장음표시 사용
131쪽
mes erant. vn- e oram, qui tenu flectebanι, pe fimis sitirer r atiis impere etiar eorum pia audieahant. dieit ego, si sit ex ordine flectentsum genu, pereel, quod peccare desinos, in ordinem auia die nritim referri Abeat ex audientibusΑ, Gnuvi saeua Erere m. Nam est audientes, extra Euhsiam stabant Osque ad timorim senta Eviam geli . uidean not. ad can. 4. & 1μ supra . Concilium Eliberit. Tertullianus lib. . eontra Marcionem. Δuid faeti apud se mari u . si Oxor eius e misi Multerium s h MMιne .LIam ρ ωuptias n/e sva in vias Christus prohia senia ν ALMm I nec maeula haberi , mnope inenas disonium. Chrysostomus. Sisaa uitiis ct iniquus est , qui eastam .imittis Oxo rem se fatuus impiussae est, qui retinea meretriis rem. Innocent. III. cap. qui vir. de adulter. ' σεσηυτ ιις mo et αν--ὰ ἐ- J Id consit mat Srnodus Vl. in Trullo, cari. I et & Aga. thensa can. i . presbyterum iri Episcopum ante reuesimum annum , id ea antequam ad viri perias si ararem penueniat, nullus ordinare nasumat. Iustinianus Nouel. 113. eap. 13. triginta quinquearirios requisit. Apua Iudaeos in ordinandi, si ue initiandis sacerdotibus aetas triginta ann rum definita est. t. Num. cap. 4. 3. & I. Chron. cap. 23. 3. A nato triginta annos s dAMeps mseque is narum quinqua κι annos, se habet editio Hebiaica,& Chaldai ea paraphrasis. Graecavetb editio xxx. quam sequutus est Philo Heu lenista Alexandrinus, in thro cuius est titulus, de eo quod deterius potiori insidiari soleat &
ri ainque annis ct surd ad quinquaginta an . nas. Sed temeratus est ille locus , atque omnino pro ario, mi n. legendum est σειά - , vitam docti viti obseruarunt. Hieronymus in epist. ad Theophilum Alexand. aduers erro intem Ioannis Hierosolym. Recoraeiar Iegis aniatiqua , ct post as. Unus a Leatura triba , eligiis sacridaritim perutribis, aut si in hae renim. isi. pl. Hesraicam sequitur veritatem, noueris 3 o. annorum feri jacerdotem. Postea viginti aniariorum numerus a Davide praescriptus est. Quum enim animaduerteret filios Levi tam neerdotes quam leuitas propter multitudinem saetificiorum quotidie augescentem , non posse sun tionibus templi superesse , si itiges mus annuη in illis expectandus esset, quia plures essent infra aetatem illam , legem annalem sacerdotum breuiori gyro conia traxit . eumque vigesmo anno desiniuit, ut testatur i. Chron. cap. 13. 27. In actis Daia kidi, postreioribus ηα-ma Leritarum fuit. 1
deinceps , ut pisaessem aprii damvs Dri. Sed nec vique Meh de aetate solicitos fuisse Ap stolos , si cateia conuenirent, vel inde colligere licet , quhd iuuenis suetit Timotheus, nee voluerit Paulus Apostolus iuuenilem eius
aetate contemni, r. ad Timoth. cap. 4. 22. ρ
re mis asarem Disso'. sic Eleutherius, pr pter insgnem virtutem & pietatem , vigesimum t tum annum agens, Illyrici Episcopus ordinatus cst, ut resert Nicephorus tib 3. His . Eeel. cap. 29. xeari. Ei md orum o M. με. J D. Lucas cap. 3. 13. de baptisino Christi loquens , κ, .u is eia. . I,MM sis. ἐῶν 'se --tem Iesus arar quasi ιν ginta anno m inripiens Hre autem dictio . - duplicis est notionis . eaque Graeci utuntur nunc assimanter nunc dubitanter. Ac priori quidem notione accipienda est d. cap. 3. & Ioan . cap. I. 34.
ea α D. Spes Mimul gloriam eius , 'Iosiam quasi unigeniti a patre. ubi assi anter vocat, ut de eo dubitari minimὸ debeat. Huic sententia iastipulatur Ignarius episto isti ad Trallianos ros ποῦς . inquit.
annos agens.Diginta baptismus est a Ioanne. Idem tradit Chrysostomus & Euthymius iti Matth. cap 3. Auctor sermonis de ieiunio qui Cypriano tribuitur et Anna trigesimo careis asesum a baptista Domina. Hieronymus in epist..d Theophilum Alexand. Episcop. aduersus errorem Io. Hierosolym. de aetate euiusque presbyteri loquens: Cum ad so annorum omisiam terae nerit , puto eam in hae non esse reprehenἁendam , qua iuxta mysterium asempti ho- misi, in Cis sto pinsecta est. & Bernardus serm. . de Epiph. Iam trigiata amaram au bapti ἀρ- ipsa perrexit. Diserepat Irenaeus lib. a. cap. 39. Ad bapti am, inquit , venia vi nomdiam reginta amat supplouerat, sed D. incipiebar esse e Pam triginta annoram. & Epiphanius
ram viginti nauem , cst mensum decem, quando ad lapii vim .enit, triginta quidem annorum , sed non H/nu . Adde quae de ea re illustrismmus Scaliger olim obseruauit Ib. 6. de emendat. temp. Cetth aetas triginta annorum solidae aeperfecta prudentiae est , & maiore tam animi quam corporis robore praedita: ea inque rationem resdit Euthymius loco citato, quare post trigesmum ann Christus ad baptismum venerit. Sic can. i Concilii Agathens s. per festi viti aetas dicitur. & persecta aetas in legibus misg thorum lib. to .dit a. aetas legitima , Theophilo lib. i. instit tit de liber t. s. . si mr, inquit. νλιια, η cde τλ---. Legiiama διώ est, qua
132쪽
Dusmum adinum excedis r quia scilicet eam aetatem inivinuinasib olim delideraret te 2 AE Iia Sentia, qua cautum refert Vlpianus in stag.
tit. I. vl minorem xxx. anno M Foum manu mittere non licent.
can. νζ. εῶ νι ν no I uJ Cornelius vinis Romae Episcopus in epistola ad Fabium Antiochenum, quae apud Eusebium extat lib. s. cap. 43. de No Io loquens r --,-ν , inquit , ut
Pit , in qua post Adam receptum pristinctis ha- nare ianatus suis . si ore Episcopi qm mantis liati ad fortem pressererij imposuit. qui quidem Dpiscopm ab omni Aera , sed etiam a maliti taliacis meri qtianiam minime Leebat qmmu mis lecti pro o mistum bapιisatum , sicas Mummigerat , in elerum assi mi I misit in hune μlum ordinare perminaretur. De bapti satis in aegritudine meminit etiam ean. x3 . huius codicis & can g. collectionis Africanae. Cypri nus lib. a. epist. r. qui & huiusmodi clinicos appellatos suille tradit. Erant autem clinicorum
duo genera. Alii, qui fidem quidem Christi
Nam amplem , necaum tamen havii sui , si in morbos inciderent . in ipsa aegritudine MIra , in lecto decumbentes baptiabantur. Horum meminit Epiphanius hares 23. ι; ma Aame τελατῶν, inquit , ἰώ --υ ei,
si fuerint eare timent , ante mortem lanaera ἀ- ni stini. sic Pratorem Atinthaeum in ipse viatae exitu regenerationis lauacrum accepissi momorat Basilius epist. s. Alij vero, qui professi De Christiani, de pietatis doctrina instructi, ad extremum usque aetatis , baptisinum consulto protendebam aimui de baptistari & moti volen tes , ne post illum acceptum rursus peccarente peruulgato quippe illis temporibus errore A cepti , existimabant a Ieracto baptistio vitam immunem ab omni lapsu requiri, nec ullam de linquentibus expiationem aliam deinceps retia quam esse . cui opinioni causam dedit male in tellecta, D. Pauli locus ad Hebraeos cap. 6. η. quo etiam Nouatiani abutentes lapsis omnino veniam genegabant. se Constantinus Imp. extremo vitae suae tempore, ab Eusebio Nicomediensi Episcopo bapti ratus est, ut praeter Eusebium lib. 4. de eius vita cap. 62. alij etiam Ee clesastici scriptores tradiderunt, Soerat. lib. I. cap. 26. Theodor. lib. . cap. 32 somm. lib. 2. cap. 3 . Hieronymus in Chronico. & Niceph. lib. 3. cap. 34. Constantius etiam moriens v
luit baptitati ii ridi .riia, ἐδε - λῶib grati , ut d cet Athanasus de synodis Arimini & Seleuciae. Idem de Τheodosio Magno tradit Ambrosius in orat. de eius obitu, de Socrates lib. s. cap. 6. Hunc veth clinicorum morem, di in suscipiem. do baptistio dilationem, acriter reprehenderunt orthodoxi Patres. Tertullianus lib. de poe-
iare cogamin. ne senesciam tanquam ista iam prorogemas , nec expetiemias ut prura peccata caueramas , quo plura nobis condoneniare nee grauiori onere premiamar quam vises nostra ferae queant, ne una ram nisui aquis ab amaν , ae νώaptismi gratiam ratistagio amittamus. ae dampla o eatque animo concipimus , amnia Perd mas . ere De clinicis etiam quidam accipiunt illud D. Paula x. Corinth. cap. 11. 29. m ma - ν
tanti qui tanquam mortui siue moribundi ha ptIiantur. Ego vero , saluo mela ore iudicio,
illud intelligendum puto, de iis qui, peruerso
quorundam haereti Crum more, vice morium
rum baptisabantur. Hunc morem indieat Diaphamus de Cerinthianis loquens haeresi 18
pud eos excisae, , μι lecto mortat absias K- a qui via , accedam ad mortuum , est alga qauntur st regam velisne sapisnum acripore pd indi uti nou respond/ate , is qui ast aveon. svis inserius , pro illa Heius sella b pHGari . ct se eum baptitiant pro ea vi exesti. Huiusn di Marcionitatum baptisma , vicarium vocat Tereullianus tib de resurrea. carnis. Si aurems baptis χιών qaidam pra mortias . videlis an ratione cena uia prasu iisne hoc eos institasse periendis , qua alii etiam Grai m ωicariam Mismi a profviraram exiItimarenι ad Jem isse, rectionis. qua nisi eorporaris , non alias se bapria Imate eorporali alligaretar. de lib. s. aduersMarcionein cap. ro. Ambrosus in i Corinth. eap I1. Pauli locum explicans: Exemplum, im quit . emam subiicit qui iam secuia erans is futura reserractione , ut etiam pro mortuis baptis. remur , s quem forta mors pratienisset, timenresne μι male , avi non resaeterea, qui baptisana
133쪽
CM. ια. sum statutnm legimus in Apostoliea synoso
que in Ecelesia Aiu obseruatum fuisse testamur ptisti rerum Ecclesasticarum scriptotes. Te tullianus in Apologetico eap. 9. Erubescat error meare Chri=anis , qtii ne animalium quidem sanguin m in Falis es sensis habemus, quin prora quoque sufforatis es martirinis abstinemas. ne Ps f nguine eontaminemur . vel intra visce νa θρώlta. Minutius in octauior Noli, homo
Haitim nee videre fas est , nee ais re , Iantum tie as hvim no sanguina ratiemus . vi nec iam liam pecorum in eois sanguinem Boaerimus. Id
ipsum est quod in mediis cruciatibus olim a Biblyde responsum testatur Eusebius lib. s. Hist. Feci cap. r. & Niceph. tib 4. cap. 37. Ea quiripe, cum oli Christi eonfessionem in rormentis vrgeretur , ut aliquid aduersus Christianos vi acta proderet , quas humanis carnibus vo
fantes ederent illi . Pisas ne ire resonabil iam quidem pecudum Iaviana osset lieει ' Ad hoe Christianorum institutum alludete videtur L
ῶium ιe. Admisso Aescio quo fluvio adaestis istos . Maidem visas erat, m apinor , aliquia ex inis . t disia comedisse, ore. Adde Clem. Alexandr. lib. 3. paedag. cap. 3. & Leonem imp. Noues. 38.
precationes fieri vettiis, o bened monem ct eom munionem presbyreri habentis uxorem , quam Iege . eum esses uuus. duxisset, tanquam scetis riclinandam praeeph. & Balsamo ad hune ca
hoc est interprete Gentiano Herueto, Praesens Canon eos anathemasi as , qui κοχ indistincte commvinicant sactis saeredorum qui habent uxores. Fulgentius Ferrandus Carthaginensis Eccle-sae Diaeonus. in Breuiatione Canonum cap. 89. ex cod MS.Corbeiens a viro doctissimoFrane. Chimetio nupet editus t ι ι de oblatisne pν stineri coniugari nudas avidear non communicare. Concisa saurens th. 4. vetus versio qua Is-dorus Mereator in sua eollectione Canonum usus est, se habet, De oblatiene presfuri tam iugari. Si qais disiernis presb eram coninguium. tanquam accasione nuptiarum , quoa o fore non debeat , ct ab eisi astitione trio se abstines, anathema sit. Sie etiam antiquus interpres in Cod. M S. Bibl. Thuanae, presbyteram comuga tum vertit perperam Dionysus Exiguus, Di
xorem habuιι, quod cum voce γγ - ώnι munimὸ eonuenit, ted 'erius, qui uxorem habet, bais, ἰου-c, ut Socrates & Balsamo tecte interpretati sunt.
ων , θ-J Hic &cano ios . huius eodicis, Can. I domus Dei pro Ecesesia accipitur. sic passim
apud Ecclesiasticos seriptores. Zeno Veronem sis serm. de Iuum. 11s. conuentus quidem Eo es aram, quos Mi secretam sacramensorum relia gisnem aristris,m septa cinctarine, ea n erado
is m. d.mam Dei selita est nuneupari. videanimaduers viri eluditissimi D. Hersdi ad Arnob. lib. c. - - J Crenae Dominicae tres olim erant pag. 41
partes di ρου κλαMe frua. a panis , cuius me mi. can. . . nit D. Lucas Act. Apost. eap. 2. 2. & cap. IO. . ubi Syrus interpres iam, κλά- Graeeo vocabulo a Demis Eueharistiam vertit i sicunia pars πιπειον ἡ ἔλλογα paralam benedictoκis. cuius meminit D Paulus i. ad Corinth cap. ii. Is . tertia pars . hoc est sobrium conuiuium , a Christianis post Eucharistiam in Eeclesia celebrari solitum. &inopum resecillam dorum causa potis imum excogitatum , euius etiam plura testimonia extant apud priscos rerum Ecclesasticarum scriptores. Sed & in epist. Iudae Apostoli cap. i. io . ubi quorundam impietatem perstringit his verbis, Ozris .im, - δ
ie πω πιιμ υνο e. Hi sent in agapis , siue ut habet vetus interpres , eptilis vestris mamia,
diam vobis m epulamur , sine limine seipsos pascentes. Oecumenius in hunc locum: Eram, im quit , eo impare mensa Da parabantών, de Diahus er malus epistola ad Corin stos Ioquiram. as etiam GH,ι appellasam. Illud veth p blicum Ecclesiae conuiuium eleganter describit Tettullianus in Apologetico cap 39. Cara n Iba , inquit, da nomine rasionem saam Uem ait. vocar- . id quoci duectis pesses μή ear est , quanti cunque sumptibus canuet, Lemm
non prias dis Misaν quam oratio is Detim purigusefuν , etiitur quantum esurientes eviam, siabuων quantum pistris miti , &e & libro ad martyres Agapen fratrum vocat. Cyprianus lib. 3. contia Quirinum cap. 3. Agapen & dilere nem fratrum. Minutius in Oetaeso, Cana a non tantum pAdicis eat rem , sea er sobria e nec
enim ἐκ uemvis epulis . ι conuiuium meradactatis , sed grauisvie hiumitatem temperamus.
De agape etiam sine dubio intelligendum est
134쪽
quod plinius Iunior de Christianis ad Traia num se libens lib. 1o. epist. 9 . Poemabant, inquit , hane fuisse summam Uel cu*a Da vel erroris , qMd essena se iti fluta dia ante Le/m
conuenire . carmenqae Christa quasi Deo dii re seram inuicem e seque secramento non in se Im ali Mad obstringere . seu κε θna , ne latrocinia , ne advitier a eommisterent , ne fidem fauerent , ne depsis tim appellati asnegarent. DibMs peractis , morim Ius di cedendi Disserrefusus eo nia ad Opiιnutim e Mm . premiastium tamen ct innoxium. Hunc quoque in Ecclesia conuiuandi morem Chrysostomi at-tate oblei uabum fuisse , planum est ex illius Homit 1 . in epist. ad Corinth. cap. ai. M a , inquit , ἐ- -- -ἰ παπιθι δε
cummunionem , eemmune ini ne e uiuium,
divit, bis q. ἰὰem cisos asseremibus . patiperistis arem , ' nibu hulebam , etiam vocalis , omnisas ommuMiter vescentibus. Illis conuiuiis omnes promistue accumbebant, nullo habito discrimine, omniumque conuiuautium par fuita quesitas, ut neque diues prior accumberet, Neque pauper posterior. quod chm non ob seruarent Corinthij a D. Paulo reprehenduntur A. cap. i. ai. De iis etiam Augustinus contra Faustum lib. 1o. cap. 1o. Agara nostra, in quit , pauperas pascunt Hesu ιus , siue eum alluvia. & paulo post : QAoniam pleramque in Agapibus etiam ea mes paveribus erogan ν , -- sericoMIam Christianoram similem ditatis De ciis pagano m. Haec ver b antiquissima in Ee clesia conuiuandi ratio cum paulatim ambitio isne diuitum , partim etiam multitudinis insolentia in abissum venitet, ea conuiuia in Ecclesiis exerciti prohibitum legimus can. is h. huius eodicis,& convit Carthag. III. can. 3o Remansit autem nomen in usu Ecese fastico , ut conuiuia qua pauperibus & hospitibus resciendis instruuntur, α mram & charitates appellarentur, cia Dominica coena separam coeperunt, quam in Ecclesia tantum administrati fas erat. Priscae autem consuetudinis vestigia ho dieque Graeci seruate dicuntur, qui die resus rectioni Dominicae facio post sacram mysteri rum communionem , allatas in Ecclesiam epulis e mmuniter conuiuantur, carmera quoque selenne concinunt, quod has verbis com
ut olim vir priscae antiquitatis Ecclesiastica potitis,itius C Cassander in liturgicis annotauit. Porto Agape Christianorum non multum di seri a sacris Romanorum conuiuiis, quae ch ristia dieebantur, in quibus querelae assinium& amicorum componebantur. Horum meminit poeta lib. 1. Fast.
Protam cunari dixere Charistia nari.& describuntur valerio Maximo lib. a. cap.
riores vestis, est qua stipe induuntuν, per otia sunt. Balsamo de Zonaras lila vo
vestim qua alii, severponitiar. Hac etiam voceus sunt xxx. Inretpretes Psalm. Iol.&ios.&D. Paulus in epist. ad Hebr. cap. i. & i. ad C
s. u J Zonatas hie seros , uti meo.
ἐφα συα , vocat vestes . serico consι aetas, eaque
honestioruin et ant. Fuit & Burrus, sue Byrrus vestis genus aliquantum vilioris . vide P. Pi
Epiphanius haeres ερ. de Patribus Nicanis to in '
huius codicis. Antiquisimus in Ecclesa e, can. M'. nonicarum sue Ecclesiasticarum epistolatum usus. Has orthodoxi Episcopi tanquam sdei
suae tesseras inuicem mattebant , ut earum commercio societatem eiusdem resigionis, Ze, vi loquitur Tertullianus de prascram. Cap. aci. mmanionem paeιs seomesserationem hospualis iaris ostenderent. id testatur concilia Antiocheni
135쪽
epistola synodica ia Dionysiuua Romanum , d Maximum Alexandrinum Epistopos, quae
ρpud Eusebium extat lib. . Hist. Eccl. cap. c. vhi de Ae politione Pauli sam sate , & Do missu in eius locum substitutione agitur r
tem νοιώ τι illi Domnos satis . ct is eo Aueras om nianis suscipiatis. M proinde vinitatem Ecclesia pi obrii solitam ii adit Opi aus Mileuitanus lib. 1. Nobis inquit , rotis s
errarum esse communionem suam. Parebam v iram epistolas communisasorias , suas formatas
riae elast ac distinctae speetes & appellationes diuersae , quaa passim in Conciliorum Actis&in ὐmueris historia Ecclesiastica obseruare li
risius coleis. Hatum duae simi spicies , aliae ιnim sum quae & di Oriae dicuntur , quae
Episcopis a Metropolitanis, & Metropolitanis a patriarchis dantur , quum ad Imperatorem via sic exigente proficiscuntur: aliae vero quae ab Episcopis dantur clericis qui proscisci aliam
in urbem volunt, atque in eius clerum reeipi. Dicuntur autem pacineae quasi pacis arbitrae. Zonatas in can. ii. Concilii Calchedonenss.cillis,o: z, inquit. - λώ - , αἰ λ ,-
.e . talia, Duc I. i. Idem de . si isse tradit Graecus Scholiastes Harmenopuli in synopse nonum sect 3. tit. 2.Pag. 43. ἡ Ο Mλιν J Ciuitatis nomine non M. T. . tantum urbs moenibus cincta fgnificatur. sed& regio seu territorium ciuitati adscriptum. ale Dio Chtysostomus orat. 34. inter caetera quα Caesarem Tarsensibus concessisse narrat, nominat. --.-ν . inquit,
quem, meis et , inquit, s Ea, .
M. Urhem, omnemae eius regionem Perinthi araχressu : istiqu/ Ius mio Ossam ut viso. Iuris-eonsulti temtorium eluitatis vocarat. Pomponius, Tereis iam .st Oniae,stas νον- taetra mnes cui γε Gita is, inuis quos, ut ait Sieulus Flaceus iuris alaea . ἐαι eras. hinc Iudicis tetriatorium l. sin is de Iuti M. Nee vero in republiea tantum . sed etiam in Eccles a , ei uitates regi nes ac territolia sua habuerunt, quae passio in Conciliis Ee in historia Ee lesastica ine amissnomine silvificantui. Iustinianus 1 16. C. de Episcop. aud. ea Διιιιν. τῆ σολ a τοῦ in κίη, in rivitiare vis eius vitaria. & l. s. C. de Episcop.
6o. de in actis Concilij Constat itinopolitani
sub Menna, territoriam is parmarum. ἐ-t iactu i lintrita, siue μοι υς- meminit Gn. 46. etiam can. r18. & rio . huius codicis. Initio na-
stentis Ecclesae donum eiiciendi damones . laicis etiam qui Christi fidem susceperant commune fuisse videtur. Dimoniorum enim eiectio iniet Mna quae credentes dicuntur sec
nia Hirion . Tertullianus lib. de corona militis cap. ia. testatur a militibus eiectos spiri rusti, mundos. S os . inquit, .mergia exore stas suaviis, noctisvis Asen bis. & lib de Idololati. cap. it. docet, parentes alitos exoret re proprios filios e sua eo nil Λιiis exorci sit aiam ossius , quibus damam saais vitiariam mastus III quia m si .aetias is daemonem , non sibi place uis sis e ne ae eivis inimi m eritisse. Postea peculiare ac distinctum munus in Ecclesia suis. Seholiastes Graecus Harmenopuli in epitome
dum Episcoporum, hoe est ri ιδιν - α -ν 4 Gn. γα . . Eamvis . Synarim Episicoporum dioeceseos , ut in can. 169. huius codicis.
idim ν λερον δαλα ν J Olim Episcopo ad g. 4 huc vivente licebat ordinate Episcopum sue. n. cetarem. Eusebius lib. . cap. 32. de Anat
i catis c. scis a Patistmoram Discopus, ρον --κώs impassionem primas Episcopum ordinitiis eum a sacrassorem sibi post mortem ad p. Hasua procurationem deligensum prouidla. Id post ea prohibitum est, ut ex hoc canone eonstat.
136쪽
est. quod quidam defendere Datin es , disertim ieundem venarasdem Agabaia m a ιribus D
s aiain tam . Sed eamnicis audaritas est, in unamitate Aas Episeopas non esse . nee visen re di
pag. 49. ἰ--at .vt. U. J Rationes aAministrationiscus. ιδ . reddereri Latinὸ veni. sic passim apud Graecos scriptores dio idis & dio at διῶναι, pio, rationes administratae reipublicae reddere aeeipiatur: siue, ut ait Cieero, exponere quod in m gistratu quisque gesserit, quod olim apud censores fiebat. Hinc apud Demosthenem et ouo
π --am ἄψων, item dio M in . . ex u de durum o , censurae quibus quis vitae antea tarationem reddere cogitur. & apud Plutarchum
dis rationibus implacabilis. Sie apud Aristophanem c. Lai ω , qui reddenssis rationibns obnoxii, seu qui rerum in magistratu gestarum rationem nondum retulerunt. Sunt & qui -- θάα δήοιαι , repetundarum iudicio subiici, interpretantur e vi vel damnari repetundarum. Vide Budarum in An- not. in Pand. Hae est igitur huius eanonis sententia, Episcopos quibus retum Ecclesiastia carum potestas concessa est, si quid ex iis in via sus suos conuertant,aut cognatis suis praebeant,reMend)s rationibus synodo prouincaae obnoxios csse. ac veluti quodam repetundarum iudicio subjici. Sia etiam explieat Alexius Patriariacta CP. in synodica quae lib. a. sentent. synod. extat, his verbis, ab eo σας, inquit, ὀμιώι --
eiam . er administrationis annua rationes exigana : qaoὰ aurem hae a nobis ira definita, eonsentariea snt accurasa canonam menti, ex 'ss; eris clanonibus constat. Nam x x v. canen Antiois
chena svnodi. ριιesarem in res Aese geri Episcopis concedens , quo minas eas in Uti suas
ptavi, prohibeι. Id. οθae rationibus ad synodos prouinciales redueiais ianoxios faciem , decori explorandi cinam inlisos.
ius eodicis , ex quibus planum est digamos olim ab Ecclesia damnatos , illisque certum poenitentim tempus definitum suille. Qui in autem illi fuerint, vulgh fere ignotum. vi vero illud mani sessum fiat , obseruandum est tres reperiti digamiae species ι prima , cum quis M. ἰ κν --,-, binas smul habet uxores. eiusmodi fuit digamia Barbarorum &Iudaeorum , quibus uxorum multitudinem permissam fuisse nemo est qua nesciat. ac de I daeis quidem testatur Iosephus lib. i . Antiq.
ri. Magistri instri ad hoc usque temptis . quatuores quiaθae uxores vinamquemqae voram habere premistiant. Haec veth paganorum de Iudaeo istum licentia Romanis legibus est prohibita, 1.2. C. de incest. Dupl. l. 13. C. ad leg. Iul. dea dulter. & l. s. C. de Iudais. & ut ait Theophilus de nupt. g. 6. & τ. δεισέ τι euaτ inata γάμων Capitalis in eos par Uitara est qui binas nuptias constraham.
Theodoretus in ptimam ad Timotheum: Olim consuexeram est Graci, est Iudai, eam dissas. ct tribas . est pluritas etiam vaearisas simia
tangi lege marν--θ. quiseriam nanc e m I res ImperataHis prohibeant duas ai uxores da cere . rem sisseχe e m con stati est meretricibus. Altera digamia species . cum quis morte prioris coniugis soluto matrimonio seeundas nuptias contrahit. de ea quoque non ambigitur. De tertia igitur quae vulgo ignora, pa eis agendum est. Eius vestigia quὰdam e tant m edicto praetoris. Qui bina stans Ilia b vaque nuptias eodem timore ranstuaras habet, infamia natarων l. a. ff. de his qui not. inst& l. ix. s. a. s. eod. Mod au Praetor . eodem rempονe, non initia θου Γωum eadem tempo
re factorem , accipi/ndrum est , sed se in id/m
rempus concin m. Sane legibus Romanis di uortio dirimebantur nuptiae, ne tamen temete & sine iudicio id fieret, haec renunciatio Ortis quibusdam ac solennibus verbis fiebat, adhibitis septem testibus ciuibus Romanis pu-betibus , ex capite scilicet legis Iuliae , quae diuortiis modum imposuit, & praeter formulam facta pro insectis haberi statuit. quod
Pomponius I C. notat l. 31. fide donat. int vir. & vxor. Si non sciandum legitimam obseria tioκem ditioniam factam si, non iidemν Ρ-IMAm mas,imeniam. & Caius i. 43. F. de adult. Si ex Iue repudiam missem non si . mulier ad- has nupta sideram Matrimonia etiam nonnisi misso repudio, nee sne legitima causa dissolui statuerunt Impp. Constantinus & Theodosius i. i. C. TD. de repud. &l. 3. C. eod. via ea as designant, quibus maritus ab uxore,& uxor ἡ marito repudiari potesta renun- elatio enim huiusmodi fuit, ut aut vir uxori,
aut uxor marito matrimonium remitteret.
eoque iure qui quaeve tae causa de absque
137쪽
epistola synodica ad Dionysum Romanum ode M imum Alexandrinum Episcopoa, quae apud Eusebium extat lib. I. Hist. Eccl. cap. 3 Q. v di de Aepositione P uti Samosatem, de Domismi in eius locum substitutione agitur: εδελ
istitem vobis ut tui Domno seritaris , est ab eo Geras ommurianis suscipiatis. At proinde ν-nitatem Ecclesiae probati solitam tradit Opi rus Mileu iapus lib. a. Nobis, . inquit , lotus
terra m eqse eommunionem suam. quaerebam trum epistolas eommunisatoriis , quas formatas iusimus , possest, qua Melet ni dure . se. Porrhcanonicarum sue sermatarum epistolarum varia erant ac distinctae species & appellationes diuersae, quas passim in Conciliorum Actis 5e
Mius cialais. Hatum duae sinit smetes, aliae stam sum quae & dimissoriae dicuntus, quae
Episcopis a Metropolitanis, de Metropolitania a Patriarchis dantur , quum ad Imperatorem, sua exigente. proficiscuntur resiae veth quae ab Episcopis dantur clericis qui proficisci aliam in urbem volunt, atque in eius clerum recipi. Dicunt ui autem paciticae quasi pacis arbitrae. Zonatas in can. u. concitas Calchedonensis,
Graecus Seholiastes Harmenopuli in synopsi canonum seo 3. it. a. s. γ- J Ciuitatis nomine non tantum urbs moenibus cincta signiscatui. sed& regio seu turritorium eiu uaci adscriptum. 5ie Dio Chtγsostomus orat. 34. inter caetera quae Tarsensibus concessisse narrat,
ni m. raphilinus de Bysantio a Seuero Impe-tatote diruto & in vici formam redacto lo-
ι-vi. Urbem, omnemque eius regionem preis i. cineris : isti / Rus mio Os sunt in viso. Iuris. consulti terutorium ciuitatis vocant. Pomponius, Tereisoriam est uniuestus agrariam intra Mnes cuiusue ciuitatis, intra quos, ut ait Siculus Flaccus turis Leenia tu ι e r. hine Iudicis tetria
totium l. sn is de Iutici. Nee veth in republiea tantum . sed etiam in Mesesia . ciuitates regiones ac territolia sua habuerunt, quae passim in Concilii, de in historia Ecclesiastica nomine silmscantur. Iustinianus I. 16. C. de Episcop. aud. e. vita, . mp αελι a inclairare vel ritis vitaria. & l. s. C. de Episcop.
deat Gitarem avit stio Episcopo aut territor opria Mais , infamis reddi ν. sc teret aritim Episcopi in Concit. Aurel. I. ean. 39. α Aurelianens III. can. i8. Coneil. Valensi can. 3. ormat. can.
6o. Ac in actis Concilij Constat itinopolitani
sub Menna, territorium Apa' artim. J .ritiam. sue 4φορασυν meminit Can. 4ε. etiam can. 118. Se iso. huius codicis. Initio nascentis Ecclesae donum ei ieiendi daemones . lateis etiam qui Christi fidem susceperant commune suisse videtur. Damoniorum enim ei ctio iniet Mna quae eredentes dicuntur see
nia ιῶ-H. Tertullianus lib. de colona militis cap. i. testatur a militibus eiectos spiritas imia mundos. S Pos . inquit, interdia exoret is suaviis, noctias Asen sis. de lib de idololati. cap. I i. docet. parentes solitos exorcirare proprios filios r Qua constinetia exorcidabit alia nos θοι , quibus rimum suam ollariam prastus' Ala viam si eae serie damonem , non Hi piare sis Me e neque eias inimi m exestiss. Postea peculiare ae dis in re munus in Ecclesia fuit. Seholiastes Graecus Hammopuli In epitome
terpretatur. se Theodorus Balsamo in can. 16. Laodicenae synodi μυωθω , inquit, αγ- γ. ατ diu. Exorta re, hae est erue sine immetis. - κό-ν - ουδεν J Maiorem syn Pag. 46. dum Episcoporum, hoc est . . dimovόπων δ GR. . Smniavim Episcoporum dimeseas , ut in can. 169. huius codicis. υλ ν ιτευν διαδ ει J Olim Episcopo ada P g. 4'. hue vivente licebat ordinare Episcopum sue. cetarem. Eusebius lib. 7. cap. 32. de Anatolio loquens. -nti via , inquit, . .
i carus Cosa, a Palestinarum Episcopus, pomanas imp uisnem primas Episcopam ardis inseo. mae sacrassorem Hi post moriem ad pararetasMa pro rationem deligendum prouidis. Id potaea prohibitum est, ut ex hoc canone eonstat.
138쪽
pag. 49. ἰ--ae--γν J Rationes administrationis .. to . reddere, Latinὸ verti. se passim apud Graecos scriptores & dioiavia: δ Aia . pro,r tiones administratae rei publicae reddere aecipitur: sue, ut ait Cicero, exponere quod in m gistratu quisque gesserit, quod olim apud censores fiebat. Hi ne apud Demosthenem
dis rationibus implacabilis. Sic apud Aristo. phanem , qui reddendis rationibMObnoxii, seu qui retum in magistratu gestarum
rationem nondum retulerunt. Sunt de qui evi 2 vita M., , repetundarum iudicio subiici, interpretantur e vi οῦ utio. ν vel
damnari repetundarum. Vide Budaeum in Ania not. in Pand. Hae est igitur huius canonis sententia, Episcopos quibus retum Ecclesiasti carum potestas concessa est, s quad ex iis in v-sus suos conuertant, aut cognatu suis praebeant, reddendis rationibus h nodo prouinciae obnoxios esse . ae veluti quodam repetundarum iudicio subiici Sκ etiam explicat Alexaus Patriarcha CP. in st nodica quae lib. a. sentent synod extat, his verbis, inquit, ἐμι- --
riana , ct administrati M annaa rationes exigant e qkod a tem lac a nobis ira definitis, comsentanea sua ac rasa canonam monti , ex ipsis
Iaeris canoniatis constat nam xxv. e non Antio
piant , prahibet. Ideόqua rationibus ias novis pisainciales reddenius ianoxios faciens , decori exploranae curam iniungit.
Σώ ν --ι in aes ra συντ υιτ γ rasis J δ- Caa. te. γε-ν etiam mentio est in can. s. 39. & sa. huius codicis , ex quibus planum est digamos olim ab Ecclesia damnatos . illisque certum poenitentiae tempus definitum iuule. Quiliam autem illinierint , vulgh fere ignotum. vi vero allud manifessum sat . obseruandum est tres reperita digamiae species a prima , cum quis ins ἰ Q τ οιν ι uise, binas smul habet uxores. eiusmodi fuit digamia Barbatorum &Iudrorum , quibus uxorum multitudinem permissam suisse nemo est qui nesciat. ac de Iudaeis quidem testatur Iosephus lib. a . Antaq.
. Magist, i instri ad hoc usque temptis. quatuoνο quinque uxores υκώ-quemque vestriam haberepe istum. Hae vel δ paganorum & Iudaeorum licentia Romanis segibus est prohibita, l. 2. C. de incest. nupt. l. ih. C. ad leg. Iul. dea dulter. de l. s. C. de Iudais. de ut ait Theophi ius de nupt. g. 6. & I. κιφαλ u τι-εια ζ δι- - γαμον vitiata: -ν. Capitatis in eos poena costituta est Di binas nurias contrahanti Theodotetus in prunam ad Timotheum: Olim Uaeueram ct inaci, O Iudas , cum duastis. o tristis , est piaristis etiam uxoribas smia iungi lega marrimonis. quiseriam nam eam I ges Imperatoria prehileant duas til uxores δε-cere . rem habent e m conculinis cst meret, eoas. Altera digamim species , cum quis morte prioras coniugis soluto matrimonio secundas nuptias contratui. de ea quoque non ambagitur. De tertia igitur quae vulgb ignota, paucis agendum est. Eius vestigia qusdam e tant in edicto Plaetoris. sui Aka θιUAia simaque nνprias eodem ιι ore constitatas habet, in amia noratuν l. r. v. de his qui not. itis & l. ix. ψ. a. s. eod. QMal ait Praetor . eodem tempoνe , non iχiria IIon serum ea.em tempo
tempus concuννam. Sane legibus Romanas di uortio darimebantur nuptiae, ne tamen temere & sine iudicio id seret, haec renunciatio certis quibusdam ac solennibus verbis fiebat. adhibitas septem testibus civibus Romanis puberibus , ex capite scilicet legis Iuliae , quae diuortiis modum imposuit , de praeter io mulam facta pro insectis haberi statuit . quod
Ee Pomponius I C. notat l. 33. T de donat. int. vir. & uxor. Si non secundam Iegitimam ovem uation m iuvionium factam sit, non vide ν δε-LIam manimentum . de Caius s. 43. F. de adult. Si ex lege repudiam mi m non si , mulier adhue nupta maritum Matrimonia etiam nonnismisso repudio, nec sine legitima causa distatui statuerunt Imop. Constantinus de Theodosus L i. C. Th. de repud. del. 3 C. eod. ubi eausas desgnant, quibus maritus ab uxore,& uxor a marito repudiari potest. tenun- elatio enim huiusnodi suit. vi aut vir uxori,
aut uxor marito matrimonium remitteret.
eoque iure qui quave sine causa de absque
139쪽
legitimo repudio alteram ducit , alterave nubit, binas nuptias eogem tempore constitutas hahet. Eadem ratione Ecclesiasticis icti picitia a digami dicuntur, qui priore coniuge abnque legitimo reptissio , hoe est praeter causam adultet ij, dimissa. alteram seperinducunt. Plannum quippe est, ἡ--iorum causas, excepto a dulterio , legibus istula olim re eeptas Ee ab Imperatoribus excogitatas , nunquam ab E elesia admissas sui M. Atque ideo qvi lagitiis. hoe est ieeunddin legis human licentiam di Mertebant, Ee ad alias nuptias transibant, ruga cis Ecclesiae binas nuptias eodem tempore eonstitutas habere censebantur, unde de hs me tith eanonica mulcta irrogabatur. Hanc dig mis speciem non obseure indicat Chrysostomus
In sibi ae fondit . ct iuiam serandam leva δε κὰ, ct qui alteri de Ionsem dueit & Io. X1phitanus Patriarcha Cp. in Φnodica de sponsalibus
qui J.nsalia eontraxites pondum tiges Llsia cadi. δinceps vaeor. δεα , iugamus est. De huius modi igitur digamis aecipienda sunt supradicti canones 3. 39. 31. dc Ios . huius codicis. His a tem opponuntur ij qui D. Paulo is
bi, Apostolos, Christi uestigiis insistens, praeeipit ne ag Episcopi aut diaconi munus
matur. qui uxore temere repudiata, alteram secundum leges superinduxerit. Oecumenius
ρογαμ e. Si fur . mandanis , non se satiem diagimus. & Chrysostomus in epist. ad Titum cap.
D se naes nustiis iani , rem tamen esse mutia criminationi oonexi m. nullam uiιών saliami cia. mi AH acta sonem praesera Gesesa nasidem ιδ. de Theophr lactus ibidem: m Iasitias cohialeat: unius, inquit , uxoris in . vi enim miniam se auit bene timiam eua iam μὰ ascessi, qua Odo Ecclesia brae praero ' mel a rem Episcopum ireeprehensibi em eo. Digam uatium non est in 'adus , eis hae mandanti Irigibas placeat. Theodoretus loeo citator Si enim ipse priore expalpa uxore. Disset alii contancto. dunus esea qui reprihenderetuν , ct sare essis ac seriani obnoxitis. Eadem phtas ae notione D. Paulus I. Tim. eap. s. s. iurat sest γῆ υος ανδροι γ . , viria eligatur qua D ris visua viri isor. Hoc enim digamiae genus commune suit tum viris tum mulieribus, quia bus atque apud Graecos de Romanos concesta diuertendi licentia. quin de nomina rei illi uapropria prodita erant , ut si vir discederet ab uxore , hoc diceretur in μου. , si mulier a viato . ME . Ac viris quidem diuertere, alias. que repudiatis uxoribus etiam superstitibus , superinducere, legibus concessum fuisse vulghnotum est. Uxori etiam a marito diuertere Iiacuita plura testimonia extant, apud profanos sacrosque scriptores. Solon apud Plutarchum
Sie Alcibiadis .int labellum ropudij apud ANehontem deposuit , ut in Alcibiade testatur Plutarchus. Andocides in orat. pro Nicostrato, Dicas quase , apud quem Archantem premissa Oxis repudiauis ρ Apud Romanos eiusnodi sagitium usitatum suisse indicat Martialis lib. 8.
Deseris , inque tabes res sibi habree stilas. de Iuuenalis se seni Οἱ io marisi Quinqua per autumnos. Coelius apug Ciceronem lib. g. iam. epist. 7. Soror Triarij dis ritum sine causa , qua dia mire prouincia venturas erat , feciι. napitira est Deis eiras Ex o. seneca lab. 3. de benese. cap. as. N Maia iam mira repadio erasescia, popq miliastres quadam ae nobiles femina nan Cons.-
tam namera , sed maritorum amos suos commeam , ct exeam matrimonis Masa, nubunt ν
diiam seri ιρ - ne in semisis repudiam, iam ct ιιram o , quasi fractas matrimonis. δω
140쪽
bros lab de Ablati. Nama i klandiatis, d. ι gibus haminum , viso non ιοι quia vori Bentior . eadem a vira , qua ab uxore debeιαν east.-mania. Testatur etiam Iustinus Martyr apud Eusebium lib. . Hist. Ecel. p. II. mulierem quandam Clitistianam dato repudii libello, a viro , propter luxurioses eius mores , discessis. se. ra λεώω ον, inquit, sis ἀ- ι -ύδεινδυ- Sie legimus Fabiolam a marito suo daccestisse & steti postea nupsisse, eisque nomine publicam ei poenitentiam impositam fuisseti dit Hieronymus in Epitaphio Fabiolae . Adde illud Christi, Mare. eap. io. ra. Si matio se Ha virum s vim ct nvserit aheri . metia suν. &Concit. Eliberit. san. 3. Femina. quantilia ρ
cedenta causa , reisquamna mirus stias ct isterisse copalaverunt . nec in Me aeripiana comma nianem. de can. a. Si qua vivia fueris moe ara,
cuia eam commaniani reconciliari r si altam δε- aeriis resim uti . nec in sine d uuam esse e--nionem ; υιι si fueris iue saetis, quem iste peris, cammanionem non accipiar. ns piar δε- eem annos acta tis ima paenitentiis. Vide I. Leschasserium Ic. in obseruatione Galbia sera pia, de Digamia.', so. Caut xxi MA J Interpretis error est, qui c . ta'. interpletatus est centesim . Item Zonarae& Bestimonia error est , qui can. 37. pro semissibus usuris accepere . quasi .h- -υ -- ωι, quae damidis cente ianae dicuntur l. vlt. C de fiscat. usui. Et Culacii, qui recitatione ad Lao. C. de usur. usuras Miles intellexit, quae & ipsae elericis interdicuntur. nec melius Seuiget de te nummaria p. 93. & alij, eum ἐμυε- xivi interpretamur usuras sesquialteras; id est, cum decem ει octo in centum annua praestanatur , ac proinde centesima& dimidia eentesis mae. Neque enim usurae centesimae respectu dictae fuerunt ; verum respectu sortis, quod sanhest . , . & Hοὐαιον seu πο-,ν , de vi Tertullianus loquitur, uniuersias, ae proin de cum usura H οὐ seu σου M. Mati,i, , id est senis. dimidiam partem constituit, ἡμόλιον est: mon usura semissis, non bessalis, non centesima , non sesquicentesima. Eam recte describit Hieron)mus in Erechiel. lib. s. cap. 38. f. acis. Solens in agris stimenti ct milh , misi solet , eatem mcie ecierum υμ- exigi r ve bi gratia , ut hiemis tempore ismus decem m dias . er in messe recipiamvis quiadecim, hae esta plias pariem mediam. Constantinus modum sutis prascribit l. i. Cod. Th de usur. puta, ut frugum . λια , pecuniae centesima rantum esse possint. quaecumque fruges, & ubi superfluum est, quod sortem exeedit, seu sorti ace dit, viata. Sidonius lib. 4. epist. E . superim positam medietatem eleganter: vocat . cum sortem usura aequat. vide suprὸ ad ean. I .caa. t set νιμι ὀππ- ακροινι-- J vis Mahae accipitur pto electione , seu suffragij forma, quam in eligendis Episcopis ac prcsbyteris votus obseruauit Ecclesia. Hae autem vox λῶ eQu in Ecclesiam transsata est. Apud Atho
ruenses duples etae ratio constituendi magistratus: quidam enim per eligebantur, unde & vi a M. ι magistratus sone erecti de locus in quo deligebantur . μ ε dic batur: quidam vel . per Domώas, id est pocis rectionem manuum, quae . in sublime a populo dum aliquem probarea seri solebat, & γυ-ν mappellati sunt. Id docet Demosthenes contra Neaeram,& aEschines contra Ctesiphontem his verbas: Mes, stratas , inquit, esse iucem eas os Thesmo leta sonismών in a.. Thasi , ct eos quas populas Iura χιω..ia porrectone mannum deci rare. Hunc etiam suffragii se tundi modum apud Romantis usu receptum testatur Cicero in orat. pro Flacco . Sis sunt expressa, inquit, ista prati ara qua νecisamών Uvisis Aiara , non Ientemiis neque Λωίον Iasibas Mesa - nec lareiura vi ranstri u . s. p.reston manu, pr vinde ostia sumore invititia ris c. citata. Hine lapsu temporis ciuitis appellatio vertitur an sacram, legimus enim Paulum Ap stolum & Barnabam , Dutio exorientis Ecclesiae
presbyteros per singulas ciuitates seu E esias, O na, hoc est suffragio & eonsensu popu-b Oidinasse. Id testatue D. Lucas Act. cap. 34.
de Ae ipse Lucas dicitur τεγων, suffragiiι detis, as Gelois. a. Corinth. cap. 3. s. Eadem notione me ria accipit rhoc canone. pro electione videlicet & luntagio populi, ut tradit Theodorus Ialismo, de Zonaras in cati. i. Aposto L cuius verba ex C diee M S. Bibliotheca regiae adscrabam. ν- - , inquit, Θροπιν ἄ- . ./ iisdiata. Mι τ ..,
catar perfectis precum , sanct3qtie Spiritus invio ratio , dum sata Maria quis initiarum , ct cons erationem seriit ν , ex eo docia , quod Pontifex extendat manam benedicinas h mini ad suo deligendo. olim meia ipsem etiam salse iam nominatum en Niam stitim popalis e sit eam licebar eligere saerorem prassos , conueniebar ipse populis , ct as, AEuidem hanc, alij mora deligebam tuam. quatenus autem pia rium sa fragium tauraret, eligentes feram solitos exuηdare manvis, ct ρεν manus isa porrectas