장음표시 사용
101쪽
Ait primo Ple futuros fuisse contentos, si et de Fontificem nominassemusjudicem, tametur illud alterum,de adhibendo simul coiscilio atque diligentia non explicassemus, eum tamen Hailbron nerus non solum in prima statim iteratione postulati sed idem etiam post dimidium horae sp actum E amplius, irrequietus po
Peato. Monae stularet, cum recitata sententia Gregorij de Valentia diceret, qu PRIMI o,an hac venisa quoque sissententia. Secundo ait Hunnius, se in terrogator de numero Bbrorum canonicorum, e venis responsurogeosique nominatim expressura uise. Quod mendacium ipsemet Hunis nius statim redarguit,cum sic loquitur. Quaesiti volebamus e vestigio nominatim exprimere, quanam Scripta biblica habeamur pro am
enticis, nimirum ea omnia veteris testamenti. Qua canonia, IIebraus
complectitur, qua item Fuis Legationibus Chri Bub Apostoli demon-srarunt esse authentica Rursum ea omnia noui te tamenti qua E clesia primitiva nouerat ab authoribus e postolis, ta Euangelinfii , quorum nominibus insignitaseunt, esse profecta. Egregia profecto declaratio quali ver hoc it nominatim exprimere scripta et libros canonicos;quasi verbion sit de hoc ipso controuersia,quaeriam seripta canonica Ecclesia primitiva nouerit ab Atostolis Euangelistiselli prosecta Certe quidem ipsim et Collocutores Pseudo euangelici Colloquio praesentes inter se non consentiun Psam Hunn imo nec Hunnius quidem secum ipso hac in re conuenit,ut alibi es cap. 3. ostensum est. Tertium Hunnii mendacium est, eum ait de traditionibus ex
P g a professo fuisse dissutandum in GPoquio Vbi si de traditionibus in
genere loquitur, an videlicet omnino aliquae traditiones abstrahendo quamam sint in specie oro norma fidei sint admittendae, tunc mentitur, hanc cauiam esse posse, cur postulatio illa adue sariorum, de specificandis traditionibus, iniqua censeri, O qt eat: si verbioquitur detra/itionibus in specie, tunc riirsus apertissimhmentitur, cum de his in specie per se nihil agendum fuerit ut ubpra ostendi Atque hae scilicet lunt irrefutatiles illa rationes,quiis
hus in hio Apologetico se ostendi illa actitat, postulata illa sua 'a
eis iniqua non suille Sed de Apologetico Hunniano alibi l
102쪽
VOTI explicare, quaenam insteiae traditisnes minormodet, eran Pontifex cum concilio, anetia absia me inmitio definiens sitjudex, t explicare ter minos Normae&Iudicis pag
E G AT Hunnius, hoe in cieri Quis
nimirum totidem verbis illic non assieritur. Sed nulla de verbis,de re nobis omitis controuerita es C istat autem Hailbronnexum,cum ut supradustiuri' pertinaci contentione a Catholicis postularet A. plicationem illarum quaestionum, quamam videlicet in speciaetaditiones norma fidei sint,vi an Pontifex eum concilio, an eris absque eoncilio definiens sit judex, inter alias raxiones suae post Iationis adduxisse hane Di termini tu si juxta praescriptam legem sint explicandi, quae aiah ratio lupponit: nominationem illandinis&specificationem traditionum esse explicaticinem uinii norum. Verba autem Hailbronnericitata pagina 4 1se habent ret binaevi dubio aqv. debeti EXPLICARE TERMINOS pasi
vestra besis vrior Subiectum ergo explicam non recusabitis c. .. Quam postulationem etiam antea urserat Hailbronnerus. cui ita cire, cretserus his verbis relponderat et ideo duo teriminos. δε- δε est,iscludus dicit qui lites coρnoscit qua Enisi causis feristate tiam, aut lites dirimit, alteri parta absolutionem, alteri damnationem annunciat. Norma est, ad quam ab quid exigitur,sueprobaturis
infid, quod ipsemet Hunnius satis agnoscit id , quod hoc loc M... a. Praedicantibus in praefatione tribuitur,eis re a vere tribui. Hincras i, enim dissem tanquam probe factum defendere estitar,dum ait expι ι -- terminino vertiistra Unius quastionis, quid is i augmmin: de riui etia quaestionequissis*uin aliis mutioni, method Nouum plane, hactenus apud Dialecticos inauditum dogma
Hunnii, quod si verum esset, tunc suae acri reprehensione digni
103쪽
forent lexieographi omnes, tam rarii quam latini,qui cum toties hactenus terminos seu vocabula Iudicis, Imperatoris, Pontificis, Regis, Ducis,&e explicarint,nunquam tamen curarunt e plicare,quas judex,quis Imperator,quis Pontifex,&c.essici; multo minus alias quaestiones methodi. An forte Hunnius, ut ineptus Mid Libiului ille Didascalus, terminum pro definitione sumit, ut quandoq; facit ilia Analys Aristoteles, quem Didascalus ille legit,&non intellexit Sed de nulla definitione Iudicis aut normae agebatur in Colloquio, si maxime definitio judicis normae explicata fuisset, iiihil hoc tamen postulationi aduersariorum satisfacere potui uet. III. inas vRDv PRAEDICANTI M.
Textus praefationis. Vsi S. Petruspriore epistola cap. 3.ῶcat, Ouis tempore reddendam esse rationem fidei. pag. r. quodes deprauarescripturam.
r verissime&optimo jure Praefatio sunt enim
haec expressa verba Hunni loco citato. Utrus M tyr . ore cap. s. quouis tempore reddendam esse rationem eccum iamcn Scriptura solum dicat Parati semper aέ sat factionem, omni poscenti vos rationemde ea qua,
ωοώu e F ste, ut in omnibus bibliis graecis&latinis, Catholicis&haeretieis habetur. Aliud est autem, temper esse paratum debere ad tedaendam rationem fidei, aliud,ipso facto semper fidei ratio nem reddere debere. Quid ergo ad hanc turpissimam Scripturae
deprauationem,&in ipsum spiritum sanctum contumeliosi m fata crimen Hunnius Respondet.Ulairus ait,cuiuispetenti reddenacim osse rationem dei. petebamm autemnosa sepultis, ut circa quaestione d Iudice rationem redderenode fluis ergo tenebantur illam reddere
sus hie deprauam Scriptura Nescit a m iste quid dicat,ausas uat. Ita breuiter se expedit Hunnius,quis asinus non esset. 135 ita ima pudenter contra stimulu calcitraret, neq; ita extra choru saltarer.
104쪽
Non enim quaeritur, an Hunnius in se hae ratiocinatione titiapturam deprauet cum sic loquitur Permai cuiuispetenti reddendam esse ratione dei; Sed, an non in Colloquio deprauarit cum diceret, Petrum asserere, VOVIS TE ZfPORCreta udam esse rationemraei Aliud est autem, quouis tempore reddenda messe aliud,cuiuisperenti reddendam esse. Non enim si cuiuisperenti ratio reddenda est, quouiseriam tempore reddenda est. Quid quod iam quoque nouum deprauata Scripturae crimen committit, cunec hoc ipsium quidem dicat Petrus, cuiuispetenti reddendam esse rationemraei, quasi videlicer jubeat, fidei rationem quotiese unq; exigitur sine mora reddendam: Sed tantum jubet esse semper paratos ad ratione cuiuis petenti reddendam, suo videlicet tempore, cum id circumstantiae postulare videbuntur, ut supra dixi. Sed de hoc Absurdo susius actum est in examine Huniana: Relationis
Textus praefationis. V in manifestissime illi, oso de actu cofessionis, non solum de animo prompto 'loquatur, quod est contra aperissimum textum Ap
G, o sina munnius hoc suum esse pronunciatu. sed ut verum tuetur.Nam si non etiam Apostolus de actu Confessionis loqueretur, futurum, Ut nunquaaliquis ipso facto debeat rationem reddere. Sed rursus extra chorum saltat Hunnius,non enim quae ostio erat, an Apostolus aliquando juberectationem fidei esse retadendam sed an hocstra pre, seu vi Hunnius textum recitabat, quo, nis tempore facere juberet. Itaq; de particula illa,st reseu,quis tempore,quaestio erat,an illa solum ad dispositionem animi speis claret, ut quidem nos dicebamus, dextus ipse manifeste signiticat. an vero etiam ad ipsum actum, ut turpissime contra textum in
105쪽
seruit Hunnius. Hoc verisimum esse patet ex verbis Prot olli Cum enim eum Apostoli locum obiecisse Hunnius D. Gret. Proto.Monae serus his ei verbis respondit: Praecepta affirmaἰ:ua non obligario, PRI nisi certis conditioniblu Petris loqititur de animo, ut animuisem Persi promptino parativi ad rationem reddendam. Ita ego omni Cmpore paratin sum nominare meum Iudicem, sed illa, auo teneor. Quibus verbis mox impudens suum illud pronunciatum Iubjj citH, n inius a solis manifestissime contradicit explicationi vestra, imis de actu Confessionis, ta non solum de animoprompto Ioauitur. Vi des, Hunni,quam peruerse locum Apostoli recitaueris, quam
k ': nunc frigid te excusaueris' Sed de hoc etiam absurdo in examine
aetationis Hunnianae actum est.. , AB svRDv PRAEDICANTIUM.
Textus praefationis. VOD infantes semen ueris testamenti omnes, paruuli ante. octauum Hem decedentes fuerintariue alio externo remediosaluati. g. a . Cum interim ipsis etiam Praedicantibus confitentibiu, tam tiberali beneficentia est gratia Dei infantibi noui testamenti no
ESPONDET Hunnius,circa emelIas veteris test menti particulam illam, OMNEs, a se usurpatam non elle, M se citra huiusmodi in equalitatem, viriusque testamenti infantibus in Ecclesia natis, per carum necessitatis ab ordinario externo medio e clusis falutem indubie polliceri. Sed hoc ipsum nimiru volumus, vos adeo absurdas sententias in Colloquio effutivisse , ut eas etiaipsi tegere niteremini. De re igitur nobis,non de vocibus qua stio est cum fatis alioqui constet,vos tenebriones esse,&studiose in terminis obscuritatem consectari ae quasi vulpes vestrorum-met pedum ostigia consilio occulere, ne agnoscantur. Dixisse
106쪽
autem re ipsa Praedicantes in Colloquio, emne infantes formellas veteris testamenti siue ex Abraham oriundas,ante usum rationis decedentes saluatas fuisse, aded manifestum est, ut neq; iam nega. re hoc ausus fuerit Hunnius: neque nisi omnia, quae tanta contenistione per duas quasi Sessiones euomuerat resorbeat, id unquam negare possit. Dilerte enim citata pag. 24. Vt cla pag. 23. 26. dc 27. Item Selis a pag. 29. ait infantes scemellas veteris testamenti, siue
quod idem est, ex semine Abrahae oriundas saluatas fili se, nullo externo remedio, sed vi illius promissionis diuinae Abrahamo facti . Genes. 7. Ero Deus inustaseminis turpos re ac virtute mori
toru Christi: nullius alterius remediimentione facta. Cum igitur illa duo media a Praedicantibus assignata aequaliter ad omnes sce- mellas ex semine Abrahae oriundas pertineant, planc opus est, .-teri,aut omnes eiusmodi scemellas ita aluatavi elle; aut quod Praedicantes nunquam dixerint, nullas, his quidem praecise med ijs.sne aliis adminiculis.quibus Jc promissio,& vis meritorum Christi eis applicaretur, fuisse saluatas. Quaecum ita sint, euidenter sequitur,li aedicantes istos statuere gratiam Dei munificentiorem. erga infantes quidem in veteri testamento extitisIe,quam in nouo testamento, in quo nunquam hactenus dicere ausi sunt, omnes omnino infantes, etiam Remellas Christianorum sine baptismo defunctas fuisse saluatas; cum siluasIerant, in necessitate duntaxat
infantes si ne baptismo saluari,atq; interim protestentur, sibi nihil esse cum Caluis istarum sententia commune, ut videre est in ipsis
Ptolocollo pag. 3 o. r. falserentium omnes omnino infantes Christiano clim sine bapti simodestinctos saluari. Neq; tamen D. Giezserus unquam negauit, paruulos ante octauum diem mortu os inveteri testamento saluos esse potuisse ut ex verbis mutilate citatis innuere vult Hunnius tum in Examine suo, tum in Apologetico; sed ut ex omnibus antecedentibus, atque consequentibus euidens est, eo solum spectabant ipsius verba, ut indicaret, non promit eiusmodi par utilis inscriptura beatitudinem, sine remedio aliquo externo. Quocirca frustra in suo Apologeti eo Humnius adducit exemphim piaruulorum qiu in deserto nati, neq; tamen, nisi post mulios ann ps circumcali unt, frustra eos, qui Phata 1 raonis
107쪽
raonis jussu ante omuum diem in profluentem abiecti, frustra infantes Bethlehemiticos infra octauum d rem a satellitibus Herodisi inmaniter proChristo trucidatos. Nemo enim neῖauit, hos ante octauum diem defunctos salvos fuisse aut saltem esse potuiΩse; sed solum negatum fuit, hos absque remedio externo saluat fuisse quod sane verissimum est. Et infantibus quidem Bethlehemiticis pro Christo occisis, tametsi maxime omne aliud rem dium externum defuisset, solum Maryrium quod ipsum externum quoddam salutis medium est,ad salutem profuisse, comm ni est senses ae consensus sanctorum Patrum dc Ecclesiae. Quale vero remedium in particulari habuerint caeteri, praeter circumcisionem, etsi quidem undiquaq; exploratum non si habuissest men certum est, ut alibi fusius ostcnsum ut sane ex nostra sententia minime consequens sit, populum Israeliticum postremis annis ex plerisq; infidelibus congatum fuisse quod inepte ob ij cit Hunnius: cum Madulti propriis actibus fidei, spei, charitatis,poenitentiae c. paruuli alio quodam remedio externo praeter circumcisionem saluari potuerint,vi dictum est. Sed de hac re pluribus actum est in examine Hunnianae Relationis Ma P. Iacobo Gret- sero digressione a contra Hunnium. VI. AnsvRDv PRAEDICANTIUM.
D insites noni testamenti in casu necessitatis
sive b. t n. saluentur. Ibid quicquiddicat ri-- DoLis 3. Nisi quis renatus fuerit ex aquain spiritu sancto, non potest introiro in regnum Dei.
OC absurdum in suo examine jusserat Praedicana requirere in criminibus fessi, quae nobis calumniose impacta separatim postea recensuit. Sed quia forte miser scintillantibus e cereuisa oeulis textum illum
108쪽
Praefationis legerat, aut eum alioqui ta apertae suae esummaepi debat ideδ tandem sera poeniteritia ductus suam temeritate iseemet damnat, ei rea finem sui examinis inter mendas Typogra' phicas reponit etiam hoc erratum,tateturq; crimen falsi nullum hie eis commissum. Ex quo colligi potest. quam considerate sua, illa falsi crimina expenderit Praedicans, quando ipsemet unum ex illis retractare opus habuit. Sed facile condonari potuisset Hunnio haec incuria si vel sola esset, vel sola damnata non esset. Quid
vero iam ad suum pronunciatum responcliti Nimirum a nota Αbrurditatis illud vindicare conatur duabus rationibus Priina; Inveteri testamento, inquit, non minus rigidale uiri, ma luicuimearopraeputij octauo die circumcisa nonfuerit eradicabitur epopuloseuo.
Nihilominus exceptus erat extraordinarius casius in masculis in deseris
non circumcisis. sua s. in Ioanne quoi sanctificato in utero matris. Sic regula Christi annis tertio proposita, admittit exceptionem inlatronesimiliter in Eunucho,Cornelio,Lydia, ta innumer alijs,quos ante
bapti u Deoplacuisse salus mssem habuisse constat, Act. δ. sociis. Sed nihil agit Hunnius nisi quod priorem absurditatem suam
nouis ineptijs cumulat. Quaestio est,an post baptismi legem pro--lgatam locus ille Ioannis . Nisiquis renatusfuerit,&c quoad 'φ' infantes ullam limitationemri restrictionem admittat, praetere quae ex certissima, perpetua Ecclesiae traditione ad nos peruenit, de infantibus ob Christi nomen Martyrio affectis. Negant Auiust lib. a. da enim Catholici omnes cuS.Augustino, qui hanc ipsam velut siso orig.animae cap. quoq; tempore exploratam, plane Cat nolicam doctrinam non ' P. Q. semel tradit, ut a me in examine Hunnianae Relationis ostensum pk, n. Hum,. est, ut proinde jure in Absurdis numeretur contraria Praedican Relat.cap. iritium sentemia, qui contra Scripturam& certissimam Ecclesiae sententiam, in case necessitatis, Christianorum intantibus, sine VR ' baptismo fluminis aut sanguinis decedentibus, salutem addicunta Neque ad eam absurditatem amoliendam quidquam taciunt e empla illa Hunnij Distulerunt Israelitae indeferto idque secunduipsius Dei mandatu iri, quo in omnes horas ad iter faciendum, demouenda castra parati esse debebant Num circumcisionem v lirio claua diem sit et eccato, non obstante lege eircumcisio nis:
109쪽
quid lim'ergo infantes sine circumcisione, aut externo remedio saluati sunt Zineptu, nam eosdem postea circumcisos esse, ipsemet Hunnius latetur Iosuae e Si quiverδ sine circumcisione fortasse mortui sunt, eos notas ne alio remedio externo saluatos esse, ex ipse lege eircumcisonis&baptismi discimus. Deinde nulla lexerat, quae sine circumcisione ita uniuersaliter vitam aeternam ab rogaret Israelitis,qualis ostenditur de baptismo At profert Hunnius illam: Masculin cuiu caro praeputii octauo die ireumcisa nos-rit,eradicabitur epopuloseuo. Sed primium ubi hoc inuenitur H unnucur locum seripturae non annotasti sciebas nimirum te maleas Renes. 7. suime particulas illac octauo die Pit hunc locum Gencsis, ad infantes traheres, cum alioqui voces illia nec in latina editione, nec in Hebraica reppriantur,cui nolis velis postponere debes graeca, nisi tu ipse principia velis euertere. Deinde esto, addatur vox illa, quid obtinebis' ubi vita aeterna generatim abrogatur insanti octauo die non circumcis, Dices,verbis illis: eradicabitur deps putisuo.Sed dices tantum, non probabis. Cum interpretes telon ge doctiores sentiant probent, eis verbis mortem&poenam via Hist desin sol in temporalem designari. Nec aliter explicasset Augustinus,
sv in sirca legem tuam dispentante v cccitato Numerorum capite colligitur admittebat exceptione quoad temporis circumstantiam ex quoque illa baptismi respectu infantium similiter admittat exceptionem quoad subst.rntiam praecepti exceptionem, inquam,non qua Deus secit.& Ecclesia tradidit, sed quam Hunnius. caetera eiusmodi haereticorumale seriata capita confinxerunt . Pudeat te,Hunni, tandem tuae adeo impudentis confidentiar. Sanctus verba oannes tibi quid fecit, ut eum quoque tuae a surditatis patronum tanto studio asciscere velles t Iustificatus est praeter legem Dei ordinariam adhuc in utero e cistens, ante 4bsesque circumcisione Fateor. Sed quid tum Ergo etiam nunc in-
sentes absq; bapti uno ansulse disputator,quid cogita, an Deum xis cogere tuis,Y commentis deseruiat' ut quod vis faciativi quod
110쪽
semel extraordinacia potentia fecit, semper faciatιTu ipse fateris, extraordinariam fuis e sanctificatione Ioannis ante circumcisionem, cur ergo in exemplum ordinariae benignitatis Dei trahis cur extraordinarium ungulare esse non sinis aut si adedlibet insanire cur partem tantum, cur non totum S.Ioannis priuilegia ad exemptu pro caeteris infantibus ferulae cogi, ut sc etia dicas, Praedicantulos tuos paruulos iam in utero matris Messae praesentiam agnoscere,atq; adeo justificari Igitur aut exempluto tu tuis illis infantibus accommoda, aut totum relinque. Aut tuaene tibi dini concedendumst, ut pro arbitrio Scripturarum exempla in terpreteris,& quibus ac quantum vis accommodes pagesia Hunni, nondum in Areopago Scriptura judex consedisti.
Et quid demum, ais de regula Christi Ioannis 3 proposita, admittente exceptionem in latrone, iliter rutunucho, Cornelio, Lydia,
innumeru abys quos ante baptimum Deo placuisse, salus mi mdem habuisse constat. Io ιώ saliat. Tace quaeso te Hunni, Mnoli sic palam inanire Latro saluatus exceptionem facit ab illo praecepto bapti sim pudeat te Hunni,nihil eis, nihil proficis, etiam alias a me monitus legem illam baptismi ante morte Christi, ante velum templi scillum, ante Mosaicae legis cessationem, necdum obligaste, ne quasi commilIura noua in vestimentum vetus, aut vinum nouum in vires veteres immitteretur quomodo
ergo ab illa lege quae nondum obligabat, in latrone factam esse
exceptionem dicis 3 Sed de hac re intra Et quid Cornelius Lydia,&caeteri adulti, si vel mille numeres, te juvant, ut exceptione ab illa uniuersali lege fingas pro infantibus, Esto sane admittat locus ille exceptionem quoad adultos, quos per fidei, poenitentiae, charitatis actus etiam extra sacramentum justificari posse Deus Lpsemet in Evangelio toties declarauit, sed quid hoc ad infantes, qui acstus fidei,poenitentiae, charitatis, elicere non possunt ostende,Hunni, in Evangelio infantes etiam credendo,sperando, diligendo poenitentiam agendo sanctificari posse, vi hoc de adultis ostenditur dotunc seceris, quod tui muneris est,tunc aliud mediusallitis praeter baptismum fluminis aut sanguinis, pro infantibus a nobis impetrabis. Hactenus,lterum moneo,tace, ne toties insipientiam tuam ipse prodas. VIII.