장음표시 사용
131쪽
quos ille superius obiectis attexuit. Isthaec minim subiiciuntur: Confer enim diuisa aliorum antiqua '
mque Ceres fertur riget, Liber si ru
ta tigeni laticem mortalibus innituisses
cum tamen bis possit me rebus mita manere: sma η aliquas etiam nunc miseregenteis. ot bene non poterat sine puro pemre vivis magu hic merito nobis teus esse videtur, Ex quo nunc etiam per magnas didita genteumulcia permulcent animos solatia vitae. Comparationem habes inuentorum Cereris , α Bacchi cum Epicurea sapientia accipe iam compar tionem laborum Herculis cum eadem similiter ex superante: Herculis anti iure autem sis aputabis,
Longius a vera multo ratione ferire. id Nemeaeus enim nobis' nunc magnus hiaturpe Leonis obesset, . horrens Mi cadius sussienique quid Creta Taurus, Lernaeaque pestis H dra venenatis post multata colubrust id e tripectora tr gemini τυ Geryonaei 'Ei Omedis equissi rantes naribus ignem, I bracen, Sinonia que plagas, atque Amar propter
Tantopere oscerent notas ' inci que timendae unguibus Arcadia molucres Stymphati colentes' .
Aureaque Hesperidum seruans fleotia malo, Iper, acerba tuent, immani corpore serpent, .Arboris amplexus stirpem: quid riniqμς ο csset, Tropter
132쪽
Tropter Atlantaeum lisnu, pelageque pera, o noster adit quisquam nequeBarbariti audere caetera de genere hoc quae sun portenta peremta, Si non mictu forent, qua tandem tua nocerem' Nihil opinor ita ad sartatem terra ferarum Planc etiamfatii, , trepido terrore repleta γ Per nemora, ac movim magnos,fluasique profundos loca mirandi piarumque 'st non pote s. At o purgatum ' pectus , quae preelia nobi ς, eatque pericula tunc ingratis insinuandum' αwtae consi indunt bominem cuppedinis acres Solscitum curae, quantique perinde timores' De Derbia, sturcities,petulanti quanto
Haec igitur qui cuna begerit, ex anim ue pulerit dictu, non armu s nonne decebit Hunc hominem numero Dius m dignarier esse'
sevo I nyii Epicura suos quasi Deo
esse mluerit. PAri iam modo , cum Epicurus Sectatores suae
sapientiae quasi Deos quosdam futuros asseruit, ridiculum foret putare, illum ad germanam naturae diuinae conditionem attendisse. Nimirum ea selum fuit mente, ut cum naturam diuinam describeret ex felicitatis, immortalitatisque adiunctis , censuerit
133쪽
sapientem aliqua ratione tum ad Deum accedere, cum, quatenus ipsi liceret, euaderet sella, atque in mortalis:felix, inquam, quatenus fieret pertiirbationum vacuust,immortalis,quatenus bonis immortaliabus frueretur, videlicet virtutibus. Ecce etenim quid praecedat obiecta verba ad Menoeceum: et si ι G συνλ --δια παdos, via ρας , νυκJIs πρὸς ἱα Τον, Θ τ=ας 'ον olbeιον μέγ' υπαρ, ,
oro vi διαbροιέη . Ria igitur , jsisque assuta , di burinoctibusque semper meditare siue ipse tecum , sue cum eo, quisit tui irassicitet ut nec et stilam, nec somniaruperturbem inquam. En quid sequatur: si νγ εω ct
quippe mortali baiidquaquam simitu est homo innutritus
immortalibus bonis. Itaque talem hortabatur Epicurus Menoeceum seri, ut nempe in tanta morum prauntate,Virtutem ipse tueretur, ac proinde ut Deus quis piam inter homines corruptisumos emineret. Taleis
consequenter potuerunt Epicurei sese habere quanquam non negem esse potuisse in Epicurea secta,qui indigerent elleboro. Quid enim mirum, cum satis constet sanctissimis etiam societatibus euenire, ut ambitiosissimos quosdam , & ssagitiosissimos nil triant. Poria, si cum illi se Deos, Deorumve aequaleis iactarent, nihil aliud sibi arrogarunt, quAn caebra tam illam apud suos, caeterosque sapientiam ; voverisimile est nihil eos aliud cogitasse sid sane egerunt, quod tum licitum per Ethnicam prosessonem suit.Horatium audi: piens
134쪽
- .- . Sapiens et o minor Ioue: Lb. i. eps
aequalis ergo Diis caeteris. Cicero animum humanum cum nun alio , nisi cum ipso Deo comparari posse dicit: Quid sapientis ergo antimum Z Seneca, Sapiens in, inquit,pleni gaudio, bilaru , in placidus, inconcussi cum Diu ex pari misit. Ac rursus : Hoc est summum bonum, quod si occupa , incipu T eorumsocius esse, noujus plex crum res ninus perspicua est.
CAPUT VIII. Spicuri pietas fuerit erga Patriam,
Parentes, alios. REstaret iam impietas, quae in patriam, parentesque Epicuro obiicitur, maxime vero ab Epicteto: sed cum illa ad placita spicuri praesertim ectet, nihil heic preuertendum est: Id refero solum, quod Laertius habet. Imprimis enim postquam scripsi pietatem eius in patriam fuisse inexplicabilem , inbiicit illum abstinuisse a publicae rei adminimatione,
tamen difficillimis temporibus non deseruerittiveluti supra attigimus. Vidimus etiam ut patria statuis aeneis eum honoriut i, scilicet tanquam testibus emia
dans illius erga parentes pietatem, ipsam vocat est,gratam animi gratisignificationem,
135쪽
de recordationem; ut Achatitatem eiusdem in si tres et nudi ,hoc est Seneficentiam appellat,eam scili- cet,quae caussafuit adinstabilis illius anioris, cuius eae Plutarcho iam meminimus 1, ne aliquid dicam de iis, quae insinuantur ex testamento. Describitur consi- nuὀ a Laertio mansiuetudo viri in seruos , concluditurque demum tu omneu omnino homines humanitas,υθόλου 5 η προω -ὼ s diagς ψιλωθρωπία. Ex
quibus sane intellimur sitisse Epicurum summa
pietate, caritate, bonitate in uniuersum genus hu- νε α πηο nianum. Heinc Cicero optimo iure, Spicurus, inquit, homo minime malus, vel potius et iroptimus. indignabundus: coluit spicurus, inquit, amicitias; tis. i. de bonum,tae comem,m humanum
' fissi. Huc illud etiam pertinet:Tedarguitur iste asese,
aeneunt Mesripta et uprobitate ipsus ac moribu3. Nam ina commendatio puerorum sic pergit ille, etsi suo sensu memori s caritas amicitiae dummorum ficiorum in extremo spiritu conseruatio, indicat innatam esse homini probitatem gratuitam, non inuitatam moluptatibus, nec praemiorum mercedibus e catam. Vuod enim testimo-yi m maius quaerimus, quae honesta,es rectasint, ipsa es: optabilia perses cum videamus tota esse oscia morien- 8Denique tacendum non est,quod habet Laertius, cum adlinenteis Epicuro discipulos memorans illos detentos dogma seu i, in Sirenibus dicit , ac Metrodo- .rum Statoniceum,qui unus ab illo defecit,& ad Carneadem se contulit, ideo videri defecisse,quiui nimia viri bonitate veluti obrueretur , civi ενlis Lla ιις υ -
136쪽
Quo loco obiter notanda non leuis dissicultas est,qua ratione fieri possit, ut Metrodorus Stratoniaceus ad Carneadem deficere ab Epicuro potuerit, cum Carneades ne fuerit quidem moriente Epicuro natus. Quippe cum ex Apollodoro apud eundem
Laertium Carneades obierit Olympiadis C L M. M. . anno I . natus annos octoginta quinque, vel, ut Cicero habet, nonaginta: non potuit natiuitas eius M.
Olympiadem C X XXV II. praecedere,sicque obitum Epicuridecem Olympiadibus,seu quadraginta amisnon sequi. Et fuit quidem praeter illum Anaxagorae discipulum , cuius meminit Suidas, Carneades qui- 'dam alius Epicuro contemporaneus: is scilicet, cui, cum inuisisset Arcesilam podagrae doloribus a dente de tristis exiret, inquit ille, Carneadernosser samore intellige, non secta) nihil illineperuenit huc, ostendendo pedes, & peeius. Attamen praete quam quod ille fuit Epicuri perfamiliaris, ut adnotauit Cicero, adeo ut proinde fieri ad ipsum non s. δε potuerit celebris desectio ; constat prosecto Metro- Ν' 'Adorum Stratoniceum auditorem illius non fuisse sed subsequuti celebris Academiae hinouatoris, & successione quarti ab Arcesila. Nempe de hoc Cicero
loquens: Bene autem no se Carneadem, Stratonia tumetrodorus putabaturItalibi rursus: erat etiam,
inquit, metrodorus , qui cum Gis Clitomacho, & Grai Aschine in inai um illam Carneadem diligentias a dierat, dic. Quid putas ergo hela dicendum 3 Existi:
137쪽
matim Laertium interpretari sic licere,quas voluerit rdicere : Ex omnibus iis, qui Epicuro ipsidve Seditae aliquando nomen dedissent, neminem unquam de- - fecisse praeter Metrodorum illum Carneadis tem- -
poribus. Qiiὀd bonitas vero Epicuri grauis illisiisse dicatur , intelligi potest de ea , quam
curus tametsi mortuus spiraret adhuc in sumnia illa consensione , caritate, & sui memoria apud Sectatores. Sane vero si .Metrodorus a uiuente adhuc Epicuro defecisset, quaesitum non Disset ex Arcesila qui duodecim annis Epicuro superuiritu cur homines a caerem ad Spicureos , ab Epicureu mero ail caeteros non commigrarent so de re infra dicei dum cst.
138쪽
CΑΡVT PRIMUM. ccusatur Epicurus smaritudinis erga
Trali plorari Vo sunt praecipua obiectae malignitatis capita, ingratitudo in praeceptores, & male dicentia aduedus omneis Philosophos; praeter ambitionem viris e commistam. Prius caput libro iam primo sere indicauimus. Vt specialius nunc declaretur, quod spectat quidem ad Nausiphanem, scribit Sextus Empiricus Epicurum aduersus ipsum gessisse inimicitias ; contendisse existimationem imus obliterare ; ac in Epistola ad Philosophos Mitylenae degenteis conscripta de eodem memorasse haec: iam 5 ργῶε τους ἡ μυ--ς,1 Molae; ε
Casaubonus reponere. in Opinorsu piriosos inros exi Zia maturos me esse Pulmonu distipulum, qui scilicet audierim ipsium cum adolestentibus quibusdam propter crapulam delirantibus. Nausistimem autem Pulmonem Vocauit, quasi vellet sensus dicere experiem , Ut notat
139쪽
idem Empiricus,qui obser at etiam appellasse illum virum improbum et aemρ: ν δ/θρωπον, carpsisseque in illo studium, peritiamque disciplinarum. Confirmata haec habentur apud Laertium , qui & Epistolae illius ad Mitylenaeos meminit, & adiicit ex Timocrate, Epicurum plurima contra Nausiphanem scripsisse,ac
αλλοι ταλλοὶ τίν virum habuit illa, si quualius , quam ore pio laboriose parturiret , iactationem sophissicam , Ut pleraque alia mancipia. Rursus
ipsummet Epicurum in Epistolis de Nausiphane
dicere ; ηγαγον sinterpunctio cnim videtur hasce voces praecedere debere, non dirimere ) ω ον,ν. Haec in eam mentis exturbationem ipsium deduxerunt, ut, ne probus impeteretum, magistrum etiam se meum fui se obtenderet. Sequitur, quod cumdem vocarit α; αμ- ιν, ἀπάυῶνα, ο Πένον, Fulmonem , indoctum , se imponorem , in cinaedum. Haec dubio procul Cicero innuit, cum Epicurum notat, quod Nausiphanem magistrum tam male acceperit, & rursus, quod istum exsit omnibus contumeliis. Praetereo, quod ex aliis Magistris P
philum Platonicum mirifice contempserit , quod negauerit se quidpiam didicisse a Xenocrate, quod Lysiphanis, & Prax hanis institutionem dissimul rit,atque id genus caeter quae sunt iam ante insinuata. Addo solum quod Cicero de Democrito obiiciti Epicurum
140쪽
Epicurum nempe in ipsum qu m sequutus est, fuisse inerarum. Confirmari vero pote st, quoniam, ut ille idem refert, Democriti sonidbus Hortulos suos irrigavit Orcurus, & Metrodorus apud Plutarchum professiis est, nisi praetuisset temocritus, Epicurum nunquam Dille ad sapientiam peruenturum. Quo spectat illud , quod suprainnuimus,Epicurum se longo tempore Demo inteum fuisse professum , honorasseque Democritum , quia rectam notitiam primus attigisset. Itemque, quὀd EplaurumVitruvius appellat siccet rem, D. vero Augustinus haeredem Democriti. Et cum haec tamen ita se habeant, Democritum cauillatus est, 'δροον appellando, quas gramiu laborasset, hoc
est,in cognitione rerum naturalium caecutiisset,ut est apud Laertium. Cicero vero in Tusculanis aperte docet Democritum ab Epicuro insimulatum , &alibi: mutat in hea corrumpit s quae sequitur, tota sunt Ῥemocrithotomi,inane, 'c. Concludit, Θωocritum laudatum a caetem,ab hoc,qui eum unum seqitutius, nolgem mituperatum. Huc referri potest, quod tam Epicurus, quam Hermachus negarunt Leucippum
Philosophnin quempiam exstitisse; cum Apollodorus tamen Epicureus, & alij Democriti magistrum fiteantur , ut est apud Laertium. Quasi nimirum Epicurus profiteri noluerit debere se quidpiam aut Democrito, aut illi, qui Democrito principia illa ostendisse quae ipse sim aliis est.