장음표시 사용
121쪽
Centum quinquaginta Deo amantissimi Episcopi , aequa priuilegia tri-huerunt sanctissimae soli nouae Romae, recte iudicantes, urbem quae Mimperio Ec Senatu honorata sit, Maequalibus priuilegiis cum seniore regia Roma seuatur, etiam in rebus Ecclesiasticis non secus ac illa extoluti ae magni fieri, secundam post illam existentem. Vt& Ponticae, M Asianae , de Thracicae dioecestos Metropolitani soli: praeterea de qui sunt in barbarico , Epistoli praedictarum
dioeceston ordinentur a praedicto sanctissimo throno sanctissimae Constantinopolitanae Ecesesiae. Nimirum v-noquoque Metropolita earum ipsaxum dioeceseon, una cum Episcopis prouinciae ordinante prouinciae Episcopos , ut diuinis canonibus promulgatum est. Metropolitas vero earum dioecesicon, sicut dictum est, ordinati , Constantinopolitano Archiepiscopo, electionibus conuenientibus secundum morem factis, de ad eum perlatis. cc vi I. Ij, qui dicuntur ab Epi-
seopali dignitate ad presbyteri ordinem descendisse , si iustis quidem de causis condemnantur, iure nec presbyteri quidem honore digni sunt. Sin autem sine aliqua probabili causa ad inferiorem gradum depressi sunt, iure , si quidem nulli sint culpae obn xij, Episcopatus dignitatem dc sacer dotium recipient.
122쪽
r meo MO J Hie canon , quiptimus est Nicient Concilij, e nuchos seu sponte abscissos a s
celdotio repellit. eo nomine Leontium presbyterio priuatum fuisse resert Socrates lib. I. Hist. Eccles cap. M. inquit, ἡν νω m εο υτ υς ι , α ηε. θηὰ an m-' ἐ-- Leontim eum presbteresset, eo dignitatis grada pri- ωarus est. qaod gentiaria sibi Meetii set de The doletus lib. I. cap. a . de eodem Leontio lo quens, qui postea ab Arianis Antiochiae Episto pus creatus est: M AH. 31,ήν Σπισονιν --
Ahilochia veri post Stephanam Ecclesiis prim rum suscepit Leontius, quem contra Nic ni Coneia Id durita adeptivis e nam sua ipse sibi manu t/ωitalia execuerat. Origenes etiam illud Mati icap 19. ia. Sunt eunuchi qui seipsos castrarum Wopteν re κameaeIorum , aliquanto sinplicius inter pretatus , seipsum sponte abscidit: eoque nomi ne illius ordinatio a Demetrio Alexandrino Episcopo damnata est, ut tradit Eusebius lib. 6. Hist. Eecl. cap g. de Epiphanius lib. a. hares 64. contra Origenem. Fuerunt Ec haeretici Eunuchi di cti . qui origenis sortὶ exemplo, pietatis zelo, seipsos exciderent, de suibus Augustinus haeres 1 . Epiphanius haereti 18 Nicaetas in thesauro orthodoxa: fidei lib. 4. haeres ueo. Excipit autem hic canon eos. qui non sponte nec voluntate, sed Vi de necessitate a barbaris aut dominis, e cis sunt. sie Tigrius quidam natione Barbarus, de eunuchus, sed non a natiuitate , libertatem consecutus , yd presbyterij dignitatem euectus est, vi sedibit foetomenus lib. s. cap. 43. dc sib g. cap. 14. 1 Tἱκιοσλσ αρραε cm-οσ, ias, irae με - , im θην ἐλάθεώια ,---..c iob ἀὶ me. λθων. Idem dicendum est de iis qui eunuchi
sunt natiuitate, usi σ- πιι civiqvii extitero manis se narisant, quod est primum ex tribus eunuchorum seneribus , de quibus Matthaei cap. 19. ix. cuiusmodi Dorotheum Amtiochiae Episcopum suisse resert Eusebius lib. r.
tantum sacris canonibus, sed eiuslibus etiam gibus .inoi est prohibitus. Nam Hadriani edicto, medico qui excidisset capitale erat, item ipsi qui se sponte excidendum praebuisset l. 4 q. I. u. adleg. Cornes de scariis. Inde ille, apud I stinum Martyrem in apologia ad Antoninum Pium, qui se castrare voluit plius a praesecto AEgypti veniam edicti petiit. s.cMiam . A cis Δ
pretatur, hoc est qui nuper ex gentilismo Clitiastianam religionem amplexus , per baptistium Ecclesiae Dei instus, inque doctrina nondum 1 tis confirmatus sit, nec in vita sufficienter probatus. Hunc protinus Episcopum fieri prohibet
hie canon, de Iustinianus Nouel. Ias. cap. I. ne
fortὸ obiiciatur illud Cregorij Nari reni inotat. funebri Athanas, Alexandriae Episcopii
, ali mosν I. sic te Qv άγ- ωι-γω imiώρον. Si u dissiparict pracepsores pleraris, heri saeritis. hodia sacerdotes: heri extra sacra, hodie positis mysteriorem. 8c illud Haetonymi, Hin ea echiam istis. hossie Fontifex. D. tamen Ambro sus, ne quidem neopb3tus, nesdum baptismo initiatus , sed adhuc catechumenus, a profana praesectura ad Episcopatum, communi populi Mediolanenss suffragio electus est, eiusque eleiactio, quamuis resistente Nicaeno canone, torius Ecclesia iudicio , de valentiniani Imp. consensa approbata est, ut scribit Rufinus lib. a. Hist. Ee cl. cap. ii. εe Theodoretus lib. cap. 6. Sed haec Ambrosj electio diuinae potius quam humanae iussioni ttibuenda est, ut testatur Nicolaus I P. R. in epistola ad Photium CP. quae inter Acta Concilii VIII. ceeumenici extat: Amsmν, in
123쪽
-mm . nil aest Dou exempl; Musa ρreferas, ere. nim ibi sis eis diuiso non humanis Itiss. Sic valentinianus imperator hanc electionem confirmans, apud Rustinum loco eitato, ait, Dei esse, quoias Manina piptili fidem ct aχimos alimentes rami o fulta iri maum consensam , at ue in Una e
tium. atque illud ipsum est, quod ait canon go. qui dicitur Apostolorum, thoasse
pres Concilii Nieaeni, quem sequitur Fulgentius
cunque grad,s sacervitia fulciuntών , vel clericatas honiis censentur: extraneartim sibi mHieram iniri dictaeassenia eo oseant. Alia malunt σ-ώα--
subintroductam interpretati. Sic Tello de Tharistus, quorum versio Actis Cone iiij Carthaginenss VI. inserta est. de Dionysius Exiguus in
Codiee eanonum Ecclesiae Romanae, quem sequitur Burchardus lib. a. cap. io9. Iuci lin. s. cap. 186 dc Gratianus can. interdixit dist.31. Nicolaus quoque, de Alexanget P. R. can. s. de s .ead. dist. Nullus missam audiat pristineri, quem 'traneusianiam habere aut fisistra rictum mulierem. Hane vetb Nicaenae synodi, de extraneis sue stibintre ductis mulieribus, ae finitionem Iustinianus etiam
Imp. confirmat Nouel. constitui. HI. cap. 29.
cilij canonem citat , ut de Baslius Caesariens s Episeopus in epistola ir ad Gregorium presbyte- Tum, quae etiam apud Balsamonem de Zonatam extat. Lege canonem, inquit, a sensus nisuus iacsri a Nicana θηολ eontristi am, qui manifesὸ inter xis . ne quis mali rem suinfravisam h beat. Sed de ritiori emis frequens metitio est apud Griptores Ecelesasticos Epistola hi odiea Coi, ei lii Antiocheni aduersus Paulum Samosatanum celebrati, apud Eusebium lib. I. cap. a 4. - σ
δε ex rariis sue stibintraritas eius muti bus, ut Antiocheni nominana prestinerarum ae Lacona. um quos secum habes, qaibus f hoe est alia ripis hensa pereata silvis. Hieracitas etiam eo nomiane sugillati , quod λαράκ-ι mulieres habe. tent, tradit Epiphanius haeresi 67. χλααηον ris s
ριεν eas qMas habent suari sis traductus mati res . vi Pisui gloriari solem si haberis Usa admia riseriam de naeres 63. de origenianis loquens,
prepter hominam reuerentiam , quo eum impresse te quidem eonsepeliantur e praetenti antim , hemi nam ruria κ omen ianent. de paulo post, de quo dam Palaestinae, Episcopo, χο ιι θ --- γυάλ
aurem ei mori mtilieres insemiente ipsi, sub κιν risus inquam. te haeres 8. ostendit unde imp tissimi homines ex scriptura μυε--- 3c Ha --r probare nitebantur. Quaenam autem fuerant mulieres non satis eonstat. Rufinus Eusebii interptes loco citato vocabulum Graecum reliquit. suidas a notauit tantum, non e plicauit. Erant autem neque uxores, neque concubinae , sed tertii cuiusdam generis mulieres. quas seeum elerici, non sobotis nee libidinis gratia . tal pietatis studio, aut certὸ praetextu, uebant, ut testatur Chrysostomus sermone me
Rhenanus scholio ad superiorem Eusebis, locume
habere e neqvie cavis libidinis, si uiam ilia D dia
ctat quod Gregorius Nyssenus lib. de Virpes
124쪽
Nisi namInerentis caligatas Itidis nihil aeommuniit a duorum. Di noκ Ρ6em ventri voluptares imdalem, sed palam ctim muneribus conui χι, ct eam consuetu inem farrenitarem vocant , sinistras 'leione splendido hae nomine obnubentia. Non est omittenssum quod olim summae eruditionis vir G Budaeus annotauit , in ia-αν dici s cium sociamve coelibatus, siue virgo contubernalem habeat virum, sue monachus seminam: atque hoe genus olim in usu suisse intelChristia nos, sed improbatum propter suspicionem stu pri. de quo Gregorius Nazianetenus:
Subintrari tis uitur, Gaium, omnes Nesio ,sua nuptiis visimus, siue in ptos Ponemus , si e mediam Fid semisimus. non ego mi simili maledixeritis, rem Lad ero. Idem, αὐσέγα -ντ' αλεισι, - ει - - 1Marem omnem fuge , sebin radisum aurem
staturam oblinaiι sentioramque Patrem in meos conelli. δ initis. Ut in unaquaque proaincia, tiatius mouincia Episcopi, una cum liniιimis, si ipsi ita sisum faeris, ordinationes faciant. dc cap. 23.
N et ilia, oro . Neem fas est Ariaratus Di immo ve o contra fas, qu sum quidem a senibus Maiiaimu , ' nee Alexan a consiturus es, nee tribus Episcopi, h e. δα χαμαα-ν J Cyprianus lib. 4.epist. 8. Pl euis aὰ probanaam reus uionem tuam, τι per Om nos ia isti prouincia positos luera serent. ---am: u.e λωι J Epistola synodie, Concilii Asrieani ad Celestimam P. R. quae in Codice canonum Ecclesae Romandi editat, & in Graeca collectione eanonum Ecclesiae Africanae:
Aincips adves ι aures eos qui hine Oenianr facitia illusis, nec qui a nobis exeo unicatifueriat in cammtinionem velisis deincepi excipere. nam hoe
venerabilitas tua.. ἡ- J Haee irviis est potestas Nettop litani, quam Nicaeni Patres decernunt debeti in tribus prouinciis hoe Canone denomin, tis, ag)pio, Libya,& Pentapoli, quae totam
ιδε priuilegiis via An iochena Eeelesia Nieanis Da nonistis trisar in quae Antiochenae E clesiae letuari his Canonibus prrcipiuntur , ct pertinent, ut Episcopus Antiochenus praeseratur Metropolitanis omnibus in Orientali direces nihil iuris illi attributum in cateios Metropoli tanos, praeter honorem ordinis, non autem ut Metropolitani omnes dioeces eos orientis ab eo iure singulari ordinarentur, ut Innocentis primi epistola ad Alexandrum Antiochenum asserere videtur , contra mentem synodi Nicrnae. σόν ei Alia Θαιm. J Hierusalem a Tito de Vespasiano euersa , ab AElio Hadriano rursus ad incata . AElia est appellata. Eusebius lib. 4. Hist Ecel. cap. 6 de illa loquens: a Minminu etis; -
- . Hierusalem cam esset a Romanis re pala , nomen comminauit, ct in his oram . iij His driisses Imperatoris . tia appellata est. Cedrenus de Hadriano, κτ vi νέ- D si , lauris δειλωνα σου 'ideri. nouam Hierusalem condidii, cui επι nomeΛ indivis. Idem tradit Dio in Hadriano , zonaras tom a de Nicephorus Patriarcha CP. in chronograph. Hieronymus in Adt. Apost. Hi rusalem, inquit, metropolim quondam istius Imd a , qui nunc ab Laelia misiano Casare, quod stim a Tito Astructam Iinibis Ilia instati cierit, . Ita eagnamina a est. Hinc aliae nomen pro Hierosolymis passim apud Eusebium lab. 2 cap. II. lib. s. cap. D. dc lib. 8. cap. 11. dc apud The . dore tum lib. r.e 3 i. Balilium seleuciensem serm38. contra Iudaeos. & in l. i. g. 6. F. decens bus.
χιeAH ώγ.u J Olim in Ecclesa manus imp nebantur haereticis respiscentibus, quibus post ex mologesim pax dabatur. id etiam testitur Dionysius Alexandi. apud Eusebium lib. 7 eap.r.
- - mmceia ae de Aurelius Carthaginens; piseopus in Graeca collectione canonum Ecclesiae Afracanae can. 3 . eum de Donati
per manus impositionem in unam Getisam. Adde Syrteium deeret. cap. I. de Innocentium cap is. ων ν -- --J Haeretici . sue ab haereticis orginati, errorem suum agnoscentes, s ad Ecclesiam accederent, per manus impos-tionem recipiebantur, & in iacerdotium confirmabantur. se Nicaena synodus de ordinatis 1 Meletio statuit: - ψου ια - - , ritu late τινι β c atrui rus,ἰ σὸν si αυάω nia is Minυργαν, ut ex eiusdem Concilii synodi ea epistola reseti Celasus Cyeticenus lib. 1. adh. Conacis Nicaen. de Theodotetus lib. I cap. s. excupe tamen Me. - etc. Athanasus in apolog. a. A Meseris const talos presbures Alexander in Ecelsam recipiebat. Idem in epist. ad Rufini num: Commam decreto pticuit, si quicunque la
125쪽
U fui ni proprio arbitrio ct principes Dissent ἐ-pi latis , si resipi rem, ignossendum quidem itiis.
verum non resti endos in seri numeram: vivere
non audares, sea necessis se ct Volentia comptis Us ηι, mi um est illis quidem ignoscendum. ct in
clari locum restituendos. Sie olim in Alexandrina H nodo desinitum reseci Russimas lib. i. Hist. E cles cap 13. Ur tantam per iis a tharisas amputaris , νetiquis saceia risus daremae apti. , s foriὸ velint, abiurato errore perfidia , ad fidem palmum ιώ ά;ue conuerri, nee negari adisum redeantuus. Synodica epistola Nierni Concilis apud Theo
munionem reciperet, ab illis petiisse ut suae sdeistro sessionem sitiptis mandatent, eosque libeti
s .ec , έerii diti. ἀ . Iii N. Noe auram liberti tamqιιam sponsione illorem legatos asstringens Liberis in eommunionem recepit. Sie valens & Visaeius professionem suam seri pro obtulerunt Iulio Episcopo Romano, his verbis, quae a Sozomenci rolata sunt lib.3 cap. 11 ταυτα ο 'χιέ auri κά ν rete
me te o seribentes manu nostra ρνotestamur . nos Arianisam harism , Husique authores ἐκ aternum rimn M. Baslius epist a ad Emissenos, Si is
si Helesiastiea tiges Discopos ab ι .res rediatios per libellam haresim suism Harames,
funestini recipiendos. δέ t. ἰ chainam snt Digami Me canone &can. 3 . sa. & ios . huius Codicis, vide in annot ad ipsum canonem ros infra Λι o A AG-αι J Sic Ephesini Patres E stathium quendam, Episcopi nomen & hon tem sine re ac potestate obtinere stuuerunt, in epistola synogica ad synodum Pamphγliae, quae inter Aista Ephesini Concilii extat tom. I. ap-Pend. i. cap. 3.& apud Zonaram & Balsam
ta imus υι Di patus nomen Er honostem habeat, ita tamen ut ipse non ordine . Idem de Meletici in concilio Nicaeno statutum testatur eiusdem
Concilii synodica epistola apud Theogoretum
lib. I. cap. s. cuius verba supra retulimus, & S Eomenus lib. I. Hist. Ecel. cap. 33. de eodem lo
eum pronunciauit sentemiam . Ut videsiera I stetim incoleret, nomenque solum retineres Episcopi: is que de reliquo, neque in vise, neque in pago ordinaret.
nus Itb 4. cap. t s. a lestibus Ecclesiasticis alie Dum esse ait, unam Ecclesam a duobus Episcopis gubernari. - Πεπου χ νον, inquit, μα άδ Us
ito. Sedi cum paινι er Di pam a sene Valerio, quod in ciuilio me noργιhisistim nemesam. Pacianus epist. ad Sympronianum. Nec ius, nee fas saeredo ij singularis patitin, ut uno eodemque tempore Δο sint eis em Eulsa Episcopi. Ado Viennensis in Chronico an . si . Canonica au- ΕοVitri .st, D una riuitate vias Episcopos non es. Sie Cornelius Ecclesae Romanae Episcopus Cypriano coruus in epistola ad Fabium Antioch nae Ecclesiae praesidem de Nouato Catharorum haeres satithoie , Viniux ille Euangelis, inquit, ignoratiis nam esse Δbere Disivam in Caia,L Ecelsa. Cornelius euidenter ait in una ciuitate unum Episcopum suisse. ut esse debuisse. & CD ptianus de eodem schismatieci , epist. 31. Cuis
postprimam s. ηώs t Episcopus) esse non pusu. qui uis post unum qui serus esse debeat, factus est, non iam serandas siti, sed nullus est. Vid. pili pa
Episcopi & presbyteri laps , ad p nitentiam cisis. . '
quidem recipiebantur, sed ab ordinatione & sa cerdotali honore prohibebantur. Cyprianus lib. I. epist. 4. & epist. V. Assuritanae elebi suadet, ne Fortunianum, qui idolis sacrificauerat, ad Episcopatum admittant: & lib. epist. a. indicat Τrophimnm poenitentiam agentem admissi melle . ut laicus commoniraret , non ut locum sacerdotis usurparet . adde canonem M. huiusCOAteis. - . ora. J Ethnici Principes milia Can. ac tiae cingulum iis auferre consueuerant qui fidem negare recusabant. id testatur Eusebius lib. r. cap. is. de Marino quodam milite Christiano loquens, qui eum sua gradus ordinem secutus, honorem cuiusdam muneris militaris adeptus esset, statim qui eum proximὶ sequebatur clam uit, non posse id illi tute tribui, quia Christi
mis di ii viis grada maari iusι, nis damosibus sol lare istient. Russinus lib. I. Hist. EM. cap. 3 a. de Iuliano . militia tantulum Mon dari nisi immolantina subet. Hine illa Marcellus centurio, cuius
126쪽
Pap ti αίας Φεύ N. J Hie eanon nunde iis loquitur , qui petiacutionis tempore, propter tidem, militia cingulum abiecerant, de postea fidem eiulantes, pecuniis ae donis pilo rem militiam receperant, rursumque ad Ecclevia. s l. redierant: sed de iis, qui gratia inspirante, id ἡ. diuina, cingulo militiae deposito, quo melius defcra. tramia perfectius vitae institutum magisque Christianuait p. 34. capesserent, postmodum illud resumerent, dedentio se militia: sacramento obligarent,quibus merato poenitendi tempus definitum est. Nee enim exastimandum est hoe canone militiam Christianis interdictam, nisi quatenus signum fuit idololatriae, & quam nonnisi dispendio m dei Christianae exercere possent, quod inam lare diis milites enerentur r alioquin Christianos sub Ethni eis Principibus militare comsueuisse, planum est ex Dione in M. Antonino, Eusebio lib. s. cap. 1. Tertulliano in Apologetico cap. 42. &lib. ducorona militis cap. I. ubi de milite Christiano loquitur, qui lauream mi litarem capiti suo imponete noluit, sed libero capite, coronamento in manu ocioso , inter fiat res commilitones solus permansit. Sia de militaris iuramenti a Christianis militibus praestari soliti meminit Vegetius lib. a. de re milia i , eiusque selmulam refert his verbis: Im M po Detim, christum, cst sanctum Spiritam, est per mala tem Imperatoris , qua secuniam Deum generi hamano iungenda est ct Glenda. de paulo phst , Iurana aurem mutus , omnia se μιηue Disaras, qua pracepeHι Impe Iord numquam desntiras militiam , nee monem recuset
, ras 'o Romana Republicis can. ιγ. 6, 4- ἐι. s. J Eucharistia in moribundis viatieum appellatur, quoὰ abeuntibus ex haevita, de aci Deum enitantibus, ae veluti iter instituentibus , ea detur veluti pro subfdio viae. Sic in Concit. Carthag. Iv. can. 78. de in epistola 3. Sixti P. R. tom. 3. Concit. Bassas amodo cana natus est , ira tamen ut in ima ἀου viaticum ei non denege tin Synesus epist. ε . ad Theophilum Alexandriae Episcopum de Lamponiano quodam excommunicato lo
,1 a. Rem se avium auctoritas solaendi ad s. am sedem. t rem iei in mihi sumpsi , s are derat Lamponiana mari , est se certus alas mistis videre ν adesse , quod permiserim omnisas quitum aderam prenineris ei communionem impe rixe e nemo enim vinctus anathemate mihi moria. r. vli Meem conualueris ex graui morbo , e
vim coniutione obnoxias pana A, cst expeticia
άiuino αο ct humana anima Venia si vim. ad de ean. 16. huius codicis otii οω. .ia J Populus olim in Ecclesia tribus PQ. 33. glaδibus distinguebatur : erant enim o χύ- Car .ia
fideles, & primitentes. Catechumenorum a tem duo genera suisse ex hoc canone constat, unum eorum qui audiebant verbum Dei de se ii Christianos volebant, sed nondum petierant baptisvinia, de is dicebant ut audientes Que auditores. At j qui iam pridem accesserant,
de in fid Erectὰ instituti, bapta sinum petebant& dicebantur competentes. Audientium s ue auditorum meminit Tertullianus lib. do poenitentia : Nema sibi adulesών , quia inteν istidio m urocinia deputatur, quas ea etiam ntine i desivatis liceat, an istius iminos estoriapus , .lias avidientibώs p item , Auaereres via a in inctionem , non praesume/e oportet. de lib. de praeserim. aduersus haeret. cap. r. suis eatectamenM , quis fidelis , incertum es , parit adeunt, pariter avidiana, pariter aranι. Cypri
nus lib. s. epist. i . Avidiem sus , s qui faretne periculo prauerit , ct s in exitu constrati , U-gilantia sestra non λω, implorantibus dirinamna iam , miserisordia Domini non .emΠρών. Competentium vero meminit Augustantis lib. de eura pro mori. hab. cap. 42. Pscha appropinquume , δεδι namen inter Bias eamperentes.
pifandis in Ecelsa /titas hae dias tempora H quibus loquuti sumas , es legitima , dilectio m
Hieronymus in epist. ad oceanum i In Nicaena I scio a patribus demerem , ne de Lia in aliam Ecclesiam Epseopus transfera n Hoe cano ne usurae centesmae ,.& --λIM Ca s. e. clericis interdicuntum, ut clericorum modum ponerent Nicaeni patres.sitorii δια ι J D. Paulus r. ad Tia
Pascite gregem Dei qai penes vos est . turpem quasum non affectumes. Hieronymus lib. I. epist. ia. Ignominias cerdotis est ρν priis stariis dissilis. Hue spectat quod resertfoetomenus lab. 4. cap. 13. de Nicephorus lib. s. cap. 41. Sophronium quendam exauthora. tum fuisse. qu auaritim studio in Ecclesiae pecunia quaestum fecerit. m. Ivi J Cone. Laodiceni ean. 4. 4 Uri αἰών Ieptima re δ- ων, κου matau , MMU Mawvivi cis εν. Vsurae x-ολία sunt , clim te tia pars sorti usurarum nomine accedit. Suidas,
127쪽
Ideoque apud Harpoerationem &Suidam Gellius lib. ig. cap. 1 . Est autem hemi Iim , nume-- totam in se habet, dimidiumque eius e se tres ad .ua , quinderim audecem . triginta au viginti. ἀ-όλιο, . dimidia pars uniuscuiusque rei est. Et apud Suidam, δε-
ήμόλιον si νώ δὲ . Vide infra ad can. e v iii. & adde locum Hieronymi. Solent sane ratores argumentari ae dicere r dedi onum m diam , qui fares fecis decem modῖοs ; nonni Mum est in meaiam modium δε meo plas acri piam , eum iste de mea Ase litare nou m Eryὸ-ι δε mea habear. Constantinus i. a. COA. Th. de .suris --λέα frugum tulit. Verum hu-insmodi fingum agricolis mutuo datarum usurae ad centesimum modum redaetie sunt a Iustiniano, i eos qui 16. Cod. de usuris. de nou. 32.33. 34. cap. a. unde desumpta est authentie, subdita d. l. cum non numentum 1 s. Cod. deviatis. Specierum usurae dicuntur Hieronymo, id est υ , , ut recte Graeci lib. I3. Synops sBaslic tit. s. de usuris. cap 66. vide Seholion. 5e l. numenti 11. Cog de usuris. a immorι J Heinioliae seu frugum usurae aliae a centesmis pecuniae. eentesimam usuram legia timam pecuniae usuram olim suisse notissimum est. vide Britanium in selectis.&l i. ψ 1. Cod. Th. de usuris, Dositheum lib. s. Volusum Mae-eianum, Chrysostomum homil. in Matth. 16. p. 3ga. Sidonium lib. . epist. x . Centesma autem usura suit , quae in nummos alienos singulos nummos singulis mensibus praestaret a v sutae quippe olim ut apud Graecis. ita de apud Romanos menstruae r unde, ut eleganter Bassi in psalmum l . pag. iues. μλιτοκών - 3M fuere. Si ad annos ut hodie computes. centesma est quae duodecim nummos in annum praestar, quomodo & Plinius lib. io. epist. 61. dicta haevsura Graecis orae ovi quod drachma esset eente fama pars minae. Constantinus d i i. Cod. Theod. de usuris, usuram ad veteremeentesimae rationem remeauit e frugum vero vatis modum imposuit,quabus nullus satis ceriatus positus hactenus fuerat. Vsurae cente aetatio aucta sub Valentiniano sen. sub quo de auri astimatio aucta fuit, vide l. vnic de Oblat. votor. Cod. Th. dcl 33. de susceptorib.&l. 1. C. Ae veteris numismatis potest. Notandum d. legem primam unico tantum mense ante Concilium Nicaenum latam fuisse, euius can. xvii. usurae centesimae, de ,-λια iuxta clerieis interdi iuur et ut elericorum modum imponerent Nicaeni Patres. d. LI. devsinu lata est annos M. xv. Kal. Mai. Paulino& Iuliano Cois Firmietis lib. I. cap. X LI. Namquam pecvinia fanin axemeas, via alienis necessuruisu, miserium tibi pecam eonfera ν --
Non opanae diaeoniam ante presbyterum sedere. Hieronymus epist. 81. Aadio quenaam, inquit, ad tamam revisse uuardiam , m diaconos pre
ea Nisana Concitio consituram est unde ex rinutim est eos regulam bani minis non tenera ,
Pam secum mutit haritici , cum de cathesi dissederent, ab Alerem, e que e assiani. sa-nὸ Paulianistas sue Paulianos non baptitisse in nomine Trinitatis constat, quia Christum putum esia hominem credebant, & Trinita tem apertὸ negabam , unde & Asino, tinia appellati sint. Epiphanius haeres, ου- 3 ω
er Filiam ct Disti tim san m unum Daum esse ris Des istitem semper esse ipsius verbum es o risiam ipsius , qkemadmodum in hominis eisdes proprium ete Am. Paulianistae autem siue Pa sciani , & Samosatitae appellati sunt Paulo Samosareno Antiochiae Episcopo,ut tradit S ia
ω4 . Fuit & alius Paulus Samosatenus Maniel, morum haereseos instaurator, a quo Pauliciani , quos Balsamo perperam confundit eum Paulianistis. Ced tenus recte, Παυλnesiae: ώ ς
νι -- ΚαM..tiavi. miscuis. Idem tradit Matthaeua
Blastares in synops, ubi apertὸ Paulianistas a Paulicianis distinguit. Historia miseella in N
eephoro lib. 1 . Manichorum vero, qui nancrivitieiani disuntur, amicus erat Paulicianorum haeresim in Thracia propagatam fuisse sub
Constantino Coptonymo, Theophanes author est, eamque Michaele Imperatore damnatam testatur eadem Historia miscella in eius vita roria. sanὸ rati Imperator pilism-- - eam tris Marinaes , qui ne Paulleiam H mων. eviralem arimaciaesonem promul Hr. sed de Montani baptietari iubentur c. Ita. υεμλ. λε πυπ- χισαν Iamis. JD. pam Pag. 3 .
, ρον ἐνὶ . Irenaeus lib. s. aduers haeres cap. 3.
- notis . tiari sunt E sevi in Erilesiis.& post pauca, Vari perfectos er Dreprehen biles in omnisas eos soluant esse , quos ct surssus ναι Aebam fiam ipsorum locum magisterii
128쪽
δὰ-, hoc, J Diaconissarum frequens mentio apud rerum Eeelesasti earum scriptores. D. Paulus epist ad Rom. cap. ig. i. Phoeben commendat cum erat diaeonissa Eeel et Cenchreensis , hem. δάπινον τῆς δε κιγκεῶς -κλ-or M. & Ignatius epist. ad Antiochenses sal tat uri δωκ riti. Plinius Iunior ad Traianum d. Christianis scribens , minastras vocat, lib. io. epist. 9 . ari a magis necessariam crediadi , ex duasvis anet 2ιs quae minima de an ν, uid esset seri O pre ramenta Parne. The do retus lib. 3. cap. I4. min. γέ τι em me iata c. 4 , s m τῶ δ ιιία Φον c. Ρε μὰ- me. Mulier queiam instris ob pietatim , ct iu es nissa hanore dignara. & Soetomenus lib. 4. eap. a . scribit Elpidium Sata num Epi scopatu exauthoratum , quZd Nectariam quandam ob iusiurandum violatum eomm nione interdictam , poenitentia nondum peracta . ad diaconissae dignitatem ad lasset.
legendum δαμια ex Nicephoro eonstat lib. s. cap. 4s. non δώ-ι , ut perperam habet Graecus vulgatus eodex. Epiphantus -1Uυπι- δε ι vocat haeres 19. & Laodicenum Concilium can. iis . huius eodicis. De diaconisiarum autem ministerici vide annota ad Canonem I93. huius eoiueis. Imbin accipitur pro oriadinatione seu consecratione , non pro senedictione. sie d. Canone is . huius codicis &pas sim. Duplex enim olim fuit γο - , αλογα videlicet & χ emisi vi, ut ait Tharasus patriaracha CP. Act. i. Concis. Nicaeni II tom. s. Coniscit. nec γε dimis sempeI fuit consecrationis symbolum, sed de orationis super hominem, cui manus imponebantur. Impostionis manuum quoe ad ordinationem Episcoporum &presbyterorum pertinet, meminit D. Paulus I. Tun. 4. I & cap. s. II. & optatus Maleuita nus lib. I. In Donaram seni ha sententia latar
nam est. HIe enim impositio manuum pro ordinatione sumitur, quam iterari non debere veteres iudicarunt, adeo ut si Episcopis in haeresim lapsis, vel ab haereticis oriunatis, posteaque
poenitentibus pax daretur impostione in nutim , s in suo gradu manerent, non erant iterum ordinanda. vide quae supra annotauimus ad can. 3. ISostio veth manuum benedictio ius adhiberi fuit solita, ut iam diximus, lapsspoenitentibus, & redeuntibus ab haereticis ad veram Eccles . Cyprianus lib. 3. epist. 34. Nam cum in minoribus precatu agam pec tores poenitentiam iasta tempore , ct seundum disii in oraenem ad exomologesm veniant, ct 'ν manua impositionem Dissopi ct Heri ius eo iani rionis aeripiant. Item bapti sitis. Hieronymus contra Luciferianos: An neseis, inquit, etiam gulosa rem hanc esse marem, in επι satis postea manus imponantur , ct ira istiore Αν Spiritus sanctus. de Cyprianus epist. s. ad Iubaianum: diuod nune quoque via nos geritur, ut qui in Ecessa ba iasantur, per praepositos Ecile erant ν, ct peν nostram arationem ac manus impostionem Spiritum s sum eonsequantuν. Omnem denique electi nein euiustiis Ecclesiastici ministri per eiusmodi manuum impositionem Olim fieth consueuisse dubium non est: nec enim diaconisse, hyp diaconi, lecto tes . editeraque ministri ordina hantur , sed tantum taper eos fundebatut he nedicto per orationem ac impos rionem manuum. vide annot. adcan. 3 3. Infra.
., is Melisa ,νυ κλ νοmι , &c. I. Vetus Pag. 3 mos Christianorum fuit, genibus flexis, seu de Caa. a geniculis adorare , ut loquitur Tetrullianus. Eusebius lib. s eap. 1. de Christianis agens qui4n legionibus Romanis sub M Aurelio stipendia
λαμ- ιγι, era; -- -- δ No ἱκιάαι παmariti. In prae 'saque acie, genu flexo in temram usiae , qui nostrarum precatio m Wopriis mas est , ad supplieandam Deo esse eo efas. E eipit autem hie eanon diem Dominicum & meiadium interuallum inter Pascha& Pentecosten, in quibus pristi stantes adorabant In memoriam Domini eae resurrectionis Id testatur a thor quaestionum ad orthodoxos, quae lustino
mone , qtia ἀμώo inte fecta es . liberari s mas. & de Pentecoste r e, , οὐ κλίνι- μνυ, .m,ri αδλιαμ. πν ἀ-ia Φ Mesa r. In qua g na non sinimas , Dad eodem loco habenvi sit, qua damimetis Aes. Tertullianus de coron. mil. cap. 3 Die Dominica ieiunatim nefas Arimas, vel de geniculis Morare. earim immunirare a dia Pascha in Penterasten usque gavidomvis & Hi ronymus aduersus Luciferianos: Die Dominis. est pra omnem Pentecosteri nec de Mnlariis ad rare , est ieianium solveν. . maliaque qua scripta non sent , rationabitis sibi ossematio vindLeauit. Legimus tamen D. Paulum ipse tempore quod intellabitur a pascha ad Pentecostenin Tyri litore positis genibus adolasse , AchApost. cap. 21. 3.
129쪽
ω- a miseristis r. ωJ Diaconi olim panem& calicem ministrabant populo. Iustinus Maria tyr Apolog a. ii Oo... ων , δάοα-
cerdotibus gittibulum .si λεῖ, & οῦ-,nos i significat, in diaconis illud ministerium decla rare , quo, dato Orarij signo, actronum sacrarum ritus & ordinem in Acrabantur. Id testa. t ut Matthaeus Blastares in synops Grreorum Conciliorum nondum edita, his verbia: ώρ
-Diaeoni Oi orarium ostset, sacerdotibus assistentes ct sacri us is orationes obseruan-res , peν orarium eis qui sunt in ambane diaconis si rimant . quando oponeat mel ad careehumeno, Oel ad fiatis orationem sectrae. Sie in Iudaeorum synagogis, legem c pulpito recitanti aderat aliquis manu sudaritim tenens, qui populo signum dato ut amen diceret, ut ex Rah- binis doctissimus Casaubonus in notis ad Vopiscum obseruauit. de Oratio vide annotat. ad
λῶμα N- ναγκ au J Gregorius Thaumaturgus Episcopus Neocaesariensis in epist. canonica, quae apud Zonatam 3c Balla
meminit Gregotius Thaumaturgus d. epist. can. 11. de Bassius in epistola eanonica 3. ad Amphi
riam commisit. annis quisvicim o Ραιιον quidem aηωis . Morans s qianque vere , MLosrquatuo , Hecumbens s ct uno . sum. Est a tem - νεκλα,πιι, esim quis admisso peccato extra Ecclesiam stans , eum luctu & lactyniis eos qui ingrediuntur orat ut pro se misericordiam Dei elicerent. Graecus scholiasses Harmenopuli in epitome canonum sect. s. tit, 3.
. m. ἀχά 'I Ioram. hoe est , sana extra Ecclesam, ct ingreLentes orans, ut pro se preces fana χι. Hime eleganter Tertullianus di xit. Fratristia legationes deprecaιionis μὰ amiangere. & Cyptianus lib. epist. 1. Panitemi depura ianas errarem misturum confiteri. αυικλα --.ι exemplum extat apud Eusebium lib. s. cap. as. ubi de Natali quodam agitur ,--- ια.
isti emnium , non modo clericoriam . sed etiam Decori m , muti lamen tione pretiolutus , in no vi G- miserationes omnem pretio uis
Ecclesim . ιι inia entiam sibi a christo rami miscti sus pro ipso pressus implorarent. de Synestis epist. 6 . ad Theophilum Alexandrini 1
Las iantim Iason ream feril iniuriarum , iste Λαιm p aeniem confus e probationem , ponam feri , prahibiius Ecclesiasica communione. quamquam emisit Iac mas ex paenitentia , orpualus seu ex istias panam deprecatas A. v mm eta mansi in his qua aurara saerane e fiatiendi autem auctori rem ad seram sedem remisi. εὐαMe autem est, eum quis extra Ecclesiam stans, diuinas scripturas auditusque ad lectionem sancti Euangelij. Scholiasses Graecur
his es stans foris in narihera, hoc est, prodr mo siue porticu templi. vide annot. ad can. sci. insta. -π rum, cum quis intra Ecclesiae septa post suggestum stat, & eum eatechumenis egreditur. Idem Scholiastes: ooe
techumenis extras. Guum e meminit canon se huius codicis. est autem , cum quis cum iidelibus orat , necdum tamen ad sacramenta admittitur. in . . . ait idem scholiastes , -
xω εχασπιις Mu&e J Id confirmitcan. 98. huius eodi eis, & Damasus P. R. in epistola ad Episcopos Numidiae tona. i. Concit. Chorepiseopis, inquit, non liceas Fuerdotes con-
130쪽
ρerara irae distanas. Leo I. p. R. epist. 38. ad Episeopos Galliae Ae Germaniae de Chorepisco pis loquens inam q-ν is, inquit, eum Disc pupliarima istis ministimaram communis βι ἀψιΛ- satis , quadam tamen Eecisasticia regulu s prahibita noti ina , sicin presso inritim es diae mmm conseratia. Chorepiscopi autem dicuntur qui in regionibus, agris aut pagis praeposti, officio Episcopi sungerentur . veluti vicarii Episcopi. Horum frequens mentio est apud scriptores Ecclesiasticos, & in subscriptaonibus Conciliorum. EM. 37. H-ὰέν J Dominicum pio templo seu Ec- n. M. Hesa h;e aecipitur. Si e can. so. 33. S ID. h ius codicis. de in edicto Maximini pio Christianas, cuius exemplum extat apud Eusebium
extrueνe eonceduών. & in vita Constantini iram a , inquit, qua eram Dea corasecrara, D mim nomen assinae ni, quod nomen non ex hominisus , sed ex ipsa amnium Domino iam f., ι impositum, re pre ora Domini sunt appellial . Sica A Ruis num lib. i. Hist. Eccl. cap. 3. Eadem notione Cyprianus Dominicum dixit, serm. de
cis , qua in Doministim με sacri eis venis. F.. ,8 insin iaν J Presbytetium liae aecipitur C. , , . pro consessu presbyterorum, cui praeerat Epi
scopus. se in epist. I. ad Timoth. cap. 4. t με
n secatus secere . e sitiam ctransessores Episcopis
Cornelius urbisRoini Episcopus apudCyptianum lib. s. epist. ia. Omni acta , inquit, a. maperiata piacuit contrahi presbieriam. Pius I. P. R. hoc nomen Latinὸ exprimens, Senatum dixit, in epist. ad Iustum Viennensem Episcopum tom. r. Concit. Mutarie, inquit, Senastis pan-peν Christi vad Romam cini Muras. de Hieronymus epist. ad Rusticum , Delisa hasei M-
n. 3 . ως J Honorius &Theodosius Impp. l. i9. C. de Epi se & cler. Eam qΛipνababitims . cuti aisciplinim agit, Aeolo ν. consonio sororia appellationis non derer. Ita solebant quidam clerici propudia sua, sorores appellare, di sub
hoc pietatis nomine vitia sua obtegere. Vt non male in eos iactaret ut illud Martialis, Q is non taleat Fatilia sariis Uxorem . Themisen . baser forares.sie & ea notione stat rum appellario. Interpres Lycophronis: αυεε,οa πιι
tarum, sal eomm quos appagam .itimi aluus enim nominibus men/ri malignis s. θλιγε sua, rapient vitam 9 sed avi seia habitant, auet tam pavirentibus solis ct filiis . aut veri se tribus. H iusmodi erant λυδεί- Mi S άγ- ὰ . hoe est virgines, quae . ut ait adieronymus i pist. . nia Ocean a caritate nomen trahmues quasi spiritali amore coniundiae , sic dicebantat ab illis penes quos habitabant Ecclesiasticis. quo Prum sne nuptiis sub alio nomine v voles erant concubialis, die retrices. vide annot . ad can. s. 1iipta . . '
rum et γε .e ἐιείρ. J Craria seruatus , id est di- Gn. M. . uino beneficio potiusquam proposio , & animi ea, destinatione. 13 etiam profani seriptotes de fa ' ato & ui nummum usurparunt. sic Plato lib. s. de legibus, quo loco poenam eius qui cum hominem vellet occidere vulnerauerit tantum, mitigan/am hae ratione eenset . quod daemonis beneficio potitis habenda sit gratia,qui & illum mortis periculo, & hunc imminentis supplieij grauitate liberarit se IC. l. 3 a. ff. ad leg. Iul.
de adult. Licet inieνempta adiatiere matio super rixeris, pontis gravita vivisera. qua riparariss xerat , magis fato quam volantate eias semina est. vide foractium lib. c. rep. quot. cap. 94