장음표시 사용
71쪽
os rus Au REL Ius Dissp. Io. liccessitati Z hoc ipsum dispiciendum, quia controversiam. Quod judex non debest jacere nee etiam fucere potes . Hoc est Merilli
quod negatur . Enim vero tametsi quidquid non licet neque oporteat fieri , licet tamen aliquando ita quod non oportet, sacere . Hoc luculenter ostendit Cicero Cornelio Baus. A cusator Balbi, factum Pompei Magni criminabatur , quod Balbum donasset civitate , oriundum ex agro Gaditano, cujus p pulus, sive liber , sive foedere, sive amicitia conjundius esset cum popuIo Romano , non tamen fundus factus erat populi Rom. C, cero huic criminatistii occurrit , & ait Omnem ejusmodi reprehensionem a Judicibus repudiandam esse , si aliquid quod nota
contra ac liceret, Dictum diceretur: quamvis contra atque oporteret . Itaque verissimum est non debere patrem in causa filii jus dicere, nec filium in causa patris, posse tamen: Honestius secerit si abstinuerit , si tamen secerit , non dicemus non Potuisse ianullum judicium fuisse. Placetne augeam dubitationem , quo eertiorem faciam definitionem Θ Scilicet obiiciat quispiam , hoc esse mali exempli,
tam conjunctas invicem sibi ius dicere per nas, cum tamen ca tum sit, iniqui exempli iudicia hahere nihil debere , I. observase m 4 itastic Sinc suspicione lites procedere debere , Leg. I 6- codaeoduit. Q in quin Lege Cornelia de injuriis nominatim conia tincbatur . Ne in causis sebrinorum briiai,. vel affinium affines, judicarent, Ls. D.ad Icornes. Sed facile est hoc diluere , si dicamus litigatores , non cogi invitos serre patrem vel filium rudiacem in lite; quam alteruter eoium habeat. Nam ut potuit refutari judcx datus hoc dicto, Eiero iniquus est, ut est apud Asc nium Paedianum , Hunc nolo , timidus est , apud Plin. in Pansg)rico : Ita & in extraoiclinariis iudiciis ex causa recuseri potuit Magistratus judicaturus, ut vel Collegam συνδα et η, acciperet, ut observat Cuiacius lib. 9.ONerv.e .a 3. Quod si non judicaret, sed iudicem daret, non fuit cur recusaretur . Nec mihi objiciax futurum forte ut pater Magistratus, actionem in filium deneget, vel in concipienda formula , filio parcat, eumque sublevet, adversarioque ita noceat , indice dato non valente nimirum fommulam excedere: Haec enim omnia Magistratus omnis in causis omnium facere potest, itaque haec erit ratio vindicandae ac reparandae in omnibus injuriae , ut appelletur major Magistratus,
72쪽
DE VA IANT. CuJACII INTERPR. Diss Io. aut sane extra ordinem Princeps adeatur . Caeteriain si constntiant litigatores, volentibus injuria nulla fieri intelligitur, Ieg. 9.D e Aqua . Num & Ulpianus , Sis ubjiciant, inquit, aliqui jurisdictioni, G consentiant inter consentientes euis 'diis iudicis qui tribunali praeest De Miam jurisdictionem /abet , esjuris
ctio , I. I. D. sessus. Jam , Quid Merillius respondeat ad L irae a quo I 3. D. ad Scium Treb. ex qua apparet fiIium in causa patris ius dicere, dum cogit eum adire & restituere hereditatem dispungendum est . Aliud , inquit, est jus dicere alicui, aliud, in aliquem , iud.LI3. non patri, sed in patrem ius dicit filius. .is hanc distin .ctionem admittat Z Quis ferat hanc judiciorum infirmitatem atque inaequalitatem , ut Magistratus damnare , non etiam ab uvere possit Z I. 3. D. de Rejud. Cum aditur filius vel pater Magistratus , sciuntne litigatores, quis suturus fit iudicii exitus Z N sciunt plane et committunt se periculo , & ut ita dicam aleae Sunt enim ambigua sata causarum, LI 4. Coaede invocatis diversjudicior. Est sortunae judicium , . I 3. D. de Stata hominum . Et tam actor damnari potest quam reus , Lun. g. nonfotam 3. D.squis ius dicenti non obtemp. Ereto Magistratui arbitrium statue di adimemus si dicamus, quod vult Alexillius, posse filium comtra patrem ius dicere, at non posse secundum eum . Quoties alia qui iubjiciunt se rurisdictioni Magistratus , certum est tam eis quam adversus eos ius dici posse, LIq. D. de urisdict. Quid hoc
est,Ei G in tum 2 Id est proculdubio ut jam supra docui dispum
Rione 3 - secundum Eum, & contra Eum, & sive conveniat, s veconveniatur , ut vulgo adjici solet. Denique cum Iex I.D.Quod
usque juris . ait, Quis enim o pernabitur idem Dr sibi diei, ρυodi e alii dixit . aeso te Merilli, Nonne ratio secit ut hoc ita exaudiamus, in se jus dici, quod in alios dixerit, vel Τitulo ad
Ergo inutile est shbterfugium in hac quaestione nostra illud , upsit aliud jus dicere alicui , aliud in aliquem.
73쪽
a matre praeteritus egerit querela in iosi , vel ex tacita matris voluntate r Et an Paulus Iurisconsultus Decretum Hadriani Imperatoris imprimaverit in dict. I. eum maere a 3.
Ρ Aulus libro singulari de septemviralibus alias de eentu
Viralibus o iudiciis . Cum mater , inquit, militem tum aD Io audisset deceme, G tesamento haeredes alios insitu et, D. Hadrianus decrevis haereditatem adfiniam pertinere , ita ut mbertates V Iegata praesentur . Hie Uud adnotatum , quod de Iibertatibus G Iegatis adjicitiar . Nam cum in Piesum tes
mentum arguitur , nihiI ex eo te mento Palat. Cum unam duntaxat Merillius quaestionem proponat, duplicem movet; & in utraque variantem Gaacium facit . Prima est quae abest a titulo erilliano ) quam non sivi exulare a n stro. An in specie La 8.D.de Ineste mento. filius praeteritus intestamento matris, egerit aeti e sive querela inofficios, an Uero ex tacita voluntate matrisy Mater decedens salsis rumore perlato quasi filius ejus miles cecidisset in acie, testamento suo extraneos instituit haeredes S ab iis libertates & Iegata reliquit: Revem iis ex castris filius post mortem matris , quaestionem fecit apud Principem,de matem a haereditate contra striptos heredes. aeritur ah interpretibus , qua actione egerit, an querela inomcios testamenti, an siipplicatione Imperatori facta , ut ex tacita matris νοIuntate haereditatem ejus obtineret. Merillius Graecis admodum insensus & adversus, reiecta eorum opinione filium vult egisse de inoffciosis r Graecos sequutum Cujacium Iis. Io. Ierv. cap.aa. sequor ipse, di dico filium non egisse querela inom-ciosi . Nam quae ratio Cujacii est , eaque optima cum inos ciosum testamentum arguitur, nihil ex eo testamento valet, ut est in e d .cum mater a8. S confirmatur, I. Titia I 3.in .D. eod tutae in . Nec mihi respondeat Merillius, hinc mirari S adnotare Paulum Imperatoris decretum e repungam enim, adn
tare igitur, quasi id sit contra regulas juris ; quod quid aliud est, quam improbare di suggillare i cum tamen Merillius non repre
74쪽
DE VAκIANT. CiuACII INTERPR. Dist. o. yyhendisse, sed potius decretum probasse & observasIe Paulum fateatur . Hoc concedat, & annuat Merillius, non arrisisse Paulo Hadriani decretum: sua sibi constabit opinio, propria alias contradictione collapsura . utamur & aliis rationibus . De testamento matris quae existimans periisse filium,alium haeredem instituit,
an quaeri posset quasi in icioQ, tractatum est ; scripsitque ul-pianus lib. 6. opinionum, posse, is insitura, In
Iustam dubitationem movebat quod exhaeredatio rescinditur sola ea, quae notae causa facta est, quae iniquitatem & odium hahet , vehiti si mater naturam oderit ἐπειδη φύσD-ε αἱ ροπεν inquit Τheophilus r at mater filio non siiccensuit quem putavit pro Repub.gloriose occubuisse . Placuit tamen praeteristionem illam ccu exheredationem , etiam per querelam rescindi
posse , si filius scilicet hoc enim exaudiendum est y ad injuriam
adium matris revocaret. Sed cum haec via adtionis de ininici
st, propter molestiam probationis,& judicii qualitatem clis enim improba dicitur, L8. I. I filio longior, id est , dis cilior sit, quam supplicationis ad principem, cum hac via ele ita
matris errorem vel ipse testamenti ejus praefatio demonstret , illa vero docere debeat filius inique se praeteritum esse, credibia Ilus est ubicunque de matris erroi e constat, ut in L I. cum mster α8. filium de in ossietosis non acturum. Aliud argumentum sium CX Uerbis ae cum matre a8.Dium mirianus decrevit haere sitatem ad Uium pertinere. Scilicet his vel his, de haereditate appa-xet Pronunciatum , nCn de testamento sue de iure testamenti.
Quod tamen fieri sbici in cognitione de ino eiosis , I. Papin LIφω spars io. ει Iis i 6 In M. D. de In . Econtra Uero in
supplicatione principi faeta pronuntiatur haereditatem pertinere ad eum qui per causam erroris non est institutus, cum onere tamen praestandorum legatorum, GD. DAe meret . infit. An Cujacius uspiam finxit ex sua sententia filium in dIa8. inofficios querelam instituis te, magis quam apud principem extra Ordinem egisse Z Prosecto ex recitatione ad L. Titius as . D. de Lib. G posum. ex prioribus ejus operibus , c cujus verba refert Merillius quasi adversantia dieiae obser ationi, Lib. Io. cap. 22. hoc non elicias I id aequius saetas ex recitatione ad L. I. 28. D de Inos quam tamen Merillius , sitae causae noti ita honuq Patronus , cum dicta observatione componit et Imo omnino melius eX recin
75쪽
,s O s r u s A u R E L I u S Dist. Ir. tatione ad ZITitius a r.ex postumis operibus, quam praeter i tit Merillius. Sed est quod huic loco respondeamus, Cujacium filio non dare actionem inossiciosi ipsis iure . Illi vero , incerta omnia ibi reliquisse proposita atque exaggerata tam vulgi quam sua opinione. Non bene Reum Accusator, hoc capite convincit,
Restat aliud de Hadriani decreto . Merillius ait Cujacium illud improbare in expositione tituli de Iiberis G posumis ad Ieg. Titius a r.Aliter in obfer upra dicto Deo . Recta objeictio: duina
scilicet ex operibus quae Magister recognovit. Caeterum attendentibus quomodo loquatur in Titius a s. facile erit moderari sentcntiam . Id decretum, inquit, probare Paulus non videtur . haec vox Diniar non est definientis & certo assirmantis, sed dubitantis επὶ ἀαφιβό es , licet non semper, aliquando tamen et ut de verbo, δοκεῖν, Rhetor Ulpianus docet in enarratione priamae OBnth. Demost. ad illa verba . tota G . Nam ut Magister docet ad I. Procula α 6. D. de Probat. eadem I. Verbum videri praesiamptionem siqnificat. De eo autem decreto superaddendum nihil haheo, nisi quod haec verba, Nam cumino cissum tesamentum arguitur , Uc. diversam speciem Rpriori seu diversiam genus agendi designant . Particula , Nam, modo pro ratione dubitandi , modo pro explicatione eius quod dititiam sit, modo pro latione disserentiae , adeoque ad inducti
nem diversae speciei ponitur , ut ostendit Lsis oui pro em tore I x.inpr.S I. I. D. de Usu . G usucap. Ita in I.At hi qui emane pati Io. Ins. de haereditatib. quae ab intesat. defer. haec verba ,
Nam Dido eo emancipati, casum diversiam a superiore continent,& in I. a. I. I. D. de Vi honor.raptor. diversa experiundi ratio designatur istis , Nam si quisse vim psisum docere postsit, publico j dicio potes experiri.
Quomodo servitutes praediorum aliae in selo, aliae in superficie consistant tLEx 3.D. de Servit.sae habet. Seret itutes praediorum infolo , Miae inive scis congyiunt . Quaeritur quo sensit in eo L
76쪽
DE VARIANT. Cur A II INTERPR. Dis. I a. s dicatur servitutes praediorum alias in ilo , alias in saperficie
consistere . Consentiunt omnes his verbis traditam esse a Ρaulo Jureconsulto servitutum divisionem r Et Accursus quidem dixit denotare hanc divisionem servitutes urbanas & rusticas, vel eas servitutes quae imponuntur a dominis,& a superficiariis: superficiarii fiunt qui in alieno solo superficiem habent, quam vel emerunt solam vel conduxerunt in perpetuum vel in longum tempus et hi non possunt ipse jure , superficio sive superficiei servit
tem imponere , Praetor tamen quas impossierint pro aequitate sua tuetur , quemadmodum & in rem utiles ad iones ei comm
dat,/in Provinciaii 3. Ioi ego 3. D. de Operis novi nuntiatione. Potest assingi & alius sensias, sive alia interpretatio ad ιLI. 3. Ut snt servitutes sola impostae, vel acquisitae: sint& superficiei. Solo impliciter impostae sunt servitutes, cum fundo suo servitutein quis imponit , veluti cum vicino cessit ius eundi per sundum situm sive genus agri expresserit, sive non e stiperficiei impositae
fiant , cum certum genus agri demonstratum est ea mente , ut forma agri mutata, non esset amplius servitus. Genera agrorum
distinguuntur superficie, sunt vineta , saliceta , Oliveta , arVa , arbusta, praetoria & alia aedificia r id genus praedia distincti
nem recipiunt ratione eoi um quae in iis sata, consita,implantata. S aedificata sunt. Stipulatus stim ut mihi liceret ire, agere in vineam meam per fundum tuum , cessisti mihi ius commeandi ad vineas meas per praedium tuum, quaeritur an haec set Uitus acquisita sit solo,vel stiperficiei i videndum quid actum sit : id est .
quaenam fuerit mens conti alientium e & si quidem hoc actum est, ut maneret servitus quamdiu vineae manerent , non ultra: sitrerficiei, non solo dicitur acquisita servitus e Si nil tale actum est , solo creditur strvitus acquisita et mentio vinearum non emincit quo mitis ad solum strvitus pertineat. Certo generi agrorum
acquiri fervitus potes Delut Pineis, quod ea ad Dium magis quam adoper ciem pertihet. Ideo oblatis vineis, fervitus manebit. Sed 'in contrahenda fervitute aliud actum erit, doli mali exceptio erit necessaria . Textus cst L I3.D.de Seo prae rustic. Haec tertia interpretatio est, quae fingi potest ad jL 3.D.de Seν Dit. Et vero et m finxit Cujacius & aptavit dictae L 3.dum eam interpretatur ad Ab. II .Putili ad Hi iam . In quo tantisper recessisse v, deii possit ab eo quod dixerat in recitatione quadam ad tiIALA
77쪽
18 os Ius Au RELIus Dist. Ia- ubi ex duabus Accursi interpretationibus , inclinabat in priorem , ut illis verbis, ariae insolo, Hiae insuperficie, denotarentur servitutes tum urbanae,tum rusticae . At non carpitur in
eo ; qui tamen fundus est , &quaestio de vera intermetatione de Servit. ut prae se fert titulus hujus capitis Quom do servitutes nec c quod mirum est in Merillio qui paratus ad agendum venit contra eam interpretationem quicquam ansertur, quae nequidem refertur: Minimum igitur est quod arguit Merillius , scilicet quod ad titulum de Cujacius dixerit, in selo consistere servitutes rusticas, in simerficie servitutes urbanas : contra ad Librum a I. PauIi ad Edicium, servitutes urbanas in solo consistere posse , & rusticas in silperficie . Sperabam sore iocce capite X II. ut Merillius , id est , ut Blertissimus ille Iurisi consultus, qui Cujaeium propalat ingenium in numerato non ha- ihuisse, ingeniose nobis rem totam haud parca manu expanderet atque emedullaret e frustravit adeo spem Merillius, ut nec satis quid de ea quaestkme sentiret, aperuisse nobis Videatur . Plurex, inquit, interpretationes recipit lex 3 D. de Serest. Primum scita loquitur Merillius Dominurs fiat, possifervituteis solo impoaere , O super clarius pessit quoque in psesci em
tutem imponere . Ano modo intefit potest faec Lex 3 irruituterrosticas in solo , urbanas insuperficie congyiere et servituter rusti- e in solo consitant veluti servitus itineris aquaeductur: urba xae in segermis vetati si ex meo aedi cio tignum immittam in tuum aea Dium . Eam interpretationem probat Giacius ad tit. de Servit. Idem tamen ad tu. ar PisHic Edictu is is flar 23. cirtum fer, ter urbanar , quam rusicas posse insola vel raperficie ςondii re quod ει magir admitterem . Liceat mihi percuri tari de te Meruli r An probas expositi nem Cinaeii ad Iibrum at in L ad Eictum, ubi refutat utrumque stnsum ab Acciusto prolatum , tertium sensum ex sito sensu prostri elicitque ex ἀLcerto generi r 3.D.is Serdirust roeaenim rum strvitutes quae in superficie consistunt , eas este quas quis praedio stio ita stipulatus est, hoc est, eo animo ut superficiei tantum eas acquireret, ut ea peremta perimerentur: eas vero quae in solis consistunt eas esse , quae selo acquisitae etiam mutata superficie remanerent 8 Haee est summa sententia eorum quae fusi
tractat ibi Cujacius , cui statentiae consequens est quod ibide m
78쪽
DE VARIANT. CuJACTI INTERFR. Disp. a. Is vir emunctissimae naris habet e scilli et consistere servitutes in Praedio cui servitus debetur, non vero in praedio serviente. Quo reseremus illud tuum , Quod ει magis admitterem y Admittis tam urbanas, quam riistiuas servitutes posse tum in silo, tum insuperficie consistere: At non admittis quod vult Cujacius, servitutes simpliciter consistere in praedio,cui servitus debetur . Dc- nominationem , inquis , accipiunt a praedio dominante, consistunt in selo aut sirperficie non praedii dominantis, sed servientis. Ita sit verumtamen hoc dicto, ita stare videris cum Cujacio, ut nulla modo stes. Mens enim Cujacii est, ut posito eo quod servitutes consistunt in praedio dominante, utitur & ipse hoc verbo auictoribus nostris nusquam usitato consequens sit Omnium praediorum tam urbanorum, quam rusticorum servitutes, & ia QIo S in m perficie consistere, quia tum stlo, tum superficiei deberi possunt Jam non loquor de veritate hujus sententiae: sed quaero an in aliquo conveniat Merillius cum Cujacio, quem lateralem sibi semper asseverat Z Nam qui negat fervitutes selo, vel superficiei debitas, in eodem selo vel sum ficie eadem consstere, qui convenire potest cram eo,qui putat sententiam dictae Ieg. 3 .D.de Sermesse, servitutes tam urbanas, quam rusticas in QIo, Vel superficie consistere i Et tamen non dubitat Merillius scribere illud suum, inod G magis admitterem . Credendum est Merillium hoc magis admittere suo modor videlicet probare Cujacii interpretati nem,quod omnes servitutes deberi possint & solo,& superficiei, at impr are, consistere in praedio dominante . Sed o Merilli, textus G. 3 .ait eminere, si igitur tu cum Cujacio consentis deberi r quare dissentis in eo quod sex ait, consistere tSatius erat in totum hic a Magistro recedere, & hono adhaerere Aocurso . Nam ut verum fatear, aut imperfectus est commentarius ille qui Culacio tribuitur , aut falsiis est Cuiacius in expositione dictae Ieg.certo generi I 3. quae tantum abest ut dicat superficiei servitutem acquiri & s maxime hoc actum sit inter contrahentes, quin imo aperte ait sisto acquiri, sed remedio exce- ptionis servari conventionem ς quomodo Papinianus in I.4. D. de
Servit. Servitutes, inquit, ibo quidem jure ad tempus tonsitui non pqssunt e sed tamen per pacti Dei doli exceptionem oecurretur Hra puella fervicuum vindieanti. Itaque putandu m minime ha est
79쪽
con pere in sola, anas insuperflate , cogitasse de eo quod & raro
di praeter juris rationcm fiat . Divisiones fiunt ut ait Plii lo phiae magister πῶς ἐν γῆ κτέα τῶὐ συα λζηκόπρ , iis rebus quae in Qbstantia non iis quae accidunt, Bb. .I. de Partib I au
Ubinam autem consistunt servitutesῖ an in praedio serviente, an in praedio cui servitus debetur Z Quaero in quo Τutela tAn ip tutore, an in pupillo Z definitio enim ambigua est dum ait, in capite liberor potest ergo de tutore accipi, ut rectus sit sermo potestatem esse in tutore ad tuendum pupillum et At Theophilus
ait κατα-. Expeditum est dicere , esse in utroque ς Tutor eam habet atque exercet ς Exercetur autem in Pupillo . Jus patroni est in liberto , est in patrono quoque , I. 8. g. is adjusjurandum a.D.de in jus vocando . Etiam in sacris paginis idem verbum iuxta Hebraei sermonis ambiguitatem alii atque alii applieatur Bernardusserm. . de verbis Gaiae Prophetae . Erloc quidem, inquit, pro eo quod di tincte in Latinis eoicibus feriaptum es caput eius G pedes ejias: Testatur autem interpres noserin Hebraeo verbum esse eommune quod possit interpretari ejus, Gfuam : at Seraphim juxta Hebraei fermonis ambiguitatem De faciem pedesque Dei,De suam faelem ae pedes suos operire dicam
tur . Rogo imperhim in quo est, an in domino, an in serv ot Credo eorum quae τι dicUntur, naturam esse reciprocam , & ut fervus dicitur domini servus , ita & vice mutua dominus est alia
que imperium suo modo,suaque ratione , & in domino & in servo esse ; eritudinem , fervitudinem, apud Festum , eritudo est d minatio , δεσποτεD . Ita de praediorum servitutibus dicendum; consistere eas in utrisque praediis . In iis quibus debentur, quae proculdubio rus habent, & in iis quae debent, quia serviunt &ut ita dicam servitute assiciuntur , ut Aristoteles ait ο ξ μεις Sy σωρ φτι. Nostris enim quid aliud servitutes quam qualitates praediorum, seu ut loquuntur, praedia qualiter se haben via r nec sere interest sive dixeris πιο ηα vel P υγε πως : si aves dicere mora di, quod est vero propius , audi eundem Aristotelem ora suo AG ποιότητες φανερόν &c. Nam si adtionum instar habeas servitutes , constat actionem ibi magis esse ac consiis store
80쪽
. DE VARIANT. CUI ACTI INTERPR. Din. D. 6 Istere ubi sertur, quam unde manat : ibi sentitur ubi est , inquit D. Augustin. epis.ad D.Hieron.de Origine animae. Et de servitute per narum Seneca. Errat, inquit , quis exfimat fervitrem in totum Hominem descendere , pars ejus mutor excepta est, eorpora obnoxiasunt, Scib. 3.de Bendi .cap. ao. Agnosco igitur, verissime dictum , servitutes consistere in praedio serviente: practice scilicet & passive, quia exercitium , id est, usiis servitutum est, finiturque in ipsis praediis, quae servitutem debent. Qua ra
tione Qrte pontes urbis Romae , regioni x I V. adstripti Qnt, quae tamen erat trans Tiberim , quod ad eam, & in ea quiescerent. Ergo micte utrumque dixeris , servitutes consistere in praediis quae eas debent in quibus & constitui,& remitti etiam dicuntur, Lad certam partem 6. D. de Servit. imo & nominatim consistere , .a9.D.de SerD.urb.praeae'. in praediis quibus debentur , cum ab uno exeant & in aliud perducantur, Lao. I penule. D. d. & utive acquirantur iis quibus debentur , d. I. eerso generi I 3. D. de emtraeaerusic.G I. I.G Ia. Date Servit. & ut interdicta pos Rubria competunt possessbribus rerum corporalium, ita & intemdicta veluti possessbria dominis praediorum, quibus acquisitae sunt servitutes, Lutt. D.Eodem tit.
An servitute viae simpliciter Iegata, haeredis vel legatarii sit electio , qua parte fiundi constituatur.
AD quaestionem propositam ut res,andeatur: quid pluribus
opus est y sela legatorum per Vindicationem & per damnationem distinctio rem omnem abQlvit. Haec hodie notiis ma estheneficio eorum qui fragmenta nobis Regulam ill iani , ac Pauli Sententias evulgarunt: antequam vero iis frueremur , cui nota 8 Et mirum tamen divino praestantem ingenio Cujacium, ubi clcfuit illi tam opportunae atque expeditae distinctionis c gnitio , non sussicientibus ac comparentibus libris illis , proxime ad eam accessisse excogitata distinctione 6Iuntatis Testatorum , ut insta apparebit e quo nomine sane non vituperandus, aut Variationis accusandus, thd maxime laudandus fuit. Sed age; aliud
in sinu occultat Merillius et verbum c relinquatur inquit , in