장음표시 사용
151쪽
habuit, vides quam leuis culpa haec sit. Profecto satius longe videtur Praeceptores habere nullos, quam sortiri minime bonos. Siquidem potest natura sese
excitare 1, potest lux illa ingenita veritatem pervestigare ; at praua quadam institutione praeoccupatus animus, mirum, nisi se obstinatum a suersus veritatem gerat. Ex quo ille merito iure mercedem duplam ab iis postebat, qui ab aliis iam instituti suis.
sent , alteram,ut dedoceret aliena, alteram ut doceret
sua. Ac non possim quidem satis Stoicos mirari, qui Epicurum hebetem,ignarumque appellitantes, aegrutulerint quod magistros noluerit ullos agnoscere Arguere potius debuerant, quod ad Magistros non accedens, hebes remansisset, ac rudis. Verum quia Vrgetur praesertim ipsa , quaesierim solum an non plurimi e n αταίοι celebrentur; Pherecydes Suidae, Heraclitus eidem, ac Laertio, & plerique alij Quid-nligiltu Epicurus ex hoc numero esse potuitr. aut quid inuideant, si tim/υ est, si e qui nouit cuncta rasagissDo. ut Hesiodus habet apud Aristotelem 3 Sectae cuiusdam princeps fuit; nisi igitur omnia, aliqua tamen habere sua debuit.Si damnatur, quod supra maiores innovare quidpiam ausus sit ; damnentur Zeno,
Aristoteles , & quotquot unquam fuere celebres Sectarum, partiumque autores. Caetera quod attine cum quae ratio alios docuit,eadem docere ipsum
potuerit, quid est, quod si quidpiam inuentum, dissumque bene ab aliis sit, idem potuisse inueniri, ac
152쪽
dici ab eo pernegetur 3 Quam multa sunt ab ipso
primum,ut videtur,inuenta,&diista,quae usurpata ab aliis sint, de cuius tamen usurpationis conqueri ille non debueritZSenecam audi:Fotest feri vime interroges,quare ab spicuro tam multa bene dicta reseramio squam nomorum. Qid est tamen quare tu i Ias Epicuri oces putei esse,non publicas uam-multa Poetae dicunt,
quae a Fbd pta aut Hauunt, aut dicenda, dcc. Atque id quid in maxime attingo propter ipsum Democritum, qui tametsi facem Uicuro praetulerit, eius tamen dux, non dominus fuit. Potuit Epicurus in eadem multa similia incidere: potuit impersecta ab ipso relicta illustriora facere,potuit in multis contradicere , ut Anaxagorae etiam contradixit, etsi illum suspiceretn) potuit multa noua ex se inuenire. Hoc satis esse Democrito debuit, si, propter accepta ab ipso, Epicurus illi honorem habuerit. Porro id ita contigisse Leonteus Epicureus apud Plutarchum testatus est. Idem conuincit quod ex Metrodoro in obiectione est allatum:arguit nimirum gratam fuisse in Epicuri contubernio Democriticommemoratio nem. Vt agnoscas vero illam apud posteros propagatam , ecce Lucretius, tametu illius opiniones impugnaturus , propter Viri tamen reuerentiam non
semel ita praefatus est, V emocriti quod sancta viri sententia ponit. Quin-ctiam ex loco , quo obiicitur Leucipeum ab Epicuro non agnitum Pnilosothum, posset sertassis
solum deduci Epicurum adeo sublime sensisse de
153쪽
Democrito, ut non pullat Magistrum ullum , ac he Leucippum quidem fuisse,a quo suas illas opiniones ipse adeo solers ac industrius Democritus accepisset. ὀd Epicurus usurparit, ac pro suis iactauerit Ab quos seu Democriti, seu etiam Aristippi libros, inter illa est, quae Laertius inficiatur. Insciandum est pari modo quod assertur de Canone ex Nausiphane descripto. Profectὁ in tanta & rerum, & verborum copia, ut ille tot volumina propriis repleret sententiis, facile sibi nemo persuadeat, illum sibi aliorum libros, atque labores usurpasse; ac praesertim perspectam habens eorum temporum claritatem, quibus, vigente Philosophia, claris limorum Philosopliorum clarissima opera erant; adeo ut quis, nisi prorsus hebes,non potuerit praesumere, fore ut illud omneis lateret,quod esset vulgatissimum.
De comitiis in Philoseph fisii.
ADdo,quod spectat ad caeteros: Cum videam in
simili caussa dici ab aliquibus, licere nonnunquam infamare vitam auctorum, quod ea ratione
possint facilius dogmata ipsorum improbanda dissuaderi;longe me abesse, ut velim quidpiam tale vel asserere, vel in Epicuro probare. Videtur mihi hoc ipso fieri magna eritati iniuria, si quis illam stabiliri non posse existimet, nisi ad calumnias, & maledicta
154쪽
confugiatur. Heinc si Epicurus conuitia obiecta in maximos viros forte sparserit, non excusarim sane illum, quantumvis egisse id potuerit, ut Sectatores longius a dogmatibus peruersis arceret. Pythagoras quidem, & Plato, &caeteri omnes fuere homines, ac proinde non modo multa, eaque grauia potuerunt peccare, verum etiam forte peccarunt: Quid hoc tamen ad veritatem,quae per seipsam satis clarescens, Mon eget,ut illustris fiat denigratione,seu falsa crimi- natione illorum,qui ipsam prosequuti sunt,etsi forte non assequuti Z Alia est recinguendi, & repugnandi ratio. Et dissentientium quidem, inquit Cicero, inter se
melia, contentiones, concertatione que Thilosophis india gnae evidentur. Ex quo fit, ut centies damnare Epic rum maluerim, quam patrocinium quaerere, si, quae sunt obiecta, exstiterint vera. Enimverὁ, aut longe talor, aut longe alia ipsi fuit mens: Nimirum satis nouerat, quantum esset condonandum humanae imbecillitati. Vidimus iam ut pepercerit Zenoni omnium insessissimo,ut honoratit Democritum, ut de Pyrrhone audierit, ut Anaxagoram fuerit & AG chelaum amplexatus;quid coniectandum de caeteris, ad quos tam ardenter valere iubens Grammaticosin veritatis ergo confugit
155쪽
CAPUT VIII. De obiecta Sectat m dica te.
OVod attinet ad sectatores,minime negandum imprimis, quin potuerint quidam inter illos
esse male morati, ac maledici. Nunquam hactenus tam bene est actum cum rebus humanis, ut quod iam inculcauimus in societates initae sint, in quibus naeui nulli essent. Non ea videtur ex ullo viro,tametsi probatissimo,exigenda constantia,ut non aliquando peccet, secumque ipse dissentiat. Quanto minus id requirendum ex ea multitudine , quae non potest
non constare mira varietate ingeniorum, ut nemo a recto tramite deerret.Deinde dico,ut Epiculo mullia
falso adscripta sunt ; sic adscribi etiam potuisse Epicureisini professoribus , ut qui eandem caussam tuerentur. Ac satendum quidem est libros ab ipsis fuisse conscriptos aduersus alios Philosophos ; venim neque fieri id coeptum ab ipsis, neque in ipsis desit. Ea semper fuit, ac etiam num est opinionum diuersitas, ut nullus unquam dicat pro uno, quin simul dicat aduersus decem. Hoc est, quod arguit veritatem in obscuro positam esse, dum ungulis diuersa sequutis, sic quisque ipsam ab aliis praetermissam existimat, ut vero sat simile abs nemine arreptam fuisse. Damnandum heic proinde est , si quis ita suae confidat solertiae, ut non modo verum se adinvenisse glorie-
156쪽
IUtur sed etiam eos, qui secus sentiant, dicheriis ausit impetere. Magna haec est infirmitas mentis, ac species quaedam malitiae. Quamobrem abfuisse ab ea videntur Epicuri Sectatores, cum vel ipsemet Cicerone teste, nullam fuerit gentu hominum minas malitio-sem Destuat nobis libri ipsorum,ex quibus rei veritatem liceat plenius olfacere cum unus supersit Lucretius , coniicere ex ipso licet, ut in antiquos Philo phos caeteri fuerint animati. Is igitur refutaturus opianionem Empedoclis , inter caetera sic praefatur, loquens de Sicilia, ex qua ille erat oriundus: opima bonu multa munita rum illumen hoc tabuisse et ira praeclaritu insi, csanctum magu,in mirum, carumque rvidetur. Carmina quin etiam diuini pectoru eius
vociferantur, exponunt praeclara repertae tax humana videatur stirpe creatu
Et vide ut lenire pergat, quae siue in ipsum, siue in alios dicturus est: Hic tamen, lysupra quos diximus, inferiores
Partibus egregie multis, multoque misores, anquam multa benὸ, ac diuininis inuenientes Ex ahto tanquam cordis responsa dedere Sanctius, ces multo certa ratione magu,qxam Pythia, quae Tripode ex Thoebi, laurἰque profatur. Principiis tamen in rerum secree ruina dici
157쪽
CAPUT PRIMUM. Exprobratur Epicuro Gula immodica.GGREDIMvR hoc, &sequente libro accusationes retexere, quae sunt maxime populares. Siquidem nemo non nouit Epicurum, dum humanius audit, repellari delicatum, mollem, . enervem, lasciuum, effoeminatum ; dum vero asperius,heluonem,lurconem, neonem, temulentum, perditum, nequam, efferatum ; & id genus caetera,
quae Tlleologi, Philosophi, Oratores, & omnes fere cuiuscumque conditionis homines in ipsim essutiunt , perinde ac si traduxerit foedissimam, necti dissimam, luxu solutissimam vitam, ac Bacchanalia, Saturnalia, Lupercalia introduxerit, & Philoxeno, Aristoxeno, Micio,Heliosabalo, Sardanapalo, similibusque intemperantior fuerit. Vt pauca porro selia gamus, quae apud minores celebrata sunt, Mitto, quod supra iam visum est, Epicurum a Chrysippo induci illius Archestrati discipulum, qui fuit author Gastrologiae. Hoc adnoto potius inter Comicos, qui Epicurum circa Gulae voluptates prosciderunt, in morari
158쪽
morari Damoxenum, apud quem Coquus in Syn- trophis bi totam artem suam versibus sane plurimis ab Athenaeo recitatis peritissime exposuit, prasitus ιι s.
se tribus prope annis Epicuri discipulum fuisse quo
loco inter caetera non est oblitus Canonem, seu Epicuri Dialecticam, ut rem coquo pernecessariam,& quouis pretio comparandam in hisce carminibus concludit: Epicurus ipse se moluptatem auerit, Aanditque studiose s in quid bonum siet, e nouit unus. Mi qui in ipsa Forticu, Semper requirunt,nesciuntque qualescariare nec is quod bonum orant, habent, e dare aliis valent. Mitto etiam quod obseruatum a Timone obiici, debitas Diis victimas apud Epicurum vorari; illudque subnecto, quod idem apud Athenaeum, dum in lib. . libro tertio Sillorum de Epicuro loquitur, ait: Ddulget aluo, qua protervius nihil. Mitto demum quod sequitur, Epicurum Idomeneo,ac Metrodoro adulatum fuisse, ut gulam expleret , aliisque corporis voluptatibus inseruiret; itemque , quod Laertius habet sitisse turpiter assentatum Mythri Lysimachi administratori , cum illum in Epistolis Apollinem, Ruemdliceret nempe ut ille,unde gulae consuleretur,suppeditaret. Illud attexo, quod Plutarchus resere Metrodorum scripsisse adfiatrem suum Timocratem sem, inquit, Duabo persu , quanta audacia animalus,
159쪽
quod mentiri rite gratificari ab spicuro didici nempe illius contubernalis,) & nihil, ό Timocrates, iuuat Graecorum Seruatorem fieri, nihil item coronas ab iis propter sapientiam obtinere. Iuuat mandere , ac potare vinum, quantum quidem mentri non noceat, in illi tamen gratumst. Et rursus: . ine,o naturae perscrutator Timocrates , circa Nentrem est summum bonum. Quae quidem etiam de Metrodoro resero , ut intelligam, quorsum sancti Patres, ut Olympiodorus, afferant vitam Epicuri , sociorumque eius apud Salomonem descrini, cum dixisse refert intra se cogitantes non rei te: euum, escum taedio est tempus et itae norarae, non
es rosisterium in sine bominis, non est, qui agniti sit reuersus ab inferis. . ia ex nihilo nati sumus,'post hoc
erimuJ,tanquam non fuerimus, quoniam fimus Ulaius est in naribus nostris, Usermo sintilia ad commouendum cornotum, &c. Ac stiatim: Venite ergo, Ustuamur bonis, qμα mi, Utamur creatura, tanquam in iuuentute celeriter. Vino pretioso, Cinguentis nos impleamus, o non praetereat nos si temporis. coronemuu nos rosii, antequam marce stant: nultam pratum sit, quod non pe transeat luxuria nota. smo noHrum exseri sit luxuriae
mmmmbique relinquamus signa laetitiasquoniam haec est pars nostra ,-baec est sors. Plura sancti Patres obiiciunt, ac nominatim B. Ambrosius, dum Epicurum appellat ebrium,& voluptatis patronum, irriderique dicit ab iis,qui sobrij putantur Philosophi, occiItemque D. Augustinus, ac illum sequutus Isidorus, dum commemorant Epicurum a Philosophis nominatum
160쪽
. natum Torcum. Fortassis etiam re exerunt ad illud Horatij in ore omnium frequentissimum: . Ue pinguem, es nitidum, bene curat s cute mises, L am ri ere moles , Epicuri de grege Torcum. Heinc Epicurus a plerisque compalatur cum Prodigo, cuius in Evangelio est mentio. En ut parabolam attingens loquatur B. Chrysologus: Cum nil diuinum,nil salutare,nil profuturum, nil gentilis inue ' viret in talibus desperans, de Deo, de Prouidentia, de Iudicio,de futuris, ab schola ad ventris se deponebat ingluuiem, cupiens saturari de siliquis, quas Porci manducabant. Hoc norunt Epicurei, qui cum Platonicas dc Aristotelicas percurrerent scholas, nullamque illic aut diuinitatis, aut scientiae inuenirent disciplinam, Epicuro se tradunt ultimo desper tionis,& voluptatis aut tori, & manducant siliquas, hoc est, voluptatibus corporis male dulcibus inhiant, &pascunt Daemones, qui semper corporum vitiis saginantur, & sordibus.
CAPUT II. Exprobratur praesertim gula foeda, noxia.
SEd leuius sertasse ista obiiciuntur, nis proferamus Timocratem , illum scilicet Metrodori fi trem,qui postquam deseruit Epicuri scholam, se ea, quae in ipsa vidisset, declarare prpsessus est. Is ergo in libris bilaribm inscriptis, reseri, ut est apud