장음표시 사용
171쪽
Do Galliti Romanorum provincia UpendiX.
logo Trebonia provincias in quinquennium datas osse narraVit, Capsari postulantibus remicis serentibusquo ipsis consulibus
vius epit. CV, Plutarchus Pomp. c. 52, i. e. omnes, qui huius rei mentionem laciunt, alterum quinquennium adiectum esse tradunt. Discrepare igitur cum videretur Dionis auctoritas cum cetoris, ad praecipitem illam et lubricam ration om Honmannus delatus est, ut errasse Dionem statueret: periculosam sane Pana Psse, sed cum interprotundo ad elevandum disson-sionom nihil profici possit, aut desperandam omnino esse veritatem aut aestimatione facta utram sequi malimus auctoritatem
eligendum. Nequo tanti faciendum esse Dionis hoc testimonium, qui cum addat co πίε τἀλῬὶς ευρεικετα , ipsum indicaro,
non quae apud auctores invenerit, sod quae ipso statuerit, nseso resorri. Nobis vero ipsa illa verba magnam videntur .habero confirmati Onom, ut Dionis testimonium no contemnamus. Ostondunt enim quod apud auctores reperi8Set, non temore eum, sed ratiocinatione instituta posuisse; Dionem autem potius errasse, qui optimis auctoribus uteretur, in rationibus subducendis, quam nos, qui post tantum temporis intervallum scribamus, quantae superbiae est existimare 3-Αe nonne ipso otposse et debere alios secum dissentire indieat 3 Si quis quod verum sit quaerat, triennium ait esse datum: specie igitur plus dabatur, quam speciem qui sequeretur, eum dissentire oportebat. Denique numquid dissentit Dio 3 Appianus altorum quinquennium praeter prius Caesari datum osse seribit, Velleius prorogatam in quinquennium provinciam, Similiterque Cicoro et Livius: ipse consules cssecisse, ut Caesari imperium in triennium produceretur. Illi igitur de logo, in qua quinquennium nominatum sit, dicunt, hic lege omissa quid ex
ea consecutum sit refert. Nulla igitur est illa quam ΙIosniannus maximam esse statuit Dionis cum reliquis auctoribus dissensio deducimurque ad eam consuetudinem Romanam, quae supra p. 86 a nobis commemorata est, ut imperii prorogatio non ab exitu votoris imperii, sed ab die novae legis numeraretur.
172쪽
De Gallia Romanorum provincia appendix. 161
At Dioni erroris quom opinatur do imperio Caesaris duas fuisse causas arbitratur Hosmannus P. 12. Una, inquit, in eo posita est, quod persuadere sibi non potuit, Vatinia lege Caesari, qui anto annum 58 prOVinciam non attigisset, decedendum iam suisse anno bi, i. e. quattuor non amplius annis exactis: quo factum est, ut unum annum quem addidit quinquennio priori, de altero necessario detraheret. Scilicet nos Dione longo sumus rerum Romanarum peritiores, longe diligentiores, longe melioribus auctoribus instructi, explicaturque praeclare unus eius enor statuendo ultero. Alteri do triennio peccandi causa fuit in tertio eius errore. Nam libr. XL, 59 de anno Al sic scribit: επρατtε 6' 6 Id ομπήino οπως, 6ταν Τυνδεῖο μενοv oi χρovou Καισαρ διαγξη τουτο ῖa 0υκ ἐς μακραν, αλλ' ευθυς iv et φ υστερ ρ ετεt 7εvη σεσθαt ἔμελλε τα τε ὁπλακαΤα0Παt καὶ ἰδtωτευ a sv οἰκαδε ἐθαυελἘρ. Item Caelius apud Cicero opist. VIII, 8, 9 anno Si narrat: Illa praeterea Cn.
Pomprii sunt animadversa, quae maxime consilentiam attulerunt hominibus. ut diceret se ante Cal. Mart. anni 50) non posse sine iniuria de provinciis Caesaris statuere, post Cal. Mart. se
non dubitaturum. Ex his duobus locis inter se collatis Honmannus p. 12 efficit, ut Dionis sententia fuerit, Caesaris imperium anno 50 exisse et quidem initio eius anni. At quid, quaeso 3 Num de eadem re dicere existimamus Dionem et Caolium 3 Illo do mitu imperii narrat, hic voluisse Pompeium post Cal. Mart. do Galliis statuore, atque ΗOsmanno, Si causam suam probare vellet, imprimis hoc agendum erat, ut doceret non potuisse statui de provinciis, antequam eSSent vacuae, nec potuisse fieri, ut etiam cum alius imperio tonorentur, utrum eas consulares in Proximum annum an Praetorias e83 Oporteret, deliberaretur. Veruntamen hoc nec demonstravit HOsmannus nec poterit, Opinor, demonstrare. Quare
subtilioro interpretatione adhibita cum intelligamus do alia rodicere Caelium, de alia Dionom, huius de imperio Caesariano testimonium illud esse colligimus, ut id anno bu exisse dixerit; cle initio sius anni ac Cal. Martiis nihil invenimus; nam Eubbc ἐν et ψ υατερ φ εetεt est proximo insequenti anno. At etiam Appianus anno 50 Caesaris imperium ex lege Pompeia exisse
173쪽
Da Gialia Romanorum provincia appendix.
tradit, primum non obscure libr. II, 26, tum aperte c. 27, ubi agens de senatu, qui Cal. Mart. anni 50 habituA est, sic scribit: Κλαυδtoc εἰςηrgieto τεμ.πεtv Καισαρ t 8tαδόχους ἐπὶ etα ε θυη' και Ιαρ εληχ εv 6 Tρόνος, unde Hosmannus p. 29) eo ipso die, quo habitus est sonatus, i. e. Cal. Mart. finiri imperium colligit, parum recta rursus utens interpretatione; nam ελητευ ὁ χρονος est appropinquubat is tr oris, exibat temptis. Quare tantum abest Appianus ut Cal. Mart. anni b0 exisse tradat, ut post eum diem exisse doeeat. Veruntamen contemnit HOsmannus hos auctores, quamvis soli ex omnibus do imperii Caesariani Qxitu non significati nem aliquam obscuriorem, sed aperium testimonium habeant. Displicet ei totus annus 50, idque multis de causis, ex quibus quattuor nominat p. 13. Et primum quidem, inquit, qui quinquennium Caeaaris imporio lego Pompeii sit Crassi additum esse putat, idem decedendum fuisse Caesari anno 50 contendere non potest; contenderet enim ea, quae non essent aptis et inter se convenientia. Nimirum a Cal. Mart. anni bi, qui legis Vatiniae dies fuerat, ad annum 50 quadriennium tantum fit. Itaque Dionem quidem excusat Hosmannus, qui cum de triennio tradidisset, ad eum annum aliqua ratione pervenire potuerit. At Appiano quid faciamus 3 Tradidit de priore Caesaris quinquennio, tradit de altero, tamen anno 50 finit imperium. Ιmmemor, inquit, suae in alienam sententiam transiit nec quid quisque dicat, sed quid cuique consentaneum sit dicere, id nos Spectare oportet. Numeros, Opinor, nesciebat aut tam supinae erat Oscitantiae, ut quod modo dixisset, id ipso oblivisceretur. Nonne ipsa haec vitii, quod ei tribuitur, absu ditas, ne quemquam omnino ita peccasge arbitraremur, emeeredobuit 3 Alterum, quo Dionis error convincatur, argumentum petitur ex Suetonii Caes. c. 26: Gesar egit cum tribranis plebis, collegam se Pompeio destinantibus, id potius ad populum ferrent, ut absenti sibi, quandoque imperii tempus rapiari coepisset, petit secundi consulatus daretur, ex quibus verbis Holmannus petitionem illam extraordinariam ad ultimum imperii annum pertinere colligit: iam Caesarem anno b0 petere voluisse ConSulatum, efficique, ut ante comitia anni 50 non exierit imperium.
174쪽
De Gallia Romanorum provincia appendix. 163
Redargui igitur Dionem. qui de Cia. Mart. anni 10 cogitet.
Haec ratio nititur tota et illo qui putatur Dionis errore, et ea opiniono de petitione consulatu S, quam infra resutabimus, et denique interpretatione Suetonii parum vel subtili vel necessaria. Nam quandoque imperii tempus e seri coepisset cur ad ultimum imperii annum pertineat 3 Iinnio ad eum qui expletum imperium proXimus insequitur annum pertinet: coeperat expleri imperium postquam exiit. Ultimum quidem imperii annum cur potius intelligamus quam primum aut secundum
aut quemvis denique 3 Initium enim explendi imporii primo
eius anno magis etiam factum est quam ultimo. Reliqua igitur, de quibus aut diximus aut postea dicore debebimus, si omittamus, parum accurata interpretatione hoc quoque argumentum
Vorum Cicero et Caesar, gravissimi omnium auctores, annum 50 Dionisque sententiam redarguunt. Illo ad Att. VII, 9 extremo Decembri anni 50 de universa republica sic scribit: De reli is quid est deterrimum' Concedere illi quod impudentissime postulat. Nam quid impudentitis' Tenuisti provinciam
pre decem annos, non tibi a senatu, sed a te ipso per vim et factionem datos. Praeteriit tempus non legis, sed libidinis tuae. Fac tamen legis: ut succedatur decernitur L edis et ais: Habe mei rationem. Habe tu nostram. Mercitum tu habeas diutiusquam populus iussit invito senatust Haec verba cum exeunte
anno fi0 seripta sint, tamen non ad id tempus, quo scripta sint, sod ad id quo de provinciis Caesaris senatus futurus erat i. e. ad ineuntem mensem Ianuarium anni 49 pertinere conset Hos- mannus p. 14. De suturis igitur robus quod agebat Cicero, suturis, Opinor, temporibus u8us est. Non usus est, posuit perfecta et praesentia, tamquam de re praesenti loqueretur; sed quod Caesar provinciam per decem annos tenuisse dicitur, ideo Hosmannus, qui anno 50 decem annos imperii Caesariani ullo modo praeterire potuisse neget, novam hanc rationem excogitat , ut Ciceronem alio tempore scripsimo, alio cogita8so Censeat. Sod lao verum sit, quod Vix quisquam poterit credero, rat Cicero tamquam posita furore abreptus aliud di xorit, aliud Gogitarit: pauci enim omnino dies inter extremum mensem. 11
175쪽
Do Gallia Romanorum provincia appendiX.
Decembrem, quo epistola data est, et inter initium mensis Ianuarii, quo senatus habitus est, intercedunt e reserantur Ciceronis Verba ad tempus senatus habiti. Numquid rectius Caesar decem annos explease dicitur 3 Nostra quidom ratione, qui non vulgarea tinnos, Sed duo quinquennia, quorum prioris sex prope menses perierint, intelligamus, et exeunte anno et ineuntε 49 decem anni praeterierant, HOsmannima autem, qui Cal. Mart. anni 19 alterum quinquennium finiat, si de senatus die utque ineunte mense Ianuario anni 49 iniselligatur, tamen duo menses ad decem annos dosint. Quid igitur iuvat tam contorta et Ob8cura interpretatione uti, si tamen quod velis non assequare 3 Sed est etiam hoc apud Cicoronem praeteriit tempus legis, quod si ad mensem Ianuarium anni 49 reseratur, quicquam confirmationis Dionis sententiae asserti Hosmannus negat. Et recte negat, sed et Dionis sententiae, quam ipse sibi finxit, non ex testimoniis incorrupto traditis effecit, sed ita, si interpretationem illam, quam modo redarguimus, probemus. Nos vero hoc do quo disputavimus Ciceronis loco vix ullum censemus esso posse certius testimonium, ut mense Decembri anni 50, quo epistola scripta est, estorum Caesaris quinquennium iam expletum fuisse intelligamus. Postulata Caesaris exponit Cicero. Tenuit provinciam per decem annos. Quid potest easo minus obscurum 3 Praeteriit tempus logis Pompeiae Liciniae, quae ut Caesari gratificaretur, alterum quinquennium addiderat. Potest successor mitti et mittitur. Numquid potest esse apertius 3 Contra Caesar impediens non exisse tempus suum negat, sed ait: Habe moi rationem i. e. absontis comitiis consularibus anni 49. Quid potest Oxpectari certius, eum mense Decembri anni 50, cum imperium Cassaris exisset, hoc tantum actum esse intelligamus, utrum eius absentis ex lege tribunicia in consulatu petendo ratio hahonda esset necno. Veruntamen desciscens quodammodo a so ipso ac rediens eo, ut epistolam de eo quo scripta est tempore intelligat, Hosmannus, quae sequuntur, inquit, Mercitiam tu hMeas diutius quam populus iussit invito senatu, perspicue significant tremo anno 50 imperii tempus nondum suisse circumaetum. Aliis sit hoc perspicuum, nobis quidem non est. In coniunctiVO
176쪽
De Gallia Romanorum provincia appendix.
hubeat illud inest, ut non debere Caegari diutius concedi provinciam Cicero censeat; utrum habeat ille iam diutius necne,
Paulo plura do Cicerone diximus inviti, pavea dicemus do Cassam boli. civ. I, 9, qui ineunte anno 49 ad Pompeium .sio scripsisse se narrat: Domisse se quod populi Romani bene- -m sibi per contumeliam ab inimicis exforqueretur remioque semenstri imperio in urbem retraheretur, cuius absentis rationem
haberi proximis comitiis populus iussisset. De his ita .Hosman-nns p. 14 disputat, comitia proxima dici aut ea quae antecedant anni 50 aut quae insequantur anni 49; quare cum Semenstre imperium preptum esse narretur, ad initium aut anni 49 aut
anni 48 perveniri, nullo modo ad initium anni 50, do quo Diocredat. Nimirum Et semenstre imperium vel omnino quod tempus ad comitia consularia pertinebat, imperio lego Pompeia dato comprehendi oporteret; sed id Hormannum sx Suo-tonii loco minus recte explicato effecisse ostendimus. Ac tota haec ratio ad errorem qui salso Dioni imputatur resultondum
Verum omnia haec, quae adhue e minavimus, in anno 50 reiiciendo vorsantur: quae proficisci intelleximus ab Dionis loco Parum recte eXplicato, propagari ad multas minus subtiles
interpretationes errorumque a se ad aliOS magnas tranglationes.
Sequitur deinceps apud Hosmannum p. lfi, ut suae de Caesaris imperio opinionis rationem reddat, quam admodum simplicem esse Video et eam, ut tot homines in re tam aperta unquam peccare potuisse merito mirere. Decem annos, inquit, Caesari datos esse constat; item prius quinquennium Cal. Μart. anni 54 exisse. Addρ altorum quinquennium, consectares est, pervenietur ad Cal. Mart. anni 49. Nimirum illud omisit nec unquam cogitavit, in quo tota ratio nititur, alterum quinquennium ab confecto priore necesse esse incipi. Id contra sesct habere supra p. 84 ostendimus, iterumque postea aliis argumentis confirmabimus. Cadit igitur haec ratio, quas si Vera esaei. sola rem conficeret. Diffidebat tamen vir doctus ipse quodammodo tantae rationis simplicitati eamque duobus aliis argumentis quagi commendandam esse putavit. Primum Diuiti oste
177쪽
De Gallia Romanorum provincia appendiκ.
tria cogitari posse ait, ut Caesar initio aut anni 50 aut 49aut 48 decedere debuerit, sed cum duo reliqui anni exeludantur, unum relinqui 49. At cur tandem ineunte anno imperium oxierit nocesse est 3 Cur exeunte aut medio anno aut
quovis doniquo die finiri non potest 3 Hoc frustra quaera8: unum illud do dio legis Vatinias videtur sequi. Deinde a
Suetonio c. 26 hoc dici datum osso Caesari, ut ultimo imperii a Pompeio dati anno consulatum peteret, Petere autem Voluisse anno 50: ita effici, ut ante comitia anni 49 decedere dobuerit. Hoc quoque Simplicissime coneluditur; sed lico Suetonius illud dicit noe Caesar unquam do anni 49 consulatu cogitavit : illud paulo supra ostendimus, hoc postea in Hosmanni opinione refellenda docebimu8. At enim multa opinioni suae obstare videt Hosmannus,ox quibus quaedam iam eXaminavimus, alia postea loco commodiore commemorabimus. Neque in eo quod Hirtius bell. Gall. VIII, 39 narrat, longi erimus, qui cum anno bl prope exeunte unam aestatem ad bellum gerendum Caesari reliquam fuisse reseri, poAt aeStatem anni 50 eius imperium exisse significat, nihil aliud. Magnam vero in universa hac qua stione
auctoritatem habet Cicero epist. VIII ,ll, quo loco imprimis nos supra p. Si ad diem imperii Caesariani definiendum usi sumus. Scribit enim Caelius ad Ciceronem monse Aprili anni b0, Pompeium cum senatu in id incubuisse, ut Idibus
Novembr. eius anni Caesar decedat: Maenia rei totius haec: Pompeius tamquam Caesarem non impugnet, sed quod tui aequum putet, constutiat, ait Curionem quaerere discordius. De his dupliciter, ut debebat, Hosmannus disputat, primum ut post illas Idus imperium exisse docoat, deinde ut causam, cur eum tamen diem Pompeius constituerit, reperiat. Initium autem ducit hinc: pro ipsa die quam lex Pompeia Licinia praescripserit, Idus Novembres non posse haberi, quin omnes rationes suae plane perturbentur. At perturbentur sane, dummodo quod Verum eSt, reperiatur. Caesaris imperium aut ante Idus Νο-vembres aut ipsis aut post exisse. Rectissime. Si ante exisset, Pompeium non. aequum, Aed admodum liberalem fuisse futurum. Rectissime hoc quoque. Si ipsis Idibus Nov. exisset, Diqitigod by Cooste
178쪽
De Gallia Romanorum provincia appendix.
Pompeii a uitatem intelligi, sed Curionis tribuni plebis, qui
Caesaris caugam tuebatur, non perspici querelas nec cur illo alterum Pompeii consulatum exagitare dicatur; hoc enim addit Caelius. At quaerere illum ait discordia8 Pompeius, nihil esse quod iusto succenseret, propterea quod ipse quod aequum esget, servaret. ΕXagitandi vero Pompeii causam maximam nos quidem invenimus. Nam Pompeio ipso .assentiente tribuni
plebis anno b2 Caes. bell. civ. I, 32) tulerant, ut Caesaris
absontis et provinciam retinentia in consulatu anni 48 petendo ratio haberetur Pamque ob rem ille usque ad comitia anni 49 ne revocaretur: quanta igitur erat eius inconglantia, qui iam cuius tribuondi ipso auctor fuisset, id eriperet 8 Unde copiosa Pompeii insectandi materies sumi poterat, imprimis ex secundo consulatu, in quo illo ampli88imrerum provinciarum accipiendarum causa plurima Violenter se erat. At HO mannus cum nisi de tempore, quod lege datum orat, aliquid ademisso dicatur, nullam Pompeii Vituperandi causam fuisse putet eamquaob rem C sari Idibus Nov. anni 50 diem exire potuisse neget, unum relinqui ait, ut imperium ultra eum diem pertinuo it.
Veruntamen quo iam abit illa aequitas, qua Pompeius glori batur 3 Qui si de eo tempore, quod sua ipse lege a populo
Romano dandum curaverat, aliquid adimere voluisset, nonne summa fuisset non modo iniquitate, sed superbia ac prope insania 3Nascitur enim hoc loco haec quaestio maxima. Faciamus
imperium Caesari usquo ad Calondas Martias anni 49 datum suisse: num fieri potuit, ut senatus Pompeiusque id ei Idib. Nov. anni 50 oripere vellent 8 Redit enim tota res illo, num
senatui ea quae populus iusserat, reprehendere licuerit; nam ad populum de altero Caesaris quinquennio latum erat, senatus autem solus de successore ei mittendo decrevit. Iam id nemo qui reipublicae Romanae more leviter imbutus erit, dicet: everteret enim omnia. Tot latae sunt leges porniciosae ab tribunis plebis, quarum tollendarum summa cupiditate senatus flagraret, tot res plebis opera perrogarunt Gracchi, Saturninus, Drusus,
Clodius. Earum num unquam tactum est, ut ulla senatus consulto tolleretur vel ut contra ullam decerneretur 3 Contra Diuiti oste
179쪽
Do Gallia Romanorum provincia appendix
rempublicam id suis8et; nam populus Romanus summum habet Omnium rerum arbitrium, qui quicquid rite sanxerit, id cum ab reliquis, tum ab senatu observari debet. Decrevit aliquando
senatus, quae apud populum uota essent, rite lata non esse, ac leges eSSe negaVit, quae ogge Viderentur, Eed nunquam
contra ea, quae ab populo rite iussa nec tamquam vi vel viti lata essent reprehensa, decrevit. Iam haec de imperio Cae saris lex non erat tribunicia, sed consularis atque ab ipso Pompeio lata, reprehendere igitur eam quasi minus rite latam
nec senatus poterat nec Pompeius. Quare si senatus Cal. Nov. anni in succossorem mittere volebat, nece8Se est Rut ante e
Idus aut ipsis dies logis exierit peceabuntque insigniter Omnes, qui Cal. Ian. anni 49 aut Omnino post Idus Nov. anni 50 imperium Cnosaris lego Pompeia datum finient. At senatus Pompeiu8que quam primum decedere volsebant Caesarem ipsaquo aequitate servata legem tenere, nihil ultra concedere. Ideo ossiditur, ut ipsis his Idib. Novembr. Caesaris imperium exierit. - Veruntamen ipso IIOsmaunus quain Iduum Novembrium rationem reddit 3 Νullam, quantum equidem Video, nec quicquam reperit, cur in Idus Novembres senatus cum Pompeio potius incubuerit quam in quemvis alium exeuntis anni 50 diem. Suspicionem profert, quam luspicionem ogge ipse fatetur. Pompeius, inquit, has condiciones tulit, ut Caesar si consulatum anno 50 potero vellet, antea de provincia decederet, o mitia vero, ne Caesar ultra quam satia premeretur, in Idus Novembres reiicerentur. Sio igitur suturum erat, ut usque ad Idus Novembres anni 50 Gallias regeret, tunc consul designatus Cal. Ian. Anni 49 consulatum gereret. Has condia CioneS, quaeso, cur tandem Caesar non accepit 3 Quid unquam plus postulavit 3 Tantum si Pompeiani concessissent, corte nullum bellum civilo extitisset. Quare, etiamsi Caesarem ante expletum imperium retrahi in urbem potuisse et anno 50 consulatum petisso et reliqua omnia, quae salsa egse docuimus, verissima esse lateamur, ad huius loci scopulos Hosmanniana opinio elicitur tota.
Adiungit autem huic de Caesaris imperio disputationi Horumannus a P. 18 alteram de imperio Pompeii logo Trebonia
180쪽
De Gallia Romanorum provincia appendix. 169dato quaostionem, in qua sic ratiocinatur: Ρompeii imperium, quod Crassum collegam eius mense Novembri anni 55 in provineiam exisge constet, coeptum esse ante Cal. Mart. anni 54, unde alterum Caesaris quinquennium deducit, sed, ut eius potentia Caesari exaequaretur, ultra quinqua annos vulgares ad easdem Cal. Mart. anni 49, quibus Caesar coercetur, esse
propagatum. Quinquennium autem etiamsi quid extra quinquo
annos accedat, tamen appellari ΙΙΙ virorum rei p. const. eXemplo, quod nos in commentationibus epigraphicis Vol. I p. 24
exposuimus, Ostendit. Contra haec multa disputari posgunt,ged duas rea inerre satis erit. Primum Dio XXXIX, 36 uno die et a C. Trebonio de Pompeii Crassique imperio, ut a Pompeio Crassoque de Caesaris altero quinquennio latum cise scribit, deinde Pompeio ex consulatu tertio prorogatum est imperium nec mirum, si id multo longius quam Caesaris pertinebat. Ita tota haec quaestio alia fit. Diximus do uno fundamento disputationis Hosmannianae, quod cum everterimu8, ne quae consequuntur quidem, probari potorunt. Sed persequitur ille omnia etiam minima singillatim, incipiens a Pompeii congulatu tortio i. o. anno 52, de quo dum disputat, imprimis legem illam decem tribunorum plebis, qua ipso Pompeio adiuvante Caesari datum est, ut absenticongulatum petere liceret, illustrat. Quamquam vellem hercle denuo pluribus quid in ea suisse censeret, exposuisset: fortasse
ad veriorem sententiam esset deductus. Nunc contentus estiis quae de Sueton. Caes. c. 26 dixit, quae minus subtili interpretatione orta esse supra p. 152 docuimus, creditquo anni 50 oonsularibus comitiis ei absenti potitionem datam esse. Sed contra hanc quam putat legem Pompeium ait quattuor rea insidiose gessisse. Earum prima in nova lege, quam de iure
magistratuum tulit, collocatur. De qua lege univerga, Si quae p. 24 et 2b sunt, conseras, minus recte Hosmannus videtur iudicare; nam una praegeriptum es8e putat, ut magi8tratus quinquennio post eXactos honores provincias sortirentur, alia et diversa, ne absentes peterent. Ιmo una eademquo lex de iure magistratuum lata utrumque habebat. Veruntamen hoo minus ad hane quaestionem pertinet. Insidias autem in eo Diuiti oste