장음표시 사용
321쪽
s tos ValeaS percurare languenteS: et si qua serro velv ustu curatu non Sunt, tuis orationibus cum Moysen leva manum ad coelum pugnaturus precibus et nons telis. Aaron et Iosue, sortitudo scilicet animi ot diu lectionis caritas, te Sedere faciant Super petram,s manusque sufitentent tuas ut ad infima non decli-n nent. Veneno Sum monstrum humanum sanguinemn vorans Constantini, Silvester vicit et alligavit inn eremis. Sic tu Silvester alter, si non recedi S a me,n istic alligabis aspidem virulentum, et eum Iosuen gentes Amalechitas conculcabis. EX pressum mysten rium sed latius alias exprimendum. Quod si meo,, non 3dquiescas hortatui, in viam tibi obviet qui re- η spondit Petro recedenti: u Quo vadis domino P s Vados Romam iterum crucifigi. Deo gratias. Amen. vl PlSTULA IV.
FRANCISCUS PETRARCA MODIO PARMENSI S. P. D. De obitu Agonis de Coringio.. Queritur epistolas suas intercipi, et nonnulla de scriptis suis mandat.
Amice, quibus oculis, quo animo litteras tuas dominaeque nostrae ac iuvenum dominorum legerim, ut sileam, nosti; quamvis infelicissim uni rumorem diu ante lama narrante cognoscerem, quo audito inter Singultus et lacrimas scripsi nescio quid longiusculum quod non misi veritus eorum uedia, qui cum nil degustent, Omnia mortificant, et quae non capiunt, cupiunt
ac rapiunt: bellatores Ligurum loquor, qui imp0rtuna
322쪽
cupidine litterarum, saepe mihi, credo. itidem aliis, calamum excusserunt. Piget enim, nec immerito, illa scribero quae quo velim non perveniant, et OO PerVeniunt quo nolim. Illud equidem nunc usque mecum substitit hanc ob causam; atque hoc ipSum, quod nunc Scribo, quando Sim missurus nescio: expectabo idoneum latorem; malo disseratur quam perdatur. Nil amplius de hac re, nam in aliis et olim ad te litteris
et nunc ad communem dominam atque adolescentes nOStros, Satis multa, et ibrsitan nimis multa scripsi. Delector enim materia lacrimarum, Sic affectus ut malo meo pene muleeur, nunquamque mihi sit melius quam dum fleo, aestuantemque animum oculorum largifluus
imber lenit. Sed ne rursus hoc impetu rapiar ultra quam deStinavi, omissis aliis: Vale.
Reliquum est ut rogem reculas illas meas vobis, frater cariSSimo, curae esso, si vacat , saltem Vitam
Soli larium, quae si transcripta erit, ut Spero; mini eiurligeturque solentia iter per Magistrum Benedictum, et mittatur ad me exemplum , et exemplar. diligenter panno cureo obvoluta intor ballas Iohannolo de Como: et quidquid opus fuerit ad haec solvet dominus Dani- solus, et Franciscolus meus diriget vos in his, qui
praedictos amicos Inoos bene novit. Vale iterum, et penSate, oro, non importunitatem sed fiduciam meam. Pots haec venit Bergaminus et loquut S eSi me timmultΘ, quem e veStigio remittam. Scriptum hoc IX Decembris. Aliud dominae ineumque vulnus, fratris olus,
323쪽
qui et ipse dominus meus erat benignissimus, miserabilem casum non sui ausus in literis eius attingere. Heul satis absque illa nunc accessione gemituum erat EpIST0LA V.
FRANCISCUS PETRARCA NICOLOSIO BARTΗ0LOMAEI LUCENSI. S. P. D. Litterarum quas a Senatu populoque Florentino recepit, et responsionis suae mittit exemplar.
Amicus noster communis, quo nihil fidelius, nihil potest esse sincerius, Saepe admonuit ut te meis litteris visitarem. Excusavi nunc Occupationum Variarum turbam adesse dictitans, nunc scribendi deeSSe materiam. Nunc autem occasionem nBelus, Omne mearum cxcusationum dimovit obstaculum, petens ut Florentini Sonatus litteras humanitatis eximiae, novo quodam et insolito et inaudito genere honoris, publicum erga me testantes assectum tibi mitterem, commoda et ho-
nores meos praecordia liter gavisuro. Digna res visa est, in qua sibi morem gererem. Mitto igitur et illorumoxemplar epistolae, et responsi mei, ut intelligas quanto adhuc esset in pretio vera Virtus, Si uSquam appareret, quando salsum eius nomen non despicitur. Vale.
324쪽
ε 344 GALEACTIUS VICECOMES GUIDONI CARD. EIL PORTUENSi. Galealii Vicecomitis nomine Fr. Petrarca conqueritur casum regis Galliarum in Anglorum servitutem una cum filio redacti.
Reverendissime pater et domine. Audito rumore flebili ac stupendo super casu miserabili et inaudilo illusirissimi domini mei regis , tanto Sum maerore Simul ac horrore concussus, ut vix aliquid loqui sciam. Quis senim sibi hanc vitam, ac incertam fortunae' aleam a
tutam speret, quando in summo ac unico Francorum rege tantum facinus ausa est : quem glorioso e solio ad terram, et usque ad manus hostium detrahere manu impia et temeraria non OX pavit ' Lugere debet nisi me fallit amor, totus terrarum Orbis, atque omne genus hominum, maxime qui in altiori aliquo statu sunt. Singularis autem dolor et inconsolabilis est suorum, quorum ego me numero adscribeIT aud O, quin etiam teneor, recolens quam benigne quamque SuaViter visus atque tractatus sui olim, lam per ipsum dominum meum regem, quam per inelytae memoriae patrem eius, neo non etiam per hunc filium eius primogenitum, quem Deus omnipotens ad salutem regni et
tranquillitatem fidelium reservavit: qui, quantum in illa tunc puerili se late sua fieri potuit. tanto me favore complexus est, ut imaginem suam praecordiis meis affigeret perpetuo duraturam. Illi nunc igitur. ut dignum est, sincera fide compatior. Do ipsius lamen egregia indole atquo virtulo confido, quod divino sulta praesi
325쪽
dio et patrem liberet, et destituti regni gubernacula
moderetur. Et tibi ergo devotionis ac fidei meae testes litteias misi, et Vobis, quos post ipsum solum moestos his rumoribus et turbatos scio. hoc quod inter luctum et occupationes meas licuit Scripsi, quo me estri doloris participum indicarum. Persuadere sibi dignemini, ut me suo in omnibus fiducialiter velit uti. Allissimus
NOTA. Litteram hanc itemque alteram quam sub num. LXIV proseremus, in Codice quodam Biblioth. C,ollegit Romani repertas edidit primum Petrus Lagerus e Soc. Iesu viseelianeor. Romin 754 ap. stafr. Palearinos T. q. p. 45.), nec eas in hac nostra editione desiderari passi sumus, etsi non ne nobis persuasum sit Illas reapse a Francisco Petrarca fuisse dictatas. Nulla enim extant documenta. ex quibus erui possit Galeactium aliosve Vicecomites opera illius in epistolis scribendis usos unquam fuisse, nec ea dictionis et stili ratio est , ex qua procul dubio earum auctor Petrarca dici delinat.
FRANCISCUS PETRARCA AD IGNOTUM. Narrat so . venione rede Inlem Iohannis Vicecomitis Archiepiscopi et dynastae Mediolqnensis precibus victum Mediolani constitisse.
Babylonicis tandem vinclis, et carcere Vix explici Hius Transalpino, laetus ac lit,er in patriam revertebar vobiscum ex voto vitae reliquias acturus. Sed pervertit dulce propositum domi nutri X rerum Fortuna mortalium. Qui me pontificibus romanis, qui Galliae Siciliaeque regibuS operta toties me fronte negaveram, huic Italicorum in B imo, satis humane postulanti, negare non potui. Subitis et inexpectatis precibus ac maiestale viri cir-iIImv0ntus obstupui. Consilio hominum inaniat Quou
326쪽
319 impossibile amicorum arbitrabar, huius victus instantia cessi, et des uela iugo colla submisi. Tanti est libertatis et ocii nomen, quae sub illius imperio promittuntur tuorum me ita cupidum norunt omneS, ut quisquis me capere deero vorit, non Voluptates, non divitias, non honores, sed haec duo tantum velut escam laqueis adhibeat dulciorem. Tu vero tibi persuadeas me Sive sub Austro, sive sub Arcto agam, tamdiu vobiscum animo futurum, quamdiu mecum fuero, Deta unquam
ab illius optimi viri fide atque obsequio discessurum, nisi a me prius ipse discessero. EPIST0LA VIII.
FRANCISCUS PETRARCA MODIO PARMENSI S. P. D. Adoloseontem litioris' instituendum pius curae commendat.
Amice. Carmen egregium quod misistis responso, non inficior, dignum erat. Verum occupatus mirabiliter ot distra clus. tempus ad ista non husim ., Agite modo summo studio pueri insignis et divinae indolis curam. Ego, si quid in me opis est . in tempore adero: et ut Apostoli verbo utar: tu plantabis ego rigubo: Deus autem incrementum dabit. Litterae vestrae XV dierum spatium in itinere posuerunt: quod ideo dixerim, ne forsan in admirationem aliquam responsi larditas Vos compellat. Valulo solicitur. XVIII Septembris. Mediolani. FRAΝC.
327쪽
Dolet mortem uxoris et fratris eius. Excusat se quod vocatus illum non adeat, et mittit carmina quae vulgari sermone dictaverat.
Colende ante alius et amando domine mi. Plenam solitae humanitatis epistolam tuam non sine suspirione dicam lacrimis, legi. Renovavit enim mihi eam, quae Senescere in praecordiis meis n0quit, memoriam tui, et ignotae quidem facie, sed dilectae mihi venerabilis et praeclarae atque in aeternum memorandae coniugis, Simulque magnanimi et egregii fratris tui domini mei, ot amici optimi non verbalis sed realis, qualium est hodie summa penuria. Et, Christum testor veri Deum, vix alii duo mori poterant, qui cor meum pari cuspide Vulnerarent. Sed non est, praeter patientiam, remedii genus ullum : id tibi suadere non expedit prudentissimo atque expertissimo casuum humanorum. Accedit et illa consolatio, quod et benedicta uxor et frater amantissimus rectum iter ad superos tenuisse. credendi sunt: ea fuit amborum vita, ea insignis matronae pietas, fides et castitas, ea viri illustris excellentia. Cessat ergo altera dolendi causa: profecto enim illis, ut spero, nihil mali accidit: si quid mali suit, nobis contigit, quod ipsum magnitudine animi superandum est. Et haec quidem hactenus. De reliquo autem gratiam tibi habeo. et quas posSum gratias ago, quod in omnium discrimine, inque omnium sive elementorum sive hominum hollo, memoriam mei habes, et mihi quo nullum gra-
328쪽
tius animo meo Hst, refugium tuum ossers. Caelerum de adventu meo breviter sic habe. Libentissime venirem ut et tuo pio desiderio satisfacerem, et meo. Sed multa
Obstant: corpus ultra modum fragile, tempus sorte nimis asperum, iter durum, intractabile, et super omnia pudor hoc in statu rerum abeundi. At si res istae mitescerent, fieri posset, quod circa Veris adventum te inviserem, quod in rebus nunc humanis unice cupio, neque eSt Opus ut locorum amoenitate solliciter. Scio loca esse qualia in litteris tuis lego. et ipse aliqua puer vidi, et praeterea locus Omnis, ubi tu es, nunquam nisi amoenissimus ac iucundissimus animo meo Videri posset. Iuvenis tuus et studio mihi iunctus et nomine, iampridem et propter tui reverentiam, et propter sui industriam mihi carus acceptusque eSSeccepit. Nolo tamen eum huc mittas ad nil aliud quam
taedia et angores; nam nec ego Sum cuius ex contu
bernio boni aliquid sit sperandum, et si quid unquam
fuisset, nunc certe et temporum, et locorum, et innumerabilium occupationum circumventus atque oppreSSUS mole, Prorsus in Virum alterum evasi. Νon sum quisueram: mihi ipse gravis in dies ac molestus fio: de omnibus Deo gratias agens, annosque m OOS mecum ipSe remetiens, et divinam magis ac magis in me misericordiam recognoscens. Νolo igitur veniat amicus meus unde libenter abscederem, ubi nec mihi, nec sibi usui sim futurus, ubi caros meos alios esse doleo. A. cessit enim ad molestias, quod familiola mea, qui Papiae mecum erat, hic Ost; inde angustissime habitamus, Poenitetque nunc me eos huc vocasse. Sed minime ista praesagiebam, quamVis, ut audio, ibi quoque
329쪽
turbidae res sint, de quo valde et supra qu credi posset mae Stus sum. Nugellas meas VulgareS, quae utinam tuis manibus, tuis oculus, tuoque iudicio dignae QSSent, per liti ne nuntium tuum ad te familiaritor vo-nientes videbis. Non patienter modo, sed laete, non dubito, atque aliqua vul extrema bibliothocae tu:D parte digna here. In quibus multa sunt excusationis egentia; sed heri igni consoris iudicium subitura, Veniam non de Sperant. In primis opusculi varie latona instabilis furora manlium de quo statim in principio agitur; rudi tutem stili Belas ex cu Sol, num quae loge S m3gna eX parte BdOlescens scripsi. Si excusatio ista non sum cit, excuset me tuae politionis auctoritas cui negaro nil valeo. Non potes queri : habes iluod . potiisti:
sit modo te iussisse, Pater romane, memento, lii lite meis culpis tu libi da veniam,
ut ait Ausonius Magnus ad Theodosium Augustum. Plebeios apices, Scriptortura raritas absolvat, qui huic
sero studio nulli Sunt: tarditatem scribontis inertia ethollorum fragor. Diu enim ante missurus hoc sueram, nisi Mars circumtonans Vetui Sset. Et nunc tandem per Pan caldum simplicissimum hominum mittebam, nisi iuus hic nuntius adveni Sset. Incorrecti ovem operis si tua erit, mou EXcu SUt oecupatio, qua Obsessus seci haec per alios revideri, quamquam ego ipse vix de- inrum semel rapum oculi trepidante perlegerim: donii lua habitus puti portalem mea e X cu Set 3bSenita Profecto enim si fuissem praesens, si bulas Sallem urgentUns habuisset. Multa nunc. domin Θ, de tuorum nasibus mihi pro xii ili parti nubilius latius dic nila, multa otiam do
330쪽
lua gravi aegritudine, quae me vehementer exterruitot amixit, Stilo sese osserunt; Sed lan, Anulta et tam magna sunt ut ea sessus calamus reformidet : ideoque Praetereo, eoque ma Xime quod, Si ingenium iuum novi quidquid de his essem dicturuS me tacente, CognOSUB S.
Ad postremum de negociolo illo familiari, facies quod tibi occurret: quidquid tibi, placuerit et mihi. Vale seliciter sortiterque, Vir clarissime, mei memor. Padua IIII. Ianuarii algentibus digitis. Franciscus Petrarca
Sunt apud me huius generis Vulgarium adhuc multa. et vetustissimi S schedulis, et sic sonio exesis ut vix legi queant. E quibus, si quando unus aut alter dies Otiosus assul Serit, nunc unum nunc aliud elicere Soleo, pro liuodam quasi diverticulo laborum; Sed perraro, ideoque mundavi quod utriusque in sino bona spatia linquerentur: et si quidquam occurret, mittam tibi reclusum nihilominus in papyro .... Magnifico et praedi-loolo domino meo domino Pandulpho do Mala testis. EplST0LA X.
PRAXCISCUS PETRARC BEM TENDIO S. Mittit epitaphium Andreae Dandoli. sisulcro inscribendum , seque iamdiu a carminii, is abstinere dicit.
Colendo semper atque honorabilis amico. Ibi floris Vestris primum acceptis, super epigrammate clarae oqloriosae memoria 3 domini ducis nostri ut quid se-