장음표시 사용
151쪽
appeti. Sed cuin Cliristus mortem consideraret, Bon. ut erat in seipsa, sed ut erat . a Patre praecepta, non jatis intelIigitur, quo pacto in hac sententia Christi tibertas constare Possit. Praeterea in omnibus his sententiis illud est commune
incommodum , quod quaecumque eligatur , explicabitur quidem aliquo pacto Christi libertas in exequendis Dei praeceptis positiois , sed in observatione legis naturalis, praesertim de dilectione mi , et proximi, quae te necesssiria est, nullaque dispensatione tolli potest , Christi libertas , et meritum nullo modo explicabitur. . .' Lu Micus Thomassinus censet , Christum non siisse liberum libertate indisseremiae, sed solum libertate a coactione, quia sponte, et summa cum delectatione, ac dilectione praecepta Patris observabat: et ni lutominus meruisse; quia ad merendum, et demerendum . neeessaria quidem est libertas a necessitate , seu libertas, i Ferentiae , sed in stasu naturae Iamiae; oristus autem in statu naturae lapsae non erat. Haec tamen explicatio suis etiam urgetur dissicultatibus sane non mediocribus, praesertim generali illa Hieronymi, aliorumque Pa- 4rum senteutia: -ι necessitas, nec corona. nec damnatio. 8, Nostra sententia non quidem nova . sed paullo Miter explicata huc, redit: cum in Cibristo una perso a a sit Volens , atque operans per Voluntates duas, atque operationes, tanta est inter utramque voluntatem cono dia , ut Voluntas humana non sit capax legis propriae dictae: si enim Apostolus Tim. I. 9. de quo--c inique homine justo in tanta infirmitate vitae hujus ' vicere non dubitat, Lex justo non eu posita , sed in- Dacia et peccatoribus ; multo magis id de Christo Mntiendum est, in quo unus et idem Dei filius vult idem obiectum voluntate divina, quae non distinguitura voluntate Patris, et voluntate humana. Sicut ergo obiectum illud libere vult voluntate divina , quia nora est ne ssarium; ita libere vult voluntate humana ; tuna quia objectum illud necessarium non est; tum quia idem. Verbum movet voluntatem humanam modo ipsius naturae congruo , hoc est libere. Sed quia voluntas di-Vina major , et pr ior, et domina est, ideo improprie
... dicitur lex Praesepium , mandatum. a
152쪽
Christus non solam per exteriora opera, sed etiam pem interiores charitatis iace us meruit.
Prob. I. contra Vasqueet Disp. LXXII cap. 3. Ouinis exte: ior actus eatenus tantum bonus est, et pretaemium-- Tetur aeternum, quatenus a charitate imperatur. Si emfo charitatis actus in Christo vi in merendi externis aeti us tribuebat, multo magis ipse merebatur; nam ex communi Philosophorum effato: prsyter quod unumquodque tute , et illud magis per se. Hinc S. Thomas Ia. 2ae Q. CXIV. art. 4. docet, meritum per Se primo reperiri. in actu eliaritatis , in actibus Vero aliorum virtutum , quatenus pendent, et moventur a charitate. Em Dices . Christus necessario Deum diligebat utpote beatus: 4mo ex nostra sententia, quae paulo aute expli-
Cata est num. m. ' i si voluntas humana Christi li a at, Huiae consentanea voluntati Verbi , quae obiecta non necessaria libere' eligit; sequitur, illa objecta , quae necessario diliguntur a Verbo , necessario etiaris diligν ' , a voluntate Christi humana ; ac proinde , sicut Deus non Iibere 4iligit seipsum , ita nec humana voluntast Christi. Iibere viligebat Deum. Ergo et . Dist. ant. Necessario Deum diligebat, quatenus illustrabatur scientia beata, conc. Scientia infusa, neg. Amor ergo ille , qui oriebatur in Christo. ex vi ne Dei, non liber, nec meriti capax erat; sed quia pra ter beatam, scientiam , habuit stiam ius ana, profecisi amor ex hac scientia excitatus hiber fuit: Et quatinuis, disputetur inter Theologos , utrum agnosci debeat in Christo duplex charitatis actus , alter ex scientia Maia ialter ex inius , imo quamvis charitas beatorum non. sit alterius speelai a charitate viatorum : tames si unus idemque notus charitalis ponatur in Christo , -- ille e duobus principiis oriatur, erit pirtualiter uv
Ad. am. Neg. sequel. arat. Diximux enim, voluntareta Christi humanam in exterioribus actibus fuisse liberam duabus ex caussis 3 tum quiae consentanea. er x ves ψα
153쪽
vecta, quae actus illos libere elegit , tum quia Hens
ectum movebat huminam voluntatem modo ipsius naturae congruo. Cum igitur haec sit eonditio volutitatis illustratae seientii a beata, et infusa, viatoribus congrua, ut Deum ne essario, et libere amet, non quidem I heri te comorietatis, sed Iibertate specissationis, et exercetrii, auatenus ab una , VeI iatera seleiatia regnur, o modo verbum voluntatem humanam ad aura ummum incitabat, et movebat. . , .
christus maruit a primo con e tionis momenso usq-M in Mitae t minum. Prob. I a. pars contra Atimem, Durandum, Bona- Maenituram, qtu contrariam sententiam probabiliorem putant. Apostolus Heb. a. s. ait, Christiam in ipso momento , quo Ver Πν humanam naturam assumsit Poteris seipsum Patri hostiam obtuIisse, suo tempore, mactandam. Ideo inoediam intiniam dicit: hostiam. et Mutionem noluisti tas amem aptasti mihi . . . tune dixi : ecce oenis : in capite libri seriptum est dame , tis faciam, Deus, somniarem tuam ... in qum νoluntate sanciscati sumtis per oblationem corponis Iesu
Hob. M. 'ars. 2. v Idem Apostolas x ait, Christum una obicitione, quae in cruce facta est, c---πωπ in sempitemu- sanctas eatos, hoc est opus redemitionis perfecisse. Hoc autem falsum esset, si adhuc poss mcutem alia promeritus suisset. Ergo. a. Finis vitae generatim st Deo statutus est, ut meri Omm meta ς sicut ipse Christus de se ait Man. X. 4- Me oportet operari operis ejus, qui insit me, done
dies est ' Menit nox, quonda nemo ροέrae operari: quae verba SS. Patres intelligunt de inertias bonorum operum , quae tantum in hac vita , non V o Post imose tem comparari possunt. Ergo etC. . Di es. cona. I m. pari. Aerus deliberatus, qualia est ad merimm necessarius, supponit, prius extitisse intellaeti
uena, uι amorem finis, inquisitionem mediorum, comiIium
154쪽
. De Incarnationis Hsterio. de iisdem mediis eligendis. Ergo fieri non potest in ipso
momento , quo immana natura esse incipit. Ergo elo. Dist. ant. Et hi actus requirunt tantum o successionem naturae , et ordinis , conc. Successionem temporis , ita ut non possint osse simul; subdist. In natura, quae non est a primo iustatili praedita omnimoda scaentia speculatrice , et practica , conc. In natura humana Christi, neg. Fatemur ergo , rationalem naturam creatam aliqua temporis successione indigere , ut libere agat, si non habeat a primo momento scientiam omnem, quae ad actum necessaria est; sed non talis erat
humana Christi natura ; vade in actu deliberato Chria Sti a primo conceptionis momento fuerunt simul iu-tellectio , atque amor sinis; et consilium de mediis eligendis , quorum unum altero prius suit natura , et
ordine, non umPore. Dices. co/ιt. um. Part. Patres docent, vulnus illud,
quod Christi jam mortui lateri inflictum est, nobis suisse
salubre, itideque sacramenta Ecclesiae manavisse, imo ipsam Ecclesiam e Christi mortui latere formatam psicut ex Adain dormientis latere formata est Heva. Praeterea Apostolus Neb. 25. et Rom. VIII. 3 ait, Christum etiam nunc interpellare pro nobis P trem in ipsa autem oratione meritum inesse aliquod, ex Aueustini principiis perspicuum est; ait enim mpist. XCIV. CV. Neque remissio Precatoriam Sine aliquo merito est, si files hanc impetrat. Ergo etiam
post mortem Christus meritus est , et meretur. .
H. Neg. cons. Quod cuim pertinet ad vulnus, quo Iatus Christi apertum est, non fuit in illo meritii in , sed figura quaedam Ostendens , sacramenta , et Ecclesiaruex merito mortis Christi esse cotistituta : atque id sibi volunt Patres. Meruit tamen praemium ea Voluntas , qua Christus , antequam moreretur , hanc sibi injuriamihi erendam libere voluit. unod vero ad orationem a tinet, non est in ea meritum proprie dictum, sed applicatio tantum eius meriti, quod in passione comPara tum est. Augustinus autem vel intelligendus est de merito sensu latiori; vel considerat sidem, et oratiouem, tamquam opus aliquod bonum , quod non secus, ae ali. 1 Gna opera peccatorem adlluc in statu viae positum ad
justi sicationem disponit, illamque de congruo meritur.
155쪽
christus nee tinionem Dyos atteam , nes rixisnem nec gratiam habitualem, Mimiae a 'riino eoncepti nis momento sibi donasas , HIo modo
' Prob. mP.Pnate viatenus ammat, non mouisse Chr Mum unionem hypostaticam , est dogma fidei; quoad alias Vero gratias acciden tales impugnatur ab Altissiodorensi Lib. I. Tract. I. cap. I. paucisq. Niis Theolo. Usa Qu6d est Principium, et eausa omnis meriti , id
omnino ex meruo comparari non potest , ut seri commune Theologorum axioma ; quia eaussa non Potest, produci a suo esseetu. Sed vinion essario etiam visionem Dei post
sti omata fuit a primo ooneeptionis momento, fuerunti rineipiuta , et eausa omuis meriti. Ergo. '
christus stat meruis ,rtoriam eo Poris Q et nominis μι adlatione Est dogma fidei
: Augustinus Tract. CIV. in Ioan. numi μαν, inquit ,
elaritalis est meritum , elaritas hMmilitatis est ρη--mium. Risu. nutem excipienda est Gibini evasio , qui
exta tua i propter quod , quae verae meritim sisPisi
156쪽
Incamalionis ruster D. 53 eant, explicat de ordine temporis , quasi dicas: post m. d. Erso. Dices. Scriptura in.eoi commendat charitatem Christi . . quod totum se pro nobis impenderit. Ergo nihil meruit sibi , ne propriam potius gloriam , quam ii
minuin Salutem qilaesisse videatur. νς. cons. Tum quia in eo maximo eluxit mus
oritas, quod gloriam , quae ipsi iam tamquam filio Dei debebatur, habere Noluit, nisi per mortem, quam 'Primario Pm uobis sustinuit ; tum quia gloria capitis in totius corporis gloriam redundat; Christiq. exaltatio,
tio tra etiam exaltatio. est, et nostrum bonum.
christus merreis homis ibus pilam aeternam, et omnea rarias, Per quas illam cons qui Possent. Aucias Uero nec patiam, nec gloriam essentialem . sed accidentalem tonium. . ra. 3P. PQR quae est dogma fidei, I. generatim ex - ino Joannis cap. I. 6. De ytenittidine ellus nos omnes accepimus : et Aposto1i Zμhes. I. 3, Benedixit nos in omni benedictione spiniltiali in caelestibias in Christo. Spiristiuit, imuit; temporalia enim I Ona, quae saepe ob
nisi initatem nostram impedimento nobis sunt ad salutem ὴ te .us Nobis promeruit, uosque ab illo, et per illum in Decessitatibus nostris postulare possumus, qua istans ex Dei ε rdinationei possunt uobis esse halutis aetornae instrumenta. Et inem Apostolus comparans Clirritum Adamo Rom. V. 1 simi , inquit, Fer u nitis delio iam in Omnes homines in condemnati emeric eι per vinins justitiam in omnes homines in justi- fleationem νι Ue. Prob. I l . Sin i illatim. De vita aeterna ait Apostolus Rom. I. a 3 G, uia Dei otia ae ema in Christo Iesu Domino nost6. De praedestinatione . quae est omniuyx gratiarum vadix L hes. I. 5. OMi i m edestinacis nos in Masytionem sutoriam Per .f. stim. Christiam. Dc V Ati Me' quae est primus praedestinationis esseelus II. Tim./. s. Vos-u uos j Mocmione sua sancta ... quaa data
157쪽
154 Thetitor. Instit. Lib. VI. Cap. VIII.
est nobis in Christo. De justificatione I. Ioan. I. I. Sanguis Iesu Christi , Filii ejus , emundat uos ab omni peccato. De omnibus deuique operibus vitam aeternam merentibus Ioan. XV. 5. Qiri manet in me , et ego in eo hic fert fructum multum : quia sins me n hil potestis facere. Ergo et e. Eadem est omnimn Patrum , et Conciliorum doctri ua. Baec autem intelligenda sunt etiam de iis hominibus, qui Christi adventum praecesserunt. Generalis enim Ap stoli sententia est Rom. V. quod sicut ex uno homi ue Adam in omites homines manavit peccatum et mors, ita per unum Christum in omnes homines gratia , et vita aeterna ; xinde et Petrus Act. IV. I a. ait: Non euin alio aliqtios Salus. Nec enim aliud nomen est sub cae-D datum hominibus , in quo oporteat nos sinos feri. Prob. 2a. yars. Gratia Angelis, sicut et primo ho- mitii ante lapsum data est beneticio Creatoris, non merito Bedemtoris ; ideoque Augustinus de Adamo ante Iapsum loqtiens Lib. de Cor. et grat. cap. II. adivilis in illis bonis Christi morte non eguit tum quia ita decebat sapientiam Conditoris, ut naturae ad gloriam ordinatae gratiam Iargiretur; tum quia nullum erat ma- Ium , a quo redimendi, sive Iiberandi essent ; tum denique quia si non Peccasset homo , ut ostendemus inserius , , ei hum Dei non esset caro sactum. Ex gratia autem sibi tributa Angeli boni gloriam meruerunt. Quod autem accidentales gratias , quae consectaria qua dam in amationis sunt, Christus Angelis meruerit, PatHi ex Apostolo hes. III. Io. ubi ait: Ut innotescae Perscclesiam Driuct alnus. et ρotestatuus in coelestibus multiformis sa 'ientia Dei et ex Evangelio habemus Luc. XV. Io. gaudium esse coram Angclis Dei superium peccatore Poenitent mm Meute ; ac proin e muIto
majus ipsis erit gaudium de universae Ecclesiae voca tione, sanetitisatione , et ' gloria.
158쪽
era oriati meritum in se lia ruerunt in stram. Pro3. contra Scotistas. Ratio mortiti aestimatur ex Sanctitate , et dignitate operantis. Atqui Christus diagnitatem habuit infinitam ex persona Verbi ; et ipsa Christi humana natura, ex uni one hypostatiea sanctitatem habuit substantialem , quae infinita est. Ergo. Hinc Gemens VI Extrao. Usigentius. de Poenis. α Remis. ait de Eeclesiae thesauro: De cujus consumtione, aut diminutione non es aliquatenus formidandum; propter is ita merita Christi. Ergo. Dices D. ' operibus Christi non est a Deo redditum praemium infinitum : imo nec reddi poterat ; quia repugnat, esse aliquid creatum simpliciter infinitum. Ergo Christi merita non suerunt simpliciter insinita; alioquin dicendum esset , Deum aut noluisse , aut non Potuisse operibus Christi aequale praemium retribuere, quorum primum injustitiae est, alterum infirmitatis. N. Nex. ant. Praemium enim Christo redditum est,
ut ἡon solum ipse exaltaretur super omne nomen, si Vesuper creaturas omnes quotcumque , et quantaecumque
Ponantur aliae aliis majores usque in infinitum ; sed etiam ut per eum sesuae seri Possent quaecumque , ,e
quant umque numοo cogitentur rationales creaturae λita Rat si instilli essent mundi , iiistitiaeque in eis Creaturae, per Christum salvae seri possent, si apse Vellet. Quod autem revera tot creaturae non fiant salvae, non
pendet id quidem ex desectu meritorum Christi quasi
non sussciatit ad pIures servandos ; sed a voluntaria , et Iibera meritorum ejus applicatione , et dispositione ipsarum o alaavarum , quae reeipiendi infinitum esse-ecum thorum Claristi capaces non sunt. Dices. a. Christus vuI meruit ut Deus, vel ut ii
mo. poterat moeri ut Deus , quod patet. Meruiremo ut homo; atqvi ut homo gratiam sanctificantem, et dignitatem non habuit infiniuati. Ergo.
U. Christum meruisse in Eomitiem in persona divina utiminutem, a Ma pers a sanctitatem substantiatem
159쪽
156 Thaos. distis. Lib. n. Cap. habebat infinitam, et infinitam diguitatem , ideoque
Expediuntur nonnullae quaestiones , quasi ex diauticcishristi naitiam oriuntur. . Q. I. Utrum Christus dici debeat unum , Met Moy
e. I. Extra Controversiam Christus unus est, non duo, cum una in eo persona sit. Sed cum natura du-
lex sit, ambiguum videri poterat, an Christus dicenus sit unum quid, vel duo neutro genere; genus enim Neutrum tia ituram designat. Accedunt nonnulla Patrum loca , quae rem faciunt impeditam. Augustinus enim Lib. I. de Trin. c . 7. et Io. et alibi ait, Christum esse adiud pro ter Verbum , et aliud proyter hominem,
et aliud esso Filium Dei, aliud silium hominis: quihus similia seribit Hilarius Lub. I x de Trin.
v. a. ' Christum etiam neutro genere dicendum esse unum, non duo ; licet in eo duae sint naturae. Natura im creata tion praedictitur de persona; quia non dici tuae Ρetrus est natura humana ; sed Petrus est homo. Ergo non potest affirmari , Christum esse duo quaedam seusus enim esset: ehristum esse duas uniuras : quae Propositio non explicans unitatem personae, in pra umsensum trahi posset. Vide S. Thomam 3. P. Q. XVII. Grt. 1. Patrum orgo sententiae, quae in Contrarium o
jiziitiatur , improρriae sunt, inquit Estius in IV. Dist. VI. 3 . 3. , et commodam postulant inter metation m. Se Zeu enim est, in Christo esse, Oel Christum in se habe re aliud , atque aliud ; idest aIiam atque aliam n
Q. II. An persona Christi diei debeat com osita N. ΡIerosque Scholasticorum principes , ut m Me ruram , Scotum , aliosque , non satis hanc loquendi rationem probare. Compositam enim dicitur totum ex seu Tibus constans partibus. At persona Christi est ipsum Dei Verbum simplicissimum, quod in alterius compositionem per moduin partis venire nequit. At eoutra Patres saepe siue ulla iunbiguitate Pera
160쪽
De Ineamationis mysteris. 157 nam Christi dicunt esse comessitam. Sic Damascenus Iib. III. de Fide ca'. 4. In Domino nostro , inquit ,
cinit ipse Augustinus Lib. XIII. de Trin. cv. II. et Traei. XLIX. in ara. ., Athanasius Lib. Quod unus sie Christus, ct alii. Quare S. Thonias 3. P. Q. II. ari. 4.hauc locutionem probat, et explicat eo sensu, quod licet persona Verbi post incornationem simplicissima sit ,
ut erat ab aeterno, nec habere pussit rationem partis tamen est composita non quidem ex natura diyina ,.ettium ana , sed cuni natura humana : unde dicitur haec compositio cum his, non ex his. Q. III. Utrum pera sit haςc propositio: Natura diν,. na nasuram humanam assumsit, Dei incarnata est y B. Hanc propositionem probat S S. Patrum auctoritas.
Ait enim Fulgentius Lib. de Fide ad Pet. cap. a. Blanatura, qtiae aemper genita manet ex Patre, suscepit naturam nostram sine Peccato ex matre. Idem etiam ha-
hct Cyrillus in L pist. ad Successum , et alibi apti l Conc. Chalced. Act. I. Similia alii docent. Cum enim divina Verbi natura non distinguatur reipsa a perscha et sicut persona Verbi, ita et natura dici potest incarnata, hoc est natura divina suhsistens iu persona Verbi carnem assumsit.
Cave tamen dicas : natura dioina facta est coro, oel homo. Sensus enim hujus propositionis est , naturaui divinam in cariu m , v l is naturam humanam eSSe Conversarn : quod sine subio falsum est , et Iiaereticum.
Q. I Dirum orthodoxa sit haec propositio: Unus do
U. I. ' Cum Eutychiani Theopaschitae, duce. Petro IIone, ipsam Divinitatem passam esse Masphemarent Nonachi quidam Scythae, qui hanc I ropositionem, Unus de Trinhale passias est, tu elantur, imo et addendam csse contendebant professioni fidei, ea inque ob causam Bomam venera ut ad S. Potitificem, in suspicionem adducti Lutychianae haereseos , et ab Hormisda reiecti sunt. ut constat ex ejusdem Pontificis Epistola ad Possessorem. Sed cum hinc Nestoriani quidam Monaclii Acoemetas inferrent, Bomanam sedem non agnoscere unam in Christio Personam , Ioannet II. ab Iustiniano Impern ora