장음표시 사용
101쪽
rtia denique Merillii ratio est. In permutatione ς ob non
praestitam cautionem evictionis , res contra Permutata non repeiatitur , scd tunc solum cum evieta est, praescriptis verbis agitur. At in o.ult. pecunia , inquit, repetitiir. Ergo in LLHe.perin lationis si ecies non versatur . Ad hanc vero ratiocinationem, quis pro Cujacio non requirat probationem ejus quod dicitur, ob non praestitam cautionem, rem permutatam non repeti Z -- e certe probatur hoc ιLLI. I. I. de rerum perm. quae cum dicat in factum actionem dari re evicta, non denegat repetitionem rei contra permutatae si non caveatur . In summa tribus casibus a
Celsis propositis in L Lun. non poterit agi praescriptis verbis, condictione ob rem dati recte agetur et & illi casus a Celst ideciprolacinuntur ut doceat , quantum ab emtione aliena sit hypothesis dictae Iem ultimae , non ut a permutatione distare vi
Haec a me ita dicta sint, quo doceam inemacem adversux Cujacium totam esse oneram Merissianam : Neque vero strato Permutationem esse ha D. de condict. causa data ; sed ob rem dati speciem quae ut permutatio non est , quia non res pro re data est , sed pecunia : ita neque emtio , quia dari utrinque convenit , id est, dominitun transferri, quod abhorret a venditione: Nec dicam tamen abliorrere a permutatione, quas in eo com niant emtio A permutatio ut putat & hic scribit Merillius sine lege tamen & infra ubi rem plenius excutiemus . Quod
si quis mihi objiciat, quod sibi non obiecit Merillius, articu mdo ut des esse permutationem , nec latius Patere ς ut contra A cursium Culacius probare nititur ex Ly. 9 I. D. de Praesν. Deo.
Respondere mihi facile sit, non probare dicta, a Ls ut des, simpliciter esse permutationem, sed si do ut rem accipiam, hoc esse permutationem: si pecuniam do ut res mihi detur, hoc non esse permutationem , sed speciem ob rem dati , & nihil esse verius illa traditione Accursiana, do ut des, genus esse ad dationem
rei pro re, & dationem pecuniae pro rebus . Nec m Uem ea o jedtione , pecuniam ut rem sive ut speciem in d. I. uir. D. de eomiΗ.ca fa data . non ut quantitatem datam esse . Etsi enim concedam non proprie pecuniam ut pretium datam esse, non concedam tamen non esse datam ut quantitatem et imo vero contendo
102쪽
. DE VARIPANT. CusAeir IN TERPR. Disp. I9. 83 Ia perinde est pecuniam datam esse , vel decem data csse, ut probatur L 3.3πpr.I. s.f.S 7. U Ls pecuniam r. eod. Tu.& tr hus postremis II. Od.e hient. Sit haec regula Tituli de condict.causis data . Quoties pecunia datur ut quid fiat, vel ut quid detur; si non fiat vel detur , condireoni locus est . De faciendo sit ni pleraeque sere omnes leges eiusdem I ituli r de dando maxime est illa lex ultima , quae tractatui ab luendo omnino necessaria erat, di in qua orba illa An nulla hic ans obligario es quam ob rem dati, re nonfecuta Θ in qnod procLPiorsum . Liquido demonstrast nzque emtionem , neque permutationem Proponi. his admodum amnem speciem , quae nihil aliud sit , quam ob rem dati inligatio.
An pupillus naturaliter obligetur absque tutoris auctoritate pΕ Si S haec quaestio de trivio si holae r de Vetere carmine cariamen , de quo & Merillius in suis observationibus , adeo ut
crambem recoctam Videatur apponere. Sed cum tam multa vulgo ad hanc quaestionem & scribantur & disputentur , nec satis vera: non possumus & nos ut verum inveniamus, etiam non multa dicere & tractare. Retula est ex Licinii Rufini lib. 8. Pupiuiar mutuam pecuniam accipiendo nequidem itire naturaii obLgatur, .ss. D. de Oblig.ει act. Et ita in Lor. D. de Condri. ιMeb Ner tius, mod pupillussine Tutoris auctoritatesipulanti promiserie, sol erit, repetitio es e quia nee natura debet. Contra vero in La I .D.ad LFauid. Si pupliam euisne tutore actore decem mutua data fune, Iegatum a creditore meruerit DyBue tonditionesi decem quae acceperit , haeredi reddiderit r una numeratione dicitur G implere conditionem , G Iiberari naturali obligatione. Itemque in I. I. D e Pat in D. Qualiscunque igitur obligatiost qnae praelusit, noPari verbis potes, dummo-2 sequens obtigatio aut civiliter tenest,aut naturaliter; ut puta 'bi pupillus sne tutoris auctoritate promiserit. Hanc dissidii speciem varie varii conciliant. At unum eundemque Culacium vult Merillius ita varium esse , ut nec uno quidem loco consistat . Ait enim eum ad I .Praeterea 3. Ins.quia. I a bus Di sitiet Dy Cooste
103쪽
esse, id est, nec civilem nec naturalem e mox sine distinctione, pupillum naturaliter obligari . I extus Institutionum est de novatione , qui quidem respondet dictae Iegi I. D. de Novat. hisce Verbis. Nam intreveniti novae personae noDa nascitur OHigatior primo tollitar transuta in poseriorem , adeo ut interdum Iu
cet poserior stipuistio inutilis si , tamen prima nodationis jure rodatur: vetatis id quod iti Titio debeas, a pupiuo ne Tutoris
auctoritate sipuIutus fuerit , quo eos res amittitur , nam taprior debitor liberatiar,'posterior obitatio nuIIa es. Ad haec postrema verba , Cujacius in prioribus notis aperte ait, spupiAIus amisi Devotior iure naturan eum obIigari. In Posteri ribus , an contrarium y Admove aurem l Nuua cina it obng tio es quia non civilis , & addit, naturalem tamen esse ponendum es. ina igitur Merillius fiducia, scribit Cujacium dicere nullam
nec civilem nec naturalem 2 Priore loco dixit naturalem esse pupilli obligationem, si locupletior esset Dinis , posteriore, natur Iem esse fassus est : Qui utrobique naturalem agnovit obligati nem , an is iure merito sibi contrarius esse /ici potest Z Justius paullo Merillius magistrum notasset, quod dixisse videretur pupillum non civiliter, sed naturaliter tantum mim obligatum etiam locupletiorem factum et nisi quod ritata L natura iter I 3. G Iineo.D.de Contindebit videatur Cujacius rem ad merum jus retulisse semota ratione Iuris constituti, id est , constitutionis D.Pii in L MD comis d. Sed & aperte falsum est c quod dicere d leo Cujacium ad Tie. deverse. oblig. scribere sine distinictione , pupillum naturaliter obligari: sc enim I purtur , Daque impubes mutuam peruntam accipiendo , obLσatur naturaBter aequirat
G ratione natura is ex ea Dctus sit De Ierior: An hoc est sine
distinctione Z Audio haereticos male audire , etiam ante aliquot saecula, quod si ripturas proscinderent, ut frustulatim productis authoribus , causam ipsi sitam authoritati s tueri viderentur. Clemens Alexandrinus Bb. 7. Stromaetam Σελεγομενω m
les uti nos patiuntur in judicando & discernendo. At Merillium non piget etiam in accusando lErgo in quaestione proposita una perpetuaque suit Cinacii
104쪽
DE VARIANT. CurAci I INTExpa. Di .sto. 8ssententia , pupilliam sine tutoris auictoritate ante Rescriptum D.Ρii, non aliter obligari , vel naturaliter, quam si Iocupletior factus esset: post Rescriptum, etiam civiliter . 'Merillius autem non veretur c contra fidem initio pactam Culacium deserere , & ignotorum magis opinionem probare. Alii, inquit , aliam distinetionem asserunt, pupillum pubertati proximum naturaliter obligari , licet locupletior factus non sit, sed remotum a pubertate, non aliter, quam si locupIetior factussi ; & hanc, inquit, distinctionem magis probarem . Ego vero & authoritate carere puto erunnodi distinctionem,' nec satis idonea ratione sebnixam: carere dico auctoritate, quia in delictis tantum & criminibus, nec in omnibus, hanc distincti
nem induxere juris auctores : ut cum Cajus dixit pupiatam qui proximus pubertati sit, rapacem esse furandi, S i Quae faciem
dae , LIII. D. de Reg. jur. Ei ulpianus , Actionem dii bonorum raptorum in impuberem non dari , qu/ do i capax nonsit , La. I.υ
boaomum I9. D. Hi bonorum rapi. Ratione etiam caret. Nam in negotiis civilibus atque adeq in commerciti exercendis , ius ceditum esse oportuit, & notas persenas quibus certis ex causis com
mercio interductum esset; cujusnodi runt prodigi, furiosi, & his plerumque haud absimiles impuberes ; ne in singulis speciebus adhibenda causae cognitio esset, an pupillus intelleinum rei limbuisset , saltu silue fuit certum tempus constituere , quo possent
homines sese adstringere secundum aequitatem saltem natur lam , quod viderentur jam rerum non esse ignari, ut certa aetas definita est qua majores quasi impleto virili vigore haberentur, I. I. D. de Min. & certa , qua homines , completa pueritia in publicum procederent, LI.I. 3.D.de Potitiando. Contra in delictis, quia nec passim nec propalam , sed raro & clanculum & in invitos perpetrantur , inquirendum merito suit an ea persbna quae deliquisse diceretur, ejus aetatis esset in quam doliis malus cad ret , imo & illud nonnunquam, an locupletior ex dolo facta esset, ut est in I. Heredibus I 3.D.de Deso. puta si desum pupillas commisisse diceretur in deposito, inpupiatam I x. D. Deposti. At cinquit Merillius θ pupillus pubertati proximus iam alse quem intellinum habere creditur & consensum suum in negotiis accommodare potest . I.sed quod diximus Io. Insit.de inuti .si
pia. Hoc placet: sed ne in ipsa Iuris principia impingamus, placet
105쪽
etiam animadvertere loqui Iustinianum de iis pupillis qui tutorum auctoritate steti sent, ubi es iisdem obligandis agitur. Nec mihi reponat hoc ita esse in obligatione civili: nam de ego rescri-ham frustra igitur adduci Iustinianum: Si denique de obligatione naturali idem proditum este, 9. D.de ObIig. G σR. GD. de Condict. in . Nec iterum dicat Merillius, d. I. r. Neratii esse, qui ex Proculeianis suit, quasi aliter in hac quaestione Proculeiani, aliter Sabiniani definierint : enimvero superest aelex s 9.D.de obtig.G us.Licinii Rufini libro 8. Regularum juris, quarum
Procul ejani non ita boni observatores, Sabiniani e contra, vel te docente, Merilli, lib. I.obfer . cap. 3. I. si tibi credimus. Equidem scio dc quis ignorat aliter Sabinianos aliter Pr culeianos pubertatem aestimasser vertim licet Cassiani & Sabiniani pubertatem ex habitu corporis aestimaverint, non sequitur in omnibus causis eam definitionem eos secutos esset maxime Veris in obligationibus , quarum ratio si ectat aequaliter masculos &foeminas r At pubertatem non pariter in utroque sexu aestima hant . Nam verecundum Cassani et istimabant , in mulieribus habitudinem corporis inspicere. Insiit.Quibus moritutes sinitur & impletis duodecim annis omnimodo puberes eas iudicabant, LuD.cod. Quando tutores vel curatores se de nant . In virginio hus quippe nubilis aetas habitum commonstrat . Τertui. de Di I. Dirg. cap. XI. Ex quo se inteingere ceperint , Ufensem naturae
intrare, G de virginis sensu exire, G pati novum iuud qtiod a
terius aetatis es, pos contesata anguine maturitatem. Graecis idem verbum παιδίσκη pubertatem & puberem foeminam mpnificat . Et Eustath. ad Mad. N. fu. 96a. ubi recenset ἡλικDς
tio gradu locat, παιδι κον. o addit φί ποριενης ηλικι M. unde Cyprianus in carmine Sodom. Sunt intus natae bl ges miH , nubitis aetas,
Virginitas in fore tumet , jam dedita mess,
Digna cupido Diris. Quae duodecim complevit annos, haec viro matura inteIligitur. Virg. U.7. A eid.D. I 3. Jam matura Diro , jam plenis nubtiis annis. Quasi diceret, iam matura est viro, quia annos pubertatis imPI vit . unde Sc Ovidius Id. I . Metamorph.v. 3 3I. Haec. Digitigod by Cooste
106쪽
DE VARIANT. IACII INTERPR. Dis.sto. 8 Baee tibi nubi ibas primum maturuit annis. Est enim S, ait Thucydides , scilicet ανα κιοι ut Galenus scribit Iib. I .ad ut vice versa SJoamnes Chryist. Homitia 43.in Genesim αν αυτῆ τη αλαῆ subi & eleganter addit λαμυτόυτη τῆ ἔρα. In hoc argumento si quod sentiam dicere mihi liceat diacam & post Reicriptum D.Ρii , ut & ante illud , naturalem aliquam esse obligationem pupilli sine tutore promittentis vel accupientis , etiamsi locupletior non essiciatur e proindeque nec sum cere distinctionem Cujacii , an locupletior pupillus &c. Et cum iustis rationibus Merillianam distinctionem improbaverim , necessitato aliud inveniendum & assumendum , sine quo Iegum capita nonnulla adeo furiara fiant adverse , ut contra religionem omnem, ea vel nobiliore sui parte qua laedant, decurtare cog mur , quod minus consulte alii sectile videntur. Statuo igitur , quoties pupillus mutuam pecuniam sine itatoris auctoritate accepit ex qua non sit factus locupIetior, factum illud & naturalem numerationem considerandam esse dupliciter rvel ex causa praesenti , vel ex causa quae sutura est Ex causa praesenti, dico nullam ne naturalem quidem obligationem esse, quandiu pupillus in ea aetate est et ex causi vero quae futura est, cico m turalem obligationem esse VeIuti in spe, quam scilicet possit aliquando excitare factum aliquod , nimirum stlutio quae postea fiat a pupillo pubere facto: ut non sit dissimilis ejusmodi obligatio a quocumque fructu VeI partu qui si in matre veI semente. Quod subtiliter admodum Papinianus demonstrat, I. Cum iuud S.I. D quando dies Iegatori ced. Herer meus, inquit, Tura dato quod mihi Sejur debet et f SejurpupilDrsne tutoris auctoritate nummos aecepiset nee iocupletior iactus eset , G petitor ad praesens debitum Deicta retulit , quia nihiI 6ur debet , nuuius momenti Ieratum erit: quodsi verbo debiti naturasem obtigati nem Giutoriam solutionem cogitavit , interim nihil Titius p tet , quasi talite conditio infertast : nonsecus aes ita disset,
Titio dato quod postuas siverit vel s leg et quod ex Areistis
natum erit, De fructus qui in tuo fundo noscentur. Species est, Naevius Seio pupillo pecuniam sine tutoris auctoritate crediderat , quam pupillus statim VcI ludo et qua alia ratione perdid rat . Idem Maevius testamento suo , Titio per damaationem I gavit
107쪽
gavit quod ei Serus deberet. Quaeritur an valeat legatum p Pa- Iinianus distinguendum ait , qua mente & cogitatione testatos amnaverit haeredem, ut daret Τitio, quod Sejus deberet: ut siquidem ad praesens debitum verba retulerit , inutile sit Iegatum : nota haec verba ad praesens debitum ) Rationem reddit, suta , inquit, nisu debet: ex eo intellige, non esse igitur pupillum locupletiorem factum J contra , si verbo debiti naturalem obligationem & futuram seritionem cogitavit, Valere legatum, quasi stib conditione relictim : id est, ex eventu , si scilicet Seius stivat , ut tunc petere possit legatarius . Ex qua proculdubio specie manifestum est, non legis venustatern tantum, sed omnem penitus quaestionem tolli , si ponamus quomodo vult Cujacius, locupletiorem pupillum esse factum. Et certe si locupletior pupil- Ius factas erat, quare non statim valuit legatum Θ quae dubitandi ratio in hae Iege fuit Z An ilIa Merillii, quod pupillus pubertati proximus non esset y Minime sane: nam hac ratione ex Postia- εχ legatum non convaluisset . Vera igitur ratio dubitandi fuit illa , quod ut spectato tempore pupillaris aetatis nulla interim fuit pupilli obligatio , ita nec lcgatum e spectato vero tempore solutionis & eventu rei , ut fuit aliqua obligatio quae non caruit essectu, ita & validum sit legatum ejusdem obligationis, inducta comparatione legati ita relisi, Titio dato quod pupillus stiverit,& quod ex Arethusa natum erit, ut in pendenti fuerit legatum , Lvideamur ατ.D e LiberatIC. ubi Τriphoninus, Nunquidergo,
inquit, in pendenti P an Iegatartar fuerit, perinde atques quaana ea anem legati dubiam faceret Z Licet igitur purum legatum esse videatur , tamen pendet ex conditione pupillaris obligationis quae si existat ut committit c si ita loqui licet obligationem et ita commissam transfert in Iegatum, auaeras quotieἷ Iq. de Novat. Et sane quemadmodum id quod est , potest ex conditione desinere, quasi omnino non fuerit, ut apparet in lege commissoria, I. I. D. de Lege commisi. quidni & id quod non est, possit ex eventu ita esse, quasi jam olim ita fuerit Z Nonne mutuum quod initio nullum est creditis puta alienis nummis , confiamtione pinstea fit mutuum Z LI3.D e Reb.ereae & dos prosectitia quae non erat ab initio, ex eventu nonne fit prosectilia Z L pater Hiae 8 r.
108쪽
Atque his bellissime congruit lex Stichum 9 r. I.aditio a. D. de Sotat. cum ait aditionem haereditatis pro Qtutione cedere creditori adeunti haereditatem pupilli, cui sine tutoris auctoritate crediderat e qui si ejusdem pupilli haereditatem restituere rogatus sit, Elidum quod sibi debetur retinere posse dicitur; cum tamen dubitaretur an amplius quam quanto locupletior pupillus factus esset, retinere haeres idemque creditor posset a. um eatenus videretur consistere obligatio naturalis ipQ jure , vel etiam civilis ex rescripto D.Pii. unde apparet in textu rectissime legi
in solidum ibi non enim quanto Detimetior pupiltas factus est, 'μπ-Iequetur ,sed infridum. Verumdecisionis ratio est, quod in hae specie crmitor sibi selvisse videtur ex voluntate debitoris sui, &stcum pensasse quod sibi debetur: aequissima est compensationis ratio qua plerumque compensantur, & retinentur quae peti non
possunt, is qui possessor 3i r D de Petita aereaeSed & aequum
est haeredi aditionem pro solutione cedere , dum ficile creditur testatorem ei Qlvere & reponere voluisse, cum ei quali quali obligatione teneretur . Eo etiam pertinet Iexs eius 64. in pr. D. ad Senatuscons. Treb. quae docet fideicommissarium non repetere uod Qtvit ex obligatione naturali pupilli , cujus haereditas fi-eicommissaria ei restituta est , cum tamen pupillo sine tutore creditum esset e translata scilicet in fideicommissarium naturali obligatione, quae ipsa Elutione, nascendi quodammodo & desinendi causam nacta est, quomodo legatum aliquando perimitur, tunc cum vires accipit, & ut ita dicam incipit ut desinat, I fumdum 8 I. .eumsatuIiber 9.D.de Lex. I. & uisfium1s alimo casu cum moritur nascitur, Iolaut 3. I. Popinianus a. D. b. modis usesse.
An condimo furtiva adversus haeredem furis transeat in selidum Ao pro parte quae ad eum pervenit t
uaestio haec pertinet ad interpretationem Mis 9. D.de Condictori in qua Ulpianus ita, In condictione furtiva, non pro porte quae pervenit in infuidum tenemur, si oli
109쪽
so Os Ius Au REL Ius ok .a I. Jaereser fumus:pro parte autem faeres, pro ea parte qua Haereres, tenetur . Τnesis est secundum verba legis, 'Haeredem suris etiamsi ad eum nihil pervenerit , in selidum teneri si conveniatur furtiva condictione. Si plures sint haeredes, pro portionibus
Ludunt in hac quoque I hesi nostrates quotidie Iustinianet;
nec fugit eos quod Cujacius de ea , aliique & veteres & recenti res habent . Itaque sciunt furem triplici actione teneri: poenali scilicet in duplum vel quadruplum aestimationis rei furtivae, secundum distinctionem surti manifesti & nec manifesti; quae quidem actio tota ad poenam est , & adversus furem ut furem conII etit; Deinde condictione surtiva: quae licet poenalis non est sed rei persecutoria, in furem tamen ut furem datut , & maxime in Odium furis comparata est , qua vel uti per deridiculum, adve sus eum intenditur , s paret eum dare oportere id quod certum est eum dare non posse, cum dominus non sit; quo genere Viden tur juris regulae adversus eum contemni , qui jus gentium inter homines constitutum turpissime violavit . Postremo rei vindicatione et sed hac non teneri ut furem sed ut possessbrem. Quod autem ad furis haeredem attinet, teneri quidem eum ut furis ha redem condictione furtiva si paret eum dare oportere quod defunctus furto abstulit. unde quaestio, An teneatur in selidum s solus est: an uatenus tantum ad cum pervenit Quid tandem Cujacius de ea quaestione Z certum nihil, si credamus Merillio, qui facit eum ubique variantem. Nec enim tantum objicit ex postumis operibus commentarium Iegis 38. D.
de Re juris , sed ipsas quoque observationes , hoc est Magistri
totum hic habet Merillius de quaestione nil statuit ac decernit
Cujacius e Gntat ac deliberat tantum . Verba ejus sunt quae pauca cur non simul cum caeteris collegerit Accusator r in
promtu causa est ; vastamentum prodidissent . Quid es igitur quod ait G.9.In tondictioni r ex causa furtiva , non pro parte quae pervenit oed in IVidum tenemar, da ui haeredes fumusthi ane ad tempus fiab 're Iibet. Libro augm I 3.cap. 3 7. aperte
sententiam suam exprimit, &ait, Non dari in haeredem condictionem rerum surtivarum vel rerum amotarum, nisi lis fuerit contestata cum defuncto, vel rem haeres ipse contrectet. Quam distim
110쪽
DE VARIANT. CuIA II INTERPR. Ds.ar. 9 Idistinctionem attulit & ad I. s. D. Rerum amot. XI. quaest. Ρa P.&secundum eam distinctionem verisimile est edisseruisse Culacium ad L 38. D.de Re .juris . Itaque tribus hisce locis cum idem sentiat & doceat: dicto autem Iib.T. observat, nihil omnino definiatῖ quid est cur variationis postuletur ZMerillius censet condimonem furtivam ia haeredem dari in1blidum , sine ulla distinctione, id est , sive lis contestata sit, sive non sit e sve solidum quod furto subtractum est ad haeredem pervenerit, sive Qlidum non pervenit: In quo mihi quidem cum
Nerillio convenit ; at in caeteris , non aeque . Non in eo sane
quod nove admodum explicat illud in sotidum quasi dubitatio
fuerit in ιLI. 9. an condi filo furtiva adversiis suris haeredem dari
debeat in 1blidum pro parte haereditaria , vel tantum pro Parte quae ad eum pervenit . Sed & c quod non cogitavit Merillius
rationem sententiae nostrae adeoque decisionis dict. Legir 9.omni-n' demonstrandam esse putavi . Denique alia ratione occurrenis dum esse argumentis Cujacianis quam quomodo Merillius o currit , existimo. Species igitur ιLI.9. duos castis habet e primus est in uno Q- loque haerede, alter in duobus pluribus e . Finge Τitius centum nummos aut rem dignam centum Maevio subripuit. Eidem Τitio haeres extitit stius , & ex illa flamma , aut ex re illa furtiva quinque tantum ad me pervenerunt aut etiam nihil . Quaeritur an Maevio agenti mecum furtiva condi stione, tenear in quinque duntaxat , an vero in 1blidam silmmam centum nummorum Satis aequum videbatur , & juri consentaneum ut in quinque tantum tenerer , quod hadtenus tantum videretur esse apud me
ex turpi lucro quod let haeredibus extorqueri . I. in Haeredem s. D. ae Cia. & ut ait Pomponius Sicuti poena ex de icto defuncti Baeres teneri non debet: ita nec Iucrum facere ,si quid ex ea re ad eum pere'enit , I. 38. D.de Reg. iuris . ΑΕque ut pia n. Toties, inquit , in haeredem damas de eo quod ad eum per enit, quoties ex dolo defuncti convenitur Ge. I. 44. eod. Lex tamen ait in selidum
me teneri r Cuius rei ratio reddenda est ea nisi fallor quam mox subjiciam. Finge rursi1s , T itio iri non stilus ceto, sed etiam secundus & tertius haeredes cxtiterunt: summa illa pro portionibus haereditariis ad nos pervenit, vel etiam non integra illa, sed longe minor, aut etiam nihil omnino ad me, licet ad cohaeredes