장음표시 사용
71쪽
gilius non ausum suisse Deos penates eontrectare nisi usquam sese flumina vivo abluisset in puritatis symbolum , qua ad numinum adorationem a cedendum est. Stesaa ob eandem quoque rationem mγstieam templum ad precandum adeuntes manus , caputque unda frigida perIuebant, pacsmque si dea haec apud ethnicos invaluerat lustralem aspersionem , imis mersionemve universa prorsus eluere, tollereque erimina . Dum apud Romanos nuptiarum celctraretur solemnitas: sponsa a Sponso adjuta ad portae limen intactum transiliebat silicem Sabinarum raptum indicans et sponsus vero nuces , frugesque ad eomitantes caerem Oniam puerulos proinjiciebat, hoe symbolo declaraturus se crepundiis omnibus nuncium rein mittere novamque vitae rationem inire . oecurit hic in mentem appar
tus illius rogi , quem Dido ce post Enete discessum in palatio sub speei
se Diis saerifieandi velamine erexit , revera autem eo fine instruxit, uese ipsam desperationi suae immolaret. Jam vero quot, qt antaeque usu pantur in hoc sacrificio a Virgilio tam eximie minutimque depicto, ceris remoniae, quae necessitati adscribi minime queunt, minusque adhuc explicari, nisi ad significationem metaphoricam , seniumque , si dieere Lis est, mysticum recuratur Cui enim utilitati hippomanes, eui usui herbarum ad Lunae lumen collectarum , Sc salee ahenea demessarum comis mixtio 3 Ouid opus fuerat Didonem uno pede nudo , altero cothurn to ad sacrifieandum accedere, Annam Sororem fluviali lympha persundi , temporaque nutricis vitta circum tegi Subit nunc memoriae ritus alter ad depellendos lemures Romae usurpatus . Paterfamilias media nocte domo egrediebatur ore nigri coloris fabas gerens. Has una manu suia mens super caput, retrorsum proiiciebat . altera interim Vas aeneum pulsabat, idque novem praecise vicibus iterabat. D. de Vert subtilissimo etiam suo adiutus ingenio, quam quaeso physicam , litteralemve caeremoniarum harum explanationem nobis praebebit Demonstrabit nexi tuum horum institutionem alteri innixam fundamento , quam huic rationi symbolicae, quae ubique gentium nullo non tempore viguit. Possem profecto innumera alia in medium proserre exempla et verum ea , quae adduxi, satis superque esse existimo, ad probandum uni Persos oris his populos hane mentem circa ritus tenuisse, huncque illis de caeremois ni issensum is i sse , cunctosque in eo convenisse , ut illas non alia ratione intuerentur, quam mutum quemdam sermonem, qui per symbola apte inventa
72쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. 33
inventa animos hominum aut veritates certas edoceret, aut ideas imis primeret , quas illis expedire arbitrarentur . Ast si haec mens eunctarum extitit religionum , haec sententia omnium populorum , haec anima universarum caeremoniarum , liceat
mihi per transennam sciscitari , cur id Iesu Christi Eeelesiae negari debeat ὶ Haec sola religio tam sancta, tam pura , tam mystica , non aliis utetur caeremoniis, nullosque alios ritus possidebit , quam gesticulati nes absque anima, actiones absque mysteriis Quis pudor totum Sanctissimae religionis cultum ad inanime cadaver redigere, omnemque ei rationem symbolicam auferre , sae qua profanissime quoque sectae pereant necesse est λ
β. IX. Continuatio ultimorum duorum argumentorum. Refutat io D. de meri. Et vera fulvum origo.
ACcedamus nune ad particulares quosdam ritus , qui Christianae R ligioni cum Ethnicis communes fuere , ac D. de Vert iudicium de iis intueamur. Primum quod mihi haud sine stupore occurrit, est eius desumtibus, Iuminibusque commentum. Illius quidem sententia utra.
que originem suam aut necessitati soli , aut commodo acceptam res runt. Cum enim victimae crematae tetro odore omnia implerent , neces se erat Retorem suavi ter olentibus thymiatis expellere. Cum nolitis tempore conventicula celebrarentur, luminum uius haud abesse poterat.
Hine, in uit, Tharis O luminum usus in religionis euisum invectus: quae primo ca) necessitate naturali adhibita, irradicata consuetudine, Religionis partem de eursu temporis eonstituere . Haec D. de veri doctrina est , quam variis in Iocis quos singillatim indieabimus hue & illuc dinseminavit; evius falsitatem hic expendemus cb .
Necdum tempus esse arbitror ut ritus hos. quatenus Christianam religionem spectant, considerandos suscipiam . De quo mihi postea dic serendi locus erit. Nunc mihi demonstrare sume it , D. Uert absque soll-do iundamento , perperamque asseruisse , binos hos ritus necessitati soli originem debere. Quinimo luculentissime, argumentisque evidentibus comprobabo utrumque horum in partem e ultus omnium sere Religionum adscitum fuisse, nullamque aliam institutionis scaturiginem habere, quam quae in honore Divinitati his caeremoniis exhibendo detegitur . Initium a sussilibus ea piamus. Cui nam obscurum esse potest , horum usum inter omnes oblationes , quae Diis in signum cultus praesentabantur , latissime obtinuisse nullumque absque thure, quod in profundissimi, supremique obsequii tesseram numinibus ineendebatur apud Gentiles
73쪽
reperiri Sacrificium. Sed haec usum, non institutionem indicant de quasi serino sit nullus dubito quin ad legem Moysis referri do beat. Nullum
enim Ethni eis tam vetustum antiquitatis superest monumentum , ut cum veteri Testamento comparari queat, ct Daemon veri Dei cultus perversus imitator eosdem sibi honores ab asseclis suis reddi voluit, quos supremum numen a populo suo expetiit. Haec Tertulliani in Libro a me eitato mens ca). Inter honores quos Deus sibi ipsi reddendos constituit, peculiaris thymiamatum in Tabernaculo offerendorum fit mentio. Nec contentus vage solummodo thuris cremationem praeseri here, ad particu Iaria etiam descendit, ac qua ratione componi, quo ordine miseeri debeat edocui t.
Dixitque Dominus ad Moysen , sume tibi aromata stacten S onycha galbanum boni odoris, & thus lucidissimum, aequalis ponderis erunt omnium iaciesque thymiama compositum opere unguentarii diligenter S purum& sanAificatione dignissimum . Simili prorsus modo praeseribit Deus formam, altitudinem, figuram , & locum altaris oblationi destinati. Nuni divinam Sapientiam majellatemque decuisset ad hasce poculiares descendere , levisque No menti ci reum sta n tias , si nulla sy.tibolica hie significatio, si usus thymiamatum Sacerdotum solum , ct populi voloeptati . delectationique in serviret An sancti Patres, qui animum ad detegenda haec mysteria adjecerunt, contemptui habendi , tanquam mystici nimium allegoriis addicti , quique sitis commentis oblivioni ea usos litterales , S historicas tradidere ξ Haec tamen prosecto est, quidquid repugnet Uertius, verissima thymiamatum institutio. Hic itaque, scilicet in rege Dei , edocendi sunt quid in hisce instituendis eae remoniis Spiritu Sanctus intenderit qui etiam Chimaerica D. de Vert principia iam antea profligare voluisse mihi videtur; dum non solum Hebraeis indixit, ut Santrum S.ι messorum ipsis esset hoc thymiama, verum etiam in eodem sacro textu haec addidit Tr- Iem compositionem non faeietis in usus vestros quia Sansium es Dιmino .
Immo quicumque fecerit simile , ut odore illius perfruatur peribit de ρο putii suis ch) . Ad supremi igitur numinis e ultum praeseriptus erat huiusmodi supsius non ut inde homi mes voluptatem caperent. Sacra itaque prolat at squi hujusmodi caeremonias , quae totae ad religionem pertinent tamquam ad sensuum voluptatem unice institutas traducit. Ast ad evertendam penitus D.de Uert sententiam, haec duo addi possunt: unum, quod thurificatio peragebatur in loco, quo sacerdos tantum, idque per exigua temporis moram , ct ad implendas solum muneris suis vices aditus patebat : alterum, quod hic locus, qui partem tabernaculi quae Sancta apupellabatur constituebat, viginti quinque, triginta ve cubitis ab altari
victimarum , ct quinquaginta aliis a vestibulo , a quo populus prohibebatur , distabat. Itaque sumus ab incensi thuris pugillo emanans in aprico praesertim loco ad populum minime penetrare poterat , minus Vero adhuc
74쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. 33
adhue victimarum Aetorem odore suo corrigere ς quae in altari populo Ionge proximiori immolabantur . In Summi igitur numinis cultum haec
unice thymiamata adolebantur . At Deus omni corpore carens non egebat delitiosis hisce sumtibus. Quid ergo restat nisi ut confiteamur , haec omnia non ob alias , quam symbolicas rationes instituta fuisse , quia ut Augustinus jam ante a me allatus ait: Deus utique non frustra quibus ison indiget sibi iuberret offerri, nisi aIiquid in eis ostenderet quod nobis nosset prodesse , edi talibus signis praefigurari vorteret. Constat igitur, ob solas causas morales, ct symbolicas thurificationes in antiqua lege praescriptas fuisse. Ast inquiet D. de Vert, altius paulisper rem repetamus , usus thuris iam ante Legem Moysis innotuit. Sed quo testimonio veterum assertum comprobabit Hoc certe post Arnobium optimi quique scripturae in te
pretes inficiantur. Verum etiam ultro concesserim usum adolendi thuris etiam in lege naturali obtinuisse . Id, D.de Vert rogo, a quo certior factus ctus sit Z Τhymiamata incendi primum coepisse non ut honor aliquis Deo rependeretur , sed ne graveolens caesarum victimarum laetor hominibus incommodaret ὶ Conie urae hae non alteri landamento, quam fidenti cuipiam audaciae, qua vulgus credulum fallitur, innituntur. Si a Caini iam tempore Divino Numini terrae fructus assectu religioso osserrebantur; cur , quaeso , D. de Vert thura , quae aeque a terra producuntur , ab iis segregabit fructibus , qui Domino non neeessitatis, sed solius Religionis causa offerebantur, S cremabantur p
Responsis ad auctoritatem S. Nomc .
SEnserat D. de Vert debilitatem conjecturae suae, ac forte metuens ne ob eam impeteretur, ejus alictor haberi noluit. Interea temporis eam pluries insinuat, ac pro viribus tuetur, Divumque Thomam in vadem adducit, in quem suam sententiam refundit. Verum quid illi prodesse poterat D. I homae auctoritas, si haec totius exactae antiquitatis ipsiusque adeo scripturae testimonio refelleretur Verum absit Sanctum Doctorem in hane descivisse opinionem . Non enim ille nobis eontrarius est, Si verba illa , quae D. de Vert ut eo te coniecturae suae minime faventia consu Ito suppressit, divum hune a calumniose afficta hac sibi injuria vindicabunt. In examen vocat S. Doctor, an usus susti tuum Missae Sacrificio conueniat En quae secundae sibi factae objectioni reponit: Di-eendum quod etiam thuri atione non utimur, quas eaeremoniali praeepto 'Φ' legis , sed sileat Desesiae statuto . Pertinet autem ad duo . Primo quidem ad reverentiam hujus Saeramenti, ulsettieet per bovum odorem deperulatur , siquid pravi odoris in loco fuit, quod ρ et provocare horrorem . Seeundo pertinet , ad repr/ssentandum effetium gratiae, qua sicut boκοοdore Christas plenus fuit cyc. ideo undique ibur eato altari, per quod
risus de natur, thurificautur OG ues per or inem . En S. Thomae locum, quem integrum non me :nbris suis truncatum E a asserin
75쪽
afferre oportebat; sepe enim usu venit ut quae sententiae a contextu seiunctae minus rationi co .asentaneae videbantur, nihil admirationis iacensant , si antecedentia, S consequentia adiungantur. Ita locus hic nos edocet praeceptum aliquod in Ecclesia teneri, quod thurificationis usum praescribit , monet nos pariter inter vera instituti huius motiva annumerari finem , repraesentandi videlicet effectum gratiae , ct Ob hane praecipue repraesentationem mysticam thurificato undique altari omnes per ordinem fideles thurificari. Verum quidem est S. Thomam naturalis sus-fituum effectus mentionem injicere; verum quis inficias init optimum thuris odorem in causa suisse, cur ceteris materiis praeserretur , atque in saeris eae remoniis incendereturὶ Nullus profecto id ignoravit , nec erat cur a D. de Uert de hac re edoceremur. Ast non hic quaestionis cardo vertitur. Illud unice quaeritur unde haec mens hominibus iiii secta sit, praestantissimi odoris materiam seligendi, quae in loco sancti Sacrificii cremaretur 7 Forte, ut voluptuose nostrae titillentur nares, seniusque nostris suaveolenti hoc exhilarentur vapore Z Minime quidem ipso S.Thama testante, qui prosunda erga di vina mysteria veneratione permotam Ecclesiam id sacere adstruit. Profunda itaque veneratio , S reverentia, intimaque cultus ratio primum momentum fuit quod piam hanc consuetudinem aeque apud nos , & llebraeos induxit . En illud quod D. de Vertneque confiteri neque ulli bi innuere voluit, quod in adducto S. Thomae loco dolose suppressit, quodque systema suum omni soliditatis specie privat.
XI. Alias a D. de Vert error prolatus confutatur. Priis
luminum in cultu dioino adhibitorum insilutio; quae ex universo Sambolica asseritur.
IIsdem nitar argumentis demonstraturus eontra D. de Uert quod luminum usus introductus sit non ob puram necessitatem , sed in signum cultus honoris, S Religionis. Atque in primis illud sciscitor, num victimarum concrematio, fructuum thuris cerae oleique existimanda nec ne sit unus idemque , cultus unum idemque saerificii genus , quod a religione originem duxerit 3 Sed iam hanc ipsam consuetudinem , ex pri ma sua vetustissimaque institutione perpendamus . Haec mihi in Libro Exodi cap. as . sese objicit, ubi Deus formam candelabrorum septem brachiis, totidemque lampadibus instructorum Praescribit. Cap. vero a . tradit qua qualitate oleum luminaribus his inserviturum praeditum esse debeat. Hie absque dubitatione prima institutionis reperiuntur incunabula : sed quae ejus mens Ad neeessitatem nuunice respexisse Deum dicemus, an id tantum odo institutum fuit ut temnebrae ab obscuro loco depelIerentur Z Verum si haee genuina institutionis est ratio, cur quaeso necesse suit ipsius mandato Dei totam noctem , qua nulIus Sanctuarium intrare Glebat, ardentes nutrire lampades Nos video, cur Deus legem tam seriam, tam determinatam , tam explicatam
76쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM. 3
tam tulerit de re . quae rudioribus etiam ingeniis in mentem venisset; ac Saeerdos statis horis in Sancta Sanctorum ingrediens ab ipsa necessitate admonitus suisset ut accensam tacem ad rite sua in tenebroso loco obeunda munia secum ferret. Illud etiam hic addo , quod D. de Vert sententiam penitus prosternit; videlicet nihil minus necessarium fuisse, quam illustrationem loci illius , in quo celebre illud candelabrum collocabatur . Primo . Nemo , ut dixeram Sancta Sanctorum toto noctis spatio adibat. Cui ergo necessitati inservire poterant tot ibi accensae lampades ubi omnis aditus erat Iudaeis praeclusus Secundo . Unus Sacerdos Matutino ct vespertino tempore ad offerenda solemnia munera huc accedebat. Mane quidem orto iam sole plenaque luce , vespere vero sub occasum solis necdum finita die , itaque lux haec satis erat proculdubio ad illustrandam exiguam illam templi partem , quae tenui tantum cortina claudebatur. Tertio. Esto , quod tum , cum munere suo iungebatur Saeerdos , obscurae jam noctis tempus advenisset, an non abunde , a Cpro necessitate praelucebat lumen , quod ad accendendas lucernas secumferebat Sacerdos ὶ Dein si septem his lampadibus necessitati tantum consulebatur , cur temporis tractu in sacra Salomonis aede , claro etiam sole lampades hae relucebant, testante Iosepho , quem utpote Sacerdotis ossicium obeuntem consuetudines templi latere nequierunt Cur Salomon septenarium hunc Iucernarum nymerum decem aureis. candelabris
auxit Z Non sumetebant quippe illae ad lumen praebendum unico homini angustissimum locum luce meridiana intranti rUerum concedamus D. de Vert luminum usum hoc in Ioeo fuissene eessarium ; an inde defluit nullo institutionem eorum pollere mysterio ZOuid ergo opus tam multiplices ritus adnectere qui neque necessitati inserviunt, nec iure a Deo tam severe imperata videntur , si sensus dematur in ysticus 7 Cur tam exacte, tam anxie, tam accurate forma , men sura , pondus, materia horum candelabrorum praecipitur 7 Cur septem
solum , non duae , quatuor , aut sex lampades praecipiuntur ξ Cur olei species, ct consciendi methodus indicatur 2 Quodcumque enim oleum adhiberi minime poterat E HRe honor olivarum solum succo concensus; singulari addita lege, ut in mortario exprimatur, utque persectissimus , limpidissimusque seligatur. Eum sane in meridie caecutire nece Lia est qui non agnoscat omnes has actiones esse Religiosissimas, plenasque profundissimis mysteriis , praesertim cum a Deo ipso sub Cultus, ct GI. Ea c.a7. v 3-tus perpetui nomine indigitentur Perpetuas erit eu Itas per Deeespoues
Luminaria itaque veteri in lege custui Diosno adhibebantur, non necessitatis gratia, ut D. de Uert somniavit: sed ob unicam Religionis inaiestatem . Qiram veritatem , si Ethnicorum consuetudine confirmare necesse foret, haud equidem dissicile id praestarem . Daemon enim divini
cultus perpetuus aemulator ut thuris adolendi ita etiam accendendarum Iampadum consuetudinem , in templa , quae ipsi Idololatrae dedicaverant invexit. Hinc cercorum, si cum . lampadumque usus in salsorum Numinum cultum introductus. De cuius veritate indubitata plurimorum extant testimonia . Cicero , ct Macrobius mentionem faciunt cereorum ,
77쪽
me. Maerob l. t. latur. t. sBaruch . cap. c.
qui Deorum simulacris adnectebantur. Maximus Cynicus ca) Lucernas Deae Heeati dedicatas arte Magica accendit ut in eorum conspectu consumerentur. Fortasse vox Cereus etymologiam nominis sui a Cerere ded cit , cuius in Sacrificio ardentes cireumferebantur faces in memoriam
earum , quibus illam in quaerenda filia Proserpina usam fuisse fabulae nugantur. Addam testimonium S antiquitate , S pondere omnibus superioribus maius , Prophetae videlicet Baruch, qui falsos Deos oculos quidem habentes sed videndi facultate destitutos irridet , quod sacrificuli Lucem lnas accendant iIlis, quidem multas , ex quibus tamen nuliam videre lpossunt. Invictum sane argumentum , quodque extra omnem contrOFe sam positum est. Non enim pro populo , aut Sacerdotibus, non sola suadente necessitate , non utilitatis causa Iumina accendebantur , verum in illorum id est falsorum Numinum honorem , & venerationem . Ouod si Ethnici non alium finem, quam necessitatis prae oculis habuissent, perperam sane Propheta Deos arguisset quod cultu non fruantur, nec honorem sentiant, qui eorum venerationi non solum nunquam inseruiit, verum nee destinatus quidem suerat .
Consequutiones argumentorum praeeedentium. AgenI
Legis naturalis, G M siex praepiam de mente
N Eedum tempus advenisse arbitror de cereorum , ct thymiamatum lin Ecclesia Christiana usu verba faetendi. Dabitur id post hae prae- istare . Nunc ratiocinationi a me adsumptae non interrupta argumento' lrum serie insistere lubet. His me cireuniscripsi limiti hus, ut caeremonias in ineunabulis suis intuendas praeberem demonstraremque eas non aliun de quam a cultu, mysticoqile sensu originem suam duxisse , tempusque deis gnarem quo ab ipsa ruin auctore Deo fuerint primum institutae, in lege quidem naturali per inspirationem caelestem , in Mosaica vero per solemnes sanctiones . Huc prima mentis intendenda est acies. Hic profundissimis mysteriis , S sublimibus symbolis contextam telam me perspi cere opinor . Hi sacri illi ritus sunt, qui mentem meam ad altissima attollunt, quique per mysticam symbolorum a Deo ipso traditorum viam,
ad eius magnitudinem, perfectionem , omnipotentiam punitus cogno- lscendam perducunt. Certum itaque S constans est, eae remonias , si sitiis primae institutionis perpendatur , necessario esse in ysticas , easdemque actiones , quae a D. de Vert rude naturalium , ct necessariarum functi otium chaos creduntur, optimo ordine continuatam mysterior tim esse seriem et quae ad imbuendos salubri doctrina hominum animos sub hisce caeremoniis latent. Faci
78쪽
CIRCA fACRARUM CAEREMONIARUM USUM.
Facili iam negotio intelligetur, quo principii mei scopus collimet, ac
quispiam me facile antevertet in illis deducendis rationibus,quibus my steriorum vim sub huiusmodi rituum velo latentem constantissime tuebor . Quis enim serio affirmare ausit legem natur e , aut Hebraeorum sublimiorem suis in functionibus, quam Ecclesiam I. sum Christi sponsam extit in se quis contendat, universas impersecta illa lege caeremonias excelsis mysteriis animatas , Sanctissimis suturorum 6mbolis sulcitas suisse , Ecclesiam vero Christianarum ιn , aut fere omnibus suis ritibus non alia ratione quam necessitatis , vel commodi ductam fuisse , aut naturali instinctu permotam ad certos quosdam adhibendos gestus quippe quod , ut ait de vertet ferme omnes ae praeipue qui palam atque ex altiori loco .erba faetant ita sunt a natura instituti ut voees tuas eum
gestibus eertoque membrorum motu conjungant.
Verum quidem est ac indubitatum Religionis Christianae dignitatem
majestatemque exigere , ne amplius sacrificiorum importuna multitudine , externa lustrationum purificatione, moroso antiquae legis oneretur pondere. Ast honorine S gloriae ejusdem cedet, si omnino mysteriis careat . si cunctae , aut pleraeque rejiciantur Sanctissimarum rerum figulae ;si exterior noster cultus congestam mortuarum sol iam iunctionum effetae molem , in qua mystici quidam vano ct irrito conatu symbola scrutantur . quae non nisi post iovum tempus inventa , additaque sunt, Sinsi ida prorsus doctioribus videntur ξ Fateor equidem , nos nequaquam signis egere, quae futurum nobis Vaticinentur Messiam verum nonne L xcenta alia nobis suppetunt , de quibus edocendi sunt fideles, quaeque nulla essicaciori, nulla simpliciori, nulla Laciliori methodo tradi queu it, quam si sub syinbolorum specie & sensibus illorum objiciantur , & animo imprimantur Z Hoc certe instituto myster a antehac completa in memoriam iterum iterumque revocantur. Hac via cordis compositio, ct sanctitas, qua ad sanctarum iunctionum exercitium accedere debent, metiti eorum insinuatur: sic denique firmissima saturorum
Iam qua ratione id melius praestari potest , quam per caeremonias , ct saeriseia , quae testante Augustino : nostra maxima utilitate signimeativa sunt omnia , ct quarumdam rerum similitudines, &quae traden. te Cone illo Tridentino instituta sunt : ut menter fidelium per hae vii i-IIo REI'Iouis O pietatir signa ad rerum altissimarum, quae in iis late ut, eontemplutionem excitentur 2 Prosecto si caeremoniae ad instructionem nostram comparatae sunt, id habent profecto a mysteriis fimbolisque,
non vero a necessitate commodo aliaque huiusnodi ratione et illaeque unice vi mysteriorum, quae concinebant, utiles fuere antiquis Iudaeis, atque ad hunc utilitatis finem tam apud Hebraeos quam apud Christianos institutae sunt. Convenit nobiscum D. de Vert quod compIures caeremonῖae a Iudaeis ad nos traductae sint; quid amplius , consessione hac ad e .ellendum radicitus eius systema requiri potest ὶ Quis enim dicet, si eae apud Hebraeos symbolorum locum obtinuere,illas apud nos ex hoc dignitatis gradum decidisse , cumque earum usum retinuimus , nos non pariter earun-
79쪽
dem sensum , mentemque suscepisse ξ Sensias porro mensque Iudaiei eul- ltus mystica prorsus , symbolicaque fuerat. Non etenim necessitas , commodum , gesticulandique consuetudo caeremonias illorum constituerat. Omnia ad augendam cultus majestatem , universa ad indicanda quaedam mysteria conducebant, suumque in singulis caeremoniis peculiare symbolum latebat. Sic animalia, terraeque fructus Numini offerebantur , ut ereaturis sancte, innocenterque uti unusquisque meminisset . Sic prona voluntate oneroso sunmonum morosarum jugo se subii eiebant He-hraei . ut gelum , pro tuenda amplificandaque supremi numinis gloria , patefacerent. Sie omnia symbolis figurabant , ut gratum de receptis lanimum , ct certam de futuris bonis spem exprimerent. An non signa lhaee ritibus illis quos Religio Christiana adoptavit, conjuncta permanere iustum aequumque fuit Imitati sumus iustitus , vestitum Saee dotum, lustrationes , impositiones manuum, cur mysteria ipsa his cmremoniis inclusa reiicere debebamus Dignumne Religione nostra , quae tam sublimis, tam Sancta , tamque excelsa proponit, est , rudem solum illam corporeamque rituum massam suscipere, mentem vero illorum, l&mysteriorum medullam omittere Non ita rudis presecto fuit Christi l Eeelesia nee Apostoli, primique fidelium Pastores tam mentis impotes ;ut reiecto eo , quod in veteri cultu purum, purgatum, persectumque lelucebat, erassiora solum , vilia, ct rudia in Ecclesiam transferenda deis l
Novum argumentum Θmbolicae in caeremoniarum usu mentis , ductuin a persona , moribus, ta vitae ordine
I Udicium de Eeelesiae mente auctoritate ipsius Eceles aeseramus. Quod
ut recte fiat , adducamus in conspectum nostrum caeremoniarum usum, ut a Christo observatus suit, ac in illo tamquam in prototypo consideremus quid nobis imitandum, quid sequendum , quid sentiendum sit. Exercuit ille persaepe singulares quasdam iunctiones, quas merito Caeremonias compellare queo; qu bd non necessitati originem suam deserant , verum mystico suo sensu ad nos instituendos , doctrinaque divina imbuendos factae esse videantur. . Silentio praetereo caeremonias legis , quibus tam exacte satisfecit, omitto etiam complura miracula , quae ea ratione perpetrata sunt, ut symbolica ratio nullatenus ab iis excludi possit. Ut sunt horror, conturbatio, lachrymae , quas Deus in resurreAione Laetari ostendit. D. de Vert qui lutum in eurationem coeci la Christo adhibitum naturalem ab Ethnicis petitam mediet nam missa leontendit, hic etiam reponet haec repeti facile posse ab illo naturali horrore formidineque quam exanimis , putridique cadaveris aspectus hominibus incutere solet. Ad alia itaque recurrere necesse est, quae Ecclesiae caeremoniis S magis consormia appareant , S loquacitatem viri hujus penitus illinguem reddant.
80쪽
cIRCA IACRARUM CAEREMONIARUM UsUM.
Eius generis sunt illa , quae ultimam coenam , ct sacrosanctae Eucharistiae institutionem comitabantur . Sensus symbolicus , & figura tua hic tam clare expressus cernitur , ut in eo falli , ni caecutiamus , nequaquam possimus. Initium a consueta coena duxit, & ipsa haec passe halia agni caena symbolum secuturae mox institutionis prae se tulit. Qua peracta surgit, linteo se praecingit , Apostolorum pedes lavat, dein iterum mensae accumbit , panem S panem quidem azymum assumit , consecrat, ae levatis in Caelum oculis Patri gratias agit. Nonne id genus singula totidem sunt caeremoniae mysteriis resertae non solum ad actionis hujus religionem augendam comparatae , verum etiam ad instituendos animos nostros sexcentis aliis selidissimis doctrinis , quae non alibi quam in expositione mystica detegi queunt Nam quid nos non edocet panis illearymus Z Ipse S. Paulus co profundum hoc nobis patefecit myilerium . Illo enim interprete azyma haec symbolum sunt: veritatis , ct sinceritatis eordis puri, O malitia carentis. Discat nunc D e Uert intelligere, S revereri sermonem mystici im quem Sanctissimi sapientissimique viri Deo amati nos docuere . Ast eur Dei filius panem , & vinum in Sacramenti hujus materiam elegit 2 An sorte , quod haec facile passimque inveniantur Verum enim vero si id intendisset Deus , aquam potius quae multo facilius comparari potest ubique gentium , in hujus Saeramenti materiam delegisset. Nulla itaque opportunior ratio asserri potest quam illa . quam S. Paulus indicavit, SS. Patres explicuerunt, ct universa Ecclesia adoptavit Panis quippe ex pluribus farinae granis aqua conglutinatis compositus , vinum ex pluribus uvae racemis acinisque expressum , unitatem fidelium figurant, qui cum Christo in unum, idemque corpus coalescunt. Hoc illud mysterium est, quo Dei filius in Eucharistiae institutione collimavit. In dubitatum itaque est mysticum hla includi sensum . Si autem D. de Uere nullum Symbolum ne hic quidem videt id sibi tribuat. Ipse enim Apostolus: Unus panis , unum c inquita eorpus matti jumus omnes qui de uno pune partieistamus. Ecclesia vero eum perspectum habeat eam I. C. fuisse mentem in sua Liturgia preces, quae evertendo Vertiano systemati abundantissime tussiciunt, effundit: vomine unitatis , er pacis dona concede, , quassub obtulit muneribus mssice defixuatur . . Uerum tillane unquam caeremonia magis aperte mysterii signifieationem prae se tulit, quam abiecta, humilisque illa pedum lotio 3 Consuetum id Ethnicis aeque , ac Iudaeis D. de Uert clamitabit. Ast nequaquam, ut usitato mori obtemperet, caeremoniam hanc Christus peregit. Cur enim id non initio coenae adgrediebatur Cur agni paschalis consumationem praestolatur P Itane mos viguit, ut medio epularum tempore convivarum pedes Iavarentur Maiorum ne instituto receptum , ut Dominus, ut Magister, hoc erga servos , erga discipulos munere sun- statur Sed ne mysteria huic caeremoniae involuta quempiam lateant a liacis.
ipse Dei filius cavet, dum sermone manifeste sum holico ait: mi sitas