장음표시 사용
381쪽
tacet attritio ex solo gehennae metu, vel eae Sola consideratione stirpituclinis Peccati, ex utroque si mul Orta , bona 4it . et titilra , non est tamen suffciens dispoditio ad justifcationem in Sacramento Poenitentiae. Ideoqtie ut attritio susciat ad Sacramentum , debet aliquod hiabere adjunctum Dei amoris initium. γProbr L ex scriptura , quae I. ' Dei dilectionem ita Necessariam esse docet ad justificationem ut sine ea deleri peccatum non possit. I. Ioari. III. 84 Qui non diligit, manet in morce. I. Cor. XVI. 22. At quis non amat Dominum nostrum Iesum Christum,sit anathema. Et I. Cor. XIII. 3. Si Iradidero corpus meum , ita ut ardeam, charitatem autem non habuero, nihil mihi prodest. 2. V Hanc dilectionem esse docet maximum , et primum Dei mandatum , ex quo pendet universa Lex:
Diliges Dominiam Deum tuum ex toto corde itio ... hoc est maximum , et Primum mandatum. Palet autem,
neminem justificari posse, nisi proponat mandata Dei Servare, inter quRe maximum istud , et primum de dilectione nemo potest velle servare , nisi diligat' Ergo etc. Prob. II. ex Traditione Chrysostomus Nom. IV. in II. Cor Quod peccaperis , inquit, ingemisce, non quod poenas daturus sis: nihil enim est hoc , sed quod Deum tam benignum , tamque te amantem ostenderis. I. V Augustinus L/B. I. coni. Adpers. Leg. Cap. 7. Desiderium peccandi non extinguitur , nisi contrario desiderio recte faciendi, ubi s des per dilectionem speratust, non per jubentem litteram timore poenae , sed per jupantem spiritum dilectione justitiae. 3. ' Leo M. feriri. VII. de jejun. 7. mens. Tanta est sub hujus geminae charitatis edicto utriusque copula Testamenti : ut sine istarum connexione sirtutem nec lex
quemqtiam in Meniatur justifcnsse, nec gratια. Ergo et C. Prob. III. ratione i. ' Nemo justi sicari potest, nisi ad Deum toto ex cordc convcrtatur. IOH. II. Iz. Conpertimini ad me in toto corde Mestro. Scd qui nullam
382쪽
4iahet amoris Dei scintillam , ad Deum toto corde
Conversus dici non potest, Sicut cnim ad Creaturas conversas ille est, qui diligit creaturas , easque Deo anteponit , ita ille ad Deum conversus est, qui Deum dili- sit , eumque anteponit creaturis. Rmionabilis enim animus, qui sine dilectione esse non Potest, aut Dei amator est , aut mundi, inquit Leo M. Serm. VII. de Iejun. . Mens. u.' Sine vero , ac Sincero odio peccata, justifieari a pecces o absurdum est. Sed qui nullam habet iustitiae dilectionem , nondum odit peccatum , licet timeat poenam , ideoque Peccare nolit. Tantum enιm quisque peccatum Odit, quantum justitiam diligit, ut accie ait Augustinus E'. CXLV. al. CXLIV. odi- .um enim mali ex amore contrarii boni proficiscitur.3 Q Qua inimicitias cum proximo gessit , absolutionis, ideoque et justificationis Capax nota est nisi redintegratae cum eo amicitiae , et Cliaritatis signa non ambigua ei exhibuerit. At qui in peccato mortali est , inimicitias cum Deo gessit. Ergo iustificationis , ideo- 'ue et absolutionis capax Non est Putantas, nisi redintegrata, saltem quoad actum, cum Deo amicitia, alioquin esset existimandum. plus requiri ad absolvendum eum , qui proximum laeserit, quam qui Deum. Prob. IV. Ex novitate contreariae Sententiae, quae novitas in rebus Theologicis gravissimum est salsitatis praeiudicium. Nullum enim ex Ρatribus, aut Seholae principibus, ut S. ThomamS. BOnaMentiaram,imo nullum ex veteribus Theologis aute saeculum XVI. reperire possumus, qui docuerit, attritiovem ex Solo Poenarum me tu , sine ullo charitatis iunio . ad justificationem in Sa-viramento sussicero. . Primi , qui eam opinionem timide Protulerunt, ut Solus, Canus. Suarea squea ingenue consessi sunt, eam esse novam , neque tutam α). Ergo licet postin opinio illa longe lateque PerVagata, eva a) Doctrina haec , inquit Sotus in ' Dist. X I. Q.
3. art. 2. non est ita multum retus. Patrvis enam Solam Contritionem actnoscebant esse necessariam. Et SusteZ'Om.
383쪽
De Sacramentis. 385 aerit sere apud Casu istas communis; non tamen Iiberata cst vitio novitatis , ideoque et falsitatis praej
Prob. V. ex Concilio Tridsptino , quod licet controversiam hanc definire noluerit, teste Ρallavicino Lib. XLI. caρ. o' tamen satis Ecclesiae sensum declaravit, I. cum docuit Sess. VI. Cay. 6. dilectionem Dei esse unam ex d spositionibus ad justificationem aeque ,.aesidem , et spem , credentes, inquit , in syem eriguntur. .. illumque tamquam Omnis justitiae fontem diligere inciρiunt. 2 v cum Sess. XIV. Caρ. . definit, contritionem fuisse quovis tempore ad salutem necessariam , hanc Ucro coiitritionem esse quasi materiam, et partem Sacramenti poenitentiae. Quis autem igno-xat , contritionem, quae suit duovis tempore ad salutem necessaria, non esse attritionem ex solo meta Poenarum , aut consideratione uirpitudinis peccati l . vide haec uberius pertractata apud Witassium De Sacr. Poen. Q. ILL art 6., Berti Lib.XXXIV. Cay.5. ubi alios praeclarissimos laudat Theologos hujus sente utiae patronos a).
Olic. I. Concilium Tridentinum Sess. XLII. Cap. 4
Postquam declaravit , attritionem ex metu Poenarum Vel consideratione turpitudinis peccati esse Dei donum et impulsum Spiritus S. moventis , sed nondum inhabilantis, subdit: Et quamνis sine Sacramento Poe- nitentiae per se ad justifcationem perducere pecca-aserem nequeat ; tamen eum ad Dei gratiam in Sacramento Poenitentiae impetrandam disρonit. Atqui non valeret haec antithesis inter attritionem sine Sa-eramento , et attritionem in Sacramento , si quemadmodum extra sacra rnenturis non sumuit, ita nec in Sacramento susseeret. Ergo declaravit Tridentinum attritionem illam in Sacramento ad justificationem
sufficere . . 'Θ Vide etiam Bossuetum de dilectιone Dei in o acr Poenit, Queras Eclaircissemens fur te orat sentiment da Concιle de Trente sur c attrition. Opstrae. de conpetraton
384쪽
V. Neg. min. I. V quia teste Palla vicino loc. cit. cum
Donnulli decreto i ii sciuiori ni verbum aD sscit, Concilium de industria illud mutavit substituitque verbum disρο-nit, cum athid sit dis pollicres, aliud susicerc : ipso onim sides , disponit ad gratiam ita Sachamento im- Petrandam ἰ Demo autem Catholicus dixerit , illam sussistere quia meus Concilii iis verbis non fuit insituere antithesin inter nitritionem extra Sacramentum et attritioncm in Sacramento , sed occupare objectio-Ncm , quae Contra attritionem seri potuisset. Dempe eam esse inutilem : quam obj cclionem Concilium dissolvens , ait quamvis attritio extra Sacramentum Donpossit peccator in justificare , non lamen propterea inutilem esse , clam hominem disponat ad gratiam in
Inst. t. v Quod excludit voluntatem Peccandi . fusi scit ad justificationem in Sacramento impetrandam 'sed Concilium docet, ni tritionem aliquando excludere 'Voluntatem Peccandi. Si poluntatem . inquit , peccandi
exciti dat cum sye veniae. Ergo tunc. susscit.
Dis . nis. Quod excludit voluntatem peccandi ex odio peccati , conc. Quod excludit voluntatem peccandi , sine peccati odio , sed eae solo me tu , Vel consideratione ejus turpitudinis , neg. Porro qui nul- Iam habet justitiae dilectionem nullum habere potest
Peccati odium , quod oritur ex amore contrarii boni, ut supra diximus. I nc picta pitia putanda sunt, cum Dei amore pincuntur , inquit Augustinus ; sine odio autem peccati non potest constare contritio illa quae Pst Sacramenti materia , quaeque ex Tridentino , ut supra diximus , comprehendit non solum voluntalem non peccandi in posterum , Verum etiam odium vitae veteris, seu Peccati.
Inst. et ' Concilium Tridentinum docet contritionem , quac exta more Dei procedit , suisse quovis tempore hoc est. etiam in lege veteri necessariam. Atqui sic tiam post legem Evangelicam Decessaria esset, jam di ias cilior esset justificatio in Evangelica lege , quam in
Naturali , aut Mosaica ; tunc enim illa contritio sine Sacramento , ideoque sine onere conses ionis justificabat ; nunc autem additum est Consessionis Ouus, ei
385쪽
De Saeramentis. Ubligatio. Ergo putandum est, Christum instituisse Sa-Cramentum , ut essiceret quod contritio ex solo poenarum metu esscere non poterat in veteri lege. U. Neg. min. et consequentiam, qua nihil cogitari potest absurdius, nempe Christum, qui ignem, hoc est
Eliaritalem venit mittere in terram, BCerbissimam cru-
Cis mortem oppetiisse, ut liberaret hominest a lege charitatis. Nec propterea dissicilior est in nova lege iustificationis via , tum quia contritio illa in Yeteri lege intentior, et persectior, ideoque rarior esse debebat, ut homines sine sacramento iustificaret, tum quia abundatior est in nova lege gratia, qua homines ad
Poenitentiam , et sontritio m ducuntur. Imo ipsa eon fessio peceatorum , quae Prima fronte Videtur aspera, magna recreat consolatione Poenitentis animum, magnamque assert utilitatem.
O te. II. Nihil vetat Scripturam, et Patres. qui
amorem Dei ad iustificationem requirunt, explicare cum Gurnest, aliisque Theologis de amore concupiscentiae, nempe spei , et desiderii aetertiae beatitudinis . . Ergo nihil inde pro nostra sententia concludi potest. U. Neg. ant. quod nescio quomodo Gurneb, aliisque viris doetis in mentem venire potuerit I. R enim adeo clara sunt laudata Scripturarum , et Patrum verba, ut si ea detorquere liceret ad amorem spei , liceret etiam Verba illa. Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, ad amorem spei detorquere 2.9 Cum dicunt. non sussicere timorem poenae, simul ostendunt, Doti sussicere amorem beatitudinis , qui in timore illo includitur , imo ejus est causa. 3. v Tridentinum praeter amorem spei requirit ad iustificationem amorem charitatis ; in εPem eriguntur . . . . illumque tamquam omnis justitiae fontem diligere incipiunt. Ergo. lobie. ID. Vetus est Theologorum axioma: Homo in Sacramento poenitentiae ex autrito sit contritus. Atqui non constaret hujus axiomatis Veritas, si neces . sarius esset etiam in Sacramento initialis charitatis
U. Dist maj. Vetus est, et verum ilIud axioma in sensu veterum illorum Theologorum , conc. In sensu adversariorum , neg. Veteres Theologi attritionem a
386쪽
am Theol. Instit. Lib. VIII. Pars V. cap. VII.
contritione distinguebant, vel ratione subjecti sicut s1- deni informem a fide sormata , ut testantur S. Thomas, et S. Bonaventura in IV. Disc. I 7. vel ratione graduum , unde ait Guillelmus Antissi odore usis Lib IV. Sum. de Sacr. Poenit. Si quis quaerat, quaesit disserentia inέer altritionem et contritionem' sic est, Sicut Mialiae
ratio non leιhalis ad occisionem; sicut calefactio ad ar sisnem, Sιctit lumen crepusculi ad meridiem uoc igitur sensu , hominem in Sacramento ex altri lo fieri contritum, Vcrum cst, quia si attritio disscrt a contritione ratione sti 'ecti , sicut sides informis a formata , constat, homiriem , qui ante justificationem erat attri tus , mox iussacramento justificatum, contritum fieri Si vero attritio a coirilione dissert ratione graduum , infusa per Sacra montum gratia , et aucta Charitate , nitrilio sit contritio. Numquam vero in mentem Uenit Theologis ante saeculum XV . quo uova adversari Oxum opinio in Venta est, hominem ex solo poenarum metu altritum , ut sacramento iustis cari. ideoque ii cricontritum. Accidit quidem aliquando, ut per preces Sacerdotis , ejusque moti ita , poenitens, qui attritus accesSerat , opitulante Dei gratia, ante absolutionem aliquem etiam concipiat initialis charitalis motum , atque ita ex attrito fiat contritus, et justificetur: sed hou fortaSse, rarum non posset axiomatis uabere Iocum.
Cum nec Concilium Tridentinum aperte hanc conistroversiam diremerit, et Alexander VII. die V. Μajii An. Μ DCLXVII. sub poena excommunicationis latae
Sententiae vetuerit, ne quis audeat alicujus consurae The logicae, alteriusque injuria et contumeliine nota taxare alte tram sententiam, sipe negontem necessitatem oli-
qualis dilecιionis Dei , in praefata attritione ex me M. gehennae cono ρω, qtiae inodie inter Scholasticos communior Midetur ob ingentem scilicet Casu istarum Du-- merum' stoe asserentem dictae dilectionis necessitatem,cidonec ab hac Sancta Sede fuerit ali quid hac in re de initum, nos tamquam filii obedientiae nullam adversa-aiis , e umque seviontiae censurue notam inurimus i
387쪽
Da Saermentis. . interi ni ramen obsequentes etiam Innocentii XI. desinitioni, non licere contendimus certis incerta' praeponere; idest in Sacramentis conterendis sequi opinionem Probabilem de valore Sacramenti, relicta tuli ore. Quod: et Clerus Gallicauus in comitiis anni MDCC. haseulav
' Da Confessiona Sacramentali. Adv. L Itera Poenitentiae pars Consessio peccato νάλ est, do qua inquirendum est, primo utru-Tevera a Christo instituta , et praecepta si ι; deinde quaenam ejus esse debeant conditiones necessariae; .le tio speciatim de ejus integritate ; quarto de Secreto , et sigillo consessionis; quinio denique de Ecelesiastic Consessionis Praecepto.
rum confessio Sacramentalis a Christo, instituta, et praecepta sit.
Ads . Lutherns Da Caleehis. min. et Calvinus Lib. ILLM t. Cap. 4. I. I. eorumque assectae vel inviti Cou- fissionis utilitatem saleri coaeti sunt. Sed contendunt, eam non esse a Chri sis institutam, Vel praeceptam; et quamvis in Eoclasia antiquam propter disciplinam Poenitentiae publicae , non tamen ex divino jμre n Cessariam , sed liberam . et in Concilio tandem Late-xanensi l V. Can. Omnis utrivique sexus) praecePtam , luod Dallaeus magno molimine probare conatur in Liris De Confessione auriculari. Addunt in ea singillatim enumeranda non esse omnia peccata , eorumque circumflantias. In eamdem errorem lapsi erant saeculo
XllI. quidam obscuri nominis auctores apud Alcvinum, , saliculo XIV. Wicleos, saeculo XV. Petrus de Osm a Sixto IV. damnatus; saeculo XVI. Erasmus an CaP. XIX. Actor. et Renanas in Lib. Tertulliani de Poenita'
388쪽
Dogmas dei est, eonfessionem omnium, et singulorum Peccatorum mor alitim, et circumstantiarum, quas Peccati speciem muιant, fuisse a Christo institutam, ac Praeeeptam lio, qui post baptismum lapsi sunt.
Probia I. ex Scriptura. Christus Dominus Joan. XX.aa. Apostolis potestatem fecit ligandi et solvendi pcceata. Acc*ate, inquit, Spiritum Sanctum, quorum remiseritis peccata remittuntur eis,et quorum reliniaeritis, retenta sunt. Atqui longe abstirilissimum est Christum Permisisse Apostolis , ut pro lubitu , et caeco mod ciquos vellerit absolverent, aut ligaretit, incognita caussa: Constaι enim inquiunt Tridentini Patres Sess. πια Cay. 5. Sacerdotes judicitim hoc , incognita causa' exercere non potuisse, neque aequitatem qui de ri illos in Poenis insigendis serpare Potuisse, si in genere dum in ιααat, ac non potius in sPecie, ac singillatinι sMa Peccata declarassent. Ergo facta a Christo Apostolis potestate remittendi peccata, necessario praecepta est Confessio omnium, et singulorum peccatorum lethalium , ideoque et circumstantiarum , quae peccati speciem
Prob. LI. ex Traditione , quam lacile esset deducerea primis Ecclesiae seculis usque ad Concilium Laterais Mense IV. in quo mentiuntur haeretici, Primo Praece Ptam esse peccatorum consessionem, si pateretur inst tuli nostri brevitas. Pauca ergo seligemus ex singulis quibusque saeculis. testimonia. In I saeculo viventibuxadhuc Apostolis. an Lucas Aet XIX Iη. Multi ereden-εium Mentehant conscenses, et annuntiantes actus Suos. Quis autem Don videt, hic agi de credentibus, sive iam ho Pii ratis, qui peccata sua rotisilebantia i 3 Quod autem publica suerit. vel occulla illa consessio, nihil ad rem. SaeculoII. Tertullianus Lib. de Poenit. Cast. 9. Is iactus, inquit, qui magis Graeco pocabtilo exstrιmitur, et frequentatur, exomologesis est, qua delictum Domino nostrom conflemur, non quidem ut ignaro, sed qraatenυs1Gufactio confessione disponiliar,confessione poenisentia
389쪽
De Sacramentis. 39tnnscitur , poenitentia Deus mitigatur. Ne quis autem Pulet , consessio item Domino iacietidam intus incoide Nostro , et non Sacerdotibus , subdit 1 critillianus Cay. Io. Plerique tamen hoc opus , ut 'ublicationem sui aut suffugere , aut de die in diem disserre praesumunt, Pudoris magis rue tores , quam Salutis , stelut ιlli, qui
ire Partibus sterecundioribus corporis Contracta ν xatione , conscientiam medentium Milant , et ita cum erubescentia sua vereunt. Vide Coti sessionem Domino faciam esse illam , quae fit saccrdotibus vleern Dei
gerentibus qui peccatis mederi possunt, quod dili.
genter notandum ad intelligetida quaedam veterum loca alioquiri obscura ) , eamque adeo esse neCessariam,
quam cum , qui detrectat consilcri Peccatrem , comparavit et , qui noxios humores in stomacho latentes Done vomit, subjungit: Si aiatem sui accusator fat, dum GCCUSat semeti 'sum, et con stetur , Simul e pomis et delictum , atque omnem morbi digerit causam. T antummodo circumspice diligentius , cui debeas Peccatum confieri ; proba Pritis medicum , cui deheas causam languoris ex 'onere. Quid aliud dicere possent hodie sacri oratores , ut Cotissessionem occultorum criminum, utque electionem prudentis sacerdotis suaderent Z Adde Cyprianum Lib. de La 'sis scribentem , ctiam peccata occultissimae cogitationis fideles fuisse confessos apud sacerdotes Dei, alioquin poenam BClernnm Dori eV3SurOS Saeculo IV. Basilius in Rex. Bre o. interrog. 228M Necessario Pecciata sileriri debent quἷbtis credita est disyensatio myst Priorum Dei. Adde NySSenum, Praesanum , Pati linum , Hilarium sa).Sueculo V. salis est Chrysostomus, cujus potissimum auctoritate nequicquam glorini ur Dallaetis. Ait enitnS. Doctor Hom. de Mialtere Saulam l. Luitemur hauc mu . iterem, et ob nostra Peccata no a eriabescamus, Seu Deum
Nyssenus Orat. in eos , qui judic. Pacianus Parsemes. ad Poenit. Hilarius C . Xym in Matth.
390쪽
39 a Theor. Inst. Lib. VILI. Pars V. cap. VIII.
timeamus . . . qui enim homini delegere Peccata erubescit , Deo vero cernente facere non erubescit, ne
que consteri pulι , neque Poenitentiam agere ; iu dis
illa non uno , aut duobus , Sed unioerso orbe sy clante, tradu ecur. Non minus Clara sunt quae habet
alibi Lib. II. de Sacerdotio Cast. 3. , Hom. IX. in Ep. ad Hebriom. XXX. in Genes. Idem docent Hieroumus , Auguscinus, Leo M. aliique n).
Posterioribus saeculis lanius est testium numerus pro secreta consessione Peccatorum , ut longum esset proserre singulos. Satis est, inspicere canones . in quihus poenitentia etiam Occultis criminibus decreta est, quae nonnisi ex confessione poenitentis cognosci poterant f b).
ide Nai. Alexandrum Dissert. XIV. in Hist. Eccl. Saee. XIII. el XIV. et Dionysium Sammarthanum
contra Dallaeum. Merito ergo desinivit Tridentinum Sess. XIV. can. 6. Si quis negaperit , confessionem Sacramentalem petitistitialam , Dei ad Nalutem necessariam esse jure di-pino ; aut dixerit, modum secreto constendi soli sacerdoti, quem Ecclesia catholica aB initio semper o seroapit , alienum esse ab institutione, et mandato Christi , et inventum esse humanum , anathema sit. Et Can. 7. Sι quis dixerit , in Sacramento Poenitentiae ad remissionem pecCatorum necessarium non esse jurct dioino consceri Omnia , et singula Peccata mortalia, quorum memoria cum debita, et diligenti praemedi ratione habeatur , etiam Occulta , et quae 3 iant con- Ira duo tillima Decalogi praecePta , et circumstantia S, quae peccati Syeciem mutant , sed eam confessionem tantum esse utilem ad erudiendum , et consolandum Poenitentem , et Olim Obserpatam fuisse tantum ad satisfactionem canonicam imρOnendam i aut dixerit, eos, qui Omnia Peccata consteri student, nihil relinquerspelle dioinae misericordiae ignoscendum , arat demum non licere consteri peccata Menialia , anathema sit.
a Hieronymus in Cay. X. Eccles. Augustinus Hom. ALIX. inter L. et al. Leo M. Epist. CXXXVI al.LXXX. etc. b Tractant hoc argumcntum de peccatis occultis erudite Morinus, Duguetus, Albuspinaeus, et μι. Alexander.