장음표시 사용
211쪽
ipse, eiusve assectae, Psi uel thoc nomam repreliendunt ; nec alios esse volunt modos eos, quam Copses illorum ab traditorum. Sed duplicis adhue defeeliis doctrinam hanc insit mi illim Nempe quod syllogismorum simpli tum modos Fre iis non memoret; at'ue syllogismos quos vocant) tam firmomittat omnes, negligatque: ciam tamen & hi es illi frequenti usu occlinant, justimque habeant & naturalem concludendi vim. Sic enim Ramus schol. dialech lib. I. cap. ix vox
legidius in imayliaque Aura concus vin μέν I. Sunt inurea Connexi, - - gen rum ; sunt disjuncti, is non item generum; quibus etiam M organicus in Ar ston quenDus utitur, quam fmpncitas A se ex seras. Emquidem fatemur ultro, tum justam horum consequentiam, tum& fir lientem usum,
idei ue faliurum filis Ie .AEUIuribus non est quod dubit iis, ct legitimos esse syllogismos. Sed ne mus esti ab Aristotele omillia, aut alios hos elle a modis ab illo traditis. Modos Pr Hos quod speetit; jam alias rem absolvimus Thes i. ὶ ubi ostendimus, Tropessiones sutilares, quia illi 'rit Hai vocant, syllosi sinum quod spectat, tiniser ses' ese omnes. Adeoque ipsorum quos vocant Modos Fr rus, non alios esse quam Aristot uirum in prima figura in Narbara, Curarent ; sin secunda in Cesare, Cimesres ; in te tia Darapti, Aeti m. cum alias iam sustus ostensum est, non opus est ut hic te.
Superest ut ostendam I quod Naesentis instituti est Syllogismos rei pube Os, aliosque
quos vocant om stras, ad Aristotelis Caret isos, quos Sis ictum modos vocatu, referemesos esse, atque ad horum normam emendos.
Quoniam vero, cum P. Ramo ejusque allectis, mitissimum hic res est; inter quos me reliquis D nammm seligo, ut qui Rami velligiis prestius insistit, ejusque mentem satis fibdeliter exprimit; neque ab eo irae in re diiciunt, quod sciam, alii sive qui Rumo diserte nomen decerunt, sive qui Ramaeam destrinam cum Aristotelica conjunctam volunt, sive suo centuriatam:ὶ operie pretium erit despicere, quousque nos inter conveniat s ut quae domum sit differentia rectius perspiciamus. Non negat Dinnamus, quin syllogismi simplices omnes, ad Figuras Aristotelicas reserendi sint; modosque ab illo assignatos: saltem si, quos ille Proprios appellat, reliquis accenseantur.) Nullos enim vel ille , vel ex Ramittis alii, agnoscunt alim syllogismos simplices,
praeter Modos Aristotelicos, & de quibus jam ante dictum est) suos Proprios. Quod &ipse diserte tradit, M. 2. cap. Io. pag. 6 Ο, 6 I.
agrara opstionis ti malae ct compestae, ingumentum es pars re ua a lib. 2. cap. I 3. P Iis. De v bus, mesae O cimpositae post dicetur. Interim hujus inodi syllo sinum. Si Meraus es Animal, Socrates sentis; . Sed, si Socrates s --, Socraus es animes: A socrates es. --, Socrura sentit. Aut etiam hune
auesso su a horizontem conisi Iur, Hes est ut ex solis propositionibus compositis seu hy theticis contiet, pro sillogismo catego. rico seu simplici habendum vult: ut ibidem patet, &sag. 7i6. ubi & alios culpat quod secus senserint; eo quod non tota qiuestio, sed pars conssequens, cum medio disjmnitur, in Propositione; pars antecedens ia Assumptione. Et quidem rectissime: est enim syllo gi sinus in Barbara; ut post dicetur. Atque hoe ipsum ibidem monet eru que accitaere in m siuiombus relatis. Qiuenam autem illae sint, ostenderat lib. 2. - . s.ρ. 19s. Γ Relatio inquit Gl multiplex; nimirum, Relatio es lentiae cujus notae sunt is qui, ij qu,;ὶ ct L i cujus notae sunt tibi ibi; ὶ qua ad simplicia axiomata referendae sunt: relatio Consequentiae, Causis, & Temporis, quae inconnexis locum habent: relatio Qualitatis di Quantitatis, in Copulatis; quatenus scilicet alablute enlinciatur. JQuare autem Relusionem Temporis cujus notae sunt quo u Iu- ὶ non perinde ad Sim- Mesa Ax rata referendam vult atque Relao nem Loci eugus notae tibi ibi ;) non video: nisi propter id quod ex X mo quem sequiturὶ citat, s. cinctatae si enim motaris
his iam HI nempe qualis in syllogismo connexo quando proposita es relara temporis. Non advertens quod in hujusmodi syllogismo maeus pondet, dies es: se uua - . rimi ora sese: in Assumptione & Conclusione, Vox nunc latet quidem in veris es' E e praesentis
212쪽
metanis temporis;) sed subinrcligenda crat, non minus quam vox his in relatis Loes; purari suo abi, dies in . sed Sul Met , δεν binae ei es - , - .se uini sit; cum tamen Rerumum Te diras cujus notae sunt 2 ναῶ T- manc vinea ιν cujus notae 7 'Τ dicit utut possit quidem tieut illud) C meo θί 4nu Propositio esse; non ita tamen semper esse, ibi m apte minet, sed a Z π- ,- cem fert e, quintra min ista sed 's consequoram ori uime ae o utim: qm inquitὶ semper At, cum de certo desinum gemines e . Cujus Exemplum hoc ipse praebet, Cum Iu es m Ginor' arsas es ;
Et quidem, hoc concessis, non video quin & omnia ut loquiturὶ Temmisam militer ad syllogisnum simplice eierenda sint. Nam ruide est sive dicam, I sim να- ω es m em sive simpliciter, Soles is cro, Nam & hid subintelligitur δε- i ii Le remore, utpote in verbo est uaclusum & consignificatum. Vel, si ne hoc quidem subintest tam vel unus, sed saltem P quando M; eum sie syllogisnus simplex erit; pura, Cum stum te e) sues m Cancro, Uas est, ME AEquando I seu Moo tem re) sues mono . , ,et uaria si ii a quo tempore ὶ stius Hoc tantum interesi; quod Sillogismus Jam nturus est in Dinis propter assiimptionem& conclusionem particularem ;ὶ qui prius propter tum allum diam tum conclusionem singularem, adeoque universalis vim habentem mihi quidem, iberat in Bumbara; sed juxta illa squi singulares habent pro particularibus ) in D 7 , bis Retitiones Riamtuatis, α ualis,ditici; resert ipse oti no ibidem p. 723 imos sun ces ; emmiam m Minymoes relam non sua quaestio cum a iumenta aes MI,
Item, Ubi hol plendet,. Hes es , '
Ergo aioue aries es. Vel, Sed hic Sol l reddi: Eito hic aera es. . vel, Mae iacubi Su Ipse es: Ergo iaculi dies est. Habendi erunt omnes pro Syllogista simplicibus, seu Categoricis: idqbe vel in Arbara vel in Durii, prout Minor & Conclusio sunt vel Universales vel Particulares. Atque, eadem ratione, etiam hi, . . - αρο-ο IM 1plendet, Hes es; .
de Returioribus ut loquitur una'audicandum est, ipso ludi ruta . e sentiunt suns animisa' omines somnes, abrui, hi, sent τοῦ
lusiones vero quas vocati ons entiae, ut Quoniam sentili ergo est animal, muni id iis sinquit is opstionibus 1 in arum Acum hiarere; adeoque ad rem praeientem non spectant: Praeminae quidem cum Confusione syllogisini siccorium solent: quod non muris in Ompositis quam in Simsicibus Syllogismis contingit. Verum quatuor adhuc nec plum ) Modos esse volunt syllogisni Cum si , quos aulum A. rum metum referreas in contendunt ;Duos Cinnexi, totidemque Misum syllogismi modos. Quos causantur Arisuelem vel non αν-se vel alum πω si cum tamen re
213쪽
Ego vero hin modos arsur=m I cum aliis ecora disse O servisse contendo, usi s quod ipsi observant in consimiasse: verum & ex is Ulateis doctrinam hane re et bis
G semct innuim ipsum diserte UErit ibidem Muraramur, m. Ias sed perperam addit, mIDIE I gogismis co irante: Nego autem, hos alios esse , modis ab illo allignatis, aut aae nultam ex Dibus flauru referri rise. Modorum C eorum prior est, qui assumit anu dens'consequens conclutat, pag. u. qualis, verbi gratia, hic est
το des es. Hoc est, explicite,
Quippe eadem praecise sorma in his conspicitur atque in illis. Adeoque t siret illi primm in vel in Mi bara vel in varii, censendi sisnt, prout Ailamptio & Coiu lusio sunt vesuniversides quibus Singulares accenseo 3 vel Particulares. Ut non sit cur is seselem vi semus, quasi modos hos neglexerit re oberit . Addo : Qua ratione pag. cn. ut supra dictum propositionem hanc GH seu quo ADAM A ibi eoωοὶ dies es, pro Axiomareflv admis tri eadem dc hanes liter admisisse oportuis It ' seu quo tempore UDA ei, muς serues rem re aera es: Atque hane pariter, Si is a quo Osu IMI et, tum seu illi easti iura es. Ut non lirent necesse, vocem in Ossae in t supra memorata ὶ syllobsini Con lati desublime inseruisse. Syllogismi Cinnexi, modum alterum definiun* qui ussit consequensus tugur anteceAens: quatia, verbi gratia, hic est,
214쪽
Sunt utique hi, 'riter atque illi, vel in cime es, vel in orare, prout Assumptio & comclusio sum vel Universales quibus accenseo Singulares vel Particulares. Item ; horum, non minus quam illorum, Propositio major, pro simplici Axiomate habenda eriti Neuter igitur modorum S elymi cinnexi, ab Aristotele vel neglectus est, vel rejectus, nedum quod insinuatum eum in ves non cQuisua ves nonagnuus. Sed nec meliori jure queruntur, Axiomaris compositi ae dimam ab Arisaeis net Aramese, lib. a. cap. s. pag. 86. cum lix ipsa quae vocant ini musa Composta, non alia stat quam qualia ipsi pro phcibus habenti Ad ue, quem supra ansinuavimus, syllogismus,
EVO, ii suIupra horizonum conspicitur, Hes essa uipollet huic omni casis quo MI --, aera est; Sed, omni casis quo Susupra hori rem conoritur, suo at, Euo, mim casu PO DIupra horionum con piratur, Hes es. Quem syllogismum esse in morea, atque ex propositionibus Cat ricis simplici hne quidem ipse Ramus inficiaretur. ahquipollet, inquam. Si non quoad Grammaticam cons monem, quae hie non a tenditur; saltem quoad Connexionem LN-- Qi dum eadem manet; qqantacunque sit alias phrasium variatio, transpositio partium , aut etiam Ellipsis partis iubintelle aliave crypsis,) eadem a menti vis manet, idemque syllogismi modus censendus erit. Quod nec apse Rametus inliciaret ut: qui quas vocat, non admittit noum esse syllogismorum modos ab iis ad quos, cum restituuntur & explicantur, deprehenduntur pertianere. Quo spectat quod ex R citat Dounamiu, L 2. α s. p. 61ὶ uapropter ora διbitari uerit, explenis me desunt, amputanis quin supersimi, ρορ υ pu isset in focusatim reaede a Vt; Atque ex Aristokie, Prior. l. I. c. 33. Σκ- ον δε Am-ει -- υ
Vel, AI nox non es; ro aera ess em ego modum sed non ira taundum 1 letitimum esse eontiaci Nego tamen ves esse in teli ignotum, ut qui passim occurru, vel alium esse ab ante tradi im
215쪽
The s a. Ad Categoricos reduce HE
Est utique propositio illa, aera es aut nox es, atque ad eandem formam alie, in curta Iocutio, adeoque ambigua, spro subjecta materia aliter atque aliter exponenda; ὶ sed &sensu icdundans, duas saltem propositiones includens, quarum una sblum cst syli gumum utilis.ὶ Nam ne plura nomnem in de Loco, de Tempore, de Casu, exponi potest ; est tuum singulis gemma. Conclusio scilicet illa verbi gratia ) Euro Zeses ; telligi porcst vel Zies est usi rue, vel asicubi, vel his, si de loco quaeratur;) vel δε ver, vel
a Pana' vel niore, ii de tempore vel f si iiij inim, vel buo, vel praesenti casu, dies est: Atque altera, Bgo vix ea, totidem saltem modis est exponenda. Eaque propositio, AEu aera ea am nox, de Loco exposita, has duas continet, GH seu quo Aco non es Aos, vix I; α ubi non es vix, aedes es; de Tempore e lita, has continet, cuam Z seu quo tempore ) non est aera, nox es quando non eu nox, ae es es ; de Casu e polita, has continet; S seu quo cassu ) nou s Her, nox s non es nox, aera es. Quarum, sita tem Oconcludendum sit, in singulis redundat pars prior; si n mi, pos Arior. Syllogismus enim sic procedit; Nempe, li Noctem esse concludendum sit,
Patet itaque syllogisimos hosce omnes, cum explicite exponuntur,ὶ non alios esse Mam te traditos; puta vel Relativos DG ut loquuntur illi, vel Reluti s Temporis, quos ipsi pro Simplicibus admittunt; ) vis annexos, modi primi; quos ad simplices reducendos cile sam demonstravimus: ὶ & quidem, verba ipsa quod speelat, indifferenter esse vel hos, vel illos, vel istos; sed, nunc hos, nunc illos, nunc in pro scopo disputantix Id talem interest; quod Major propositio, disjunctive proposita duas pluresve in se
continet propositiones, quarum una sola est ad syllosis mum utilis; reliquae, quotquot sunt, superiluae; quae redundantia si amputetur, quod relliquum est formas ante traditas exhi t
Zuas, inquam , piso Uis; nempe tot saltem quot sunt disjunctionis membra. verbi gratia; Disjunctio haec quadrimemuris, Arit Heres, aras si as, aut AHumnus, aus memoHas saltem in se continet propositiones quatuor,s nec Ver es, nev c Gias, nec Aruumnus; Hyrem es: s nec Her, nec e Mas, nec sems ; Aurumnus es : nec Her, nec Autumnus, nec mems; O as es :ω nec sima, nec Autumnus, nec rerems ', Her es. Quarum Tres semper redundania estque una sola utilis; nempe Prima, si sic subsumatiir, Sed nec Ver es, nec Esai, nec Autumnus: Eigo senu en
Mae nec Ver, nec Autumnus, nee H ms: Lingo GEMs es. Quarta, si sic, Sia nec das, nec Autumnus, nec 'ems: Argo Her es. Atque similiter, si pro si exponeretur radem propositio per L Eando, vel Mi. Atque derat siuncto trimo haelenus. Diutinctussecundus defusitur, quiὸPro framepartibus ommibus a mara a mitianum
216쪽
is des ea: Nox igitur non es. Hunc autem modum ab Arisuis noelesbim, aut etiam resemam, non mirarer. Pars gismus enim est, non legitimus syllogismi modus: ut qui ex prae a veris falsam insem possit conclusionem. Exemplum esto s Eum Troyanum cecinit vel Homerus, vel Hi sim ; quod verum est: Se Homerus cecinit; quod itidem verum est ' Ergo, non Virgilius. At hoc falsum est, neque ex praemissis sequitur ;) Uterque enim cecinit. Paralogisti ea igitur est haec argumentatio. Et quidem suum aptum exempliam, Aut aera es aut vix es,M; si explicite enuncietur, huc redit; ut ex ante dactis liquet; Si non in aera, vix in; si non nox, dies :
At aeres in '. x igitur non es.
ali suone, non autem ex rerum Hyris r m sectione pentaeas: Iam vera necessus Lee in rebus es, non in cines me; oritur enim ὸ terminarum nata a, non ex legulma earum Ak sitione: Se nem serum semper cones Dur in his modis. uuae vertatim repeto, quoniam eadem ipsa nobis iam mox dicenda erunt. . uipollemtiam autem Exempli hujus ut a se propoliti, atque ut a me expositi, agnostit Ipse sequente pagina 38; ut mirum sit, eorum alterum ab ipse ut sphilms damnatum, alterum agnitum ut legitimum Sstlligi mum: ὶ verba tum sum, Conmmum axioma, cnuus aMuciares u
gatur, vim habet pro itionis partibus omnibus affirmatae ; ut, si non es dies, nox es: Aut
Hes es, avit nox en. Ergo, inquam ego, cum alterum eorum, ut Parali ismum damnaverit, reliquum etiam damnasse oportuit.
Para gymus, inquit, oit pag. verum is, inquam, ex disjunctorum uno posito tollitur alterum. ὶ Huic initur ut caveatur, definitio postulat, ut major propositio sit partibus omnibus a firmata. tamen non semper est Moesse : Nam, de Morare, non magis v
Aut homo es, aut μα- , Mae homo est Ergo non brutum. Quam hoci Aut non dis A utum, aras non es homo ;S, non es Autum; Erro est homo: Ubi Propositio est non omnibus partibus a mata, sed in omnibus partibus negata: Si qua
tamen sit illic concludendi vis, etiam hie non minus erit. Adeoque perperam a luit ea limitatio : aliaque quae eo tendunt.
Dicent isertasse, sestem dic dum est, ὶ non valere hanc syllogisini formam, nisi de Z- me Me Oppositis, hoc est, quae simul esse vera non possunt: de his autem, validam esse. Puta, quando dicitur Aus Aem esse aut noctem; cum ea Hesse nou pisunt; Altero
Quod quidem verum est. Verum hic r re a stim ea omnia quae ex ipsis modo citavi, mus: Nempe, Necessias hinc in rebus es, nou in inspes NM ; Oriturm ὸ terminorum nitura, quod nempe hi sint immediate oppositi, non ex eorum aes stime ; Ne e verum semper comes Dur in his mοδs, ut, iam ante, aliquot exemplis probatum est, militque innumeris ostendi: in Adeoque non lanco sertimu Θlligi mi sunt, quod ast ae vorem conciticiant, etiam i uere riuciam necessitas haec, non ex rasa ae postisne, sed ex rertimae ostiarum essestimo pendeat. At inquit, cap. 8. p. 61ς, 6r6. E aeuunctis unicum nece is verum ibo; id es, unum, o unumssolum ', & cap ia. R Ii τὶ Disjunctis R. as miscum . Hi nctis υ rum se, ides, unum unum solum, unde assumi ct concludi potest, is unum es, errareisuum non ess. Verum ego hoc nego; Disjunctio scilicet, Aus aera est aut Nox, non dicit horum Gicum esse, hoc estJuum suum, sed fastem Gnum; adeoque non minus verum, sed abunde est, si Greumque. Atque dicenti vel Homerum vel Hirgiliis cerinis belrum In Druse, non insidias it, sed , sortiori confirmat, qui Utrumque ceciniste dicit. Sm in m hoc est non Ditem unam, sed J δεί- unum insinuandum sit; non didendum erit, aut Me satir Hreae; sed, non utramue i hoc est nωθι -isiud: quae Propositio non est Dibu Ia, sed opulara negata.
217쪽
Thessa. Ad Cragoricos reducendi. uos
scissa, ut superflua, parte priore ὶ syllogitimis sic procedit legitimo. Non es aera o mx :Sed aera es : Ergo, - mx. Verum sylloui sinus hic propter rescissam partem disjuncti vani, ut inutilam, non jani dicendus erit S dure stinctus, scit opularus malus. Incaute ergo factum est, quod cap. i 3. p. Ii8. Pio copia am negatam e esudat, tanquam Diuunctae aso natae a Paentem. Ex cap. I 6. p. I 6 , I I, in syllo- gismum hunc ad Diuunctis Detin um ruferat, α syllogisnum, ad Paralogismum: contrarium utique faciendum erat. Nam 1 ira vis inest Disiuncto secundo, ubi posito disjundiorum uno tollitur alterum; non illud propter Dis unetionem accidit, sed propter quae subintelligitur Copulationem maiam. Non sinquam,ὶ quia bastem ad reum, scd quia se utrumque, Quitur, quod uno posito alterum removetur. Ademiae & hcan. 13. p. is, II I8,ὶ perperam ad mur, Composui Pr Arisnem se et esse aeumatam; ejusque desinitioni, vox Pormata perperam inscritur. Nam hujus syllogismi tota vis, a C Urumvis Negatime dependo, i si non exprella ὶ saltem subintellecta. . 'Si tamen omnino volunt ut , Iuncta forma disponatur his syllogismus quod quidem fieri polle nonn*οὶ construenda erit m or propositio, non quod ille vult) expatrii se ias Mi maris, mu Hes es, μι vix es, in sed, ex pinrtibus inrat .s Negaris; Nempe, Aut non es aera, avi non ea nox; quia scilicet utrumque elle non potest: ὶ Sed in aera : eQην non est nox. Qui quidem Syllogisinus est legitimus, sed am coincidit cum Distincto ρ υ; nam Iozi
Verum ne simus porro de nomine s liciti, syllogis inum hunc legitimum esse agni
--s es e, mx: Mae dies es: δεν - mx. Vel, Sed vix es: Et ζο - dies. Nego autem vel Aristata incognitum elle, ves alium esse ab ante traditis. Nam his etiam Maior propositio, Quas in se continet, qiuariun altera tantum utilis est, altera stanper redum dat. Quippe qui dicit, Nino Hes est O nox ; Kaec duo dicit, Mando Aes eis, min est nox; quod nox es, mu es Hes: vel uri aera est, nox non in ; ct ubi vix es, nis es aera : vel denique S aera es, se est nox; si nox es, nou es intes. Quorum primum vide est, alterum superfluum, si subsumatur, Sed Hes est, 'ergo viri vix im subsumatur, Se Oxs, ergo mu ines, secundum utile est, & prius redundat. Absciuo igitur quodsuperfluum est, qui ricit syllogismus alius non est ab ante traditis. Nempe Leda anes es, vix umes di quana uox est,mmes Her, nodi adat.
218쪽
Illae autem in prystione majore ) particulla, amo, mi, &; expoliendae sunt per
Omnis non om Iem rem, Lo quo, G pN tum in has,tum in ante expositis syllo mis: quoniam in figura pruna atque fixunda quo sponant Urbani, Darii; Cum rises, & δεσπου ) Malor semper esse debet universiilis. Dico itaque summatim: Promsitionem Disjundum, .sit dies es, aut vix es ; sic intellectam ut ipsi volunt, nempe aureum in, Ied no in ram seu aerarum es, alterum nos i has in se continere propositiones quatuor; .s aera non es, nox es :Si nox non es, Hes es: Si aera es, nox non es :. nox est, dira non em Quarum priores duae latent in asterum es; duae posteriores in non ut παροψ, seu agro timum f. Eartimque sutcunque constituatur syli misimus i tres s snper redundant, elique una sola utilis: Nenis Prima, si concludendum sit, nox es: Sreunda; si, Dies es: Ter tia; si, neci: mn s : Quarta, si, Dissum est. ipscque syllogismus, abscillis quae redundant, 'non alius erit quam neos imis, ieii ueractis proprie dictu' ex Ilolito antecedente
δεμ seu G u. ih. e. H cmetrue ne me es asterumhium esse vel non es , lath nisi .etru inem vel nitatem; s de atrametro a diare vasta mus, 'M es vel non es, de rellam etiam 'ter-us : hoc en in utram re parum. strvertietur. O nantes en pud Aurumst, resiquo quorue inendemus quo non M. I Qui est syllogi sinus Copiae, tus negatus; pro quo illi, Di juneium secundum, perperam sibi uiuant. Sis aurem senderimus quia alterum non sit, se emus restinum e e. f Qui est illorum D functus primus. J Ubi notandum est, is notelem, ad hoc ut certe pollimus utrinque disputare, s tum ex uno posito alterum tollere, tum ex uno sublato alterum ponere, in expAlle requirere ut ast num solum i non utrumque in aut esse pollit aut π ese. Adeoque non siissicere ut in propositione dicatur, vel sanus es vel inger, sed adden rn non aurem 6 Ianus o aeger, s h. cialterum elle sed non utrumque ; seu, alterum esse alterum non esse. Nam si vel utrum que elle positi, vel utrumque non elle, non poterit in utramque partem disputari. Quod confirmat quae ante diximus, de relliciendo quem vocant Disiuncto secundo, inqtie locum ejus siubstituendo Copulatum negatum. Nam dato, quod necelle siti adurum si rum tantum non esse, seu non noumyue πω esse negato uno reliquum concluditur, qui est Diutinctus ut loquuntur) primm: Dato Vero, quod tantum aberum, seu nan utrumque, st; ex uno posito alterum tollitur, qui est Syllogisinus G surus ne rus. M & paulo siti ius in eodem Capite TU. a. cap. α ὶ syllosis mos quos 'cinnexos v cant, inmm ct secundum, ὶ Aristoteli non ignoratos esse, his verbis liquet Σ - . N
gmae proponit., qu nam posio neces est hoc se , aut, qu rixam At quia nece axis erit, Ii ho P. Nempe, 'tibine vineti ; dispiciendum in rimam posco, hoc necessaris erit. N si hoe es Amon alio , etiam prepositum demon abitur. Qui est prunus moia syllo sismi connexi. menti orem refutare . dispiciendiim ὶ uam in , roris omini: Num s Me qua ex Ar sero sequitur ὶ demonseremus non se ; sullarum eris ipsum μnsium: qui est somndus modus, ut loquuntur, syllogismison xi.) Uterque ergo syllo. gismi connexi modus erat Aristotta cognitus. Ostendimus itaque, Syllogismos quos C m Mos vocant, Aristoteli neque non ci ius neque non agnitas esse : neque tamen propterea erroris insimulandum este, quod praeter tres ab illo Figyras assignatas earumque Modosi non alios esk syllo sinos; nam ct hoc omnes ostendimus ad ipsius Modos referendos esse. Quod erat ostendendum. Addo tamen; Syllogismos hos, compositos di , ut ut sint sicut aliae innoὶ iam dos Aristotelicos referendi, cum tamen sint prae aliis insigniores Crypses, formulaeque frequenti usu notabiles; posse non incommode, vel quod ab Ari tela f. m in) salieni strictim insinuari; ves etiam squod seciunt alii in paulo explicatius exponi: Non quidem ut Modi alii, sed ut modorum ab illo expositorum peculiares aliquot casus; ita Compe dia : ut sint Enthymema, Sorim Dilemma, Dico itaque syllabsint cinnexi, seu s ut loquuntur alii) ' uelisi, sirit Cinae unal, Duos esse modos lesitimos: Alterum, a Pintione inuecedentis ad Positionem Cuns fueutis Alterum, a Sinatione cinferuenias a Sinutionem intecedistis. '
219쪽
Thef. a. Ad Categoricos reducend
Ergo, nec λς es. Quorum ille ad Harbara, hic ad Came es reserendus est Modos autem alios duos; ADMI e Antec cutis, adjublationem Gilequentis; atque A Postime construentis, ad Pini em Antecedentis ; Nempe, O hω, Ium i d; Sed nou prius; Host, nec riserius.
Paralogismos esse: Illum cuidem ad Figurae primae paralogisimum ex minore Negativa; Hunc, ad Assirmative concludentem in Flyra standa, referendum esse. Item; Syllogismi Dis unctivi, modum Iegitimum unicum esse; nGripe, Asinatisne nnbus f pluriumve) ata Positionem reliqui: HEI H vel Hud' ' Mae non hoc; E ,. riguae
Quem ab Earbara referendum elle, supra ostensum est. Modum vero alterum Posi ne unius, M Sublationem rel=ρω seu reliquorum: in Vel Ae, uel ik- SM Me i Eingo, nan Ug Seu S, HL , Ergo, non hoc. Paralogismum elle; ct huic aequipollentem, Si non hoc, tum iita Sed hoc I; Eigo, non lata Seu Si um iEM, Imn hoc: Sia i uae: Ergo, nou hoc. Qui est Hypothetici Paralogismus prior, supra indicatus; adeoque i diter peccans: Quem illi tamen pro legitimo syllogismo habent, vocantque Disiunctum secun um. Denique ; Syllogismi Copulativi, Negativi, modum item unicum esse legitimum; AF Dione unius ad SHlaticinem relim; Nempe
adeoque ad Ramba . . Modum vero alterum ; ASublatione unius ad Pol em reisui:
. ME Hud nou in; Elgo hoc es. Qui in Hypothetici Paralogismus prior. Plures adnue sunt, praeter jam memoratos, Syllogisinorum modi, quibus inicimura quae
vocant omposia intermiscentur : Puta,
ne Animal sentit: Si Meraus es iam' scrates in animai , Eeto, Si Socrases es vimo, Socrates sentit. Item, S Ourea sit animal; tum vel homo ves Murum :Sed neque est homo neque brutum:
Aliique multi: Qui tamen omnes pari ratione ad modos Categoricos vigM dictos, atque ab A tele assignatos, referendi erunt. Sumqt praecipuos enumeraste; & heciatim eos omnes quorum praetextu Rumus ejusque sequaces litem intendunt in sueti.
220쪽
stuantitas non Hori realiter is manta' A D Quaestionis resolutionen, necessestum est, de Distinctionibus in genere, aliquid
praemittere. Distinctio igitur est vel Reactis, vel Rasionis, vel Abdam. Reati, quando extrema di fleriint ut Res & Res, sine aliqua intrinseca dependentia unius ad aliud: unde statuuntur vulgo, per Divinam saltem potentiam posse mutuo separari, & separatim
existere. Modadis, quando disserunt quidem ex parte rei, ita tamen ut alterum includat essentialem respectum seu connexionem ad alterum: unde non possint separatione mutua
hoc est, ut utrumque separatim existat in separari: Estque inter Rem & Modum, va se cundario j inter Modos e iusdem rei: Modi tamen plerumque separari pollunt mutuo, ab invicem: non. a subjecto. Distinctio Rationis, quando, unum aliquod a parte rei, concipitur ab intelle tu ut diversum. Estque vel rationis ratiocinantis, vel raraci arae : Haec fit per inadaequatos conceptiis ejusdem rei, & sundamentum aliquod hatat in re : Illa vero, quando quid intelligitur su5 diversis conceptibus sine fundamento in re. Per Quantitatem, hic intelligo Quantitatem Eatam am, seu Localem, non Numerum 3 dc sic ubique. Per Rem Quantam, intelligo, Materiam; quae est a quatum sub lectum Quantitatis, mi primo ini ret: sic Thomas. p. r. q. 3. a. a. Forma nempe quae dicitur in Substantialis, non extenditur aut dividitur per se, sia ad extensionem redivisionem Materiae; non secus ae existentia, & praesentia localis, aut situs, aliive Modi; ut & accidentia Absoluta dici Calor, Color, i unde, vel est modus iubstantialis, vel in hoc .saltem imitatur naturammodorum. Siquis mallet totum Compositum dici subffectum Qstantitatis; mihi non nocet. Merito prima. Quantitas non disteri a substantia quanta, plusquam Modaliter. Proebatur ex natura Miah quam assignat Suaret, Metaph. disp. 7. s L r. num. II. Ubi supponit, in rebus creatis, 'inter entitates ea in quas Ius otiales rataisa ut appellat
in res um natura: Hi tamen Modi sunt ejusmodi mutatis ut non addunt Propria entitarem
novam, Id uum Audi Dant oxylentem. Et, se L a. num. 9. De essentia mota es, mnis p ii se nisumtus actu ei cujus es modus. Et num. 6. Hoc es intrinsecum, tis di ac, mus, entitari miata, stet per se manere non possit, nec separari actu ab eo cuIus es modus. Et num. Io. Tam essensisse es linquit in modo, ese actu iacum visae sicantem rem cujus
es modus, ut resignet de potentia aboluta con servari e Ha re, seu aister quam actu vis λμando illum. E contra vero, quae realiter disserunt ut res & res, possunt sestem per divinam potentiam separari, ut num. in. & seis Unde sic disputo. Quae non possiant per divinam potentiam separari separatione mutua, ea non disserunt Realiter: sed quantitas & sit, stantia quanta, dcc. Ergo. Major patet ex supra dictis. Minor probatur: Repugnat enim, quantitatem separatam 1 re quanta existere, propter intrinsecam dependentiam quantitatis, materia. Sive enim essentia quintitatis conlistat in mensurabilioth sive in divisibilitate, sive in extensione & positione partium extra paries; semper tamen manet necessiria comnexio cum partibus materialibus. Quomodo enim erit 'ta extra partem, ubi partes nullae sunt Quomodo mensurabitur aliquia aut dividetur, ubi nulla extenso, nullae partes λ qu modo dabitu suratio & sit uatio seu partium positio, ubi partes non sunt λ Dices, Dantur partes quanutativae, licet non Materiales. ω contra : Vel partes extensae sunt partes materiales. vel materia non est quanta; sin per quantitatem materia est quanta, erit quant, eas extentio partium materialium; quod qua fieri potest, ubi non est materia λ Iterum; Figura ct situs neces Iario coniunguntur. Hinc Suarea disp. 3 a. sui. a. n. . Figura mirinou Pin iis seu situs ὶ se tua Hostio totius m oraene ad Acmm, Iecunaeum MPm nem partium ex quasequitur talinora. Quis non hic videt, partes siluatas & figuratas easdem elle λὶ Si ergo Figura sequitiar ad Situm, non erit ubi non est Silus: Situs autem, cum sit modus substantiae, non potest esse ubi non est substantia; per Constatuens, nec figura ; Ergo, nec quantitas quae sine inura non UL Dices ; muni quantitas posuit ei lesines ura λ hoc est, res sine i ολ Res Andeo; test Eine quantitas sine qualibet figura, non sine omni; sicut & corpus potest esse sine quolibet particiuisi Ubi, non tamen ita quin sit Alicubi; nec tamen micatio desinit esse Modus. Pollant ergo Modi quilibet in acta exercito ab , re modificata, non semper in actu siguato ; nempe, quoties f. aliter resiliant ex ipsa natura rei posita: Data vero tali extensione & distrasitione nartium per quantitatem, resultat talis id ratio; verbi gratia, tribus lineis taliter dispout aesultat
protinus figura triangularia. Argumentum fecitndum. Quorum Modi non disserunt realiter, ea nec ipsa disserunt re
liter ; At modus substantiae & modus quantitatis non dasserunt realiter; Ergo nec ipsae. M jorem suppeditat Suared, d. I. s I. n. as. Ubi statuit duos Modos ejusdem rei, disierre nimialiter; duos autem modos diversarum rerum, disserre realiter: Muti inquit in re ium
rei, ut sunt aesentia i sis, verbi gratia, o Iut Benzia humanitatis, aut compararati,