장음표시 사용
101쪽
'TheoI. Instis Lib. VT Cap. VII. Q. III.
Utrum Christus dici possit Dei semus.
. . Nomen servi iluo significare potest; scilicet osmi eium servile , et servilem personae conditionem. Cum aurem Apostolas Philipp. II. I. dicat, Filium Dei fomlmam seroi accepisse , hoe est naturam Inimanam, quae serva est Dei, non est dubium , posse Christum dici servum , si hoc nomen intelligatur improprie, non ad significandam Christi conditionem , sed officium, et semvitutem , quam Patri exhibuit sactus obediens usque ad mortcm. Sed si nomen servi ad signiscandam servilem personae conditionem usui petur, hoc sensu Christum non esse servum , manifeStum est , cum ejus persona, Deus sit. ded quia nomen servi absolute positum conditionem potius personae , quam officium designat, hinc disputant Theolosi, utrum rejicienda sit ea propositio . Christus , ut homo , est serous Patris. Nonnulli post Dium , et Contensonium non putant eam rejiciendam: alii post Thomassinum acriter eam impugnatii.
Christus, etiam ut homo , non Potest dici serpus Pagris. Prob. I. Scripturae novi Testamenti numquam appulant Christum Dei servum , imo non obscure hoe ei nomen abjudicant. Apostolus euim Hebr. III. 5. 6. in eo Christum Moysi opponit, et amplioris gloriae Chri- Stum Prae Moyse praedicat, quod 'Dyses quidem fidelis erat in tota domo ejus tamquam δειmulus . . . Christus pero tamquam ilius in domo sua. Ergo elo. Prob. II. Ex PP. io. Dionysius AIex. Epist. ad Paulum Samosat. diserte negat , Christum, qui natura Dominus erat, oisse natura semiam. a.' Theodoretus
Diri. II. in eo Ayollinarium reprehendit, quod Christum appellavit servum se quod nullus. nostrum , inquit antea cilicere ausus erat. 3 ' Patres Francos ordienses, et Hadrianus I. utrumque in Felicis, et Elipandi doctrina que damnarunt, et quod Christum dieerent ad OPtiO-
102쪽
De Incarna tionis sterio mione Dei filium , et quod servum appellarent. Eo
Prob. III. ratione Damasconi Lib. III. de fi l. cap. a I. Noni u ser Ui, si Qui et domini , inon ad nulliram , sed ad pi TSouam rios tu ri; non tecus ae nomen Patris , et lilii: Semittitis, et doni inationis Mocabula non nata 'rae sunt indicta , sed ex eorum genere , quae sunt aualiud , quem ad nodum Paternitatis, et illationis noni na. Atqui persona Christi,dici serva sine injuria non potest. GSo etc. Solountur Objecta. Obie. I. Scripturae vet. Testamenti aliquando Christum appellant servum , ut Isaiae XLIL. I. Ecce aereus meus, suSCistiam eum: rserae v x de Christo interprotatur Matthaeus caρ. XII. 18. Et Baiae XLIX.15. Et nunc diait Dominus , formans me ex utero Serseum sibi. Ergo. . u. Dist. aut. Improprie, pro eo sollicet. qui servile gerit ossicium, trans. Proprie, neg. Cum enim eadem e criptura, et Patres doceant, Christum non esse serv
Iis conditionis , sed siliuin ; loca illa , in quibus dicitur .
Servus . Dountsi improprio intelligi. atque explanari d bent. I in Patros Francosordienses Epist. ad Episc. -- V. respondent laudatis sacrarum literatum locis. quae, Felice, et Elipando proserebantur. Sed quia Passim daan servi nomen absolute positum servilem potius conditio nem significat, tribui illud Christo non oportet. Dixi itranseat i. ' Quod in versione LXX. habetur παιs ver, quod nomen et servum, et filium significat. a ' EA eadem vorsione verba Isaiae ad literam de Isracte intellis genda sunt. Licet autem tu sensu spiritali , et praeni Pue reserantur ad Christum ; non necesse est tamen, ut eodem sensu de Israele , et de Clarisio dicatitur. OHic. I s. Apostolus ait Phidip. II. p. filium Dei ac cepisse formam se vi. Atqui forma servi est natura Ser visis. Ergo Christi is vere dici potest fur us N. MC. Copes. Natura enim servilis, quam Verbum umsist , cum subsistat in persona, Verbi, non fecit ut ipsa Christi persona sit serva ; ideoque nec ipse Chri G a stis
103쪽
stus dici possit servus , Cuna ferri nomen non ad uram , sed ad personam Feseratur. Objie. III. Patres cum Arianis praesertim disputantes saepe docent, Christum , ut homo est, esse Servum Patris. Ita Ambrosius in Ps. XXXV, Hilarius Lib. XL. de Trin. aliiq. Emo. - , - . . v. Dist. ant . Docent , Christum esse servum Patris improprie , concr. Proprie, neg. . De minutione dicitur in s , inchait Damascenns Lrb. III. de Fid. caρ. II., ποn quod ipse sane hoc existat; sed quod propter uossor in am serpi accepit, et forpus nobiscum pocmus est. Arianis itaque objicientibus Scripturae verba , in quibus filius servus Patris appellatur , satis fuit Patribus re--ndere, lora illa intestigenda esse de Christo homine. Uruim autem proprie an improprie, non suerunt solliciti e neque rem ad Vivum , ut ajunt , resecuerunt ., nondum exorta haeresi Nestoriam.
An Christus diei nil creatura. . M. Varias hac de re esse Patrum sententias , aIiis ad humanitatem , aliis ad divinitatem Christi animum intendentibus. Certe Rom. I. a. dicitur Christus Detus ex semine David , et Gal. IV. 4. factus ex muliere. Et Hierona mus in cap. II. ad Ephes. Misi inquit,
rimore, ne Christum creatinam dicere compellantur, torum Christi mysterium negant. Nos libere Proclamamus, non eue perticulum, eum creaturam dicere, quem Mermem, et hominem , et crucisaeum, et maledictionem tota vel
nostrae fiducia profremur. Quibus similia docent Am- Mosius , Leo M., Atigustinus, DamaScenus. Contra Vero idem Ambrosius Lib. I. de Fide ad Gratian. cap. 6. . et s. , Hilarius Lib. VI. de Trin. , aliique negant, Christum dici posse creaturam. J- Nos ergo Iicet Christum absolute creaturam dici posse fateamur , tamen quia illa locutione Ariani, haeretici abutebantur, ab ea ab tinendum censemus, nisi addatur Nicatio: secundum naturam humanam. Ita S. Bon 6
104쪽
. De Incarnmtionis mystersem. ventura in IV DAL XL art. a. I. ritius ibid aliique. ' A
Utrum sicut oera est illa propositio : Deus factus est lismo: ita etiam pera sit isthaec: h'm factus est DeuS.I'. Etiam do hoc varias esse Τhologoriam opinione , S. Thomas P. 3. Q. XVI. arti P. cui plerique subscribunt , id negat. Scotus assirmat. Patrum etiam senteq-tiae Videntur contrariae , Augustinus enim Lib. I. Virginit. cap. 13. Talis, inquitierat illa suscerus , qua Deum hominem faceret , et hominem Deum. At Damascenus Lib. III. caρ. a. Non hominem desecatum dicimus , sed Deum humanatum. Nam cum esset natura Perseolus Deus, factus est Perfectus homo : Nobis verisimilior est sententia S. Thomae. Homo enim Personam. designat. Persona autem Christi ab aeterno, et naturae sua Deus est, ac proinde non potest dici factus Deus. Sed si id ita explicetur: factum est in tempore, ut hici homo Deus esset, non Videtur omnino negandum, uti etiam supra de praedestinatione diximus . '
. An absolute de diristo pronuntiari possit ' hin
N. Quamvis et de hac propositione varie Scholasticὶ opinati sin* ; recte tamen S. Thomas 3. P. Q. XVLart. 9. docet, eam esse reiiciendam ; eo quod homoqPersonam, non naturam praecipue significat. Et certe Christus de seipso ait Ioan. VIII 58. Antequam Abra hum feret , ego sum , et Ioann. XVII. 5. Claris α. ime, Pater, claritate , quam habui Priusqisum mundaevs et , apud te. Et Apostolus Heb. XIII. 8. Iesus Christus heri, et hodie : ipse et in. Saecula, .
105쪽
Quaenam adoratio Christo debeatur. n adoratio ad personam reseratur . se ona autem Christi divina sit; perspicuum est, Christo de- heri adorationem , quae soli Deo convenit; quam Graeci λατρειαν latriam vocant ; Mude Apostolus Itib. I. 6.
Ciam itreum introducit Prio genitiam in orbem έerrae, dicit: Et adorent eum omnes Angeli D i. Porro Cum iis una. eademque persona Verbi subsistat divina, humanaque Christi natura, e sequitis est, ut utrique na turae unu eademque ad ratio Iatriae debeatur. Sicut enim Regi unus idemque debetur honor. quacumquo este indutus sita Ala Deo una. eademque adoratio, uuamcumque naturam sibi conjunxerit. Tr
ou.t lauae doctrmana Cyrillus Anolog. ad oriental Dist. ad Go stim , et Anathema. VIIL. qui est Cm. VIII cone. Ephes. Si quis audet dicere , assumptum
hontinem coadoraudum Deo Verbo, et conglor cavisuri, quasi alterum cum ah ro, el non potius una adoratione eoru Emmanuel m. vhaorque ei glorificasionem deρ ndit, juxta quod Verbum caro factum est , da thoma sit. Et in Concilium V. Gn. IV. Si Dis adorari in aetiistis noe- turis dicit Christum, ex quo duω adorationes introdeuntur, seorsim Dei Verbo, et seorsim homini , et uom uua adoratione Deum Verbum incarnaliam cum ejus Cia
eo movere nos defint d iam Damaseenus ait Zib IV ra'. 3. caro Hli; seeundum suam naturam, si dionisis subtilibus i. isellige uiis inadorabilis est sculi Ialirae ut cleδα a. Item quod A. Thomas 3. P. Q.
XXV. art. I. docet, camem Christi per mentem ii tellectam seorsim a Verbo adorandam esse eultu inserio
ri , quam latria. Non, inquam , movere ista nos de beata
106쪽
De Incarnmtionis M)neris. Io3hent. Sensus euitia Damasceni, et Angelici Doctoris. cst , carnem Christi, si fingatur a Verbo separata , non esse Cultu latriae adorandam. Sed quia adoratio cartii Christi impenditur , non ut a nobis singitur, sed ut revera est in v erbo subsistens , ideo illi latriae cul
Nunc iis explicatis, quae ad unam Christi personam FPectabant, contrarius est refutandus error Eutychetis.
OStenditur contra Eubchianos , dum esse in Christo imPermixtas, et inconfusas naturas.
UT ab erroro Nestorii longius declinaret EuFches , ici
contriarium impegit scopulum , in Chxisto unicamasSeren& eMe naturam , ut supra diximus. Sicut autem Aestorium , ita etiam Eubchem recentiores quidam heterodoxi conati sunt ab errore vindicare. Sed adeo ex- Plorata est ejus haeresis, non solum ex iudicio totius a celesiae , Verum etiam ex consessione ipsius Eutychetis in Concilio Costatilinopolitano , et Calcediniensi, e tu que sectatorum, qui adhuc in oriente perdurant, ut DPerae pretium noti sit, hac in re diutius immorari. Ipsam igitcae ejus haeresim refellere aggredimur.
Duae sunt in Christo naturae , diuino, et humana , Atepae, impermixtae, et inconfusae. Dogma idei est. Prob. I. ex iis Scripturae locis , in quibus contra duas Priores haereticorum classes probarimus , Christum esse i eum, et hominem. Neque enim illa simul vera esse poMunt, , nisi utraque in illa natura lutegra, non permixta , neque confusa permanserit. Prob. II. ex iis etiam Scripturae testimoniis , in quibus .imul utraque uatura , divitia , et numma Christo
107쪽
io Theol. Inst. Lib. VI. cap. VII.
assi vitur. Philli'. II. 6. Qui cum in forma Dei esses.
non rastinam arbitratas est esse se a qualem Deo, sed
semetipsum exinaniola formam seroi uccmiens: ubi corisceptis verbis exprimitur, forma Dei, et forma servi , natura scilicet divitia, atque humana. Ioan . III., 13. Nemo ascendit in cneltim, nisi qui descendit de ora a Io . Filius nominis, qui est in caelo : quibus verbis mirifice significatur , filium horninis , cujus proprium est ascendore iii caelum propter Da iuram humanam , iam e se iii cacio propter inanicusitatem Daturae divinae Piori Priam . t 1go. . Prob. III eae. PP. I. Ignatius Et ist. M Eρhosiost. Verbum, inquit, c ο factum est, incorρoreus in coryctre, impassibilis in cors ore i assibili, immortalis in corpore mortali, a.' Hilarius L b. IX. de Trin. n. I l. Cum
sint Diraque divina scilicet, et humana ) suis gesta
naturis, Mntim tDva n Iesum Christum memento esse, qui et Hirtimque est. 3.' Augustitius L/b. II. coni. Maximia. ςaP. 1ο. Chri. tus una Persona est, geminae substantiae,
quia Deus , et hiimo est. 1 ide alios apud Petavium Lib. III. et seqq. bellarminum Lux III. de Christo ea'. 3 , Natalciti Alcx. Inst. Ecc Saec. V. Disseri.
Prob. IV. Speciatim ex Orilis Alexandrino, quem
non solum Eutychiatii patronii in iactab:iii I , Sed eti erroris accubarunt intcr veteres Theodoratus, Ibas , alii que ejus adversarii; inter receilliores vero Dauid de RO-
I. comm moravimus. At Cyrillum ab omni erroris la. iIsmi ilum pronuntiarunt Caelestinus 1. ad serillam et ad Aestorιtim, tria Concilia Oecumenico Ephesinum, Chalcedoriense , et Cori stantin*politarium II. , atque mnis posti nodum Ecclesia. Ait elii in E ist. m. ad Ne-uor. Quantivis naturae sim disersae , Mero tamen unione coetintes tinum nobis Christum, et Filium essecerunι. Fon quod natueartim diffferentia pro 'ter unionem subi tu sit perum quod dipinitas, et humanitas secreta quadam, in tabui rue conjunctione in una Persona unum
x ibis Iesum Christum , et Filium constituerint. sdiq
108쪽
De Incarnatio iis rusterio. rosspstim repetit locis innumeris, quae vide apud Petavium Lib. VI. de Incarn. CV. 6. Prob. V. ex definitionibus Ecclesiae. Damnata enim est haec haeresis primo in concilio Constam inop. stiti Haoiano ; deinde a Leone M. Demum. in Concilio Chalcedonensi , et Costantinopolitano. II. catholica v Titas contra Eut1chen delinita est, eamque desinitionem universa Geinceps Ecclesia semper est venerata , atque secuta. Ergo.
t Prob. VI. ex Symbolo tum Apostolico , tum Nicaeno. In iis enim Symbolis dicitur Christus Filius
Dei Unigenitus ex Patre natus aute omnia saecula, incarnatus, natus ex Virgine, facius homo, passu. , erucifixus, mortuus , et sepultus : quae evidenter duplicem naturam ostendunt. Prob. VII. ratione Theologica. Cum Eutyches ex duabus esse naturis Christum concederet, prosecto duae illae naturae non Possunt naturam unam per eonjunctionem Constituere , nisi aut Per conversio munius iii aliam, aut per absumtionem unius, aut per confusionem , sive compositioncm ; ita scilicet, ut ex duabus tertia quaedam emerseri Atqui nihiΙ ex histribus iti incarnatione potuit accidere. Nam primo natura divina nequit in humanam mutari cum Deus sit immutabilis ; neque humana in di Vinam , cum repugnet, rem creatam in non creatam converti. Secundo si una natura ab alia absorpta , atque absumta esset ,
ex. gr. hnmana natura a divina nam quod natura divitia absumta sit , nec amens dixerit ); non esset amplius in Christo corpus humanum: ac proinde Christus nec passus . nec mort rus esset: quod recidit' inhaeresim Phantasiastarum. Tertio Deilue ex divina, et humana natura per confusioncm, autet compositionem tertia quaedam potuit emcrgere, Cum repugnet, natu ram divinam immutabilem , ac persectissimam ita con-- fundi, atque componi cum alia , ut aut desinat esse quod r antea erat, aut totius compositi Pars evadat, cymii P r. emper toto minor sit. Erso.
109쪽
. ., O bic. I. Ioan . I. 14. Verbum carofaetum eM. Atqui . unum non potest fieri aliud , nisi per conversionem; ux. eum in eo uuia Evangelio Man. LI. 9, legitur aquam Minum De Mn. Ergo. t '. g. min. Potest enim unum fieri aliud, Hiam uam turam assumendo. Sio Verbum naturam humanam
mpiens , id quod fuit permansit, et quod uon erat
.vumsit, non coinmixtionem passus, ncque divisionem. Sisin Verbum, imuit Aligustivus Serm. XXVII. de in ..c . 3. , si re Serm. CLXXXVII. nopae editionis - ροι- intra nos concisitur, cum si Mox , et exteriu4 Pr fertur, non miatatur in pocem; sed manet in mentis luc vi rassumta carnis Doce, procedit ad audientem , et nomdeserie evi antem : Da Verbum GPinum , in se m δμω, caro inaraum ροι. Vis. II. Plures ex ΡΡ. Incarnationem vocant m Missem, mixturam, permixtionem diuiuae, humauaeque naturae. Sio Tertullianus Molv. caμ. XXI. Nascitur, inquit homo inram mimus. Augustiuus Dist. ad , φω-
si-- CXXXVII. M. III. ait, personam Christi esse, mist m Dei, et hommis; eademque loquendi rauondium sunt Irenaeus L. . ILL cv. 18., Cyprianira I b. de
. 1ν. Diat. omi. vocant Inearnationem mixtionem im-Pm re, ad significandam , ut inquit Cyrillus Alex.LA. I. go it. Neu. -' 3. fiammam unionem, corae. Pr me, et in sensu Eutymano, nem. Itaque ante e Tram haeresim Patres impropriam hane .locutioiaem usurPrunti non tamen is sensu haeretico 3 ait enim Augusto MMs, Post vertia in objectione laudata 2 si tamaen rece- 'dat auiator: a consuetudine covorum , qua εο αι duo ruptiores iras commisceri, in neuter sempet inlepit tem, . suam. At cum Eutyelliani eo voeabulo abre excia' Hlad posteriores Datum repudiarant, inut TheodoretuR . Diia. u. cone. Aia chian. laudans etiam Amb Sivm Inst. I ' Gregorius rissenus Lib. QOnt. Αροωπα idquid, ait, in natura nos ra infrmum est, G cα-
110쪽
De Incarnationis mysterio. 1 osa est dioinitiis. 1 t Orm. II . cotu. Eunom. ait. itariaturam humanam ea comnaixtione cum Virbo divicas Piorrielaus induisse, ut si minima aceti gusta
sto mari misceatur.-Ergo mixtionD Voce utuntur in sensu Eutychianorum. . Neg. cons. Nyssenus enim in eodem Libro ait, remansisse integras naturae hiatnonae proprietates: Nos Udoam esse naturam manam Verbo unitam , ex myst
rio Oso didicimus, et credimus. Cum ergo ait, qui quid infirmum , et caducum est in natura nostra, id udivinitate extinctum , loquitur de infirmitatibus, quae ex Peccato ortae sunt, quaeque ud hoininem redime dum non erant Christo Decessariae , imo non decebant , ut concupiscentia aliaque animi , aut corporis Vitia. Hujusmocli enim infirmitates in Christo nec ante passi
nem fuerunt: post resurrectionem 'Vero , ,extincta etiam
mortalitate, humana Christi natura tantam ex divinitate gIoriam accepit , ut licet itales ra permaneat iues' ωιalibus proprietatibus; tamen in accidentati sqΠDdammodo in divitiam videatur iran uomata. Vide
1'et avium Lib.sex de Incarn.' P. a. nat. 2'. Ad expiloandam divitiae , humanaequae tu e mixtimim utuntur Patres exemplo unionis,m, mae , et Corporis. Sic tit in tinitase Personae, mquit Au
sustinus Ioc. cit infima uni tir corpori, ut homo sit 3 ita in unitate personae Detis tinittit homini, ut Christu. a. In illa ergo persona mixtura est tinimae, et cor ris; in hac Persona est mixtiam Dei, et hominis. Cyrillus item Atix. Epist. D. ad Successtim, et alibi pavim, a liiqite Patres idem exemplum saepe adhibent. Atqui non aliud adhibebant exemplum , nec aliud sibi Vol bant Eutychiani, quam Verbum , et humanam naturam
esse unum , sicut ait ima , et corpus unum est. Erg.. U. Dist. mo. Patres uiuiitiir exeniplo animae , et eortioris ad explicandam persecte , et omni ex paris Incarnationem . nex. Imperfecte, et aliqua tantum e sparte , cono. Patre enim latentur, Incarnationis mysta vit Im esse singulare, nec ullum habere in rebus creatis exemplum. In eo igitur constat comparatio illa, quod sicut anima, et . corpus una persona sunt , et unus ho