장음표시 사용
81쪽
el , non indiget nisi ut pedes lavet. De corporis ne , an de pedum munditie loquitur Si primum , cur proditorem indieando dicit: Iam mundi estis , sed non omnes. Certo si de corporis puritate locutus fuisset, non video qua ratione Iudam excipere potuerit, qui hoc sensu tam mundus quam caeteri fuerat cum eius pedes Christus aeque Iaverit . De anima itaque, Sc ejus puritate Deus verba facit. Ad praeparationem ergo Eucharisti eam, teste S. Bernardos mystica hare ablutio pertinuerat, ac recte cum S. Ambrosio asserere licet S. Petrum ideo reeufille Iesu Christi ministerium, quod non adverterit masterium, quo de expiandis haereditariis peceatis edocebatur. Et haec vera Iesu Christi in caeremoniis instituendis mens fuit. Ouid mirum igitur si Ecclesia eam suis in Ritibus sequatur ZRevertamur iam ad D. de Uert , atque in argumenti locum illas ipsas Jesu Christi actiones in medium proferamns quas D. de Vert falsissimis suis principis expliPre non erubuit.
Confutatio novorum D .de Hert errorum , quem fansrmseriorum in actionibus Jesu Grisi eaeremonialibus fessus latuit.
I Esus Christus a mortuis rediui sus , ut Apostolis suis noWa in spiritus Sancti daret gratiam : insufflaoit : di dixit eis : aecipite Spiritum. En absque controversa actionem eae remonialem . Die sodes , symbolica ne haec, an non Vix equidem eredo D. de Uert in sietari posse, a Iesu Christo actione hae Spiritum Sanctum designatum fuisse , cujus plenitudinem vocibus his super discipulos effudit. Iam si ita est, potuit ne non eme symbolica 3 Nihilominus D. de Uert eum de afflatibus in benedictione fontium , ct exorcismis ea thecum enorum consuetis disserit, hoc persta, te negat, ac mera c inquit testieulatio est, quam termiuur ille Aspira aut Spiritussibi depositi; aut ut clarius dicam est actio quaedam , quae ea ipsa Verha comitatur quorum litterae ipsa in actionem expri- .
mune id genus est afflatus ille, quem filius Dei super j scipulor μοι
eoneedendo eis Dirit m Santium emisit. Perperam igitur .s S. Patres eam tanquam symbolicam intuebantur . Perperam S. Athanasius , ce) S. Ba-
filius, cd S. Ambrosiis , ce), s. Augustinus , cD S. Cyrillus, cN Leon
tius , Futhymius, Beda, audacter dieam , omnes Commentatore S, qui eorum vestistiis institerunt, perperam, inquam, in hac actione se cemnere arbitrabantur figuram mysticam spiritus vitae , quem Deus poste reationem insufflavit. Perperam illi asseruerunt, eundem amatum , qui
82쪽
proto parenti nostro animam omnibus gratiae donis ornatam indidit, Apostolis copioses illos thesauros , quos primus homo amiserat , iterum restituisse . Perperam quidam eorum deduxerunt , quod Jisus c hristus symbolo hoc significare voluerit unitatem naturae suae eum Spiritu Sancto , S eum aeque a se , ac a Patre procedere . Nihil hie D. de Vere
quam rudem absque mysterio , absque symbolo gesticulationem perspicit: mera cait 3 es gestentatio , qua nullo alio sesu, quam eertas τ ees eo mitandi pollet. Ast huiusmodi opiniones an non ipsa temeritate reo felluntur sua λJesus imponit manus illis qui ante ipsum sistuntur. Quid hoe sibi
vult Z Ecce tibi caeremoniae genus cujus sensum mentemque detegere necesse est. Erat enim huiusmodi caeremonia iam antea apud Iudaeos usurpata . Nam Moyses , ut electionem septuaginta duorum seniorum eonfirmaret , S IO sua .. sibi in successorem substitueret, utrumque m a. nuum impositione peregit. Eadem caeremonia Christi vestigiis insistentes Apostoli Presbyteros , S Diaconos consecrabant. Quid autem ritualite preseserebat 7 Facile intelligitur hane impositionem manuum in accivipiente quidem qui se demittebat , ae fortasse etiam in genua provolvebatur manifestum fuisse submissionis ae subordinationis indicium t in danta vero θιitholum auctoritatis ae potestatis . Cum enim manus potentiae, viriumque humanarum instrumenta sint , opportunissime in imperii a uintoritatisque symbolum usurpatae sunt; cum vero caput animae , ct rationis , sicque supremae potestatis sedes sit, lacile patet , illum qui auctoritatem suam subjectis sibi discipulis eommunicare velit id clarius designare non posse, quam imponendis cum gravitate quadam manibus super discipulorum capita. Haec, aut non multum abhorrens mens fuerat hu-
thori antiquissimo Hierarchiae Eccles ast. quae vulgo S. Dionysio tri-huitur ca . Haec, hisque smilia D. de Uert aut ignoravit, aut aspernatus est . Sic enim eausam decidit: Imponebantur manus , ut seliaeet hoe attactu indiearetur , ae designaretur ereatura , de qua agitur. Pnoeterho, ut determinaretur Iubjectum , O ne quispiam in errorem indueι
posset. Et alibi dicit: omnis precatio super aliquam creaturam facta jure postulat, ut sistulari extensionis, aut impositionis manuum designatione eonjutatur . Id ille innuit generaliter quidem de omni manuum imis positione, particulariter vero confirmat non solum Jacobi exemplo intuitu filiorum Ioseph , quod supra adnotavimus, verum etiam Iesu Christi infirmos, ct infantes ad se adductos henedicendi instituto. Cunctae hae manuum impositiones ut sensit D. de Vert gestus quidam suere ad deis fgnandum subieetum opportuni , imo vero necessarii, ne sorte adstantes deciperentur. Hare iecit desensionis suae sundamenta, hisque eonfisus tuetur asserta sua : In origine earemoniarum nulla uvquam nee latuisse ,
Satisne Luctori nostro, qui tantum sibi de diligentissima naturae pervestigatione gloriatur, natura perspecta fuit Digitis, ni decipior,
83쪽
non manuum impositione hominem , quem designare cupimus, demo stramus t aut si sorte id manu sat , unicam solum , non duas adhibemus: gestu denique hoc vix alias utimur, quam eum aperta erroris suspicio v r. suhest . Uerum id ne Moyses verebatur eum Josue ac sa. senibus manus imposuit ne populus deciperetur, id ne verebantur accusatores Susan innae qui ut putat D. de Uert illi manus imposuere , illam ipsam esse quam actusabant , demonstraturi Quid autem necesse erat Jesu Christo quihus benedicebat, manusque imponebat, cuipiam demonstrare Z inspiciat paulisper sacros libros , ct reperiet veram impositionis manuum parvulis impertitae causam fuisse preces populi efflagitantis: ut tangeret eos.
Mare. o.Lue.1ο. Quippe attactum hunc nequaquam ut usitatam tritamque gestieulatio-T. . P. 133. nem, sed ut caeremoniam sanctam , ut incitamentum fidei , ut quamdam
eonsa erationis speciem suis insantibus utilem futuram respiciebant . Tertium exemplum a benedictione Ascensionis die a Christo Apost lis data desiimptum est ca)a quo adserendo profecto abstinuissem , nisi D. .le Uert ipse fateretur Dei silium efformato manibus crucis signo distinui ,s bene lixisset. Unde eius usus tam frequens , tamque sacer apud Christianos invaluit. Ac istud ipsum me in maximam admirationem tra hi t. quod cum D. de Uert haec omnia probe cognoverit , tamen san Elissimo huie signo omnem mysticam significationem detraxerit, & continuationem introductae , inveterataeque apud Judaeos consuetudinis asseruorit. Accipe ipsa auctoris verba: Sacerdos is veteri Iege populo benedieens manus in quatuor templi partes exteudebat seque duas se ἐου tersecantes lineas deseribebat. En ailiovem simillimam ei. quae verba
Benedicat Vos eo neomitatur . tamen O anterior recepto is Deleisso Crucis sieno, O independens a signi huius repraesentatioue est... ast eum haee benedidito formam Cratis apprime e*ῖ at . pedetentim ab Delesia yudalea tu Gristianam transiit. . . c. primi Chrisiani utriusque similitudine pereus, ipsa quasi natura dueente actionem hanc perinpetuarunt , adoptaruntque . Non quidem ad quatuor mundi platas indieandas , sed ad quatuor Sanctissima Crueis signi extremitates Hur anadas rest; testes. Coactus dein ch) S. Hieronymi testi inonio confiterib sum Christu in in Caelos astendentem erueis signo discipulis benedixisserem ita detorquet: Benedieens Ogpostolis se ab illis separavit, manibur .n quatuor Orbia platas ae se in Crueis formam extentis: antiquam eou-Dein finem secutus: eum enim sostili revera plures estent, ae forumutuo distarent, ita neeessarium videbatur manus in plures situr eou-
Itaque ant quissimam, augustissimamque Christianorum caeremo niam tamquam riadem Iudaicae consuetudinis imitationem traducit ipsam-nire an ud Iudaeos institutam fuisse praedicat ad designandi s illos quibus B nedictio impertiebo inret nec intendit animum Auctor noster in Tertullianum, qui cum Civeis signum apostolica traditione ad nos pervenisse seri his , sermonem de eo instituit non ut ad hihilo ad benedicendum
Populum sed quatenus i Ilo utebantur Christiani ut se ipsos consignarent ,
84쪽
CIRCA IACRARUM CAEREMONIARUM USUM .
ae veluti salutaribus armis contra hostiles incursus munirentur , ac propterea quin illud ad quatuor mundi plagas referrent. S. Basilius etiam eum de ritu hoc disserit, mysticum solum asserit sensum declarandi videlicet figurata in corpore nostro cruce spem , quam in illa collocamus ca). In eassum D. de Uert ad leniendam sententiae suae asperitatem addidit : Gripianor nos amplius ad quatuor orbis 'er , sed ad quatuor Gu- eis extremitates re pexisse . Et alibi: Caeremoniam banestatim ae a Grisianis usurpata fuit ab iisdem traductam fuisse ad refereudam Crueem
Salvatoris nostri qua bane eaeremoniam veluti eosseeravit: obtinuitque ut pleraque omnia nostra religionis munia eum hoc signo eoniungantur. Ast cui bono subdolae hae retractationes , quae novis additionibus eo velluntur; quaeque continuo nos ad Veram systematis sui mentem sententiamque revocant Facile hie loquendi modus hominem praeseseri, quae mente premit dicere metuentem. Vix enim sub maligna quadam luce sententiam suam videndam praebuit, ut statim tenebras offundat , donec plus audaciae nactus confidentius paulo prodit. Ponit principia, sed consequutiones aut lenit, aut reticet, ut sie sanorum eriticorum evitet iudicia. Levis amnaturae, & de Parthorum grege militem video, qui emisso telo terga vertit, post gravissimum inflictum vulnus. Diffieile illum impetere, attingere, capere. Plaga tamen, quam intulit, non minus lanesta est. Nihilominus non penitus impossibile est, cogitationes eius assequi, S detegere. Si enim cognoscit, motum manuum bene
dieentium in memoriam Crucis Iesu Christi a Christianis suste pium fuisse, dubitarene quispiam poterit de sensu ejus allegori eo ὶ Ast illius iudicio
allegoria omnis: arbitraria es, nee primae institutionis : sed tacite ac pedetentim in hujusmodi ritus irrepsit; haec autem consuetudo multo prius obtinuit quam ab Ecclesia Crucis nomine appellaretur. Postrem addit, Jesum Christum Apostolos, ae parvulos hoc more non alium ob causam benedixisse . Quam ut quatuor mundi designaret plagas; mi ni me vero ut symboliim esset quod Dominicam Crucem in animum re vocaret. Ouidquid demum S. Hieronymus, aliique Patres clamitent. Confitear oportet D. de Vert opinionem suam Iansenti Ganda vel sis auctoritate suleire . Ast recte ne id praestitit, dum ea solum pro serta quae sententiae suae favent, ea omittit, ae reiicit quae priora illustrant,ae corriguntὶ Verum quidem est Ian senium dicere quod Sacerdos vete xi in lege populum benedicendo hos manibus motus secerit; sed immediate subjicite eum aperto Crueis Christi mdisterio Si igitur hὶe apud ipsos iam Hebraeos Crueis Christi sym holum extitit, recte Iansenius in-
serre potuerat, primos Christianos qui hanc caeremoniam ob mysticam suam significationem adoptaverant, ab Iudaeis exemnium sumpsisse . Et hoc ipsum est, a quo D. de Vert tam vehementer dissidet. Cum in Crucis signo nihil aliud videat quam antiquissimi, & sola necessitate intro ducti moris insensibilem continuationem, cui demum decursu temporis allegorica accessit significatio.
85쪽
Idem Aposoli de mente Ombolica, misi a senserunt.
SAtis abundeque me superiore sectione probasse arbitror Iesum Christum Ecclesiam suam proprio docuisse exemplo, qua ratione, qua que mente caeremonias adsciscere debeat . Institerunt hujus vestigiis Apostoli, ae eundem in caeremoniis instituendis symbolorum seopum sibi praefixerunt. Ad quod confirmandum unum , alterumve sum ciet exemplum asserre, quibus haec perpetuo propagata symbolorum ratio ac disciplina clarissi ine constabit. Originem illa suam in ipsis legis naturae sacrificiis sumpsit, deinde non interrupta serie in legem scriptam defluxit. Unde a Christo in Novum Testamentum translata, &Apostolis communicata fuit, qui eam in Ecclesiam transmiserunt: ita ut Ecclesia eam iure optimo in materiam cultus sui, S in objectum piae naistorum suorum devotionis adsumere possit. In Epistola ad Corinth. S. Paulus declarat, qua modestia, ct vestitim deeore fideles in publicis Christianorum coetibus comparere deis . heant. Foeminae ibidem absque capitis tegmine, ac velo , viri contra Ethnicorum in modum contecti precibus vacabant. Non id patitur Apostolus , ae praeeipit , ut posthac viri aperto capite , Reminae Mero .elatae ad augusta Religionis sacra accedant. En ritus , en caeremoniae speia ei es , videlicet quo habitu Christianos sanctis Mysteriis interesse deceat, ab Apostolo praescripta et quam non arduum , quam facile foret secundum D. de Uert principia obvias naturalesque legis hujus rationes redis derer Dolendum profecto eum de hac re nulli bi sermocinatum fuisse : at tulisset sane profundissimas commodi, sanitatis, utilitatis causas . Videor mihi illum ita differentem audire:quid mirum sceminis capitis tegmen praeceptum fuisse , utpote delicatiori praeditis corporis habitu , quaeque infirmitatibus nudo capite facilius obnoxiae essent 7 Viris vero quihus
verba laetenda, ae gerenda cura de aliis erat, velamen omne impedimento sitisset. Fortasse etiam D. de Vert Rabbinorum ae poetarum testimonio fretus morem hunc a Romanis, aut Iudaeis desumptum comprobasset. Sed alia Apostolo mens fuit ca) . Non praetermittit quidem gentium Doctor rei huius rationes redis
dere , verum rationes ex intergo mysticas . Vir non debet velare caput
suum , quoniam imago, ct gloria Dei est; sed cur sceminam eooperintam , tectamque adesse oportet ὶ Modestiaene causa Z Verum non ob modestiam tantum haec jubet Apostolus, sed quia obedientia ae demisso animi hunc sexnm decet. Necesse itaque sceminis est .elum subiectionis symbolum gestare . Nee tamen hic sistit Apostolus 3 Quin imo. Ipsam
etiam naturam S. Paulus ratione symbolica explicare studet. Cur, ininquit , Remina tam prolixos longosque a natura recepit crines Z Ideo videli-
86쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. 4
delieet ut naturali hoc velamine doceat eam semper velatam esse debere . Non eerebri Reminei humiditas , qnse abundantius capillis nutrimentum praebet , incrementi eorum causa est; verum Creatoris voluntas, quae mystico fine tam diffusam concessit caesariem qua monerentur ut perpetuo velo tectae incederet. Ecce venerandas A postoli ideas Quae si e mysteriorum numero eliminentur, nullum profecto umquam in rerum natura symbolum extitit. Enarrat S. Ioannes in Apoealypsi ca) se vidisse Angelum offerentem ante Dei altare thuribulum thymiamatis resertum . Ubi per transennam adnotare lubet thura haec in Caelo nequaquam ad sugandum inamoenum ab immolatis victimis Osfluentem odorem cremata fuisse. Angelus hic thymiamata incendit, & suavis ex iis sumus ante Domini exurgit faciem . En venerandam ct dignitate ministri, & sanctitate loci caeremoniam : ast quis eius finis Apostoli mentem aeci per orationes Sanno. rum sunt, preces Melium qua ante thronum Dei ascendunt. An unquam D. de Uert explicationem hanc suscipere poterit, qui semper a causis, quae vulgo vendi tantur mysticae , quaeque plus gratiae, quam soliditatis secum Prunt, vehementer abhorruit Ast idem Apostolus
de Ecclesia Agni thonia loquens ait: datum esse illi, at eooperiat se has 'ο splendenti, ,eandido. Ast Iatet ne sub Ioe symbolo sigura quaepiam abse dita Z Certe quidem , & illa a S. Ioanne ita detegitur: sese suum, ait, justi ationes sunt Santiorum. Nonne huiusmodi explicatio mystica omnino est Z Uerum haec parum sane D. de Vera arridebit , nomini ita omnibus sacris caeremoniis infenso , ut non serat Sacem dotum casulam pro symbolo eharitatis haberi, quamquam haec universae Ecclesiae mens sit. Quid quaeso reponit, dum Apostolum dicentem audit:
'ssinum justi eationes esse San Biorum
Adiungamus argumentis nostris exempla ex iis rebus desumpta, in quibus D. de Vert firmissima causae suae subsidia , invenisse arbitratur.
EJUdem argumenti continuatio . Mens mastica S. Pisuli circa b Ismatis caeremonias. Exotici D. de Vert errores.
N Ihil certe aut elegantius, ant sublimius existimandum censeo exinplicatione illa symbolica , quam nobis Paulus de baptismate, reconditisque eius mysteriis tradit. Apostolo interprete sacramentum hoc nobis a Pertam mortis, sepulturae, & Resurrectionis Iesu Christi figuram exhibet. Haecque illa tria mysteria sunt, quorum compos baptizatus esse itur. Unde Apostolus ipsas eae remonias haptismatis fidelibus Probe perspectas credens easdem ut symbola operationum supereatura lium
t i Mensa multa , ut Drat vi orationi us Sancto
87쪽
tium gratiae proponit, quae vivifica hac lustratione haptismo suseipientibus insunditur. Homo itaque hic juxta Apostoli effatum, cum vestibus origines , occasiones , affectusque criminis deponit, pristinis sensuum
voluptatibus , ac concupiscentiae cui antea vivebat, nuncium remitritit ca), & derelicta mundanae νanitatis semita , mortem quamdam mysticam oppetit, sicque mortis Iesu Christi sit particeps . Salutari aqua, qua super infunditur , aut cui immergitur, coopertus Christum sepulchrali lapide contectum imitatur . Excendens denique a divino hoc Ia.
Vacro nova praeditus vita, cui charitas omnes praeteritorum criminum
taces abstersit Resurrectionis Jesu Christi compos, ct imago effcitur. Et hoc in causa est, cur qui recens Baptisma susceperit τ regeneratus, Bapti sina vero ipsum Iecu uda quaedam spiritualis nativitas appel-
Ietur. Vita quippe illius omnem extra controuersiam nova, atque ab anteacta penitus diversa est. Cum vita animae in cogitationibus, assectibusque collocetur, quae omnia in aliam transmutata sunt sormam, S terreno extricata coeno , sordibusque purgata ex mundanis pura, cinis lIestia , S divina evaserunt. Iure igitur vita nova dicitur, quam lustratus in baptismo recepit, cumque vita per nativit. em inchoet, recte etiam nova hic reperitur nativitas, imo novus bοEo . Non enim ille est qui vivit, sed Iesus Christus, qui vivit in illo, cumque antea nota alia frueretur vita, quam animali, quam ab Adamo per generationem carnis suscepit, ab eo statim tempore, quo per aquae salutaris lustra- itionem Charitatis in eo diffusum est donum, ita Jesu Christo, insertus est, ut unum, idemque prorsus eum eo effciat corpus. Sicut autem membra inferiora quae a superiori vigorem suum , conservationemque communicato, & mutuo humorum , spirituum, & sanguinis motu recipiunt, eandem cum eo vitam spirant: ita pariter anima fidelis Iesia lChristo unita, eandem cum illa , quam in resurrectione resumpsit, vivit vitam, eademque animata est charitate. Ipse ille Spiritus , inquam, Sanctus , qui vivit in Jesu Christo, quique omnium suarum actionum principium existit, in eundem expanditur animam, R in ea omnium actionum supernaturalium causa, ct scaturigo est, quas nova hac invita elicit, atque praestat. Noseunt illi, quibus hic S. Pauli textus non latet hane fuisse Apostoli mentem imo eodem me uti loquendi stenere , iisdemque pene Voca-huli , quibus utitur Apostolus qui prosecto se Spiritum Dei habere existimabat, ac revera habebat, qui ex industria usurpatas in Baptismate caeremonias explicabat; ac mysteria detegebat ut fideles institueret de huius Sacramenti natura. Hoc ille non solum sexcentis in locis innuit ,
iteratque, verum non raro tanquam res nulli amplius obscuras , aut
ignotas, sid patentes; S cIaras praeterit , ac tanquam aliunde indu-hitatas supponit. Quis dein in animum inducat suum , D. de Uert ausum fuisse haee omnia convellere mysteria ρ Proque systematis sui sundamen o , ae ad evertendam explicationem mysticam ea ipsa adscivisse argumenta, qui
88쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM UsUM.
quibus tam eximie symbolorum sulcitur dignitas 2 sed audiamus peregrinam eius de hac re doctrinam. Cur cinquit ille eosectum, ut totius eorporis in Bapti=ὸ eae remoniis adbibita immersis , in simplicem eonvertatur superfusionem λ. . . Ideo videliset quod notum es, hane immergendi modum originem suam ab illa dedueere eonsuetudine, qua infantes ipse nativitatia exordiopissisas ob rationes lavari solent . . . quod si Delesia immersiouem hane eo praeeipue me institutam eredidisset , ut nor admoneret, quod si eat Iumortem Iesu Chrisi baptizati , ita pariter eum illa massise sepatri Hmas antiquam baptismatis rationem suismo sudio eo ervasset. Dum vero D. de Vere de sensu mystico D. Pauli a nobis adducto aliquid dieendum putaret, haec addidit . Sanctus Paulus magni eas Deit at si ues cte. Verum aliud est Oeeasionem ab immersione Itimere ad reperiendar aliumnes , er explicationes , metapboras , cse comparationes , aIiud haustactionem intueri , tanquam qua tu origine sua determinata fuerit asrepraesentandam , sitn eandam spiritualem fideIis eam γυα Chrso sepulturam . Paueis ς universu δεα meditationes spirituales, Bmbοιieae nequaquam eanfim, ct principiam immersioni dederunt. Cum non appareat eas ut sevum institutionis juae praestitutas fuisse , sed eontra elaceat immersionem antea jam iussit ut ais decursu temporis omnibus hisce Bmbolis mν terii ue ansam praebuisse .
Ita D. de Vert ratiocinatur, ac praeterea Tom. g. cap. g. de actio. nibus disserens, quae ilia receptae certas V cum expressiones Postula. Tom. . runt, inter has Baptismum collocat, cuius usus has voces t Fgo te haptizo Deum tulisse, & exegisse videtur. Addit post in adnotatione: Non quod haee exprimendi formula nou ejusdem cum Ecclesia sit antiquitatis ... Verum quod ablutio exterior , qua Baptismi materiam e it . iam apud Pudaeor in reeipiendis proselditir in more fuerit . . . . Notumquest a Pudaeis infanter primo nativitatis exordio ob rationes supra adductas ιιροι fuisse . In nota dein margini affixa ita progreditur : Hae rationes eum natura, ct pbasica maxime conformes snt, morem hune omniabus communem , πecessariamque reddidere : nator ad flumina primum d
ferimus ait Virgilius de quibusdam Italia populis loquens, quibus addacita in supplemento prosequitur J Gallor pariter liberor suos primum e matris utero prodeuntes aquae frigidae immersisse . Paulo infra ait: Ad imitationem primi huius Balvei apud Hebraeos mergebantur profe0ti. Post Baptismum hune considerabantur , tanquam
innovati, ct regenerati, ides denuo creati, geniti, edi nati. Propterea nova ereatura, novi hominer appellati, ipsumque feeundum eorum Baptisma seeunda generatio , seu se eunda nativitas. Tuo verbo nova tua. omnes figuratae loquendi formula , qua eum ipso Saptismatis usa iis Chrisianam transierunt ReligIonem. Patere credo omnibus, in quos errorum devios tramites hae e doctrina deflexerit. Praesertim si sub uno aspectu collocentur , qtiae D. de Vert sparsim in suis libris disseminavit, ut sorte sic Lectorum pietati pameeret quam temeraria huiusmodi commenta percellerent; quae ut recte
ςxpendi possint, ad hasce quatuor propositiones revoco, quae simul
89쪽
nexae omnium maxime exoticum effngunt systema . Itaque iuxta D. de Vert, sententiae D. Pauli circa mortem ac sepulturam Iesu Christi: Sunt metaphora , er meditationes symboliea , qua nou videntur eum Baptismi
insitutione connexae fuisse , sed rationibus physicis ab Apostolo supra, inductae. Secundo . Sambolum martit , sepultura , idi resurressionis Iessorisi auoaret Iibium immersioni, ct non Iuperfusioni Saptismatis , iis
ut hoe Sacramentum peteriori modo impetitum non a Ilus horum osteriorum figuram exprimat , nee Delesia illud ut opum horum Bmboloruis
Tertio. B.iptismus Chrissianorum est usus, neeessitate phusica ἐσπο- ductus, qui a judaeis inter eaeremonias assumptus , a Gripo, in materiam hujus Saeramenti adoptatus est. Q arto . Nomina regenerationis , vitae novae , sunt expres sones ab Hebrais desumptae, ut Gristianis applieentur sacris . Hasce quatuor propositiones paucis expendamus .
F l. XVII. Confutatio praecedentium errorum D. de Vert , circa Baptismath m serio.
EXordium a prima eius propositione duco . Multum sibi D. de Vert se
multum doti rinae suae tribuit , ut nescio quo sui amore ductu& considit nos coecos in illius verba descensuros , ac licet nullas probationes , nullas rationes , nullam auctoritatem proserat, quibus proh et S. Paulum meditationes solum symbolica&, ct metaphoras superinductas , quaa Iesu Christo insitatae fuisse minime apparent, de Baptismi mysteri
apportasse, Omnes tamen peregrinae huic opinioni subscripturos putat.
An non perspexit haec esse oracula, ct revelationes a Deo ipso patefactas 2 An ignorare potuit, Apostolum eodem prorsus a flatum spiritu, qui Jesum Christo in Baptismatis institutione adsuit, locutum fuisse Z Idem certe est spiritus , qui caeremoniam hane sancivit, idem , qui explanavit Cui ergo melius constare poterant huius Sacramenti rationes ca) Z Iam si Spiritui placuit, nobis per Apostolum Baptismi institutionis mysterium , Sc scopum detegere, quis mysti eas has meditationes Apostolo tanquam proprii ingenii scelum assingat 3 Quis ausit dicere Paulum privato spiritu auomnes has Bmholieas supra induxisse, aliudque iora esse si quis earemoniam bane in sua Intueatur Orstine . Verum etsi concederem S. Paulum hie non alterius quam pri Vati hominis vices sustinere, qui absque supernaturali divini Spiritus ope loqui- 'tur, illud tamen a nemine, nisi improbissimo , negabitur, eum sinceri, Veri que Hi storici fidem mereri. Quod si istitur hae sola indutus persona te. stimonium ederet de mente , qua Eeelesia sui temporis Baptismi mysteria a Plexata suerit, quis dubitare praesumat , hane non fuisse Ecclesiae mentem cirea Baptismatis mysteria r Non enim haec nobis ut proprio in Maii
90쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM Us r st
renii sui partus proponit, verum ut rem omnibus fidelibus dudum notissimam . Mens itaque Ecclesiae circa Baptismi mysteria, tam vicino , tamque conjuncto Sacramenti hujus institutioni tempore , an non eade mcum institutionis seopo , & fine considerari debet Ast video quae D. de Vert in errorem abripuerunt. Arbitrabatue ille typum mortis , sepulturae, & Resurrectionis Iesu Christi nulla ratione Baptismo superfusionis, sed singularibus immersionis cir mstantiis annexum fuisse . Et hoc est, quod ei persuasit , Ecclesiam eodem tempore
ideam sustulisse mysticam , quo Sacramenti , & caeremoniarum immutaωvit ei reum stantias . Unde consequi credidit ideam hanc mystieam non debere considerari nec ut rem revelatam , nec ut primae suae institutioni eoniunctam. Sed hic ipse secundus D. de Uert error est. Patet enim symbolum hoc eum Baptismate coniungi, quacumque demum ratione impertiatur mortis , sepulturae, & resurrectionis Iesu Christi. Non aliud Iasententiae meae confirmationem adsciscam argumentum , quam ipsius S. Pauli textum qui baptismo figuram hanc generali significatione , nulis laque addita restrictione tribuit. Verbum enim Dei litterati sensu , &juxta terminorum vim interpretandum est. Ast unde quaeso D. de Vere desiimpsit, hune S. Pauli locum de sola immersione Ioqui, S Apostolum omnem aliam rationem conserendi Baptismatis . Generaliter hie, de Baptismo disseritur, atque ut ab ipso Iesu Christo institutus est. Uerum constat Baptisnum ita institutum fuisse, ut valide administretur ,
quacumque demum ratione impertiatur . In dubitatum ulterius est tami inmersionem , quam superfusionem a Filio Dei institutam fuisse, ae utramisque pari ratione essectum huic Saeramento annexorum virtute gaudere .
Idem igitur quoque de mysteriorum huic Sacramento coniunctorum pamticipatione sentiendum , quae secundum s. Paulum in typo symbolieo mortis . sepulturae , ct Resurrectionis Iesu Christi eonsistunt: Non equidem inficior immersionem suisse imaginem horum mysteriorum & magis expressam , & ob hanc causam magis usu receptam. Uerum cum ea nunquam absolute necessaria habita fuerit, non raro contigit, ut ea omitteretur; & id sorte primo etiam Ecelesiae seculo, pluri-husque vicibus quin tamen aliquis unquam in mentem induxerit suam , mutatis lustrandi caeremoniis coniunctum Baptismati divinorum myste-eiorum typum cessare. Posuit hoc defunctus D. Meldensium Episeopus
pro certo suae expositionis fidei principio . multima c inquit homnibus numeris absoluta sensibilis figurae requiritur repraesentatio et os eIr at efiguratio , di expressio m sterii c mortis Jesu Christi festisserat iasubstantialiter in Sacramento reperiatur .