장음표시 사용
81쪽
habent unam rationem: licet alias in nomine substantiς, animalis conin
Vniu a vero ab eodem Ariostoteleloe. et t. dc finiuntur, esse sta
AE , eis e dem. Que definitio ex dictis pro definitione aequiuOe rum explicata manet; nam uniuOea ab aequi uocis solum distinguuntur inhoe , od nomen uni uoeum imis mediate significat unam rationem, quς est communis uni uocatis , icitii. D cum velis immediate signifieae proprias rationes equi uocatorum.
Quod Aristotelcs a polleriori probat quia si quisquerat 'qui est ratio Canis, quς inuenitur in latrabi. Ii, & marino non assignabit unam definitionem illis communem, sed proprias eorum definitiones adduiscet. Sa Ueib querat, quec stratio animalia , que inuenitur in homine, x equo p respondet unica definitio-xur animalis, dicendore re minen pnsiti : absque eo quod eo tur Pr prias hominis, cqui definitiones adducer Analoga Aristoteles non de niuit, verum ex adductis definitio. nibus equivocorum, & vniuocotu . facile eorum di finitionem colligere
in sententia si holς , medium quo Ldam sint inter aequivoca , S vni- mea: unde sic ea definire possumus
dum quam analoga v mimque intremum partici Pant: conuenitini eis
nim cum mutuocis, & vniuocis in nomine , qtiod commune debet esse
in omnibus: in re verδ per nomen fiagnificata , partim conueniunt . ω partim differunt. Conueniunt qui dem eum equi uocis in eo quod est diuerta , a quibus tamen disterunt , quia non est omnino diuersa . sed aliquo modo una, in quo assimila tur uniuoeis; verum quia non est omnino una, ab una uocis etiam dic serunt. H autem analoga, alia ine proportionis, alia proportionalitatis. Analoga proportionis appellatur etiam analoga attributionis, eouod ab uno prinei pallori solet fieri
enominatio se ii attributio ad alia, ut a sinitate animalis fit attributio, R denominatio ad urinam, & mmdicinam, qu petiam dicuntur sana. In his analogis sorma significata per nomen analogum intrinsece solii iminuenitur in prinei pali analogato , in alijs vero extrinsece, S per den minationem . Ratio huius est: quimsi ira omnibus analogatis sit forma
que non denominabitur tale per sonomam in alio existentem, sed pereat, qtiam in se habet intrinsece , fit ficno indigctat attributione eXtrinsccinalterius ut denominet ira;quod est de si ruere analagiam attributionis. Cois firmatur , quia si in utroque analo garo est intrinsecὸ forma denominans, licet in uno principalius, de per Letius , vel utraque forma est sLmilis una, vel propoitionaliter una, vel omninis di rLip si omnino diauersa, resultabit squiuorum , nota analogum : si omnino fimilis, & Giusdem rationis, elit unita iam: si proportionali modo una , D in vir que analogato intrinsece inuenilur , nihil illi deest, ut fit analogum Propoitionalitatis . Ei SO, detur ana.
82쪽
I cietia attributionis, ab istis distincta, debet fieri denominatio, non Performam in singulis intrinsece; sicut sanitas intrinsece est in animali in Urina vero, & medicina non datur intrinsece forma lanitatis, sed ex
Iitatis subdiuiditur in propriam, &metaphoricam . Propria est,quandoxatio significata per nomen analogiii nueRitur intrinsece in utroque anais Iogato verE, & formaliter, sicut ensinuenitur in substantia, & acciden et c. Metaphorica est, quando ratio significata inuenitur formaliter, Rintrinsece in uno, in alio vero sim se Iitudinari E, & per translationem ssicut risus inuenitur intrinsecὰ , Mformaliter in homine, abusive vero in urato c. Hic solum agimus de Propria , quae est vera analogia prinportionalitatis et de qua est tantiam unica disticultas, an ultra hoc, Quod ratio significata per nomen analogii sit intrinsece , vere , & formaliter in omnibus analogatis , importare debeat aliquid ait rurinioni sp Et resepondeo breuiter affirmative 3 ratiocis, quia proportionalitas absolute loquc do potest inueniri in uni uocis; possumus enim dicere , quod sicut se habet homo ad suum csse homi nis , ita equus ad suu ; & tamen hoc
non excludit univocationein : ergo' ut illam excludat, S constituat analogiam, requiritur praeter similitu. dinem proportionalem , etiam aliis' qua dependentia in uno analogato' respectu alterius. y Confirmatur, quia sola attributio tollit unium tionem: ergo importari debet in omni analogia. Antecedens proba.tur, quia univoea sent, quorum
3 nomen est commune a ratio fieria
substantiae, nomini accommodata ἰomnino eadem e sed attribitrio e stacit, ut ratio non sit omnino eadem, nec aequaliter participetur ab omnibus ; sed ab uno independenter , &a reliquis eum dependentia ab eo:
T. Dices: Principium analogicὸ dicitur, de fundamento Domus; de puncto, quod est principium lince; S de corae, quod est principium vitet sed internare nulla est attribu tio, sed omnia aequaliter , & per se signifieantur; & sola proportionalitas reperitur: ergo analogia pro portionalitatis non debet necessaribimportare aliquid attributionis. yΑd hanc instantiam aliqui respondent , principium csse aequiliocum, uia impositum est ad diuersa signicanda. Sed haee responsio est eo-tra Aristotelem y. mei. e. I. ubi se ait: omnibus prine si e commiane esse e primum, Unri aut est, aut ι, aureo nostitur. Ergo principium non est aequivocum, quia aequiu a non postiriat conuenire, nisi in solo nomine . Dico ergo principium este uni vocum, & non analogum , quia ratio significata est onani nA cadem , & independenter participata ab omnibus principiis. F Solet ab aliquibus hie quaeri , utrum in his anal gis detur uniis conceptus ab inferi ribus praecissis 3 quam dissicultatem
nos disclitiemus in metaphyma a gentes de conceptu entis.
83쪽
I. T Ieo primo, 'raedicamentum
. ara esses. νiem ,seu coordinatione praedicatorum periorum , em infrioia um , ab uno Iupremo gen re usique
adindiuiduum . Et quia ista praedi cata superiora, & interiora sunt magis, & minus uniuersalia, vocantur
gradus, per quos vel ascendimus ab indiuiduo usque ad supremum genus, vel descendimus a supremo genere usque ad induti duum 3 ut cedinere licet in primo Praedicamento , in quo ponitur Vt supi emum genus sub tantia , deinde corpus , tertio vivens, qoarto animal, quinto ho. mo, ' ultimo Petri P.
a. Dico secundo , Praedicamenta esse tantum decem , nec plura, nec pauciora . Et sunt substantia , qualitas , relatio, qualitas , sitΗs , habitus , v bi,quando, actio, &' passio. Haec conelusio magis innititur com. muni sensui Philosophoruin, quam alicui sit mae rationi. Suaderi tamen potest probabiliter , aduertendo uod aliunde petitur numerus prς-ieabilium, & praedicamentorum. Cum enim uniuei sale, seu praedicabile, si unum aptum inesse mulistis . 8e prsdicari de illis tanquam de suis in selioribus, numerus praedica. bilium sumitur ex diuerso modo es.sendi in propriis inserioribus,& predicandi de illis r unde quia quinque tantum modis potest aliquid esse in uis inferioribus, nempὸ vel tanqua
pars estentialis potenti alis, vel tanquam pars estentialis actualis i vel tanquam essentia completa ex illis partibus coalescens, vel ut aecidens necessarium, Vel vi aceidens pino
contingens; inde fit, quod quinque tantiim sunt praedica talia . At velo prςdicamenta sunt liuei ' sericRaue
coordinationes generum , ct specierum inter se subor lina rorum , diuersis modis de prima subitantia predicabilium , ita quod diuersitas illa
praeli ea inentorum ex diuerso modo
praedicandi, non de propriis inserim rihus . sed de eadem prima subitar tia, desumatur: hul smodi auterer coordinationes diuersimode de prima substantia praedicabili uin, decem
esse possunt. nec plures , ne patI-ciores , Duo e 'μοδabiliter ossenαδρο εβ Quidquid praedicatur de Petro, aut de qualiis alia prima sub astantia, uti est de eius est nita, vel extra essentia m t si sit essendiale, veeum dico Pera us est homo , anima I, vivens , corpus, substantia , confli tuitur categoria iiibstanti et si vero est extra essentiam eius , vel est pre. meatu purὸ absolutii, vel purὸ relati iiii, vel medio modo se habens,ide: abstes utum , con norans tame aliquid extrinsecum. Si sit pui ὁ ab littor, aut eonuenit ipsi ratione materiam, illud est quantitas aut rara Onuformo , de est quali a&: si pu/ὰ relω- tiuum , est ipsa relatior si verba bsc
-hItum 3 con notans tamen aliquid
cxtrinsecum, vel eon notat ulmi Meprincipium activum, a quo emana
& et tactio 3 vel ut principium passi-uum , in quo recipitur, de eli passio;
84쪽
vel ut mensuram magnitudinis ambientem, & mensurantem molem ipsius corpoream , suὸ absolute suptam,&est ubi, siue spectatam eum debito ordine partium , &est situs; vel mensuram durationis,&cstqii ado ; vel denique ut ornamentum, detegumentum corporis , & est liabi. tus. Nullus autem alius modus esten di in prima substantia, aut predi in candide illa videtur excogitari posse s ergo decem erunt , nec plures , Nec pauciores huiusmodi predicabilium coordinationes, atque adeo de 'Cem p r dicamenta. 3. Dico tertio , Haec decem praedicamenta esse inter se realiter di- Ω iacta . Ita Caiet. I. p q. 28. art. I. M alij. Probatur 3 quia cliiiisio entis in decem praedicamenta, est diuisio; qua ens reale ereatu diuiditur in di. Mersa entia realia : sed diuersa entia realia sunt realiter distincta , quia quae sola ratione distinguuntur, sunt eadem emitas realis. ergo decem predicamenta.inter se distinguuntii rrealiter. 3 Confirmatur,quia decem praedicamenta sunt prim h diueria':s autem inter se non distinguerεtur realiter , non essent primo diuersa Iquia conuenirent in una hi& eadementitate e eadem autem entitas non
.est diuersa a seipsa et iligo praedicam Dia necessario debent inter se di- singui realiter
q Dices: A ctio Ad passo sunt duo
prindicamenta; At tamen non distinguuntur realiter:.ergo non Omnia Praedicamenta distinguutur realiter. 3 Relpondetur negando minorem ;action subicctatur in agente passio ero in paflo: hoe autem fieri nequits cssent idem aceidens , quia idem accidens iniduobus subiectis subiectari non potest.
3 . Dico quarto, QuinqM tondi' ditioncs requiri, ut aliquid directe
ponatur in praedicamento . Primo k ut sit ens per se r Secundo , ve sit enscompletum 3 Tertio, ut sit ens finitum : Quarto , ut sit ens incompte xum t Et quinto, ut sit uni vocum . I ii hae conclusione non loquimur de ciste rationis 3 quia ens, quod immediatd diuiditur in decern praedica. menta , non est ens latissimὸ sumptum, prout ambit ens reale,& cns rationis, sed ut Aixi, est dumtaxatens reale , creatum . Vnde sequitur,cns rationis non poni in aliquo pro dicamento ue quod enim non continetur sub diuiso, nequit collocari sub aliquo membrorum diuidentiu : si ergo diuisum in proposito sit ensi cale creatum , ens rationis, quod non continetur sub illo, neque continebitur sub ullo praedicamentoruipsum diuidentium . 6. Loquendo igitur de ente reali, probatur coneIusto discurrendo per singulas conditiones . Et qua ratum ad primam dicitur debere esse ensperse , ad excludendum ens per acet' dens , quod ideo excluditur a praedia
camento, quia non dicit unam natu.
ram , sed 'lures, at'ue adeo neque rem constantem unico genere ν &differentia , sed pluribus , & propterea non in uno , sed in pluribus prete dicamentis iuxta numerum naturarum distinctarum ponitur. Ex hac conditiooe reijcienda sunt a Pr dicatriento concreta accidentalia , quia sunt quid conflatum ex subiecto , R accidente ,& consequenter ex naturis diuersorum praedicamen
T. Seeunda conditio est, ut sit
ens ccmpletrum divocatur autem ens
completum, quod significatur vito. tum '
85쪽
tum constitutu in , & per modum quid . Ratio huius conditionis esto, quia predicamentum per se solii miit ex generibus, & speciebus: nera autem,& speetes sunt entia eompleta .: ergo solum entia completa ponsunt praedicamentum per se constituere , aut in eo per se collocari . s. Dices : Situs, & ubi non suntentia completa, sed modi, & tameneonstituunt duo prςdicamenta ergo non sola entia completa constituunt praedieamenta. y Respondeo breuiter, quod modi sunt in duplici disse. rentia . QSidam qui pertinent ad ipsam eompositionem, vel comple
mentum alicuius rei, vel nati irae, si is
cui eoustitutio substantiae sit per Unioncm , & completur per subsistentiam. accidens per inhaerentiam, qualitas per gradus intensionis, &remissionis,sive illi sint diuerse viaio. nes, siue diucrsae terminationes eiu Dde qualitatis Et isti modi reducutur ad predicamentum illius rei,qua cis
ponunt , aut terminant modificanis
do , sicut partes componendo. Alii modi sunt,neq; ad constitutionem, neque ad complementum rei perti,nentes,sed tantum ex aliqua extrin seca ratione leu principio conuenie-
dicamenta constituere, ut ubi,& si
xus r & ideo dixi , nomine cntis completi in praesenti venire totum ut constitutum, & per modum quid significatum. p. Per hanc secundam conditione differentie excluduntur a recta linea praedicamentali, & solum eis conceditur . ut latera praedicamenti constituant. Ratio est : quia differentia formaliter sumpta . solum dicit partem speciei: ergo sermaliter est quid incompletum: sed recta linea prae-
dicamenti solum eo stituitur ex prydicatis completis,quς sunt genera, Se species . ergo differentiς non perti nent per se ad illam . i
prςdicamentale sit lini tim .Que conditio excludit infinitum simpliciter,& in omni genere entis, ut Deus snon infinitum determinati generis si daretur, ver b.gr. quantitatem, audqualitatem infinitam. Ratio es muta infinitum determinati generis solii accidentaliter est in sinitum, nam ex
parte essentiae constat actu,& poten
tia, quq sunt termini, quibus essentia finitur in ratione essentiae: illi n. sunt termini essetitie, quibus in e sendo componitur,solum autem c5- ponitur actu, & potentia, & ab eo, quod est potentia , sumitur genus sab eo , quod est actus, differentia rergo simpliciter retinet coordinati nem , & seriem prςdicatorum superiorum , de inferiorum, generis, Mspeciei, quod est poni in predic mento. At vero infinitas in substant ia, seu in genere entis, est infinitas actus puri, quia est infinitas penes
carentiam terminorum essentie,qugexcludit omnem potentialitatem . qua exclusa no remanet genus,quod
eit quid potentiale ad differentias , a
quibus actuatur , & determinatur cEt sic haberi non potest ratio gen ris, Si speciei, & consequenter neqgcoordinato predi eamentalis.
sit incompleaeum . Et ratio est: quia recta linea predicamentalis ex istis generibus, & speciebun sit sed eomplexa liue accidentalia, siue essentialia non sunt genera, neq uespecies: ergo ex eis non fit prsdicamentum . 32. Dices: loco definiti licet ponere definitionem eius, ut loco ho minis, Disiligod by Coosl
86쪽
dc finitio g qia ualet definito: ergo in recta linea pr dicamentali liccbit ponere loco generis,ct spiciet, euius. cumque propriam definitionem,qupcum sit complexum quid , sequitur ex complexa substanti abbiis siet i Per se prςdicamentum . I Respond. quod non semper loco definiti licet ponere definitionem,sed solum quatum ait equi ualentiam veritatis,quia
de quibus pr dieatur definitum, iam cesse est , prςdicari definitionem At vero ubi modus significandi debet esse determinatus, de dili ictus in definitione, & definito , non licet eam loco definiti ponere. Et ita est in Proposito, quia res non ponitur in Predicamento quomodocumque sinificata, aut eoncepta, sed permo um generis, aut speciei, di id e petritodum ineomplexi: cum ergo desunitio non habet modum generi S,aut speciei ratione complexion IS,sequiis tur nec habere per moclum predicamentalem, quare non potest loco
desiniti in prsei ea metito poni. Quinta , & vltima eonditio
est, ut sit mninoeam. Nam aequauta cum non lignificat unam naturam , sed plures . Analogum autem remo. uetur , quia non est renus, nec spe
cies per genus, ae difffren tiam eonstituis . Excluta autem genere, de specie, excluditur coordinatio Praeis dicamenta, quae en istis constar.
I N TIDETUR, nullum supreis V mum genus assignari pollehu te praedicamento . Quod sic probatur ues aliquod assignaretur , ma xime esset substantiar sed hςc non potest esse gentis: ergo nullum atri signari potest . Minor suadetur;substantia uniuersaliter sumpta, est tra- seendens, di includitur in ultimis dissi rentus: genus autem non potest esse transcendens, nee includi in vitumis differentiis, cum extra earum rationem sit: ergo substantia uniuer
saliter sumpta non potest esse supre. mum genus huius praedicamenti. yConfirmaturi quia si substantia uni.
uet aliter sumpta, esset supremum genus huius praedieamenti, Ctiam aecidens uniuersalitet sumptum, es set supremum genus respectu omnium aee identium,quia quantum ad hoc non est malat ratio de substanis. tia, quam de accidentit sed accidens ut sic respectu ornmum accidentium non est iupremum genus, nee con stituit unum praedicamentum , alias praedicamenta non essent decem, sed duo tantum ' ergo neque subitantia ut se constituet praedicamentum substantie , nec erit supremum ge
I .iPto decisione praesentis diffi-entiatis noto, substantiam hic non aecipi pro quidditate , seu essentia rei ι sic enim non cit speciale praedi.
87쪽
camentum , nam etiam accidentia
suam habent quidditatem , & essen tiam: sed pro ente per se; quod opponitur accidenti, quod est ens in alio . Sic autem sumpta substantia , dupliciter considerati potest r vel in ordine ad se, & sic dicitur subsistens, quasi non indigens alio , ve sustente tur sed in se sistens e vel in ordine ad alia, quatenus illa sustetat in esse ;& sie dieitur substans: Sicut enim aliud est lucere , aliud illuminare, IieEt hoe secundum ex primo ori tur ita elIe in se sine indigentia su stentationis ab alio, est diuersa consideratio ab eo, quod est,alia sustentare , & illis dare esse . I 6. Substantia eonstitutiva huius praedicamenti, sumitur per ordinem ad istos duos actus, oui sunt subfistere, & substare; & definiri potest
sie i sui clantia ect ens per He exisse nr, quam definitione S.I h. in A. dist. I a. q. I. art. I. quaestiunc. I. ad 2.docet, ita esse intel l igcndam. Pn'dβδHantia ea res, eui ὀebetur esse per se, Putaccident eu ens, eui debetur es in alio , quia esse actu per , vel ἱn alio, non eri 's, qv dditar numantia, vel nec dentis, quia esse , seu exictere, in . ulla quidditate creata eri intrinsactim praedicatnm Definiuimus autem
substantiam per ordinem ad subsisterc, & non per ordinem ad substare, quia prius ei conuenit subsistere, quod est in ordine ad se, quam sub stare, quod est in ordine ad sustentanda alia. II. Haec perseitas substanti g non consistit in sola negatione eflendi in alio, sed in ratione positiua . Ratici est , quia negatio ista fundari debet in aliquo positivo, alias esset purum nihil,& non constituerct positiuum cns, quale est substantia. Et confidi
matur,quia esse per se est persectilis, quam esse in alior sed esse in alio, est positiuus modus essendi, scilice et per inhaerentiam, & unionem ad aliud rergo efle per se non est pura negatio, sed aliquid positiuum . IS Hoc autem positiuum , quod perseitas dicit, rigorose solum conuenit substantiae completae , quia substantiae completae debetur per se subsistere, partibus vero conuenit existere in toto, non in seipsis. Ex quo sequitur , quod sola substantia completa in communi , hoc est, ab stracta a particularibus substantiis completis, sit supremu genus huiua
praedicamenti . Nomine autem sub αstantiae completae in communi, non intelligo substat iam completam abis stractam a creata , es increata 3 hi
enim substantijs nihil potest esse
commune viai uotum; sed substanti Σcompletam creatam, quae prima diuisione diuiditur in corpoream , Scin corpoream 3 ex qua diuisione resultat seeundum genus corporis .
quod subdiuiditur in vivens, & noa vivens; Et rursus vivens in siensibile,&insensibile; & tandem sensibile, quod est animal, in hominem,equus& leonem. Et ex his diuisionibus resultae praedicamentum substantiae . his praedicatis constans, substantia .
corpus, vivens, animal,homo, v', ad Petrum .io. Ex dictis habetur decisio prinsentis difficultatis,scilicet supremulis genus huius praedicamenti, esse sub
stantiam creatam completam in coinmuni sumptam . Et facile suadetur; quia suptemum genus praedicam euinti est illud ,a quo derivantur genera,& species eiusdem praedicamenti, &ipsum non derivatur ab alio:sed has conditiones .liabet substantia creata
88쪽
completa in eommuni sumptat ergo est sinpremum genus praedicamentisabstantiar. Pcobatur minor, quia haec non derivatur ab alio praedicato superiori uni ioco, sed immediate Coritinetur sub ente analogo ; Et ab
Caderi uantur genera, de species, ex quibus emeitur recta linea praedicamenti, ut ostensum est: ergo. et D. Ad argumentum autem in Principio positum, neganda est mi isor , ad cuius probationem respoi etur, quod lubstantia sumpta pro completa, Se finita , seu creata, dicit unam rationem univocam respecta omnium substantiarum completaria,
ex quibus fit praedicamentum,& siepotest esse supremum genus praedicamenti substantiq. y Λd confirmationem negatur paritas, quia acciis dens no est v ni vocum respectu omnium accidentium , sed analogum , de ideo continere non potest deter minatum praedicamentum. 2I. Dices r Aecidens reale sumptum, non ut abstrahit a completo, de incompleto, sed pro accidente completo, est uniuscum r ergo respectu omnium accidentium realium completorii eo stituere potest unum Prae dicamentum. Antecedens probatur;
Tale accidens non includitur in differentijs, sed se habet ut substantia completa , quae verὸ est genus, quia non includitur in different ijs, licet prout abstratiit a completa. de incoin leta, genus non sit: Cur ergo simi.
iter accidens completum non erit νniuocum py Confirmatur , quia accidens completum no est transcen
dens , quia non includitur in differentiis. Non est analogum , quia ratio aceidentis est, esse in subiecto: esse autem in subiecto, non solum formaliter, & intrinsece conuenit
omnibus aecidentibus eompletis,sed etiam aequaliter. Ergo est univci
liqui coneedunt aeeidens esse genus. Et ad inconueniens, quod nouem praedicamenta non erunt suprema genera, respondent, quod sunt suprema genera respective, non absolute . Sed haec responsio reiicienda est, quia alias omnia genera subis alterna possent dici suprema respectiuὰ, nam vivens v. g. in ratione viventis non habet aliud superius , sicut qualitas tu ratione qualitatis . Ex quo euidenter sequitur, quod praedicamenta erunt, vel duo tan tum , vel plus quam decem .a3. Λlij vero dicunt,accidens essevntu cum , non tamen genus quia genus pertinet ad quidditatem specierum .' accidens autem non significat quidditatem accidentium , sed esse eorum in substantia. Hate etiam responsio reiicienda est , quia nulla laniciens ratio assignari potest, exis eludendi univocum 1 ratione generis . Ratio autem adducta, si aliquid
probat, probat etiam accidens non esse univocum, quia non minus per
tinet ad rationem univoci , esse de quidditate inferiorum , quam ad ra. tionem generis:si ergo accidens ideo non est genus, quia non dicit quid is ditatem accidentium; sequitur eaderatione non esse uni vocum. Antece dens probatur cx definitione univo.
corum. Vmuoca enisinuntquorum nomen ea commune , ratis vero subinctantia eadem . Per rationem autem
subfrantiis intelligunt omnes conceptum quidditatiuu : ergo repugnat,
aliquid esse viai vocum, & non esse de quidditate inferiorum. y Deinde falsum est, quod accidens non dicat
89쪽
quidditatem aecidentium . nam ens aecidentis analogum, di non sussi pertinet ad quid litatem etium par- eie inter illa, de substantiam , nonticularium, & diuiditur, ut tale, in significatam nomine accidentis. νsubstantiam , S: aeeidem, tanquam Di eo igitur fit est vera lesutim at-
in membra opposita , & adaequata et tributionem reperiri inter accidetia,
sed i alia dicit quidditatem sub- quia omnia dieuntur talia in ordine
stantiatu inferiorum ergo etiam ac- ad quantitatem, ratione cuius inhmcidens dicit quidditatem inferiorum rent subiecto.
a . Reiectis igitur his solutioni- s. ILbus; communix responsio negat, ac cidens esse uni vocum,de conlequen- De Hu ono Gyctant ἐπpνImam a tern nus. Sed ia reddenda ration Oscaendiam s. Dori omnes conueniunt: nam aliqui
ideo hoc negant, quia inter aceideiam 26. R Ristotele U I . substantiam tia realia eompleta, aliud est absolu- o directe potabilem in prae . tum, aliud relatiuum : ab his autem dicamento, diuidit in primam , Ar inquiunt abstrahi non potest con in secundam. Et primam definit essaeceptus simpliciter unus; quia vel em illam, quin neς De insubiecto est, neqpeeptus abstractus ab his, est absoluis in fiabiem iacitωνοῦ Secundam verotus, vel relativu&. Non absollatus', sic; Soeun o sub Hantia fiam geneνa, quia non conueniret accidenti rela- ω ' cier ,ἐn qui ν Asnt ρν mae iativo. Nec relativus, quia non conia Videndum est in praesenti paragraneniret inferiori absolutor ergo nul- pho, utrum substantia haec praedic
lus absti ahi potest y Haec tamen mentalix fuerit bene diuisa in pti- ratio mihi non videtur esticax, nam mam , re secundam ρ qualis sit hae conceptus abit ractus neque esset ab- diuisio ς Et quis si sensus praedicta- solutus, neque relativus, sed solum rum definitionum. esset ratio completa essendi in ali Q 27. Dico primo , Sibstantiaris aptitudinaliter; praescinden&ab hoc, p dicametalem rect8 diuidi in 'ν quot sit absonita, vel relatiua . mam , de sectandam . Haec conclusio23. Alii vero negant, quia omnia est communis inter Dialecticos; χaccidentia dicunt attributionem ad probatur ratione quia substantia pes substantiam, R intrinsecam deperi- ma idem est, ac suos an particula dentiam ab ea,& ideo non sunt viat- ris, subit intia verti secunda idem aetvioca, sed analoga y Etiam ratio sibit intra uniuersitis: atqui substam ista insufiici cns est:quia analogia tam tia directe in praesicamento collocat. Itim reperitur inter signifizata eius ta , alia est 'articularis, nempe ipsi, dem nominis analogi , & non inted indiuiduae, quae ponuntur tanquam significata diuersorum nominum,ut basis lineae praedicamentalis aha veia ex definitione analogorum constat 1 r, ea uniuerIolis, nempe omnes gra. sed nomine aecidentis non sigi, fica- dss superiores , ut homo, anim ii,
tur substantia , sed sola accidentia i v Fueris, corpus, substantiar e go illa ergo attributio,& dependentia inter diuisio est bona , & adaequata . haec vertiri debet, ut esticiat nomen a S. Dico secundo, Diuisionem sub
90쪽
o stantiae in primam, Ee secundam, esse diuisionem subiccti in accidenatia. Probatur nam diuidere substantiam in primam, & secundam , est diuidere illam in particularem, S V- niueisitem : ptqui diuisio substantiae in uniuersalem , & particularem, est diuisio subiecti in accidentia ψ πniis Mosalitas siquidem, & particularitas accidentaliter adueniunt substantiae secundum se consideratae, ut est ensper se subsistens complete, aduentuta inquam, illi media operatione intel lectus conci pientis illam, ves ut c6munem,& uniuei salem, vel ut Pal. ticularema ergo, &c. Unde illa diui,
sici, substantia alia est uniuersalis, alia particularis, similis est huic,H mo alius est albus, alius nigere nisi quod uniuersalitas ,& particularitasunt accidentia rationis , de secundae intentiones; albedo autem, de nigre do sunt accidentia realia .
29. Dico tertio, Sensum definiationis primae substantiae esse , quod secunda intentio , a sua substantia constituitur in esse primς, & particularis . est ratio quare substantia , neque sit in subiecto, neque praedicetur de subiecto . Sensum vero deis finitionis secundae substantiae smi liter elie , quod secunda intentio, aqua substantia constituitur in esse se.
cundae, seu uniuersalis,est ratio quare in secundis substantiis in lant prumat : Prina ae enim substantiae continentur in secundis, ut in seriora ensentialia in suptilioribus . qua potuintialem continentiam habent ipsa a secunda intentione uniuersalis, noti
cuiuscumque, sed generis, &i spe ς iei: ligi enim tantum possunt esse superiora essentialia respectu prima rum substantiarum . 3 Contra has conclusion os obiit
cies primos Membra diuidentia ita
inter se opponuntur , ut unum non
possit praedieati de alio: sed seeunda substantia praedicat,ir de prima , It
cum dico, Petrus in homo, est animal , est vivens , est corpus, est suis stantia: ergo subflautia non bene diuiditur in primam , de secundam. 1 Respondetur quod quamuis unum membrum formaliter no possit pie dicari de alio, materialiter tamen potest . Secunda autem iubstantia formaliter non predicatur deprima,
non enim verum est dicere , Petrarerisόβantia secunda , seu inmers
sis ; sed tantum materialiter, id est,
illud quod denominatur substantia
secunda, scilicet animal, vivens , &huiusmodi, praedicatur de prima. 3I. Ob. 2. In prefata diuisone id, uod diuiditur in primam,& secumam,est substantia in communirsu, itantia autem in communi idem est, ae substantia uniuersalis, ac proinde secunda , eigo in prςfata diuisione unum membrum diuidens coincidit
cum diuiso 1 Respond. substantiam
in communi, abstractam a prima ,& secunda,non esu uniuersalem forem aliter, sed tantiim materialiter seu fundamentaliter, ut patet ex his,que diximus agentes de uniuersali,& cor sequenter in prefata diuisione dii iasum non coincidit cum secunda substantia, hec enim est uniuersalis io maliter, &' non tandamentaliter. 32. Obta. Substantia considerata secundum se, &ut prpuenit modum essendi pa i ticularem , vel uniuersa
lem , neque est in subiecto , neque dicitur de subicino : de tamen pi ut sic non est prima subst ntia ergo d sinitio ptimi sisbstantie conuenit aliis a definit Q. Eespondetur lucidsudstantie sic limia in seγccnsidcrat s ,