장음표시 사용
291쪽
audis, gratiarum antionis, orationis; imo Deus in Scripturis haeo sacrificia se postulare dicit: Psal. XLIX. mola Deo sacriscium laudis. Et Psal. L. Si oolui
ses sacri tum, dedissem utique, holocaustis non dele elaberis: Sacrisicium Deo spiritus contribulatus. Adde eleemosynas, et persecta erit religio , Iacobus ApostoIus nos docet Iac. L 27. Religio munda, et immaculata aρMd Deum, et patrem haec est ἰ. Misitare ρ-yillos , et Miduas in tribulatione eorum , et immacussa- cum se custodire ab hoc saeculo. Vrgo ex eo, quod religio Christiana vera est , perperam lusertur . Eu Charistiam verum . et proprium debere esse sacrificium. Neg. anc. Sunt enim illa quidem verae religionis munia , unde recte Iacobus ossicia charitatis ait. esse religionem mundam et immaculatam . apud . Deum 3 sed non ait, ista sussicci c. Quod vero Deus in Scripturis haec praesertim aacrificia bonorum operum ex
soscit, id non excludit vera sacrificia, quae ipse' eus offerenda praecepit ; sed carnales Iudaeos redarguit, qui extertiis sacrificiis unice in tetiti, de praecipuis erga Deum , et proximum. ossiciis parum sollioiti ianefaria scelera ruebant, ut et apud Isaiam legitur Cia'. I. Objic. III. Ad verum , et proprium saorificium ne
Cessaria est victimae mutatio, hoc est occisio , si viactima vivens est. Atqui Christus resumens ex moriciis, jam non moritur et mors illi ultra non dominabitur Rom. V. 9. ideoque mutari non potest. Non est ergo Eucharistia verum sacrificium.
U. Ut ab hac dissicultate se expedirent Theologi,
Varias iniere vias. Imagister Sententiarum Videtur docuisse , Christum eo sensu in Eucharistia mactari, quod repraesentatur ejus occisio in cruce facta ; solen enim signa nomen rei sisnificatae sortiri. Hanc sententiam Franciscus Courverus avide arripiens docuit, etiam rejecta reali Christi praesentia in Eucharistia, constare posse sacrificium , cum etiam sine illa mors ejus repraesentari possit , ideoque Posse Anglos, aliosque Calvinistas agnoscere Verum in Eucharistis sacrificium. In eum sensum trahere conatux chrysost
mum Hom. XVII. in Epist. ad Hebr. aliosque Patres,
292쪽
imo et Bossuetum , aliosque Theologos , qui docent, Eucharistiam memoriam esse sacrisiicii crucis. Sed licet Eucharistiam esse memoriam cruenti illius Sacrificii, cum Omnibus Catholicis fateamur , idque ipso auctore Christo , qui ait: hoc facile in meam comule morationem i non tamen sola commemoratio ad veri sacrificii rationem susscit, alioquin inquit Estius in , IV. Dist. XIL 3. ia. pictura, vel actio scenica, Christi Passionem repraeSentans , proprie sacrificium diceretur.
Dem victimae in Eucharistia , quod consecratione patiis , et Vinum in corpus , et sanguine n Christi mula tur ; neque vero inde Sequi , pauem , et Vinum esse hujus sacrificii victimam , cum in hac mutatione spo-ctandum potius sit id , . in quod sit mulatio , quam id ex quo sit. Sed hoc durius videtur ; ipsa enim res oblata, atque in agnitionem divinae majestalis destructa, victima sacrificii est ; ideoque patiis potius, quam corpus Christi victima esset sacrificii nostri , quod
mortem Victimae, cum etiam in Veleri lege sacrificia incruenta similae, sarinae , aliarumque rerum instituta sint. IIaec tamen sententia stare non potest licet e Nim in rebus inanimis constare sacrificium possit sine Sanguine , Non tamen sine alia destructione , cujus res illa capax est. At in vi clima vivente mulatio ud sacrificium Decessaria nonnisi mors est ipsius victimae.
sticam Christi mortem in Eucharistia. Etenim vi ver- . horum Consecratiotiis corpus a sanguine Sejunctum Ponitur in altari , in quo Christus exhibetur non ut vi Vens, sed ut occisus, ita ut . si Christus Posset, Te vera in Eucharistia moreretur. Quemadmodum , inquiunt , si Sacerdos in veteri lege talem victimae ictum inflixisset, qui illam posset occidere, Iam verum Sacrificium obtulisset . quamvis per miraculum victima Non esset mortua. Sed verum . Et reale Sacrificium , , inquit Bellarminus , veram , et reale tu mortem , aut destructionem rei immolatae desiderat; ita ut si Sacerdos lethale vulnus victimae infligeret, quae lamen non moreretur , tunc non diceretur Peracta re ipsa Oo-cisio , sed voluntate sola, f
293쪽
u . /iu eo constituit sacrificium Eucharistiae , quod p Dis in corpus Clirisu mutatur . nou quidem simplicii ex.s hoc enim uoci sussicere fatetur ) , .sed in formam cibi . ideoque ad destructionem , seu ad. comestionem, ut ait, dispositum. Quae quidEm scia entia non mul tum arridet. . Comestio enim Victimae sacrisiuium iam Peractum sequitur , idque innium praestat, ut . sidcles
sacrificii participes Persectius stanti f. ., . is ,
respondent qui docetit, veram quidem Victimae occisionem , et mortem ad vexum sacrisecium eSse Decus. Sariam , sed Don item Decesse esue , ut eodcm simuItemporis momento fiunt oblatio , et mactatio. dummodo haec duo moraliter conjuugantur, sive OMatio ante- Cedat , sive sequatur occisionem. Hoc posito, quod . a nemine Videtur Degari posse , dicunt, veram . Christi mactationem sactam esse tu cruce, ac proinde non .essu necessarium , ut iterum victima occistatur , sed tantum , ut in altari . sistatur , Deoque osseratur. Per R-Ctionem , quae moraliter cum Phaecedenti mactatione conjuncta sit. Hoc autem sit consecratione , quae cum xepraesentet corpus a Slinguine sejunotum H in lirer . Conjuncta est cum occisione Victimae. Itaque unicum
sacrificiuῶ a Christo in cruce oblatum per Euchari .stiae celebrationem sit perpetuum , a morte scili tChristi usque ad consummationem Saeculi. 4 Objio. In Si Eucharistia sacrificium esset , ipso Christus in ultima coena sacrificium obtulisset , idque omnes Catholici fatentur. Atqui hoc videtur absurdum ; uam si tunc Christu& sacrifici qm obtulissex, jam tum per sacrificium illud Deo Patri. pro hominibus - satisfecisset; ideoque supervacaneum fuisset sacrificium crucis : at Catholici omnes docent , Christum non per Eucliaxiitiam , sed per erucem. red isse munda .
U. Neg. min. Licet enim GIistus quacumque Ora tione sua, utpote valoris infiniti , mundum potuisset Tedimere ; tamen voluit , tum reliquas actiones , tum ipsum Eucharistiae sacrificium in ultima coena pcractum, Peudere a Aacrificio crucis , Per qαod genus humanum
294쪽
294 Theol. Instit. Lib. VIII. Pars IV. Seot II. Cv. IT:
redimere decreverat. Imo ex responsione paulo antσ . explicata, oblatio illa, quae in ultima coena facta est, praecessit oecisiovem , quae paulo post in Crate facienda erat , et eum illa moraliter conjuncta fuit. Ceterum licet' certum sit apud Catholicos , Christum ira ultima coena sacrificium obtulisse , idque etiam Coa ellium Tridentinum declaraverit Sess. XXII. Cay. lis
tamen non est aeque e Sploratum , utrum sacrificium
illud fuerit propitiatorium an Encharisticulo dumt i diat , qua de re aeris extit i in eo Concilio controversia , quam definire Patres noluerunt, ut Pallavicinus est definire , in quanam Liturgiae parte potissimum n iura sacrificii Euchuristiae sita sit , qua de re vario Theologi opinati sunt. Cum enim quatuor sint praecipuae Liturgiae partes, oblatio panis, consecratio, s-Ctio hostiae, et Eommunio; constat a.' Sacrificii Da iuram non esse positam in oblatione ; uam oblatio , . quae consecrationem praecedit, non est sacrificium s- cum 'nondum praesens sit Christi corpus , quod in hoo sacrificio offertur , sed tantum saerificii praeparatio ab
incclesia insit inta 3 quae vero consecrationem se nitue Ialio, titillato in victima mutationem facit. Constat I.' nec in hostiae fractione positum esse sacrificium, quia etsi hostia ante fractionem casu in calicem decideriti ratum tamen sacrificium est. Constat 3.' nec incommunione naturam sacrificii sitam esse, licet ea ad
integritatem sacrificii pertineat, et jure divino, et Ecclesiastico , Sacerdoti celebranti praeco pia sit ; communio enim non sacrificium , sed sacrificii jam peracti
participalio est. Bestat ergo , Ni. in sola consecratione saerificium Eucharistiae positum sit. ' Ρer . eam enim victima is altari Deo sistitur , eique offertur , scilicet Christus ipse non verbis , sed reipsa D stice mutatur, Cum corpus a sanguine Vi Verborum separetur; pertiano autem mysticam separationem oblatio haec, quae in consecratione fit, moraliter conjungitur cum Vera, ac reali mactatione , quae in cruce tacta est. Reliquae
Liiurgiae partes ad integritatem quidem sacriscii pex-
295쪽
1 De Sacrumentis. inent, non ad essentiam. Hinc Gregorius Nyssctius Orat. I. de Resurr. Christi : Cum cori'uS , inquit,stium disciρulis edendum et sanguinem bibendum praebuit , tunc aperte declaravit, agni sacriscium Iam
eSSe Pera sum. Nam pictimae corpus non est ad edendum idoneum . pi animatum sit. Quare cum coryus edendum , ec sanguinem ιι bandum disci'ulis exhabuit, Iam arcana , et non aspectabilibratione compus erat
immolatiam. Idem docent Chysostomus I&mil. de . Drod. Ad. , Irenaeus Lib. IV. Cay. 32. II. Ergo Missa Prae sanctifcatorum, quae apud Latinos in die Parasceoes , apud Graecos toto se rinc Quadragesimae tempore celebratur , verum sacrificium 3ioli est , sed hestertii sacrificii complementum ' ideo lue sacrificium dicitur vel improprie , vel pe I a clationem , quam habet ad sacrificium pridie oblatum. III. Utium est ergo sacrificium , nempe sacrificium Cruzis , unus Sacerdos, nempe Christus, qui facii sici uni illud perpetuo oriri ipse per se in caelis , ititerris vero per manus , et os Sacerdotum , quibus tamquam ministris utitur ad sistendum in altaribus seipsum in cruce Immolatum. Deus ergo unus, Unus S a Cerdos , hostia una , unum Sacrificium , una Ecclesia.
Hinc Concilium Trident. ait Aess. XIII. Cay. 2. Sacrificium Missae esse idem cum sacrificio crucis . sola serendi ratione dioersa , et in sacrificio Missae Christum esse primarium osserentem , quia ejus Vlr-lute mutatio sit panis in Corpus . et vini in Sanguitiem suum ita ut sicut in sacrificio crucis , sic et in Missa Christus sit Sacerdos et vi Clima.
que speciei consecratio ad sacrificium necessaria sit. Et quidem de necessitate praecepti divini nulla potest esse controversia . eum Christus Apostolis praeceperit.
Hoc facile , quod scilicet ipse incit. In hoc Γheologi
Omnes Consetitiunt , paucis exceptis, ut est Hadrianus, Major, Claudius Sanctesius, qui volunt, utriusque S Pe Ciei consecrationem esse necessariam eae praecepto tan tum Ecclesiastico. Sed quaestio est, utrum ueccSSamria sit ad naturam et valorem sacrificii. Affirmant
296쪽
α96 Theol. Inst. Lib. VIII. Pars IV Secl. II. Cap. II
quod consecratio utriusque Speciei persecte repraeseraret sacrificium crucis , in quo sanguis a corpore Chiisli separatus cst. Aega ut Vero Mentiatis , aliique. Porro x iis , quae dicta su ut , Videtur res non adeo coria. Nam etia tu per unius speciei consecrationem corPUS tristi sistitur praesens in altari , ideoque Deo osse tu I , et repraeg nlatur saltem imperfecte mors Christi, ni vi verborum corpus sine sanguine exhibeatur. V. Quoniam in coiisecratione posita est sacrificii natura ; sacrificium autem jrire divitio debeat esse per- sectum , Ilitic sequitur . inulta, quae Sacerdotem Praecepto Ecclesiastico a celebrando impediu ut ante conse-erationem , COHSeoratione tamen peracta , non in Pedi- 'Te quominus usque ad finem prosequatur 'Sic si quis, inchoata missa , meminerit, se Non esse jejunum,nnte consecrationem cessare debet modo obsit populi scandalum ) peracta consecratione prosequi. Si eXonmmunicBlus vilandus sacro adsit, Deo expelli P0ssit, Brate ConSeCPalionem cessandum est, post consecratio Nem mitii me. Si Sacerdos morbo correptus a LSOl ero Missam nequeat , si id ante ootisecrationem accidat , Non est Missa ah alio Sacerdote absolvenda a si poREOr Se rationem, missa omnino ab alio Sacerdote ,
Oliam non jejunu si jejunus haberi non possit ) pcr-
sicienda est. Si post otinsecrationem Sacerdos adFertnt, aqua in , aliumve liquorem consecrationi ineptum pro vitio esse calici infusum omnino apponi debet vitium, Consecrandumque, incipiendo ab iis verbis: Simili modo ete. quod si id advertat post sumptionem Cali
cis , S. Thomas 3. P. Q. LXXXIL. urt. 6 ud 4.
Censet , rursus ollam hostiam . et vinum apponendum esse, resumendumque sacrificium ab iis verbis: Oui
pridie quam pateretur. Sed. si id sine populi scandalo seri non possit , uti poterit sententia cicoti in IV.Dιει PIII. q. 3. hoc est, apposito tantum vino. illud offerre , conseerare , et sumere. Vide Benedictum XIV. De Soeris Miss. seel. II. Cay. 5. idque Bubricae Missalis sub Ctimente VIII. editae agendum doeeiat.
297쪽
Quale Sacrificium sit Eucharistia.
Ado. Um Sacrificium quadruplex sit, ut supra diximus Q. Ln retiticum , Eucharisticum , Propitiaιorium . mpetratorium , facile concederent bovatores Eucharisi iam dici sacrificium latreulicum , et Eucharisticum, latiori, tamen significatione , cum in celebratione Sauramenti Deo exhibeatur honos, eique frotiae a stilibus pro tanto beneficio agantur. 5ed propitiatorium, et impetratorium dici sacrificium
Eucharistiae Sacrifeium propitiatorium, et impetratorium erae , dogma sdei est
Prob. I a. Paris. I. ex Seripinris. Ipse Christus Eucharistiam instituens ait Luc. XXII I9. Hoc est cormPus meum, quod pro Pobis iamiar. Diatth. XXVI. 28. Hic esι sanguis metis nopi, testamenti, iqui Pro traia tis unde ur in remissionem peccatorum. Ergo Sacri solum a Christo in ultima coeim peractum creVera Propitiatorium fuit . licet pendens a sacri licio cruuis , ideoque etiam sacrificium, quod in novo testamentan Sacerdotibus offertur , eum Christus Apostolis id saciendum praeceperit , quod ipse secit. Prob. II. ex PP. larillus Hieros. Catech. V. My-ειος. Confectum est , inquit, illud spiritale mori
cium, et ille cullus incruentus super ipsa propitiationis hostia . . . chrisitim 'ro nostris Peccatis macet 3um inerimus , ut et nobis , et, illis eum , qui est benignιSsimus , , . propitium reddamus. Ide in docent Ambrosius Lib. I. de m. Cap. Augustinus Quae ει. L . in Leoit., nec non Liturgiae omnes. Ergo Siqua restaret ratio dubitandi, utrum sacrificium a Christo in coena oblatum sucrit propitiatorium , quod
Tridentini Patres desinire vuluerunt i ex traditiove id
298쪽
meti constat, illud a Christo ita institutum , ut ais Ecclesia tamquam propitiatorium offerretur. Prob. III. ratione. I.' Sacrificia legis tum naturae , tum Mosaicae sine dubio propitiatoria erant eo quod sacrificium crucis adumbrabant. Ergo. a sortiori Sa - eri fici una Eucharistiae . quod est in nova lege unicum , ne aut maiora suisse dicamus in lege veteri adjumerata . salutis , aut umbras mogis valuisse, quam Veritas. Σ' Concedunt Novalores , Eucharistiam in remissionem 'Peccatorum etiam gravium institutam esse; atqui talis Non est iit Sacramentum , ut supra ostendimus, ergotii sacrificium. 3.' Ubicumque Christus est, Propitiator est pro peccatis nostris , non pro nostris Rutem tantum , sed pro totius mundi I. Dan. II. a. Sed iti Eucharistia Christus est Sacerdos, ct victima. Ergo et Hinc merito Tridentinum Sess. XXII. Cap. 2. Et quoniam, inquit, in dioino hoc sacriscio , quod ira Missa Pervitur, idem ille Christus continetur, et incruente immolatiar, qui in ara crucis semel se*sum cruente obtulit, docet Sancta Duodus, Sacrisicium istud pere esse proρitiatorium, Per iρ sumque feri, ut
ει cum Mero corde , et recta fde, Cum metu, et re verentia, Contriti , ac poenitenres ad Deum acceda- mus, misericordiam consequamur , et gratiam inoe
niamus in temροre ορρον tuno. Hujus quiρρe oblatione placatus Dotnini s gratiam, et donum Poenitentia Con edens, crimina . et Peccata , etiam ingentia dimittit. Et Can. 3. Si quis dixerit, Missae sacrisciuis tantum esse laudis, et gratiarum actionιs, aut nudam commemorationem sacrificii in cruce peracti, non autem Propitiatorium , pel soli prodesse sumentii neque Pro Mipis, et defunctis, Pro Peccatis, Poenis, satis -ctionibus , et aliis necessitatibus Osserri debere, anathema sit. Prob. 2. yars. ex perpetua Ecclesiae traditione. I. Tertullianus Lib. ad Scaρul. Cay. 2. Sacriscamus, inquit, Pro Imρeratoris . a ' Cyrillus Hieros. Ca-ιech. V. Jθstag. Postquam confectum est illud spirital εαCriscium. . . obsecramus Deum Pro communi Ecclesiarum Pace pro tranquillitate mundi, ρro Regibus, Pro
militibus, ρro sociis, pro aegrotis, pro afflict/s', et ira Gumma ρro iis omnibus, qui egeuc auxilio. Idem La
299쪽
hent talis' Diees I. Q Haec doctrina iniuriosa est sacrificio crucis, cujus Proprium est, et singulare, ut sit propitiatorium, et impetratorium. Quod si dicas, per sacrificium Missae virtutem in nos sacrificii crucis derivari, id inutilia reddit Sacr menta , quae ob id a Christo instituta sunt , ut fructus passionis ejus ad nos pere
U. Neg. ant. Quod enim ad primum' altinet se sacrificium Missae a sacristolo crucis vim propitiatiouis, et impetrationis accipit, cum sit idem sacrificium erucis Perpetuo oblatum ad derivandum in homines illius seu Ctus. Quod vero spectat ad alterum, i. ' voluit Chri-Stus , ut multiplex passionis ejus fructus diverso modo derivaretur in homines per sacramenta, BC per Sacri scium; illa enim tantummodo sumentibus prosunt, hoe etiam absentibus; a.' tantum abest, ut sacrificium inutilia reddat sacramenta . quin potius per illud impetratur gratia, homines disponens ad Tecipienda utiliter Sacramenta AtDices a.' Absurdum est, et contra rectum ordi nem, rem infinitae dignitatis offerre ad rem viliorem consequendam. At quidquid per Christi oblatiouem a Deo postulamus, minus est Christo, praesertim si sinthona temporalia. 'Vrgo. N. Neg. min. Non enim aliud a Deo postulamus , si recte postulamus, nisi ipsunt Deum, ad quem per Venire exoptamus pes gratiam , aliaque adjumenta , etiam temporalia , si id saluti noetrae expediat.
De Sacramentis. 299 Liturgiae omnes Ecclesiae universae,' tum oriculum occidentalis. Ergo elo.
Cum in peccato duo spectari possint, culpa, et re, tus poenae; quoad culpam quidem saerificium Euchariatiae propitiatorium non est eo sensu, quasi αμεςciri iοι- mediate illam remittat, et deleat; hoc enim proprium est Baptismi, et Poenitentiae; sed quod hujus sacrificii oblatione placatus Dominus gratiam coti tritionis Concedit, qua homo justificatur. Poenam vero Sacris-
300쪽
3oo TheoLInstit. Lib. VIII. Pars IrSeci. II. Caρ. IV. cium hoc immediate remittit, non quidem totam, sed pro hominum dispositione.
Eia etiam Sacrifeium missae Latreuticum , est Eucharisticum. Est dogma idei.
Prob. Non pgiest melius supremum Dei in res omne&dominium os leudi, nec melius ei pro heneliciis gratia referri , quam offerundo illi Unigenitum ejus siliu lusinitae digni latis. Atqui etc. Ergo et .
De palore , seu virtute Sacriscit missae, ejusquo
Adν. I. Talor, seu virtus sacrificii cst potentia , V quam ex natura sua habet spirituales esse-etus producendi. Valor itaque sacrificii ab ejus cssecta distinguendus est. II. Quaeritur ergo inter Theologos, utrum Vesor sacrificii Eucharistiae tu finitus sit, an fiuitus. Et qui deiri certum est, Ipsam Sacrificii hostiam, Corpus scialicet, et sanguinem Christi insinitae esse dignitatis , sed in eo vertitur disputatiouis cardo, utrum Voluerit Christus . ut ipsa actio , per quam Corpus Suum onfertur infiniti valoris esset, ita ut quantumcumque augeatur eorum numerus, pro quibus offertur, 'et quan tiam vis eorum perficiatur dispositio , mnjorem se Peressectum possit producere ; an vero voluerit , ut si uitus sit ejus valor , ita ut mitius essiciat, si pro pluri-hus , ac Si pro uno offeratur. . Scottis , et post eum Suarea Dis . LXXIX. Seci. I a. aliique contendunt, Sacrificii valorem esse sinitum. Caietanus, Richardus, CONUS. Vasquea, aliique volunt esse in sinitum; esse-elum tame u pro varia hominum disposiliouς producere sntium. Disserentiam ergo inter valorem, et essectum, Bellorotinus cum aliis non advertens Lib. II. de Sacri