장음표시 사용
431쪽
De SacramenIA. 433heosius Lib. II. de Poenit. Cam 9. Nonntilli , inquit , ideo poscunt poenitentiam, ut statim sibi reddi
communionem Melitat. Hi non tam se soloi cupiunt , quam Sacerdotem ligare. Mittimus innumera alia eius dis iplinae testimonia , quae apud auctores Paulo ante Inudatos invenies. Prob. - . Pars. nempe quod quibusdam in causis Urdo ille non servabatur. 1. Q enim imminetite, Perse- Culionis procella, absolutio poetii lentibus dabatur, etiam eloiadum expleta satisfacitone, ut testatur Cyprianus ist. L. ad Corraei. a.' Urgente morus Periculo, ut idem Cypri ratis , cet varii Conciliorum Canones Statuerunt. 3. ' cum absolvebantur liaevetici, aut schismatici, qui alios secum ad Ecclesiam reducebant. Prob. a. a pars. a.' Ipsa otius Ecclesiae praxis, et Sanctovum Patrum ejus servandae studium satis ostendunt , gravissimis de causis eos ita cum pocnitentibus Qgisse. Iblibtis enim post Apostolos Sancta Ecclesia uantatoribus , riga ribus , aediscatoribias , Pastori-hus , nutritoribus crepit , ut loquitur Augustinus Lib. II. coul. Itil. Cay. Io. Et Paciatius apposite ad rcim Dostram : An Doliamtis docere doctores 7 Epist. I. 2 Qὀn promptu sunt rationes, quibus vetus Ecclesia mo-
ebatur ', scilicet primo , ut poenitentes probaret ; Nam laeye sibi de se mens ipsa mentitur , sique ut aliud in imis intentio supprimat , altiad tractantis antimo Guperscieε cogitationis ostendat ut inquit Gregorius M. Pastoral. Pare. I. c. . s. Deinde cum gratia Dei
elon soleat passim peccaisres uno ictu Convortere, Satius duxorunt Patres absolutionem differre , ut dilata Vulneriε obductio maturiorem praestaret Suo tempore enedicitiam : Sic Medicus medendi tempus exPeccat , Di digestis aegritudinibias medicinae subsidia deferandiar , ne acerba adh&c , et imma tara aegritudo cura-eionis remediis relucteliar, eι beneficium sentire non
POSsit, ut loquitur Ambrosius Enarrat. in Ps.XXXVII. Vide Dugueturn Disseri. XXXVIII. Prob. 4a. pars. Eadem est hodie, quae olim fuit Ecclesia Christi , eodemque regitur Spiritu Sancto. Ergo absurdum est assirmare . illana a praeceptis EVan gelicis hodie in laxitatem declinasse : ac proinde aguo Fulg. ritu. IV. 28
432쪽
434, Theol. Inst. Lib. VIII. Pars. V. Cap. IX.
scenda est cum grati animi sensu amantissimae matri misericordia , quae se ad imbecillitatea filiorum suorum demittens , ea notium rigorem temperavit. Ηitio jure Sixtus IV. anno MCCCCLXXVIII. eam damnavit Petri Oxo mensis propositionem : Non sunt ab solyendi po enitentes , nisι Peracta prius poenitentire eis impos isti. Et Alexander VIII. anno MDCXC. has 16. et 18. ordinem praemiιtendi satisfactionem absolulioni induxit non Politica , aut institutio Eccleatae , sed ipsa Christi lex , eι Praescriysio , naciam
rei ι dipstim quodammodo dictante. 2. ConsueItido moderna quotid administrationem Sacramenti Poenitenistiae , etiamsi eam plurimorum hominum sustenteι auctoritas , et multi temporis diuturnitas confrmet. nihilo minus ab Ecelesia non habetur Pro usu, sed abia 3u. Semper lamen idem est Ecclesiae Spiritus , ut si Sacerdos de vera , ac sincera cor Versione peccatoris Prudenter dubitet, absolutionem disserat, donec ille Per pia opera faciat eum de sua contritione certiorem. Idemque agendum , ubi res est de restitutione famae, aut honorum, aliisque in causis, quas supra recen
. Dices. coni. Im. pari. Absolutio illa . quae post Peractam poenitetiliam fiebat ab Episcopo , et Clero
uniVerso , ceremoniatis erat. Praecesserat ergo ante
satisfactionem absolutio Sacramentalis. Ita arguit Ba gotius Dissert. IL. de poenit. CGP. I. seq. g. ant. Patres enim docent , per absolutionem illam solvi poenitentes , dimitii culpam , ut patet ex locis Cypriani, et Ambroὀii supra laudatis, alii ' que innumeris. Clerus ergo universus conveniebat , et ciam Episeopo manus imponebat poenitentibuτ, ut absolutio sollemnior esset; sed solus Episcopus, absolvebat , sicut fit etiam in Sacramento 'ord nationis , inquo etiam Presbyteri cum Episcopo manus imponunt. Dices. coni. 4m. Part. Patres uno ore affirmant , ordiuem illum praemittendi salisfactionem absolutionie se ex praecepto Christi , ex Dei lege , ex Evangelii vigore , ut constat ex locis Cypriani , Tertullio, Leonis M. supra laudatis. Ergo praxis recentior
433쪽
De ' Sacramentis. g33'. DAI. ant. Assirmant Patres, ex praecepto Chri- 1la praemittendam absolutioni satisfactionem quoad vii tutem , lioc est quoad veram cordis contritionem, et irmum satisfaciendi propositum, sitie quo Vera contritio non est, cono. Sumptam quoad modum iIlum et tempus ab EccIesia in Conciliis institutum , nee. aiio
quin Patres numquam eum ordinem immutassem sicut revera immutabant imminente persecutione periculo mortis, aliisque in caussis. Cum ergo docent Patres, eos qui absolutionem ante saIissectionem flagitarent: Dei praeceptum contemnere, illos redarguunt aut absolutionem vellent sine ulla omnino satisfactione. Cum enim tunc ex Ecclesiae disciplina poenitentia ante absolutionem perageretur, idem erat BbSolutionem postulare ante salissactionem, ac numquam Velle satisfacere
V 1 Quantum 'oenitens POSt absolutionem possit
N. Si Saccrdos tempus satisfactionis implendae desini verit eo tempore persolvi debet. Si non definiverit, debet persolet quam Primum commode poterit. Quanta tamen dilatio gravis culpa censeri debeat, pro
ratione satisfactionis et satisfucientis, varie iudicati. Qtyi enim facilem, brevemque satisfactionemacl octo dies differt, parum a contemtu videtur abesse : qui ad quindecim , Plane noui emuere, a G Dro inde gra Vlter peccare videtur. , ' V ., Q. II. quo ordine, ατ modo olim Poenicenua an . te absolutionem Peragebatur. . 'ν. Ρrimis quidem duobus Ecclesiae SaecuIis usaue ad Montanι haeresim nulla erat a canonibus constituta Certa poenitentiae ratio, ac seruia, sed arbitrio Rot-scoporum relinquebatur. Ρost mutaui haeresim us rue
severior, ac diuturnior: non tamen certis legibus delinita. Sed post Nopatianum instilutae sunt variae Poe-
minit Grerorius Thaumaturgus, deinde Sunodus Ancyrana, Basinus, aliique t desinitumque est temnus
quo in singulis Classibus poenitentes pro vario α'
torum genere versari deberent: quod eo consilio sac
434쪽
436 Theol. Instu Lib. VIIL Par. V. p. IX.
ctum est, ut Montanis lis , et Novatianis , Ecelessem nimiae laxi latis acdusantibus , os Dbstrueretur. Classes autem poenitentium quatuor orant. Flentes, Audient s , Stibstrati , et Consistentos Flentes ante
fores Ecclesine, in externa scilicet Templi porticu se. tibus, ct lacryniis se reos profitebantur, et genua flectehant iis, qui templum intrabant , orantes ut apud Deum , et Ecclesiam pro ipsis tulercederent. Audientes iii Horticu interiore , templi foribus adiacente, et a reliqua templi parte pcr cancellos distincta , admittebantis ad audiendas Episcopi conciones cum catechumenis infimae classis, et ipsis ethnicis, quasi obliti legem Dei, de integro erudiundi essent. StabstraIi , se a Prostrati in parte templi paulo interiore , nempe a catiocilis audientium usque ad Avμιonem aderant concionibus , et principio missae usque ad sertorium, quo incipiente , expellebantur ab Ecclesia. Eis in ea templi parte prostratis manus ab Episcopo imponebantur in singulis D n-ibias, quae ma
nus impositio oratio erat , qua super eos gratia Cae ustis invocabatur. Celerum quo tempore in ca statione
durabant, ieiuniis , aliisque asperis poenitentiae labo
Demum Consistentes , ita appetiali , quia non e X- pellebantur ad. ertorium, sed per totam sacrificii
actio Dem in templo cotis istebant , ab Amb e usque ad loquin , ubi co veniebant fideles, quibus Euchari altim accipere licebat. Ea classis complectebatur non modo eos poetiit dii tes . qui iam reliquas classes decucurrissent. εed etiam eos qui lcviora admisissent crimina, et mulieres , quae graviori crimine pollutae suspicio-Nem potuissecli ingerere, si ab i fima classe poenitendiae stadium ingressae forent. Pol erat autem EpisCO-Pus Poenitentes pro eorum servore citius ab infima classe ad superiorem transferre, ut constat ex Basi I io ist. Canon. can. I. Dernum, luctuoso hoc peraCto curriculo, ahsolvebuntur: sed perpetuo irregulares manebant, ut nullus ex ipsis in Clerum cooptari posSet Quod si iicrum lapsi essent , non ad milaebantur amplius in poenitotitium numerum, sed a Deo eXPCCtaxe Peccatorum remissionem poterant. Quod non de SPQ
435쪽
De Sacramentis. ' 4 43Iratione veniae, sed rigore factum est disciplinae. Hunc
tamen rigorem Ecclesia Romana temperabat , ut sal rem in articulo modiis communionem daret. Aliae t men nonnullae Ecclesiae ne in morte quidem eos ab
solvebant. Vide eruditum Morini opus de Administratione Sacramenti Poenitentiae, ibaspinaeum , Du-gueliam, Natalem Alemandrum , aliosque. Q. III. Si Clerici in peccata lami essent , 1ubjiciebantur ne et insi Canonicae poenitentiae Τ U. Curio, quidem minores canonicam Poenite alia mi subibant . ut constat ex Felice IlI. Papa Ep. III. Aede majoribus Clericis varia fuit Ecclesiae disciplina. Nam tribus qaidem prioribus saeculis ex can. XXV. tinter apostolicos , sola depositionc , Non autem CauONica poenitentia plectebantur. E contrario Cyprianus EPist. LIX. meminit Vicboris cujusdam PresbyterisOenitentiae stadium ingressi , et queritur , eum ante egitimam poenitentiam exaclam fuisse absolutum , ita ut verisimile si ι, non ubique eandem tunc obtinuisse disciplinam. vel saltem majores Clericos poenitentia cquidem publicae fuisse obnoxios , sed a sollemni sub Atratione, et auditione suisse immunes. At a saeculi V. receptum ubi sise est, ut majores Clerici, Episcopi scilicet, Presbyteri, et Diaconi si gravius deliquis--nt , deponerentur quidem, at canonicae poenitentiae non subiecti nisi sorte eam sponto peterent satissa - . Etionem vel in Monasterii, , veΙ alibi pxivatim persol- erent , alque ita absolverentur, et ad Communionem Iaicam redigerentur, ut constat ex Concilio Carilia gi-Nensi V. cau. a 2., Leone M. Eρist. u. ad Rustic. Narbon. , aliisque testimoniis , quae profert Natalis Alexander Disseri. XI. in.mst. Saec. III. Q. IV. Quamdiu durapit illa sollemnis poenitentiae ratio ' cpst. In Ecclesia quidem orientali post quartum sae-Qulum , sublato per Nectorium Ρresbytero Ρoenitentiario , quamvis permanserit Poenitentia publica , ra-xior tamen esse coepit, nec ira Classes illas , seu stationes distincta , quas modo descripsimus. Nam Deci canones Conciliorum , quae ab illa deinceps aetate ha hi a suut tu oriente, nec Libri Rituales earum statio.
436쪽
38 Theol. Inst. Lib. VIII. Pars V. Cay. Ir .
mim amplius meminerunt in Ecclesia vero occidem tali a Saeculo VII inducta distinctionc peccator irastoccultorum, et publicorum a Theodoro Cantuariens s Archiepiscopo in suo Libro Poenitentiali , quam distinctiouem Theodorus e Graecia unde erat oriun- . dus didvexerat, paulatim sollemnis disciplinae rigoremolliri coepit. Deinde inventae commutatioties Poenitentiae Canonicae in eleemosinas , et peregrinationem Hierosolymitariam , ut est humana infirmitas , brevi sollemnent poenitentiam immularunt. Ceterum nullo Ecclesiae decreto aboIita illa est.
Si poenitens post absolutionem in peccatum papae lapsus est, satisfactio eo .n statu Percista meritu non habet. Et si quidem tu actu peccati Perastinesι , omnino repetenda , si Mero in statu 'eccati , siue habituali reatu. aliquando restetenda , aliquaudo minime restetenda est. Prob. la. Pars. Quia ut suo Ioco diximus . meritum de condigno Don est sine gratia sanctis rate. Unde inquit S. Thomas Suppl. V. Q. XIV. ari 2. Sine charitate opera facta non Siant satisfuctorια. Er
Prob. 2a. Pars. Absurdum est , ut quis pro pecca to sntisfaciat per novum peccatum, sicut absurdum est ut quis per novum debitum vetus expungat. Ergo satisfactio in actu peceati peracta omnino repeterida est. Prob. 3α . et 4 r. Pars auctoritate S. Thoinae SuρP. 3. V. Q. XIV. art. 3. ad 3.. Dicendum , inquit, quod aliquae satisfactiones sunt , ex quibus manet aliquis sectus in satisfaciente etiam Postquam actus satisfactionis transiit , siciaι ex jejuniis manet corporis de-hilitatio . et ex eleemos)nariam largitione substantiae diminutio. Et sic de similibus. Et tales satisfactiones in Peccato factae non oportet, ut iterentur, quia
quantum ad hoc , quod de his manet quando ite . ruin homo justificabitur ) ρer 'oenitentiam Deo acceptae fiant. Stati iactiones autem , quae non relinquunt
437쪽
aliquem effectum in satisfacisnte , pinsiguam actus transiiι, oportet , ut iterentur , sicut orationes , et alia hujusmodi. Ergo etc. Hinc in veteri disciplina satisfactio prae clens absolutionem, quia in jejuniis , aliisque operibus carnem vehemetiter excruciantibus Peragebatur , ideoque ejus essectus etiam post justificationem Permanebat, Don erat re teuda.
I. Quia nescit homo , utrum in statu gratiae san- Qtificantis salisfecerit; nescit etiam utrum plene satis sece-
xii ; unde illud Eccli. U. 5. De propitiato peccato
II. Cum sacerdos diuturniorem poenitentiam imponendam iudicaverit, consultum est, ut Partem eius mox peragendam impoliat; ut ea saltem in statu gratiae peragatur. Seholion. Non desunt Theologi , qui putant, satisfactionem in statu peccati , etsi in actibus transeuntibus sita sit, , non esse repetendam modo sine peccati assectu, Sed istudio placandi Deum peracta sit, eo quod, inquiunt, verisimile non sit , Deum nullam omnino habere irationem eorum operum, quae peccator, ipsius Dei gratia adjutus , ad placandam divina in iustitiam secerit; ac proinde licet ea in statu peccati meritum non haheant , reviviscere tamen dicunt cum homo justifica,tur. Quae opinio probabilis quidem est ; nos tamen ea in , quae ex auctoritate S. Thomae verisimilior visa eat , secuti sumuS.
438쪽
TheoL distis. Lib. VIII. Para V. Cv. x.
Expedirentur qαaestiones nonnullae de formis Saera menti Poenitentiae. Expi tea his reliquis huius Sacramenti P rtibus , Dor Nulla expedienda remunt de forma ; I.' scibicet utrunm Preces inae , quae Precedunt, nempe misereastir Iuletc. Indialgentiam etc. aliquando praetermitti possint 2. Q utrum forma conditionalis possit aliquando adhi- heri. 3. V utrum absolutioncm u peccatis praeire semper debeat absolutio a Ceusuris.
Preces , qvω absolutionem Praeceduno, non possunt passim sine piaculo Praetermicti , nonnullis caussis
Prob. α'. pars. Peccat minister ritus Sacramentorum ab Ecclesia institutos omittens , ut Supra osten
Himus Part. I. Ecclesia an lem Latina in Biluali Romano cas prestes adhiberi jubet. Ergo et c. Prob. 2. pars I. Ex ipso Rituali, si urgeat mortis periculum, Satis est, omnibus aliis omissis, dicere: Ego )e absoloo fh omnibus censuris, et peccatis ira nomine Patris etc. 2' In confessionibus brevioribng. et frequentioribus , ex eodem Rituali preces illae , Miseraretur et Aialgentiam omitti possunt. Ergo eicia
439쪽
Rite . ac licite proferri potest absolutio sub condi Ii
. ne Praesenti, Praeterita ιribus lautiam in causis,n ye cum dubitatur , utrum qiai absolpendius est adhuc Mioat; cum in Periculo morιis dubitatur de sincerilate contritionis; denique cum minister alio mente abstractus dubitat, utrum formam protulerit. Prob. I a. pars. Etsi Itoc Sacramentum in serma judicii insiliuium est, judicium autem sentcntiam requirit absolutam, tamen cum sorma conditionalis si vere exiet conditio, censeatur absoluta; potest illa aliquando rite, ac licite adhiberi. Quod licet factum non sit prioribus Ecclesiae saeculis, quibus sormae Sacramentorum conditionales ignotae fuerunt; tamen exemplo,
Boplis mi , qui aliquando sub conditione datur , dari
etiam posse conditionalem absolutionem , certum CSt. Prob. 2 a pars , nempe conditionem esse debere dere Praesenti, vel praetexit a. Non potest essectus sacramenti in futurum suspendi. Sacramenta enim agunt ex OPere OPerato: at Cum in suturo extabit conditio, non
ex labit opus Sacramentale , materia scilicet, et sor-ma , quae jam transiit. Ergo . . Prob. 3 α. Para, nempe in tribus recensitis caussis formam conditionalem usurpari posse. I. ' Cum prudenter dubitatur , an homo adhuc vivat , melius est dubia adhibere remedia, quam nulla; tunc enim Valet axioma: o acramenta proρter homines; ergo tunc Satius est, ut homo ille absolvatur, quam sine absolutione dimitiatur. At per formam absolutam fieri posset
irritum sacramentum, per formam autem conditionalem incommodum illud vitatur, quia Don extante con ditione, minister non censetur absolvere voIuisse. Ergo pol est tunc sorma conditionalis licite adhiberi imo et palide, si vera erit conditio. a V Cum homo in periculo mortis est, licet adhibere materiam dubiam, nempe dubiam poenitentis contritioncm. Ergo absolvi potest, sed si absolucretur sine conditione, sacramen lum Iritum , ac nullum esse possci. Satius ergo est, ut
440쪽
adhibeatur forma conditionalis. 3. ' Cum minister du- Litat, an formam absolutionis protulerit; iam dubium est, utrum Poeni letis suerit absolutus. Ergo sicut cum dubitatur , an aliquis suerit baptigatus , potest sub conditione baptigari; ita cum dubitatur an suerit abso lutus, pol si sub couditione absolvi. Melius tamen esset, si repetita generatim consessione, minister formam proferret absolutam. Prob. 4 . pars, nempe praeter eas caussas, numquam adhiberi posse conditionalem formam. Si qua alia e set Caussa, esset utique cum minister dubitat, an poenitetis extra mortis periculum recte sit dispositus. At ca in causa nota potest adhiberi forma conditionalis. don enim licet sine extrema necessitate uti materia dubia . etiam sub conditionali sorma. Ergo etc. Adde, constantem Ecclesiae praum ea in caussa Praecipere, ut poenitenti disseratur absolutio, donec operibus cou- Versionem Sinceram ostenderit. Soholion.
Non est necesse, ut conditio verbis exprimatur, sed satis est, Si geratur.meule. . .
Omnino necessarium est, ut absolutio a censura excommunicationis praecedat absoliationem a peccatis.
Hob. Excomrnutii catus a quocumque Sacramento suscipiendo prohibetur. Ergo graviter peccat tum Sacer dos absolveris, tum ipse, qui absolvitur in eo statui a Q. Proinde tantum abest ut sustificetur, quin alia peccata sacrilegio cumulabit, quod tamen intelligendum est, si deliberato animo , ac scietiter id fiat. Merito ergo ante absolutionem a peccatis Rituale Romanam proferni dum praecipit absolutionem ab excommunicati . ne iis Verbis: Absoloo te ab omni pinculo excommunicacionis c . . in quaulum Possum, et tu indiges, quae Verba adjecta sunt, ut solvatur etiam excommunicatio j