장음표시 사용
61쪽
ed uationem eorporis Chri ti,ne circumferamur omni vento doctrisar Matth at. Quae sane omnia consistere non possent, nisi authoritas illa, ut di--'s - ximus,plane insallibilis esset. VI. Hinc autem consequitur, subditos Ecclesiae non posse, suo arbitrio,publica pastorum siue Ecclesiae decreta,vllo modo in dubi aut sub examen vocare, sed reuera eis sine cunctatione ob temperare debere ne alioqui sit seruus super dominum,discipulus ruper magistrum,consulens super iudicem, Ouis super pastorem ijudiciumq; illud pastorum,etiam ex sua parte,non tam finia at,quam foueat controuersias,ut in colloquio probatum est. Umo si os de etiam Magistrat politicus qui si Christianus est, etiam ipse pastoribus Ecclesiae se in spiritualibus subditum agnoscit aut remae propugnatorem Ecclesiae in spiritualibus causis agere dobet, non iudicem; vindicem Ecclesiasticarum legum aduersiis c
VII. Credimus quoq;&confitemur, Apostolos non solum iniicit accepisse potestatem praedicandi Euangelium, baptizandi, ae do- cendi; sed etiam iuxta Scripturas, potestatem astigandiacsoluendi quacungis er terris'. ac proinde leges quoq; sanctiones saluta. res in Ecclesia circa mores ac cultum fere di, ut ab Apostolis quo- Actor is que factitatum, non semel legimus. VIII. Credimus,easdem leges ac sanctiones ut ipsam etiam Christi doctrinam ad nos partim scripto partim etiam traditi ne ac viva voce peruenisse .utrasq; pari reuerentia accipiendas aes. ςsi obseruandas.ut ab Apostolo docemur, iuxta unanimem Sanctorum Patrum interpretationem. IX. Eandem potestatem,regenda'Ecclesiae necessariant,eum
sancto Petro apostolis exspirasse non credimus; sed Christo credimus, qui se cum Apostolis, utiq; intelligendo etiam eo- Matth. rum successiores mansuru esse promisit, vis ad consummationemas sino. Credimus Apostolis, qui non solum pastores in variis Eeclesiis constituerunt, sed etiam succetares post se Episcopos in pluribus Ecclesiis reliquerunt. Credimus S. Paulo testanti, Spiri-ερ' ' tum sanctum posuisse Episcopos regere Ecclesiam DEI: simulq; at
62쪽
-nsummationemsanctoria, in opiti mininerit, ad ad rationem στο--Chrim, D UL O CCVR RAMVSomntim nitate deita agnitionis 3 DE I, in virumperfectum, cs in mensuram aetatis plenitudinis Chrim, utram nons in paruulifluctuantes, scircumferamur omni vento doctrinae,n nequitia hominum n astutia ad circum
X. mine quia omnes historiae,omnes S S. Patres, uno ore testantur,sanctum Petrum utpote Romae etiam defunctum Iuccessorem post se reliquis se Romanum Pontificem AEquo rurrus ad haec, hieme ora nostra, alii atq; alii continua luccessione,Ecclesiam uniueriam rexerunt; ideo Romanum Pontificem, ut Christi vicarium Petri successerem, uniuersiae Ecclesiae pastorem Matth.so humiliterasnoscimus&veneramur. Atq; hic ordo Ecclesiae est, Μ π 33- ob quem ipsa coparatur familiae,ab uno patrefamilias; regno. M' ab uno rege; SceaArorum aciei ordinata,ab uno supremo uice dependenti.Qui verbpulcherrimum hunc Ecclesiae ordinem conis vellit,aliumve spurium introducit, Christo, ela Scripturae vim ae iniuriam facit, uniuersalemque totius Ecclesiae praxin aut turpiter nescit, aut impudenter damnat a nobis proinde non alue Rhabetidus, quam ut Ethnicus i ublicanus.
Fraedicantibus inter di putandum, glecta; eorum varijsd gressomburi
Textus praefationis. VAI TVM. Partes argumentantu se somgentis diligenter Minguendas, nec a res ondem robationes sedab argumentant expectando, es expera H δει
63쪽
das effici quod tamen Praedicantes Teoburgenses, vii mei, Duo fitemur, actinus ex Dia lacticorum . libris', male utique i perflectis, non didicerunta plan mirabiles si mimabiles, notia quod nudie responsionibus affirmationibus negationibus, Principi j petitionibus qua caiiauicis per imperitiam impingimi acquiescere noluerint; sed quod ne acquiescere datis resso sionibω, nec eas
ordine ac informa impugnare voluerint, aut tot erint. EAtqui hoc, ut parens memori mente recondet, is clareperficiet,
quoties haec duo ossicia aduersarij confuderint est quoties cum
probationibus Asiluerentur, ab illis, quorum munWerat , probationes antas dissoluere, probationes postularint, inque materia 4 proposito argumento penitus alienas digressi, versatiali tingitia fraena laxarint agendo V. g. de ratione fidei quovis 'tempor reddenda , de cathedrata Moysi aeternata, de latrone in cruce saluato de Zarone dum summus sacerdos non sit, errante de summo Pontifice,duplici , an simplici homine e traditionibus non scriptis letificandis, atque adeo Isia litarum infantibus formellis est masculis non circumcisis, absque remedio externo saluatis; de probanda per inductionem propo none, quae nunquam fuerat negata de instantia danda contra 'minore inductionem concessam deprobanda operos propositione 'maiore nec negata unquam , nec neganda; de punitis transgresso- ribus legis non fr*M; de commimione sub una, ei traque
steciri de obligati regibus e sacerdotisus ad legem siriptam; desummo legi latore Gudice Christo; de Gaso e perscriptura
accusantes judicante de Achab, seu belcogentibuspopi iam ad Idolomaniam de nihil agendo contra haesitantem conse entiam; de non obtemperando Neroni promulganti sanguinam
64쪽
melech Sacerdotem,de visione quatuor animalium Ezechisia, se S.Irannis; imo etiam de Antichristo,an enerit necnoer De his en in multis alijs quis loquendi an siam dedit, praeter quam pars nobis opposita,ut Neoburgens bus Prae. Acantibus vel leus o brachio cumsaenore reponatur,4Mod F-msuerunt.
ILud item hae acta docebunt, nihil minus praemissZ Mos,quam quod leges Colloqui=praescribebant, videlicet ut Hais lectic eues Logictice dissereretur. Puodautem aduersari, hanc insignem in luculentam injuriam esse clamitant argumenta enirnis sua omnia& singula, ex praescripto legis quartae syllogismo, et alia , in logicis probata argumentandi forma proposuis , ad quaesita.& argumenta aduersariorurris, secundum legem squintam, diserte affirmando, negando, distinguendo respondisso id tam insegni e luculenta vanitate plenum eis, inulti his alia refutatio necessaria, certe plenior nuLia esse pomis, ea, quae tibi nunc, Lector, in ipsim Protocosti, luculentissimi testis neglectae inter surandum , ab duersari'
Dialecticae formae, iterata editione exhibetur quo luce clarius patebit, minus a vero aberraturum eum, qui diceret. nullam potius, quam omnia & singula argumenta informa Dialectica ab aduersari, propositari nunquam, quam
semper in forma Dialectica responsum fuisse , de qua re fusus alibi. Statim enim operam dederunt, ut a Dissutati nam anguis,s, ad campos liberae declamationis, bi loquacris regnat, excurrerent, e vita ratione a communibus locis in 'adum rursus ac linea rinisui potuerunt Et si tanto-rere Dialecticam formam in Conquis seruarunt, cur iam C H a non m
65쪽
xonem Hum quartum e num ex jure canomico dict. 37. con- , tra Catholicos Dialecticam formam4 disputationem urgentes proferunt 't meam, quamst, ipsa tam accurarie seruasse Iactitantsemam,verbis improbant 8Sid τι Praedicantes Dial ridicae sim refugiunt, ita Canones iis abusum olummodo Dialectica taxant; eorum qui neglectis Chris tan de principiis, ecta Ecclesiae authoritate propriis quibusdam humana rationis figmentis chrikianam es Catholicam idem demolirisatagunt ;vtifctri etiampraedicante aciunt, dum Scripturas se iactas male intelligentes, quasi vino ebrii, vicitatus illi Canon quartus ex S. Hieronymo loquitur sua quae in proprio cerebro con- xerunt, malesina dogmata, contra uniuersalis c Catholica Ecclesae consutauinei doctrinam, est dem obtrudere nitum
in v hic de s ,rmaDialectiea a Praedieantibus Ing l l .inii tirpissime violata. Quia vero IIunnitis in hac re ferti, Lectorem ad suum Apologeticu& Proti collum emittit,ego quoq; phiribus hac de
Te agendum nicno putaul. Videat Lcctori quae a me in Relatione parte tertia, atque in examine Hunnianae Relationis a cap. q. viaque adio. de hac re prolixe trict ..ta sunt. Iaedam tamen nono mnino silentio praetermurenida putaui ut ex illis scilicet modestia. lacandor Hunnii luculentius paret at Primum est, quam egregium refutatorem e nobisera beat Hannius. Cum enim se apertissima veritate in praeratione conuus iam animaduertit, ut
nec ulla vel in si eciem piobabilitatione tueri se possit, iam seos. si io tuo satisfecisse existimat,quando velut censoria virgula harein margine epipho. iemata, sine ulla alta probatione allcribit: Calum.Hunn insentiris Satana: frontem meretricis habes logoridate hoc testribere risit Omnis misenda impater sanctor bi Hunni, plane ex
66쪽
mInator, si e resutator, sic demonstrator, sic victor egregius rata praeterire, est examinare;*allerere,est demonstrare pucdumniari, est vincere. Sed tale victorem, Huni, non laurus,sed lorum decet. Alterum est. Notantur Praedicantes in Praefatione de diis
gressionibus in Colloquio abs re factis, in iis etiam commemorantur haedum Prima est, quod Praedicantes prolixe probarunt perinductionem propositionem, quae nunquam fuerat neo sata, minorem scilicet illam Sess. propositam, quam etiam Hu Pys, 'nius in suo apologetico, ad quem Lectorem remittit, sic ad verbum reCit M. Omnes reformatronesDeoplacentes tempore veteris te in
mentisiuscepta,ex solo verbo scripta,ve cundum istud erunt inHiimra Altera, quod probarunt operose propositionem maiorem, nec negatam unquam,nec negandam. Quae Verba referenda sunt ad propositionem illam, ab aduersariis in sessione quarta operosissime.sed frustra , probatam im FUS in veteri tentamento reprehendit 2 punit eos omnes qui ascripto suo verbo quacuni intentione recesserunt,ta velad dextram,vela lassisam sexerunt etsi vitio librariorum legatur hic maiorem,pro minorem, ut magis patebit intra ex absurdo IGAd quarum primam respondet Hunnius m propositionem Glamfuisse negatam ab mureopariter Scyretyero, idque se in suo A pat 161.16a.acti pologetico irrefutabiliter demonstrasse. Sed quaenam illa quas,adeo irrefutabilis demonstrati quae conuincere possit, propositionem illam,quam nemo Catholicus negaret, nec etiam negare nostris in mentem venit,in Colloquio negatam esse Maec scilicet una sola est quoniam, vi Hunnius identidem inculcat, negarunt hanc propositionem : Omnes reformationes Deo placen Menelaisam res tempore veteris te famenti exsolo verboscriptosuerunt suscepta.Sed sanusne es Hunni, an ex propolito rurius mentiris 2 Quae enim
haec stoliditas, aut impudentia eli, ab hac propositione simplici&absoluta, ad coniunctam illam Visiunctivam argumentari vellet An Dialecticae elementa prorsiis tibi exciderunt 'inineis scis, propositionem disiunctivam ut veram concedi, quando πιnum saltem eius membrum subdisiunctione positum verum est.
67쪽
cutores, alterum propositionis illius disiunctivae mἴbrum, hodinimirum: Omnes reformationes Deo placent secundum verbumscria
priιm non enim hic addita est a raedicantibus particula,selum fuerimi inintuta. quomodo tu homo mirabilis amerere audes, propositionem illam a nostris in Colloquioria isse negatam,ea tum ratione, quia negarint alterum eius propositionis disiuncti-uae membrum, nimiru quod Reformationes Deo placentes tempore veteris testamenti susceptae ex solo, siue secundum solum verbum scriptum fuerint institutae.
Sed contendit Praedicans in suo Apologetico, hane ipsem propositionem cum illa sua propositione maiore disiunctivama, Mend.&ο coincidere, ita Vt quisquis hanc neget, etiam censeri possit vela te negare alteram, Sed rursus aio , Hunnium aut stolide insanire, aut impudenter mentiri. Itane vero . Hunni, eundem
sensum faciunt istae propositiones 'eformatione; DEoil centes inveteri testamento ex solo verbo scripto, vel secundum illud non addendo particulam, solum, ut nec addiderunt Praedicantes fuerunt institutae; quam propositionem Bauarici Collocutores nunquam negarunt, sed hoc ipso semper concesserunt, quod alteram eius disiunctionis partem admiserunt, ut Q-pra dictum;& haec altera : Reformationes D Eo placentes inveteri testamento secundum solum verbum DE scriptum in stitutae fuerunt quam Catholici constantissim negarunt, semper facientes discrimen inter haec duo, secundum verbum scriptum,&: secundum solum verbum scriptum Istae,inqtram, proinpositiones duae eundem senstam faciant ' Deliras, Hunni: iecialium in hac re judicem deposco, quam *m mystam illiin tuum Schram, qui, ut in Colloquio dicebam, scripsit vobis vobis inquam bonam Dialecticam, aut etiam quem uis ex tuas holadiscipulum, qui tribus saltem mensibus Dialecticae studuerit. Hi judicent, an eundem sensum faciant propositiones copulatium&disiunetivae verbi gratia hae duae : Cras pluet.aut non pluet.& cras pluet, non pluet. Quin etiam a te ipso adeo nunc'
desipientes, ad teipsum quandoque seniorem appello, ut udiaces, aue unde sensum faciunt ista P ropositionea, Hunnius damnabia
68쪽
mbitur, aut saliuabitur Et : Hunnius damnabiriir,in saluabi-mr, aut Hurmius damnabitat r. Et rutius istae du:e Hunnius aut probus vir est, . nichynocrita Et Hunnius probus vir est &hypocritati siue Hunnius est Hypocrita. Tu ipse, inquam, Hunni,1alte hellebororumpto, super hac re judica,&tuam in lignem seu fhipiditatem,seu impudentiam, qua temet adeo coram Deo&Ecclesia pudefecisti, damna. Ad alterius digressionis obiectionem respondet Hunis nius, his verbis: C aiorem illam Catholici per execrabile crimen falsi truncatam admiserunt, resecta inde particula exclusiva solo 2 Sed nimis praecipitanter judicat Hunius, nimis audacter aeme recalumniatur. Nullam enim unquam nominare poterit propositionem, seu maiorem,seu minorem,in qua, juxta praefationis ac sertionem, in Colloquio a nobis non negata, nec neganda, ab eis tamen operole probata particula,seis,fuerit omissa nedum per execrabile saltsi crimen omissa Sive enim minorem illam, de qua paulo antea actum est, siue maiorem propositionem praeambula illius minoris in quarum utraq alioqui particula SOL peperitur,nominet, semper ex verbis praefationis manifeste de fallitate&calumnia conuinci potest. Nam si dicat, se locutum eis de supradicta illa min te, non maiore propositione,atq; errore Typographi in sua a notatione positam esse, vocem maiorem, pro minore ex eo faustatis conuincitur inubd annotatio illa Hunniana perappositum signum refertur ad eam partem Praefationis , in qua de
alia quapiam propositione agitur, quam quae per inductionem frustra fuerat probata . Quin paginarallae Apologetici, hoc lis egeo ab Hunnio citatae, de maiore, non de minore agunt. Quod si loquatur Hunnius de maiore in tertia Sessione producta , prae.1 bula supradicti minoris propositionis , ut quidem hoc ipso litanificat, qudd paginam 67.468. sui Apologetici alleingat, ubi hanc propolitionem maiorem ex Protocollo recitat. Si omnes exercitiorum Religionis conHitutiones cs Reformatione Deo placentes tempore veteris testamenti instituta, ex selo verbo Dei Fre
leta, vel secundam adfueruntibus pia fuit trasea verbum
69쪽
i Ucriptum unica, totalu perfectissima, sexactissima,norma Rellia xu nec sic quidem Hunnius calumniatoris notam ab Ilergat.Pri .mum enim falsum est, Hunnium de hac propositione aut locutum esse,aut loqui potuisse. Tum quia tam Praefatio, quam Hunnius in examine Praerationis eo loco, loquitur de aliqua proposi- tione a Catholicis nunquam negata.Illa vero propositio, quam in suo Apologetico reser Hunnius,quomodocunq; accipiatur,siue addita,sive resecta particulaselo, semper a nobis in Colloquio est negata semperque neganda Tum quia Praefatio istic loquitur de propositione,quae a Praedicantibus operose quidem, sed frustra&sine causa probata est: At maior quam Hunnius recitat, nec ab aduersariis probata est,nec si probata esset, frustra probata nisi
set quandoquidem haee illa ipsa est consequentia siue sequela,
quam D. Gretserus Sess. 3. toties negauit. Deinde vero si maxime de hac propositione tam praefatio, quam Hunnius loqueretur,adhuc tamen impudentissimus caluismniator esset,eo quod afferere audet, ex ea propositione per execrabile, crimen falsi particulam,solo, fuisse resectam. Cum enim pro oositio illa esset hypothetica,duplici, eoque sub disiunctione posito antecedente constans, atque sic pro ratione omnium eius modi propositionum falsa, nisi ex utroque antecedente sequere tur consequens; ut etiam in hac simili accidit. Hunnius si bene credit, aut bene bibit, saluus erit: idcirco satis erat Nostris, uno membro antecedentis omitIb,alterum duntaxat alIumere, ex quo consequens minime sequebatur: quod abunde fecerunt, dum ostenderunt illam hypotheticam esse fallam: Si omnes Reformationes constitutiones exercitiorum Religionis D Ei placentes tempore veteris Testamenti,secundum verbum scriptum merui susceptae, tum sequitur, verbum scriptum suille unicam norini mam,5 c. Quam vero Hunnius in suo Apologetico, cum suo interprete augiero, circa illam propositionern egregium Sycophantam se praestiterit, partim ab Andrea Montano iam ostenis
u...' sum est in illa germanica censura Gauglerianae versionis, partim sibi demonstrabitur. ITettium est Sycophantam appellat Hunnius praefatorem.
70쪽
dum ait, a Praedicantibus primum motam fuisse quaestionem de tempore aduentus Antichristi, eamq; vocat, diabolitar m malitia. Sed mirarer, Hunni, si tu cum sis malus, bona Verba d re possς - Men. Ita ..Carum. Interim id, quod in praefatione dicitur verissimum, esse luculei ter a me probatum est, in examine Hunnianae Relationis cap. 23 ΕΨΗuam M. ubi ostendi me, quamuis prior de aduentu Antichristi mentio eap.r nem fecerim, tum modo tamen vertatum esse circa thesim quod videlicet aduentus Antichristi incidere debeat sub occasum Romani imperij, minime autem circa hypothesin illa, num Anti-ehristus jam de facto venerit, necnmatque adeo an Pontifex Romanus sit Antichristus,ad quam quaestionem Hunnius nimis praecipiti impetu solo tergiversandi calumniandi studio delapsus est. Quartum est. Ait Hunnius Catholicos Collocutores in Colloquio falsos esse,dogmata quaedam sua, nec in sacra scriptura contineri. nec ex ea per validam consequentiam deduci posse, quod tamen nihil aliud, quam apertissimum mendacium, aur utin intadipissimum falsi erimen est in Colloquio a nobis quasi ex instituto nisi citis. refutatum. Ita enim habent verba meaSessione s. Uuod autem d eis Hunniuso tum quaestionis internos controuersa umesse, num Proti Mon p. 32. praeter scriptum Dei verbum aliquod addi dogma possit, quod nec in Scriptura extet, nec per validam consequentiam inde deduc aueat, ita quidem ut nihilominuι additio illa stripto verbo non sit eontraria. id omnino declarationa indiger; nec enim negant satholicismnia qua- eunt ad Rebilionemspeetauri, o circa eam obseruanda seunt, aut in
MYιptura aperte orirιneri,aut ex ea quo us modo setiam per valida consequelatiam, deduci' osse I Sed haec controuersia esF anseparanda auistbονuatem insedibιlem Ecclesiae, omnia omnino Mei aut morum GP mala ex plura deducipossint clare eris stibiliter: qum enim, diavio infallibili authoritate Eeclesia omnia deduci possint an nega v min. Maeceum adeo luculenter a nobis in colloquio dicta lunt. qua fronte audet Hunnius ita nude nobis tribuere, quasi digeriis mus multa nos habere dogmata, quae non possint ex Scripturarer validam eontequentiam deducia caetera Hunni mendacia utpote a me iam alibi refutata,