장음표시 사용
421쪽
De Sacramentis. 4 et 3 Prob. I in pars. I. De jejunio, et eleemosyiis, ma.
uisesia sunt Scripturarum , et Ρatrum testimonia, quorum. Donuulla res itavimus supra. De oratione vero, patet ex praxi poenitentium, quos Scriptura commonω-
sat non solum jejuniis . sest etiam orationibus pro peccatis satisfecisse , ut habemus Dan. IX. et al. Probra ratione S Thomae 3. P. Suρρl. Q.
XV. ari; 3. Sicut contraria contrariis Curaui x Sio per opera contraria iis , quibus peccaVimus, Peccatorum Poenae redimuntur. Porro- tres sunt peccatorum omnium sontes , sive unus in tres divisus , ut ait domnus I. Ioan. II. 2 6. Omne quod est in mundo concustiscentia carnis est, et concuPiscentia Oculorum , et superbia pilae. Ergo per tria contraria opera satisfieri potesti pro coucupiscentia. quidem. carnis per jejunium , ad quod omnes carnis Anticiationes ressu. . cuntur : pro concupiscentia oculorum , sive avarilia , et cupiditate sonorum temporalium , per eleemosynam, ad quam pertinent omnia erga proximum ossicia chari tatis ; pro superbia Vitae , per orationem , ad quam omnia religionis opera referri possunt. Dices: oratio delcctat potius, quam castigat. Iac. V. 13. Tristatur aliquis pestrum Oret. Atqui satisfactio debet esse poena. Ergo ete. Dist. m . Delecta: Secundum spiritum, conc. Se cundum carnem in Statu naturae corruptae , neς. Imo aliquando quo magis delectat spiritum, eo magis car. nem absumit. Vade. S. TIIomarin loc. cistia Q
Inter opera satisfactoria sponte suscepta praecipuum. lenerit locum , quae imponutitur a Sacerdotibus , et, Sponte a poenitentibus Peragulatur , quia Cum pars sint a Sacramenti, majorem habent satissaoiendi virtuten L
422쪽
έi4 rami. Instu. Lib. VIII. Pars. V. Cap. IX.
Utrum Sacerdotes possint , et debeant poenitentibus satisfactionem imposiere , et quidem Peccatoriam gra-oitati congruentem. Negant id pro suo more. ac systemate L I-llierant, et Calvinistae. Catholici omnes asscinant.
Sacerdotes possunt , ac debent poenitentibus satisfactionem imROnere , Peccatoriam graritati conoenieu
Prob. I a. Pars. I. Christus Ioan. XX. 22. Sacerdotibus potestatem secit non solum solvendi , Verum etiam ligandi. Ligant autem non solum Cum absolutionem denegant, verum etiam cum satisfactionis onus imponunt. Ergo etc. Prob. II. ex perpetua Traditione. I. v Tertullianus jam Montanista testatur , hanc esse catholicorum do-etrinam Lib. de Pudicitia Cap. I 3. 2. v Leo M. Eρ. XCI. Mediator , inquit , Dei et hominum hanc Praepositis Eccle viae tradidit Potestatem , ut et constentibus actionem Poenitentiae darent, et eosdem salubri satisfactione purgata ad communionem Sacramentoriam Per januam reconciliationis admitterent. 3 Q Hac potestate semper , et ubique Ecclesia usa est , ut Patet ex omnibus canonibus, qui de imponenda poenitentibus satisfactione conditi sunt. Hinc merito Tridenti- Nurri Sess. XIV. can. I 5. At avis dixerit, claoes Ecclesiae esse datas tantum ad soloendiam , non etiam cta ligandum , et proPterea Sacerdotes , dum imρο- riunt Poenas confitentibus , agere contra inem clapium , et contra institiationem Christi, et ictionem
esse , quod pirtute claoium , stibiata Poena aeterna , Poena temporalis plerumque eaSolpenda remaneat, an a thema Sic. f
423쪽
De Sacramentis. O Prob. I a. pars. Quod semper, quod ubique, quod
ab omnibus servatum est in L Celesia , ct cujus omissio damnata semper est ut clavium abusus, io ex traditione Apostolica descendere , Putundum est, Iuxta Augustini regulam. Atqui talis est impositis satis sa-Cti Otiis, ut Constat ex omnibus Patribus, et Conciliis , in quibus de pocMitentibus agitur , ejusque omissio damnata est a Patribus ut contraria Evangelio ; ait enim Cyprianus Lib. de La 'sis contra molliores quosdam Sacerdotes , qui lapsos sine debita satisfactione
absolvebant: Contra Eoangelii Migorem, Contra Domini, ac Dei legem, temeritate quorumdam laxatur in catilis communicatio irrita , et falsa Pax, perni ciosa dantibus, et nihil acciρientibus Profuttira: non quaerunt sanitatis Patientiam , nec Veram de satisfactione medicinam. Unde Tridentinum Sess. XIV Cap. 8. Debent ergo , inquit , Saserdotes, quantum SPirilias, et prudent ι a Suggesserit, Pro qualitate criminum, et Poenitentiu Πι faCultate, Salutat eS , et conpenientes satisfactiones injungere. Ergo et C. PrOB. 3μ. Pars. quam conceptis Verbis docet Tri-dcntinum loc. cit. subjungens: Ae, si forte peccatis con-nioeant , et indulgentius Cuyι PoeniteΠlὶ bus Ogant, lepisSima quaedam opera pro grapissimis delictis injungendo , alienorum Peccatorum participes sician- Iur. Idque uno ore Patres omnes tradiderunt, Poenirentia , inquit Cypriatius Lib. de Lapsis , crimine
minor non sit. Ambrosius Ad Virg. lays. Can. 8. Grande scelus grandem necaessariam habet satisfactionem. Et ratione citum ostenditur : cum enim Sacerdos medicus sit, et judex , pro utroque ossicio debet
Ct Vulneri Congruentem aptare medicinam, et crimini
optam Poetiam decernere; quantum tamen Spiritus, ct prudentia suggesserit . habita etiam ratione in Girmitatis ipsius poenitentis non solum corporalis, sed etiam spiritualis, ne sorte deterritus poenae magnitudine aut in desperationem agatur , aut injunctam Satissam elisuem gravi sacrilegio contemnat , et omittat.
424쪽
Objectiones. Objic. I. coni. 2 m. Pari, Si, poeniteris Sua Sponte- ea opera peregerit. imo ct in uno Plura , et graviora, illiam a Sacerdote fuissent imposita. jam quantum misc est, est cit quod oportebat ad redimendam temporalem poenam. Non debet ergo Sacerdos saltem tali Poenitenti satisfactionem imponere. is Rex. ant. Praeter opera enim sponte Suscepta , Superest ei peragendum quod a Sacerdote praecipitur iam suam pars Sacramenti, quod ideo majoris est viriuus, fluctui opera ex ipsius poenitentis electione ussu Cla , ut advertit S. Thomas Quodlib. III. Q. II. art. I l. quia scilicet satisfaciendi vim habet 'ex opere
osterato ex virtute sacramenti. Fatendum tamen, Cutis .
tali poenitente mitius agendum eSSe. Objic. II. coni. 3ni. Part. Christus magnis quibusdam peccatoribus morum dumtaxat emendationem. non Poenam subeundam praecepit. Quidni ergo Sacerdos hoc exemplum sequetur, cum Christi aetiones nostra. doctrina sint 3 Dist. ant. Idque secit Christus ex potestate excellentiae , quam suis ministris non communicavit .conc. Secus, neg. Poterat ergo Christus, ut suo loco. diximus, ex potestate excellentiae effectus Sacramentorum sine Sacramentis operari . totumque Poenam cum volebat, dimittere. Hoc autem ministris ejus Don. CSt concessum. Responsio est S. Thornae Suρρl. 3. IV
Objic. III. Nulla potest poena graVitatem peccat.
exaequare. Si sirgo Sacerdos pro gravitate criminum praeeipere satisfactionem deberet , oporteret utique Luam esse infinitam , quod absurdum est. Dist. ant. Nulla poena potest aequare gravitatem Peccati nondum quoad culpam dimissi. cono. Iam di- missi , subdist. Et nos non diximus , tantam Omnino debere esse satisfactionem, quanta est poena post di-
id temporalis, i deoque uoti iusiuita. Sed neque huic
425쪽
poenae aequalis debet esse satisfactio , sed proportio natis , ut major pry majori, minor pro minori culpa praecipiatur. Quae quidem satisfactio etsi non aequalis poenae , quae judicio Dei subeunda esset, habet tamen ex meritis Christi , et sacramenti virtute, ut poenam illam Ionge majorem BVertat, et expungat. Objic. IV. Consuetudo vim legis habet. Atqui mullorum consuetudine firmatum est, ut nonnullae preces , aut ad summum unius diei jejunium pro peccatis gravissimis praecipiantur. Ergo. U. Dist. ant. Consuetudo vim legis habet in iis , quae sunt juris divini, neg. duris humani, subdistlii habeat justae consuetudinis cotiditiones , conc. Se CUS , neg. Itaque cum satisfactiones ex praecepto divino criminum' gravitali debeant esse congruentes , u
Θρriantis docet Lib. de Loysis ; nulla potest ius illud consuetudine abrogari. Sed etsi ageretur de jure
humano, praecipuae conditioves consuetudinis sunt praxis piorum , et tacitus legislatoris consensus ; quaΘconditiones hic desunt ; cum Ecclesia, et fideliores ministri hunc abusum damnent. Inst. Ecclesia ipsa identidum Iubilaeum et plenarias india entias concedit, quibus temporales poenae redimantur. Ergo licci tempore Iubilaei imo et subjuhilaei, et indulgentiarum spe , minimas imponere
Dist. ant. Ecclesia plenarias indulgentias concc- dii in adiumentum infirmitatis iis , qui faciunt chaan tum in ipsis est , ut Deo satisfaciant, Sed non possu 'tcondignam ad amussim peragei e Poenitentiam , csuc. Iis, qui nolunt sacere quod possunt, neg. Absit en irritit Ecclesia thesaurum indulgentiarum dissipare velit ad fovendam ignaviam. Vide quae dicemus in Dissert. de Indulgen iis Trini. V.Corollaria.
I. Ergo graviter peccant Sacerdotes , qui qevissimas Pro maximis sceleribus imponunt satisfactiones et ali Mi Peccati, ut uti Tridentio una, Participes sunt.
426쪽
428 TheoL Inst. Lib. VIII Pars V. Cap. IX.
II. Quod si Sacerdos ex imperitia , aliave . Causa minNorein Satisfactionem praecepcrit, poenitens ad aliquid titierius obligatiar , quod si in hac Mita non Persiciae. in Purgatorio exoloet, ut inquit S. Thomas Quodι. IIT. Q. . 13. art. I.; non enim imperitia Sacerdotis p test Pocnitentem eximere a vi vivo praecepto iaciendi fructus dignos poenitentiae. .
Seholion. Etsi diximus generatim , satisfactionem et gravita ierim tuum , et infirmitati Poenitentium esse aptandam ;quia tamen non paucae hac in re oriuntur in praxi dissicultates , eas hic expedire satagemus. Q. I. Unde Sacerdos certum desumat regulam in satisfactione praecipienda 'Sacerdoti prae oculis habendi sunt Cano res Poenilentiales, quos idcirco S. Carolus in Instructionibtis Sacerdotum edendos curavit. Licet enim ii hodie in Ecclesia Latitia non vigeant , lumen tamen Sacerdoti prae hent, ut quantum humatia patitur infirmitas, proportionem quanda in pro gravioribus , et levioribus peccatis servet, et quando pro infirmitate poenitentis mitius agendum putat, exponat ei peccati gravitatem, ex Poena
qua olim plectebatur , et nunc etiam plectendum est , Cum non sit mutata justitia Dei , nisi poeniteris voluntariis castigationibus illam placare Studeat. a.' Attendenda Sacerdoti est peccatorum species ut Contrarias vitiis poenus imponat, quo fiat, ut satisfactio simul medicina sit. Sic avaris eleemosynas , luxuriosis jejunia , superbis orationes praecipiet, ut monet G. Carolus post Chrysostomum Hom. X. in nritili.
3. 9 omnis satisfactionis ratio non secus ac absolutio , aut ahsolutionis dilatio arbitrio Sacerdqtis relicta est nou ut pro lubito agat, sed ut fidelis Dei minister Spiritu ejus illustratus, ac motus. Quem Spirituri orationibus adsiduis attrahere in hoc Sacramento admi-
4 ' Quamvis quaecumque pia opera ctiam aliunde P deoepta, ut jejunium in quadragesima, patientia in
427쪽
De Sacramentis. ς Gostrendis calamitatibus, pro satisfactione possint imperam tamen est, ut sacerdos Opera aliunde indebita praecipiat nisi sorte status, et infirmitas poenitentis ea omnino serre non Valeat ) t et in dubio ii praecepisse judicandum est. . 5.' In absolvendis infirmis potest levis imponi poe- Ditentia , addita tamen alia Persolvenda si convaluerint ; at in absolutione moribundi , ac sensibus destituti nulla prorsus imponenda Poenitentia , Cum omnino impossibilis sit. Q. IL Potestne Sacerdos Poenitentiam ab alio Sacerdote Myositam mutare rv. Si recte , et prudenter fuit imposita, non notest. Si vero Imprudenter , aut si valde Personae rerumque circumstantiae mutatae fuerint , potest audi a prius summatim consessione PeccΘtorum, propter quae suil imposita , saltem secundum Species. Idque valet , etsi poenitentia ab casus reservatos suisset imposita. Communis haec doctrina Theologorum est. Q. III. Sacerdos Publicam, an Secretam Salis actionem debet imρOnere'
s. i. R Olim quidem publiea erat poenihentia Dro
ravibus peccatis, etiam occultis, ut suse demonstrat Natalis Alexander Dissert. MI Saec. III. . Duim ira Disseri. XXXIX. , aliique. Neque itide Sequebatur ma-Misest alio criminis ; tum quia Varia peccata eidem poe-mitentiae modo subjiciebantur , tum quia Episeopi pro fervore poetiitentium Vario , tempus PoetiitDntiae con trahebant, tum denique quia nonnulli ex sola humilitate poenitentiae publicae stadium ingrediebantur. Sed
a saecu Io VH. receptum est, ut. publica tantum peccata publicae poenitentiae subjicerentur ἔ occulta uriniecretae. Sacordos ergo non Solum potest, sed etiam
debet pro publicis peccatis, quae scandalo Ceteris sue-
a Si tamen satisfactio imposita suerit a Superiore ipso. qui caSum Sib1 reservatum absolvit , vel abso nili Doto 'βtatem delegavit, non videtur ab inseriori ministro mutari
428쪽
436 Theol. Insili. Lib. VIII. Pars V cap. IX.
xunt, publicam imponere poenitentiam. Hinc Trident i i ut m ait Aess. XIV. Cay. 8. APOstolus monet, Publice 'eccantes Palam esse corriρiendos. Quando ini-rtir ab aliquo Publice, et in multorum Conspectu Cri-ynen commissum fuerit, unde alios scandalo ossensos , commotosque fuisse non sit dubitandum, huic condignam Pro modo culpae Poenitentiam publice injungi oportet . . . Est is oPus tamen Publicum hoc Poenitentiae genus in aliud secretum Poterit mutare , quando ita magis judicasierit, exρedire. 2 Q Advertendum tamen , duplicem esse publicam poenitentiam , sollemnem scilicet, et non sollemnem. Prior est, quae certo quodam ritu Peragitur, ex. gr. Cum cereis accensis ante fores Ecclesiae, aliisque ce- Temoniis. Altera vero sine hisce ritibus publice sit ad Teparandum scandalum. Sollemnem ergo Poenitentiam indicere , solius est Episcopi : non sollemnem Vero. , cujusCumque Sacerdotis, qui Sacramentum ministrat.
Q. IV. Satisfactio ante, an Post absolutionem imis Ponenda est rhi. Licet ex hodierna Ecclesiae disciplina post abso Iutionem poenitentia peragatur, ea tamen a Sacerdote imponi debet antequam absolutionem proserat. Satisfactio enim etsi quoad actum pars est Sacramenti in-regralis, quoad votum tamen , et animi praeparatiomem essentialis est, et a sincera contritione insepara Bilis. Debet ergo Sacerdos ante absolutionem imponere satisfactionem, quam si poenitens obire nolit, jam Non est ad absolutionem dispositus, nisi sorte justa de Causa eam mulari postulet. Ceterum si ex oblivione, vel errore Sacerdos ante absolutioncm non imposuit Fatisfactionem; potest, ac debet post absolutionem im-
429쪽
Utrum poenitens satisfactioni a Sacerdote praeceptae se stibjicere , et quo tempore, ac modo illam Peragere ceneatur.
Ado. I. Non desuerunt in ostraeni licentia opinandi uae invaluit haud ita pridem apud Casuistas , quiicerent. esse in arbitrio poetiit erilis satisfactionem respuere. IIoc igitur primo resti landum est. II. Ex veteri Ecclesipe disciplina satisfactio a poenitentibus pcrsolvebatur ante abso ulionem , excepto mortis periculo. Nntie autem post absolutionem per . Solvitur ; quam Ecclesiae disciplinam morosi quidam Censores carpere nusi sunt , quasi juri divino conixa riam. Eorum audacia secundo loco retundenda est. III. Denique disputatur , utrum Poenitens imperatam satisfactionem possit , persolvere in statu peccati . mortalis 3 quod est tertio loco expendendum.
Poenitens satisfactionem a Sacerdote imperatam accipere , ac PerSolpere tenetur.
Prob. I.' Sacerdos potest, ac debet satisfactionem poe- Nitenti imperare , ut supra ostendimus. Ergo Poenitens illam accipere, ac persolvere letietur; haec enim duon se mutuo divelli' nequeunt, potestas imperandi, et Parendi necessitas. I. v Satisfactio a Sacerdote praece-Pta pars integratis Saeramenti est. Sed poenitens im- Perfectum Sacramentum reddere non potest Sine eulpa, quae quidem gravis censenda est , nisi forte materiae levitas excuset. Ergo Cl C. Dices. Poena temporalis, quae luenda remanet post culpam dimissam , si a poenitente piis operibus non redimitur, a Deci ipso infligitur vel in praesenti vita, vel in Purgatorio igne . Potest ergo poetii leus , SatiS- factione omissa, expectare Poenam , qua Deus illum
430쪽
43 a Theol. Instit. Lib. VIII Pars V. '. m. Plectere voluerit, dicens cum Propheta: Ego in βα-
U. Neg. cons. I. v quia stultum est incidere velle in manus Dei viventis , cum ejus misericordia ocCasionem offert placandae institiae. 2.9 quia Videtur Dei justitiam parvi pendere , qui cum Possit satissa Cere L Cotilemnit. 3. V quia cum Christus ita Sacramentum Poenitentiae instituerit , ut pars ejus esset Satis lactici Poenitentis , non potest ille fructum ex Sacramento reserre, nisi velit ea sacere . quae Christus instituerit, nec Polest quod coram Sacerdote , hoc est Coram Christo, ante absolutionem promisit, sine graVi piaculo contem uere , aut Omittere.
Corollarium. Ergo non potest poenitens satisfactionem impositam in aliud etiam melius muture.
Satisfactio olini ante absolutionem , quibusdam ex- cestiis causis , Peragebatur , idque graMissimis rationibus ; laudanda tamen est hodierna Ecclesiae consuetudo satis olionem Persoloendi post absolα-tionem , eae prudenti Oecorio ma. . .
Prob. I. a Pars, quam Theologi sere omnes post Bel- Iarminii in Lib. I V. Cap. 5 Estium in IV. Dist- XV. Maldotiatum. Albaspinaeum, Morinum, Nat. Ale' andruru , Vitassium tuentur 1.- Apostolus Corinthium incestuosuris non prius absolvendum duxit, quam durissima stinctum poc nitentia. a. Q Teritillianus Catholi- ς ε arguens, quod a gravioribus peccatis absolverent, sa- ei Ur, eos nonnisi expleta satisfactione absolvisse. Pontifex, inqui t, maximus, Episcopias Episco 'orum dicit. Ego moechiae, etforn ication is debila poenitentia functιs dimitto Lib. de Pudicitia Cap. 1. 3. R priuisur quam pr3Viter insectatus fuerit Sacerdotes ante sati Ssactionem R. Olyentes, notissimum est. V. Lib. de LapSis. 4. Ain-