se ad consilia) atqui dilemo Dei,
qua quis propter cum abdicat se satisfactionibus suis, ut eas donet dcfunctis, ad plura & dissiciliora se exicndit, quam ea, qua quis eas sibi reservat, ut certum est, nam praeterquam quod per se aeque fertur ad Itium purissimc in coelo amandum,&nisi misericordiae Dei causa exercendae OG casio se praeberet, quantocius ad coelum aspiraret,insuper eadem Dei causa exponit se periculo maniis sto tot crandi poenas Purgatorii, cas, inquam, poenas quibus se per illas satisfactiones sibi reservatas eximeret . Quod periculum merito aestimareporest, araebet in tanta raritate eorum
qui recta coelum conscendunt qua posita latis intelligit se iis satisfactionibus quas destinctisJargitur, opus habiturum.
Dices: magis congruit caritati procurate milii hcatitudinis accelerationem, quam alteri: atqui per reservationem sati factionum procuro mihi beatitudinis a Celerationem , per earumdem autem in defunctos transcriptionem procuro illam alteri: ergo. Probatur major , quia procurando muli beatitudinis accelerationem. procuro mihi actus visionis, & amoris beatifici , quibus magis placeam Deo. R spondeo distinguendo majorem, eiusque
probationem : cancris paribus transeat arbitror enim contra, magis congruere caritati, ut viro sancto optem dc procurem beatitudinis aecelerationem, quam mihi,
quia hoc ipsum est velle majorem Dei laudem & gloriam, adeoque cst reserinare se voluntati divinae: sed data maiore caeteris paribus , nego magis congruere caritati mihi procurare accelerationem beatitudinis. 65 amoris beatifici, non exponendo me periculo tristitiae, & flammarum, sed potius eis me subtrahendo, quam procur
re alteri eamdem accelerationem exponendo me tali periculo et quia exponere me tali periculo , ut alter Deum laudet, ametque amore beatifico , est ostendere me maximi Deum facere, cum eius laudis& amoris beatifici causa paratus sim tanta tormenta subire, adeo ut propterea summum & aeternum gloriae pondus merear, quod longe superat beatitudinis meae accelerationem.
contra ia sentemia consequentibM.
RrMo consequitur aliquem prudenter, ε ο.& ex persectione caritatis facturum, si neglectis etiam patentibus, consanguineis . & amicis defunctis , omnem suam . satisfactionem liberam sibi reservet e ac proinde melius, Es ex persectione caritaris, Deoque gratius sere, s patre ac matre mortuis, Sacra sibi libera sua causa potius, quari illorum fieri curet, ieiunia, CleCmO- synas.& omne opus satist otium sibi soli attribuat, denique per integrum vitae tempus defunctorum immemor vivat. Quia si eorum meminerit , feretur ad opem illis ferendam; quam praestaret, essetque meriti amplioris eam sibi reservare. Consecutio clara cst, quia nemo prudenter iudicabit se debitorum immunem, & Purgatorio minime obnoxium decessurum evitae, cum sciat etiam Sanctos illi addictos fuisse : ergo nemo prudenter iudicabit Q- re, ut omni satisfastone sua non indigeat et ergo si interposita conditione talis indi-yntiae, satius est satisfactionem sibi retinere, εc si pugnat contra ordinem ac pedi
sectionem caritatis aliis eam communica- , re, etiam parentibus, fratribus ac consim-
Uineis , nemo prudenter quidquam suae satisfactionis illis communicabit ; sed sibi totam reservabit. Id vero quM si absurdum, quis defunctis iniuriosum, nemo non videt. Certe non arbitror qucinquam ita secum agi veste ut mortuus si vivis
233쪽
Patrocinium Defunctorum. Lisi. II. et or
vivis plane desicratur. C sequitur 2. Angelos, homines beatos , anti nasciue ipsas purgatorii non redeagere , dum satis taction petunt, saltem eorum , qui eas sibi alioqui applicarent. Applicarent enim sibi cum ma ori merito, quamobrcin eas ab iis petere, cii velle eos sua causa damnum subire,& quidem aeternum ac suminum: quod sane non cadit in illos, nam 5 animae ipsae contra tionesti leges peccarc nequeunt: multo minus velle iuvari cum tanto Juvantium dainno. Consequitur 3. minus recte facere Coiicionatorcs. quando exhortantur ad opem
defunctis exhibendam: sed rectius ros, si auditores impellant ad retincnda sibi , quae defunctis communicare decreverunt. Sequela probatur: quia Christiani iretinerent sibi sitas preces, & suffragia, si scitetit id sibilatius, maiorisque cisse meriti, & Deo gratius , praescrtim cum ad id sponte satis ferantur. Nam quernadmodum qui caeteris paribus matrimonium potius, quam virginitat cin suaderet juvmni . aut puellae Iaanc potius, 'uam illud sua
sponte amplexurae, non rccte ageret , quia caeteris paribus virginitas. in foris est meri. ti, quam matrimonium; ita si esset ni mris meriti sibi retinete , quam defunctis elargiri sua; satisfactiones, male consuleret Concionator auditoribus , si paratis sibi potius, qxiam defunctis eas addicere sue derct, ut defunctis illas addicerent. Consequitur . neque a Religiosis, neque ab aliis pure Deam amantibus recte postulari Sacra, oblato stipendio, si pulcturalioqui pro se sacrificaturos, uti facerent illi , qui quotidie ex rcgula sacrificant i
quia malu petas ab aliquo , ctiam oblato Praemio, ac mercede, ut relicto eo quod est maioris meriti, S: pcrsic magis au Tum ηratiam ut mea causa faciat. q dcit minoris, minusque gratiam aucturum. v. g. non recte orarem aliquum, ut m a,
vel alterius causa repudiet augmentuti suae sanctitatis , persciuonem caritatis, ad exercendum opus minoris caritatis, etsi ego ex ea reiectione possim multum in sanctitate proficere, quia sic positive retardarem illum a persectione , quod malum
Consequitur s. non rectum hactenus fuisse sensum communem fidelium, nam quisque existimat se laudabilius facere ac tecillic addicendo satisfactiones & preces suas defunctis quam sibi reservando. Et profecto nemo Christianorum hactenus, Quando aliquid dat, aut facit in gratiam defunctorum, interponit illam conditionem; Do, aut facip pro illis, ii Dciis praevideat re, ut ego ipse non indigeam , alioqui mihi reservo, quia id perfectius. Dicere autem, omnes tractenus Christianos, etiam Dqctores Theolreos, mystcrium ac conditionem illam cu)uspiam neoterici ignota se , aut nolui se ex Persectione charitatis agere hoc in genere , eg quidς' a numquam adducat . ut credam. Potius arbitrabor eos aliter existimasse. Cusus opinionis produximus testvs Suarium, di Lugonem , sine controversia asscrentes abs lute maioris meriti esse transcribere defunctis suas satisfactiones, quam sbi rese xare ; etsi futurum sit ut propter illam donationem privandus sis ad aempus fruitione beatitudii iis,& igne criactandus : produximus etiam D. Thomam cui i caeteris, qui censent potuisse ex persectione charitatis a D. Paulo cligi beatitudinis privati
nem temporalem ut convertcret Iudaeos.
Mitto SS. Gert rudem, Liduinam, PRIIouro, um, Fabricium, Helitinum, aliosque non modo aliquas, sed omnes. vel plerasque fatisfactiones de nais addixive. Dices primo ct si actus caritatis nobilior sit actu fidei S spei, non sequitur prudenter acturum, qui actus sidet, & spei
tota vita omittat, ad exercendos actas cliaritati . deque sequitur Concionatores perperam illum exliottari ad cxercendos actus fidei, & spei; ergo similiter , cisi in sentemtia ad ver Liriorum nobilius sit sibi reservare suas satisfactiones, quam dc similis dare, non sequitur in ca sententia prudenter acturum, qui nullas tota vita daret desilia..ctis. Respondeo negando antecedens quoad utramque partem, si agatur de actitibus fidei & spei seorsim sumptis. Nam
qui determinatus csset ad exercendos actus caritatis, quae summi est prctii, male ab illis abduceretur ad actus metae sidei aut spei, qui minoris sunt pretii. Sicut
ram es duceretur a lucro justo duplionis Ilispanici ad lucrum teruncti. Dices secundo. Et si orare D. Virginem sit nobilius, qutin orare S. Franciscum, non male seu non imprudcnter ageret, qui oratione ad D. virginem scposita oraret S. Franciscum ; ergo Respondeo orati nem pd D. Virginem esse quidem uobiliorem ex objecto, non tamen per se ma oris meriti: uti in sententia Adversarii caritas reservans satisfactiones: Sicut crgo males adcas matrimonium determinato ad virginitatem caeteris paribus rita& in sententia ita male suadeas donati cin finia
234쪽
Dissertatio R. P. Francisci Vecheni ΦSoc Iese, Thrologi Alexandri Papae septimi, q*a nostra sententia comprobatur amplior is esse meriti
ι U M eam positioncm pro mea tam-Φ' quamdiscipuli facultate stabilire conatus dinem, intelligciis rei momcntum, maxime quod noster Arriaga nescio quamcntis inductione contra torrcntem seseo iccrct, judicavi eximii Doctoris manum auxiliatricem , Francisci, inquam
Vccheni Soc. J E s u Theologi clarissimi, scriptum hac super re mihi exposccndum esse; qui pro sua singulari in pios manes caritate, in haes verba mihi rcscribere dig
ἔ- Accepi Reverentiae vcstrae litteras inpia causa sanctarum animarum, quibus idcirco lubenter satisfaciam si haud tamen longiori tractatu, quo res non Videtur egere, ted breviori, ac sere epistolico discum
Petit igitur Reverentia Vcstra , quid. sentiam super quaestione mota a Roderico de Arriaga Theologo reccntiore, Tom. S. in 2. 2. disp. 4. sec. 2. Utrum sit masoris meriti applicare pro Animabus Purgatorii. aliisve viventibus propriam satisfactionem, quam eam pro se rctinere : Quid 'deinde videatur de opinione istius Theologi , id quod quaeritur, reselventis in par
Quod attinet ad primum , idem fere sub termino actus Deo magis grati ac gloriosi, propositum mihi fuit ante annos s decim ab Illustrissimo tunc, ac Reverendissimo Domino, D. Fabio Chisio, Epiccopo Neritonensi, Nuntio Colonicias, munc Allaxandro Soptimo Pontifice opt. Max. idque occasione Patris Hemandi de Monto e Societate nostra, quem legerat apud Nicrembergium in opusculo de Purgatorio, ea su Bagia quae sibi post mortem applicaremur, resignasse scripto in alias
2. Respondeo autem , sicut & tunc respondi, caetcris paribus, melius, Deoque gratius, di gloriosius, atque adeo in vita praesenti magis meritorium fore , si quis abdicet a se satisfactiones suas poenales, &applicet aliis ,& praesertim animabus Pu
gatorii , quisu s hisce praeteritis eas retiisncat sibi; pro cujus assertionis authoritate abunde sufficit communis sensus Christi fi-dclium, haud aliam ob causam suas satisfactiones & indulgcntias applicantium defunctis , quam quia id fore Deo gratius, sibique salubrius arbitrantur. mam corum opinionem non reprobant Ecclcsiae Praelati, sed potius exhortationibus suis, &erectis talium suffragiorum Sodalitatibus approbant,& conamentant. Quin etiam Pontifices variis gratiis & privilegiis Sodalitates illas in Italia S: Germania institutas
prosequuntur, quae forte est causa, Cur hactenus Theologi vcritalcm istam, ut vulgo notam certamque supponentcs, ante illum Recentiorem vix attigcrint, de in dubium revocarim. Inter cos vcro, qui quyesti nis meminere, eam pro nobis expedite resolvit Cardinalis de Lugo de Sacramento Poenitentiae disp. 26. n. a 6. sicc. a. SuareZ vero ibidem disp. 48. sec. L. n. 14. & Ip. illud universim ponit fundamentum, undo id quod dicimus, evidenter sequatur. Adde sapientissimum tunc Theologum, nunc Theologorum inanium verticem, ac Magistrum, quemn. I. supremo in terris titulo compellavi ; Is enim lccto P. Hcrnandi exemplo, pro gcnerose suo animo tam heroicae resolutionis specie captus, mox ad me rescripsit in haec vcrba. Proh lplacuit Patris istim hoc consilium, quo sibis rosa obiaia post moriem prastanda ,
Probari meo quidem judicio haud inefficaciter id potest cx Macliabaeorum L. C.
12. V. 66. unde Communiter contra haere
ticos suffragiorum nostrorum pro defunctis cssicacia probatur. Sancta ergo , O salubris εs cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis solvantur. factum enim, S exemplum nobilissimum Ponti scis, de Ecclesiae illius temporis ibidem non simplici-' ter narratum, sed per Spiritum Sanctum a sanctitate & fructu salutari commendatum, haud vulgarem tantum approbation , qualis est matrimonii cui I cccntior talia aequiparat sed singularem laudcm, qualem virginitas, caeteraquc quae sunt consilii, adcoque dc meliori bono passim rcferunt, rem bene expendentibus sonat. Vcrum ut procedamus ratione, quamvis 3uxta ordinem caritatis dcbeamus nos ipsos aliis praescrre in bonis aetcrnis, divinam gratiam 3e beatitudincm nostram elisentialem concernentibus , insignis ta-mcn , ac summopcre commendandae est caritatis, atque misericordiae, bona temporalia i tanicis spiritualia) eum in finem,
non neccssaria abdicare nos a nobis , ut proximo indigenti succurramus, uti do
235쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. II et o9
cent . communiter Theologi in 1. 2. ad q. 26. ar. 4. In praesenti autem non agitur de divina gratia, & gloria aeterna, sed de temporali tantum redemptione poenarum ergo in liac poterimus cum summa laudo anteponere nobiis proximum, ac praesertimeas animas, quae in expiatoriis flammis misere coiciantur, carumque gratiam absque nostris suffragiis consequi ordinario non possitnt. Harum dignitatem, caeter queConditiones, quae merito nos ad commilerandum commoveant, satis describunt Animarum patroni, vel apud ipsum Recentiorem sub sectione r. n. 23. rhetorice quidem, ut ait, sed vere. Nulla suada potentior, quam aperta veritas inam quo modo non elidat cxceptio animae propriae
in simili statu aliquando constituendae, ubdebitum. 6. Confirmatur a simili; usque differtur
gloria per longiorem commorationem invita mortali, atque per diutumores moras in Purgatorio ; ab eximia tamen caritate
commendantur Sancti. qui ob proximi necessitatem , vel utilitatem, desiderarunt protrahi sibi hanc vitam prae accclcrata possessione beatitudinis: ita Apostolus ad Philippenses i. v. 23. quamvis cuperet dissol-
commodius, atque lucundius fore agnosceret, rcsolvit se tamen ad permanendum
in carne, & laboribus Apostolicis insistendum , considerans id fore e proximi bono, quod tantis suis utilitatibus, quantumvis spiritualibus. praesercbat. Videri poterit Cornelius in dichim locum, & apud eum Chrysostomus, qui putat optionem a Deo datam S. Paulo seu tum moriendi, & regnandi cum Christo , seu supervivendi in incerto salillis ,& Paulum ob lucrum aniniarum id posterius clegisse. Notum est
insuper illud S. Martini: Domine si adhue
populo tuo sum necessarius, non recuso laborem ; neque abs re cst. quod discipuli hocci persuasuri adferobant, Cur nos Pater Aeseris , aut cui nos desola os relin uis rseimus quidem desiderare te Christum , sed salva sunt tibi tua praemia, nostri potius miserere, quos deseris. Quae querela quam recte quadrct in animas, de quibus agimus
adversus avertentos se stragia, majoris . ut aiunt, persectionis causa, vicibimus paulbpost : intcrea minimc praetereundum , quod in ossicio S. Ignatii fundatoris nostria sacra rituum Congregatione approbato, do eo comm cmoratur pro lectione sexta, d aliquando auditus fuerit dicere, Si πιio dareιur . maye se beatitudinis ince tum vivere, or interim Deo servire,
proximorum saluti, quam cerium eiusdem, oriae satim mori. Ecce quis fuerit sensus Sanctorum temporali beatitudini renuntiantium amore proximi, & quidem in illius aliquando adipiscondae incerto. Cum autem is commendetur ab omnibus,& ad imitandum ab Ecclesia proponatur, censebimus minus bene ac laudabiliter eos agere praeter ordinem carit uis, qui absque ullo aetemae suae beatitudinis periculo , quod hinc quidem nascatur, temporalem ejus possessioncm disterunt, in gratiam SS. Animarum Ut vero id a caritatis ordine minime alienum , sed huic potius consent:meum ostcndamus a priori. ordo caritatis est amare Deum super omnia, deinde proxumum propter Deum, & si velis, inter omnes, qui proximi nomine veniunt, proxumo loco seipsum. Qiud enim praeterea desideratur Hisce autem omnibus Con- senat actus de quo agimus: Supponimus siquidem eum elici ex motivo formali, vel virtuali divinae caritatis, ex hoc quoque complecti eas animas cum carteris conditionibus ad meritum , adeoque ad charitatis incrementum requisitis. , Quo dato non nocet sibi caritas, aut contra inclinationem suam agit , sed huic potius
obseqititur, quando temporale damnum aliquorum actuum, quantumvis nobilium, lucro habituali, & aeterno abundanter compensat , quam consequentiam cuin Recentior ille conccdat subsectione 2.
n. 27. & anteCedens sit verum 1 Cur queritur contra patrocinantes animabus velut
gratiae suae . & perfectionis prodigos, alienae causa p Haud equidem rem tam prodigit mercator, sed prudenter agit, quando exponit quinque, ut lucretur decem, quam lucri proportionem in praesenti vincit, vel minimi gradus caritativi possessio
aeterna , si componatur cum quocumque dctrimento actuum temporalium: sic caritas ad alios pertinens potiori sui parte insercdit, & quando proximi causa seipsam comismit, Phaenicis instar ex isto divini a
dotis busto vegetior pulchriorque eme
git, estque verissimum quod dici solet, qui Deum propter Deum relinquit, Deum copiosius invenit, Sicut & illud Senecae; N emo non, rὰm aiteri prodest,sibi profuit.
Sed replicat Recentior se non negamatactum illum catitatis erga animas sanctas esse pium atque laudabilem, sed jubet nos aemulari charisinata meliora, Mexcellentiorem adhuc viam demonstrat. Qua nimirum cum pari caritatis fervore consulamus nobisinetipsis , nostrumque
in gloriam ingressum maturemus, quippe
qui etiam Dei filii, & sponsae in iisdem e D d ' piatoriis
236쪽
piatoriis flammis paribus suffragiis indigebimus. Verum hic non apparct in uo major illapcricctio consistat, sed potius unde a priori deficiat: obieetiam utrobique est idem Deus propter se amandus, & proximus propter Deum, eadem, ut supposivi, intensio caritatis. Quibus solis considcratis non crat unus actus prae alio deprimendus ; sed habendus uterque eodem loco. Superest ergo ut circumstantias persona. rum & operis expendamus ; Pcrsonae sunt, ego& proximus; opus, evolare statim in coelum cum summa facilitate , &gaudio,& differre ingrcstum cum dissicul- Iate , & tormentis. Et si n. 4. viderimus amorem sui in necessariis ad essentialem beatitudinem esse antcponendum amori proximi, utpote in talibus divinitus praeceptum , in liberis tamen sive indisscreta ribus , ad eamdem, amor proximi tam a Philosophis, quam a Theologis, caeteris paribus, praesertur proprio amori. Ex pa te operis quoque ab utrisque consideratur arduitas, Δ dissicultas, atque pro Raspondere honcstas. Jam v cris uterque amor qucm inter se componimus, versatur in materia libera; ille rospicit bonum, &commodum proprium , per modum concupiscentiae, ille alienum per modum ami.
citiae, ille nihil habet dissicultatis, hic sane plurimum, quidni Ogo idcm hic amor,qui proximum speetiit, honcstate sui ac merito praeferatur alteri Utque quod attigi de dissicultate, amplius pcrpcndamus, nihil in Ethicis vulgatius, quam illud Aristotclis lib. 2. c. . artem or virtutem in arduo versari, imo tum ccrni magis ,& pcrisisti orcm haberi, cum vcrsatur in dissicilioribus, illam insuperi quae alterum respicit, caeteris paribus,essa persectiorem ea, quae sui tantum sub-
bonum concernit, ex eodem Philos pho tradit aperte D. Thomas I. 2. q. 6 a. q. & 2.2. q. I 8. λ I2. ubi inter virtutes morales in appetitu, seu voluntate sitas,
defert primas Justitiae . quod non sistat intra operantem, sed hunc potius in bonum &commodum althrius perficiat , quae est eminentior quaedam ratio honesti, quam quae proprii subjecti limitibus concluditur.
Nunc autom contemplemur duas animas mox e corpore egrcssuras: cupiat una esse
cum Christo, utquc tanth citius id fiat, omnes satisfactiones, atque sustragia quae suae fuerint porcstatis , ad moram omnem,qu. ntum per ea licebit, redimendam, retineat sibi, inque finem iam memoratum applicci ; sed altera animo, vel scripto re-sgnet omnia in solatium aliarum anima
rum , ae tantisper disturat sui praesenuam cum Christo, seque acerbissimis Purgatorii
tormentis cruciandam exponat. Utraque, uti rursus suppono, id facit ex caritate, cu-Jus spiritus, ut loquimr Sapiens, unus, multiplex, ad eumdem quidem finem . sed non uno semper modo, verum multiplici,& pro sua inspiratione vario nos movcr. Cumque ambae hactenus sint pares, quid invictoriam conferet illa, quae Recentioris Theologi opinionem secuta, seipsam printulerit aliis animabus t Aliquid quidem, cimi & hoc sit honestum, sed non amplius, quam comprchendi queat hac Christi sententia Math. s. v. 46. Si Hligitis eos, qui vos diligunt, quam meraedem habebitis nonne in Pablicani hoe faciunt 3 ubi Christus non omnem talibus merccdcmabsudicat, amicos enim diligere, & bcne- factoribus reddere vicem, est per sc bonum , atquc honestum, ideoque suo qumque praemio dignum; sed mercedem illam eximiam, & singularem , quam reserent
qui diligunt inimicos suos,obenefaciuntiis, qui oderunt eos; haec siquidem ob summam operis dissicultatem est amplissima, cujus ratione prior illa nihili instat obtineat : Similiter amor ille , quo sibi quis consulit, non est omni mcrcede indignus, sed cum iuxta jam dim nobilitate cedat
amicorum amori, incrcede husus minima adhuc reportabit minorem e Parum ergo momenti ex ista parte ad victoriam accedit. At quantum cx alterat Maiorem haedilemonem nemo haber, quam ut animam
suam ponat pro amicis Ivis : dicit Dominus , Io. I s. & apud Apostolum i 2. ad Hae-breos in beroicum omnis perscctionis exemplum nobis proponitur, Author ILdei, in consummator IESUS, quando proposito sebi gaudio sustinuit crucem confuseone contempta, quae duo ex hac parte concurrunt in excellenti gradu. Nihil quippe est aliud subire aliquandiu Purg torium pro proximo , quam mille mortes pro eodem obire. Ossertur quoque jam Jam morituro ingressus in gaudium Domini sui, expeditus per sumagia obtenta, sed ille Christi secutus exemplum tantisper
renuntiat gaudio, cumque omnis poena e
probratio quaedam sit culpae ob quam im curritur, dum sponte se ob icit Purgatorii poenis, confusionem quoque inde natam sustinere non detrectat, unde in promptu est discernere de victoria, & caritati erga defunctos lauream deserre. Dices: si ea sit victoria caritatis erga
proximum supra dilectionem sui, saltem in
liberis, sive non praeceptis, cur natura, seu Deus mandavit unicuique suae potius tauiis studium, quam alienae t respondeo id factum
237쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. II et ii
factum non ratione actus per se excesten- babilitatis amittit, quod tam levi. imo nutilioris: sed masoris necessitatis. Oporte- lo fere fundamento a communi sensu,acbat enim omnibus singulisque provideri Pictate discedat. Totum namque quod de aliquo, qui attenderet ad salutem eo- adsert pro se Recentior, tundatur in oriarum i Quibus autem prius seu potius in- dine caritatis, quo quis se in spiritualibus . cumbercti donus, quam cuique ergasti' dcbeat proximo praeferre, a quo declinet, sum Praeter se nemo semper sibi adest, qui malit aliam animam prae se citius frui nemo novit sua arcana, animique statum, Dco ,&sic prae se amplius Deum amare, unde salus maximἡ pendet, nullus praete- colere, laudare. Sed huic sundamentorea inspicit, nullus ad omnes salutis obti- jam occurrimus duplici via r prima erat, nendae vel amittendae occasiones oculos quam inivimus n. . d 's. ordinem illum magis vigiles. atque attentos habet, nemo dari in solis necessariis ad salutem, maliis denique mUis quemquam habet in pote- non: alteri institimus ii n. s. permittendo stato, quis quisque seipsum. Huic ergo ubique talem ordinem, sed negando ei prior ac potior sui cura debebat committi, Contraveniri per sumagia animarum, eum tametsi non spectaretur major pcrsectio id totum quod hinc ad tempus su aga- actus , quamvis & hanc in propriae salutis tori decedit, levi flexu , sue circuitu ad studio universim considerato intervenire cum redeat cumulate. Juxta priorem, ca- non negem, quandoquidem id exigat ani- ritas, non quaerens quae sua sunt, ingetiuomum ad omnia Dei mandata per totam vi- Poterit dare gloriam Deo, dicendo : Do tam servanda comparatum, & ad omnes mine obsequium istud temporais in caelis tentationes, quantumvis graves, quae into- non meis a me, aquale . vel maius ibi a rea occurrerint, superanta. Verum hic sabit tibi hae amma, cuius tantopere assubsidiariam illam erga pias animas carita- sim miserari cupio propter te : lauderistem conferimus, non cum totornere pro- igitur, se glorificeris tantister peν istam, prii amoris, sed cum illo precise ama, quo Aonet in ego smul mai satem tuam os- quis superatis ante cunctis dissicultaribus, rimatu M accedam. Iuxta alteram viam etiam iis, quibus conquiri debuere sum, res est expeditior , Dicet enim patronus gia. in coelum iam vesut apertum promi- animarum , Mavis Nomine te a me lauiacat, quo vix ullus facilior concipi potest. dari . ut octo , per reliquam aternitatem E contrario nullus dissicilior, quam quo si- quam pre aπnos derem , vel viginti ammtur ille impetus, maxime per moram , - , atque διmeps tantum ursae ; patere adeo tristem atque acerbam atque in Pur. 3gitur ut hanc laudem cum priori commu-gatorio trahitur. tem tanto meo Iucro , ef ' nusto gloria ιsa. Ex hactenus dictis colligitur actus resν damno, circa quam istum etiam tempora nativi sustragiorum excellentiam praeop- Iem defectum abundὸ supplebit anima, posito eius, in duobus praecipue fundari, cui sueretia applica. quo modo si res primo quod sit ad alterum , & benefacti- proponatur, non vero tam crudo ac rustiis vus, unde & illlam a Christo Domino lau- co, ac proponit Recentior, Malo Pomine dem participat, quae refertur Act. 2O. ver. alios tibiservire , quam me, haud video
31. Statiuo est magis dare, quam accipere, quid Christianae prudentiae, aut perfecti quo etiam spectat accepta retinere. DG nis in hisce dictis, sive enuntiativis, sive aDinde quod insigni disticultate,& sui ipsius sectivis, jure a quopiam desiderari queat. victoria praefulgeat. Circa quam occurrit Adde majori adhuc compendio sic pos-- quod alicubi tradit Blosius: ex duobus vi- se rem geri, renuntio Domine temporaliridarium ingressis, quorum unus carpit fles gaudio in C o propter animam istam, parem , ut in eo Deum glorificet: est cr eous ratus inrerim te laudare, & glorificare in amore continet manum; hunc qui propter temporalibus rormentis apud inferos, Deum florem dimittit, tanto amplius me- . quod non minus Majestati tuae placiturum reri praedecerpente, quantum distat coe-' confido. Quidquid enim dicat Recentum a terra : Gidni dicamus de dimitten- tior de excellentia actuum, quibus vacant te tantisper florem caelestis gloriae propter Beati inter gaudia caelorum , non est d amorem Dci, & animarum. si comparetur bium quin valde etiam Deo placeant cum illo, qui gloriosa ipsius specie captus humilitas. patientia, resignatio in volunt a. avidas illico in eumdem iniicit manus lcm dirinam,&suae cum illa conformatio, Et haec de prima quaestione spectante divinae Iustitiae adoratio,&Iaudatio, cujus rem ipsam. Ad alteram circa opinionem assectus in sese experiuntur, aliaeque heron Recentioris, video quidem more istius cae virtutes, quas sanctae animae exercent
Doctoris eam erudite deduci, sed praeteri in flammis purgantibus,&quarum practi- quam quod sit falsa, inde plurimum pro- cae honestati non est locus in cocto. Sitne D d 1 .utem
238쪽
autem honestas haec major, quam aliorum actuum caelestium, solus is novit, quis cit
1.M. Esse sane aliquid in tribillationibus hujus vitae, adeoque.& Ihirgatorii, quod prae gaudiis ctiam caelcstibus placeat Deo, demonstrarum subinde caelites ipsi, quando ut S. Melinidis apud Blossum , aliique retulere, visi subinde sunt pie queri, actam vi aemulatione e Sa mortales accendi quod non perinde ac ipsi, exempli causa, Stephanus inter lapidcs, aut Laurentius ineraticula possent pati in coelis. Minime vero probare possim aetiim illum, quem nobis suadet Recentior n.3o. 36. in dispensatione sumagiorum nostr rum, Domne quidquid scis mihi fore non necessarium, appheo satιm pro tali, vel taliam si: Etsi enim sit licitus & honestus, haud ea tamen laude praecellit, ut sub consilium cadat. Siquidem suppono utem hic esse neccssarium, quod inite ad redime das proprias pinnas, sicuti ipse Rccentior se explicat. Suadet igitur, ut solas fatis laetiones nobis numquam profuturas, ideoque inutiles transcribamus aliis animabus : in quo sane exigua liberalitas est. Elevatur valde apud Juristas donatio mortis causa, prae donatione inter vivos , quod in liae donatarium quis praeferat sibi. malendo penes illum esse rem , quam penes Li'ium , in illa soli cum haercdi anteponat, volendo donatarium re frui prae haerede. Quanto igitur plus est praeter e proximum sibi, quam alteri, tantb potior est d natio inici vivos, alia ista stricie largitionis. Per actiam autem quem Recentior praescribit. non potiorcm illam donati nem imitamur, sed sequiorem: cavemus squidem ne quidquam vel minimum ex spiritualibus emolumentis dotrahamus nobis, nimis in hoc parci, di spiritualiter avari. Quam tenacitatem licet idem Author commendet in spiritualibus , credibilius tamen est etiam in Isis latius potrio liberalitatem, & primam illam, & cxcellenti , rem donandi speciem non excludere, di alioqui non in satisfactionibus tantum ad redimendam poenam, scd etiam in oratio. nibus ti sacrificiis ad beneficia impetranda deberemus idem Recentioris consitum sequi. volendo pariter ea prodeste proximo, hac solum ex parte, qua nobis nullum emolumentum spirituale adserre possunt. Est enim par ratio . quod nos ipsiinspititualibus obligemur nobis prae proximo :quo dato , ubi di quando in spiritualibus,
quae tamen sunt maxime propria Dus bona, dabitur locus caritati , non quaerentiquae sua sunt: Q Syto angustior, ne dicamilliberalior erit in Ecclesia communio Samctorum , quis, communicatio politica in
Republica profana 3 Commendatur qui isdem in spiritualibus quoddam avaritiae genus, quo quis ad bona illa attentus sit; eorum occasionem non negligat; Iam paria non desodiat in terram , aut prodigat sine causa : verum quae quis ex misericordia expendit ad sublevandam calamitatem
proximi, haud inutiliter dissipat, sed quam optime collocat, & dispensat prudenter. Hactenus& solidissime Veckenus.
corollaria ex Dissis de praestantia rmenti in satisfactionum Dartim largitiona post L
piciTu R I. Praestare plures. quam pauciores satisfactiones in defunctos transcribete, nam si duas tresve transcribere honestum di laudabile est, cur non laudabilius esset, quatuor, quinque, pluresvo. transscribere, cum sicut se habet simpliciuter ad smpliciter, ita magis ad magis Conficitur igitur a. Praestare omnes suas satisfactiones iisdem largiri, quam aliquo sibi reservare. Etenim prius illud majoris est metiti, quia majoris ac robustioris caritatis nullo sui detrimeti respectu . nullo, inquam, metu vel tristitiae ob retardati nem gloriae,vel aliorum tormentorum pur- .gantium . quae tuis satisfaetionibus redimere posses, iis omnibus ingratiam defunctorum abdicare te, atque adeo poenis ingentibus te su icere. At dicet aliquis i. si donem illis omnem meam satisfactionem, forte mihi tantum poenae hac in vita tolerandum erit, propter praeteritas, praesentesque, ac sui ras noxas, ut non sim ferendo: ac proinde noVam, gravemque impatientiae ac fortἡ desperationis noxam fm commissiimas. Verum,mi laomo, intes lige caritat cm istam tuam, aeque , ac magis obstituram impintientiae alioqui erupturae, atque res et vati O nem tuarum satisfactionum. Nam caritas
illa obtinebit auxilia ad patienter serendum quidquid eveniet. Adde pertinere
ad divinam bonitatem non sinere, ut propter caritatis eximium ossicium, auxilium que optatissimum, amicis suis ac Sponsis carissimis praestitum , in noxas incurras, . quas absque ea caritate sui sici, non incur
Diccs 2. Christus nos docet orandum esse
239쪽
Patrocinium Defunctorum. Lib. II et 13
ctiones illas, ac suffragia, quae mihi mortuo a fratribus Religiosis, aliisque donanda sunt, defunctis, Quam mihi reservare, si esse Patrem aeternum, ut dimittat nobis debita nostra, ergo ex illius saltem consilio pro venia poenarum a nobis debitarum orandum est , ergo non est perfectius omnes satis tactiones de iunctis cola Cedere. Respondeo l. Maldonatum, & alios Interpretes , debitorum nomine sbias noxas intelligore. Respondeo 1. Esto dicamus cum Suatio etiam intelligi poenas noxis debitas ; tamen non semper Cluistum pro- ponere quod est persectius . nam vult peti panem quotidianum, quod minoris perfectionis est, qtram inimicis benefacere. Respondeo 3. Etiam cum pro nolitis debitis dimittendis precamur, applicari polle de- satisfactionem ejus precis calioqui tamquam totam orationem Dominicam
iis applicare liceret & si fiat, perfectius id
fore, quiun si eam nobis applicaremus. Dices I. Non expedit, ut maneam o, jectum irae divinae , quo defundiis faciam bene: atqui hoc fiet, si addicam illis meas satisfactiones, praesertim si omnes; eo enim pacto manebo tota vita & semper objectum ira: divinae; quod probatur. quia manebo reus poenae,adeoque dignus, in quem ira. seu Justitia divina desaeviat; unde sc-quetur ut minus sim dignus gratiis actualibus. Respondeo distinguendo ma orem; non expedit, ut maneam oriectum irae di- inre ad subeundam poenam temporalem, quo defunctis benefaciam, nego; ad subcundam poenam spiritualem, id est , de tria mentum gratiae vel habitualis, vel actualis, concedo, neque illud hic subitur, quia etsi concederet ex reatu poenae sequi, ut minus dignus sis gratiis actualibus, per se loquendo ; tamen dote tum illum ea caritas abunde supplet: dc ratio est, quod solutio poenae illum tollat, quae solutio est actus poenitentiae , vel Justitiae vindictativae, quae prosecto cedit tantae in pios manes cari
Conficitur Praestare defunctis, quam
sibi applicare indulgentiam Communionis Ccneralis, aliamque alterutris applicabilem. Sequitur ex priori rabone. Acceis dit . quod sepius concedantur indulgentiae in vivorum, quam in defunctorum gratiam. Quare vivi poterunt iis uti, &racilius perfrui ob praeliantiam caritatis, quae una maxime homi ncm parat ad facile consequendas indulgentias, ut post dicam. Colaficitur . Etiam sub vitae finem Omnem satisfactionem nostram laudabilissimEad diei d Efunctis, quia tunc maxime caritas illa excellit. cum malum Purgatorii jam imminens majorem sui metum cerare na
tum sit, quam procul positum. Conficitur 1. Etiam praestare satis fise quidem alias concedi possint. quod negat de Lugo. ut post videbimus. cisa caritas
maxime heroica est , paratum esse diutius in Purgatorio haerere auxilii expertem, ut alii tantis tormentis liberi in coelum ev
Quaercs, an etiam praestet defunctis, quam vivis eas applicare Respondeo affirmative. quia masoris misericordiae. qumniam defuncti magis, quam vivi indigent, nec possunt se jurare ut vivi. Adde desunctos Deo esse viciniores ob amoris prae stantiam, & certitudinem beatitudinis. Diccs. si ponatur, quod aliquand4ponendum videtur, vivos, nisi pro iis satisfactiones tuas Deo offeras, poenae impatien tia in scelera, atque in dei perationem, interitumque ruitutos, praestat vivis, quam mortuis latisfactiones suas erogarer quod probatur, quia posita illa conditione, mi 1ericordia in illos est Deo gratior, chim lamitas masor sit privari gratia,& exponi periculo damnationis. quam omnis fide-bum defunctorum poena sensus & damni. Respondeo a. Hypothesim illam ut plurimum non esse admittendam , tuin quod poeirae hujus vitae solent esse paternae, re elicem correctionem eorum, qui a Deo castigantur, tum quod applicando iis solas impetrationes, seu orationis, seu aliorum bonorum operum, potest ea impatientia&despcratio averit; & propterea expedit ei, qui erga defunctos largus est latisfacti num suarum, esse quoque largum impetrationum in peccatores, sic enim re hi ejus ope praemium patientiae aeternum conse qlientur, quod numquam cosequuti essent, si materia patientiae illis subtracta esset per satis fictionem Mus iis applicatam. Respondeo α. Quod si ponas impetr tiones non iuncturas depellendae desperationi, & exitio aererno, tunc concedam caeteris paribus praestare vivis alioqui damnandis transcriberet sitam satisfactionem, quatenus necessaria, dc susticiens erit ad depellendam Culpam, ac damnationem, quia animam unicam salvari, alioqui d nandam, plus est ad Dei gloriam quans e tum Pugatorium exhauriri, cum illa aetc nu odium innumerasque blasphemias conceptura fuisset in orco, &aetcrnas Dei Iam des, infinitasque in coelo sit depromptura. Dixi caeteris paribus praestare in ea hypothesi applicare satisfactiones vivis, quia cum sere constet semper in Purgatorio versari aliquos ex parcntibus, conianguineis, & amicis, quibus caritas &misericor.
240쪽
dia me obligat, praestetque obli ioni statisfaccre, ouam merae caritati di alioqui vivi possint se iuvare atque adeo nota sint in extrema necessitate silutis, cum possint esse patientes, praesertim posita mea impetratione gratiarum, simpliciter loquendo praestat me satisfietioncs meas mortuis, quam vivis applicarc et Adde quod lati factiones deiunctis applicando, ali tu rum exilium, quod restabat brcve . ita contraham ut statim in coelum evolent'; quos ego vice versa orare possiim, ac debeo, ut eos qui satisfactione mea indiscre ponuntur, orationibus suis, & gratia sua apud Deum adjuvent, ne despcrent. Quo pacto efficacios, quam .per meas satisfacti nes illis applicatas subsidium nanciscentur, atque ita objectio illa plane soluta vid tuta ConfirmatureX D. Thoma, qui lupplementi 3. P. q. r. a. 3 ad 2. ΜΦ Π, inquit, acceptMur svoragium pro mortuo, pro vivo: quιa magis ruae et, cum non possi sebi auxiliari sicut viυω potest.
Quaeres an praestet tacere opera injun. ct i ad lucrandas sibi indulgentias. quam alia bona praestarc in gratiam dentia rum : Respondeo probabiliter prius praestare, quia ipsorum etiam operum ad lucrandas Indulgentias praescriptorum sati Liactionem potes de iunctis applicare , di interea insuper lucrari Indulgentias. Quod probatur, quia ex probabili lententia opera illa tantum requiruntur, ut conditio ;satistatio autem eorum nec Jubetur apis plicari, nec deservit ad fines ab Ecclesiaroponi solitos: sunt enim hi, Exaltatio. Matris Ecclesiae. maxime in spiritualibus, Depressio haereticorum. aliorumque Mus hostium, Concordia Priticipum : ad quos fines sola impetratio favorum c*lestium utilis est.
ARTICULUS II. Expenditur pr/stantia caritatu6m , qui de Dialis addicii flum satisfactiones ,
dc efficacitate boni operis nonnulla brevitar praemitto. Triplici enim virtute praeditum est quolibet bonum opustio- minis usti. Imprimis, gratiae habitualis in .
praesens, & in tuturiam gloriae caelestis incrementum . meretur : Deinde satisfacis obligationi luctullarum pi Enarum nobis
debitatum .postremo vim habet si ibsidia impetrandi ad vitam recte ac Christiane
ducendam opportuna. Porro vel gratiae, vel gloriae in crinien- si . tum,icu meritum alacri haudqliaquam d. - Μeruumnari potest. Etenim contra caritatem libidebitam pugnaret quis, ad alterum sui, φηροις meritis locupletandum. χlippe Christianae caritatis ordo cxigit, ut tibi primum, tum at reti aeterna bona procuret, ut sunc
gratia sanctificans , & gloria. Acide sacontraria sententi. a sequi, quempiam fieri Deo minus gratum, quod Christi
nam caritatem exerceat, nempe antiquamcrita , gratiamquc cum aliis Communi cando, vel eadem charitat C cxhibita, non fieri eidem grati oririn, ncmpe nova merita
in alios transserendo : quod utrumqycabsurdum est. Satisfactio uc o cum altero communi- σ3 cari potest . vel in ianitota illi Concedi. Si- Sedsti quidem ita instituit Numcn , uti colligitur ex Theologorum consensu, atque Ecclesiae sensu , quem declarat Catechilinus Pii. V. qui ubi de poenitentia tractat, sic habet. , In eo summa Dei Gnitas mentia summis Duvib , ingratiarum actionibus praditanda s , qui humana
ιio posset sati facere. Accedit ratio. quod opera hominis1usti digna sunt, quae Deum
Judicem sic placem alteti, cui applicantur, ut poenam temporariam ab co non exigat, praesertim cum satisfactio operibus illis inclusa, non minor sit illa, qMm poenae reum ad satisfaciendum pro se exhibere opo tuisset. Deniquo constat impetrationem piis
operibus contentam cum aliis communi- Et insocari posse. Sic cnim scnsit David, qui pro tratio. impetranda filii ex Bulsaboc nati incoluinurate se unium, preccsque Deo obtust. Sic quoque rem se habere expertus est ille paralyticus, qui propter aliorum ejus basu totum fidem a Christo curatus cst. Sic d
nique suis pro aliis preces iisdem prosunt juxta illud Jo. s. scit fratrem suum μcare peccatum non ad mortem petat, in ambitur ei vita, peceanti non admortem, und
arguitur impetrationem aliis quoque ope ribus contentam posse donari aliis, ac prodesse. Et cum impetratio etiam ad poenae remissionem se porrigat. eamque obtineat, ut patet in beatis, quorum orationes ab Ecclesia exposcunt ut ad obtinendum defunctorum