장음표시 사용
41쪽
38 Theol. Instit. Lib. VIII. Pars I. CV. IV. Bellarminum , Totirneb , Drouen , Deum , etc. apud
quos rem tilicrius' pertractatam invenio.
Prob. III. ex yraescriptione. Concilio enim FIoreulino absoIulo , universa Ecclesia tam Graeca , quam Latina per tria Sapra me uia spiri tuale quoddam , a. que indelebile signum animae impr imi credreat , cujus ratione ea iterari non possent. D inc st' t enitis l . in Decreto Proponit hoc dogma , tum qu am in Ecclesia Catii ψlica exploratum. Inter Sacramenta, inquit, tria sunt, Baytismus, Confirmatio , et ordo, qΠDe characterem , id est syirituale quod m signuni a ceteris distin-riotim imprimiint in anima indeleb/le. rinde in eadem re sona non rei erantur. Dicatit igitur Protestantes, quis Primus hujus dogmatis extiterit unci cx, et quom Ouniversam I colosi m mirae contra dic 'nie , perVηSe-Tit. Falsum euim est, Primum id docuis e Innoceontium III Is enim existetiliam uti ara cleris Baptismi habetis ut certam . quaerit taulum in Cni'. Mo fores. De Baptismo futrum h ptismus dormientibus , vel amentibus characterem imprimat. Cum initur designari possit nemo , qui primus hanc doctriuam invexerit s quamvis Vocu- , bulum esset x cntius ) e m ab Apostol is ii ditan rectisaime ereditur.
Dilauntiae objection- . Objic. I. Non potest admitti a Theologis , quod neto
solide ex Scriptura ostenditur , nec qui d sit, inter ipsos Theologos constat. Atqui et c. LVo etc. U. Reg. maj. quoad titramque Partem. Primam qu dem qnia non omnia tu Scripturis habentiar , quae revolovit Drus , sed qua dam trad ita accepi us , ot in-
Lib. II. Ostendimus . Alteram vero , quia Inulta sunt in i . GDra , et multo etiam pira Supra naturam , quae HI ratione, vel resvelatione certo selmus existere , Iiri
Inst. 1 ' ipsi Theologi sistentia r , ne in tiaditione quidem characterem hi bere Areaamen iunx. Ita Alberetus Magnus In V. Dist. 6 ari, 4. et Gabriel Biel Ibid. q. I. docent, in scriptis S. Patrum nihil esse , quod uos cogat ad Characterem η'niuendum , Scotus etiam
42쪽
Do Sacramentis. 3'In IV Dist. 6. g. 9 ait, nec Scripturam , nec Sanctos e lielle admisisse characterem i illum tamen agnoscen4um ex sola Inocentii III. auctoritate, quibus verita paulus Sarpius mst. Conc. T id. Lib. II. affir-
, mat, Scotum negare voluisse characterem cum quadam urbanitate. Denique Cajetanus In. 3. P. Q. LXIV. art. I. ait, ex sola auctoritate Ecclesiae non multum antique agnoscendum esse characterem ; merito autem haue doctrinam ait, non esse multum antiquam , quia ante
Petrum Pictapiensem , Lombardi discipulum nullus secerat characteris mentionem. Ergo. Dist. ant. Docent laudati Theologi , characterem non habere sundamentum in traditione Patrum , si intelligatur in sensu Scol asticorum , conc. Si intelligatur eo sensu, quo definivit Tridentinum , neg. ita conceptis verbis ait Scotus , quem non intellexit , aut noluit intelIigere Sarpius. Quaerit enim loco citato aucharacter sit forma realis instressa in anima ; respondet autem : Nec Scri 'tu a Sancta istud xρrimit, nec sancti e licite. Iisdem sere verbis loquuntur Albertus u. et Biel. Cressetanus vero, qui aliquando durius locutus est, aut eadem rationem est tutelligendus, aut deserendus ; cum Post ipsum Ecclesia iem aperte defini- verit , nec aliter definire potuerit , nisi aut ex Scriptura , aut ex traditiove clarissima. Itaque existere characterem , eumque esse in delebilem, definivit Eeclesia ex traditione , ex qua ipSum characteris nometa accepit, ut ex Augustino perspicuum est; utrum autem sit qualitas , an relatio , ad nec Scriptura docet, Deo Patres explicant. Falsum est tarneu, Petrum Zonahardiam non Cisse characteris mentionem ; ait enim VLib. DU. Dist. I. loquens de Baptismo , Cousirmati oraci , et ordine : iterari autem illa: non Possunt , sutre N. Augustinus ait, ea per consecrationem dari ;9uod raratem semel est Consecratum, Suam consecrationem rana FGram amittit. Est . u.' Ρatres nomine characteris vel gratiam sancti fi cicitatem , vel etiam Sacramentum ipsum intelli-Gratat , Quo sensu Augustinus ait, Characterem Baptismi es sci visibilem , imo si Baptismus couferretur in rici mirae Donali, impressurum charaoterem Donati, item
43쪽
11 Jem Trinitatis esse characterem Sem. corum Em rato Donatista ). At haec intelligi non possiant de si in gno spiritali. Ergo. U. IReg. maj. Patres enim docent, ehora irrc in manere , et deIcri non posse , cum tamen sacramentum SIt actins transiens, gratia vero, et sides Trinitatis Per peccatum , ataue haeresim amitti possint. Cum gi iiir Aurustinus docet, charaeterem esse visibilem, Intelligendus est per meloumiam, quia visibilis est causa Characteris , puta baptismum eum fide , seu invocatione Ss. Irinitatis administratus. Quod autemnit, Baptismum in nomine Donati ministratum imprimere Donati characterem, non absolute , sed h3ρotherice affirmat; ait enim , Baptismum datum in Christi nomine Dori esse repetendum , quia characterem imprimit Imperatoris ; at si daretur in nomine Donati repetendus esset, quin etsi imprimeret characterem Donati, character ille desertoris esse'.
Obic. II Cyprianus . aliique Africae . atque Asiae
x,pIscopi Hl. Sarrulo docuerutit, baptiantos ab haereticis esse iterum baptizandos. Idem docet, annes IIIorantis de confirmatis. et ordinalis ab haereticis. I.rgo ut certum habucrunt, per haec tria Sacramenta nullum imprimi characterem. α Dis t. tint. Id docuerunt, quia putabant, haec Saor menta inoeside dari ab haereticis, conc. Quia putabant, ea eliam patide ministrata non imprimere characterem UN. O rc. III. I heologi probare solent, Characterum In i ibus nis sacramentis imprimi ex eo, quod iterari moti Possunt et rursus probant , ea iterari non pos- Se . eo quod characterem imprimunt. Ergo Mitio stimatim illunt iri argumentando circialum. V. Dist. ant Probant adversus quoslibet , neg. Ad-Versus eos , qui alterutrum agi oscunt, argumentando ex concri sus, cono. Itaque adviorsus eos , qui existentiam characteris agnoscunt in tribus Saeramentis Ba- Ptismo , . Grani matione , atque ordine, Concludimus ex chara terc, quem imprimunt, ea ilcrari non pos-Se. Adversus eos , qui Concedunt, Ca ilexari non pos-εe , ex eo quod non iterantur , imprimere character m.Aleidimus. Tandem adversus eos, qui utrum lue Negant, probamus utrumque seorsim ex traditione, nullo vitioso circulo. PROA
44쪽
rinitatis t. fiuni bilest νilis est
I risi ilius est , characterem non esse relationem rationis , aut relationem realem , sed qualitatem quandam , ab animae tamen substantia non distinctiam.
Prob. I a. ρα . Character ab Eugenio IV. hi Conc. Tridentino dicitur imprimi, haer re, esse Signum syir enale , et indelebile. Atqui ea dici non possunt de relatione rationis , et de mera extrinseca denominatione. Ergo etc. Non tamen ob id asserimus , Durandi set lentiam ab Ecclesia damnatam. . . Prob. 2a. yars. Belatio rcalis non impri utitur , Sediresultat ex fundamento , et terminoi t Scolae loquuntur ClIaracter antein imPrimitur . ergo non est relatior alis. Praeterea omnis relatio realis fundamentiam hahet in re. Ergo potius fundamentum hujus relationis erit. character , Non ipsa relatio. Prob U.yses,quae ex duabus praccedentibus consequi- 'tUr si cnim si tracter Doti eSt aliquid relatioum , erit Prosecto aliquid absolutum , quod cum non Sit Substav-tia. erit utique qualitas. Barac autem qualitatem ab tinima distinctum contra savioris Philosophiae princi-Pia admittere non cogimur. Vide Dominicum Soto In IV. Dist. a. q. 4. art. 2. serti , et alios recentior s. Non enim in his immorari multum juvat. Objic. Si Ccncilium . Tridentinum non desinivisset , Characterem esse rein aliquam absolutam , ab anima distinctam , inutilis fuisset ejus dosinitio , nemo enim in Protestantibus negaverit, per Baptismum fieri quaridam Ii ominis consecrationem , et baptigatum habCre. ex biipiismo aliquam extrinsecam denominationem , et relationem rationisiad quaedam , quae cultus divini. Stitit , quae est sententia Durandi. At hoc νbsurdum
IV. Neg. maj. Protestantes enim negant, hane Cou , socrationem fieri per Confirmationem , et Ordinem ibitoria docent. . choraciorem esse . humanum si amCutrimal, ID /o si' III, ei cogi ratum i quod uix riumc dam .
45쪽
4 et Thool. Instit. Lib. VIII Pars. I. Caρ III.
tiavit Coucilium. Utinatu ergo amplecterentur illi Durandi se libentiam i jam nulla esset hac in re controversia , nisi levissimi mometiti i quae iacili negotio transigi posset. Seholio
I. Characterem esse indelebilem, Concilium Triden istinum ex iraditione PD. definivit 'i sed utrum etiam in inera vita permaneat, desiniendum non putavit , Deo opori bat. Verisimilius lamen est, manere, ut beatis honor cedat, damnatis opprobrio , ut recte S. Tho- 'mas advertit 3. P. Q. LXIII. art. 5. In Cum Character signum spiritale sit, quo fidelis distinguitur , ei ad quaedam divini cultus munia id Deus redditur, patct hinc , characterem esse quandam Sacerdotii Christi participationem ac proinde in Chri-- uota fuisse chara terem ullum ; non ad distinctiomem, quia Deus erat, Ss'tendor gloriae , et Dura sub Miamiae Patris Hob. I. neo ad Sacerdotii participati nem , quia in ipso aeterni Sacerdotii plenitudo est, cx quo alii participanι, ut idem S. Thomas observat , uia ara. 3. III. Vetera saeramenta characterem nullum impressime , verisimilius est, cum Nec divina auctoritate , nee ratione satis valida id ostendi possit.
I. Ex his , quae toto hoc capite dicta sunt, sequiatur , in eo coiislare discrimen inter vetera , n Vaque Sacramenta, qtiod. illa sanctitatem tantum legalem operabantur significabant vero Christum . et Per accia deus, Uri ex opere Operantis gratiam tribuebant ; haec ero significatit, et producunt gratiam per se , et se opere Oρcrato. u. Cum ergo vetera Sacramenta Christum signi- Marent , s quitur , ea in morte Christi , in qua tarn nia consummata sunt , ablata esse , et ideo ablata , quia impleta , ut Ioquitur Augustinus. Gravis tamen exutat coutroversia tuter Augu3tiuum, et Hieronγmum, utrum Diuili do by Corale
46쪽
Be Sacramentis, 43Mixo- sa ramenta illa sicut in morrte Christi mortua Sorat , ita etiaπι mortifera , seu illicita evaserint, an vero iis uti licuerit usque ad excidium Hierosolymo-
Tram , quo tempore satis promulgatum erat Evange i tam , dummodo in iis spes salutis Non, poneretuT , Sed servarentur tantum, ut synagoga honoriscentius mNlαre ur. Priorem sententiam amplexus est Hieron=ruras , Posteriorem longe probabilius defendit Augustinus ea emPlo Apostolorum, qui iis ritibus post Christi mortem aliquando usi sunt Actor. XVI. et Arem. ide mutuas hae de re Atigustini, et meroumi Epistolaa. Ergo ante mortem Christi sacramenta Μosaica socrurit viveolia , post mortem Christi mortua : post fossici cutem Evangelis promulsationem omnibus moris
is In , exceptis iis , ad quos Evangelii praedicatio ali-
Ruandiu pervenire non potuit, ut advertit Bernardus
Epist. LXXVII. ad Hugon. Verum hac de re iterum I b. IX. disputandi oti III. Bins Iacile solvi possunt quaestiones , quas ire
Scholio Cap. I. innuimus. Sacramentum cnim, ut diximus Cay' I. est gignum sensibile rei sacrae ad hominis sanctificationem diviuil ά institutum. Si ergo Per sanctificationem intelligatur cujuscumque sanctita- is , sive legalis, et externae, sive internae operatio. Patet, sacramenti nomen generatim ti urpatum, esse Siagnum practicum ; quia tam Vetera, quam Nova sacravmenta ad aliquam sanctitatem operandam iustituta sunt, illa ad sanctitatem externam , ista ad internam ; sed ex hoc sequitur etiam , utriusque . Status Sacramenta non unipoce , Sed analogice tantum convenire , quia ad diversam sanctitatem producendam sunt instituta. Si Vero per sanctisicationem intelligatur solius interioris
sanctitatis operatio , ut τί que sacramenta uniPoce COnveniunt , quia hanc interiorem factitatem illa signi- selibant , haec operantur sed Itinc sequitur, Sacrae mentum generatim esse Signum Syecialatipum , ut adve tit Iuentia, ejus vero syecies esse sacramenta Vetera , quae signa tantum erant Speculaeti α , et uoua , quae apeculatioa sunt. et pro mica. IV. liinc optima desivitio . . sacramenti novae legis
Lue est: Signum sentibile practicum rei sacrae, dicistiuo
47쪽
έ4 Neol. Insiit Lib. VIII. Pars I. Cap. IV.
estitialiam ad interiorem hominum sanctisicationem. Sed cum lioe wnsibile signum id sit, quod theologi mateririam, ac formam Vocant, jam de hac est a uobis distulauduID.
De materia, et forma sacramentorum nOpae legis.
QUod Augustinus Tmet. LXXX. in Joan.
vocat elementiam, et Derbum dicens : ac-Cr Di ormiam ad Plementum , et it sacramentum; id Theologi post Guillelmum Antissiodorensem appellant materiam, et formam exemplo Peripateticorum. Ea igilar materia sa rami utorum res illa ., Vel actus seu-sib iis , qui suapte uatura est indifferens ad hoc , vel illud, vel sacru', rei profanum signifieaudum ; forma vero sunt verba quae rem illam ad sacramentum coarctant, quae quidein loquendi ratio , etsi a Peripateticis inventa. tamen quia ad Sacramentorum doctrinam explicandam apta erat, Ecclesiae usu consecrata est , modo tamen absit abusus sa). II. Dividitur aulem materia I. in remotam, in P .eimam illa est res sensibilis quae in sacramento adhibetur, ut aqua, oleum ; haec vero est applicatio malcri ac remotae , ut ablutio , unctio. a.' Dividitur materia, et forma tu certam et dabiam prior est, quam ccrto Constat, in sacramento adlxibendam , ut-Ρote ab auctore sucramentorum certe institutam ; posterior sontra ea est, de qua dubitatio incidit vel juris , vel facti. utrum sit illa , quam sacramentorum Ructor certo adhibendaru praecepit. Ηabct etiam forma divisionem suam ira absolutam, et conditionalem. Prior est, quae profertur nulla conditione adjecta , ut το te ba 'tiao : posterior est, cui conditio adjicitur, ut si non es baptismus, ego te baptias.
ain Apud Morinum Lib. VIII. de Poenis. Cap. 17. est
I 8- de h. rum vocum origine , atque usu nonnulla inveιnies uon vulgaria , ac notatu digna. Dissilired by Corale
48쪽
Tacramentis. TII. Multa sunt, quae de materia et Arma xenerati in SotioIastici dis utant. Nos unum hic quaeremus singulis novae legis sacramentis materia , et '
fovinci sitit ; Durundus enim id negaVit de Poenitentia
Prob. I. 'Ex auctoritate Eugenii m. in Decreto, tibi ait ' Sacramenta trabus Porsciuntur , rebus tamquam ma teriα , ' Merbis tamquum forma , et Persona ministri otiis intentione faciendi quod facit Ecclesia. a.' Cum de siudicemus Sacramentis , uniuscujusque materiam ct formam explicabimus. 3.' Sacramentum est signiari sensibile sρeculatioum et practicum 'ghatiae divinitus itastitutum ut supra ostendimus. Atqui signum quoda libet sensibile non est suapte natura fixum ad gratiam Producendam ; ergo alia I e indiget, ut ad id desiniatur, et, coarcietur , ac Proinde in quocumque Sacramento novae legis est res aliqua indisser iis , quae est materia, et alia, quae rem illam ad significandum gratiae productionem coarctet, quae sorma est. Objectiones. Durandi alioquin levioris momotiti praetermittimus , cum praesertim quae de Poenitentia , ct Matrimonio objicit , rectius explicentur cum de ho- , rum Sacramentorum materia, et forma pertractatur. ' 'Corollaria.
I. Ergo materia , et forma sunt Partes sacramentorum novae Iegis substantiales , . at Iue intimum - H. Ergo verba, quae adhibentis , ut forma sacra . mentorum, Eon sunt concionalia, hoc est ad solam si-dem excitandam comparata ut Contendunt Novato 'res) sed consecratoria. Sacramenta enim , ut supra oste dimus, gratiam producunt ex opere Oρerato. Atqui Saia rarienta ex materia et sorinu , seu rebus. et veri,is
49쪽
si Theol. Institi Lib. x III pars I. Car. V.
tamquam stibstantialibus partibus constat. Ergo --ha sacramcntorum non ad solam fidem excitandam comparata sunt, sed ad gratiam in sacramento tribuendam, . oc proinde non Conrionalia , sed consecratoria sunt.
Bine Augustinus Lib. III. de Ba t. coni. ho ratistas; cap. IO. Baytismus, inquit, Christi, uerbis Eoangelicis
OnSecratus, et per adulteros , et in adulteris Sanctus est.
De araetore sacramentorum noseae legis , eorumque materiae, et formam
Ἀαcire sacramentorum cymis est, nisi Dominus
Ado. λυ Iesus ' inquit Ambrosius Lib. V de Sare.
Cap. 4. cum quo .PP. omnes ψ nemine 'OrSus exe .pto, consentiunt. Boo et Protestantes satentur. Sed quia negant, Sacramenta esse septem, negant etiam, omnia haec scptem Sacramenta a Christo instituta. II. Oatholici conisa , , Sacramenta omnia esse a Christo instituta docent ; sed utruin ipse per se immediutuomnia instituerit, an mediate ' h. e. an fecerit Ecclesiae potestatem nonnulla instituendi, inter se disputant. Nonnulla , inquam , nam ex Evangelio Christum immediate instituisse Baptismum , et Eucharistiam ἡperspicuum est. Magister Sententiarum Lib. IV. Dist. 23. nugo Victorinus Lib. II. de Sacr. c . 2. CO firmationem , et extremam unctioiaem i usti tutam esse Contendunt ab Apostolis. Imo Alexander Haleusis Pari. IV. Sum. q. 26 memb. a. et S. Bovaventura tu . IV. Dist. 7. art. I. g. i. putarit, Confirmationem
institutam esse in Concilio quodam Meldensi longe post Apostolos. E contrario nonnulli cuni Bellarinino Lib. I. de Sacr. cap. 23. sentiunt, desiinitum esse ut dogmasdei a Concilio Trides,tino , Christum omnia SaCramenta immediate instituisse. Alii denique cum Soto in IV. Diat. I. q. 5; art. I. q. 3. Estio in IV. Dist. 1. S..t6. et aliis, mediam ineuntes viam docent, id quidem
mse Certum , non tamen dogma fidei. III. Non aeque tamen est exploratum , utrum Chri i ius in specie, an in cenere materiam, et forma ouinium
50쪽
emitia intra sacramentorum definiverit, sive determinaverit 'De Orminatuc. autem in genere materia , et forma, cram reto cx materia, et forma constare de re, si tinitor , sed nulla coria aut materiae , aul formae SP ci CA designatur , ut cum simpliciter artificem iubes , Mxsciali ere statuam Dcterminatur Vero in specie , comice via runteriac , et sormae species eligitur , ut sanuis artifici diceret : elabora mihi statuam Caesaris ex
III Dogma sdei est, Christum in specie materiam et formani Baptismi , et Eucharisitae definivisse. De se liquis ergo Sacramemis controversia est. Magister Seotentiarum Lib. IV. Dist. XXIII. Petrus Canioe Stim. de Sacr. Alexander Isalensis Summae Pari. IV. S. Bona vetituta in IV. Dist. VII. a t. l. q. I .EI P. et Dist. XXIII. art. a. q. a. imo e recentioribus Bellara minus Lib. de Ord. cap. 9. Ioannes Morinus Lib. VIII. de Administ. Sacr. Poeni . aliique viri doctisimi opinantur , .hristum eorum sarramentoriam materiam . et formam in genere tantum desinisse : Estitis , Itioenin , tiliique tenetit , Christum utrumquc definivisse in v cie. Docet Haberi,' materiam quidem a Christo ira specie definitam , Armam vero in genere
Dogma fidei est, Christum Dominiam esse sectorem
omnium Sacramensorum nopae .lmis ; ac proinde saltem in genere determinaoit omnium materiam, et formam. t Prob. I a. pars. Patres uno ore adfirmant, Christumeske Sacramentorum auctorem ; unde merito Tridentianum Sess. VII. cari. I. desinivit: Si quis dixerit,m mensa nopae legis non simis omnia a Christo Iesu D inino nostro instituta , νnathema sit. Id etiam ratio api te evincit. . Sacra meuIa euim novae legis gratiam ex opere operato producunt P. III. i. a. Atqui solus hane virtutem seti ibilibus signis tribuere Christus potuit. Ergo ipse ea instituit. Verum quia Protesia les non uegant , Christum esse auctorcm eorum , quare