장음표시 사용
491쪽
424 A P. V. SEO T. VII. BR PACTI BELI.
Seruanda autem pacta sunt etiam remibus sed non quatenus ut latrones metum iniustum nobis incutiunt)piratis ιγ rannis, perfidis, tran
suos. νιbessibus, M. Eo ipso enim, dum eum iis paei scimur, nobis ipsis adimimus tachitatem eos puniendi, si quidem subditi nostri sint, aut saltem quoad hune actum eos idoneos esse agnoscimus& declaramus, qui ius aliquod aduersus nos sibi acquirere possint.
Quod si merus aceesserit, idem eensendum, quod in genere de pactis metu initis dictum N i. mirum si tertius metum intulerit, fides hosti data seruanda stertius tamen ad damnum, quod inde nobis datum est , restituendum tenetur. Si is ipse quocum nobis res est, metum nobis incusserit, & quidem iustum, seruanda est data fides et quin seruanda est, etiamsi ceteroquin belli causam iniustam habeat,& adeo hoe picto metus iniustus dici possit. In quo quidem bellicae paeliones a ceteris pactis multum abeunt, idque ea de eausa, quod ceteroquin nullus inueniri modus possit bella finiendi quae tamen ut finiantur, totius hominum generis interest. Interim qui ita consensum nobis extorquet, manet iniustus r Tum, quas nobis debebat, possessisti Ast si alio sensu metus iniustus ditatur, potest omnino efficere, ut pactum sit irritum.
492쪽
Duobur tamen modis contingere potest, ut quis sine perfidiae crimine promissum violet: primo, defectu conditionis , si scilicet alter noti impleuerit, quod prius implere debebat deinde per compensationem rei nostrae aequivalentis, quae est apud alterum, siue alter ex eontractu,
siue ex alio capite nobis aliquid debeat. Ex pactis, quae bellum finiunt, pax progignitur, hoc est status gentium, quo unaquaeque erga alteram naturae leges obseruat, siue socialiter vivit. Ad pacem pertinet amnesιa, cui nonnulli resisutionem, satisfactionem addunt.
I. I. Possunt autem soli summi imperaηιε paeem
facere. Vbi quidem in specie quod ad reges attinet, necesse est, ut facultate consentiendio paciscendi gaudeant, hoc eui ut sint matura iudicii, ais nae mentis, non in captiuitate, non ita exilio &c. In procerum populi imperio valent ea, quae supra de modo, quo ciuitas persumn-impe. Lanae , voluntatem suam exerat, dicta sunt.
g. VII. . abent praeterea eiusmodi pactiones cum aliis pactis o commune , quod imperans non possit pacisci super rebus insua potestate non
493쪽
positis. Quod ut rite diiudicetur, a patrimonialibus regnis sunt discernenda legitima, repetendum quoque, quoade eminenti dominio, contra-.ctibus summorum imperantium, iam obstrua tum est.
Conditiones pacis variae esse possunt de quibus si dubium enascatur, quo pacto intelligi debeant, ad regulas de interpretatione recurrendum est IX. Rumpitur autem pax duobus potissimum mose dii: primo migrando legem socialitatis, ad quam noua pactione obstricti eramus deind. grando conditiones, super quibus in pace tacite aut expresse conuentum ust. Prius sit, si vis belli ea citra nouam cavise inferatur, vel ab eorum socii, si pacis agibus ita fuerit cautum) vel ab illorum subditis, consentiente summo imperante idque ita, ut aut subditis nostris, aut sociis in pace comprehensis, ista vis inferaturi Posterius fit, quando eaput pacis,maioris aut minoris momenti viola, nisi poena cynuentionis sit adiecta, aut neeessitas alterum impediuerit ubi tamen si etiam citra necessitatem pax violata fuerit, innocenti integrum est ea pem seruare. Non minus&tum pax rumpitu , siquis tale quid cbmiuittit,
quod cum paco speciali consistere nequit
494쪽
Potest quoque bellum finiri eo modo, quo .lites omnes ctiam ante bellum in statu naturali componi posse, supra diximus. Vbi tamen ab arbitrio onciliatoris, siue ut barbare dicitur, media-υνis, distinguenda est deditio quando scilicet victi victoris arbitrio se permittunti
Adrinnamenta pacis pertinent obsides itignora. Et potest quidem imperans vi imperii
eminentis etiam inuitos ciues in obsides dare. Damnum tamen, quod illis ita infertur, restituere tenetur ciuitas interim interfici neutiquam po sunt ab eo, cui traditi sunt. Namque nec imperii eminentis tanta vis est, ut directe vita ciui eripi possit, nec ipse obses in suam vitam eam potestatem habet, ut suo consensu facultatem se interficiendi in alium transferre possit, Nec tamen, ut ego opinor, obses fugere potest. Obligatus enim est imperant summo qui eum tradidit, obtemperare. Huius autem intentionem fuisse, ut obses maneret, ne aufugeret, vel ex eo clarum est, quod ceteroquin tale pactionis firmamentum merum ludibrium futurum esset. Si enim hoc modo pactum firmare voluit, citra dubiumἈγiam voluit, ut obses maneret.
Arbitror etiam obsidem in aliam causam re-
495쪽
latae restitutionem consequendi, non suppetat. Perinde enim est, siue alium subditum detineamus. Ceteroquin causa, propter quam obses traditur, exspirante, ipse etiam obses liberatur. Cessante enim causa, cessat essectus. Sed mortuo rege, qui obsides dedit, tum demum liberantur, si pactum fuerit personale minime autem si eale fuerit, aut si obsides non meram alienae obligationis accessionem, sed partem princi . palem, tanquam expromissores, constituant.
Pignorum eadem est ratio ac obsidum nisi quod ros ipsa doceat, inpactis nonnulla aliter de obsidibus, quam de pignoribus interpretenda esse Potest etiam pignus praescriptione acquiri, si ex doeumentis consuetis derelictio prioris do. mini constet.
Ad pacta bellica summorum imperantium, quibus bellum non finitur, pertinent induciae.
Sunt autem induciae status belligerantium, quo manente belles, bellicis actibus ad tempus ex conuentione abstitiendum est. Solent pro diuer- state tempoνis αδενationis, mactuum, quibus abstinendum&c variae earum species constitui. Effectus autem illarum est, quod postquam tempus definitum exspirauit, non opus sit noua indictione, sed statim utraque pars ad arma redire possit. . f. v.
496쪽
In temporis omputatione diem, a quo inducias ordiri placet, excludere, diem,ad quem extenduntur, includere, leges bonae interpretationis iubent. Id quod demensibus atque annis pari, terest intelligendum obligare autem induciae incipitin ipsos contrahentes eo temporis momento, quo in pactione conuentum est, subditos utrinque, ex quo ad notitiam eorum per publicationem peruenire potuerunt ita tamen, Dainctus bellici omnes, antequam ad illorum notitiam peruenerint induciae, omni effemi careant, subditi vero a poena merito liberentur i
Illiciti ergo sunt induciarum tempore omnes aetiis bellici, tum in homines, tum in res,siue do Io, siue apertomarte exerceantur sed actus,quibus hosti mi nocetur, qui proprie non sunt bellici, omnino liciti sint, nisi conuentio specialis obstet si qui autem praeter culpam stam, per casum sortuitum, post inducias intra finςs hosticos deprehendantur,ad sua reuersuri. Seos extendere induciarum fauorem humanitati conveniens esse puto Casus fortuitus enim nemini
imputari potest. s. XVII. Finiuntur induciae ut alia pacta, dum tempus prainuitum exspiraini, aut actus, ad quem
497쪽
43o AP. v. s c T. II. DE Ac TI BELL. concessae sunt alsolutus est itemque comνaνia pactione, Scyiolatione. Si violatae sint, statim ad arma redire licebit, ea conditione enim eas serua. re tenemur, si&alter seruet nisi poena addita, eaque petita&soluta sit ab eo, qui violavit. De prauatorum actibus hostilibus quoad inducias, ex consensu imperantium est iudicandum.
Extra inducia nullum est ius commeandi, nisi per modum priuilegii ut specialis come*Dises quod ius salui conductus vocari solet, qui at uis ab omni insultu hostili immunis praesta- tur. Idque vel hominibus vel rebus conceditur. Interpretatio eius secundum regulas consuetas est instituenda.
Quaesti fide minorum potestatum in bello disputantur, ex natura mandari Eaud dissicultet
diiudicantur. st ergo qui mandatum accepit, tum demum mandantem obligat, si ea faciat dicatue, in quae mandans consentu ita minorum potestatum pactis summus imperans in bello obligatur quando idsaciunt quod officii illis demandati ratio postulat, aut quae functio specialis requirit, quae 'el publice nota est, vel iis saltem, quorum res agitur, itemque quando consensus summi imperantis pactum ratum habentis, aut tacitus, aut expressus, subsequitur, laenique si summi imperantes ex pacto minorum
498쪽
eas ita quaesita, improbando tale pactum retinere nequeunt.
Etiams ministri contra mandata occulta egerint, imperantes tamen tenentur. Sane si hoc non esset,' elibet pacta irrita reddi possent. Non tenentur, si constet, eos nolle, ut cum hoc aut illo contrahatur. Potestas autem ministro tanta concessa esse semper creditur,quanta requiritur, ut munere suo fungi queat. In inferiores cuique pro officii ratione ius esse, ut pro imperii dependentis modo eos obligare possit, res ipsa docet. Si mandati finis fuerit transgressias, Odem modo res se habet, ut in sponsione. Vbi autem imperans per ministrum obstringitur, altera
quoque pars obligatur. g. XXI. Et hinc obiectum quoque harum pactionum est definiendum. Super iis rebus pacisci ministri
possunt,quae non requirunt auctoritatem summi imperantis. Ergo inducias aliquando facere posisunt, non autem pacem inire, Bello quaesita nemini concedere possunt nondum quaesita interdum condonare possimi interpretatio denique horum pactorum ita instituenda, ut incommodum tum ex parte imperantis, tum ex parte ministri, quantum fieri possit, euitetur.
Priuatos in bello publico inter se semper pacisci posse, statui hostili repugnat quivi sola au
499쪽
floritate publica tantisper cessat aut plane tolli. tur,itatum demum priuatorum pacta valida esse arbitror, si consensus aut expressus aut tacitu summorum imperantium accesserit. Quod silex civilis obstet, eam ita interpretandam ratio dictitat, ne tale quid assibditis exigere videatur, quod eorum vires&humanae conditionis modum excedit. Secus de actibus, qui prohiberi potuerunt, censendum est.
Captiuorum promissa, e gr. de reditu in custodiam, item quod hon velint fugere tum demum valida esse arbitror,si patriae ieipublicae, cuius membra sunt, non aduersentur. Ceteroquin utillicita, ita irrita sunt Arbitror etiam priuato,sut eiusmodi pacta seruent a magistratu cogi posse. Cum enim consensu summi4mperaniis faeta sint, status hostilis, quoad hunc actum cessare videtur.
Denique desiis tacita obseruandum, quod ea non tan cum ex silentio cum certis circumstantiis spectato, negotii natura, non vltra finem tamen extendenda, sed ex aliis etiam signis,quae ex cons tudine signincant, peti possit. Hinc non munus hisae signis quam verbis expressis obligamur. Ad pactum enim perinde esse videtur quomodo consensus declaretur, modo rite de .