장음표시 사용
371쪽
quodam modo profitentur : & qudd prius etiam poenitentes habentur, cum per eorundcm uel ba gestantium, diab Io χ huic saeculo renuntiate monstrant tir. Et addit statim, Totum hoc in spe fit , ut sacramenti & diuinae gratia, quam ubi sit . Dominus donauit Ecclesiae. Infra pro cadem sufficientia ρ baptismi, de paruulo baptigato ait, ' eruntamen si petae pto baptismate, de hac uita emigrauelit, soluto reatu, cui originaliter erat obnoxius, perficietur ii, illo lumine ueriatatis, quod incommutabiliter manens in alemum, instifi- I9 catos praesentia Creatoris illuminat. Peccata enim sola 2-i parant inter homines N Deum: quae soluuntur Christi gratia, per quem mediatorem recolicitiamur cum iusti atimpium. Haec ille. Pelagiani uicti illo uerbo domini, Nisi
D-- 3- quis natus fuerit denuo, non uidcbit regnum Dei Nisi quis renatus fuerit ex aqua & Spiritu sancto, non intrabit in re gnum ceclorum . quidem paruulos non baptizatos, a regno elorum faciebant alienos: & in hoc benedicebant, atque cum Augustino, Et tota Ecclesia Christiana docebant conformiter. Errabant nihilominus aliude, eo uidelicet quod conabantur paruulis non baptigatis innocentiae merito, salutem ac uitam aeternam tribuere. Contra istum nouum &inauditum Pelagianorum errorem egit Augustinus multis
mediis. Primum, quia noua quadam & mirabili praesumptione illi ita dicerent, qua si salus ac aeterna uita possit esse
praeter Christi haereditatem, praeter regnum coelorum . S cundo ita manifeste ostendit baptismi necessitatem pro uita aeterna obtinenda, quia de sacramento mensae suae, dixit dominus continiani sententia etiam paruulos compraehendente, Nasi manducaueritis carnem meam , &i biberitis sanguinem'meum, non habebitis uitam in uobis. Naque 1 ita subsumit Augustinus, Sed ad hoc sacramentum nemo rite nisi baptiratus accedit; Ergo non solum ad regnum coelorum obtinendum, sed etiam ad uitam aeternam consequendam, necessarius est paruulis baptismus. Agebat ibi Augustinus contra Pelagianos,& nihil aliud intendebat nisi probare contra illos baptismi necessitatem quoad par
uulos, pro regno coelorum habendo ,& uita a terna obtinenda: quod & sucit ualidissim d, ut constat omnibus. De
372쪽
m susscientia autem baptissimi quoad ipses paruulos pro ipsis bonis aeternis adipiscendis, non sic tunc sermo crat: sed nihilominus ut nullus unquam ex istis uerbis se is posset scrupulus remanere , Augustinus & in eo loco, in eodem trubro,in eodem capite, & alibi frequenter declarauit, & pr bauit baptistii sufficientiam quoad paruulos huiusmodi. Fatetur Augustinus quod illa Domini sententia , Nisi man ducaueritis carnem filii hominis de biberitis eius sangui nem, non habebitis uitam in uobis . otiam pertinet ad pasuulos: sed pariter fatetur quod in paruulis baptietatis ii pletur, & quod ipsi carnem Christi manducant atque sanguinem eius bibunt in baptismo, dum corpori Christi in rustico incorporantur. Sicuti ipse in quadam homilia dicit manifeste, Hoc cit enim manducare illam escam& illum bibere potum, in Christo manete, & Christum manentem in se habere . Ita etiam intelligit Augustinus illum Iocum. scribens ad Bonifacium. & ita sanctus Thomas sequitur Augustinum, in suis partibus. De sufficientia baptismi generaliter quoad omnes, ait Augustinus contra duas epistolas Pelagianorum , ad Bonifacium , Dicimus enim baptisma dare omnium indulgentiam peccatorum , & auferre crimina, non radere, nec ut omnium peccatorum radices in mala carne teneantur, quasi rasorum in capite capillorum, unde crescant iterunt resecanda peccata. De susticientia
autem baptismi specialiter quoad paruulos, loquitur Augustinus ubi supra in de peccatorum meritis & remissione, ubi fatetur, quod si percepto baptismate, de hac uita enii- grauerint, soluto reatui, cui originaliter erant obnoxij, perficientur in illo lumine ueritatis, quod incommutabiliter manens in aeternum, iustificatos praesentia creatoris it Iuminat. Et addit quod iam sunt de numero & parte fidelium , de quibus dicitur, inii credit in Filium , habet uitam aeternam. Idem docet in de Libero arbitrio, atque inde Baptismo paruulorum. Idem docet insuperi idem auctor in epistola ad Bonifacium. Formὰ infinitatiosi in tesse ad hoc Augustini testimonia, sed haec , ut arbitror, sufficiunt, non pauca, neque obscura. Infra latius ex Rugultino. Satis mandehe dicit Augustinus Bonifacio, contra Pe- Vu
373쪽
ρή t 3. Iagianos, Necillud cogitetis, paruulos uitana luibere non' ' milia, qui sunt expertes corporis di sanguinis Christi. --
Pelagius, ut de illo fertur, paruulis statim post baptis. mum, corpus dc sanguinem sub utraque specie ministrauit quod si speciem panis deglutire non poterant .dixit ipsam cum speciebus uini esse permiscendana, ut ita funderetur in ora puerorum. Et si fortassis quispiam eiecisset, dicebat id esse comburendum ; innitens illi in Exodo, Si quid re cabri r siduum fuerit, comburetis. Ita refert de illo Gabriel Biel super Canonem. Sed de Pelagio non curamus, quia man festus fuit haereticus, etiam olim in multis damnatus . Sicli etiam, ut refert heda in quadam homilia super Matthaeu . quidam in administratione huius sanetissimi sacramentiem auerunt, ut illud sub utraque specie defunctis ministra rent. id aliud potuerunt facere λ Errauerunt grauissi-
me, non sunt audiendi .. Nec opus est, ut in consutatione talium erroru , sic ineptorum, tepuS perdamus preciosum
i' ' Dee curia huius diuini sacramenti, etiam quoad paruulos, si eis
Ddimus, gratia ueritatis indagandae, quod si paruulis hoc sacramentum porrigatur, in illis suum habebit estectum augendi gratiam . Id non asserendo, sed proponendo potius diximus. Potest autem ostendi quo quo modo, Primum, ex ossicacia, uirtute, aut causalitate instrumentali, quam habent sacramenta n uae legis . Circa gratiam ex opere operato: quia ipsa magis ostenditur in paruulis, in quibus nullum potest esse m ritum circa gratiam, ex opere operantis. Debemus igitur illam efficaciam siue causalitatem saluare in sacramentis, quantum possibile fuerit, propter saluandam,eorum diagnitatem, de Christi institutionem, atq; potestatem, excellentiamque . Secundo, quia paruulus no baptiZatus sed baptizandus, non uidetur magis dispositus ad esse in ba
ptismi, qui est gratia prima, cum ipse paruulus sit in pe
374쪽
-lus baseiratus Oncommunicatus, sed communicandus ad ef&ctum sacramenti Eucharistiae, qui est augmentum gra- tiae, cum lile paruulus sit iam iustus, sanctus, ac stius regni. Ergo, sicut ille paruulus, si baptizetur, recipit gra-itiain primam sic iste paruulus , si communicetur, recipit augmentum gratiae. Confirmatur, quia non uidetur magis potens sacramentum baptisini ad conferendum primam gratiam , quam sit sacramentum Eucharistiae ad conserendum gratiae augmentum. Probatur ista confirmatio, ex maiori dignitate huius sacramenti Eucharistiae: de quo no test dubitati, quin sit sacramentum magis dignum, cum contineat uere ac realiter totum Saluatorem nostrum, om- nium sacramentorum institutorem, uerum Deum, &'u vim hominem, habentem utranque potestatem conseret di gratiam ;& auctoritatis secundum naturam suam diuinam ; & excellentiae, secudum naturam suam humanam. Tertio, ostenditur idem ex aliis sacramentis non magis diagnis, nec magis necessariis: uerbi gratia, ex sacramento confirmationis: Etenim hoc sacramentum confirmationis
nee in se est magis dignum, nec paruuli, est magis nece ' sarium, quam sacramentum 6 charissiae , ut est notissimum et ministratur tamen paruialis, f& non inutiliter , sed titiliter. Igitur eodem modo, nisi sorte securidum mai rem rationem, dicendum est, quod sacramentum Eucha aristiae, si paruulis baptietatis ministretur, illis prodest. De hoc tamen modo non est opus abundantius disputare, aut quouis modo alio agere. Sufficiunt haec pauca. praesertim, quia hoc non dicimus, ut quidquam noui asseramus: sed tantum ut ualorem , uirtutem, atque efficaciam huius uiuini sacramenti ostendamus, atque commendemus, etiam in hac re, quemadmodum & in aliis.
375쪽
vspondetur dicto diui Disosti, solis uerbis s. Thome. C. XXX.
D proposituna redeamus, Putant quida Di nysium Areop*gitam communicasse paru los . non inficia, imus, sed ea de re sanctuiti I homam proponinaus audiendum, qui ubi mouet quaestionem, Utrum non habentes usum rationis, debeant suscipere hoc sacramentum Z dicit ad propositum, de paruulis, Dicendum, quod eadem ratio cit de pueris recenter natis, & de amentibus, qui nunquam habuerunt usum rationis, unde talibus non sunt sacra mystema danda. Minianuis quidam Graeci contrarium faciant, propter hoc quod Dionysius a. Coelest. Hierar. dicit, baptizatis esse sacrana communi nem dandam : non intelligentes quod Dionysius ibi loquiatur de baptismo adultorum. Nec tamen per hoc aliquod detrimentum uitae patiuntur, propter hoc quod Dominus dicit Ioan. 6. Nisi manducaueritis carnem filii hominis,& biberitis eius sanguinem, non habebitis uitam in uobis.
quia sicut Augustinus scribit Bonifacio, Tunc unusquisique fideliqm , corporis & sanguinis Domini particeps fit, scilicet spiritualiter, quando in baptismate membrum corporis Christi efficitur. Sed quando iam pueri incipiunt alia
qualem usum rationis habere, ut possint deuotionem concipere huius sacramenti, tuns potest eis hoc*cramentum conserri. Haec ille.
OIlendisur sententia Autumni in dictis suis marismis ad Boi facium,qagitur de suficientia sacraMenti baptimi ex
illa demonstratur non necesitas hiam diuini sacra enti quoad paruulas. CAP. XXXI. Vgustinus etiam significans expresse non esse paruulis necessariam ad salutem reale sim-ptionem huius diuini sacramenti, scribens Bonifacio contra Pelagianos, ait, Nec illud cogitetis, paruulos uitam habere non posse,
376쪽
qui sunt expertes corporis de sanguinis Christi. Idem Augi istinus dicit in epistola ad Bonifacium, Nulli est aliquatenus ambigendum , tunc unumquenque fidelium corporis sanguinisque Domini participent fieri , quando in s. τ . baptisinate membrum corporis Christi efficitur; nec alienari ab illius panis calicisque consortio , etiam si antequana lis. ,
panem illum comedat & calicem bibat, de hoc taculo, in ad i.η γ unitate corporis Christi constitutus, abscedat. Sic Augustinus semper & ubique docuit, realem sumptionem huius diuini sacramenti Eucharistiae non esse de necessitate sulitis quoad paruulos baptizatos. Docuit, inquam, etiam in uerbus disertissimis, ut constatqx praecedentibus. Vnde si Augustinus aliquando communicauit paruulos , aut si hoc suo tempore fiebat ab aliis : hoc tamen certum est, Augustinum eius sententiae fuisse, qua crederet, & ex qua doceret, Hoc sacramentum in re susceptum, non esse neces- sarium ad salutem paruulis baptiratis. A, eruntur, o solus'tur funda rata patrum, qui ex aduersarbitrantur non expedire Echlesiae Dei, ut communis sub utra que speciest dista hominibus concedatur. CAP. XXXII.
Atis, ut arbitror, hactent & explicauimus& monstrauimus sententiam nostram, qua
etiam multi patres huius sacri concilij, de sanctissimi de doctissimi habent; tum ex illis, qui ante nos, tum ex illis, qui post
nos suas protulerunt sententias. Quia usro non secus sunt multi patres, qui ex aduerso arbitrantur non expedire Ecclesiae Dei, ut communio sub utraque sp cie concedatur praedictis hominibus, de pro hac assertione nonnullas afferunt ratiocinationes, tanquam fundamenta , quaedam suae sententiae, quibus oportet nos satisfacere, ut plenius abundantiu q. hac de re agamus: placet de hic e rum argumenta praecipua, quibus ipsi nostram sententiam labefactare, suam autem statuere conantur, referre, mox uero soluere.
377쪽
7 3 - 1 FMidamentum primum aliorum patrum. Ρα i is v v igitur eorum fundamentum est, quia non ex
pedit ut salicta Ecclesia communionem sub utraque specie , cocedat hominibus haereticis : qui prorsus indispositi sunt , ad diuitia sacramenta digne percipienda.
Secundum fundamentum eorum est, quia sancta mater Ecclesia non consueuit sic morem gerere. haereticis, ut eis concederet, quod uolebant: sed potius e contra id solita est seruare, ut in oppositum ueniret , determinaret, declararet, praeciperet, obseruaret.
.Tertium fundamentum eorum est, quia ipsi homines pr6quibus hoc petitur , non comparent in hoc sacro concilio per se, nec suos procuratores mittunt, qui hoc petant suo nomine, de pro eis spondeant conditiones seruatum iri. Sic enim factum fuit in concilio Basileensi.
mi artum sundamentum eorum est , quia Cermana, Boemi,Vngari, aut alij etiam, qui hoc petunt, uidentur procedere, tum ex haeresi, credentes se teneri ad commuanionem utriusque speciei: tum ex inobedientia , quia si essent obedientes sanctae matri Ecclesiae, suas ordinationes obseruarent, ipsisque contenti essent.
maintum fundamentum eorum est , quia hoc pareret scandalum in Ecclesia Dei, si haec communio concederetur illis hominibus, qui se ab obedientia sanctae matris Eccle-
378쪽
siae subtraxerunt, ea non concessa aliis Christianis, qui nunquam ab huiusmodi obedientia deelinauerunt. Vnde quo hoc scandalum uitetur, haec communio illis neutiquam co-
cedenda uadetur. Fundam. 6. aliorum.
Sextum sundamentum eorum est, quia Gabriel Biel si per canonem Missae, ita inquit, Assignant autem doctores, Alcyander de Ales , par. . q. 3. S .Thomas, Bonaventura, di post eos Cancel. Parisien. Gerson in tract. suo, quem de hac materia in concilio Costantiensi scripsit, Causas quam plurimas, cur sancta Ecclesia catholica hunc ritum intro duxit , & laudabiliter continuat, & continuabit, &c. Ergo uidetur quod non expediat, ut sancta mater Ecclesia hanc communionem sub utraque specie concedat, ne cogatur, aut uideatur, relinquere laudabilem modum comunica di sub altera specie tantum.
Septimum fundamentum eorum est, quia si hoc concedatur illis hominibus, ipsi statim petent alia sibi concedi. Ideo autem uidetur hoc ipsis negandum, ne ueniant ad alias petitiones, de suis importunis petitionibus sanctae E clesiae molesti sint. Iam enim nunc uidentur petere coniugium: clericorum. Haec sunt uel omnia, uel potissima fundamenta eorum. sanctissimorum, doctissimorumq; patrum, qui dicunt non expedire hanc communionem concedi illis, pro quibus petitur. QSibus hic addere possumus, quasi in octauo loco, omnia fundamenta relata a doctoribus , per quae sanct mater Ecclesia adducta eo fuit, ut modum communicandi in altera tantum specie probaret , & obseruaret. si sic dicamus,
Octauum fundamentum eorum est, ex omnibus rati
379쪽
nibus , & causis supra memoratis, quibus sancta mater EGelesia iust E adducta suit, ut obseruaret modum communia candi in altera tantum specie, quoad laicos, uel etiam ci ricos non communicantes. Videlicet, propter damnandas
S procul abiiciendas haereses, propter periculum effusionis, di propter alia iam dicta.
Nos autem, quibus haec sententia non placet, eorum sundamenta non admittimus: non solum quia non probant,
quin etiam, quia in proposito pro quo adducuntur, nullo modo quadrant, ut pote quia nihil probabilitatis adserat. Vnde quidem iam cogimur eis respondore singillatim , ne
aliqua res, quae piorum mentibus negocium L fere potast, relinquatur. prouinciam autem hanc & libenter & o dine suscipietnus. I Onsio ad argum. primum. Ad primum igitur fundamentum aliorum patrum ita respondemus. Frequenter audiui hoc ipsum formari argumentum a quibusdam in proposito. Ingenue autem fateor, quoties ita deduci audiui, toties admiratus sum : ut pote quod & mihi notum erat, & omnibus, qui aduertunt, seu aduertebant, nec expedire nec licere communionem sub utraque specie concedi haereticis , nec hoc ab aliquo uel aliquibus postulari. Quis enim sic demens estici, ut hoc peteret , aut, ut hoc petitum diceret expedire λ Indigni na-que sunt haeretici, quibus communio sub altera tantum specie praestetur, nedum sub utraque. Argumentum ergo hoc primum, nihil facit ad propositum et ideoque omittitur, tanquam impertinentissimum. Satis constat ex capite praecedenti, quod non agimus de haereticis, scd de catholicis, qui catholici sunt, uel catholici fient in illis partibus. Ex quo autem aliquis de haeretico fit catholicus, iam mox catholicus est, non harcticus . inuemadmodum, dum quis ex impio sit iustus, iam mox est iustus, S non est impius. Innovatio enim quaedam semper est in huiusmodi transitu,& suntlibus; quae semper est mutatio a uetustate in nouitatem. Vt fiat quodam modo nouus homo, idem, qui suit
380쪽
uetus , non mutando naturam , sed relinquendo uetera, Se acquirendo noua. Riae noua Z QSi ex haeretico fit catholicus , saltem acquirit fidem .i i autem ex impio fit iustus, acquirit gratiam gratum facientem,& alia, quae comitantur. Ergo nihil valet hoc fundamentum primum aliorum patrum: quia non est sermo de hac sacra comm nione utriusque speciei concedenda haereticis.
Responsio ad argum. 2. aliorum.
Ad secundum dicimus multipliciter, quemadmodum multa sunt ea, de quibus agimus. Primum enim respondemus, nos hic primum & princi . paliter agere de hominibus catholicis, ut in unitate uerae fidei nostrae & in uinculo pacis conseruentur; hoc speciali gratia huius communionis sibi concessa,&hac, quam ex aliqua parte forte optabunt, magis consolati, & subleuati. Sicut diuus Cyprianus hominibus sui temporis , etiam calicem Domini concedebat laicis, ut eos quodam speciali modo animaret ad martyrium pro Christo sustinendum .iSic autem procedendo quoad catholicos in Christiano onficio continendos, nemo non uidet quam nihil valeat argumentum , quantum sit non solidum , nec ad propositum. Secundo dicimus, quod nos etiam quasi secundario agimus de reductione eorum, qui a nobis, a uera fide catholica , & a paςe Christiana defecerunt, eosque reducere in caulam Domini intendimus & conamur: quod ut fat, uel saltem aliquando aliqua bona spes de eo nobis praestetur, hanc sacram communionem catholicis hominibus concedendam iudicamus. Obiiciut nobis alij patres, dicentes, Quia sancta mater Ecclesia non consueuit sic morem gerere naereticiS, ut eis concederet, quod uolebant: sed potius econtra id solita est seruare, ut in oppositum ueniret, determinaret, declararet , Praeciperet, obseruaret. t Respondemus, Sancta Mater Ecclesia quidem nunquam consueuit sic morem gerere haereticis, ut eis concederet , quod uolebant, &c. utique in casu haeresis. Quin potius XX