장음표시 사용
181쪽
C.XI. De Legis inrogatione, c. IS Itur ab oneribus communibus exemtio et Praeter legem , quando aliqua conceditur facultas iisi, quibus de jure non competit, sed sine ullius praejudicio. R. II. Privilegium dividitur r. in reale, & personale. Reale, quod conceditur ratione rei , muneris, vel status. Ρersonale, quod directe ipsi personae conceditur ratione sui, sive in ejus favorem. Hoc assi-Xum est personae, cum eaque extingitur'. Reale affixum est rei , & cum ea perseo rat, & exspirat. Dividitur a. in Ρrivilegium contra jusseu contra legem, & in Privilegium praeter legem . Prius est odiosum seu strictae interpretationis . quia licet sit favorabile privilegiato, est tamen odiosum, quatenus exorbitat a lege communi ; nisi datum sit in favorem caussae piae &c. Posterius est latae interpretationis, si in nullius cedat praejudicium .
182쪽
T Ractationem de peccatis aggredimur,
sacris animarum Μoderatoribus magnopere necessariam. Sicut enim corporum medicinam exercere nemo potest , nisi morborum accuratam sibi notitiam comparaverit ; ita spiritualis medici munere nemo fungi valet, nisi peccatorum quae animae vulnera sunt, sufficienti ac sblida cognitione sit instructus. Igitur qui fana darum animarum curam suscipere cupir, tam necessariam hujusce artis notitiam non aspernetur.
183쪽
De Peccati Natura , Divisione , Distinctione , o Gravitate.
f. s. De Peccatἰ Natura , Divisionei Q. I. cri modo definiatur Peccatum 'R. Peccatum recte definitur a r. Minino ita. 22. contra Faussium cap. 27. Dictum , factium, vel concupitum contra I gem Dei aeterinam . Explicatur definitio . . Dicitur distum, fabium, vel concupitum quae Verba materiale peccati produnt , actus scilicet humani substantiam , quae materiae instat aliquid est hono &malo Commune . Dicit 2. contra legem Dei aeternam quae uerba sormale denotant peccati , sive actus malitiam, quae in oppositione cum lege consistit Ita hanCab Augusino traditam peccati definitionem explicat Melicus I. 2- q. F.. an. 6ωRursus haec Utini definitionis verbae , dictum , factum , concu Itum Omnia concludunt peccata , siquidem peccatum omne vel mente , Vel ore , vel Opere perficitur . Particula autem contra
184쪽
Iesem Dei aeternam significat peccata omnia, etiam quae direete sunt contra humanas leges . Lex enim Dei aeterna praecipit omnis praecepti humani legitimi observantiam . Quare qui illud non servat , viOIat Dei legem , peccatumque committit ,
dicente Apostolo ad Rom. III. Qui ressit potesati, Dei ordinationi re Bit. Demum in laudata definitione implicite comprehenditur etiam peccatum omisi
sonis, actus nimirum praecepti omissio . Nam sub facto, dicto, aut concupito comprehenditur non dictum , non factum, non concupitum cum affirmatio, & negatio ad idem gehus, ut ajunt Logici, reduca
Peccatum porro a Summistis definitur: Legis diυinae violatio libera , sive actus libere factus, vel omissus contra legem Dei. Definitio haec explanatione non indiget , cum recidat in allatam a S. Augustino, nisi forte haec solum particula libera violatio. Nam actio vel omissio contra Iegem ad peccatum imputari non potest , nisi sit libera vel in se, vel saltem in caussa vel p riculo , cum ad impossibile nemo obligari possit, ex reg. 6. Iur. in 6.
Q. II. 9uid sit peccati macula pR. Maculam peccati sitam esse in pri-Vatione gratiae cum ordine ad actum Praeteritum . Quia sicut tu corporalibus , ait
D. Thomas I. 2. q. 86. an. I. macula dicitur I
185쪽
C. L De Peccatἰ Naturae , oec. I 61 c tur , quando corpus aliquod nitidum perdit
suum nitorem ex contactu alterius corporisς ita metaphorice dicitur macula animae δε- trimentum nitoris, quem ante habebat, pr veniens ex contas ta metapborico , quo anima inhaeret aliqu bus rebres per amorem contra lumen rationis , disinae legis praecipuus autem animae nitor , quo per peccatum privatur, est gratia sanctificans . Q. III. Pqomodo mccatum dis datur R. I. Ρeccatum dividitur in originale,&perso tale . Illud ex Adamo contrahitur , hoc propria peccantis voluntate commi
R. II. Peccatum personale dividitur mactuale, & habituale . Prius est actus inordinatus , & difformis regulis morum :Posterius secundum aliquos est macula rein
manens in anima ex atau malo non retractato .
R. III. Peccatum actuale multiplex est I. vel est cordis , vel oris , vel operis . Primum corde perficitur, ut haeresis , Odium &c. Alterum locutione completur, ut mendacium, blasphemia . Tertium opere consummatur, ut homicidium , sertum&c. Hanc vero actualis peccati divisionem in Peccata cordis, oris, & operis S. Thomas exponit de variis ejusdem peccati gradibu ,
inquiens I. a. q. 72. art. 7. Iracundus enim
ex boc, quod appetit vindictam, 'rimo quia dem perturbatur in coiae , secundo in ve ba
186쪽
r εχ De Peccatis ba contumeliosa prorumpit, tertio vero pro-σedit usque ad fas Ia injuriosa , idem: 'patet in luxuria , oe in quolibet alio pec
z. Peccatum sive cordis, sive oris, sive operis ratione objecti subdividitur in ea quae sunt contra Deum , contra proximum , & contra seipsum. Quamvis enim omnia peccata injuriam Deo inserant, distinguuntur
tamen ratione virtutum , contra quas directe peccatur. Quaedam enim peccata peculiari modo Deo adversantur, ut sunt pec
cata , quae impetunt virtutes illas , quae Deum pro objeelo immediate habent , ut fides, spes, caritas, Sc dicuntur peccata contra Deum . Quae vero violant Virtutes proximum respicientes, ut justitia , misericordia , vocantur peccata contra Proximum. Tandem quae opponuntur virtutibus institutis ad proprias passiones moderandas, nuncupantur peccata contra seipsum , ut temperantia, fortitudo.
3. Peccata contra Deum , seipsum ,& proximum subdividuntur ratione modi quo committuntur , in peccata commissionis , & omissionis . Primum in praecepti negati vi transgressione consistit ; alterum
est contra praeceptum affirmativum , quo actus bonus praeceptus omittitur.
q. Peccatum ratione subjecti dividitur in carnale, Sc spirituale . Illud in delectatione carnali consistit, ut gula, quae Pe fici
187쪽
quae sunt communes nobis , Sc brutic 'Pritualla vero ceteris paribus gravi a es ie , eo quou pluς habeant aversioni. a Deo ex qua procedit ratio culpae , & ad mit
unitur , ossitus humanus tantum
188쪽
IO. De Peccatis. natκrae ratisnali disconυeniens r Hoz vero
otus humanus Dei offensim us , distoiseus amicitiam Dei , poena aeterna dienus. Quam futilis haec nova peccati divisio sit, patet ex hoc , quod qui peccat contra rectam rationem , simul & indivisibiliter Peccat contra legem Dei, & sic Deum offendit cum recta ratio nihil aliud sit , quam aeternae Dei legis participatio . t
Unde quaecunque rectae rationi opponuntur, aeternae quoque Dei legi adversantur . Insuper peccatum ut naturae rationali dissonum attingi nequit, quin simul attingatur implicite ut Dei offensivum, ac
proinde divinam rescindens amicitiam , ac Poena aeterna dignum. Nota, duo esse principia , ex 'quibus erronea de Philosiopbismo doctrina orta est. Primum est: actualis advertentiae necessitas ad peccandum, ita ut si quis actu non ad- Vertat ad Deum , aut Dei legem , R ia Deum blasphemias proferat, aut in ProXimum contumelias &c. tunc ob actualis ad-Vertentiae defectum , philosophicum , non theologicum peccatum committet. Verum quam laxa sit doctrina haec , & quaenam absurda eam consequantur , infra eXpendetur .
Alterum principium , quo maxime nititur Pbilosopb mus, est invincibilis Dei ignorantia. Qui hanc defendunt, philosophicum peccatum propugnenr necelle est. .
189쪽
C. I. De Peccati Natura , oec. I 63 Athei enim , quos vocant Negat vos , Deum invincibiliter ignorantes, elli flagitia atro.
ciora perpetrent, peccabunt quidem contra reliam rationem , non Vero contra Deum, quem Cum ignorent, offendere nequeunt :nec per illa perpetrata scelera promerituri sunt poenam aeternam , sed temporalem,
qua a Rep. hujusmodi flagitia puniri s
lant . Ρraetextu hujus invincibilis Dei ignorantiae Charamuel in Apologi a con tra Fagnanum Atheos ipsos in Caelum immittit . Sed erroneum quoque eme hoc
alterum Philosophismi principium , Deum
nimirum posse inculpata nesciri , Communissime ostendunt solidiores Philosophi, apTheologi. Imo quod docere quidam recentiores Moralistae ausi sunt , non est ausus
di ipse Epicurus, qui apud Tullium lib. I.
de Nat. Deor. amrmavit Dei cognitionem
4se nobis innatam , atque insitam , ita ut nuuum sit genua hominum , quod Deum ignoret . Merito igitur Arexander VIII, anno 369o. Philosophismum diris devovit in sequenti damnata propositions, nimirum quod peccatum pbilosophicum in eo , quἰ vel Deum ignorat , vel de Deo actu non cogitat , sit grave peccatum , sed non sit Mensa Dei, neque peccatum mortale dissol. vens amicitiam Dei , neque aeterno poena distrum ν
190쪽
165 . De Peccatis. . 3. II. De Peccati Disinctione . Peccata ad invicem distinguuntur specie,
di numero . Specie quidem, quatenus spe- i. cialem habent malitiam, per quam unum peccatum essentialiter ab alio differt. Numero Vero, quatenus actus sunt individu les, & eorum malitia est ejusdem naturae. Sic furtum a furto numero distinguitur; sed furtum specie dissert a fornicatione. Porro malitia actus peccaminosi est oppositio ac difformitas, quam habet cum aeterna lege, ac recta ratione.
De Peccatorum Specisca Di inditione. Nota L Specifica peccatorum distinctio proxime peti potest vel a diversiis peccatorum objectis , ut docet D. Thomas Ivel a diversiis virtutibus , quibus peccata opponuntur, ut habet Scottis I vel a diversas praeceptis, quibus peccata edversantur, ut affirmant plurimi. Nota II. Peccatorum objecta specie distinguuntur per diversiam repugnantiam , quam habent cum aeterna lege , ac recta
Virtutes dicuntur diversae , Suando specialem ac distinctam habent bonitatem.