장음표시 사용
251쪽
Contra ad .ersarios, Ricetes utrin
D i reuelatio, est Dei locutio. Reuelatio
hristiana, atque extra Ecclesiam Christi reponuntur. Est hoc nostrum dictum, quia nos palam docemus, ius diuinum dici, quod diuinitus promulgatur . At quidem non uidetur quomodo possit ius aliquod promulgari diuinitus, nisi aliquo Dei uerbo. Si enim diuinitus debet promulga ri, ab ipso Deo proculdubio debet exprimi. Exprimitur autem aliquid ab aliquo, uerbo: quia est uerbum, uehicu. lum, seu declarativum cogitationis, aut conccptus mentis, seu mentalis. ut tamen ucrbum extendatur ad signum
uocale, uel scriptuna, uel naturaliter inditum, uel aliquo. .modo menti impresi una, uel huiusmodi. Itaque ius diuinum dicitur, quod diuinitus promulgatur. Vnde consequenter uidetur dicendum, quod ius diuinum ex aliquo Dei uerbo haberi debet, aut probari. . Quod autem aduersarij dicunt, uerbum Dei in sola diuina icriptura esse quaerendum, uel ostendendum, est falsissimum , nec potest sustinerit, nec potesti dici inter Christianos. Verbum enim Dei, est secundum Dei reuelationem,& secundum cprod Deus veritates suas alicui reuelauit,aytreuelauit Ecclesiae sua : ut Dei ucibum sit, Dei reuelatio EO naque modo nobis Deus loquitur, quo nobis aliquia reuelat: ut sua reuelatio, quaedam sit eius locutio. Vnde stultissimum est, nedum stultum, dicere, quod in sola diuina scriptura est Dei uerbum, aut Dei loquutio; sicut stultissimum est dicere, quod in sola diuina scriptura est Dei reuelatio. Primum, quia Dei reuelatio, prout sic, & per se, abstrahit ab omni scriptura , ab omni uerbo uocali, de ab omni uerbo mentali: utpote qliod est quid coni unius, ut palam cst omnibus sapientibus. Deinde, quia de facto reuelauit Saluator noster multa Apostolis suis ante passionem, atque post resurrectionem, per dies quadraginta a parens uis& loquens de regno Dei: e quibus reuelationibus, nulla tunc fuit scriptis mandata. Similiter di in aduentu Spiritus sancti, dum ipse docuit eos omnemiueritatem, S repleti sunt omnes Spiritu sancto . Nunquid non suci unt illis temporibus multae reuelationes diuinae, factae Ecclesiae in illis personis Z Immo fuerunt. Nunquid fuit tunc aliqua reuelatio facta a Christo, uel a Spiritu sancto
252쪽
in set tis Abst. Sed deinde post multos annos, edita suit
omnis scriptura noui testamenti. Erat ergo tunc Dei reuelatio, & nullum erat tunc Dei uerbum scriptum, uidelicet Testamenti noui. Astrahit ergo Dei reuelatio, a uerbo Dei scripto Male igitur extorquere a nobis nituntur aduersarij, . 6ia ci Aut ies eis ius diuinum opponimus, ipsi a nobis uerbum sitaria MDei scriptum exigant. QSod certe a nobis bene recteque urgerent, si eis opponeremus praeceptum diuinum scriptu . s. a.
Naque omne Dei scriptum ius , habet Dei scriptum ue bum , seu Dei scriptam reuelationem. Sed quod a nobis Ipetunt uerbum diuinum in particulari, id est, scriptum, dum eis opponimus ius diuinum in conaniunt, id est, abstrahendo ab scripto, nulla est ratio, nulla lux, nulla fides, nulla conscientia, nulla consequentia. Errant ergo grauitasime in sua ipsorum petitione. Errant etiam aduersarij nostri grauissimὰ, in eo , quod, Gira ad-ue manifestant in suis dictis, falso docent, omnem & totam reuelationem factam a Deo Ecclesiae suae Christianae, esseiani redactam ad solam scripturam: quasi non nisi per sciripturam, antiquas reuelationes retineat, & non nisi Per scri liiipturas, aliquam nouam reuelationem accipiat. Non sectis se istis, ,hic error corum est intolerabilis, quam praecedens. Errat,
inquam, aduersarij sic dicentes, tum, quia ex uerbo Dei , quod est ualde commune secundum Dei reuelationem, mentalem, uocalem, scriptam, uel naturalem scriptam in cordibus, faciunt, seu recipiunt solum uerbum Dei in me-branis, cartis, aut papyris scriptum: & sic uerbo Dei der gant, illud minuentes, & illud ad quandam certam speciem uerbi Dei scripti extrinsece, seu exterius, reducentes. Tum, quia falsum est dicere, quod omnes reuelationes factae Ecclesiae a Christo per seipsum aut per Spiritum sanctu , reductae sint ad scripturam, & in scriptura sint iam positae. Immo enim primi patres, id est, Apostoli, qui primo re- ceperunt, primitias spiritus habuerunt, repleti sunt Spiritu sancto, & ab ipso omnem ueritatem sunt edocti; quaedam sibi reuelata nobis tradiderunt scripto: quaedam autem nostripto, sed uerbo. Vnde Apostolus dicit, Caetera autem , icum uenero , ego disponam. Et alibi , Itaq; fratres state, , a Nir. ,
253쪽
ci , i De Coena, . Calee Domini
ει tenete traditiones, quas didicistis, siue pes' sermonem, siue per epistolam nostram. o uerbo, satis declarat, se
quaedam tradidisse per scripturana: quaedam autem non ni-. si per sermonem:& ut videmus, non minus iubet teneri traditas sermone , seu uerbo , quam traditas epistola , seu scripto. t i 3
l p. i. Dionysius Areopag. in de Ecclesiastica Hierarchia, inquit , Substantia enim sacerdotij nostri, scriptura sacra est . nobis diuinitus tradita. Porro huiusmodi plena uenera tionis eloquia dicimus, quae a beatissimis patribus nostris, a quibus sacris mysteriis imbuti sumus, in sanctis ac theo logicis commendata sunt libris. Ac praeterea quaeque ab . eisdem sanctissimis uiris, sacratiore & purgatiore di propinqua quodammodo coelesti hierarchiae doctrina, sancti duces ac praeceptores nostri didicerunt, ex animo in aniamum medio intercurrente uerbo, corporali quidem, sed' quod carnis penitus excedat sensunt line literis transfusa' sunt. Ecce multa ab Apostolis ad nos uenerunt, non scripto , sed uerbo. Et addit Dionysius, Et ipsi quoque sanctissimi principes nostri, dum sacra publice agenda instia
tuerunt, non apertis ac patulis sensibus, sed signis augustioribus tradiderunt. Est enim non omnis sanctus, neque: t. Car.8. omnium scientia est, ut sacra testantur eloquia. Haec ille o Et secundum hanc Dionysii doctrinam atque monitionem. locuti sunt etiam omnes alii sancti patres, quotquot fuerunt , & de traditionibus Ecclesiasticis habueruntiermone.1
ειρ. ,r. Basilius in libro de Spiritu sancto, ait, Si aggrederemur. non scripto proditas cosuetudities, uelut non magnamiuina habentes reiicere , limprudentes etiam ipsis principalibus in i Euagesii partibus damnum inserremusrimmo potius ipsam
praedicationem ad nudum nomen contraher Volui, uerbi gratia, ut cius, quod primum& m
254쪽
muniissimum est, primam mentionem faciam , figura Crucis signareeos, qui in nomen Domini nostri I, , , Christi spem habent, quis scripto docuit/Inuocationis uerba dum ostenditur panis Eucharistiae, & poculii benedictionis, quis sanctorum, scripto nobis reliquit Non enim his contenti
sumus, quorum Apostolus aut Euangelium mentionem facit , sed & antea, & postea alia quaedam dicimus , vellit magnum robur ad mysteria habentia, ex doctrina, scripto noprodita , assumpta. Benedicimus aquam baptismatis de oleum unctionis, ex quibus scriptis Nonne a tacita,&arcana traditione λ Ipsam uero olei illitionem k quae doctrina scripto docuit Z ex qua scriptura λ Non ne ex hac non publicata, id est, non scripta, & arcana doctrina , quam in minime curioso, ac sollicito silentio patres non conseruauerunt: recte illi, utpote docte mysteriorum reuerentiam ac auctoritatem silentio custodiri. Haec ille..io uere Christianam , uereque Catholicam hanc diui illius magni Basilii sententiam, qua fatetur, quod si consu tudines non scripto proditas abiicimus, ipsi principalibus Euangesta partibus danum inferimus: & rursus, quod tunc ipsa Euangelij praedicatio, ad nudum nomen contrahitur.
- partibusna infert, Cy Euangalii praedicationem ad
sit. Notanda sententia Basiluis
Augustinus ad Ianuarium, Illa autem, quae non scripta DiIZiis . sed tradita custodimus, quae quidem toto terrarum orbe
obseruantur, dantur intelligi , uel ab ipsis Apostolis, uel ple
nariis conciliis, quorum est in Ecclesia saluberrima aucto- uis ' ritas, commendata atq; statuta retineri: sicuti quod D mini passio, di resurrectio, & ascensio in coeIum, & aduentus de Coelo Spiritus sancti, anniuersaria sblennitate celebrantur. Infra, propositis quibusdam quaestionibus ipsiuς Ianuaria, dicit idem Augustinus , Ad haec itaque ita respondeo, ut quid horum sit faciendum, si diuinae scripturae prae- . scribit auctoritas, non sit dubitandum quin ita secere 4
beamus , ut legimus et ut iam non quomodo faciendum, ita: quomodo sacran entum intelligendum sit, disputemus . .
Similiter etiam si quid horu tota die per orbem stinuentae
255쪽
Ecclesia. Nam hoc quin ita faciendum sit, disputare, insolentissimae insaniae est. Haec ille . Idem in Casulanum presbyterum , In his robus, de quibus nihil certi statuit ditauina scriptura, mos lupuli Dei, & instituta maiorum, pro
lege tenenda sunt. Et sicut praeuaricatores diuinarum legum , ita contemptores Ecelesiasticarum consuetudinum coercendi sunt.
i. c.riti. Hieronymus circa illud, Si quis autem uidetur contentiosus esse, Sc. cxistimat hoc dictum osse aduersus eos, qui solas scripturas petunt, dicentes, Vbi est scriptum Z Ait enim, Praevenit illos, ne quis diceret: ubi scriptum est Vel aliis argumentis, huic resisteret rationi. intomodo praeuenit Z Nos talem consuetudinem, inquiens, no habemus . neque Ecelesia Dei: sue contendendi, siue talia faciendi. Sic non admittit Hieronymus, immo ut bone notat Hieronymus , non admittit Paulus, ut quis in rebus Ecclesiasti cis stii Christianorum probandis dicat, Vbi est scriptum erat, Vtpote quod sufficit Ecclesiae traditio, mos, aut consuetudo. Idem ad Lucinium, Ego illud te breuiter admonendum puto, traditiones Ecclesiasticas, praesertim quae fidei non officiunt, ita obseruandas, ut a maioribus traditae sunt.
x. TIM ,. Chrysostomus circa illud, Itaque fratres state, & tenete traditiones. dicit, Traditionem quoque Ecclesiae, fide dignam putamus. Traditio est, nihil quaeras amplius.
Athanasius seu Vulgarius super eundem locum, inquit, Itaque & Ecclesiae traditionem dignam existimemus, cui praestanda sit fides: ut si quid ab ea sit traditum , nihiluatra perquiras. - -
256쪽
Cyprianus, Ipse summus sacerdos sui est sacramenti in stitutor: in caeteris, homines Spiritum sanctum habuere doctorem:& ssicut par est, Spiritui sancto ,& Christo di uinitas, ita in suis institutis aequa est auctoritas, & potestas.
. Hilarius in de Trinitate, agens de fide, quam a maiori--ε. bus acceperat , dicit , Ab his ergo, quae teneo, doctus sum rhis immedicabiliter imbutus sum et de ignosce omnipotens Deus, quia in his nec emendari possum, sed com
nes Apostolicas, secundum quas instituerunt Ecclesias, sc- emi dulo perquirentes, scriptis, uerbis,& gestis, posteris contendasse.LIdem aduertus Valentinum, caeterosq; su item- emanica poris haereticos .a raditionem Apostolorum toto Orbe ma- nisestam in omni Ecclesialadest perspicere omnibus, qui uera audire uoluerint; eam uidelicet, quam primitiua illa Ecclesia ab Apostolis acceptam per successionem continua patrum, & Episcoporum, transmisit ad nos. Sed quoniam per omnes Ecclesias discurrere prolixum fuerat, & infiniti operis; ex omnibus maxime antiquissimam, ac omnibus . cognitam, Romae a gloriosissimis duobus Apostolis, Pe- , tro , de Paulo, fundatam et ens, eius fidem, traditioneq; , ' quam habet ab ipsis annuntiatam, & per successiones Epi- .scoporum ad nos peruenientem indicantes, confundimus :omnes eos, qui quoquo pacto, uel per sui placentiam, ues tuanam gloriam, uel caecitalcm, Sc malam sententiam, fidem praeterquam oportet, colligunt.
257쪽
Polycarpus etiam Ioannis Apostoli auditor , hoc ipsum testatur, prout Ireneus de eodem refert, dicens , Polycar pus, qui non solum ab Apostolis cruditus est, neque solum conuersatus est cum iis, qui Dominum uiderant; sed ab ipsis Apostolis ordinatus Smyrneorum Episcopus, quem nos quoque in prima nostra aetate uidimus. Infra, Docebat semper ea, quae sub Apostolis ipse didicerat; & haec Ecelesiae tradebat, quae solo uerbo dicenda sunt. Sequitur, mii etiam sub Aniceto Romam perrexit,& multos eat supradictis haereticis ad Ecclesiam Dei conuertit: hane so Ium praedicis tenendam esse ueritatem, quam ipse sciret se ab Apostolis suscepisse, quam & tradebat Ecelisae. . . . .
orgenes in inquisitionibus de principiis Christianae uitae, ait, Sicut multis apud Graecos & Barbaros pollicentibus usritatem,dissuevimus apud omnes eam quaerere, qui eam fessis olnnionibus asses ebant, post quam credimus Filium Dei esse Christum, & ab ipso nobis hanc discendam esse persuasimus: ita cum multi sint, qui se putant scire, quae Christi
sunt, & nonnulli eorum diuersa a prioribus sentiant, serii . tur uero Ecclesiastica praedicatio per successionis ordinem ab Apostolis tradita , &usque ad praesens in Ecclesiis per a mancias: illa sola credenda est ueritas, quae in nullo ab E et Uesiastica traditione discordat. Idem auctor, Ex traditi . ne didici de quatuor Euangeliis, quod haec sola absque ulla contradictione suscipi debeant in omnibus, quae sub coelo sunt, ecclesiis Dei. ita enim tradiderunt patres nostri. Et: quod primum omnium sit Euangelium a Matthaeo scriptu, i qui aliquando fuerat publicanus, Hebraicis litoris, & tra cistum his, quil circuncisione. crediderant Secundum uero scriptum esse a Marco, iuxta ea, quae i cubConclusio
258쪽
conclusio ex praecedentibus patrum dictis. c A P. V. Ta ergo omnes hi patres olim co ouerunt& tractauerunt negocium Christianum , utlas, omnes confiterentur in traditionibus Eccle siasticis esse quid diuinum, uel bum, reuela-
λο l. tionem , locutionem, aut promulgationem, cui nobis Christianis standum css : siue in uera intelligentia diuinarum scripturarum, siue in conse uatione illorum, quae per itam consuetudinem morum habemus . inui sunt hi patres Z QSi iam dicti sunt.& qui
statim tanquam sub Catalogo scribuntur, aut nominantur denuo, Dionysius. Basilius.
Chrysostomus. Athanasius, seu Vulgarius.' Cyprianus.
Polycarpus. Origenes. An fuerunt ij soli patres in hac sententia λ absit. Non enim hos memorauimus ad hanc ueritatem, tanquam solos , sed quidem, tanquam primos . Quos etiam , quotqitot successerunt in tempore, secuti sunt in hac doctrina . Sed nunc omittamus alios, & de his attendamus tantillum. Sunt ij patres antiquissimi; verum iam suo tempore, condita erat tota scriptura sacra. Nihilominus ipsi pro retiagione Christiana conseruanda, nullo modo solam scripturam commendabant, sed quidem scripturam ipsam, & C tholicae Ecclesiae Christianae traditiones. Vnde traditionem Ecclesiasticam seu Ecclesiae consuetudinem aut consuetudines ita praedicabant, tanquam irrefragabilem ac diuinam auctoritatem haberent: tanquam quoddam Dei optimi
259쪽
ii De Coena., er Culice Domini
uerbum, non scriptum, sed memoria, alit moribus consersi asst. Datum. Quapropter dixit Chrysostomus, ut iam posuimus, Traditio est, nihil qua rasamplius. Errant igitur aduersarij, in eo, quod putant, diuinum . uerbum, aut diuinam reuelationem omnem Christianam, esse in sola diuina scriptura . non enim ita est; quin potius etiam in Ecclesiasticis traditionibus Ecclesiae Dei, est diu ianum uerbum, est diuina reuelatio : non in scriptis, sed iii moribus, & obseruantia. Vt diuinum uerbum, diuina reuelatio, diuinaque auctoritas quoad ea probanda , quae
ruak;.-. xςligioni Christianae, reperiatur in diuina scriptura, in traditionibus Ecclesiae,& in multis aliis, de pians pase.qqibuo abunde diximus alias. i
Asius error aduersariorum refertur O impugnatur. CAP. VI. Rrant etiam aduersarii in eo, quod non sol sim petunt uerbum Dei scriptum, sed etiam petunt pro omnibus rebus Christianae religionis probandis, uerbum Dei scriptum &expressum. Naque hic erior non minor est, quam praecedens, immo uidetur maior, quia aliquid addit super praecedentem errorem. Primus &praecellcns error dicit, nihil este credendum aut faciendum in Ecclesia Christiana sine Dei uerbo scripto:& hic error dieit, nihil este credendum aut faciendum in Ecclesia Christia a sine Dei u boscripto presib. ita petunt iuxta h nc errorem statim positum , multo plus impie agunt . Ex isto naque errore abiiciunt, uel
pro omni- coguntur.abiicine, prilmina omnes Ecclesiasticas traditi
.. QRsuPtudincS non scriptas : sccundo, omnes con-iaar. O . clusiones in bona consequenyia deductas ex sacris scriptu
ρ tetiπώσ- ris, quae in illis non sunt expressae: tertio, omnes ueritates:
quae lisci in diuinis siclipturis per se contineantur quoad 1 41. substantiam rei, iUn tameia in illis exprimuntur uocabulis expressis. Q aod haec sequantur ex isto errore, & quod ista sint falsissima atque impiissima, constat omnibus :&per c sequens constat omnibus, hunc errorem esse falsissi-
260쪽
mum, & impiissimum, ex quo sequuntur haec impiissima,& falsissima. Vnde contentiosi sunt prosecto ac pertinaces, qui semper clamant, Euangelium Chi isti, Euangelium Christi, Verbum Dei expressum , Verbum Dei expressum ide unaquaque re hactenus in Ecclesia obseruata exigentes testimonium emressum, & quo'nam scripturae loco haec, aut haec demonstrentur . Homines quidem quemadmodum dicit Augustinus arrogantes, & insanae mentis, dum contemnunt uniuersalem Ecclesiae obseruationem, ab ipsis fidei initiis cu stoditam : quae non aliud est, quam Christi &Apostolorum aut succestarum Spiritu sancto loquentium, traditio & doctrina. Coguntur necessario ex illo principio abiicere omnes traditiones Ecclesiae, omnes conclusiones scripturae, omnes scripturarum sanctarum non expressas ueritates, fidem trium personarum diuinarum in una essentia diuina singulari, de multa alia grauissima. Sed quid plura sufficit eorum absurditas , pro eorum abundant impugnatione.
Aduersus bos duos errores aduersariorum praecedentes, de uerbo Dei ab ipsis maist intellecto. CAP. V II. Duersarii ergo errant grauissime, tum in eo quod dicunt aut docent, nullum esse quoad nos uerbum diuinum, nisi scriptum : tum in eo quod aiunt, nullum esse quoad nos ue bum diuinum , nisi scriptum expressum Errant, inquam , in his, quae sic adstruunt, quia sunt haec duo salsissima : atque errant deinde, in illis quae ex his duobus sequuntur. Ex his enim , illis fit, ut noque alioua credibilia, neque aliqua Dei mandata recipiant, nisi in diuinis scripturis scripta & simul expressa. Adue sus eos dico, qui ita insaniunt, S ita obganniunt. Pugnat cum praedictis aduersariis tota scriptura diuina, tota ratio naturalis colligens ex manifestis, tota sanctorum patrum doctrina, & tota communis Ecclesiae Dei obseruantia. Mod non accipiunt ius diuinum, nisi ex diuina promulgatione , & per consequens ex uerbo Dei, accipimus