장음표시 사용
121쪽
ta, 1 uti pronuncutsrri, cuius turpitudinem luculentius alibi detexi O Resit. eap. nutq; notaui turpe mendacium Hunnij, quo iam quoque asserit, ita me locutum fuisse, tanquam si Aaron omnia, quae fecisse legitur solummodo permiserit. Melius quaeso inspice mea verba pag. 4 . quacitas: Invenies me dixi lse, ID hoc est scelus Idodolatricum de quo antea fueram locutus, flummodo permiulse. XIII. AasvRDUM PRAEDICANTIUM.
Textus praefationis. VOD garon Exod. 3a iam tumfuerit consitutine consecratus summus Sacerdos, contra Te
tum textum Levit Τ.Pag. 3 .s r.
Thoc quoq; negat Hunnius, a se vel suo Collega ductum G B:utum, quidem ille Sacerdotem se asileruisse,no autem iam tunc fuisse consterarum. Quid ergo annon haec sunt verba Iacobi Hailbronneri pag. 38. Nam erat Aaron constitutus sordinatin sin gulam authoritate, ta mandatosemmiu Pontifex EXod 2 . ω28. Annon ordinari,ac consecrari Pontificem sunt non tantum termini conuertibiles, sed planc Synonymi, identici ac prorsus idem significantes' Nam ordinari Pontificem est consecrari Pontificem, e conuerso; imb Pontifex ordiRando cosecratur,& consecrando ordinatur,4 ordinatio ipsa aliud nihil est, quam consecratio. Idq; aded verum est, ut etiam germanica voce, non solum Catholico more, Sacerdotis ordinationem dicamus consecrationem, urio stern tille Sed ipse quoq; Ioannes Gaugierus,germanicus,sed parum alioqui germanus interpres Neoburgensis Protocolli, non aliter eam vocem interpretatus si etiam in ipsius Hunniiverbis. Quod enim Selis 3 dixit Hunnius:Aliud est loqui de creatione IN Walom, aliud de offficio Sacerdotu legitime reumatici Sic germanice Prol. Gaugi vertit Gaugierusci se isteinander burg mann manvonder salu
122쪽
dinatum vocat, in onuntici gesasbten pricita. Quanquam hic
ipse Gaugierus,vivacia est haereticorum fides, locum illum supra. dictum Hailbon neri contra omnem latinae linguae consuetudinem, pessime in sua versione corrupit, his verbis interpretando Ex mar tu bisem ambibessesset imbuerordiae , forte quia Haiubronnero, qui interpreti praesenserat, notam erat cura,vt Hunnium,quam ut seipsum a tam ignominiosa labe vindicaret. Quid, quod ipsemet Hunnius in apologetico suo pag. 2 o dc 2 I. Consecratisnem Aaronis a Moyse factam bis vocat ordinationem ' ut plane manifestum sit, calumniam Hunnij, qua hoc loco falsi crimen praefationi impingit, ex ipsa vocum notione, ex usu recepticsimo loquendi, demum testimonio ipsius Hunna j, eiusque interpretis Gaugieri luculenter refutatam esse. Neq; tamen inteis rem omnino praetereunda sunt absurda illa, quae in suo apolog rico primum in lucem data, hic quoq; repetit HuMnius, ut quod
sola vocatio Dei, sine aliqua acceptatione, aut mutatione facta ex parte vocati, qualis erat illa Exod. dc 28 qua Deus Moysi prae ceperat Aaronem sacerdotem ordinare, faciat&constituat Sacerdotem. Sic sane illi,quos ad conuiuium vocabat paterfamilias iam facti fuerint conuiuar, tametsi venire recusarent. Sic etiam gentes, quae a Deo vocantur ad fidem Christi, iam sint eonstituti
Christiani, non solum priusquam relpondeant vocationi Dei, sed etiam prius quam vocationem ira dicationem audiant. Et licet in epistola ad Hebraeos cap. s. Pontificatus Christicli Aaronis ad Dei vocationem suo modo referatur, falsissimu tamen est, ad eam sic reserri.quasi Christus Aaron per blam eiusmodi vocationem, nondum ut ita loquar in Christo vel Aarone,facta aliqua mutatione, recepta,constitutus sit Pontifex. Aaronem certε per consecrationem constitutum fuisse Sacerdotem,aperte Scriptura indicat Exod. 18. Eptica quoi ad te Aaron statrem tuum eum flijs suis de mediosiliorum prael, ut Sacerdoti ungantur mihi.
Et cap. 29. Hoc facies, ut mihi in Sacerdotio cossecrentur. tae erunt Sacerdotes mihi religioneperpetua facta nimirum consecratione Exod. o. plicabist Aarons filios eius adfores tabernaculi testimois,
E lotos aqua indues sanctis vestibis, ut miniffrent mihi. τηctio eorari a m
123쪽
insacerdotium sempiternumproficiat. Quid poterat clarius hae de redici'Unde patet, falsum eue etiam alterum Hunnij pronunciatu, quod consecratio Aaronem non faciebat Sacerdotem, sed iam factum declarabat. Sed quid Hunnius de Sacerdotiiordinatione intelligeret,non magis legitime ordinatus,quam legitime unctus Sacerdos, siue ut cum Gauglero loquar. Em ortunii gl9IMa
Textus Praefationis. VOD Mosseathedra nons temporatissedatero
E' A Rcho situm dictum non potest Hunnius. quod ad verbum habetur in Protocollo loco citato cum aeterna Praedicantis ignominia, sed quid fuciatmeat mittit scilicet lectorem ad suum Apologeticum, in quo id velut optime dictum defendit; quia scilicet cathedra Moysis secundum quid, hoe est secundum doctrinam est a terna: quin etiam Antonio velfero viro nobili, ae in omni doctrinae genere apprime versato, contrarium prois avinciarum plane Catholicum, tanquam absurdu exprobrat,cum
quatuor alia cumulare absurda, quam unicum confiteri Absurduenim est primo in seria disputatione contra receptissimum usum loquendi,timpliciter&quidem magna contentioneata mare, defendere quippiam,quod vix ac ne vix quidem,si proprie loquodum sit,uel secundum quid verum esse potest. Damnatus enim error est dicere,doctrinam Moysis ad Christianos pertin re;quasi eos simpliciter etiamnum obliger. Vnde etiam Lutherus asseruit in praefatione vel testam Moysis officium Udoctrinam non diutiua duraturam cluam ad Chraeiadnotum.Qiuodsi Hunnius per catheis diam
124쪽
dram Moysis, doctrinam Moysis intelligit destitutam vi obligandi, tunc iam alterum absurdum longe turpius committit: non solum quod Christus Matth as ubi de Moysis cathedra loquitur, talem doctrinam nequaquam intellexerit, ut manifestum est, sed etiam quia ipsum nomen Mosaicae cathedrae connΟ-tat authoritatem aliquam siue docendi, sive judicandi Moyse profectam. III. falsissimum absurdum est, quod Hunnius in Colloquio alserens, cathedram Moesis esse aternam, per eam intelligere potuerit ipsam secundum se doctrinam Moysis, si vel maxime alioquin nomen hoc sic accipi posset. Erat enim tunc quaestio no de doctrina Moy sis, sed de potestate judiciaria in Mosaicae cathedrae Pontificibus residente, ut ex Proto colli citata pagina manifestissimum est. LV. 1mpudentissimum absurdum est, dictum illud Catholicorum, sus cathedram nihil adnos in ab surdis ponere, quod tamen non modo re ipsavi in verbroru quoque rigore etiam secundum Lutheri doctrinam, verissimum, sed
etiam usu loquendi non tam nostrorum, quam aduersarioru tritissimum est Videat quaeso Lector ea,quae ex Luthero adduximus in examine Hunnianae Relationis cap. o. adamantinam Hunnisfrontem,nunquam erubescere consuetam obstupesta Addo hie tantum ipsius Hunniitestimonium, si forte a seipso refutatus, suis, d. erubescat. Is enim in suo examine, quod in controuersa de Ver verbo Deubo Dei contra Bellarminum inepte lusit lib. 3. cap. 4 pag. 68 explicans quid sit cathedra Moysis, sic ait: Non negamus subia se constitutum tribunal a quo causaruomniuReligionis legitima peteretur derisio. ID TRIBvNAL SALvATOR CATHEDRAM Mosis N o Mam A T. Matth. 23.Paginaver,sequent quousque haec cathedra durauerit,sic explicat.IIane cathedra Mosis adu Chri' tempora durasse, sin ea Accessisse, quitenerent iram, si B author es Christus ipse loco anteritato An validius qui1quam consulari potest,quam hic Hunnius seipsum confutaui, Et adhue tamen viro doctissimo, a quo et latineri graece loqui discere queat Hunnius, audet graecum illud accinere, κῶφον π μπο ὶ κωφον inquam tantus,ut alioqui videri vult, graeeus nesciens scribere κωφον sed ex vocabulo Oxyton raciens προεν rωμενον iis velut e P a CO
125쪽
eonuerso alias ex paroxytono, oxytonum λος Quan- tb honestius, mi Hunni, κωφὸν προσωπον egisses, quam ita tu piter in Iudauinum primδ,iam in grammaticam impegisses. XV AssvRov. PRAEDIC ANTIVM. Textus praefationis.
VOD contra inductionem, etiam ultro oncessam proferendast insantia. PQ sit em
Ergeti hic breuire Hunnius insigne illud suum mendacium, videlicet minorem inductione pro b tam,fuisse negatam a Doctore Hungero D Gretia sero quod aperius capite quarto. ita luculenter a me refutatum est, patefacta insgni Praedicantis vel inscitia,vel malitia,ut sifons ei essiet carnea,vel senguine sudaret. Vbi etiam calumniam illam Hunnil refutauimus, quam hic repetit,non potulis scilicet a Catholicis negari maiorem eius argu menti,nisi per execrabile crimen falsi truncatam. Illud hoc loecisurfecerit notasse, quod ad vertiginem Hunnij agnoscenda facit quod eum loco citato dixerit, non potuisse maiore illam a nostris
eoncedi nisi truncatamitam ait, non potuisse nisi truncatam ne ars. XVI. AasvRDv PRAEDICANT UM.
Textus praefationis. U Oi Praedicantes operos robarunt maiorem' perse claram est de minoris 'falsissimaeprobuio ne nihil cogitarunt. S. I.
Espo Mns Hunnius his verbis Inscripto sol getico pag. ad p. cssequentibus, osendimu , quomodo maiorem terti2 SPLogismi nostri, non nisi, adsuum tibi
126쪽
tanta mina m concesserint, Quamdiu veri manet Avariata, imincta prosus est, quod ibidem culariter ostensium est. Sed mirum est, Hunnium priusquam obiectum absurdum expurgaret, ante Omnia non notasse errorem, qui circa transpositionem vocu ill rum maioris, minoris librari incuria in praefatione irrepsit. Est enim,ut exallegata pagina Proto colli patet, sermo de lamentabili illa propositione marone, in cuius prosatione Aduersarijs aqua adeo manifeste haesit eum interim operose probarent minorem.
Quamobrem sic legi debet absurdum illus ut etiam habetur in
meo examine cap. I 6. Qudd Praedicantes operos Eprobarunt mi- .norem per se Claram,uc de maioris falsissimae probatione nihil cogitarunt. Iam vero Hunnius adeo errore hunc non notauit, ut etieti ipse imitatus, pro minoremP perpetu scripserit maiore, ut ex eo ipso oeo Apologetici patet,aa que se refert.Ergo incogitatue, ut ita dica, siue librarioru viriq; comunis error,viriq; codonetur. Ad rem quod attinet,adeo non probauit in suo Apologetuco, seu maiorem, seu minorem illam a nobis mutatam esse. et si immutata maneat, negari non possim ut potius in eo probando Hunnius manifestum Sycophantam egerit. Vtrumq; enim ple
didum calumniosum mendacium est,aut in Colloquio, aut in Relatione mea, seu maiorem, seu minorem illam de quibus hie agitur, ullo modo immutatam fuisse. Et quod attinet ad Colloquium, ipsemet Praedicans non negat: si maxime negaret, redargueretur, ex Protocollocitata pag. 67. Quod ad Relati nem meam attinet,id usque aded certum est, ut si eam Lector, in prima parte cap. 7. vel limis oculis dignetur aspicere, manifeste deprehensii russit, tramq; propositione, atq; adeo totum a sumentum a me, prout ins rotocollo utroq; habetur,&ab ipsemet Hunnio in Apologetico refertur, ad verbu esse pro postffmilia littera mutata,hoc modo: cui reprehendis 2punit eos omnes, qui ascripto Dei verbo quacunk intentione receduntis velad dextra. veladfiilmam desectunt,u hre ipse acto persticue testiatur Scriptum
verbum bere eo unicam normam, ad quam cultudomvisconformari
debeat Dem in Veteri te famem reprehendit, juni eos omnes, vi criptosuo verbo quιι ni intentione recesserunt, ta vel idem
127쪽
ream Aadfinistram desexerunt: Ergo hoefacto toties iteratoper iacuetestatus est Scriptum verbum esse debere unicam normam Religionis seultuum. Annon hoc erat in terminis argumentum vetiri R.lat.d. Colloq. annon hoc idem sic ad Verbum statim initio c1tari capitis retuli putia cap. I. nonne dixi in hoc in hoc, inquam argumento, sic prorius ad verburelat minorem esse concessam,maiorem negatam Et tu,Hunni, omnibus his dissimulatis,& solum relata sum earum propositi num quam postea per modum Anacephaleosis, ad explicandum Praedicantium dedecus ex illo argumento reportatum,lectori ob oculos posueram audes dicere, a me propositionem illam tuisse mutatam, nec a nobis negari potuisse nis mutatam. dc si immutata maneat, manere inuictam; tanquam semendaciis tuis aut Lectori oeulos possis effodere,ne mea Scripta legat,aut mihi manum am putare,ne tua quae legit mendacia, stylo confodiama aeterum quam inuicta maneat illa propositio minor, siue ut est yimmutata sumatur,sive suco Hunniano deformetur, prout in suo Apolo gelico facit,in fecerat antea in suis notationibus ad Epistolam a- mi, Misiis, nonVmam alicuius Catholici, intelligere poterit Hunnius ex cap. laticap.16. I6. Exam suae Relationis, XVII. ApsvRDv PRAEDICANTIUM.
Textus praefationis. V si nisi Scripturasit nica norma,parnae diuinia
tus inficta transgressoribus is scripta sint fru
EGAT Hunnius, dictum esse, sequuturum, ut pce nae diuinitus inflictae transgressis ribus legit simΡ-υrunmnisi Scripturas unica norma; sed nisi conceis datur maior propositio. At praeterquam quod res eodem redeat, dc unum ex alio sequatur, attendat Lector hare verba Hailbonnericitata pagina: Alia enim reprehen-
Ilanes in ac paene diuinastu Branea non enim dicere licet inimia sisssint, nisDein demonstrare voluisset, quod non no secundum expressu,
128쪽
siti mandatum religionis cultvi instituendussi e c. Quid vero aliud est, non nisi secundum expressum Dei mandatum religionis cultu instituendum esse quam Scripturam esse unicam normam cultus. Et certe maior illa probanda cum generalis ellet, se repreb dis&punit c. Non potuit apte saltem immediate ex illo argumento inferri. Quod si tamen illa vis acutus, non mentitus videri, Hunni, tunc ostende illam maiorem ab Hailbronia ero fuisse as, sumptam. Alias enim nihil ages, sicut nec in tuo Apologetico, quo Lectorem rem ut is, quicquam nisi verba inania profers, vana' iactationes nulla responsione dignas. Ego interim iasi minus. quam tu, fidenter Lectori de huius argumentationis valore judicium permitto. XVIII. AasvRDv PRAEDICANTIUM.
OHAERET hoc Absurdum cum praecedente, ut materia similitudine, ita etiam verborum nexu. Et est
sensus, Praedicantibus dictu esse, quod nisi scriptura sit unica norma poena diuinitus inflictae transgressoribus legis scriptae futura sint iniusta. Et quid hic Calum. Hunn. Hunnius ' Nusquam scilicet veritati adhaeret. M si unquam antea. hie certe spectatissimum calumniatorem se probar, dum hoc etialae falsi erimen praefationi impingit. Et vide quaeso te,Lector, qua ratione homo impudens insaniat. μ' inquit,minam ubi ho dicatur annotat audacis in impostor, paginam inquam Eam tu,Lecti probe ivssice, oecontrarium prorsu illic inuenies. Me ibi D. Hailbronnervi loquituri alias enim reprehensiones Hia ac poena diuinastustranea, NON ENiM Dic ERE LI cet iniusta fuissent. e. Hactenus Hunnius, Itane verδ, Hunni, haec soli varba jubes Lectorem inspicere ' Hocne solum dixit Hailbronnerus, nihil de
hac re in illaipsa pagina amplius ' vidergo non dixit, quod in praefatione dixisse memoraturi Vide quaeso, Lector. vel mantia bus
129쪽
bus palpa,extremam impudentiam & calumniam hominis. Cum enim ea verba Hailbronne rus, ita, ut iam ex Hunnio retulimus, protulisset paulo post infra, cum denuo sermonem faceret Hail bronia erus haec ad verbum loquitur, quae 4n eadem illa pagina,ad quam se o praetatio,& Hunnius remittit,habentur: Si Deus 'ox Mon ςh. Eispoenis non voluisset declarare voluntatem si messe, ut unicum Proti Lauinu, s m Verbo riptum esset norma um OENOE LL Eumpas. iοο ISSENT NIVSTOE Sed nonfuerunt invusta ergo unicum lia lud verbumscriptum es Inorma. Ita ad verbum Hailbron nerus, vistroq; Protocollo testante. Nec hic amplius addo quicquam nihil exaggero mihi depulisse criminationem, o in Praedicantis frontem retorume fatis est. Tu lector videris, quid de hoc Praedicante statuas,& quantum ei imposterum fidei habere velis. XIX. AB svRDvi PRAED ICANTIUM. Textus Praefationis.
Vsi nullas olim fuerit punituspropter transgressonem legis nonscriptae Pag. s.
XPLIcA Hunnius hoc dictum de tempore legis Scriptae,'restringit ad materiam instituti cultus, aitq; exempla in contrarium obiecta nobis penitus fuisse erepta. Cum ergo sic statuat Hunnius, quis non credat imo quis credat toties demendacio eo nuicto ' Videat Lector Protocollum hac de re Sess s. ω6.44 here judicet. XX. AasvRDvM P RIE VIAE A N T. V M.
Vsi praedicantes a Catholicis honesis eproκocati certamen turpissime riuinarunt. PS. π.
130쪽
IT Hunnius se ad hoc respondisse in suo Apologe
tico Ego ver e conuer 'aio,ine omnes illas ratiunctitas, quibus se tueri nititur Hunnius,refutasse in Relati mea Relatione, priusqam ab eo suissent excogitatae L e 9,
surditatum, qua Traedicantilus in prafatione objciuntur.
Textus praefationis. VO D extra Synagogam Iudaicam olim nonsueris υlla vera Ecclesia PQ Ia . MUC
R1MΕ falsi hoc appellat Hunnius. Sed de caIά-mnia aperte conuincitur, ex verbis Iacobi Hailbroianeri citata Fag. 24. Hae sic se habent:Secundum ememplum ab Aduersariis allatum fuit Ecclesia extra S naongam praeliticam, qua sine lege siripta ocosaica, perbis mille annos circiter salua constiterit non legiscripta obtemperans Quaeve rofuerit illa Ecclesia, ea quidem salua extra Synagogam
omnibus secuta quidam ex gentii mo ad religionem paelitarum fuerint conuersi, adeos, ecundumscriptum verbum Mosaicum religionem tacuitus Dos instituerunt, effortasse non omnes circumcisionis secramentum acceperint. Ita Hailbronia erus suum absurdum st tuens , Munni calumniam redarguens. Quale veto sit illud, quod simul de instituto cultu secundum verbum scriptum Mostsaicum etiam a non circumcisis,dicit, infra videbimui. P. 4.