장음표시 사용
181쪽
eis commutandae periculum in se suscepisses Et Iam detecta fraude, nihil nisi turpi rimamis indelebilem ignominiae notam inde reportent. Neque vero frustratam diu tergiversati fuissent Praedicantes, si alioqui vox illa TRADITAM nihil illorum causae noxia, nihil Catholicorum proficu fulisset, multo minus hoc o nus permutandi huiusmodi voces suo honori tam periculorum suscepissent. Quod attinet ad quartam quaestionem, etiam partim ex di-artim ex Confessione aduersariorum manifestum est, eam traminutationem non potuisse fieri, nisi in Re uilione Proto colli. Quandoquidem etiam vox illat EscRIPTAM in authentico Bauarico Protocollo eodem charactere scripta reperitur, quo exterae emendatoriae notae in reuisione ab utriusq; partis collocutoribus datae. Qua ratione autem,& consilio eiusmodi liturae in Ba uarieti Protocollo a Recisoribus nostrae partis retentae sint suyerius c. . explicauimus.
Quoad quintum etsi quidem scire, nihil magnopere intersi. quis in particulari praecipuus sit eius criminis autora facile tamen colligi poteIt, cum ea deprauatio circa verba Huniiij contigerit. isq; haud dubie suorum verborum emendatorias notas Remori. bus, ut consuetum erat.tradendas ipsemet consecerit; ut qui ea quo O; de causa durante Reuisionis negocio Ratisbonae remanserat; latis inquam, ex hoc verisimiliter colligi potest, Hunnium praecipuum eis huius egregii Rcti auotorem Quod vel ideo annotauerim, ne Hulinius a se hanc accusationem transferre in sitae
variis Revisores imposterum audeat, quasi nos istos praecipue innoc crimine reos agamus: Cum equidem eos non aliter accusem. quam quatenus Hunio animadueria fraude cooperati sunt. Hineuctitineri potest, ut quidam ex iis aut emendationem hane vim viderint, aut eius certe audem non norauerint, ita etiam singulos in particulari huius criminis arguere mihi non liberinee etiam opus est. sumcit generatim scire,homines illos ex Aduersariorum parte reos esse, qui, Praedicantes Tubingenses in suo seria
pio germanico loquuntur, inscis ins stinuestria
182쪽
haud dubie, rimus fuit Hunnius,que honoris causa nominamus. Sed nunc videamus, quibus rationibus Praedicantes huius notati criminis notam abstergere conentur. Primum quidem omnes communiter hoc argumento a se repellere hanc accus tionem nituntur. Quia alioquin,inquiunt, eiusdem criminis etiareos esse oportet Reuisores Catholicos, quorum consensu, eiuΩmodi vocu commutatio facta est. Sed haec plane friuola ratio est. Navi supra dixi; in comunionem Iceleris vocari nec pollunt, nec
debent illi, qui fraudis conscisnon fuerunt. Fuisse autem nostros Revisores ab aduetiariis de eiusmodi suae mendatoria nota Pro-tρ collo inferenda singulariter praemonitos, non modo res ipsa falsum esse demonstrat, sed nec Praedicantes puto affirmabunt. Quocirca cum tot aliis mutationibus permixta traderetur, fieri facile potuit, ut etiam accuratissima mentis diligentiam, adeo
variarum rerum obseruatione diuisam praesertim in re tali, biminima poterat esse fraudis suspicio una illa vox effugeret. Neque forte multum a vero aberret ille, qui existimet, id plane diutinitus accidisse, ut videlicet admista fraus maiore postea aduers riorum probro detegeretur , nostraque de Praedicantibus vuctoria manifestius elucesceret; eum alioqui si vox D L Am seruata fuisset mille modo conquisi en Praedicantes, quibus suadere conati fuissent, eam vocem nihil suae causae praeiudicare , quandoquidem Hunnius id etiamnum facere
Secundo addunt Tubingenses, cur non ego reclamauerim eiusmodi mutationi, eum illa mihi Sessio relegenda traderetur. Lepide profecto, tanquam si fures lucem ambiant. Mihi quidem ut Maduersae partis Collocutoribus Sessiones perla te reuidendae domum missae fuerunt, sed quod equidem in tempore monui) aduersariorum notationes non item, nisi seis me atque iterum, cum Domini Reuiseres nostrae partis in re
controuersa, meum etiam tanquam Collocutoris iudicium expetendum ducerent. Quod si etiam sessionem illam iam notatione Praedicantium deformatam legislem quod tamen salsum
183쪽
filsum est)quid hi ne obtinerent, nisi quod ego quoq; aut dictaaduersariorum non legillem, aut fraudem non animaduertissem, quod me quidem alicuius forte aut indiligentiae, aut imprudentiae culpare queat,sed aduersiarios tamen acrimine ab loluere nequaquam posset. Et certe incredibile est me,si vocem illam Descripta pro Traditam suppositam elle legi nem, non animaduersurum finis iste fraudem,cum tamen in Colloquio amplius quam horae spatiue laborauerim, ut voculam illam adstans ab aduersariis tandem aliquando extorquerem Eamque adeo magno applausu, gratoq; animo exaduersariorum ore susceptam palam in Colloquio r tam habuerim ut supra ostensum est. Tertio Hunnius ex eo quoque probare nititur,mutationem eiusmodi a se nullam elle factam; quia eius nulla potuerit esse causa, cum etiam vox TRADITAM nullum ipsis incommodum, nec aliquod etiam nobis commodum creare potuiti t. Quocirca etiam nune in examine Praefationis stomachabundus urget ut si ita lubet, etiam vocem TRADiTAM in ipso Proto colli textu denuo reponamus. Sed haec omnia desperatari&conuictae mentis indicia lunt. Vocem enim M A DI Tam in proposito non
generatim, sed stricte pro doctrina aliqua voce pala extra script ram TRADIT A accipi, tum res ipsa tum circumstantia eius loci praesertim tam diu agitata quaestio, nostra Hunnianae responsionis grata acceptatio testanti ir; tum etiam satis intellexerunt
eiis ii Certe vox TR A DITIM N II in eo puncto controuersiae, quo sensu, serpari solear, nemo nescit. Quarto Omnia tentant aduersarij, ut nobis quoq; proba fidei opinionem adimant. Et Hunnius quidem his verbis velut grande nobis obiecturus scelus, intonat. Ipsi Isuita tales siunt, qui ad Protocollum ab utriusque partis Reusoribus approbatum Uiὰnformatum, ausi fueruntseu quod putant, emolumenti causa, in mamgine adiicere vocabulum TI A TI ITA M. Itane verbi un- ni in margines extra contextum 'atque adeo fide optima Et praemonito
184쪽
monito in praefatione Lectorea Et hoe tibi erimen videtur 'asterisco in margine posito vestra crimina notari Credo laneasteriscum illum vobis omni cometa funestiorem illuxisse. Sed quam pulchre nostrum Protocollum adornat 'quantumuis urat magis Praedicantes, quam illustret; quanquam etiam illiastrat, dum eos aded illustres impostores demonstrat Tubingenses ver,aliud quippiam quasi magnum crimen intentant, nouas videlicet solutiones obtrudere me conatum fuisse circa Aaronem n5dum consecratum, docum Rom. I . de conscientia dubia. Sed aperte calumniantur , ut in defensione Relationis meae luculenter ostendo.
Quinto, addunt Tubingenses, etiam cireum stantias eius loci demonstrare legendum ellem EsCRIPTAM, non TRADI YAM. At si dicere velint, ex circumstantiis colligi dictum fuisse DEsCRIPTAM, tune aio, illos secundum omnes circumstantias mentiri, nam ex circumstantijs tum antecedentibus, tum conseisquentibus septa contrarium aperte demonstratum est. Nisi forte
Praedicantes adedrunt acuti, ut quiaHunnius in antecedentibus antea turpissime fuerat tergiueclarus; idcirco etiam tunc tergia versatum fuisse concludete velint. Sed hocipsum tamen circumstantiae consequentes tactum nonesse conuincunt, quibus constat id responsum a nobis gratissimo animo acceptatum. Sexto, Tubingenses vehementer urgent sunscription o nostrorum Reuiserum, qui testati sunt omnia circa Reuisionem bona fide actafrisse. Sed inprimis haec ipsa, tam nostrae, quam aduersae partis Reuiserum subscriptio quae in Protocollo Bauarico extat testatum facit, id quod in hac controuersia praecipuum est, nerspe praedicantium opera, provoce TRADITAM suppositam furcise Vocem DEsCRIPTAM, utpote cum in illo ipse authentico Protocollo vox illa DE sc Rip TAM pro TR An ITAM legatur
supposta Deinde ad bonam fidem quod artinet,quandoquidem Reuiseres nostri quoad Reui res aduersa partis ardiognostae non erant, certe id quoad eos intelligendu erit, cum grano salinquantum videlicet eo tempore eompertum haberent. Quod ilFerociatu det ei ta fraude, bonae fidei testimonium ab eis quoad
185쪽
hoc punctum impetrabunt aduersarij, tunc esto per metrium phent. Septimo, aiunt Tubingenses pari modo pollet in dubium vocari Protocollurn multis etiam alijs locis,quae itidem in Mon censi Protocollo notationibus quibusdam immutata cernuntur. Sed respondeo, quacunq; fide rem suam in aliis locis egerint Aduersari somnes enim eorum emendatio ies taxare nihil opus est)hunc sane locum a Catholicis dissimulari nequaquam potuisse, cum non selum fraus hoc loco commissa apertissimis argumentis conuinci possit, sed etiam in principali totius Colloqui puncto,&ea quidem ipsa consessione aduersariorum acciderit, pro qua exprimenda hora fere spaeium ob turpissimam aduersiariorum tergiversationem consumptum sui: Alioquin tantum abest, ut Catholici Protocollu oderint. quicquid isti calumniatores mentiantur ut id etiam secunda editione magno exemplarium numero in lucem dederint, certe in tanto mendaciorum nymbo, hoc solum fere certe nullum melius praesidium reliquum factum sit. Atq; sic ergo hoc, quod a nobis quidem Praedicantibus semper quasi falsi crimen fuit obiectum,.Praedieantibus autem initio non egatum, partim etiam pro ludo habitum,tandem de calumnia Se
falsi crimine notatum, euidentibus argumentis denuo communia tum in Praedicantium caput adactum est. Et tantum abest, ut quod Tubingenses ridicule minitantur, verear ullius hac in re atqui iudicis censuram experiri,ut plane aliud non optem, quam ut sec lares quoq; Principes Magistratus, cognita causa, vel ex hoc onico facto tum Praedicantes nosse, eosq; suo habere loco distant; eum etia qua ruinosa maleq; fida sit Praedicantiu causa intelligant. Et hic finis est etiam Abserditatum, quae Praedicantibus in
praefatione obiectae sunt. Quanquam veroHunnius initio promiserat, se refutationem suam praefationis ita instituturum,ut de ve
ho ad verbum ponereturPraefatio,iam tamen sui promissi oblitus Postremam praefationis partem penitus praetermittit. Quocirca operς rectum visum est eius in soluendo promisso negligentiam notare pariter&supplere, Praefationis contextum reliquum integre describendo. Sic ergo habet
186쪽
Hunnio praetermissus. NLector, ad qua paradoxa, qua ab unditate qa- contradictiones, quantas calamitates adduxerit Pra dicantes. DIALECTICA FORMA, cuius L studiosis Catholis Colocutores praebuerunt. Hura autem de his ab urdis sudiosus Lector idere poterit in Relatione
refutatione Regationis ab duersariis edita ubi etiam iaculo n. lantam ad ea, qua Praedicantes Catholicis ab reda inaniter obire runt sonsonem inueniet. D E MU M Hadienon praetereu, Lector, quodis bon. Firepotes. Inuenies Sess. U. pag. ara manu indice , pro voce . TAM VITA M suppositam esse vocem DES C RAP TA M eorum sudio, quorum commodo. Sed dictum Use. TRADITAM nonsolum norunt ij, quipraesentes Colisquis fuere: Sedetiam tum antecedentia, tum consequentia eiusdemota, tum proiocosia a Notariis Catholicapartis seorsim excepta. tum ea quae Sessione prima es decima circa traditionem utim librorum canonicorum, apud aduersarios in confesso fuisse intelliges, tum inprimis ipsum originale est authenticum exempla Proto sit, manu Musorum se Notariorum viri quesam tu subseriptum, in quo mox, TRADITAM leui litura ita oblita es , ut legi nihilominus ab omnibus possit, luculento demonserant. Et bene eis, quod rem hanc, neci quidem rim dieantesNeoburgensis, suo aut suorum Collegarum, qui Colloquio huic interfueruno nomin negant, De voce TR A D ITA M aut D ESCRIPTAM, inquiunt. . sum pagina Monacenses ii promptu non sino,
187쪽
non est quod moneamus, nisi quod falso nostratibus;
tribuitur, ob certum aliquod commodum, nam aut alteram vocem fuisse immutatam. Rem acu. ut uis rarim dicit, eos ob CERTUM aliquod commodum ei modi vo- posesse, extremesanes Etur. Nam etsi vel maximamoisiquisburoposuerint ommodum, nullam tamen CER TUM serare poterarit: nre iam hoeanificiosio, e Protoroia inpraecia suo totius dissutationispuncto aegramatione, nisi certissimum incommodum reponant. Sed aiunt, se aperte & candide in toto illonegocio rem egisse Verum nimis verse iam se camediae Lectorisca ore abutuntur. Se enim candide voluisse decipere,suadere quidem poterunt quibus volent persuadere autem nusiiprudenti ciuiderim hae aduersariorum diligentiasibius tu, q/ ueprudens A. Larte, abrique cui quam admonitu, in flecto orperiecti eo loco iacile intelliget.. 'usiautem queruntur loca, quadam Scriptura, asta, earunt,in Colloquio recitata, ito Colloquio in Protociatam relata non esse, immerii aciunt. Curenim; sinito iam Colloquio, in
acta referanturea, qua nec incolZoquio a.dotariis annotata' rant, o de quiάus etiam constare nonpoterat , an or quomodo ab
aduersarias adducta suerint:sne enim,si in Colgoquio excepta=issent, inueniripotuissentplura similia illis: Est qui iudicabie
re reddendam esse rationem fidei, este qua quidem cum praeclarasn Praedicantium monumenta nulla unquam obliter bis oblivio. credit, quod nec testimema, a Catholicisis Colloquio recitata , descripta in Protocolu omnia habeantur. Et certe Scripturaeallegationem Catholictis alioqui,uti, aiunt, hemem
Drfuisse exosam,vanissima Praedicantium, lumnia eis. Sed iam xl fationis, candide, ct verilaus aman Lector, in cuius. gratiam
188쪽
natiam hae acta in lucem denuo preferuntur, Tu hostuere 'HAEc sunt, quae eontra datam fidem praetermisit Hunnius, non alia haud dubie de caula,quam quia noluit hoc tam in-sgne Piaedicanticae vanitatis monimentu, tot argumentis Iob vatum in suo scripto extare verum nunc eo magis hic describendum fuit, ut quan eorum quae uaperius fusius diximis Synopss,ob omnium oculosdenuo poneretur,&vel ex hoc argumento discerent omnes,quam sit Hunnio syncera&fraudis nestia mens; qui circa vocem T RADI TA M in suo examine ita cotta nos deblaterauit, tanquam si accusetio nostra nudis verbis, nullis argumentis in praefatione fuisset transecta. Ita nec argumenta nostra reser voluit, nec ad ea respondere potuit.
assurris Hunnis collectis ex ist, qua ipse velut
absurda in suo examini eprafationis Ca- ῶolicis impingeres pust tm-
Lauerae . Via vindiearese de nostris eupiebat HunnIus,4 ut ait,parparireferre, idcirco cum initio non nisi octois decim aut viginti circiter,suo quidem iudicio, velut absurda Catholicis obijeeret, iam ad octoginta sex numerat, unum scilicet de idem multis numeris amplificans.Sed lepide res accidit,ut Praedicans,dum nostra vellet re coisere absurda sua indicaret; eum partim falso nobis quaedam tribuat; quaedam dicta vere quidem, sed quae adeo non sint absurda, ut eorum potius antitheses sint absurdata utraque nos ergo iam, supposito tamen, vel subindieato nonnunquam in his vero dc germano sensu nostrarum Propositionum conuersa H eu mi
189쪽
eiusue Collegam Iacobum Hailbronnerum retorquebImus: id quod eo breuius fieri poterit, quod non solum plura ex ijs etiam superius recensita in absurdorum Praedicanticorum catalogo reperiuntur, sed etiam quod pleraq; ex ijs in Examine quoq; Hunnianae Relationis prolixe pertractauimus, ad quod etiam Lectorem subinde remittemus,Yt etiam ad Apologeticum pro Relatione Compendiaria a me perscriptum Absurda ergo Predicantium collecta ex Hunniano examine Praefationis sunt ista.
II. Quod Praedicantes iniquissimis postulatis mouendis, de modo med ijs a Iudice Ecclesiastico in definiendo adhibendis Miraditionibus specificandis , initio statim Colloqui turpissime sunt tergiversati, de quare supra in primo absurdo ex iis, quae in
praefatione notata sentili Quod S. Petrus iubens Samiam esse paratos ad rationem retadendam, de actu ipso confessionis loquatur, de quo supra abrar-
. do .&6. IV. Quod traditiones, atq; adeo verbum non scriptum non sit sv ἡ Αν,1...κει. V m ψς Qxixδxis, cuius ust scriptum Auctoritas stilicet verbi D. tauit . diuini Praedicantium iudicio pendeta charta&atramento. V. Quod non liceat in enthymemate negare conseqirens,de quare in Examine Relationis Hunianae cap. 8. Vos Dialectici iudicate. vi. Quod quia Pontifex priuatim haereticus fieri potest idcirco etiam possit errare indefiniendo ex cathedra. Nihil enim capiunt Praedicantes, nihil intelliguntuaeq; vero in suo Examine scit Hun-Cap. . absurd. nius, quid sit cathedra, etsi quandoq; sciuerit, ut supra ostendi
starzybi ic mum intelligit, ut intelligere vultis adsit ex cathe &Pone. dra definire Plura alibi. VII. Quod respondens non minus quam argumentans principiaum petat, de qua re in Examine cap. 8 ubi etiam ad exemplum Hunnij responsum est. VIII. Quod in veteri testamento pro cemellis non fuerit aliquod
remedium externum, de quare supra,&in examine cap. Io. 4o.
IX. Quod Scriptura paruulis veteris testamenti ante octauum diem mortuis promittat beatitudinem, etiam absq; remedio ali. quo externo De hoc earim loquutum esses. Greuerum patet ex omni
190쪽
omnibus antecedentibus consequentibus eius loci. Quod baptismus tempore passionis Christi ante eius mor xtem iam obligauerit,&quod hoc probetur ex Ioan. 3.aut exemplo baptismi Ioannis, que falso okabilirde Hunnius ratione efficaciae Cap. s lutis eundem cum baptismo Christi alserit. Sed de hac re infra.
Quod latro bene licium passionis Christi sibi non applica XI. ωXILuerit etiam per suam mortem, quam patienter tolerando sibi me
Titoriam fecerit, nec etiam vigore sui supplicii patienter tolerati siluatus sit; de quo cap. Io Examini S. Qii'd in tantes, qui sine baptismo decedunt saluentur; de quo XII Lcap.Io. zo Examinis Hunn. Relat.1 infra. Cap. 34. Quod dici non possit Nec romanticos seu vere, seu in spees IRem mortuos exsuscitare, cum tamen ipsam Samuelis animam exercente Pythonilla artem suam magicam, vere a Deo excitatam Disse sentiant viri omnibus Praedicantibus doctiores, Lyranus, August. lib.de ra Oltatus, aletanus Imo etiaS. Augustinus, B. Thomas,utia pro mortuis 3P- ssus probat noster Benedictus Pererius ditalutis rationibus eon P ''trariis quanqua profecto adeo acutas rationes pro sua opinione I '''valibi adducit Hunnius, ut quaeda ex ijs virum adeo ingeniosum aetere ius in cap. Ddiligentem plane effugerint.Et tamen Hunnius in suo Apolo re L ψd - 'taco pag.III ijs adeo insolenter gloriatur, tanqua si merae sint demonstrationes, cum pleraeque ad stuporem usque ridiculae sint Quasi ver oporteat Deum cooperatum malitiae mulieris, si haesuperstitionem suam exercente, Deus ex malo bonum eliciendo, ut etiam factu est cum Balaam Num.22. Samuelem tum ad maiorem huiuῖ gloriam tum ob acerbiorem poenam condemnationem impletatis Saulis,interim a mortuis excitauit. Quasi vero nimano potuerit Dei virture, aut verum,aut ficta corpus aflume-do vissibilis apparere, quide in specie senis barbati,is pallio sa-muelis simillimo amicti,cum tot ipsius Dei atq; Angelorum apparitiones in scripturis legamus. Quasi ver,si Deus Sauli,quia indugnus erat,nec per visiones, nec per Prophetas voluit antea respo-der Idcirco etiam non voluerit per defunctum Samuelem, ob
maiore huius gloriam,&Sauli supplicium responsium dare.Quasi non potuerit Samuel ad Saulem vere dicere: me id est apud