장음표시 사용
151쪽
GNo set suum dictum Praedi cana, sed quid vis 'Hunnius simpliciter inrantes vult habere discipulos Certe quidem nullis discipulis nisi forte infantibus hoc paradoxum persuadebit. Sed est discipulos postea suisse dictos Christiano. Sed quid tum P Esto enim discipulos Christianae Ecclesiae esse Christianos, sed Christianos&infantes esse discipulos, hoc inauditum est. Quod autem cantilenam de fide actuali infantium, item de pusilia illiscnon in tantibus qui in me credunt, rursus occinit, actum agit: Cum in ipso Protocollo,cum maxima Praedicantium ignominia sint retulata Sessiri pag. 69. Erubesceret potius Hunnius, eaq; tegeret, nisi frontem penitus exuisset. XLIII. An svRDv PRAED CANTI M.
i paedobaptismus, seu infantes olim baptizatos fisse, euidenter colligaturex Actor Is est, . Corintώ. . ubi integra familia baptizata legitur,parci . a G. quomodo erimpossit integra familia esse absque infante
Espondet, in citatis locis legi tres familias distinctas, baptizatas esse, Lydiae, iustodis carceris Actor is. Et Stephanae i. Corinth. I. Sed licet adhuc tres adderet, nunquam tame euidens, Minfallibilis consequertia pro paedo baptismo hinc extrueretur. Facile enim est inuenire praesertim in diuersis locis centum familias,ii, quibus infans nam deliberis generatim non est sermo nullus sit. Quid quod, ut etiam in colloquio dictum est, familiae nomine sepe non intelliguturinfantcs, tametsi in ea alioqui reperiantur rostedi hoc vel ex ipse loeo Acst,i6.c6tra Praedicantes euidenter potest. Nam faciamus, ut volunt Pr.edicantes, in familia Custodis carceris fuisse infantes, certe tamen illa S. Pauli ers ad totam tarn illam dicta, ad infantes pertinere non polliant cum diceret. Crede in Dominu. Uum,
152쪽
Iesem, resalum eris tu rerimm tua. Et locuti Funt ei verbum mini, cum mnibus, qui erant in domo. nisi sorte Hunnius velit. S. Paulum etiam inrantibus praedicasse fidem. Neque magis ad infantes referri potest illud,quod subiungitur, latat in est cum omni domosua credens Deo, nisi noua quadam Philosophia laetari etiam infantes ob auditam,& acceptam Euangelij doctrinam posse ce
set Hunnius. XLIV. AB svRDv PRAEDICANTIUM.
Textus Praefationis. UO D exscripturis euidemst, infame creἀere, ais adeo fidem actualem habere.pag. I
VI ex Protocollo hoc absurdum probatum ellia existimat Hunnius, idcireo locis citatis id eo nissulat Lector; videbit haud dubie, quam inepte δ: pueriliter scripturas in haere confirmanda tracta rint Praedieantes. Habitum fidei quem infantibus atholici, taxat Praedicans,quia nescit, quid sit habitus: Velim tamen ex eo scire,an cum dormi fidem etiam aliquam h beat, atque aded fidelis maneat,4 si habet, an actualem, an vero duntaxat habitum fidei ridem quaero de infantibus iam bapti tis,donec ad usum rationis peruenianti XLV. ΑΒ svRDv PRAEDIcANTIUM. Textus Praefationis.
VO D negare consequentia enthymemati sit nihil prorsi respondere , imo nec resondere qui quam in aeternum posse pag.
E hac Praedicantium ineptia cla probro quod in eo loco suis ineptis consequentiis ex Colloquio, cunis ctis palam arridentibus, reportavit Hunnius, dictu est a me prolixe non solum Relatione parte. .cap.7
153쪽
Sed etiam in examine Hunc Relat cap. 8. 4 4 ubi argumenta illa quae hic vana iactantia innuit Hunius, dia Colloquio ex parte quidem facta fuerant ab Hunnio verbin relatione multis me daciis, ineptiis, cimposturis aucta mutata, luculenter a me sunt distoluta. Et laetor, Hunnium meum illud examen iam accepisse,quanquam ex parte doleo, eum ex illius lectione,iam parum voluptatis cepisse. Quod si Deus dederit, ut cum Iesu itis denuo disputare ausit Hunnius,recepta in se obligatione de omnibus4 is argumentis in formam syllogisticam redigendis,experietur, an possint ad ea etiam syllogismo constricta respondere, si hactenus expertus non est. Interim gratias nobis ager, quod informia sua,&confusa illa verborum larmenta vel in enthymematum forma redegimus, redactaque displosimus.
XLVI AB svRDv PRAEDICANTIUM. Textus praetationis.
GNoscIT tandem miser, cum suo illo Didascalo Andrea Libauio, hunc errorem, de quo alias velut eximio quodam artificio, imo egregio trophaeo nota selum in Colloquio, sed etiam post Colloquium, multo tempore,tum in Relatione sua,tum in not
tionibus fuerat gloriatus, etiam in Absurdis virinque posito illo Syllogismo, quem in secunda figura affirmativum D Greisero propositum iactabat Iam autem tandem de sua inscitia toties no tatus, se deceptum agnoscit, fateturque illum syllogismum, non insecuηdasigura, prout in Colloquio dixerat, sed in prima fuisse; scut omnino erat, non solum δυνάμει, sed actuo re ipsa, etsi ver , bis grammatice nonnihil transpositis, Sed quanquam 5 bone, sitis tarde hunc tuum errorem agnoscere didicisti, en tamen eum sibiliseraliter condonamus hac tamen conditione, 't: de ca ter
154쪽
eetis erroribns tuis singulis annis dediseas,AE corrigas unum;idq; eo libentius facies, quod iam in tua pologia etiam fateris, te de gulari quadamscientia Dialectices non multum gloriari tae. Illud autem caurine dicere pergas, quasi videlicetnea nostru quidem in Colgoquio iste tuus errorsit animaduersu. Non enim existimare debes, frustra a D. Greisero illic dictum;posum quidem ostenderceum μFluismum non esse vitiosum,sedquia resplacent,ad eas progredior taprobo minorem. Haec tu quidem quasi σπιριοι - ἔνεκα dictaa ris. Sed rectius dixerit quispiam, te nunc σχημα το νειοι salsit te ludere. XLVII. AasvRDYM PRAE D ICANTIUM. Textus Praefationis.
uni sivissetiam in infantia baptizatus, non
tantum moraliter, sed etiam euidenter sciat. atque adeo etiamrecordetur,se baptizatum esse, MPm habeat super arenam aedificatam. g. a s. Ecce quam firmam eo tenacem memoriam habent nari eantes, quisui bapti Misi infantia accepti tam euidenter κα ordantur. Vt interim taceatur Lud, quo aiunt, nihil ad via
rem baptifimi interesse sua intentione bapti m
IC falsi erimen in esseclamat Hunnius ob adiecta illa verba, atque adeo etiam recordetur quae a se vel suo Collega dicta negat. Sed profecto manifestum eat. Huaru euilae lumniatorem agit Praedicans, quandoquidem vel ex ipso verborum conxextu satis colligi potest, id tam tum per modum sequelae ex Praedicantium se tentia deductae, additum esse Quid, quod simul etiam in ipsa praesetione verba Praedicantium a verbis praefationis hoe M
155쪽
tam illam, ex illo Praedicantium pronunciat reetissime desime deduci, ouicquid alioqui Hunnius negauerit, Opus esse, ut quispiam sui baptismatis recordetur, adeo euidens est, ut a nemune possit negari. Cum enim propositio illa,quod quis sit baptizatus; nec sit principium aliquod per se notum, nec etiam ex principio per se noto euidenter deduci possiimeque etiam si de veri tate aliqua quam praesenti experimento,aut euidenti reuelatione quispiam agnoscat,sed sit de re particulari eaque praeterita, necessum profecto est, ut qui talem veritate euidenter cognoscat,per euidentem recordationem rei illius praeteritae cognoscat. Dicet forte Praedicans, sciri hoc euidenter ex aliorum relatione 4estificatione. Sed hoc scilicet est insaniret, nescire quid sit μι- , denter, quid moraliter certo scire.Verum satis video, quorsum in Buis, impost suo scripto tenda Praedicans. Vellet quippe particulam illam dirarinter a suo Collega serpatam non esse, quam etiam ideo, quiter iam dissimulat, eamque sententiam, ita iam recitat, quasi
solummodo ab eis in Colloquio dictum sit. Fidem tum seperarinam adisi tam esse . quis dubitet, se vereo efficaciter bapii ι-
Protoe. Μοno . Sed hoc, Hunni, non est praefisionem falsi criminis arguere sed eo seipsum turPiter implicare. Res in Protoeotioso
habet. Cum Sessia.afferuissem,posse quide alique moraliter scire, se baptizatum elle, attamen euidenter non item, sed potius de eo
simpliciter, e absolum loquendo posse dubitari; his plane verbis
respondita Hailbronnem loco citato. Vere se cariter me essis, Otum, NON TANTvM DEBEO MORALITER S cIRE: Sed oportet me certo G EVIDENTER 're, quia alias timeasuper armameet ausicata. Ex hac ergo tam prodigiose absurda sententia, quam si posset libenter iam resorberet Hunnius iiudicet Lector, an non recte inferatur, debere etiam quemquam reeordari sui baptismatis YCerte si a facto superius argumento se expediueris Hunnius, facile ei tum impactam calumniam, tum hanc imposturam dissimulatae veritatis condonabo. Interim ut intelligat lector, quonam tandem homines istos se figmenta agigant, lubet hic aiscribere doctrinam Hunnij, quam in suo libro de sacramentis cap. I 3 pag. 298 de paedobaptismo publieistreis euulgauit. Hic enim proposita quaestione Amateris Aes-
156쪽
Maria enitatur issentem, eumi propterea, quod videatur moriturin, baptisint,postea vero eouua at infans: num acquincere debeat matre in baptismo, quem ipsa contubiparuul. Respondetes moriatur in fans, ne dubitet materinum percepisse verum baptimum. eliciter esse mortuum cIstud Catholice, sed iam pergit. inquit, reualuerit mater nudi hominum indicet, quod bapti iri istum sed tanquam non baptistartu essetfinat illum inaccina catu baptistatri. It ne vero iterum baptizari ' cum antea tamen,ipsemet Hunnio co-fitente valide semel baptizatus fuerit J sinat rebaptizarissine conditione 'matre sciente valorem praecedentis baptisini,& tacente'Equidem si hoc non est Anabaptistarum acrilegia docercinestici quid sit.
octauo nono Absurdo Praedicantium ,γὰd nimirum viveritatis coactissa theses propria con fessione eliserunt.
Textus Praefationis. VOD scripturus iurix controuersariam Religionis omnium, ut aperis habetur initis a Luersariora ecunda, edi tamen a uarum controuersiarum non sit iudex, in tandem δε ines Humniin.pag. Ia .ayy M. quai a re quoadprimum principaut iis dissutationispunctum Praedicanspalmam Catholicis cessis
VIA hie de palma contra Praedicantes agitur,non ob ter duntaxat res haec tractandae ed diligenter,& rein ferenda ac refutanda est Hunnij responsio. Ait scilicet ar Hac verba ex qui inpalmam capta praefator in Proto
157쪽
non inuenies, μὴ ne quHem in eapagina, quam asserat, Pliquam e curris, ex quosigmentum illud fluum per bonam consequentiam infe re queat. Sed quod ad Verba attinet, nouit Hunnius nos hic de verbis nonagere, sed de re, 'uidem omnium totius Collo-nui praecipua, cui Hunnius insistere debet, si mentem cum cau-hi non perdidit. Verba enim nostravi Praedicantium hoc locola praefatione diligenter sunt distincta, vis pius monui.
Quod ad rem ipsam attinet, impudens, dc plane desperatae mentis mendacium est,si negare velit, haec re ipsa sua fuisse in
Colloquio pronunciata, atque adeb alterutrum illorum dicto-- rum Praedicantibus in praefatione salso impinpi, quod licet et
pati. 3. cap. s. arnalibi probauerim'n Relatione, non pigebit tamen hoc locomus etlim cotra Hunnianam impudentiam, id demonstrare. Et ouidem primum illud, qtiod videlicet in sua thesi secunda dix rint, Scripturam esse omnium contromesarum Religionis indicem. expresse patet ex ipsa thesi, quae ad verbum schabet: dipsa, j j., verbi m EI scriptum controuersiarum Religionis omnium,inter eos praesertim, qui Christianorum nomen Abi vendicant, iudicem, aut
sane vocem iudicis supremi, quem omnes agnosiere, timere, ac venerari tenemur constituimus Quae thesis sic ad verbum in utroque Protocollo habetur. At secundum illud dictum, quδd nimirum Praedicantes, vi argumentorum Catholicae partis coacti. admiserint i ndemi Scripturam seu verbum D EI scriptum non esse iussicem omnium controuersarum Religionis, ex his Hun- ij verbis, quae ex Protocollo etiam alibi recitauimus sui aliat Mui. de Cossos ceam' euidenter ostenditur. Nam cum Segio. D. Gretset partis c P. - propositis aliquot controuersis Religionis, qua sola scriptura rudiee dirimi non possunt, etiam hanc descripturae canone,hi verbis proposuisset Si quaestio oriatu niuangelium Nicodemi At Nicodemi. Item an epistola ad Philemonemst canonica, necne, tiata quoque controuersia ex Scriptural iudice decidi non pote Fr Ergo v bi Misaac ni μ Script- μιμηon ea iudex omnium controuersiarum. Hun nius his verbis respondit pag. 3 2. Ad alteram controuerissam Ide Euangeli Nicodem dicimuι, quocuis euangetam ref
158쪽
rens nomen Micodemi, nonsis euangelium probari posse simonio primitiua Ecclesia proinde No S V M in ea opinione, auo
Impliciter o M a S traditiones reiiciamiu: semper enim praec dentibus diebiu addita e 1 hac determinatio quod reprobentur'ads-riones ista,qua complectanturaniculoso dogmata.Lam euangelis Endvenditatum sub nomine Nicodem non esse Nicodemi non erit articu- sidet, non dogma D ISTIN G noe sinter dulices traditiones, quarum alia sum historica, alia vero dogmaticae. Et quod alimet C E N S VA A M sacrarum scripturaram noui testamenta, tum canonicarum, tum apocrypharum certum en eam Ecclesia ce
suram pertinere non ad ipsa per se dogmata, sed ad historiam. que posse per testimonium illud Ecclesia nouum aliquod'peculiari procudi dogma, quod deinde assuendumsit cateris dogmatibi inscria plura expressis In quibus verbis haec tria notanda ad propositum. Primum Hannium non negare, sed concedere, Ecclesiam
non Scripturam blam esse iudicem illius controuersiae An euangelium Nicodemi sit Nicodemi, ut argumentum petebat. Secundum Hunnium etiam in materia Religionis de hac enim sermo erat non reprobare omnes traditiones non scriptas, ei lum quae complectantur articulos& dogmata, ut patet ex illis verbis: Proinde n/n sum dcc xinfra: Distinguo ergo tae Tertium. Censeram sacrarum Scripturarum noui testamenti esse censuis ram Ecblesiae, pendentem ex testimonio Ecclesiae. Ex quibus se iam contra Hunnium argumentari licet. I. Quisquis concedit Ecclesiam non solam Scripturam' esset dicem controuersiae illius r An euangelium Nicodemisit Nicodemi is concedit blam Scripturam non esse iudicem NMI controuersiarum Religionis: Sed Hunnius id comcessit, ut patet ergδ concessit quoque Sacram scripturam se- Iam non esse iudicem omnium controuersiarum Religionis. Maior est euidens, quia etiam haec est controuersia Religionis, an Euangelium Nicodemisit Nicodemi. ergo qui concedit sacram Scrupturam solam non esse iudicem huius controuersae, is etiam coiscedit,sacram Scripturam solam non esse iudicem omnium controuersiarum Religionis.
159쪽
II. Nullius traditionunon'VMisi forte cire eam quaestio incidat sola scriptura est iudex; Hunnius concessit esse traditiones aliquas non scriptas, etiam in materia Religionis: Ergo etiam co- cessit, esse traditiones aliquas in materia Religionis, quarum si forte de iis lis moueatur scriptura sola non sit iudex. III. Quisquis asserit censuram libroru canonicorum, vel pocryphorum noui testamenti spectare ad Ecclesiam, is etiam fatetur Ecclesiam esse iudicem aliquarum quaestionum Religionis: Sed Hunnius id asseruit: Ergo etiam sim st, Ecclesiam,esse iudicem aliquarum controuersiarumReligionis. Minor ex ipsis te minis patet Maior probatur. Quia maxima Religionis controuersia est, quinam," sint libri Canonici Annon hic Humnium quasi in tortura confitentem fecimus Sedulterius eum confitentem audiamus. Cum enim D. Gretserus circa propositam illam quaestionem ex traditione, non ex Scriptura sipsomet Hunnio confitente) diiudicandam, ut res ab Hunnio verbose dicta velut in summam conferretur, iterum interrogasset, 'depatet, quod Euangelium P icodemi nonsit Nicorimi respondit Hunnius his ipsis verbis: Extesimonio primitiua
Ecclesia. Cum vero hic D. Gretserus, quas nodum ad vinciendupraedicante adstricturus,instaret his verbis;Ere Eccle primitiua ea Iudex, ta consequenter non sola Scriptura mox Hunnius, quasi canis lori impatiens iniecta vincula abrumpere volens seipsum, 'et ' bilis, tamen Haterim magis constringens, sic infit vim si vim D Ma p, v PQ - 33 inisur controuersis Controuersia vox interdum refertur ad ipse δε rata, sarticulos comprehensit in iis Scriptis, de quibus testificatur Ecclesia. Et hac ratione seia Scriptura e somnium controuersiarum Religionis concernentium ipse articulos Dei iudex. Iam vero quando
inferturi nimirum a D. Greisero eme Scriptura NON EST SUL A IUDEX controuersiarum,manifestum est, controuersias in co- elusione notatas referri ad traditionem illam historicam, qua Ecclesia definit hunc vel illum librum se Pauli,non esse Nicodemi has omnia um singularum controuersarum,qua attingunt articulos ipseMjudexssaerastriptura. Ex quibus verbis haec habemus. Primu,distinxiLse Hunnium inter controuersias Religionis, dogmaticas videli-
160쪽
eet,& historias: quales esse voluit istas, an hic vel ille liber sit Pauli.an sit liber Nicodemi ci Alterum. Illarum quidem controuersiarum sacram scripturam eme judicem, harum autem judicem eis Ecelesiam.Ubi vides Hunnium rursus confitentem,quod iam in praefatione obiectum libenter, si posset retractaret Nimirum sacram scripturam non esse judicem omnium Controuersiarum Religionis. Verum dissimulare non potest Hunnius, quin his testimo-n ijs, quae etiam,licet non ita enucleate, in Relatione mea retuli, potenter conuictus teneatur. Vnde neq; iam in suo Apologetico id simpliciter negare audet,a se dictum fuisse. Quid ergo In hoc nimirum totus est, ut ne videatur hic aliquid contra suam thesin admisisse. Hic omnes partim impudentiae, partim imperitiae neruos intendit. Et primo quidem ait, in thesi non simpliciter dictu esse, sacram scripturam else omnium controuersiarum Religionis judicem, ted cum limitatione,controuersiarum Religionis omniuINT EA EOS praesertim quiChristianorum nomen ivendicant. Sed hoc nihil est. Primo enim particula energeticvralisti non negat, nee restringit praecedens dictum uniuersale, sed incerto subiecto auget. Vt u quis diceret, omnes Praedicates indocti sunt Mimpudentes,praesertim Hunnius is non negaret aut restringeret praecedens dictum: videlicet, caeteros Praedicantes esse indoctos&impudentes sed tu ostenderet eiusmodi en comi Hunianio prae caeteris conuenire. t m si quis dicat omnes homines sunt diligendi sed praecipue propinqui,talis minime restringit illam uniuersalem, sed solum declarat, quinam in amore caeteris sint praeferendi. De in Je si maxime ve bi illa, inter eos praesertim qui Christianorum nomensibi vendicant, restringerent primum illud dictu quod tamen turpissime fallum est adhuc tamen Hunnius constriactus in conuictus a nobis teneretur; velut qui vi argumentorum adactus, postea in Colloquio fateri debuerit, saeram Scripturam non esse iudicem omnium controuersiarum,etiam interChristianos. Dupliciter enim imelligi potest,aliquam controuersiam elle inter Christianos. Primo ita ut controuersia quaepiam Christia nis