장음표시 사용
161쪽
im Theol. Instit. Lib VIII. Pars III cap. IV.
firmationis sermam et verba aulem illa : Signo te ete. esse ceremoniam ab Ecclesia institutam ; alii e. contrario docent, tum Orationem, quae manus impositiouem comitatur, tum . verba. quae in unctione proseruntur , esse integram Sacramenti sormam, quae sententia verisimilior videtur , et certe tutior est.
oratio , , quae ab Episcopo funditur dum neopistomanus imponit, est essentialis forma Confirmation s. Prob. Illa est essentialis serma Confirmationis, quae semper, et tibique in Ecclesia adhibita est, quae ex inprimit Confirmation essectum cui Patres attribuunt eorum essectuum operandorum virtutem. Atqui talis est oratio, de qua agimus. Nam primo eam habent vetustissimi Rituales libri Latinorum, et Euchologia Graecorum, nec quando adhiberi coeperit potest cognosci: 2.9 Per eam septiformis gratia Spiritus Sancti invocatur, ac proinde exprimitur Confirmationis effectus. 3. Ei Patres adscribunt essectus illius operandi virtutem.
Cyprianus enim Epist. LAA III. Quod nunc quoque ,
inquit , astud n0s geritur, ut qui in Ecclesia Baptizantur, Praepositis Ecclesiae os rantur, et per nostram
orationem, et manus imPositionem Spiritum S. consequantur , et Signaculo Dominico consummentur. Vide
Hieronymi , Augustini , Ambrosii , aliorumque loca
apud Itieninum in Commentario Historico. Scriptura etiam hunc orationi essectum Sacramenti videtur ad scri here Act. IV III. S. Oraperiant pro iρsis , ut acciperent Spiritum Sanc una: fratro imponebant manum stiper illos, et accistiebant Spiritum Sanctum. Ergo. O*ic. Eugenius IV. in Decreto docet, formam hujus Sacramenti esse verba illa: Signo te et c. Ergo. Neg. cons. Eugenio euila propositum suit Armenos edocere Ecclesiae Latinae ritus. Ideo autem Dorime miti it orationis, quae cum impositione manus ab Episcopo sunditur, quia haec jam apud illos in usu erat, sed commemorat tantum Verba illa' signo te etc. quae ad hil hantur in Ecclesia Latina, non vero ab Armenis.
162쪽
Verisimile est, etiam Oerba illa quae unctionem Comio tantur : Signo te signo crucis etc. oel his similians Graecis adhibitα- signaculum doni Spiritus Sanctε, Pertinere ad essentiam formae Confirmationis. Prob. I. ' Ecclesia universa sum Graeca , tum Latina ab antiquissimis temporibus ea verbn in Confirmatione adhibuit , ut patet ex Coticilio Constantinopolitano I. et omnibus Graecorum Etichologiis quoad Ec- .clesiam. Graecam ; quoad Latinam vero ex Ordine Romano sacculi VIII. et omnibus Latinis Rittialibus , quae quidem hanc formulam describunt, nota
ut recens instilulam , sed ut a majoribus acceptam. Haec autem omnium Ecclesiarum antiquissimo cotisonsio ostendit, formulam ab Apostolica institutione , ex traditione descendere , juxta regulam Augustini
Eventus Ir expresse docet, hanc esse formam sacramenti Confirmationis : Forma autem est . inquit , signo te signo Crucis, et confirmo te chrismate salie tis in nomine Patris etc. 3. 9 Eandem tradit formam S. Thomas cum omnibus Scholasticis , - quorum consensio in rebus Theologicis non exigui est momenti , cum praesertim ipse S. Thomas , et S. Bonnoentra
Doctores Ecclesiae sint , intcr reliquos vero Theologi doctis lini numerentur Estius , fellamnivus , Ratalis Alexa 'der , Droti ven , aliique. 4 V Verba ista clarc ex primunt Confirmationis essecvini, robur nempe Spiritus,
et signacialiam dominaciam, quo ne Ophyli ConSummantiar. 5. V Forma dehet comitari materiam. Cum ergo Unctio sit pars materiae hujus sacramenti etiam sorma debent esse verba , quae unctioni adjunguntur. Ergo verisimile est etc.
163쪽
ico Theolog. Instit. Lib. VIII. Para III. cap. IV.
Soloantur objectiones. Oh c. I. cum Genin. Verba ista : Signo te et c. nonsuerutit in usu prioribus Ecclesiae saeculis ; nam Gregoritis M. qui labente VI. saeculo floruit , in Sacramentario . licet alios ritus Confirmationis descri tibi, horum iamen verborum noti sacit merationem; ait enim: ' Pontifex, tincto pollice in chrismate , facit crucem in fronte unius , similiter Per omnes singillatim : Quisus eoepletis , jussi incipiunt Laetaniavi elo. Bl. Aeg. ant. Constat enim I .' Verba illa: signacia Ium doni Spiritus Sancti, quae ab Ecclesia Graeca adhibentur, et responderit istis. signo te etc. tuniam habere dritiquitatem , ut non irmnerito ab Apostolica traditione repetantur quod miramur non advertisse Iuen in uni. ΡΟ- tuerunt ergo etiam in Ecclesia Latina usurpari ista: signo te et c. licet de iis sileant scripta veterum Latinorum,npud quos sapientissima vigebat disciplina , ut sermulae sacramentorum non Scripto , sed verbo traderetitur. Unde Innocentius I. Epist. ad Decentium Eu- bim. postquam frontis unctionem dixit a solis Episcopis faciendam , subjungit : Verba pero dicere non POs-Fiam , ne magis prodere Midear , quam ad consultationem respondere. Ex quibus est perspicuum, suisse tuno quaedam perba unctioni frontis adjuncta, quae uno centius 2.9 Si demus, hanc arcani disciplinam vel tempore Gregorii M. non adhu et observatam, vel non fuisse Decessario adhibendam in Sacramentario hoc est in Rituali libro , qui non vulgi manibus terebatur , sed tantum ad ministrorum institutionem servabatur in Ecclesiae scriniis, cum praesertim Gregorius alios Sacramentorum ritus aperte ibi describat, putandum est, Vel ea verba suisse praetermissa quia omnibus notissima , vel alia ex causa nobis ignota. Videmus enim, Amalaritim saeculo IX. quo certe haec verba in Confirmatione adhibebantur , ut patet ex ordine Romano saeculi VIII. deshrihentem rilvis , et verba Confirmatio-Nis , ea tamen, de quibus agimus, praeterire; ait enim: Oratione exρleta, facit crucem cum Pollice Chrismate in
singulorum frontibus ita dicendo : in nomine Patris, ed
164쪽
De Sacramentis. I6v etsi, et Spirἰtus Sancti, laudatque ordInem Roma
num , in quo certe habentur illa verba : signo te etc. 3 In ipso Gregotii Sacramentario habemus : intef- rogantibas Disconis nomina singuIorum , Pomtifex , lineto pollice in chrismate , facit crucem in fronte unius, similiter et per Omnes singillatim. Ad quid autem haec nominis interrogatio , nisi ut proferretur in unctione neophyti dicendo : Gannes ex. gr. signo te signo crucis
Quaerunt Scholastici, utrum singula haec verba signo te signo crucis , etc. Sint ad formae substantiam necessaria , an Vero aliqua Sinc Periculo possint omit-li. Estius haec tantum putat ad substantiam pertinerer eonfirmo te ', alii alia adjungunt. Nos ista libenter Praetermittimus, cum omnia Verba religiose prosere da sint.
Si haec Arma: signo te etc. in Confirmatione suerit Praetermissa ; non solum gravis peccati reus censendus erit Episcopus, verum etiam, ipso latente Genino , totus Sacramenti ritus sub conditionθ essct iterandus. Sed de materia Confirmationis, et forma diis imus satis, nunc uti proposuimus , de ministro dicendum est. -
165쪽
issa Theotor. nstit. Lib. Vm. pars III. cap. RC A P. V.
De Ministro Confirmationis. Ado. I. Quaeremus hic a.' Quis sit Cons ali
Nis minisκex ordinarius , h. e. qui ex sui ordinis potestate illam administret. m. Utrum praeter ministrum ordinarium possint alii ad eum administrandam extraordinem delegari. II. yriadenses , mesesistae , et Hussitae non mianus Episcopos, quam Presbyteros Confirmationis ministros ordinarios esse , docuerunt. Lullierant autem, et Calvinistae , sicut omnes Confirmationis ritus irrident , ita in catholicos debacchantur , eo quod ejus ministrandae potestatem solis Episcopis reservarint. II l. At Catholici etsi omnes doceant, ordinarium hujus Saeramenti ministrum esse Episcopum , dissentiunt tamen inter se de ministro extraordinario. Estius, Samsopitis, aloque opinontur, nullum esse POMe Confirmationis extraordinarium ministrum. E contrario post S. Thomam , et Eugeoitim IV. communis Theologorum sententia ess , simpIices Presb eros possc extraordinem ad eam ministrandam delegari. Sed iterum inter eos quaeritur , a quonam delegari possint ' Donnulli enim volunt, id a solo Summo Pontifice seri Possa , alii otiam a singulis Miscopis in sua dioecesi.
Dogma Mei est, ordinarios Confrmationis ministros esse solos Discopos .
Prob. I. ex Scriptura; soli enim Apostoli Act. GIL 15. er XIX. 6. manus imponebant iis , qui ab aliis haptigati erant. Prob. II. ex Patribus , qui constanter id munus so- Iis asserunt Episcopis. Sic I Concilium Eliberitanum can. XXXVIII. statuit, tit si quis in necessitatis ussa , absento Episcopo , fuerit baptizatus, si super-νixerit, ad Episcopum eum perducat Diaconus ut per
166쪽
De sacramentis. 1 63 manus impositionem persci possit. ad Cyprianus G. LXXIII. ait , baptizatos Praepositis Ecclesiae offeris
ri , ut per noStram orationem , et manus imPositio- Spiritum S. consequa ratur. 4. 8 Chrysostomis Homit. XVIIL in Caρ. 8. Act. Αρost. ait,de manuum impositione: erat donum duodecim tantum Apostolorum . . . Hoc erat in Astostolis singulare , unde PraeciρMOs , et mm alios Midemus hoc facere. Idem docent Augustinus , Hiero mus, alii. Ergo. Prob. III. Quoties in Ecclesia simplices Presbyteri ausi sunt jure veluti ordinario Confirmationem dare, damnati sunt. Ita I.ς Inuocentius I. in Ερist. ad De centium coercet Eugubianos Presbyteros : De consignandis , inquit , infantibus , manifestum est non ab aliis , quam ab Discopis feri licere. 2. Q Gregorius M. Lib. III. Epist. 9. Presbyteros Colaritanos redarguens , inquit et Presbyteri baptizatos infantes signare in fronte sacro chrismate non Praesumant. 3. P Coniscit. Hispalense II. anno DCXIX. Moerint, inquit, Presbteri, nec licere eis . . . Per manus tmyositionem ydelibus baptitatis . . . Paracletum Sρiritum tradere. Merito ergo Tridentinum definit Ses. VLI. can. 3. Si quis dixerit sanctae Confrmationis ordinarium ministrum non esse solum Di scopum , anathema sit.
OHic. I. celeberrimum Hieronymi locum Epist. o I. al. 89. ad Eoagrium: Quid facit, excepta Ordinatione . Episcoρus , quod Presbter non faciat rEt alibi Dialogo coni. Lucifer. latetur quidem, solos Episcopos per manus impositionem dare Spiritum S. sed subjungit : hoc factitatum ad homorem potius
sacerdotii, quam ad legis nectessitatem. Unde sic arguunt : Hieronymus parem esse docet Episcopis , et Presbyteris potestatem consirmandi. Ergo eis. Neg. ant. Ad I m. testimonium ex Epist. ad Eo grium respondeo, scopum Hieronymi eum esse, ut deprimat Diaconorum audaciam , qui se pares Pres texis faciebant. ac proinde totus est in extollenda Presbyterorum dignitate, parum sollicitus de iis omnibus
167쪽
cnumeraudis. iiii luibus Presbyteri Episcopis insori res sunt , unde ait : quid facit, eaecepta ortinatione, Episcostus, quod Pres ter non faciat , hoc est , eX-ccpla ordinatione , pauca sunt, quae facit Episcopus, ct Presbytor non faciat ; nam in Dial. coni. Lucifer. Praeter ordinationem , excipit etiam Confirmationem rquod si hoc loco quaeris , quare in Ecclesia haρtizatias nisi Aer mantis Episcopi , non acciyiat Spiritum Sanctuin etc. Praeterea cum ipsam confirmationem possit etiam Presbyter ex delegatione ministrare extra ordinem, potuit absola te dicere Hieron)mus, Praeter solam ordinationem , posse Presbyterum sacere Omnia , quae facit Episcopus , sicut etiam dicitur in ordinatione Diaconorum : Diaconum oportet miniatrare
ad allare , ba 'fietare. praedicare ; licet duo haec
Postrema munia nonnisi extra ordinem obire possit.
Ad 2.m resρ. eum csse scopum Hieronymi s licet aliquanto durius locutus sit ) ad honorem scilicet Sacerdotii Christum dedisse Episcopis confirmandi potestatem, quam etiam Presbyteris dare poterat; ait enim ibi : Disce hanc obsurpationem ex ea auctoritate descendere , quod Post ascensum Domini Sρiritus S. ad Ostolos descendit ; hoc est ex auctoritate divina. Objie. II. Concilium Barcinonense ΙΙ. can. 2. Prae cipit , ut cum chrisma Pres teris dioece sanis datur
pro Neo 'istis confrmandis , nihil pro liquoris pretio accipiatur. Ergo Presbyteri dioeces ani tunc confirmandi jus habebant. Respondet I ' Lucas Holstentus in opusculo De confirmatione , quod editum cst Parisiis cum operibus posthurnis Ioannis Morini, ex hoc, et similibus canonibus
itisci ri tantum, Presbyteros edilra ordinem confirmasse ex delegatione Episcoporum , vel ipsorum Canonum. 2. V Neg. Cons. Dabatur enim Presbyteris dioecesa Dis chrisma , Don ut ipsi ne ophytos confirmarent, Sed ut Episcopus dioecesini visitans ad confirmandos ne Ο-phytos non opus haberet secum circumserrc chrismn,
sed illud apud Presbyteros invenireticonstat enim ex Isidoro Hispalensi, qni tempore Concit. Barcinonensis floruit , solos.Episcopos Confirmationem neophytis eo empore ministrasse , ait enim Lib: II. de inse. Eo-
168쪽
De Sacramentis. I 65cles. cast. 26. Post Ba 'tismum per Eρiscoyos datur Spiritias S. cum manus impositione : hoc enim in Actibus Ayostolorum fecisse meminimus Apostolos. Obio. ΙΙΙ. Concit. Ilispalense II. cast. P. si C Iu O tPresbyteros: Quaedam nοMellis, et Ecclesiasticis regulis sibi 'rohibita nocerint Presbteri,sicut Presbyterorum, et Diaconorum consecratio ψ nec liceye eis Per manusim ositionem Paracletiam Diritum dare. Ergo quo hPresbyteri non confirmetit , ex lege est Ecclesiasticu.
V. Neg. cons. Nopellas enim , et ecclesiasticas rex 4-Ias non opponit Concilium iuri divino , sed Legi Mosaicae , ut Patet ex contextu ; ait enim, sicut in lege veteri quaedam solis reser Uata erant furiarnis sacerdotibus , quae inserioribui ministris erant interdicta , sic mu ova multa solis Episcopis reservantur , quae Presbyteri= permissa non sunt i idque ulterius confirmatur cΕ eo , quod Concilium inter ea , quae presbyteri ex mo- vellis regulis sacere non possunt , enumerat etiam coninsecrationem Sacerdotum , et Diaconorum , quae singdubio ad solos Episcopos pertinet jure divino.
Simplices Pres teri possunt esse extraordinarii Conismationis ministri. Prob. I. Gregorius M. cum prothibuisset, Calaritanos
Presbyteros confirmationem dare, tamen audiens, Presbyteros illos valde eam ob causam fuisse contristatos, Lib. III. Din. a G. ipsis concessit, ut hoc SacrameH-lum ministrarent : Perpenit, inquit, ad nos, quosdam scandaligatos fuisse, quod Presbteros chrismate ungere in fronte eos , qui baρtizati sunt, prohibuimtas. Et nos
quidem secundum usum peterenιEcclesiae uostraefecimus.
Sed si omnino hac de re aliqui con ris antur ; ubi sei- κορi desunt, ut Presbyteri etiam in frontibus haselizatos chrismate tangere debeant, concedimus. Unde Eugenius IV. in Decreto ait: Legitur tamen aliquando, Persedis Mostolicae disyensationem, ex rationabili, et urgente admoduri causa, simρlicem sacerdotem chrismate
me Discostum eonfecto, hoc ministrasse Confirmati
169쪽
166 Thoo. Instit. Lib. VIII. Pars III. CV. V.
nis Sacramentum. Ipse vero Eugenius , et ante eum
Ioannes XXII. Nicolaus IV. Urbanus Q idem indulserunt Franciscanis missionariis per Septemtrionem et Oricntem , quae privilegia Leo x confirmavit, ut testatur L dineus in Annalibus Fratrum Minorum, et post alios Pallavicinus Lib. IX. Hist. Cone. Idem
etiam concessisse Iesu itis Gregorium XIII. auctor est Basilius Poncius. Hos omnes incredibile est , e,sementitos , incredibilius vero , tot Ss. Pontifices ius divinum infregisse. Ergo etC. Prob. II. Ecclesia Graeca a mille amplius annis per Presbyteros cora firmat , scientibus , nec relucta utibus Summis Pontificibus . nec tamen quisquam Graecus a Graecis Ρresbyteris rite confirmatus , in Ecclesia Latiis Na iterum confirmatus est. Imo Ecclesia Latina litem non intendit Graecis etiam catholicis ob hujusmodi consuetudinem, cumque in Concilio Florentino haec quaestio inter alias mola esset, Episcopus Mitylenensis omnia canonice , et legitIme soloit. Hanc autem consuetudinem tu Ecclesia Graeca iuvaluisse post lempora Chrγ-sostomi ut patet ex ejus loco supra Prορ. I. laudato), sed ante schisma Photii, ex eo patet, quod cum Legati Nicolai I. iterum confirmassent Bulgaros a Presbyteris Photianis confirmatos , acriter ea de re Photius Conquestus est in Eρistola Encyclica ad omnes orientis Patriarchas , quasi de re nova , et adhuc inaudita. Tandem Concit. Tridentinum declarans , Episcopum esse ordinaritim Confirmationis ministrum, satis ostendit , esse alium ministrum hujus sacramenti extraordinarium , imo adposite verbis illis ordinarium ministrum usum est, ut communem sententiam Theolo ingorum non desiniret quidem , sed satis aperte apPro
Baret , ut testatur Palla vicinus loc. cit. ). Sol ntur contraria argumenta.
Obie. I. Summi Pontifices consuetudinem Graecorum consirmandi per Presbyteros improbarunt. Nam x. 'Legati Nicolai I. ut paulo ante diximus, horum Confirmarunt Bulgaros a Ρresbyteris Photianis confirmatos. I. Innocen ius III. in Cast. Quanto. De Consuecti-
170쪽
De Sacrameracis. 36T . e damnat simplices Sacerdotes Constantinopoli confirmantes. 3. 0 In centius IV. interrogatus de pvaxi
Graecorum, qui in inspla Cypri a Presbyteris Graecis Confirmati era ut , sic respondet in Epistola ad Eei- scopum Tusculatium , S. Sedis Le3atum in insuia Cy-Pri: Soli Episcoρi sonsignent chrismale informibus hayttaals s ', quia hujus unctio non debet, nisi per Episcopos exhiberi Constitutione Sub catholicae anno
3554. ). 4. ' Clemens VIII. Instructione de Ritibus
Graecorum n.' IO. mandat, tit Episcopi Latini infantes baptizatos α Presisteris Graecis, et de fa ncto chrismate in fronte consignatos , confrment. Idem statuit Benedictus XIV. Constitutione. Etsi Pastoralisan. II 42. confirmans Clementis VIII. instructionem. Ergo corruit potissimum argumentum pro extraordiDb-xia confirmandi iacultate Presbyteris adserta. Dist. αnt. Reprobarunt Coi suetudinem confirmandi per Presbyteros legitima tacultate destitutos, conc. Secus , ueg. Nam Legati Nicolai I. ideo confirmatos a Dresbyteris Photianis iterum confirmarunt, quia missi
a Photio pseudopatriarcha, omni prorsus auotoritate --Cuo , non Poterant habere legitimam confirmandi facultatem , cum praesertim Bulgariam non esse proviricium: subjectam Constantinopolitano Patriarchalui, sed Romano , Summi Pontilices merito contcnderent. Vide
Epistolam Nicolai I. ad Hincmarum ; ct ejusdem Re scripta ad mlgaros, quae extant Tova. VIII. Concil. Christianum Lupum Tona. II. 'ag. 14o5. et Epistolaum, Hadriani II. ad lanatiunt , quae ex tat in Actis Coueilii VIII. OEcumenici. 2.9 Innocentius III. loquitur de presbyteris Lati- Dis Constantinopoli commorantibus , quibus utique Romani Pontifices uullam hujusmodi delegationem dederant. Vide Gongaleg in Commentario in cit. Cap. Quanto , qui in Epistolis Innocentii , unde sumtun est illud caput , ita legi observavit. 3S Innocentii IV. responsum ad solos Cypri Pre-
byteros pertinebat. , cum enim inter Latinos , et Graecos quaedam. in insala dissensiones ortae essent, satius Crat, ni servarentur mores Ecclesiae Latinae , cuni eo