장음표시 사용
391쪽
De Sacramentis. Soloiantur Objecta.
Objic. I. Quod potest ab Ecclesia abrogari , NON
est divinae institutionis. Atqui consessio secreta Pec Catorum abrogata est in Ecclesia Constantinopolitana a clario , nemine contradicente. Scribunt enim Socrates Lib. V. Cap. is., et Sogomenus Lib. VII. Cay. 36. Uectarium exauctorasse Presbyterum Poeniteotiarium, Deca3ione gravis scandali , quod seculum erat ex Publica consessione peccati , ad quam ille m tronam adegerat; ita ut unicuique , prout sibi conscius esset , ac siduciam sibi haberet , . ad sacrorum mysteriorum Communionem accedendi potestatem saceret. Ergo. Nw. min. quae est contra mentem ipsius Soaomeni, qui in eodem loco duo docet, nempe Nectarium abolevisse Presbyteri Poenitentiarii munus, et tamen ad Mobtinendam veniam necessario confitenda esse peccata Sacerdoti: Cum in pelenda , inquit, penici Peco tanecessario consteri oporteat. Aliud. ergo esse ait abo lere Presbyterum Poenitentiarium , quod Nectarius fecit; aliud abosere consessionem peccatorum. Scien dum enim est ante ortam Novatianorum haeresim cui que fideli liberum suisse, ut eligeret prudentem Sacer dotem , apud quem peccata confiteretur , ut constat . ex laudato , Origenis. testimonio. ortis tameta NOVatianis , qui remittendorum graviorum criminum pote-Stalem Ecclesiae negabant, institutus est certus qui dam Presbyter Poenitentiarius , cui omnes Peccata sua iconfiteri tenerentur , ut ab eo poenitentiae , , et sati s factionis sive publicae, sive occullae modum acciperent. Hoc igitur Praesbyteri poenitentiarii munere per Nectarium Constantinopoli abolito , res ad eum rediit statum , quo erat ante Novatianos, hoc est quisque Prubaret seipsum , et pro sua conscientia vel divinis mysteriis communicaret, vel si peccatorum lethalium Conscius esset , cui placeret Sacerdoti consiteretur. Quod quidem manifestum est ex Chosostomo , qui Post Neclarium Constantinopoli sedens , consessionis necessitatem praedicavit, ut supra Vidimus. Inst. I. QScribunt Socrates,ei Sozoni mus, si aluisse Ne- clariuΠι, ut unusquisque prout sibi conscius csset , et
392쪽
i Theol. Instit. Lib. VIII. Pars V. Cay. VIII.
iiduciam sui haberet, ad sacrorum communioncm nc Cederet. Ergo uoti solum Presbyterum Poetiitentiarium abstulit, sed ipsam consessionem. Neg. cοιιs. Ajunt enim laudati Historici, Mela rium si aluisse , ut quisque , prout 8 ibi conscius L sset, ad communiotiem accedoret. hoc est , si peccati lc- lialis non esset si hi conseius ' uoti latueri Assirin utit , si quis peccati tellialis esset sibi cori scius, eum sine consessione ad sacra mysteria potuisse accedi re. Inst. a.' Atqui liOc ipsum a stirmant ; scribunt enim , ex hac Neclarii costitutione uetustatem , ut inquit Soetomenus , eique adjunctam gra italem et seoeritatem , jam tum in laxam , ac dissolutam Dioendi rationem ρaula cim delaρsam. Nam antea, ut quidem existimo , minora erant Peccata, tum ob Derecundiam eorum', qui sua I Psi delicia euuntiabant, tum ob se- Meritatem judiciam , qui ad id eraut constituti. Ergo. Negla ant. Quamvis enim abolito Presbytero Poeuitentiario , non est abolita consessio; negari tam eurae luit enervatum hinc esse disciplinam, cum Presbyter ille velut ordinarius Poenitentiae Praefectus, PeC-
Cata vel ultro a poenitentibus delata , vel proba in per testes, Poenitentiae vel publicae, vel privatae subji- curet , ejusque exactor esset. Qui quidem disciplinae
quisque quem mallet presbyterum eligeret , Nec publicum perageret 'oenitentiam , nisi vel sponte eam iugredi vellet . vel crimen admisisset famosius , quod Publicae Osse usioni , et scandalo fuisset. De hoc igituro Ozomenus queritur.
rast. 3. ' Chevsostomus Noctarii successor pluribus u logis inculcat Eonsessionem peccatorum nori nisi soli
Nou cog/ι Deus ) , inquit , in medium Vrs Cederit squae PeCCaselmus enumerare , sed sibi soli rationem
reddere jubet, es sibi confiteri. Similia docet alibi Hom. V. de Incompreheus. , Vovi. IV de Lazaro, m/tι. IX. de Poenil ct al. Ergo Nestarius revera
Consessionem aboleverat. Neg. cotis. quae evidenter est Chrysostomi doctri-ndu , quam supra expo3uimus. Contraria Patres enim
Mus uotionem , quae pii vati in sit Sacerdoti , ut Dei in i
393쪽
De Sacramentis. 395nistro , soli Deo fieri dicunt , ut supra ex Teritillι auo docuimus. Vult igitur Chrysostomus . non praecipi a
Deo publicam peccatorum consessionem. INon te in theatriam , inquit, duco , non conseroo consteris . Ne in Publicum proferat, non cogo in medium Prodire
theatriam. Dicit quidem alibi Serm. LVIII., et Hom. LXX ff. Tom. V., Hom. IX. de Paenit. in PsaLL. tam benignum esse Deum , ut per hoc Solum Verbum Peccasei secreto prolatum , peccata dimittat, quod et nos dicimus , nempe contritionem persectam , diale consessionem justi sicare , sed cum voto , ac d chito Consessi otiis. Addit Homil. VIII. De Poeni t., ct mm. XXVIII. in L ad Corint. hominem ante Commullio'nem sine VII O teste coram solo Deo debere ex Apostolo
probare seipsum, sa) quod verum est ; sed si probans
Seipsum , gravis se 'peccati reum inveniat , uon ait Chrysostomus , non debere illud consessione expiare.
Objic. II. Gratianus in Decreto Caussa a III. Q.
3. dist. I. quaestionem agitat in utramque partem, utrum consessio soli Deo fieri debeat, an etiam Sacerdoti, ut peccata dei cantur; et ad extremum sic concludit. Qui-hus auctoritatibus , pel quibus rationum firmamentis utraque sententia satisfactionis , et confessionis innitatur, In mediiam brepiter exρosti initis. Ctii aratem harum potius adhaerendum sit, lectoris judicio reseroatur. Utraque enim fautores habet sayientes , et religiosos piros. Unde Theodorus Cantuariensis Archieρiscostus
sed revera est Concilium Cabilonense Can. 33. 3
ait in Poenitentiali suo quidam Deo solummodo COu- fleri debere peccata dicunt ... quidam pero Sacerdo . tibus etc. Ergo ante Concilium Lateranense liberum Unicuique erat hac in re opinari , atque agere , RQ proinde saltem dogma fidei non est. Neg. cons. Quamvis enim daremus, Gratianum hac in Parte errasse , praesertim ante expressam Ecclesiae definitionem , ut advertunt S. Thomas , et Bona Ventura sin IV.), non itide nutaret Ecclesiae univer sae doctrina Scripturis , ei Traditione stabilita. Sed
a) Probationem scilicet pro ea parte accipiens , quae ira
conscientiae examine posita est. Plena enim probatio duio gommunionem ex Tridentino consessionem etiam complectitur.
394쪽
Cum Gratianus asserat , utramque opinionem fautorem habere sapientcs , et religiosos viros i at contra nullus ε apicias , et reIigiosus eo tempore negaverit , Conse bionem a Christo iustitutam , dicendum est, Gratiarium ibi agilasse quaestionem aetate illa apud Schol sticos celebrem , uirum sola cordis eontritio De perse-cla deliatur peccatum ante Coti sessionem , et Sacer dotis absolutionem , quam quaestionem Magister sententiarum Gratiatio coaevus , aliique veleres 1lieo- rogi pertractant, et nos etiam supra tractavimus. O te. III. Non legimus , veteres Sanctos consessio nem frequeutasse , imo nec vel semel edidisse, quod de viris piis posteriori aetate; non tacuerunt historici, sicut S. Carolum Borromaeum quotidie confiteri consuc-Visse , reserunt ejus vitae Scriptorcs. Ergo veteres Sancti consessionem non habuerunt ut necessariam. I Neg. cons. Quid enim valet negatiseum argu me ulum , praesertim post deperdita inti umera veterum scripta , adversus eviduntissima omnium saeculorum testimonia Z Multis autem rationibus veteres saneti consessionem non leguntur frequentasse , inter quas illa
Videtur praecipua , quod in gravia peccata lapsi non
erant post baptismum , quorum Potissimum peccatorum occasione Veteres consessiouis , ac Poenitentiae, metitionem laciunt.
De condicionibus confessionis necessariis. Ado. Vulgo Theologi conditiones consessionis enuis nerant sexdecim , quas memoriae gratia his versiculis
Sil simplex , humilis confessio . Pura , fidelis,
Nec nou nuda, frequens. discreta dubens, perecunda, Integra , Secreέα , et Licomabilis , accelerata , Fortis , et accusans, et Sit Parere Parata. Dicitur autem I.' simplex, non artificiosa, sed quae tales nos Sacerdoti aperiat, quales nos ipsi novimus, a.' Humilis , qualis scilicet reum deceat, qui co ram tremenda Dei majestate pewcatum latetur , ac Ve niam postulat
3 ' Ptira , nullos scilicet a proposito alienos
395쪽
ί De Sacramentis. ' - 3' Fidelis, vera scilicet, et sincera. Mendacium 'enim iii consessione de re necessaria, puta de peccato gravi, aut de peccandi eotisuetudine , grave sacrilegium est, irritumque Sacramentum reddit. De re ve- To levi, et non necessaria, leve peccatum esse, docent Θωius, aliique Theologi contra C esonunι; licet gra-Vius, quam si extra consessionem suisset Prolatum, clRliquando argumetitum pravae animi dispositionis.
Composita , quae ad rem non faciunt.
Cavenda consessionis freque alia. 'I.' DiScreta, hoc est prudens, non solum in Poeni meente, ut scilicet idoneum eligat sacerdotem, eique nec liena sine necessitate aperiat, nec propria siue iuΣloeXamine; verum etiam in Sacerdote, ne ea interroget, quae ad rem non saviunt, vel poeni lenibus ipsis offen
Sacerdotis quodammodo extorta.
eautis verbis esserantur. - . 1
ID-ς Integra, ut seorsim in sequenti s explicabimus. M.' Secreta, tam submissa scilicet voce tum Poenitentis, tum Sacerdotis. ul ne quid in aliorum noti-4iam. Ventre pOSSit.
milata , quae nec contemnendae, Deo exigendae Sunt,aed intimo doloris sensu , qui se prodat exterius.
aut ad octavam Pstscha iis ut nonnulli solent salutis auae minime solliciti. Nihil eDim magis salutare esse potest ob multa, quae impendent vitae pericula, quam Statim peccata confieri, ut docet Catechismus ROMι. praesertim cum ex dilatione consessionis habitus pe caudi , obduratio cordis, et finalis impoenitentia sequi soleat. x 4. φ . Fortis hoc est non timida, sed generosa, Pro pler Dei gloriam , et animae salutem. 5. v Accusans, quae scilicet peccata non minuat Vel excuset. sed qualia sunt aperiat, certa pro certiεν
396쪽
h8 Theol. Inscit. Lib. VIILPars V.Cap. VIII
16 V Denique Parere Parata, ut scilicet Poenitens noneoti tradicat sacerdoti, Nec disputet, sed ut in stirinus suaeque salutis sollicitus, summa animi docili tale, totum se in manus Cius curandum tradat. Omnes hae conditiones ex ipsa rci natura necessariae sunt, ut cuique attenderiti patet. Sed de integritate , et secreto consessionis muIla sunt scilia necessaria, quae enucleatius tradenda sunt. De his agit fusius P. Collet Tom. VL.
De integritate confessionis. I. Cum prima consessionis conditio sit simplicitas, quae tales nos Sacerdoti aperiat, quales nos ipsi novimus; hinc sequitur , eam oportere esse integram, hoc est omnia complecti gravia peccata nam venialia non sunt , ut diximus , materia consessionis necessaria ) quorum conscii sumus, et a quibus nondum valide sumus absoluti; tum quoad numerum, tum quoad species, tum quoad circumstantias, quae speciem mutant. Sed integritas a Theologis distinguitur duplex
materialis. et formatis. Prima est, qua omnia omnino Peccata, quot in seipsis coram Deo sunt, exponuntur, altera vero , qua exponuntur omnia, quae memoriae post diligens examen occurrunt, atque eXponi Possunt. II. Materialis integritas tion semper praecepta est, Cum non semper in hominis sit potestate; Deus enim
impossibilia non jubet. Hinc sussicit formalis integritas cum quis post diligens yxamen peccati alicujus sine culpa est oblitus, veI eertum nequeat invenire numerum, qua in caussa satis est dicere eum numerum,
qui vero videtur proximior, addendo circum circiter, imo si agitur de peceatis longa consuetudine repetitis, Praesertim internis, satis est exponere quanto tempOre in ea Consuetudine perduratum sit , et quoties in die virisimiliter sit pecca um. 2. R Cum licet memoria teneat, non tamen potest vel physica, vel morali , Potentia omnia singillatim conliteri, ut si poenitens pravr morbo correptus non possit consessionem Pro
equi , vel quiu sensibus destituitur, vel quia pericu -
397쪽
lum evidens est , ne aut sine absolutione moriatur , . aut graviter saluium eorporalem laedat: si ex consessione alicujus peccati grave malum prudenter timeat aut sibi , aut alteri, aut ipsi Sacerdoti, Deo alium a- .dire possit : si in iis versetur regionibus , ut ejus idioma intelligi a Sacerdote sine interprete non possit a): Si surdus , et multis Don omnia nutibus explicare valet: si milites ibinjam cotis icturi sint , aut navigantibus nauseogium immineat ν his euim duabus in caussis Possunt etiam , si opus est , multi simul post genevolem consessionem a Sacerdole absolvi per Verba pluralis numeri : Ego pos tibsolo etc. ' II. Porro ad integritotem formalem necessarium esse non solum speciem peccatorum , quorum quis est conscius , ideoque et circum, lautias , quae speciem
mulant, sed etiam numerum qui quomodo aesti maridus sit in sc suenti Lib. IX. dicemus) confiteri , dogma fidei est a Tridentino definitum Sess. XIV can. . Sed gravis est inter Theologos quaestio utrum cir-Cumflautiae , quae peccati speciem non mutant , sed illud augent, graviusque efficiunt, etiam explicandae
Circumstantiae, quae peccatum intra eamdem speciem insigniter angent, aut minutini, Sunt in Confessione Sacramentali ex praecepto dipino e licandae
Prob. I. Licet Concilium Tridentinum definire no
luerit hanc inter Catholicos controversiam , sed tantum damnare hac relicos, sini negabant, explicandas esse Varias peccatorum species , ideoque et circumStantias, quae SPeciem mutant, leamen momenta, qui bias innititur , uon minus ostendunt , explieandas esse circum- Sianitas , quae peccatum insigniter sugent. aut minuunt.
a) Adverte , de integritale latitum consessionis hic agi. Nam si nihil omnino sine interprete explicare potest, utrum is interprote., saltem in mortis perIculo, uiI teneatur, quaestio est iti qua affirmans sententia ex S. Thomae, alio-x mque auctori late , et rationiblis verisimilior est, quγm etiam stiquitur Lar mannus. Vide Collet. , Cianiliatum. etc.
398쪽
doo Theol. Inst. Lib. VIII. Pars V. Case. y III.
Ideo enim vult Concilium , i perieristas esse circum- stantias speciem mutantes , quia Sacerdos Non posset . aliter acquum ferre judicium de statu poenitentis, eique congruam impotiere satisfactionem. Sed hoc non minus vertim est de circumstantiis, quae itis igniter augent , aut minuunt Peccatum : imo Sunt Donnuli ae hujusmodi circuitis lautiae , quae longe majorem addunt gravi latem peccato , quam si illius speciem mulassent. Quis cnim neget, naniorem esse Crimitiis atrocitatem , si quis ut ii ominem interficiat , prius ei amputet manus, pedes, Nasum, Oculos e
diat , quam si quis subito irae motu actus uno ictu hominem interficiat in templor quis non Videt, magis peccare eum , qui mille aureos sura lus in loco Prosano , quam quiliarium aureum in templo , licet loci circumstantia speciem peccati muteti Ergo et C. Prob. II. cx Traditi orae. Constat ex veteri disciplina , graviorem . et diuturniorem impositam suisse poenitentiam idololatriae voluntariae, quam metu Poenarum extortae; fornicationi ex malitia, quam ex infirmitate ortae , licet hujusmodi circumstantiae peccati speciem non mularent. a ' Concilium Wormaticias e Can. 25. Debet , inquit, Sacerdos in poena danda singulorum catissas singillatirn considerare , Originem quoque ,
modumqMe CD artim , temporum etiam , et locorum, PerasHariam quoque . et ae aliam qualitates considerare , et insρicere. 3. 9 Propter circumstantias aggra-oantes solent Praelati peccata reservare , quod frustra
seret , si poenitens ea confiteri non deberet : si oreservata est Summo Pontifici percussio Clerici gra-xis ; Episcopis incestus in primo gradu. Ergo.
Prob. III. ratione. Ex adversariorum sententia Sequitur , parem impotiendam esse poenitentiam ei, qui lotum inimici fundum vastaverit , aut incenderit , et ei qui paucas segetes i item parem poenitentiam et , qui per annum Odium, aut impuram cupidinem animo gesserit , atque et , qui per horae quadrantem in iis cogitationibus immoratus fuerit. Si enim poenitens Circumstantias aggravantes fateri non debet , nec Sacerdos potest exquirere, ideoque in eadem peccati Specie eundem semper imponere debet satisfactionis modum. Sed hoc absurdum est. Ergo etc.
399쪽
De Sacramentis. sic . Objectiones.
Objio. I. Concilium Tridentinum 5-. III
1. praelatur, se accuratam tradere Velle expositionem
sacramenti poenitentiae. Atqui ubi loquitur de integritate consessionis , Solas eas circumstantias memorat, γquae peccati Ueciem mutant.Cum nihil negotii tuisset addere etiam circumstaUtias , quae peccatum ' nu-gent, vel generatim dicere omnes circumstantias. Erisgo satis ostendit, circumstalatias, quae peccatum duingent , nota esse ENPOMendas. 'Dist. maj AC ratam tradere promittit expositionem Sacramenti Poenitentiae contra haereticorum errores , conC. contra Varias catholicorum opiniones, subdist Per apertam definitionem , neg. Per talem verborum compositionem, quae satis ostenderet Coucilii sensqm , Conc. Porro hoc solum definire voluit Concilium AE tra haereticos , non sussicere generalath quandam , et coufusam Peccatorum consessionem , sed peccata omnia quoad speciem , et iumerum esse stri gillatim in confessione explicanda. Controversias un-iem Catholicorum definire noluit, sed ratis , qua prohat , explicandas isse circumstantias , quae peccati vectem mulant, Satis ostendit, quaenam fuerit ejus sententia de circumstantiis , quae mullum augent, vel minuunt peceali gravitatem.' s . in
Objie. II. S. Thomas in IV. Dist. XVT Q. 3.
viri. E. Q. 5. art. 12. Circαmstantias, inquit, at grapantes , quae in alitid genus peccati non trahunt. non tenetur homo confieri, sicut nec Pec ata Menialia , licet sit laudabile, quod homo ea conoeatur. N bdem docent Bonapentura, S. Antoninus, Laludarius , Durandus , FH ester , Namrrus , ut omitiamus Tecentiores , Lessitim , De Lugo , Becanum , Valentiam, V assura , et Probabilis las: omnes. Ergo etc. x . Neg. cons. Nihil enim aliud ex antecedente con-Sequitur quam nostram sententiam non pertinere ad Iidem , ideoque non deesse Theolosos adversae seri lentiae Patronos, quod ultro latemur. Ceterum quia magnimo metiti est S. Thomae auctoritas , respondent vulgo
Theologi , eum retractaturum quae junior scripsit in Fula. Tom. IU
400쪽
έoa Theol. Inst. Lib. VIII. Pars T. Cap. VILL
Libros sententiarum , si Summam Theologicam absolvisset. Sed cum comparet S. Doctor Ioco laudato circumstantias aggravantes peccatis Venialibus , quae . laudabile est,)non necessarium confiteri , verosi milius est, eum nori esse explicandum , nisi de circumstantiis , quae leviter augetit peccati malitiam. Objic. III. Si circumstantias , quae Peccatum augent, confiteri necessc esset, magna hinc anxietatum, et scrupulorum seges non minus Poenitentibus , quam ipsis Sacerdotibus oriretur , Ne sorte illi uoti sulis explicaverint , aut isti non Satis excusserint peccatorum Caussas , et Vitia . et modos 3 imo et consessiones in longum , et pene itis nilum Producerentur , magia temporis , et capitis detrimento , cum vix duo peccata invcniantur in eadem specie, quae non habeant inaequalem ex circumstantiis gravitatem. Ergo. U. Neg. cons. Noli enim dicimus , explicandas esse circumstantias , quae leviter , sed quae insigniter augent peccata , vel minuunt i quae circumstantiae salis Per se in oculos poenitentis , et Sacerdotis incurrunt, ideoque nec poenitentes eos celare sitie aliquo coD- scientiae stimulo, Deo Sacerdos eas Coutenmer sine
gravi negligentia valent ; ex. gr' quantum quis damni intulerit: quanto tempore inimicitias gesserit , an
ejus ira in furorem progressa sit: BN COUsuetum peccandi modum insigniter excesserit , etc.
Quoniam integra esse debet consessio, sequitur I. RPeccata, quoium poenitens sine vulpa oblitus est , licet indirecte jam remissa , subjicienda tamen esse ecclesiae clavibus, si iti memoriam redeant, sicut Peccata per Contritionem perscctam deleta. Contrariam Donnullorum sententiam damnarunt Alexa Dder Vl I. an. l665. et
Clerus Gallicanus anno MDCC. a. v. Peccata dubia etiam esse exponenda ut dubia , quae quidem doctrina communis est Theologorum post S. Thomam, et Cate-Ehismum Romanum, frustra aliquibus Castilis opponentibus celebre illud , et male intellectum axioma ; in du