Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

121쪽

EPI METRUM.

Ibid.rivs I8., vulgatum ενεκα γε feliciter explevisse mihi visus est Dεκα γε των θεων scribens. Verum post &ών nolim abiicere o vulgata πως sto, sed malim pergere: πῶς δ' οὐ δεινοὶ ἄρ' αὐτοῖσί esta: Nempe τῶν θεῶν excidisse a vulgata sacile mihi persuadeo, sed τῶν θεων in πῶς οὐ abiisse minime credo. Ibi d. m. 17. , οὐ γαρ καθάπαί- ἐώ, αλλοι πλεονεσι ταυτα νενέμηται plane arbitraria correctio videtur, quae defendi non possit. In μέμνηνται codicum vitium nullum apparet; μεμνη- σθαι cum accusativo notum est. Quodsi καλίπαξ, quod in mss. nonnullis omittitur, servare velis, scribendum tamen eriti οὐ γὰρ καθάπαξ D, ἀλλὰ πολλE ταυτα μωγηνται. Neque musa apparet, quare dein ῆν μεν γαρ αἶγα μιμῶνται sexibat de suo pro κφ μD γαρ κ. τ. t. Ibid. xs. 22. i utrum τι ri in πολλάκις scribas, non multum disseret. Ibid. vs. 23. , 'I ινς θεου προσκεισαι ηι προσωνυμ' dedit. Vulgo 'Eνοδιου προσκειται θ πμ; ael e Marciano adnotatum videns 8ντα- ίερυ, inde 'Inb1ς θεου eilaeis p idquae recibpiondum i duxit. Quid autem lateat in αντα*ς Ω- doea corrupta Evotiani glossa. λ/τε θεον iscitieet aνταίης θεου latet in Maresani lectione, quod tamen num pro ' οδιου sit recipio dum parum probabile. Cerium autem est: ex. φ 'ς minime edi debere O i , Ceterum nondum perspicio quaeiratio intercedat inter glossam Erotiani, quam Foes. ad alium locum retulit, et lectionem codicis Marciani. Ibid. Ys. nntepenuit. , μεσα A. δριματα νυκτὸς παρια I ut καὶ ι φόβοι καὶππιάνοιαι.

In voce δειμῶδεος Erot.: καὶ δεῖ dia inquit. o. ζωος. ΗρUoh. i δεῖμα ' EDς,- Sitne igitur locis illis e libello nostro prolatis καὶ φόβοι glossema 3Ρ . 93. vs. 2. , καὶ αθεώτατον ποιέουσι - το θεῖον dedit R. vulgatam servans; ex qua το θεῖον praestantium mss. fide abieceram; cui iri rei me nondum. poeniteti

Ibic n. o. , mihi significavitisa modum consolatire in abii clando t εργο ἀνύσιον ευ---αις. do qudi interpolasione monui p. CVIII. Epimetri. Ibid. vs , II, , do suo Nνετα pro αφεται scripsit. Si Merat libri praeberent, nemo facile id insatis ιOmutaverit:jsed quare libris omnibus αψεται serentibus , nunc οφεται edat, non intelligo. Ibid. vs..18.. καὶ kύματ νομενον ἡμῖν dedit, ubi vulgo καὶ ε ρυμα γ. 8. . Utrumborum ab auctoris manu sit, incertum; sed recta vidit in loetione ρύμμα latere ρυμα. Ibid. vs. 19., o Vulgato ἀποδεικνύμενοι ως ἁν, unde αποδείκνυμεν eo ς ἄν effeceram, protulit ἀποδείκνυμεν οιους Eu, no οἱ vulgatae negligeretur. Capo 5. De principio huius capitis supra ad cap. l. iam dixi.

rig. 94.lvs. 4- πατηρ ἡ τηρ de suo dedit pro παπηρ καὶ μ* ρ codicum; non malo; tum τούτ* καὶ τίν ἐκγονων εχεσθαί τινα, quod elices o librorum lectione potest Cap. 6. initio vulgo αλλὰ γαρ αὐτοῖσι αἴτιος ο ἐγκ. . ubi aliticum libris i nonnullis

αὐτοῖσι omittunt, R. αὐτοBι in αὐτός mutavit, quod omnino fieri potest. Pag. 94. vs. 16. , recte vitium sustulit το α ρίπν pro σου ἀνθρώπου scribens. . rig. 95. vs. U. lectionem παρ' αὐτὰ δε τι ους non praesero prae altera παρα δἐ τι Ους; -- nec Cap. 7., P. 95. VS . 15., praeserO δκου αν στρ prae καθ' ο τι ἀν στῆν; neque

122쪽

eodem capite 7., p. 95 usi. 15. , negligere debuerat 'γ- 1in vestis τε κριθριον δε- ι Θανγαρ κα μέν* κ. 'τ. VL Videtur R. Dio usui particulae γάρ fidem n m habere: nam eandem voculam in lib. de Aore, in. , locis cap. 10. neglexit, ubi Cobetus reponendam egreverissime monuit. Cap. 8., p. 95. vs. 21., ἀνθίει asteriaco notat. Eiusmodi verbum quid proprie significet ex auctoris, mente dictu diffstili, quia quid sibi finxerit plane ignoramus; nolim, tamen ideo certo assirmare corruptum esse, ita lis asterisco notandum sit. Ibid. vs. 25., nunc etiam cum Lindano pri, dies lagerim. Cap. 10. , p. 97. Vs. λ' Ἀ-m - κατί mox ces κωνω κυω 'vulg6 R. articulum ante κφυος omittit et ἀνεb δῆ σου ἡ adnotat. Res minutae est sed qua ' isticulus tantopere illum offendat, non perspicio. 'rig. 98. Vs. 3. , στομάχου pro στύματος ex Vmsiano redis receptum esse opinor. Cap. II., p. s8. Vs ' 24. , παρέα στα, omnino praestas frae παρασπαμαι. t Sub finem 'huiug capitis phreme reti pr6 ἴ- α ναι in mea editione irrepsit et me lentb Latine etiam expressuri est: ensu fortui scis aecidit eis μα νοit non est tangendum. Cap. 13. , p. 100. vs. 1., vulgata cum varr. lecti. habet: δτι αἱ φλέβες εἰσὶ κοιλοτεραι

Pag. 100. Vs. 10. , ἐπειδαν ἐξαπίνης μετὰ βορεια πνευματα νοτος μεταλάῆν' omnes, ubi 'opinor μεταλάρη antededens Mnria librariorum errore exstitisse, auctorem vero κα- λοιβη dedisse. Ibid. vs. 12. , post ἐχάλασε cum mss. duobus reete omisit ἐξαύφHης. Pag. 10I. m. 4:, σμ ης dedit, ubi alii συιφνω. Utium horum' se tor dederit, nemo

lacile dicat . . , i i .

Ρag. 10l. vs. I 7. nunc etiam requiro ῆν γαρ διακώφης tW κε p., et Vs: 19. , καὶ τούτω δηλονότι γνίσει, nari' ἐυ h. l. non minus eerto est librariorum foetus, quam supra p. 9I. Vs: 20., in verbis 'ἐν τούτ*-λ φ. Video me iam. de hac re monuisse iti addendis ad vol. II

123쪽

Cap. 15., p. J02. Vs. 11., nunc etiam παῖδες δντες cum optimis mss sumit ρrei thalim, idque eadem de causa, quam dixi in adnotatione Cap. J6. Probare neutiquam possum coniecturam,iqua p. 104., vs. 20. scribit: καὶ ταλλα παντα τὰ ἐκ τῆς θαλασσης ἐῖα ουριενα καὶ των Ξιλα ν bHτων. Nam primum in ἀρ- εὐανα latere ἐgαερούμενα parum probabile st; tumi vero, significat auctor Boreani mare ipsum et reliqum hquas limpidas reddere, non Vapores' 'x aquiis exsurgentes. Ridem us. penult. , γα νίζειν dedit, quod minime , verm lectionem, hed rhcentum ir serre es olim putavi et nunc etiam puto. Vid. adn. P. 103. vs. 9., qRomodo τόν τε δε θLον serre aurea possint ,, non capio P. 108. Vs. . 13 , ἐν τίν. ἀνέμων τοίτων. τρσιμπα λαγησι dedit O sy'. pro vὰνέμων τούτων ἐν τρσι μεταλλαγῆρω, qua mutati 'ne num opus sit,i vix Icio. i Sed nondum mihi persuadeo in hac periodo apodosin incipere Verbis ανάγκη τοῖσι, μέν, qua de re in adn. dixi.

Pag. 104. vs. 2., τῶ δἐ καὶ τας ηδονας καὶ τας ἀψίας τοῖσι κ*ιροῖσι διαγιγνώσκοντες καὶ ob ταὐτὰ ἀρέσκει ἡμῖν 'go. R. dei suo διαγιγνίσκουσιν οὐ ταὐτα ἀρ. '. Correctio non placet.; vellem: τῆi δἐ καὶ τας ἡδον ς καὶ τας ἀηδας διαγιγνωσκομεν καὶ .clo σαοτα

ἀρέσκει 3 φν. Cap. I'.:, p. 104., nod credo eum emendavisse, sed corrupisse .lqcum ra. ultimo, de coniectura scribentem tiri τας. φλωας τας καται τὴ σωμα. Si adi rerum. nexum mentem

advertas, non doliabis quid ἐπι τας pMβας και το σωμα sit auctoriisi manu. Docet antecedens ἐπὶ τον ἐγκέφαλον κατὰ τας φλέβας τὰς αἰματίτιῆας ἐκ τω σώματος., .

Pag. 105. vs. 6. , διαθερμαίνεται δἐ καὶ ἐπῆν κ. T. λ. Fon sol m otiosum est κοά h. l. , sed sensum loci pessumdat. Non est sermo de nova occ*sione, qua incalescat cerebrum, sed explicatur qua ratione calefiat in . biliosis, ita ut . και ferri mequeat. P. 105. vs. 14. quod post ἐς τας φλέβας de suo σὰς κατὰ τι σωμα. addidit, non male sane factum est, quippe non habebat aliud quid in mento scriptor noster: num tamen ipse hie addiderit, incertum puto. Ibid. vs. antepenuit. , recte καταλελ ιπίς pro καταHπίν recepisse videtur. ΡV. 106. vs. 2., edidit δερμος ἔτι ἐίν ubi alii et Littr. recte ἔτι omittunt, quod me iudice loci sensum corrumpit. Aer in corpore calefieri et inde calefactum ad cerebrum adferri dici tur, idque malumi esse censetur; in votis. autem est ex auctoris menteis ut recens haustuS, necdum calefactus ad cerebrum statim vehatur, Drepropter ἔτι prorsus est incongruum. Cap. 20., p. 106. vs. 20. . R. servavit Vulgatum δια τας αὐτάς αλας, pro quo cum Uitreo διὰ ταύτας τας αὶτίας dederam e mas duobus. Consentio nunc cum R. Sed non probo eius emendationem καὶ ξυγκλύσιας ἔχει pro καὶ ξυγκλείσασα ἔχει. Cor, ad quod omnes venae tendunt,lex auctoris mente has coniunctim in se continet, quare cum omnibus

124쪽

partibus consentit; quippe ut alii scriptores antiqui noster hic venis sensum tribuit. Itaque καὶ ξυγκλει τρισα - ἔχει systho intelligere mihi rideor; καὶ ξυγκλύσας ἔχει quid esse debeat,

minime intelligo. 1 f. h i ii , Num p. 106. M. 23 seq. opus sit ἀνιώμενον et οπερχαιροντα in dativos mutare dubito, quin vix credo. Neque lαὶσθανεταί τι μάλιστα proe αἰσθάνεταί τε μάλιστα praestare opinor. Sed operae pretium est videre de loco p. 106. vs. 25. , quem primum e vulgata lectione

quod postea adpinxerit non delens alterum, sed punctis sortasse subnotans I ita ut in textum hoc modo irreperet. Itaque καὶ τες φρον σιος e vulgata eximere malim. Dein R. Εὐν τιμῆ Di de suo dedit pro ἐν το θέρι post διάφορος γνεται, quam emendationem lubens a ripio. Porro pro δια τούτο scripsit δια τουτον, quod minus arridetis inor ista διοδι , δια τουτο, διὰ ταύτα ex uno διό esse nata; quin illud διοι τουτον Reinholdi potius incongruum mihi esse videtur. Ne longior sim, locum ad hunc modum nunc lego: τες μέντοι

Cap. 21., p. 107. D. 8., non maleb OAν. ψαρος Inoi καὶ ψύχεος edidit. Item acquiesco in scriptura ζαττε μηδεν δεῖ αποκρίνοσα Fs. 40 ; sed quaro bes amo. sequens νοσημα deleat, non satis video. Scriptura δκως τὀν καιρὸν διαγιγνῶσκων ε στου το μεν αποδ ει τροφῆi κ. τ. p. eo. Π0mine . non prorsus Placet,. quod τίφ..μD ἀποδώσει ΠρφW κ. τ. o. malim,

maxime cum sequentia consero. Quod us. 24. , τῆν ante τοιαύτην sustulit, recte factum ess' Opinor. . .

Haec hactenust Finem autem sacio tentando lqqos paucos Erotiani. Habet hic:

'Εξαρξεται) Βακχεῖος ἐν γ ἐκθλίβεται.

'Εξαντλεῖται) εκπιέζε ι. Foesius legere videtur in Omon.:Tξαρύεται, Βακχεῖος ἐν γ ἐκθλίβεται, ἐἴαντλεῖται, εκπιέζεται. Mihi autem reponendum videtur: 'Eξαρύεται) Hξαντλεῖται. Βακχειος δ' ἐν τ* γ ἐκθλίβεται, ἐκπιέζεται. Qui librum de Fractis et Artieulis perlegit mecum consentiet, ni salior. Vid. V. c. p. s. vs. antepenuit et est. , unde Bacchii interpretatio intelligitur.

125쪽

EPI METRUM.

Postrema glossa literae Ο, θεωρούς, daacta est e Thessali oratione, p. 617. vs. I. vol. III. Miro modo corruptus est lacus, ubi is exponitur μνημα, ὴ πρ ιιτ, nam exegesis non respondet vocabulo, cui adponitur. 'DUύην legis de risectione laetus p. 821. vs. 10.: explicatio vero spectat ad nomen disyssur. Legitur autem ἰχθήματα de Ulceribus p. 255. . 18., p. 260. m. 10. ὶ2., p. 261. vs. 3.QItaque duo fieri potuerunti aut Iχθύημα in lχθίην abierit, aut, quod mihi probabilius, vidotur, fuerint duae fossae, quarum prioris interpretatio perierit, ita ut in unam coalescerint. Quare legerim i

Glossa λώιον) οθόνιον κ. s. l. desumpta est o lib. de Victu M. p. 348. vs. 4 Citant autem Foesius , alii 'orrh. II. p. 369. vg. 8., ubi tamen λασιον est adiectivum. Pessime sane corruptum est σω in σεσθροοι, quod e libro. de Fractis desumptum esse debet. Credo in eo latere participium L 1. pd 44. vs. 9. Nec tamin vide tur: Erotianus id σεσηπος exposuisse, sed potius κεχη,εο, siduit Hesychius, addo ut 'rimi odo vivi de digere vellem. Glossa intermedia Est inrat σί το p. 27. vs. Is. I. I. et σε ui ρὶστα , i. e. σεσα Dσται, p. 44. vs. 18.; hac autem sede probabili vocis nititur maxime coniectura nostra, quae ceteroquin incertior videri possit quam ut nung in medium proferatur.

Seripsi mense Septembri .

Dum haec typis descributitur accipio Minholdi Prognosti dum , quod statim quam diligentissime potui perlegbns adnotavi quasi sequuntur :Cap. 1., p. 121. vs. 4. , ὁκωα τε παραλείπουσω οἱ ἀσθενέοντες ἐκδιηγείμενω ἐκδικγευ- μενος dedit, aliis mss. ἐκδιηγεο νος, aliis ἔκδιηγεύμνοι serentibus utraquli lectione recepta, cuiusmodi quid eum altera tertioque loeb item laetensem vidi. Mihi repetitio participii auctori non videtur deberi: aures offendit me iudice. 1n codd. habemus, ut opinor, lectionem vasiantem, non omissionem.

Ibid. vs. 8. προειδῖ ς τα Dόμενα ἐκ των παραντων παθηματων edi stit: de qua lectione quid sentiam in adn. , vol. I. p. 12q.; dixi. Ibid Vs. 10. , τουτο γαρ του προγιγνώσκειν . . . κρωσον αν M. Non est otiosum καί, quod post γαρ plures alii codd. ot Medio. inserunt, modo principium capitis reputemus. Ibid. vs. II., ἐπεὶ δε οἱ ανθρωποι αποθλ e cod. Med . dedit pro vulgato ἐπει- δε οἰκ. T. E.; libera Sane optio, nempe non desunt exempla apud probatissimos audiores,' ubi ἐπειM M usurpatur. . Neque displicet qu61 use penuit. τούτους ante ἔτι μαλλον cum mss. ii nullis omisit. Cap. 2., p. 122 vs. 8., vulgata serit καὶ το χρίμα σου ξυμπα ος προσώπω χλωρον.

ossema adseriptum olim ad παιον R. seripsit, καὶ Ἀμ χλωρον - καὶ

126쪽

ὐχρόν - ἀντικειται γὰρ τὀ plumbeum pallidum τρ livido καὶ τοῖς τούτου ποικίλμα--l - Vereor ut quisquam consentiat: πελιδνον quid sit Hesych. docet, quem citavi in adn.; - Δχρόν vero: quid sit docebit Plato, ubi in Timaeo de doloribus loquitur, p. 278.ed. Halib. io τι δἐ oras, inquit, γνετα) λευκου ξανθῶ μεμιιγμένου. Recte tamen R. mihi visus est ἡ eiicersi nempe expulsa glossa ξ μολιβδ. legendum esse arbitror : χλωρον τε

καὶ μέλαν ἐθν, καὶ fortasse ἡ καὶ, πίλιον

In fine capitis rectius quam ante factum erat codicem Mod. sequitur legens: τά τε D τψξψππαντι σώματι, τε τε ἐν ταμ προσωπφ καὶ τὰ ἐν τοῖσιν oφθαλμοισιν. De tertio capite, in quo multa incertae lectionis insunt, nunc id unum tantum dicam. R. scite ex λημαι ἐοντες φαίνωνται codicis Med. effecisse λημέοντες, Ionice pro λημίντες Cap. 4., p. 123. vs. 22., vulgo εὶ δῖ καὶ προπετὸς γDοιτο καὶ καταπίοι απο τῆς κλιν ἐπὶ πόδας κ.ίτ. ἔ ,: in quibus προπετης γίγνοιτο ἀει τῆς κλίνης καὶ καταρρέοι iri

πιδας R. de suo ordinem verborum mutans, quo acto opus esse mihi non constat. P. 124. vs. 8. recto τινά post παραφρο νην, quod vulgata fert, delevit; praestat hoc prae mea scriptura loci. Quin illum imitabor et cap. 43., p. 140. vs. 21., delebo τινα post φλεγμονῆν, quippe non minus certo emblema est quam illud, de quo loquimur. Capite 7. nondum sententiam mutavi, quam. in adn., p. 132. vol. I., protuli, de dπιτοίχου aram αποσπώσας. De ceteris nihil addendum habeo iis, quae olim adscripsi. Quod in fine loci codicem Med. R. sequitur, recte eum 'sacem Opinor. Cap. 8. initia καὶ σμικρον de meo, s. potius e Coaca simili, intuli: credebam autem me emendationem munivisse argumentis eiusmodi, ut nemo dubitare posset. Eam tamen R. convellere studet Galeni in comm . verbis, ἐν μῖν ουν τοις ἀλγμασιν iridis,1 τψ μικρὸν καὶ πυκνὸν γενύμενον τὰ πνεύμα , κα- δἐ τὰς φλογῶσεις πυκνὴν καὶ μέγα. Verum loco Prognostici sermo est de inflammatione locorum 'supra diaphragma, i. e. do pleuritide, peri- pneumonia, nam de cordis eiusque membranae Phlogosibus hi veteres non loquuntur. Quodsi iam ex Galeno quaerere,iiceret, num in pneumonia et pleuritide, ἐν ταῖς φλογίσεσι, de quibus nunc sermo est, vidisset πνεύμα πυκνὴν καὶ μέγα, puto eum negaturum sore. Itaque si negavisset, illi monstrare vellem locum commentarii es ex eo quaarere . qua mente fuerit, cum ista scriberet. Νempe fide hac in re dignus non est Galenus t - Νe tamen ludere pedigamus i certo mihi constitit Hognosticum e Coacis esse descriptum ; quodsi iam comparemus Coacam 260., certo mihi conuaro videtur καὶ σμικρόν in Prom. a librariis esse omitium. Itorum provoco ad parestellamum loci. Reinholdi adnotatio me non movet.

Cap. 10. , p. 126 nus. 18., 8 ἀνωμάλως διακείμενα τὰ δεsιE . ω τὰ ἀριστερά vulgata

est lectio, quam retinere non debuerat R.; Galenus et pauca mss. διακείμενον praehont, quod verum refert; διακείμενα ineptum est.

blema esse existimat. Locus ductus est e Coam 280., quam si relegas, videbis minime ceditum esse, quod R. do μέρει virmat, quin potius in contrariam sententiam inclinabis. Praeterea vero, quum antecedat es παρ' ἁπαν .ese M sποχονδριον, patet Prognostici auctorem τοὐποχόνδριον nunc appellare utrumque hypochondrium cum epigastrio; quapropter I abesse

127쪽

P. 126. M. 4. , ἐπανερέσθω pro vulgat O. ia - ταν, recte receptum est s cod. Med.

cod. ως γαρ ἁν ἡ πι τούτων. Quodsi prae st. γὰρ. τι το 65το et, quod in vulgato latet. praeserat quod ex uno illo cod. deduci potest, per me licet. Caput 12. Certum est, si pro κίνδυνορ σηριαίνει θανάτου ὀλιγοχρονίου s ιλιγοχρονιον legas solum ὀλιγοχρύγια, hoc aptius respondere videri sequenti χρονιῶτερα. Coniecturae

tamen, quam neo R. recepit, . non magnam habeo fidem. . . a 2 ... I

Caput 13.. Quomodo in .sne capitis vulotae verba καὶ πάν)τοiεξωiχαρ. θριαροον φαίνεται cum antecedentibus coniungi debeant, nondum satis intelligo. , Diligenter iterum inspecta Coaca 28 l. vidi, me . ea reiicere . non debuisse, quippei probabile dst. ea respondere Coaeae verbis sui τε χρίματί τι διάδηλον Sω ποιέει sed 'p0SMSi iam καὶ dol oriri is v Aν ὁμόχροον pαίνεται scribere, possis dare καὶ es παν το εξα χωριίον; ομόχροον ραίνεται : quid auctor ipse scripserit, non facile quiS demonstraverit.. T . . .

. CV. 16. ἄριστον δε αὶεὶ ολον τι. σωμα θερμιόν τε εἶναι καὶ μαλθακον. ὁμαλως. Ita R. de suo και, quod abieceram, in αltis mutans. Mihi nunc etiam: καί otipso linveqtum,. non ex αὶει, natum videtur, ductus est locus noster e Coaca 492. in qua αὶεί hon appareti; inique vero. loca parallelismo accommodatum est i Cap. II., p. 128. vs. 1,, ῆ καὶ οἱ ποδες dedit rei ta iuuaque t particula: i codicinusialte rutram ferentibus. Non multum adversor. Minus: vero arridet si καὶ αλλο τι . . . προς ρου-

Cap. 29. Quod ῆ παραφροσυνη ἐπέσται ἀπο τούτου τq5 σημει ori de .com tu , scripsit proi simpliei εσταί, huius rei causa i idonea non apparet. .i Sis secerit, quia unus cod. 2229. επεται seri, at huius ms. loci lectio tota a ceteris divergit no ni ii, Cap. 20. Principio pro vulga και, την Iρην ἐνπερ καὶ υμαίνοντι υπεχώρει ubi per payeii libri διε ρει pro υπεχώρει rursus . utroque . recepto. et . paulum mutans sententiam dedit kαι ῆν την Ξ μγ, ῆνπερ ii καὶ πιαίνοντ&bπεχώρεε, διαχωρέη. 3i Paulum diverso loco illud υτύπυρον - δυσωδες intulit. Prior ,harum mutationum saltem non nefessaria, initem iminus congruit eum Coacae 60I. lectione, unde locus descriptus est.' Verum sitie dnbio meliorem aequonem ..istroduxit. in textum, linM. τε πυκνον τε καὶ κατ' ὀλίγον διαχωρ&ιν scripsit pro μετε πυκνον. τι i εἶναι, και κα'la θλιγον Γυποχωρέεiv Dedit dein πλεBτον δε οπιτωτι i Eiον, οσργ καὶ EG ὸς y. ἀπιθρίπ*; non adve or, hed Mon ideo causam quare

τὀ πρωῖ in τί ς' is suo mutet. -- Τanquam Λuspecta diri a verba δεῖ ni D παντὶ τῶνοσι ματι λαπαρὸν τὸν κοιλίην εἶναι καὶ Αογκον, de . quibus scribiti es , πάνυ οὶκεία θέσις ενταυθα τῆ σεως. Verum quidem est ea non de ipsa alvi excretione agere, sed inseruntur loco, ubi de bonis signis ex hoc fonte sermo est, et proponunt rem, quae maxime coniuncta est cum bonis Signis τού δια ματος; ad istam κοιλίης λαπαρύτητα semper attendebant

veteres, quum alvi moeta respicierent.. Me, neque olim offendit periodus hoc loco descripta in Prognostico, nec nunc id sarit. - Minuta sunt cetera, quae mutavit.

128쪽

Cap. 21. initio περδεσιος reiicit e verbis ἀνευ ψγύφου μῖν περ ιος διεξιἔναι, adnotans κάρτα γαρ χορδαία η π. φων 1. Vereor tamen ne turpi viso vocabulo usus sit noster, qui locum e Coaga 495. duxit. Si Aristophanem cogites, non videas cur medico ea dictione uti non licuerit. Dein pro καίτοι καὶ οὐτω διελθουσα mi μαίνει ἡ πονέειν τι τὸν ἀνθρ. de suo dat κακη η οὐτω διελθουσα, σημα&ει γαρ κ. m L, quae quidem lectio non prava, Sed codicis Medicet scriptura loci plana et facilis est. Cap. 22., p. 129. vs. penult. , vulgo: εὶ δἐ interponitur in cod. Med.) διαλειποι καὶ ori μὲν καθαρὸν Ουμοιτο, ποτὲ δε υφ'ταται soφ-ηται cod. Med. , Mμται opsop. τι λευκον τε interponit cod. Med.) καὶ λειον κ. r. h. i Dedit R. de' suo εὶ δε ριη, ῆν δα- λείπη καὶ N μἐν καθαριν οὐρέηται, ποτἐ δἐ υφΘτηται τὸ λευκῖν τε καὶ λεῖον, κ. τ. ε. o e tradita lectione lacillime deduci puto, es δε διαλείποι καὶ ποτὲ μῖν καθαρον ουρέοιτο,ποτῖ δἐ opis tri τι λευκόν τε καὶ λεῖον, A. T. 8.

P. I 30. vs. 4. κριμνώδεες - φλαυροι. De membri transpositione hoc loco plane consentio. Ibid.ivs. 10. eὶ δἐ καὶ πολυχρόνιον - καὶ πεφθη η νουσος. In his nunc etiam pra sero vulgatam, ita ut in fine legatur η νουσος, non τι Ουρον. Ibid. vs. penult. consentio de scriptura εν τι ἡ κύστις κ. τ. g., maxime quum αὐτης καθ' ἐωθιεν sequatur.

Capito 23. comparatio loci cum Coaca 556. impedit quominus admittenda videatur Rein-holdi transpositio membri periodi. Cap. 24. In fine pag. 131. rursus vulgata et codicis Med. lectione recepta πάντα πάν-Cap. 26. Do scriptura Δς διαγέγραπται εκαστα αγαθα ἐόντα, ἐπιγ γνεσθαι et similis

loci capite sequenti nunc plane consentio. Male olim defendi esδέναι. Ρ. 132. vs. 22. , τὰ μέν τινα dedit, ubi vulgo τὰ μεν τοι. Fortasse praestat τοι prorsus abiicere, modo conseratur Coaca similis et locus cap. 32. intra, p. 135. VS. 9., Seq. Quare paulo post πλείω ἁν pro πλείονα de suo scribat, non satis capio. Non video ἄν ita ibi requiri, ut ideo textus traditus sit mutandus. Cap. 28h. ἐπισκέπτεσθαι aegre sero propter causas, quas dixi in adn. vol. I. p. 143. Quod

attinet ad η ποτε - ἔλαβε et η φαίη ἄν, non displicet.

Cap. 29., textum in fine loci in editis recte se habentem equidem propter Celsi locum immutare nolim. Edita manifesto reserunt vestigia originis e Coaca 428. , quod magis etiam illis auctoritatem sacit. Capite 30. initio vulgata serti τοὐς δε ξύμπαντας ἔμπύους γιγνία ειν χρη τοισίδε τολσημείοισι - πρώτον μὲν εὶ ὁ πυρετος ουκ αφίησι κ. τ. ε. Liur. cum rus. uno omisit es; recte, nam εὶ ὁ πυρετος ουκ ἀφίησι consistere nequit, quum μῆ requiratur, Itaque cum Litum προτον μεν ὁ πυρετος οὐκ ἀφὶ m nunc legerim. Id, quod R. dedit, πρῶτον μῖγοιον πυρετος οὐκ ἀφίησι plane displicet; οῖον ita minime apte ponitur. CV. 3I., p. I 34. Vs. 16., οἴα καὶ τοBι ἐγχρύνοι τι γιγνομένοιm de coniectura R. pro vulgato OL καὶ τοΘι ἐν αρχῆσι γιγνομένοι τι, quam coniecturam Galeni loco confirmari putat. Nolo longus esse: loco Prognostici respondent verba Coacae 402.: τὰ δε συντομως ρηγνυμενα σημειο σθαι τουτων τε τοBι ἐπιγενομίνοισι καὶ το ἐν ἀρχῆσι πύγοισι, αμα

129쪽

ΕΡΙΜ ETRUM

ili καὶ ὐῖν τι δυσπνούστερος γίν ται. Itaque repudiandum videtur ἐγχρθνοισι, quod R. dedit de suo. Certum tamen Prognostici locum vitium alere, idque alius generis, quam olim credebam: nempe ola emblema est, quod si dems, omnia recto procedunt et Coaeao verbis respondenti lege: σ μαίνεσθαι τούτων ῆν τι ἐπιφαίνηται καὶ τοῖσι ἐν Ἀσι

αρια δἐ καὶ ῆν τι δεσπνούστερος θ ὁ ἄνθρωπος.

De ξύντονος inserendio e Coacae lectione p. 134. m. 18., ut legatur ῆν μἐν o πόνος ἐναρχῆσι ξύντονος γάν ται, sententiam non mutol.

Paulo post. vulgo: ῆν μἐν ι πόνος ἐν Δρυσι ξύντονος interposuit γένηται καὶ 8 A .

πνοια καὶ ἡ g καὶ ὁ πτυαλισμbhς διατείνη ἐς τοις εἴκοσι ἡμέρας εχων, προσδέχεσθαι την μιν. R. pro ἔχων, quod Ut tr. omisit cum uno ras. dedit αγχου, quod plane. ineptum. Littreus recte reiecit ἔχων, quod quare reiiciendum sit, nunc demum intelligere mihi videor. Quum ipse locum edebam, coniungebam διπείνη ἔχων, sed variis lecti. diligentius inspectis credidi ad διατείνη olim adscriptum fuisse glossema διατελέη ἔ unde puto

ἔχων in .textum devenisse. Quapropter nunc cum laurei ratione prorsus consentio; αγχου huic loco non est accommodatum.

Cap. 32. , p. 135. Vs. 8., πτοητα , ii φλεγματωδες καὶ ἀφρῶδες rediet Cap . 33., p. 135. vs. 19., αλυτοι δέ τε καὶ ρητοι de coniectura dat pro εὐλυτρι Mκαὶ ὐρητοι. Mihi εὐλυτοι, quod Coaca similis etiam habet, firmum neu convellendum videtur. In διαχωρ; σιες ἄλυτοί τε καὶ ἀκρητοι repugnantia inest; δέ τε vero aures offendit. Equidem a Reinholdi ratione dissentio. Quod p. 135. vs. 24. περὶ το υποχονδριον scripsit cum cod. Med. pro περὶ τα υπο χιμοια recte sane factum est.

Cap. 34., p. 136. vs. 6. , vulgatum καὶ ἡ μύστασις ἀνίδυνος ταπιστα ἁ η παύσαιτο nullam h et vitii suspicionem. R. tamen de coniectura καὶ ἡ οστασις ἐν ιδυνωσα τα- πιστα παύσαιτο, quo licto ne Oxprimere quidem videtur quod auctor voluit. Hio voluit abscessum dolore vacare et sanari; R. scriptura significat tantum absqq sum dolere desinere. Cap. 36. Scripturae Rein idi πάσαι μῆν δεῖναι τε παντελῶς καὶ ὐλέθριαι non adversor P. 137. xs. 6. εὶ δε μῆτε τὸ οὐρον μηδεν ἐνδιῆοίη recte exhibetur, recte omnino dicitur το ουρον ἐνδιδόναι de urina antea res tat iam cedente, n'R amplius obnitente. Plane consentio; Galenus non amplius his moVet. Cap. 38. Ob λρσει σε dedit, de suo σε explens, quod per me fieri licet. De periodo γίγνεσθαι - κευίου primus vere monuit Daremb.; vid. prolegg. ad Ves. I. p. XLV.Cap. 39., p. 138. VS. I9., εὶ H ἁτερ τῶν τοιούτων σημιωη - ο γν υπερβήλλοι vulgo, ubi R. ἡ ιδον,1 omittit; fortasse emblema esse credidit; quod num verum sit, mihi ηdmodum dubium videtur; nempe quia, initio θαναι plurali numero positum Ost. -- Minime Voro placet translatio vocabulorum 8 ἐκπυησιν, quae vulgo ante ἡ αλλην τινα μύστασιν ra. 21. inseruntur, quam sedem illis vindicat vel Coaeae 160. lectio,. unde locus Prognostici descriptus est.

R. contra codigum omnium fidem pro ἐστ' ἀν λ ἡ θλνη ἡ νεαρα scribit λς ἀν νεαραῆ. Adnotat vero: τιμ γὰρ ἡ μετυφ τὀ ἔστ' αν donoo , τί δὴ quamdiu εως ἄν. Imo vero ἐστ' αν hoc loco in mas. omnibus habetur eo sensu, quo quamdiu significat; haec significasio

130쪽

voculae apud probatissimos auctores certo tribuenda locis quibusdam; unde constat nostrum eam eo significatu non posuisse γ Ne novimus quidem, num 9 42. non sit ab illo conscripta; novimus solum eam a sede, quam in hoc libro occupat, esse alienam. Cap. 40. Lectio πλὴν ἀλλ' ἡ ν γε mihi minime arridet; reeentior scriptura mihi esse

videtur; neque ῆν τε placet. Ego si ν ἀλλ' ἡν γε ρυρ scriberem, darem ξν τι καὶ ἄλλο αὐτψ, sed πλῆν, πλῆν ἀλλά saepius a librariis invecta vidi, quare hoe loco isti lectioni

fidem non habeo.

cap. 41., p. 139. vs. 24. , vulgo, ὁκόσοισι δἐ Ευνεξερευθείη ' φάρυγξ tum hoc

loco, tum Coaea 365. - R. praebuit de suo ξυνεξερεύθεται φάρυγξ, quo facto immane vitium indicavit, quod puto vetustiores interpretes non 'gisse, sed fugit sine dubio recentiores. - Unum tantum quid mutabo in hac correctione loesi nempe ξυνεξερευθείη non est natum e passiva sorma ἴ-εἴπείθεται, sed ex intransit suo Ευνεgερεύθει, cui adhaesit articulus il . Haec vitii ratio manifesta: ἐρεύθειν vero intransitivum etiam esse docet locus lib. III. de Morbis, p. 255. vs 24. 'II., καὶ το πρόσωπον ἐρεύθει, quem locum citat L ea. ad

Asecem p. 384. cum altero Luciani e Nerone, cap. m. , φύσει δ' ἐρυθρὸς ον, ἐρευθεῖ lege ἐρεύθει) μάλλον. - Itaque in Progn. et Coaca legamus ὁκοσοισι δε ξυνεξερευθει ἡ φάρυγξ.

P. 140. vs. 2. , μῖδίως δέ τε καὶ ἀπονως edidit R., ubi solum τε mss. serunt. Primum δέ τε offendit; sed praeterea aliud quid observo i si Coacam 365. conseras et mentem attendas

πυον ἀναβῆσση λὶδίως τε καὶ ἀπονως, θάνατον σημαίνει θ υποστροφην του νοσθματος.

Possis statuere velle, ut vulgatam tuearis, Prognostici consarcinatorem non probe intellexisse Coacae verba, eaque minus accurate reddidisse, verum τε καί firmum est et omnium mss.consensu ibi legitur: est hoc autem tum demum aptum, cum εχειν δοκέη deleveris. Num sorte quaedam deficiant sub finem capitis 42. loco ab R. indicato, valde dubium mihi; quin vix credo, modo conseram coaeam 867. , unde nulla indicia lacunae petere datur. Neque τινές abiecerim collata Coaca.

Cap. 42. De hν ι χρόνος ξυγχωρον, exempto τε ex δ τε χρύνος, consentio. Cap. 43., p. 241. Vs. 3. , pro κάταλα ράνη scribit de Lub λαμβάνη adnotatque σει θε γαρ τι λαμβάνειν ἐπὶ πυρετου. Imo vero λαμβάνειν non solum σύν θες ἐπὶ πυρετου, sed etiam Mi ρίγους, ἐπὶ σπασμου, ἐπὶ πόνου, ἐπὶ φοβου, et seri μυρίων ἀλλων. Itaque o

πυρετός, non potest sacere ut λαμβάνειν iure aequiras. Sed si putas καταλαμβάνειν eodem sensu in his medicorum scriptis non legi, salteris, neo certus es nunc καταλαμβανη relicientem te non auctorem corrigere non librarios. Ρ. 141. vs. 5. proseoto τον unio τριηκοντα ἐτέων tuto delebitur. Animadversione autem dignum id quod observat, παλνδρομέειν de abscessibus usurpatum Significare retrocedere, Cap. 45., P. 142. VS. 5. , vulgo διὰ των ρινίν, R. vero διὰ stινων melius, ut opinor. Cap. 47. τὰ σημεῖα ἐκμανθάνοντα ταυτα, πάντα θεασθαί τε καὶ κρίνειν

라틴어 텍스트