장음표시 사용
61쪽
rorem, quem contra caeremonias nostras conceperunt. Caeremoniasque ab Eeclusia institutas , ab Helerodoxis condemnatas symbolicis , & mysti eis rationibus defendere velle, idem esse ae Ecclesiae causam enervare , ct debiliorem reddere. Ine assum quispiam D. de Vert partes tuendas susciperet, adnotando eum quandoque limites principiorum suorum ad ampliorem solum caeremoniarum partem extendisse , quodque tantummodo contenderit frequentiores esse illas caeremonias, quae stram ad causas physicas , &litterales originem revocant, quam quae a mysticis rationibus pendent . Non equidem inficior eum haud raro ita sermocinari. Verum nec minus . certum est eum saepissime principium suum: ad omnes prope earemonias produeere . Si e dum de verborum cum actionibus , quas simplicium g
stuum nomine indigitat, similitudine agit, ita loquitur: Haec quas una P eausa omnium Ecelestiae rituum : Quod si ita est , vix : ulla igitur exipet eaeremonia , de qua assirmari queat, eam ob fmbolieas ollicas rationes insitatam fuisse . Miram profecto consequentiam l Cujus falsitas omnium facile incurret oculos, qui praejudiciis in favorem D. de vertconceptis necdum excaecati sunt. Et dein quid adjumenti in causam suam derivat, si quandoque innuat se de C Iaxima solummodo earemoniarum parte disserere; dum aliis in Iocis: omnes prorsus eaeremonias nominat, ct absque discrimine determinat et in institutione rituum nullam masterio-νam habitam fuisse rationem Z Quid aliud ex sermocinatione ista evineio tur quam pavor & metus hominis . qui conscientia novitatum & paradoxorum ductus asserta sua Ienire eupit; qui formidat sanam piorum in se mentem concitare, multorumque in se suscitare querelas; si nempe aperta fronte , & quasi certamini paratus sententiam suam obtrudere conetur; qui ut censuram prudentem declinet, sat superque sibi sunscere autumat, si principia sua serpendo , ct oblique insinuet In- dubia scientia mihi notum est eum haec timuisse; S praesertim eri sim Praesulis in hae materia Judicis expertissimi. Sermo mihi est de satis lancto Neldensium Episcopo . Mihi compertum est quod D. de Uert familiares suos minime celavit se vivente dignissimo hoc Praesule operis sui primum Tomum, quamquam longo iam tempore ante eius mortem absolutum , in publicam Iucem edere nequaquam ausum fuisse . Et prosecto praestiterat se D. Bossuetius metuendum omnibus illis adversarium , qui temeritati se suae ut D. de Vert totos committebant; audacibusque suisi deis effraenes hahenas laxabant. Debellati D. Simonii exemplum terrorem non potuit non incutere homini, qui caeremonias Ecclesiae pari methodo explicare auderet, qua D. Simonius in explananda Scriptura usus est; idest, qui euncta mysteria & prodigia eliminando omnia ad ideas simplicissimas quam maxime naturales simulque humilimas ac turpissimas
Quidquid si, si D. de Vert restringendo systema suum ad maximam Caeremoniarum partem , animo praefixisset suo aliquas earum excipere : id certo praestitisset in iis, quarum Tensus symbolicus a primis Christianae .Erae sinulis ab Ecclesia receptus fuerat: ut sunt ritus in bapti Mate observati; vestis alba Neophytis tributa; unctiones illis adhibitae;
62쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. 13
etae: signum Crucis fronti eorum impressum ; sal ex saliva in Exorcismo.
tum saeris introducta et caeremoniae sane omnes , quas antiquissima reintro actarum aetatum traditio nunquam aliter quam mystica &symboli ea ratione intellexit. Hae tamen ipsissimae illae sunt caeremoniae, quas D. de
Vert omni sensu mystico a Sanctis Patribus illis tributo spoliavit. Detur. havit illas e possessione dignitatis mystieae: & exhibendo originem illarum sub idearum humillimarum S indecentissimarum specie institutionem earum nescio quibus causis a commodo, utilitate , & consuetudine petitis tribuit. Dumque de explicatione mystica , quam Tertullianus , unctioni baptismatis indit, mentionem sacere cogeretur , incurius huius auctoritatis quasi cavillando respondit: illius seeuli geniam ita fuisse eonstitutum , ut omnia allegoriis eoneederet. Quasi vero explicati nes mysticae inter ideas a genio seculi, & phantasia dependentes con-
Non suerat forsitan illi praevidendum omnes easdem mecum ex di. ctis suis illaturos sequelas Uidelicet eum nullas prorsus a principiis suis excepisse caeremonias; quia nee illas a paradoxis suis opinionibus liberavit, quae ab omni antiquitate inter symbolieas relatae fuerunt; si has conseeutiones ex assertis suis deductum iri metuisset: nonne saeillime eis obviam ire potuisset si absque verborum circuitu palam ct aperte professiis esset plures esse caeremonias, quae institutionem suam ad causas mysticas reserunt Hoe illud est quod D. de Uert nusquam deeIarat : Et hic tamen ve rus est Ecclesiae sensus; genuinaque mens: hoe quoque punctum illud est c quidquid ille contra asserat de quo internos & Calvinistas controvertitur , uti in decursu compertum fiet. Cumque in dubium revoeare praesumpserit an aliquae ob rationes mysticas fuerint institutae caeremoniae, id ipsum est quod in exordio disputationum mearum stabilire eonstitui. Ita enim postea Deili labore demonstrabo quam longe a Verita
te aberraverit, quam perperam ae sne ullo delectu tot exempla congesserit, quam manifesta suarum conjecturarum sit vanitas , quam certa sua rum animadversionum salsitas quae cum ab Historia mendaces arguun
tur, tum ipsae sibi repugnant. Ne tamen hane scribendi consulam normam imiter , in quam , in oppugnando a me opere omni quasi passu OG enditur ; ubi admonitionum omnis generis ridicula conglomeratio ς ubi textus Commentario , & notis augetur ; ubi nescio quae additiones am plificantur correctionibus; totum denique opus insor mi Supplement rum mole ; ac ne aliquid desit, Erratorum indiee in immensum quasi extenditur: Ne, inquam, in simile chaos incidam , en instituti mei typum accipe.
EXordiar opus ab antiquissima Caeremoniarum institutione, unde P
tebit eam rationibus moralibus ac mysticis innixam esse. Flucebio alterius primos apud humanum genus introductos ritus nequaquam Propria
63쪽
principio habuisse puram necessitatem, decorumque; verum rationes unice mystieas ct symbolicas ς cujus invictissima argumenta Scriptura abunde suppeditabit. Hoe sibi Ecclesia in institutione caeremoniarum suarum pro eul dubio proposuit. Iesus Christus , & Apostoli ipsi Ecclesiae exempla certissima reliquere quae ad imitandum sibi proponeret. Cuncta sibi invicem meiseedentia saecula in ritibus acceptis a Patrihus doctrinam hanc conservarunt: & in instituendis novis prae oculis habuerunt. Nec metuo arguis menta a me in confirmationem rei hujus adducenda ulla dubitatione laia horatura , aut irrefragabili evidentia eari tura. Ouinimo in testimonium adducam causae meae sulciendae ipsistimas caeremonias , quarum originem D. de Vert juxta sua principia expIieare suduit; clareque detegam in quas exorbitantes ambages salsa sua documenta eum abripuerint.
Atque ut solidius adhuc demonstrem Ecelesiae mentem diversissimam ab ea esse , quam D. de Vert ei assingit, amplissimus mihi probandi s pererit eampus , ideas quas Ecclesiam in suis constituendis caeremoniis habuisse dictitat a veritate esse alienissimas : illumque minime intellexisse vim momenti illius, de quo nos inter & Novatores disceptatur. Non
equidem nos inter & illos controvertitur an videlicet necessitatis , comis modi. aut simplicis consuetudinis gratia Ceret Altaribus imponantur: aut ornamenta statis sormis , ritibusque adhibeantur . In eo solum lis tota vertitur an Ecclesia potuerit & debuerit has ob significationes symboli eas ct mysticas ritus vel instituere , vel retinere . Insistam ulterius examini a me inchoato , circa EceIesiae mentem ;ae adnotabo non paucas esse caeremonias , quae necessitate , commodo ,
decoro , aut consuetudine suadente introductae, cessantibus etiam his rationibus ab Ecclesia retentae fuerunt; non quidem ut Dominus de Uere opinatur, crassa , si ita Ioqui fas , Minerva , inveteratoque usu , qui omnia fortuito ac incogitate determinat; verum manifeste ob unicam Nysteriorum rationem . Nullus tamen sum qui negem non esse S alias caeremonias , quarum eausa a neeessitate physica & naturali desumpta constanter perdurat. verum ipsae sunt in quibus Ecelesiae Mens longe clarius adhue, sublimiusque manifestatur . Deprehendetur non esse privatos, ut D. de vere
effutit, absque auctoritate ; Collegiumque Mysticorum , qui iis explicationes addiderunt mysticas ς verum universam Ecclesiam eas tanquam
Symbola allegorica Fidelibus considerandas proposuisse; mysticasque
has significationes consecrasse. Quamquam veritatum harum disquisitio nos ad speciale examen innumerorum locorum deducat ἔ in quibus D. de Uert manifeste a veritatis tramite aberravit; cum tamen quam plurima alia snt, quae refelli mereantur . non intermittemus id ibidem in recensitis supra affertis praestare. Constabitque facile cuilibet qua aestimatione amplecti debeat animadversiones & ideas hominis , qui ineptissime insipiens vix unquam in recti permanet semita .
64쪽
Rem ordinis ratio mihi necessitatem imposuit, ut instituti mei
rationes singillatim explanarem; ratiocinationisque meae paulisper interrumperem seriein . Iuvat nunc orationis meae filum resumere , ut Ainlida ratione diluam quidquid D. de Uert maxime firmum , maximeque speciosum in systematis sui patrocinium adserre valet. Id omne ad tria reducitur capita. Primo i Ad simplicitatis naturalis amorem , qui omnium doctorum genio conformia est . Secundo et Ad verisimilitudinem suarum conjecturarum, quae ut sibi videtur sola expositione auditorum animas percellunt, S universorum consensum extorquent. Tertio : Adauthoritatem omnium illorum Ritualium , Missalium , Sacramentariorum , quae plurimum iam congesta in P. Marone collectione reperit; S in quibus sensum & mentem Eeelesiae deprehendisse se arbitratur. iconsutabo. subvertamque tria haec fulcra, paucis quidem verbis , sed
inconcussis simul argumentis. Atque ut scopum attingam meum, e ploratum iaciam primo , quantum genius & amor simplicitatis naturalia deeipiat. Secundor quam fallaces sint D. de Uert coniecturae . Tertio: Quantum inniti liceat horum Missalium , maxima ex parte recenistiorum authori tati; unde D. de veri sua eompilavit testimonia.
Nune mihi nihil amplim superest quam ut adnotem me solo Rel locris amore impulsum opus hoc suscepisset quod lubenti animo iudicio illorum subjicio , quos Deus populo suo Praefectos constituit, quorum que in t est sanam doctrinam a perversa minusque causa secernere
Caeremoniae cunnae ex prima sua insitutione sunt Θωbolitae
Argumentum durum a lege naIurali.
Exordium sumam a principio certo evidentique, institutionem vide.
licet omnium omnino caeremoniarum unice deberi moralibus S mysticis causis , eosque qui Rituum auctores extitere pro objecto symbolaselummodo , ct causiss habuisse allegoricaa. Hae e origo est sere omnium caeremoniarum , ct praecipue astiquissimarum , & latissime patentium , mo vero allusiones , figurae, S sensita symbolici anima cultvs Religiosi fuere, quem quaeque natio omni in provinesa, omnique tempore dii a suis reddebat. Unde invicte concluditur explicationes morales , mystieas , &symboli eas ad primariam caeremoniarum institutionem, pertin re iisque quodam modo esse essentiales. Vix Mundus e nihilo eductus est, cum inter primos orbis GIonos cultum Religiosum stabili tum eerno et e ultus quidem est simplex, pauce caeremoniae sunt, quae ut expresse innuit S. Augustinus, a Deo inspiratae sunt, ut essent iani eativa, ct nobis repraesentarent res aptas ad n stram instruuioxem . Cum ι pirat in docet quomodo euendus sit, πω a.
solum naιla indigentia Deir, sed nostra maxima utilitate . Signi ali- wrificio Ab .a autem sunt taIta omnia saerificia , ct quarumdam rerum similitudines se. Cerno Cainum & Abelem Deo saeriseia offerentes, alterum fructus, alterum animantia; verum haec sacrificia eordis desinata sunt
65쪽
actionibus externis , ct consequenter eae remoniis symboli eis Adsiuit hie delectus, adsuit apparatus . Cernuntur altaria, ignes, ct victimae , quae jugulantur, & quarum pinguedo offertur. Ita quippe omnis traditio explicat quae Scriptura de duorum sacrificio affert ca , ubi quaeso hoe in cultu invenies causas necessitatia & commodi Ubi gesticulationes a verbis desumptas ὶ Necesse prosecto est recurrere ad rationes symboli. eas eorum, qui signis his exterioribus internum animi & eordis saeriis scium exprimere cupierunt. Quis enim in si elabitu ἡ , nisi hane adstruamus causam , actiones istas non solum inutiles; verum stultas & male s nas fuisser Quid enim rectae menti magis contrarium quam se necessa. riis vitae commodis sine ulIa utilitate privare Deus utique c ait iterum
S. Augustinus J non frustra, quibus non indiget sibi juberet offerri, nisaliquis in eis ostenderet quod nobis er nosset prodesse em talibus signis
prafigurari oporteret. Quo magis mundus a prima illa simplicitate reeessit, eo persectior etiam cultus redditus est Numini, caeremoniarumque multiplicata religio . Non immorabor praecepto illi, quo Deus Noemo esum carnium , sanguinisque animalium vetuit, praecepto, inquam, illi mystico, quod teste S. Io: Chrysostomo, eo collimavit, ut homines edoceret , eorumque animis inculcaret legem humanum sanguinem effundi prohibentem . Nec me movebit, si sorsitan D. de Uert cui SS. Patrum auctoritas non multum cordi est, in contrarium clamitet Deum id non mysti ei senis causa , verum sanitatis tuendae gratia praecepisse. Progrediar potius ad Abrahami religiosum summo Numini exhibitum cultum . Nihil eo ad subruendum , conquassandumque D. de veri systema aptius , nihil va- Iidius praesertim si ex ipso Sacro Codice proferatur totius sacrificii a Deo ipso praescriptus & ordo, ct ritus . Is autem hie est . Aeeipit Abrahamus victimas ad immolandum destinatas non quidem sertitione sortuita , verum electione a Supremo Legislatore indicata. Nihil hic ad Abrahami ar bitrium, numerus, aetas , qualitas, omnia prorsus ab alio determinatas, omnia ad Creatoris regulam exacta . Pars horum in duas dissecta parier, pars integra relicta , alia separata, alia conjuncta , omnia denique cet. ta serie disposita sunt. Accedit eo Numinis ipsius praesentia, Num in s sanctificatio. Mistet se se intillans flamma pio Patriarchae saerificio &iteratis ambagibus mystico circuitu discerpta holocaustorum membra
Iambit c b . Quid sibi singulares hi volunt ritus Quid auxilii hie D. de Vert a suis praestolabitur principiis Estne quidpiam quod non sym-holicam, quod non mysticam praeseserat maJestatem p Quorum omnium fgnificationem exponere, eum mei muneris minime credam, ad Comentarῖa Lectores remitto id solum adnotans: Deum sub flammae stinistillantis figura, quae victimarum divisas partes lambens tansierat, eaeis remonias in Rederibus adhibitas observata . Quae tum demum saera . inviolataque putabantur, cum ea contrahentes inter discerpta immo-
66쪽
cIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. 1ν
Iatarum victimarum membra certis caeremoniis, certisque ritibus iterum iterumque transitarent. Non parum haec adnotatio conferet ad illustrandam obseuritate laborantem Ieremiae alloquutionem , qui se dus inter Deum , ct populum Israel ictum similibus prorsus caeremoniis indieat dicens : Non observaverunt verba faederis in prasextia mea .... Imm.itulum, quem eouesseruast in duas partes , transierant inter diis misiones ejus. Quanta Nobis dein his consimilia exempla suppeditat Iaeobus his oblaturus sacrifieium Iapidem oleo super infuso consecrat benedicturus filiis manus in decussim ducit, sinistramque super primogeniti dextram super minoris natu caput imponit; preces effusurus Deo iam morti proximus non in eo quo naturaliter decumbebat stu id praestat, sed motu homini iam moti hundo longe incomo dissimo ad lecti caput convertitue quippe qui norat clebere adoratores juxta statas caeremonias ad certamquamdam caeli plagam respicere . In ritus , en caeremonias , quas ipse Sacer Codex indubitataque traditio mysti eas asserit, quaeque si alia mente intelligerentur , insanae potius quam sanae adparerent.
VI.Ejusdem argumenti eontinuatio. Resu antur D. de Vera circa Jacobi scrificium conjecturae.
V Eritates a me allatae tam firmae , tamque evidentes mihi videntur, ut metuam , ne quis miretur me iis longiori, quam par est, tem pore inhaerere. Eo ne, dicet aliquis , D. de Vert. prelabi potuit ten .eritatis , ut res meridiana luce clariores in controversiam vocet ξ Id quidem licet vix concipi queat, tamen factum est, ac facile constabit, si quispiam illius disquisitionem de Sacrificio olei, quod Jacobus saxo in deserto superinfudit, per voluere voluerit. Ignotum ne D. de Uert esse potuit omni omnino tempore libationes sacrificiis admixtas resque prope cunctas divino Numini devovendas oleo , pretios sque liquoribus perunctas suisser An illum latere potuit, consuetudinem hanc, ut testantur
Apuleius . ca) siculus Flaccus , chb Arnobius, co ipsis gentilibus usum patam fuisse ὶ Verum iacta est alea. Fixum est a D. de Vert systema .eollocata principia, quo universa sunt revocanda : Cum saxum hoes dieit ille I lx titulum ct monumentam visionis, quam habuerat inserviare debebat, neeesse erat luod certo signo disinguere ut in paternam reis diens domum Iseob denuo inve σἰre posset. Quapropter prudenti consilio oleo saxum illud inunxit hujusmodi illa simplicitas, de qtia sibi tam mirifice gloriatur. Frustra nos Augustinus cd) edocet: actionem hane F D a eobι
co Arnobius de eo quod adhuc Paganus prae- 60 Iae ob seria asti istat, seruis in D citra et Si Dando e. lib. ut civitato.
67쪽
eobi esse anἰοarem in Symbola suo prophetieam: Frustra Theodoretus cab
ie statur, hane esse atiionemI arativam propriam ad exprimendam pi ratem eordiae Frustra alius quispiam c. b qui Cyprianus credebatur, demonstrat : Oleum ua eoniserationibus lapidum adhibitrem , significasse ooluptatem O daleedinem spiritualem, qua in partieipatione San Hora m M steriornm persu udimar. Ast idiorna hoe mysticum D. de Vert st
maehu in movet, minimeque arridet. Nihil ille hic cernit, praeterquam simplicem hominis providentiam, prudentemque naturalis curiositatis sagacitatem. Iacobus suo in reditu lapidem illum revisere opta hat, ide que oleo inunxit, ne cum eaeteris lapidi hus confunderetur. Ecce ecce tibi iuxta D. doe Uert integrum Mysterium . Sed quaero , satisne suae curiositati consuluerit Iacob ita ut post viginti annorum spatium possem pidem illum a caeteris distinguere nonne solis eator brevissime liquorem exsiccaturus erat , atque omnia deleturus vestigia. nonne sors illum in errorem inducere poterat , casusque sortuitus in deserto saxis innuis merabilibus reserto alium eiusdem coloris lapidem objicere 7 An non ea-racteres, aut figurae hieroglyphreae huic saxo in se uiolae magis sartar, incorruptaeque permansissent Z Nihil horum prosicto homini in mentem. venit omnia audenti , parumque accuratiori , indagini assueto . Idem prorsus ei de origine impositionis manuum iudicium. Huiusmodi edire monia semper visa est 6anctis Patribus instit ma ad designandam auis ctoritatem ac potestatem imponentis manus in illum cui imponuntur S ad communicandam per huiusmodi impositionem manuum potentiam, cui is manus ipsae sunt symbola . Verum glaucomate hsusca ti D. de Uert
oculi nihil hie mysteriorum penetrarunt. Patres Γ illo dicen to Jetehementer allegoriis deleΠabantur : Hie vero tantum ab iis abhorret , ut ab illa etiam impositione manuum , quam Iacobus Josephi liberis imis pertitus est , significationem symbolicam eliminet nihil illum commove te scri p tura, quae mysterium hoc in exemplo clarissime indieat. Nihil tamen hie mysticum vidit D. de Vert: sed merum hominis gestum , qui alium desii gnaturus eum manibus indigitat, ut distinguntur a cateris nullusque errori Iocus esse possi t. Tam perversae videlicet D. de Uert funei deae . Quo systematis sui enthusia snus eum non ab dueet, cum audeat nobis protevas, vanissimasque chymaeras pro solidissimis ideis obtrudere ἔ
A Lege naturali ad scriptam eradum saeta musta Eantim utrius ius
reperiemus fuisse mentem Uc enim sexcentar occurrent caeremo
niae , non fortuito dictatae; aut rudi, ignorantique consuetudine ob.
68쪽
CIac A SACRARUM CAEREMONIARUM USUM.
Drvatae ; verum eunctae ad fines mysti eos, instruendumque per sym-hola populum directae , quibus recentendis insistere non vacat. Omnibus constat quanto apparatu , caeremoniisque in comedendo Agno Pasictali opus fuerit; quam religiosa in Sabbathi celti bratione in naeo me aliis, & festo Tabernaculi, plurimorum rituum observatio ς Verum nee minus omnibus notum est nihil horum statutum suisse quod non a Judaeis in symbolum inserviret, ct signis eatione mystica exprimeret aut prodigia a Deo in salutem huius populi patrata , aut spem de adventu Me sistae et aut regulam virtutum moralium , que illis ad sanctificationem cordium, proposita erat. Quod nisi concederemus, quam, quaeso, utiblitatem tribuere possemus tot arduis legi hus ; totque ad speciem super-ssuis caeremoniis, a Deo ipso tam adcurate, tam religiose, tam singil- Iatim traditis r Cur tanto labore opus erat ad conficiendam lustralem illam aquam, quae ad immunda puris eanda destinabatur Quid necesse isti immiscere cineres , ct quidem vaccae rusae, non alterius coloris in qua nulla esset macula; quae aetatis esset integrae; nec unquam iugum tulis et 3 Cur animal hoe tanta solicitudine , tamque solerti industria conquisitum , nisi in totius populi conspema immolari poterat Cue ad summum Sacerdotem pertinebat effusae victimae cruore digitos tingere septemque : nec pluribus , paucioribusque vicibus contra Tabernaculi portam aspersionem peragere E. Quid in rogum comburendae victimae erectum hytapum , lignum cedri, Lanamque purpura tinctam immitrere necisse erat ὶ Quid commodi ex eineri hus illis extra Tabernae Ium S eas ta conservatis; & ad Iustrandum aqua pura commixtis expe ctandum erat Z b
Quis harum caeremonia rem eausas a necesstate, commodo , austutilitate naturali dedueere queat 3 Quae verba actionibus his; qui gestus verbis ansam prahuere 7 Confitendum sane est quocumque demum quis odio erga causi& mysticas , aut amore erga simplicem naturam , in qua sibi D. de Vert tam mirifice placet, seratur: confitendum, in quam, significationem mysticam animam omnium esse harum caerem
niarum et neque illas ullo alio fine institutas fuisse. Aliter iurene poterant Hi braei sine ulla utilitate tantoque incommodo tot gravissimis Ie-tibus teneri Audacter loquamur: quae stultitia tam spurcam , Iutulentamque praeparari aquam ad mundandos eos qui purificatione egebant λ Quae iniustitia tanta severitate a Deo clinctas has minutias praescribi , tam gravibus minis sanciri , errores in earum administratione. eommitast licet exiguos rigidissimis poenis vindieari , si nullum in iis. tegitur mysterium , s nulla symbolica in eluditur ratio 2 Constituit Deus ignem thuribulo imponendum ex Altari Holocau
69쪽
storum sumi debere . Exclamaret in continuo D. de Uere, aut alter sententiae suae asseclar id ob commodum eontigui utriusque situs praeceptum fuisse, naturalique rationi conformius videri , non aliunde aliis quid laboriose conquirere , cum in proximo haberi potest . Ast si h commodi solum , utilitatisque causa a Deo edicta sunt, merebanturne violatores tam tremendis suppliciis castigari r Aaronis Summi Sacerdotis filii nihil aliud peeearunt, quam quod neglecto altaris holocaust ruin igne profanos carbones thuribulis suis ingesserint. Et tamen quam horrida iis poena constituta est 2 Flammis videlicet vindicibus exusti per
turhatam caeremoniarum Religionem Iuerunt, divinaeque in rituum praevaricatores indignationis exemplum dedere sun estissimum .
Iussi sacerdotes fuerant hinis per diem vicibus , idque statis fixis que horis ligna supra altare holocaustorum colloeare. Videor hic mihi
D. de veri mussitantem audirer nullum hia prorsus mysterium , nihilque naturae magis congruum esse, quam ligna flammis ad nutriendum conservandumque ignem adiicere , qui semel extinctus majori longe labore , incommodoque resuscitari debuisset, nec nisi post diuturniorem moram ad consumandas victimas satis virium aequisivisset. Ita videlicet ratiocinaretur ille, qui D. de Uert praeclaris νestigiis insistens , coniecturas suas falsis confirmat principiis , atque eum illo pro certo habet:
Sua in institutione nulla in eaeremoniis quaesita fuisse ma steria . Verum
istudne est, quo Numinis collimavit mensὶ Quae, precor, necessitas, ut ob simplices utilitatis , commodique causas Deus ipse edoceat normam , tempus, horam ponendi ligna flammis, minimeque licere tr dat caeteris diei noctisque temporibus. Merebaturne res haec, ut tam sepe Deus mortem minitaretur iis, qui in ritibus vel paululum peccarent , aut qui non metuentes ignem resuscitandi incommodum, eum
extingui permisissent Z Ullane lege opus fuerat, ut quispiam sciat lacum adjectis quandoque lignis nutriendum esse, ut numquam non praesto sit, nee alimenti desectu extinguatur. Fatendum igitur est mysteria figuris
his symbolicis involuta suisse, atque hinc cG saeili negotio intelligo
Sanctorum Eeclesiae Patrum dicta, qui per ignem hunc charitatem, symbolice repraesentari asserunt cuius vigor, calorque nunquam intepescere , cujus flammulae nullo unquam tempore in fidelium cordibus extingui deberent. Haec explicatio licet mystica multo iacilius animo coniscipitur, quam rusticae crassaeque ideae illorum, qui ratiocinationes suas D. de Vert principiis in aedificant. Ouinimo necessaria est ad explicanda symbola , quae Deus ipse non absque causa praescripsit. Quorum tamen institutio lege sancita aut parum sanae rationi eonsormis, aut saltem a necessitate aliena videretur, si sensus mysticus, ct figuratus iis eriis
piatur . En Originem, unde maxima praeeipuaque caeremoniarum pars d
suxit. Intueri eas hla potes, ae ut a Deo institutae sunt, impreta illis , ut ita dicam mysteriorum , & symholorum fgillo , tesseraque. Illa ratio institutionia quaerenda. Hinc gentiles, & Ethnici sensum rituum suorum quos cultui Idolorum adhibuerunt, hausere; veri quippe Numinis ad
rati a Origenes, S. Gresoria a s. strandas, Aesichiis a Ramina ἁς. viae Lotia. supra Loit
70쪽
CIRCA SACRARUM CAEREMONIARUM USUM.
jat o fictarum Di innitatum , Daemonumque antecessit cultum , verum hi impatientes , invidique honoris, qui supremo rerum omnium rectori exhibehatur , similem sibi a Servis suis praestari venerationem voluerunt , ac nefanda aemulatione, ut ait Τertullianus sanctissimos fidelium ritus saetificulis suis imitandos proposueiunt. Verum licebit ne mihi hoe in loco Ethnicorum si istagiis , testimoniisque inniti Nihil equidem video, quod id prohibeat. Cum non idcirco gentilium sacrificia condemnanda sint, quod ritibus , caeremoniisque intermixta , Verum quod iis ad objecta honoranda abusi fuerint, quae veneratione hae indigninfima extiterunt. Ouod , quaeso , ad explodendam D. de Vere conjecturam magis aptum, magisque opportunum afferri argumentum potest, quo aperte demonstratur, omnes universi orbis populos eandem n biscum de eae remoniis habuisse mentem; sententiamque, quam ille tam vehementer aversatur, cunctarum pro sus nationum consensu sulciri.
Argumentum ad eandem peritatem probandam a cultu Idolorum , omniumque populorum consensu desumptum a
NUlla profecto unquam extitit gens, aut natio, cuius historiae, Rmores ad nos usque pervenere, quae non suis uteretur sacrificiis , suo cultu, suis caerei non iis . Hae vero haud equidem sortuito invectae su re , aut occasioni, aut consuetudini radicatae, aut necessitati, aut naturali propensioni verba sermonemque suum gesticulatione apta concomitandi debebant, maxima ex parte ob rationes mystieas , symbolica Gque causas excogitatae suere . Seu ut retroactarum historiarum memoriam revocarent seu ut sperandorum firmam quamdam promissionemessingerent, seu ut internos cordis sensus , affectionesque exprimerent, seu denique, ut exactam munerum , ossiciorumque sibi impositorum observantiam edocerent.
Sacerdotes , adoratoresque Dagonis ba nunquam templi sui limina calcabant quae sacra putabantur , quod ibidem Idolum dagon coram arca conciderat ce) . Bacchi Sacerdotes detonsa in gyrum eoma Deum hunc reserebant teste Herodoto . Saerificuli cda Cereris lanalibus, fael-busque ardentibus armati in ejus caeremoniis circumenrsitabant per hoc indieantes se scitudinem ipsus Deae, dum accensis lacibus raptam a Plutone si iam Proserpinam anxia quaeritabat qui denique aliquod religionis ossicium Diis suis praestabant, prius necesse erat ut totum eorpus ablue
rent cc sicaEneam praeeipiti suga ex Troiae incendio elabentem refertUirgilius