장음표시 사용
411쪽
De Sacramentis. . . . ἐitim tantummodo peccatorum rei sint , an si soli ,
viai mortalis peccati sunt conscit. U. Duae sunt Theologorum sententiae. Altera atm mat, eos, qui peccatorum Don teneri ea lege. Patres enim Lateranenses non no- am sanxerunt legem, ut ait Tridentiniim Sess. Can. 5. sed quod fideles ex divino praecepto lacere enebantur, constituerunt, ut saltem semel in anno omnes servarent. Sed lege divina non tenentur si tes venialia peccata eonfiteri, ut supra ObseryaVimus. Non ergo id praeceperunt Lateranenses PaIres. E conti amo altera Sententia communior, et Verisimilior post S. Bonaventuram in IV. Dist. VII. P. q. et S. Thomam ibid. Q. 3. art. 3 tenet, Omnes obligari, etsi sola venialia admiserint; alioquin, Inquiunt, . mori posset Ecclesia spiritualibus poenis quemquam ad hoc praeceptum servandum Compellere , cum Posset quisque excipere, se Nonnisi Venialium peccatorum
U. Minime. Ecclesia enim tion praeeepit Conlassionem, nisi qualem Christus itistituit. Unde merito dam- , Mata est ab Alexandro VII. et Clero Gallicano ea propositio. Qui facit confessionem poluntarie nratiam, satisfacit praecepto Ecclesiae. .
Q. III. Quandonam obliget illud Ecclesiae prae-
ρtiam. , e V. Non esse qu dem in Canone tempus desinitum, inodo fiat consessio semel in anno. Usus tamen obtinuit , ut in Quadragesima, Vel in Paschale fiat, Propter aliud tum urgens praeceptum 2nnuae Communionis. Leterum qui per annum non servavit prae- Qeplum, quam Primum consa teri debet. . Annuum enim spatium definitum non est acl finiendam obligationem; ideoque sicut debitor non soIvens statuto terili re, debet quamprimum potes solvere, ita qui huic debito consessionis suo tempore non satisfecit. Q. IV. Quisnam censeatur proprius Sacerdos p y. Gravissimas hac de re ortas esse lites. Nonnulli Psoprium Meerdotem solum Parochum intelligebant,
412쪽
4M Theol. Inst. Lib. VIII. Pars V. Cap. IX.
excluso etiarn Episcopo , et Summo Pontifice ; quae sententia , sane multis nominibus absurda , damnata est primum ab Alexandro IV. anno Ia 55. inter alia dogmata Guillelmi de S. Amore deinde a Ioanne XXV. in Joanne de Polliaco Theologo Parisiensi , demum a Ciero Gallicano antio I 665. Alii proprium . Sacerdotem intelligunt quidem Parochum , sicut revera intelligitur tum in Canonibus Concilii Lateranensis , tu ita tu Constitutionibus Summorum Pontificum, ei Cano uibus Couciliorum Provincialium , ut latissime osteudit Latinuus ', sed tamen docent , non excludi 'ab eo nomine Episcopum iu sua Dioecesi , et summum Pontificem in lota Ecclesia , ideoque neo Sacer- doles sive Regulares , Sive Saeculiares delegatam ab ipsis habentes jurisdictionem, si se ilicet Episcopus, aut Summus Pontifex velint , ut consessio illis Sacerdotibus facta valeat pro annua consessione Proprio . Sacerdoti sacienda. Haec opinio verisimilior est ; Cle mens enim X. Constitutione Superna Statuit, eos , qui dictis Religiosis simρliciter apyrobalis Paschali remρore confessi fuerint Constitutioni , quae incipieomnis utriusque sexus, quoad Confessionem dumtaxat satisfecisse censendos. Quapropter in iis Dioecesibus, tu quibus Episcopi non edicunt , ut annua Consessio nonnisi proprio Parocho fiat, omnibus Sacerdotibus delegatam jurisdictionem habentibus fideles confiteri P0ssurit, et Ecclesiae praecepto satisfacere.
Ado. L Ertia poenitentiae pars integralis quidem, stispectetur quoad aetum ; sed essenιialis , si spectetur quoad votum , et Propositum , est satisfactio , quae definitur ; voluntaria poenae a Sacerdote impositae toleratio ad reparandam injuriam Deo per peccatum illatam, et poenam temporalem expungendam. De ea autem quaeritur t.' utrum.ipsa per se fuerit semper etiam aute institutionem Sacrameuti Poeuitentiae ne-
413쪽
De Sacrameratis. 4 i5 cessaria. 2. Q utrum Sacerdos debeat eam imponere , et quidem numero, et gravitati peccatorum congruen, lem. 3. ' utrum poenitens ei se subjicere debeat, et
qualido , et quomodo eam implere. Utrum Satisfactio fueric semper ipsa per se necessaria.
Ado. Lollierant, et Calvinistae offrmant, satisfactio-Dem non solum noti esse necessariam λ eo quod di nais-ὰ
Sa culpa , tota poena remittatur ; sed etiam injuriosam satisfactioni Christi. Non rei ciunt autem Poenam aliquam poenitenti impositam non ad satisfactionem , sed ad novae vitae propositum confirmandum ; vel ad Probationem poenitentis , et Ecclesiae aedificationem. Quem errorem duabus propositionibus coula tabumus.
Dogma fidei est , dimisso per Sacramentum Poeni-
lentiae peccato , non semper totam dimitti poenam temporalem, Mel in hac, pel in altera pila Subeundam. Prob. I. ex eorum exemplis, quos scriptura commemorat , di inissa culpa , ingentem Poenam emporalem subiisse. Sic Moyses et Aaron , eo Huod parum in fide titubaverint ad aquas contradictionis , prohibiti sunt ab ingressu terrais promissae, quamquam Non est dubitandum, quin ea culpa dimissa iis fuerit m m. IX. I a. Sic etiam Davidi persecte contrito ait Nathan: Dominus quoque trans talit Peccatum tuum i Merumtamen quoniam, blasphemare fecisti inimicos Dq-mini propter perbum hoc , flius, qui natus est tibi mor Ie morietur II. inex. AIL 13. Prob. II. ex PP. Gregorius M. Lib. IX. morat. Cay. 32. Procul dubio, inquit, Dominus delictum sine ullione non deserit, aue enim lyse hoc homo in os Poenitens ytinit , aut hoc Deus eum homine pindi-
414쪽
4isi Theol. Insist. Lib. VIII. Pars V. Cap. IX.
cans percutit. Et Augustinus in Psal. L. Imptinita Pe Cata eorum , etium quibus ignoscis , non dimisisti: s/c P erogastι misericordiam , tit servares et peritatem. Denique Triden inum Sess. m. can. 3o. Si quis, Post acceptoni justifcationis gratiam , cuilibet peccatora Poemtenti ita cra am rem illi , et re atram aeterna Epoenae deleri dιxerit . ut nullus remariear reatus Poenae temporalis exoloendae in hoc saeculo , Ceἰ an futuro in Purgatorio , antequam ad regna Coe- . Iomun Ddιtus Patere possit, Gnathema sit. Et Sess. AI V. cari. 1 2. Si quis dixerit, totam poenam simiai cum culpa remitti semper a Deo ; Satisfactionemque Pse-natentium non esse aliam quam fdem , qua astyrehen
OUie. I. Deus in Scripturis poenitenti persectam
peccatorum remissionem , lino et oblivionem polliceior. Fie Erech. XVIII. aa. Si impius egerit poenitentiam ab Omnibus' peccatis suis .... Omnium ini-Fuilarum ejus non recordabor , quibus similia alibi
Cum Concilium Tridentinum Sess. IV. Cap. 34. decIaret, non semper ψotam Poenam temporalem pGenitentiae sacramento dimitti, satis per illa verba significat, ut advertunt 'Ioius aliique Theologi , sieri aliquando posse ut tota per Sacramentum temporalis poena dimittatur. Id autem tunc contingit, cum vehementissima contritio est , et charitas. Quod igitur non tota per sacramentum temporalis poena Temittatur partim quidem ex ordinatissima Dei dispositione, sapientia , atque justitia oritur , partim etiam ex ipsa poemateritis contritione , et Aaritate , quae quamvis persecta , non tamen tanta est , quanta ad totam Poenam abolendam
LAXXVI. art. 4. Hinc major , vel minor temporalis poena luenda remanet post dimissam culpam, pro minori. , Vel major1 charitate , atque contritione, qua poenitentiae opera, ei reiPsa peraguntur, vel in ipso actu contritionis optantur.
415쪽
De Sacramentis. 43TIeguntur. Accedit Patrum auctoritas. Sic Augustinus ἐn Psal. XXXI. in ea Verba : Beati quorum tecta sunt Peccata, inquit : Si Deus texit, uoluit adoertere ; si noluit aduertere , noluit animadMercere , si noliait anima doertere , noluit Punire. Ergo nihil postremissionem satisfaciendum remanet.
U. Dist. ant. Pollicetur Deus poenitenti oblivionem peccatorum quoad culpam , et Poenam aeternam , quae est culpae comes itidi vidua, conc. Pollicetur blivionem peccatorum , etiam quoad temporales Poenas subeundas, neg. Cout rarium enim ex ipsis Scripturis eruitur. Neque vero cx temporalibus his Poenis sequitur , Dcum non omnino oblitum esse pec-εati quia non illas infligit ex odio peccatoris , quem Post conversionem pateriae diligit, sed am Orc justitiae, et honi communis G imo etiam ipsius Poenitentis , iii Cujus commodum poenae illae Cedunt. Idem respondemus auctoritati Patrum. Inst. Praecipit Christus , ut ita Patrem oremus TDimitte nobis debila nostra , sicut et nos dimistimus debitoribus nostris. Atqui inimicis nostris ita ignoscendum praecipit, ut nullam deinde poenam pro in juriis reposcamus. Ergo parcni remissionem Peccatorum a Deo expectum US. Dist. min. Ita ignoscendum inimicis , ut nullam Teposcamus poenam , sed Iamen restitutionem honoris, et bonorum non prohibemur Tepos ere , COHC. Secus, Heg. Unde argumentum in adversarios retorqueri potest. Obic. II. Docent nonnulli Patres, Calamitates post peccatorum remissionem a Deo immissas , non esse Precedentium peccatorum poenas , sed latur rUm Cauetionem , aut occasionem meritorum. ResPondemus, inquit Augustinus Lib. II. de pecc. merit. Cay. 34. iante remissionem illa esse suρρlicia Peccatorum , Psse
remiSsionem autem certamina, exercitationesque justorum. Et Chrysostornus Homil. de Poenit. et ConfessisProyter hoc imponit nobis poenam , non de peccatis 6umens supplicium , sed aditi tura nos corrigens. Celebre etiam est illud Ambrosii Lib. X. in Lia c. La-ςrdimas Petri lego , satisfactionem non lego. Ergo eae.
416쪽
403 Theol. Inst. Lib. VIII. Pars V. Cap. IX.
U. Dist. aut . Docent , calamitates illas non esse Praccedentium peccatorum Poenas tantum , sed etiam futurorum cautionem , ct exercitationem Virtutis. conc.
6 modo poenas , neg. Contrarium enini docet Augustinus in locis supra laudatis , et Chrysostomus in hac ipsa IIomilia , quac objicitur. Ait enim : Ne peccantes , et inutiles manentes nos ceremur deteriores , non remiSit nobis Supplicium , sed Midit hoc manifeste , quod peccatis ipsis non minus damnosum sit non Puniri.'Propter hoc imρonit nobis Poenam etc. Ambrosius Vero , ut ex contextu patet, nomen satisfactionis ibi usurpat Pro excusotione peccati. Objic. III. Poena sequitur culpam. Ergo deleta culpa . nullus est Poenae locus. a J. Neg. cons. Dcleta enim culpa , remanet etiam . restituendus ordo justitiae , quem culpa turbaverat :remanet providendum bono communi , imo et bouo Privato ipsius poenitentis. Inst. Ergo posset Deus remissa culpa , peccatumneterna poena plectere i rectus enim ordo per pecca-aum turbatus , nonnisi aeterna poena restituitur. V. Neg. seq. Secundum ordinarium divinae jusutiae, ct potentiae modum. Postquam enim Deus peccatorem Per culpae remissionem silium. adoptivum effecit, ideoque et heredem regni caelestis λ repugnat sapientiae suae ut illum in aeternum exheredem saciat, nisi novam ob culpam. Ergo per peccati remissionem aeterna Poena necessario in temporalem mutatur, atque ita restituitur ordo , quantum rei titui polost.
417쪽
Poena temporalis , quae luenda remanet , dimisso, Peccato , Potest , ac debet bonis ορeribus redimi , quae ορera idcirco merito dicuntur satisfactoria. dogma idei.
Prob. I a. pars L ex . Scristi. Daniel postquam Nabuchodoriosori denuntiaverat Poenas ipsi ob superbiam impendentes, subdit: Peccata tua eleemosynis redime , et iniquitates itias misericordiis Pati erum Dan. IV. 24., et Tob. VI. 1 . Eleemobna ab omni Peccato , et a morte liberat. Denique pleni sunt Scripturarum libri divinis promissionibus , quibus pollicetur Deus remissionem Poenae is , qui bonis operibus Cas avertere studuerint. Et quamvis ira loca proprie Tespiciant peccatores , qui Per bona opera possunt im- Petrare, Conversionis gratiam , tamen a fortiori justis
Prob. II. ex PP. I. Tertullianus Lib. de Poenis. Cay. 6. Quam Porro ineytum, Poenitentiam non adimplere, et oeniam delictorum sustineret hoc est Arelliam nouexhibere, ad mercem manum mittere : hoc enim Pre- aio Dominus oeniam addicere instituit, hac poeniterariae comρensatione redimendam Proponit impun ta-aem. 2.9 Ambrosius Lib. de Elia , et Iejunc Cap. Io. Redime peccatum tuum. Non penalis est Domi isnus : sed tu ipse Menalis es , Peccatis tuis , penundarus es et redime te operibus tuis , redime te pecuniartia. Idipsum docent Θρrianus , Augustinus . Chrysostomus , aliique , nec dissitetur Calvinus Lib. III Inst. Cay. 5. 3. 38. stulte excipiens, eos aut hac in
Parte lapsos esse , aut Πιmis asstere, et dure locutos. Prob. Ia. Par3 I.' Scripturae noli solum utile , sed necessarium , et a Deo praeceptum esse docent , ut Poenae peccatorum bonis operibus redimantur. Matth.
LII. 8. Facite fructum dignum poenitentiae. Io η- l I. 12. Conpertimini ad me in loto corde oestro , yn jejunio , et infletu , et in Planctu. 2. V Idem docetii uno ore Ss. Patres. Non susscit , inquit Augustinus Sera ι.
418쪽
iamri et pol. - . Lib. VIII. Pars V. Can II.
objectiones diluuntur. Obiic I. cum Dallaeo. Patres docent, idque olim serra Melesia. ut pia, ac poenalia opera Praemi seIVRV DL-uotitiae . verum etiam n P terentur '' abi II 38. inculcat, diφη ' 'I' h hfitetur unusquisque Ue t μ', Poeniteresiam agire, et b Pityet ' h. i
419쪽
Do Socramentis. - 4 al. Ergo es iam poenitentia ante absolutionem peracta uoia Nisi improprie satisfactio vocatur a Ρatribus , cum csset potius probatio poenitentis, et satisfactio noti Deo , sed Ecclesiae exhibita, et ad summum humilis oratio, qua Deus peccatori propitius redderetur. Dist. . maj. Praemittenda erat ex Patribus, et veteris Ecclesiae praxi poenitentia tum Baptismo, tum absolutioni sacramentali diversam Ob caussam , COHC. Ob eandem causam , neg. Quod enim poenitentia aut CBaptismum esset tantum praeparatio i ante absolutio-Nem Vero satisfactio , ex eo patet, quod si cui ob
mortis periculum aute consuetum tempus ministratum
esset Baptisma , is si convaluisset, non adigebatur ad Subeutida iterum poenalia opera , quae intermiserat :at si quis in mortis periculo ante expletum poeniten tiae cursum absolutus esset, is si periculum evasisset,
in eunde in poenitentium gradum retrudebatur , in quo erat ; ut constat ex Coticilio Nicaeno Carr. I 3 , Carthagiliensi IV. Ggi. 76. , aliisque. Denique si licet Patrum verba ad sensum improprium detorquere , jam Nulla suppetunt argumenta ad probandam Christi satisfactionem , quae Sociniani noli possint . in sel Sum
trahere i roprium . . QInst. i' Solus Christus, vere, et proprie Deo
satisfacere potuit , ut suo loco diximus. Ergo etc. Dist. ant. Solus Christus vere potuit satisfacere meritis suis, concis Meritis alienis , neg- Satisfactiones autem justorum ex merito Christi suam hauriunt virtutem , ut membra a capite , et palmites. a Vite , atque ita non habet horno', unde glorietur , sed omnis gloriatio nostra in Christo est , in quo pivimus , in quo moriemur, in quo satisfacimus , facientes fructus diu OS Poenicentiae, qui eae illo oitu habent , ab illo
eruntur Patri , et per illum acceptantur a Patre , ut loquitur Tridentinum Sess. XIV. 4. Tantum ergo abest, ut .atisfacti oties nostrae satisfactioni Christi iu-juriosae sint, quin potius illius magis virtutem com
Inst. χ' Christus plene . Pro Peccatis Omnium SatlS-
420쪽
4a a Theol. Instit. Lib. VIII. Pars V. Cap. IX.m tittili. Ergo stissicit satisfactionem Christi per fidem
opPrclo Ddore. Di st. ant. Plene salis secit quoad pretii susscieni in m , COHC. Quo ad applicationem. neg. Debet enim NM usquisque Don modo per fidem , sed et per pia ope ra satisfactiones Christi sibi in clipsi opplicare. Unde et dicebat Apostolus. Colos. I. 24. Adιmpleo quae de Sunt passionum Christi in carare mea.
Inst. 3 ' Justificatio impii gratuita est, dicente Apostolo Rom. IlI 24 Iustifcrati gratis per gratiam ipsius
Per redemtionem , Ῥιae est in Christo Iesu. Ergo etc. Η Xeg. coiis. Quamvis enim debeat iusius per O- . Pera satisfactorιa lomporales pocuas redimere; gratuita iam uia est ejus justificatio ; tum quia gratuita cst gratia , qua vocatus , saucii Iica ius , et a poena delerna absolutus est ; lum quia grai ulla est cliam gratia , quae satisfiactoria ejus opera reddit fructuosa. Tractant ista iusius Bellarminus , taenin , Boucat.
Pio OP ara , quibus Deo satisferi potest , sunt Methumilis , et obedi ens acceptatio sertim nariam, qui-bias nos in hac mortali pila castigal caelestis Prater , Mel orera Pietatis sponte suscepta , quae ad tres classes rediaci Possunt, jejunium, eleemoSyriam, et orationem. Ita Tridentinum Sess. XIV. can. Io.
Prob. I α pars Temporales aerumnas a Deo nobis
immitti, singulis sere paginis sacrae litterae testantur, ut Amos III. 6. Si erat malum in cloitate , quod Dominus non scerit: et quidem ut plurimum ad pcc-Caiorum vindictam , et correptionem ; ait enim Apostolus I. Cor. AI. 32. A Domino corripimur, ut nonctim hoc mundo damnemur. Ergo humilis , et obediens eorum perpresio non solum ad hoc nobis utilis
est , ut evadarit seviores , juxta illud Poeιae: Diariam; aed leolus it patientia ν idquid corrigere est nefaSῆVerum et in m , ut Dco fassi aciamus , et cxigua plaga magnos cruciatus redimamua.