장음표시 사용
191쪽
apud inferos, abstrahendo a determinato loco) eris. Hae scillects u.e animuinae iii rationes, ob quas, cum contrarium, ipsomet. Hunnio agnoscente, habeat liber Ecclesiastici, idcirco ex Conone Praedicantium, ac Hunniliudicio sit cradendus. - Quod sit absurdum, Aduersarios monere, ut vel ad anteceisdem, vel consequens respondeant. xvi Quod illa propositio Psalmo Πς. Omnis homo mendax, non pa iuxta latinos ris. tiatur exceptionem. Ergone Christus quoq;. B.Virgo veri vibque homines Praedicantibus dici debent mendaces An ipfip tius blasphemi, mendaces sanct XVII Quod similiter etiam limitationem nullam patiatur illud AL mi I . Omnes declinauerunt. Sic ergo procul dubio a Praedicantibus illud Genesis, Omne admouetur svivit erit vobis in cibum etiam de pediculis, culicibus, pulicibus intelligendum erit, 4l- lud quoq; 2.Timia . Omnes me dereliquerunt, etiam de Titori Tia
XVIII. Quod fieti non possit, ut Ammus Pontifex si quoad suam personam malus,clasimul indefiniendo infallibilis:item quod ori. uata caecitas obstet, Deoq; proinde manus liget ne per tales possit Deus aliquid veri docere aliosque illuminare, quidquid Christus inta. 33. Eleates percathedram Mosisseederunt Scriba ρο Pharisai, omnia era quacunsdixerint vobis eruate' facite: secundum vero opera eorum
XIX. Quod Deuteronomiii . Malach. 2. Hag. 2. Matth. 23.non mi tat Deus Iudaeos etiam ad Sacerdotes, aliquid extra Scriptura iuxta Scripturam tamen) pronunciantes clic Scilicet ipsi met interpretatio Scripturae ex sola Scriptura, nota ex traditione habebatur.
X Quod desectum priuatae stientiae non possit, aut velit Deus supplere in Iudicea se constituto, eirca fidem aliquid definiente.& quod hoc fieri non possit, nisi iudex talis duplicem mentem habeat. Sed an Praedicantes unam ultem mentem habent, ut relictis suis alpabibbin mendaciis rectὸ tandem sepere discant sed de aere plura in Apologetico pro Relatione. M...ta inod Christus Matthaei Q cauere iubeas a sermento Phaa.
192쪽
Dorum, non loquatur tantum de doctrina priuata Phariseorum; sed de publica illa atque adeo definitiua iudiciaria. Scilicet Praedicantes miseri nesciunt quid sit publica, quid priuata doctrina;&tamen eos docere poterat D. Gretlerus digressione . contra calumnias Hunia. Et nonnihil de eadem re a me actum est in Exam .cap. Io. alibi in Apologetico Relationis plura. Quod absurdum sit dicere, polse singulos sacerdotes errare. XXII omnes autem simul iudefiniendo errare non posse. An sorte Hunius quoq; non lotum potest singulos cereuisiae sextarios exhaurire, sed etiam omnes totius Saxoniae' Quod Aaron fuerit sacerdos summus simpliciter, etiam, re XXIII. spectu Mosis in vivis existentis, de quo in Exam. Hunn. Relat.cap. i 6.& in Apologetico Relationis plura. Quod fides interior cum peccato mortali aut externa idolo Ni latria consistere non possit. Mendacia autem& fraudes sui labyrinthi inueniet Hunnius notata&iugulata a D. Iacobo Greisero δες b- etsishI in labyrintho Cretico Hunniano rinthus cretic Quod circa ea, quae quoad aedificationem altaris, vituli ere XXV .ctionem, promulgationem Celebritatis fecissi legitur Aaron, notam permissiue se habuerit, quam ipsemet omnia fecerit, Praedicantibus,ut apparer, simul & caementarius, .urifaber,& praeco, summus plane non tam pontifex, quam opifex, de quo etiam supra,&in Exam. Hunn Relat. cap.U. Cap.7.abser&32ιQus d si pontifex potest errare errore personali,4 ut priua XXVI. tushoino, possit etiam errare errore iudiciali, it pontifex, atque adeo in definiendo, de quo paulo supra, plura in Apologetico Relat.
Quod pontifex,etiam eum nihil definit, sed in facto solum ut XXVII.
homo priuatus errat V. G. aedificando haereticis templum,aut ex terius honorem dolo deferendo,adhuc tamen in suo, o iudicis errare dicatur.
Quod cathedra Mossetiamnum ad Christianos pertineat: XXIIX. item quod in cathedramosis sedere nihil si aliud, quam sonare
setae explicare doctrina Mosis, eo modo,quo id nunc etiam Christiani Doctores facere olent.
193쪽
XXIX. XXX. Quod vis Pontifex non tantum in motibus, sed etiavissi XI. xxxii. erdos in potestate judiciaria, eiusq; exercitio ac proinde indefinia
endo errauerit;eo'ubd in diuini cultus exercitio errauerit. plu-vid Apol, Ralae bum. ruasi cum auctoritate definire,&sacrificare aut altare erige--p.ii. α 33. re idem sint&e. Interim ab turdus Pra dicans c5tradictione fingit in verbis,quae non inrelligit, errasse videlicet Vri ut lacerdoto, αno errasse tame ut Sacerdote, cum utrumq; diuerso sensuac respectu veru sit; non errasse videlicet, ut sacerdotiiossiciu rite expleniatem, ut intelligebat D. G terserus errasse tame in ossicio seu potitas cotra ossiciu lacerdotale,ut ego diceba.Dialectici breuius diceret. prius veru esse, si particula,vt,accipiatur reduplicative;posterius,li specificative. Sed nu hoc intelligeret Huniustia malus Dialectio Quod nouita toti choro Frophetarum se solorum pror ignota sit interpretatio definitionis e cathedra, qua laedit D. Gretserus,asserens. 2. Sessi inter alia indicia, ex quibus cognoscitur,P5rifice ex calli odia de fi ni re e se etia thaec duo. I.Cu aliquid με au male definit et cumper Eustam ob at totam Ecclesiam. Praedicantiis bus scilicet Propheta non est Christus, qui tanquam Ethnicum taPublicanu habendum decernit eum, qui Ecclesiam non audierit, quod aliud re ipsa non est qua inflicto anathemate ab Ecclesiae eo-munione quεpiam remouere. Nec aut Propheta, autApostolus
erat Paulus,quado sub anathei te definies ait: Sa quisno amat Do
minu Iesum Christust anathemassa rursus alibi: Si quis vobis exaeel ialauerispraeter id quodaccepistis anathemasit. Neq; etia Apostoli aut rophetae erat Petrus: acobus4 caeteri in Cocilio Hierosolymitano cogregati, quando veluti Bulla quada reliquis Ecclesiis per Pauluri Barnabam suam sententia in Concilio definita his verbis domunciarunt: Glum e stiritu octob nobis D.Αn istiProphetae Apostoli non tu erunctantu potius,Hunni, nec Apostolus, neci Prophera ed potius Pseudopropheta es rQuod ad ed ιν-abitis&miserabiles fuerint Praedieantes, venee datis solutionibus nostris acquiescere voluerint , nec eas o dine e in nima impugnare potuerint. Quod Reges olim tantu ad verbum Dei scriptu retpexerint,&non etiam ad alia seeundum mussit terra patrem matrem tu E
194쪽
Deut 32. Quasi vero hoc Dei praeceptum consistere non possit cum illo Ezech. 2o quo prohibet Deus,ne fili peccata parentum imitentur, sed ut sua potius praecepta obser uent, praecipit.
Quod i Reges olim in suis Resormationibus no respexerint X XX VLetiam ad ductum rationis naturalis. Vnde ergo,&c e Praedicans, eolligit David sibi in necessitate licitu esse, comedere panes propositionis ' Vnde Machabaei licitu sibi et se pugnare die Sabbathi NM ut alia taceam. An tu non adhibes rationem cum stripruram interpretaris ' aut in tuarum Ecclesiarum Reformatione laborasy .Machab. a.
An homo vecors&iine mente es in falsδ diuinus Propheta, quaere tu: Quis ostendit nobis bona' respondet:Sienata est sive nos iu 'me ultus tui Domine. tumescilicet naturalis rationis diuinitus metiimpressu An impie Augustinus 'contra rationemnem brius: con 'um'. lib. Qt scripturas nemo Christianus contra Ecclesia nemopaescissenserit' Trin V. . Quod exempla illa Selia. me producta depileo&cornibila XXX VIL non apte declararint rem,de qua agebatur, nempe scriptura ideo, imperfectam non usse dicendam,tametsi non omnia, quae credenda sunt,in specie contineat:nisi forte puta Huniu cornua quoq; ad sui persectione spectare. Et quainuis ego haec soluadduxerim, ut exepla,quibus ostendere, non cuiusuis persectionis absentia rei cupiam imperfectione inducere, non ut similia, quibus scriptura conferrem;s tam si id maxime sectilem,quid in tabram scripturam
cointumeliosum fecissem'ia sorte Hunius dicet,Christum quoq; Fabi simibbu suisse regnum coelorum quando illud compa mrauit sagena missi in mare fermentograno sinapis. c. Quod sine contradictione non possit alleri, scripturam esse XXXIIX.
persectam, tamen per se solam non sufficere homini, ad eum finem consequendum, ob quem condita est, nimirum ad doctrinam,&ad redarguendas licereses, lapminemque perfectu reddendum,& tandem ad Calutem hominas externam Sc Quod sit Vid. Apolο.Relata est, tum ergo, yt sua scripturae perfectio collet, nemo amplius ba ' Ψ'Dptizetur, nemo absoluatur, nemo corpore ςhristi pascatur, nemo credat, nemo discat, nemo doceat, mungo ij ciatur uniuersu Pre dicantiu mi iusteriu,quandoquid c script0ra viai ut per sesela sufficit ad doctrina,ad redarguendas haereses,ad salute. Anne vel ob
iane unicam insaniam hoc non meremini Praedicantes Quod
195쪽
boc punctum impetrabunt aduersarij, tunc esto per metrium
phent. Septimo, aiunt Tubingenses. Pari modo pollet in dubiuinvocari Protocolluin multis etiam alijs locis,quae itidem in Mona censi Proto collo notationibus quibusdam immutata cernuntur.
Sed respondeo, quacunq; nde rem suam in aliis locis egerint Aduersarii omnes enim eorum emendaticvies taxare nihil opus est)hunc sane locum a Catholicis dissimulari nequaquam potuisse, cum non selum fraus hoc loco commissa apertissimis argumentis conuinci possit , sed etiat in principali totius Colloquii puncto,&ea quidem ipsa consessione aduersariorum acciderit, pro qua exprimenda hora fere pactum ob turpissimam aduersariorum tergiversationem consumptum fuit. Alioquin tantum abest, ut Catholici Proto collu oderint. quicquid isti calumniatores mentiantur ut id etiam secunda editione magno exemplarium numero in lucem dederint: & certe in tanto mendaciorum nymbo. hoc solum fere ruerte nullum melius praesidium reliquum factumst. Atq; sic ergo hoc, quod a nobis quidem Praedicantibus semper quasi falsi crimen fuit obiectum,a Praedieantibus autem initioid negatum, partim etiam pro ludo habitum tandem de calumniarufalli crimine notatum,euidentibus argumentis denuo communitum in Praedicantium caput adactum est. Et tantum abest, ut quod Tubingenses ridicule minitantur, verear ullius hac in re aequi iudicis censeram experiri,ut plane aliud non optem, quam Ut secum
lares quoq; Principes Magistratus, cognita causa, vel ex hoc nico facto tum Praedicantes nolle, eosq; suo habere loco distant; tum etia qua ruinosa maleq; fida sit Praedicantiu causa intelliganti Et hic finis est etiam Absurditatum , quae Praedicantibus in
praefatione obiectae sunt. Quanquam veroHunnius initio promuserat, se refutationem suam praefationis ita instituturum,ut deve bo ad verbum ponereturPraefatio,iam tamen sui promissi oblitus poliremam praefationis partem penitus praetermittit. Quocirca
operet precium visum est eius in soluendo promisso negligentiam notare pariter&supplere, Praefationis contextum reliquum in- regre describendo. Sic ergo liabet.
196쪽
Hunnio praetermissus. NLector, ad quae paradoxa, quas ab unditates πψ contradictiones, quantas calamitates adduxerit 'ra dicantes . DIALECTICA FORMA, euiusse studiosis Cathoctes Colocutores praebuerunt. Hura autem de his absurdis sudiosus Lector idere poterit in Relatione de Cosioquio alisbonens, qua Monachii talia ect mi est in R ' te' cor
tam ad ea, qua Praedicantes Catholicis ab urda inaniter obire run resonsonem ueniet. D E M V Mugudienon praetereat Lector, quodluo bon, scire potes. Inuenies Sess. II pag. ara manu indice , pro vo eo TR A VITA M suppositam esse vocem D E SMAE LP A Misorum sudio, quorum commodo. Sed dictum esse. TR A DITAM, non solum norunt j qui praesentes Colloquio fuere Sed etiam tum antecedentia, tum consequentia eiusdem loci, tum prolocolia a Notariis Catholicae partisseorsim excepta. rum ea quae Sessione prima se decima circa traditionem iliam librorum canonicorum, apud aduersarios in confesso fuisse intelliges, tum inprimis ipsum originale es authenticum exempla Proto sit, manu Reuiserum est Notariorum viri quem iis sub criptum, in quo vox, TRADITAM leuitatura ira oblisa es , ut legi nihilominus ab omnibus possit, luculenter demonstrant. Et bene eis, quod rem hane, nec quidem 'mdicantes Neoburgensis suis aut suorum Coll. garum, qui Colloquio huic interfueruno nomin negant, De voce MAED I TA M aut D ESCRIPTAM, inquiunt, cum paginae Monacenses in promptu non sinta,
197쪽
non est quod moneamus, nisi quod falso nostratibus;
tribuitur, ob certum aliquod commodum, nam aut alteram vocem fuisse immutatam. Rem acu uisequue im dicit, eos ob CERTUM aliquod commodum eiu οἰ -- msipposuisse, extremesanefanitur. Nam etsi vel maximum Uioqui uroposuerint eommodum, nullum tamen CERTUMI erare poterunt: nee iam hoc inrisioso, est Promol inpraecia post olim dissutationissimcto grama tione, nisi certi mum incommodum reponant. Sed aiunt, se aperte in candide in toto illo negocio rem egisse Verum nimis Venetam ese canindide Lectorsicandore abut tur Se enim candide voluisse decipere,suadere quidem poterunt quibus volent, persῖadere autem nul70mdenti ciuidenim haec aduersariorum diligentia i --ο , rem prudens seu, Iane, absque cui quam admonitu, im
lecto or perlecto eo loco iacile intelliget. . Guod autem queruntur loca, quaedam Scripturae, Aia, τι aiunt,in GEoquio recitata, ito Colloquio in Prolocosium relara non esse, immertio faciunt. Curenim, sinito iam Colloquio, in acta referanturea, qua nec in cisioqui a dotariis annotatas ra=it, sed ehu;bus etiam constare nonpoterat an, est quomodo ab aduersarias adducta fuerint forne enim,si in Col qui exceptas
ksν inueniri potuisseniplura similia illis Est qui iudicabie
Vos Moyses Ioan. s. Petrus aiT,I. Pet. I. Quouis tempore reddendam elle rationem fidei ere qua quidem cum praeclarasini Praedicantium monumenta , nulla unquam obtiterais bis oblivio. credit, quodnec testimonia, a Catholicis in Colloquio recitata, descripta in Protocollo omnia habeantur. Et certe Scripturatallegationem Catholicis alioqui,ut satant,vehememterfuisse exosam, id a Praedicantium e lumnia P. Sed iami praefationis, candide, es verilasis amam Lector, in cuius
198쪽
natum Me acta in larem denuo proferuntur, Tu his ere
or vale ..HAEc sunt, quae eontra datam fidem praetermisit Hunnius, no realia haud dubie de caula,quam quia noluit hoc tam i
signe Praedicanticae vanitatis monimentu, tot argumentis Iob vatum,in suo scripto extare verum nunc eo magis hic describendumfuit, ut quan eorum quae su perius fusius dirimis Synopsis ob omnium oculos denubponeretur,&vel ex hoc argumento dila tentomnes,qua sit Hunnio syncera.&traudis nescia mens; qui circa vocem TR, D I TA Min suo examinesta c&ranos deblaterauit, tanquam si accusatio nostra nudis verbis, nullis argumentis in praefatione fuisset transacta. Ita nec argumenta nostra res re voluit, nee ad ea respondere potuit.
absurdis Hunnis colueris exi s. qua ipse velut
absurae in suo examsneprafations Catholicis impingerestustra ten
vi A vindiearese de nostris eupteliat Hunnliis, ut ait, parparireserre; idcirco cum initio non nisi octois decim aut viginti circiter,suo quidem iudicio, velut absurda Catholicis obijeeret, iam ad octoginta se numerat, unum scilicet Midem multis numeris ammplificans. Sed lepide res accidit,ut Praedicans,dum nostra, elle creacensere absurda tua indicareti eum partim falso nobis quaedam tribuat; quaedam dictavere quidem, sed quae adeo non sint abluris da, ut eorum potius antitheses sint absurdae. Vrraque nos ergo
iam i supposito tamen, vel sibindicato nonnunquam in his vero M germano sensu nostrarum Propositionum conueris ureum elusue
199쪽
eiusue Collegam Iacobum Hailbron nerum retorquebimus id quod eo breuius fieri poterit, quod non solum plura ex ijs etiam luperius recensita in absurdorum Praedicanticorum catalogo reperiuntur, sed etiam quod pleraq; ex iis in Examine quoq; Hunnianae Relationis prolixe pertractauimus, ad quod etiam Lectorem subinde remittemus,Yt etiam ad Apologeticum pro Relatione Compendiaria a me perscriptum Ab surda ergo Pret dicantium collecta ex Hunniano examine Praefationis sunt ista. I. cII. Quod Praedicantes iniquissimis postulatis mouendis, demota
do& med ijs a Iudice Ecclesiastico in definiendo adhibendis de traditionibus specificandis , initio statim Colloqui turpissim Esuiritersi uersati, de quare supra in primo absurdo ex iis, quae in praefatione notata sint. III Quod S. Petrus iubens Si iam esse paratos ad rationem redis dendam, de actu ipso confessionis loquatur, de quo supra absiar, dos.&ε. LV. Quod traditiones, atq; adeo verbum non scriptum non sit via sibi, 4kEu. Urim RV a. ixatis, cuius cst scriptum Auctoritas scilicet verbi D, uidit diuini Praedicantium iudicio pendeta charta, atramento. V. Quod non liceat in eiu hymemate negare consequens, de quare in Examine Relation is Hunianae cap. 8. Vos Dialectici iudicate. v i. Quod quia Pontifex priuatim haereticus fieri potest idcirco etiam possit errare in definiendo ex cathedra. Nihil enim capiunt Praedicantes nihil intelliguntuaeq; vero in suo Examine scit Hun-Cap. . adsurd. nius, quid sit cathedra, etsi quandoq; sciuerit, ut supra ostendia Vid eti3m Apol0g mus;multo minus intelligit,aut intelligere vult,quila sit excat heri
croat. raden nare Plura alibi. VII. Quod respondens non minus quam argumentans principium petat, de qua re in Examine cap. 8 ubi etiam ad exemplum Hunnij respontum est. VIII. Quod inveteri testamento pro foemellis non fuerit aliquod remedium externum, de quare supra,&in examine cap. IO. 2O. LX. Quod Scriptura paruulis veteris testamenti ante Octauum diem mortuis promittat beatitudinem, etiam absq; reni edio alimo externo. De hoc enim loquutum esse D. reuerum patet
200쪽
omnibus antecedentibus consequentibus eius loci. Quod baptismus tempore passionis Christi ante eius mor xtem iam obligauerit,&quod hoc probetur ex Ioan. Laut exemplo baptismi Ioannis, que falsovi absurde Hunnius ratione essicaciae Cap. Ialutis eundem cum baptismo Christi alserit. Sed de hac re infra. Quod latro bene licium passionis Christi sibi non appliea XI.&XILuerit etiam per suam mortem, quam patienter tolerando sibi moritoriam feceri nec etiam vigore sui supplicii patienter toleratilaluatus sit; de quo cap. IO. Examinis.
Qu'd infinies qui sine baptismo decedunt saluentur; de quo XII L
Quod dici non possit Nec romanticos seu vere, seu in spees IRemymortuos exsiuscitare, cum tamen ipsam Samuelis animam e ercente Pythonilla artem suam magicam, vere a Deo excitatam Disse sentiant viri omnibus Praedicantibus doctiores, Lyranus, August. lib.de oratus aietanus amo etiari. Augustu Bus probat noster Benedictus Pererius dissolutis rationibus on 'ii' lin V xij , quanqua profecto adeo acutas rationes pro sua opinione: 'φ' '' '73 alibi adducit Hunnius, ut quaeda ex ijs virum adeo ingeniosum ae Pererius in cap. Ddiligentem plane effugerint.Et tamen Hunnius in suo Apoloste Σ-d di 2 rico pag.III ijs adeo insolenter gloriatur, tanqua si mer Isint demonstrationes, cum pleraeque ad stuporem usque ridiculae sint. Quali vero oporteat Deum cooperatum malitiae mulieris, si haesuperstitionem suam exercente, Deus ex malo bonum eliciendo, ut etiam factu est cum Balaam Num.22. Samuelem tum ad maio-Tem huiuῖ gloriam,tum ob acerbiorem poenam condemnationem impietatis Saulis, interim a mortuis excitauit. Quasi verbanimano potuerit Dei virtute, aut verum,aut fictu corpus assume-do visibilis apparere, quide in specie senis barbati,is pallio sa-muelis umillimo amicti,cum tot ipuus Dei atq; Angelorum apparitiones in scripturis legamus. Quasi vero si Deus Sauli, quia induguus erat,nec per visones,nec per Prophetas voluit antea respo-cere, idcirco etiam non voluerit per defunctum Samuelem, ob
maiore huius gloriam,&Sauli supplicium responsum dare.Quasi non potuerit Samuel ad Saulem vere dicere: is ni m id est apud