장음표시 사용
381쪽
ObjectioneS. objic. I. Qui odit peccatum formidine poenae , Nin
gis Poenam odit, quam culpam. Atqui hoc vitium est , ut Patet. Ergo Cic. U. Dist. mi. Si formido poenae est simpliciter se vilis , excludens scilicet Voluntatem peccandi ἡπς. Si est serotiater serotiis , cono. Dist. etiam min. , ilium est, Plus odisse poenam . quam culpam , vitium inquam ipsius timcntis, Coac. ilium ipsius timoris , quasi ti. Iaior Poenae Diutura sua postulet , ut plus timentur Poe-ria, quam culpa , Πε. Igitur timere Poenam , bonum est, Cum Poena malum sit . quod sugere honum est. Sed qui timet Poenum , Potest. Peccatum magis , veI minus timere , quam Poetiam. Si Peccatum magi sitim et . iam nullum vitilam est odisse peccatum . et quia per Se mala est, quia poeuam liabet sequentem. Si vero pecca ammiratis timet , quam Poenatat, jam vitium est noti timoris poenae , qui bonus est , sed ipsius timentis, qui uora tantum timet peccatum . quantum timendum cst. Sicut ergo fides informis , ut observat S. Thoinos D. Ista Q. XIX. art. 4. bona est , quia quod informis sit si des , non est fidei ipsius vitium , sed hominis, sic timor etiam semiliter serpitis honus est , quia quod timor i Iis sit, non est ipsius timorisQvitium , scd hominis , qui peccare vclici, si eum non cohiberet botius iste
timor. Inst. I. ' Timor poenae natura sua est charitati eo
trarius , quia ab illa expellitur, sicut frigus ab igne. Nam I. Ioan IV. ὲ8. Perfecta charitas foras mulit
timorem. Ergo natura sust missus est. Η'. Neg. aut . IoanneS enim ait . charitalem expellere imorem , non tamquam sibi contrarium . sed ut minus
persectum , sicut visio beata ex fellit fidem . ac spem. Inst. a.' Qui odit peccatum sormidine vo nae. agit ex amore sui ipsius , quia Set Iicet seipSuri nmat, ac sibi timci; sed hoc vitium est, amor enim sui aediscat civitatem Babylonis ex Augustino , sicut amor Dei civitatem Ierusalem. Ergo etc. π. m.
382쪽
u. Dist. maj. Agit ex amore sui ipsius, qui potest esse rectus , atque ordinatus , nisi vitio timentis per vertatur , conc. Agit ex amore sui ipsius , qui natura sua pereersus est, neg Igitur diligere seipsum , tantum best, ut Per se malum sit, quin potius sit praeo eum ut exemplar amoris proximi: Diliges ρroximum ium sIcut teiPsum , modo hic amor ad debitum finem , nempe Dcum dirigatur Quod si is, qui peccatum odit timore poenae , amorem Sui ipsius ad Deum non refert , sic in seipso tamquam in ultimo sine quieseit ;vitium quidem hoc est non amoris , sed amantis qui hono male utitur , et amorem sui ipsius intendit usque ad contemtum Dei , ideoque aedificat civitatem Bab
objic. II. Patres praesertim Angustinus saepe docent, eum , qui a peccato abstinet metu Poenae , esse ut Iu piam , quem canum latratus ab ovili arcet ; premere Intus malam voluntatem, quae timore deposito , aliquando se prodet: rimor , quo non amatur justitia . a d timetur Poena, sm Wilis est, quia carnalis est ; et iasto non er git carnem. Virit enim 'eccnndi Oolian-ras , quae itanc σρParet in Oyrre , quando speratur impunitas, inquit Augustinus Conc. XXV. in Psia.
118. Ergo etc. U. Dist. αnt. Et hoc Patres esse di eunt vitium ipsius timoris , nex. Vitium timentis , qui timorem 1 Ium , qui honus est , nondum refert ad amorem j stitiae , Conc. Docent ergo Patres, eum , qui ex solo Poenae metu a peceato abstinet . adhuc malam habere Voluntatem . sed bonum esse timorem. quo saltem einternum opus peccati impeditur. atque ita fit , ut pa Iatim, interruptis neccati actibus , succedat dileetio justitiae. Donec autem dilectio ista succedat, timens adhuc malus est vitio suo , nsm timoris. , t a
383쪽
Ricre attritio ex solo gehennae metu , ori eae sola homrore mγifudinis Peccati, oel ex utroque sinitii ortu, bona sit , et utilis , non est tamen susciens disy sitio ad justi casionem in Sacramento Poenitentiae. et Ideoqtie ut attritio sufffciat ad sacramentum , debet aliquod habere adytinctum Dei amoris initium.
Prob. L ex Scriptura, quae I. ' Dei dilectionem lia Decessariam esse docet ad justificationem , ut sine ea deleri peccatum non possit. I. Ioan. III. Qui non diligit, manet in morte. I. Cor. XVI. 22. Si quis nota rimat Dominum nostriam Iesum Christum , sit anathemia. Et I. Cor. XI H. 3.HSi tradidero corpus meum , ita Merardeam, Charitalem autem non habuero , nihil mihi pro Gest. a.' Hanc dilectionem esse docet maximum, et primum Dei maudatum , ex quo pendet universa Lex : Diligo
Dominum Deum tuum ex toto corde tuo . . . hoc est maximmum. et Primum maudatum. Palet autem , neminem justi sicari posse, nisi proponat martilata Dei servare, iu-ler quae maximum istud , et primum de dilectione nemo potest velle servare , nisi diligat. Ergo etc. Prob. u. ex Traditione' I.' Chrysostomus uom. Imin II. Cor. Quod Peccaperis , inquit , ingemisse, non quod Poenas daturus sis: nihil eniim est hoc; sed quod Deum tam benignum , tamque te amantem seu feris. II.' Augustinus Lib. II. coni. Adoers. Leg. Cαρ P. Desiderium 'eccandi non extingititur , nisi contrario desiderio recte faciendi , ubi sides Per dilectionem ο- Peratur, nou Per jub ratem litteram timore Poenas , sed Per juvantem sρiritum dilectione iussitiae. 3.' Leo M. Serm. VII. de jejun. 7.έMens. Tanta est sub hujus geminae charitatis edicto titriusque copula Testamenti ; ut sine istarum connexione pirtutum nec lex quemquam instentatur justis casse , nec gratia. Ergo ete. Prob. III. ratione. I. ' Nemo justi Iicari potest, nisi ad Deum toto ex corde convertatur ' el. II. II. Con pertimini ad me in toto corde pestro. Sed qui nullam
384쪽
884 I . Inst. Lib. VIII Pars. V. cap. VII.
hahet amoris Dei scintillam , ad Deum toto corde conversus dici non potest : sicut enim ad creaturas Cori versus ille est, qui diligit creaturas, easque Deo autePonit, ita ille ad Deum conversus est , qui Deum diligit, eumque anteponit creaturis. Rationabilis enim animus , qui sine dilectione esse non Aotest, aut Dei amator est, aut mundu , inquit Leo M. Serm VII. de Iejun. 7.RICHS. 2.' Sine Vero . . ac sincero odio peccati, iustiticari a peccato absurdum est. Sed qui nullam habe iustiti ac dilectionem , nondum odit peccatum , licet ii meat poenam , ideoque peccare nolit. Tantum enim quis que Peccatum Odit, quantum justiliam diligit, ut recte ait Auaustinus D. CXLV. Gl C XLIV. odium enim mali ex amore contrarii hom 'proficiscitur. 3. ' Qui inimi- Citias cum Proximo gessit, absolutionis videoque et justificationis capax non est, nisi redintegralaei Cum eo amisitiae , et charitalis signa non ambgna ei exhibuerit. At qui iti peccato mortali est, inimicitias cum Deo gessit. Ergo justificationis ideoque et absolutionis capax nou est putandus , nisi retintegrata , saltem quoad actum , cum Deo amicitia. . alioquin esset existimandum , plus requiri ad absolvendum eum, qui Pro ximum laescrit, quam qui Deum. Prob. IV. Ex novitate contrariae sententiae, quae novitas in rebus Tlieologicis gravissimum est . falsitatis praejudicium. Nullum enim ex Patribus , aut Scholae Principibus, ut S. Thomam, S. Bona enturant, imo nullum ex veteribus Theologis ante saeculum XVI.,reperire Pos Sumus , qui docuerit, attritionem ex solo Poenarum me tu, sine ullo charitatis initio, ad justificatiouem in Sa-Cramento susticere. Primi . qui eam. opinionem timide protulerunt, ut Sosus, Canus , Suareari: Iasquea ingenucCons 'Mi sunt, eam esse Dovam; neque tutam sa). Ergo
1icci postea opinio illa Ionge lateque Pervagata , eva a ,Doear na haee, inquit Sotus in IV Dist. YVI II. a.
3. art. 2. non est ita multum vetus. Patres enim solum est πιwitionem aynoscesa τι esse necessaria n. Et Suari Z Iom.
385쪽
De Sacramentis. 33 .m it tera apud Casuistas communis; non tamen. libe rata est vitio novitatis, ideoque et labitatis praeju
Prob. V. ex Concilio Tridentino, quod licet controversiam hane definire noluerit, teste Pallavicino Libia a L ca'. io . tamen satis Ecclesiae sensum declaravit , a. 'cum docuit Sen. VI. Cap. 6. dilectionem Dei essetitiam ex dispositioni s ad justificationem aeque , ac mdem , et spem , credentes , inquit , in syem eriguntur ... illumque tamquam omnis ustitiae fontem diligere inci Piunt. 2. ' cum Sess. XIV. Cap, 4. definit, contritionem
uisse quovis tempore ad salutem necessariam ; hauc Vero Cotritionem esse quasi materiam, et partem Sacramenti poenitentiae. Quis autem ignorat , contritionem , quae suit quovis tempore ad salutem necessaria, non esse attritionem ex solo metu poenarum , aut horrore
turpitudinis peccatir Vide haec uberius pertractata apud Witassium De Sacr. Poen. Q. III. art. 6. Berti Φ. XXXIV. Cap. 5. ubi alios praeelarisssimos la dat Theologos hujus sententiae patronos H.
obite. L. Concilium Tridentinum Sem. XIII. Cay. .
Postquam declaravit, attritionem ex metu poenarum . vel horrore turpitudinis peccati esse Dei qonum , et i pulsum Spiritus S movculis , sed nondum inhabitantis subdit: Et quamois sine. Sacramento Poenitentiae per he ad justifcationem perducere Peccatorem nequeat Iramen eum ad , Dei gratiam in Sacramento Poenilqneitae impeIrandam disρonit. Atqui non valeret haea antithesis inter attritionem siue Sacramento , et attritionem in Sacramento , si quemadmodum extra Sacravmentum non susticit , ita nec in Sacramento sutaceret. Ergo declaravit Tridentinuin , attritionem illam in S viramento ad iustificationem sussicere. . Tom. IV. . B b u
386쪽
386 Thool. Instit. Lib. VIII. Pars. V Cap. VII.
ν. g min. 1. quia teste Pallavicino loc. cit. eum nonnuli decreto insertierim verbum suffcit, Concilium de induli ria illuci mutavit, substituitque Vcrbum diu nit , evin al: ud sit dispotiere , aliud sumere : ipsa enim si des disponit ad proiiam in Sacramento impetrandam nemo autem Catholicus dixerit, illum susscere. 2 ρ quia mens Concilii iis verbis non fuit instituere antithesin inter attritioirem extra Sacramentum , et a tritionem in Sacramento , sed occupare objectionem , quae contra attritionem iter i potuisset, Dempe eam esst inutilem ; quam objectionem Concilium dissolvens ait , qu8mvis altri io extra Sacramentum non possit peccatorem justificare. non tamen propterea inutilem esse , cum hominem disponat ad gratiam in Sacramento impetrandam. Inst. I. Juod excludit voluntatem peccandi , suta seit ad justiscationem in Sucramento impetratidam , Sed Concilium docet, attritionem aliquando excludore voluntatem peccandi. Si Moluntatem , inquit, peccandi excitidiae cum spe oeniae. Ergo tunc sufficit.
H. Dist. maj Quod excludit voluntatem peccandi exodio peccati, conc Quod excludit volamatem peceandi , sine peccati odio , sed ex solo metu, vel horrore eius turpitudinis , neg. Porro qui nullam habet justitiae dilectionem nullurn habere potest peccati odium ,
quod Oritur ex amore contrarii honi, ut supra diximus. Tunc ricta pilia putanda fiant, cum Dei amore pincuntur , inquit Augustinus ; sine odio autem peccati non potest constare contritio illa , quae est Sacramenti materia , quaeque ex Tridentino , ut supra diximus , eomprehendit non solum voluntatem non peccandi in posterum, Verum etiam odium Vitae veteris , seu peccati. Inst. I. ' Concilium Tridentinum docet, contritionem , 'nae ex n more Dei pro odit, suisse quovis tempore
hoc est etiam in lege veteri ) necesstiriam. Α qui sic tiam post legem Evangelicam necessaria esset, iam dis-ficilior esset justis alio in Evangelica lege , qDam in
natural I , aut Mosaica : tunc enim illa contritio sine Sacramento , ' id que sine onere consessionis justifica-EM ;.ininc auitatu additum est consessionis onus , Et Diuitiaco by Corale
387쪽
De sacramentis. M inligatio. Ergo putandum est , Christum institnisse Sa-
aeramentum , ut efficeret quod contritio ex sola poe marum motu efficere Don poterat in Veteri lege. U. NM. minis et consequentiam , qua nihil cogitari Potest absurdius ., nempc Christum , qui igia m , hoc est
Charitatem venit mi tere in herram acerbissimam Cru - 'Cis mortem oppetiisse , ut liueraret homines a lege ch xitatis. Nec propterea dissicilior est in nova lege justi ficationis Via , tum quia contritio illa in veteri lege intentior , et persectior, ideoque rarior esse debebat , iat homines sine sacramento justificaret , tum quia bundantior est in nova lege gratia , qua homines ad
Pomattentiam , et contritionem ducuntur. Imo ipsa Com. fessio peccatorum, quae prima fronte Videtur aspera, magua recreat Consolatione Poenitentis animum , m gnamque affert utilitatem. . .
o M. LI. Nihil vetat Scripturam, et Patres , qua
n morem Dei ad justificationem requirunt, explicare cum Totimeb, aliisque Theologis de amore concupiscentiae , Nempe spei, et desiderii aeternae beatitudinis. Erg. nihil inde pro Mostra sententia concludi potest. N. Neg. antι qnod nescio quomodo I urnely , aliisque viris doctis in mentem venire potuerit. 1.' enim adeo Q Iara furit laudata Scripturarum , et Patrum verba. ut si ea detorquere liceret ad amorem spei , liceret etiam verba illa. Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde euo , ad amorem spei detUrquere. a.' Cum dicunt , nousumcere timorem poenae . simul ostendunt, non sussiceren morem beatitudinis, qui in timore illo includitur, imo ejus est causa. 3. ' Tridentinum praeter amorem spei requirit ad justificationem amorem charitatis ; in em eriguntur illumque tamquam omnis j-stit tae fontem diligere incistiunt. Ergo. O te. III. Vetus est Theologocum axioma: Homo in Sacramento Poenitentiae ex attrito fi contritus. Atqui non constaret hujus axiomatis Veritas , si necessarius esset etiam in sacramento initialis oharitati
U. Din. mai. Vetus est , et verum ilIud axioma iuεensu veterum illorum Theologorum, conc. In Sensa. adversariorum , neg. Veteres Theologi attritionem ει
388쪽
contritio e distingueboni, vel ratioue subjecti sient si deni informem a fide sormata, ut testantur S. Tli mas , et Bonaven ora in IV. Dis. M7. vel ratione graduum , unde ait Guillel tuus Antissi odorensis Lib. IV. Giam de Sacr. Poenis. Si quis qMaenπι, quae sit disserentia inter attritionem. el eontrisionem; sic est. sicu Mialueratio non lethalis su occisionem ; sicut calefactio ad amatonem, sicut lumen crepuscuZi ad meridiem. Hoc igitur aenbu , hominem in Sacramento ex attrito .sieri con tritum , verum est , quia si attritio disert a contritio-he ratione subjecti , sicut sides informis a formata , constat, homiti m , qui utite justificationem erat attrixus , mox tu fiacramento iustificatum , contritum sieri. Si vero auritio a contritione di neri ratione graduum , is infusa per Sacramentiam gratia, et aucta charitate , autitio si contritio. Nuniquum vero in mentem venit Theologis ante saeculum X I. quo nova advorsariorum Opiuio inventa est, hominem ex solo poenarum motu attritum , in sacramento justificari, ideoque scriContritum. Accidit quidem aliquando, ut per preces. Sacerdotis , ejusque monita, poenitens . qui a trilus ae- 'cesserat, opitulante Dei gratia. ante absolutionem aliquem citam concipiat initialis charitalis motum . atque ita ex altrito sat contritus , et iustificetur: sed hoe sex lasse rarum non posset axiomatis habere locum. Scholion.
Cum nee Concilium Tridentissum aperte hanc controversiam diremcrit , et Alexander VII. die V. Maii An. MUCLXVII. sub poena excommunicaticinis latae
sentcntiae vetuerit,ne quis audem alicujus censurae Theo- IV eae, alteriusque injuriae, et concumeliae nota laxare' vitierutram senιentiam , sipe negantem necessitatem at
qualis dilemionis Dei , in Aracfatri atcrisione ex metu gehennas coaevia , unae hodie inter Scholasticos co m- unior ridetur ob iugulitem sciIicet. Casui starum Dumeriam ) stoe asserencem dictae dilectionis necessitatem, nec ab hac Sancta Sede fuerit aliquid hac in re defuitum ; nos tamquam silii obedientiae titillam adversa-
389쪽
ve Sacrum risis. . ' 389hnterim tamen obsequcntes etiam Innocentie n. de mitioni non Ile re eontendimus certis incerta praeponere ; idest in Sacriumetitis conserendis sequi opinione probabilem de valore Sacramenti, relicta tutiore. Quod et Clerus Gallicatius in Comitiis anni MDCG. sapietator
De Confessione Sacramentali. A., Altera Poenitemiae pars Consessio Peccatorum est, de qua inquirendum est , Primo utrum reverae a Christo instituta , et Praecepta sit; deinde quaeiacim eius esso debeant eo itioues necessariae ; ter. tio speciatim de eius integritate ', quarto de secreto , et sigillo consessionis ; qui ruo denique de Eeclesiastico eonsessionis praecepto
. Utrum Congessis Sae rementalis a Christo institum se et Praecepta sis A D. Lutherus in Cat chis. min. et CaIvinus Lib. tra. Inst. CV. 4. 7. eomMnque assectae vel ἡnviti sessionix utilitatem fateri coacti sunt. Sed contendunt eam non esse a Curisto iustitiarum . Vel praeceptam ; et quamvis ita Ecclesia antiquam propter stisciplinam Poen laetitiae publicast, non tamen ex divino lare ue-gessariam , sed liberam , et iis Couellio tandem Lat vanensi IV. n: omnis utriusque seos ) praeceptam quod mutaeus magno molimine probare conatur in Libris De Confessio riculario Addant ita ea svngilla-
Iim enumeranda nota esse omnia rogata , e umquπω umstantias. In eumdem er rem lapsi erant sarci foext II. quidam obsonui nominis auctores apud Alauinum .
390쪽
o TheoI. Inst. Lib. VIII. Para: V. Cap. VIII.
Dogma Idei est, eonfessionem omnetum , es singulorum Peccatorum mortalium , et circumi Gntiarum , quωσPcccati speciem mutant , fuisse a Christo inStitutam , ac praecγtam iis , qui post baptismum la/'Si sunt.
Prob. I. ex Sori plura. Christus Dominiis Ioan . se 22. Apostolis potestatem fecit ligandi, et solvendi peCeata. Acc*ite, inquit , Spiritiam Sanctum , quomm r miseritis Peccata, remittuntur eis, et quorum retinueritis , retenta sunt. Atqui longe absurdissimum est Christum Dei misisse Apostolis, ut pro lubitu ,- et caeco modis quos vellent absolverent, aut ligarent . incognita Caus-εai Constat enim, inquiunt Tridentini Patres Sess. XICορ. 5. Sacerdores judicium hoc, ineuntia caras exercere non Potuisse , neque aequitatem quidem illos. in Poenis insigendis seroare potuisse . si in genere dum-ιiaxat , ac non Politis in syecie, ac singillatim sua Peccata declarassent. Ergo facta a Christo Apostolis p testate remittendi peccata necessario praecepta eSt confessio omnium, et singulorum peccatoriam teilialium, ideoque et circumstantiarum , quae peccati speciem
. Prob. V ex Traditione , quam suo ite esset deducere δ: primis Ecclesiae seculis usque ad Concilium Latera- Mense IV. in quo mentiuntur haeroiici , primo Praesem Ptam esse peccatorum consessionem , si pateretur inSti-inti nostri brevitas. Pauca ergo seligemus ex stragulis quibuSque Saeculis testimonia. In I. saeculo viventibus 'diluc Apostolis , ait Lucas Act. XIX. I 8. Multi creden-cium Dente ni constentes , et anniantian es actiaS SUOS.
Quis autem non, videt, hic agi de credentibus , si ve i m BaptiZatis , qui peccata sua confitebantur φ Quod antem publica fuerit. Vel occulta illa consessio, nihil ad rem. SaecuIo IL Tertullianus Lib. de Foenis. Cap. 9. Is μέ S, quit, qui nimis. Graeco oocabulo exprimitur , et ire suentsitur , exomsιogesis est , qua delictum Domino Πο- trum Confitemuκ non quidem uis ignarn , sed 'Da e siet sictio consessione disponitur, confessione poenitcnti