Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

151쪽

μενος καὶ τὰ ιστέα νομίζων κατὰ φύσιν tum quod ossa sic se habere secundum natu H ι οὐ ο, δτι φαίνεται τι ἐgέχον ιστέον ram existimaret ex eo quod os ad manus iun-το παρα τὰν καρπον, ε ι σμικρος δάκτυλος, cturam prominens iuxta parvum digitum e d, κατ' la μν εἶναι του ὀστέου, ' ἀφ' οτίου recto illius ossis situm videatur, ex quo homi- τὸν πηχυν οἱ ἄνθρωποι μετρέουσι. Tαυτα nes ulnam metiuntur. Atque his argumentis μαρτύρια ἐπεγετο, δτι κατἁ φύσιν οἴτως eum esse naturalem habitum contendebat rat, ἔπι καὶ ἐδόκεε ευ λέγειν. - Ἀλλά τουτο onique consentanea dicere videbatur. Verum

μῆν, ' es υπτ' - χεὶρ κατατεθοιτο, ὶσχυρως hic habitus, si supina manus collocetur, vehe-πονο' ἄν - γνο- δ' ἁν τις τὸν ἐωυτού χεῖρα mentem dolorem asseret; eum vero habitum κατατεθας Δρ ἐπίδυνον τι σχῆια. 'Επεὶ dolori opportunum quivis reperiet, qui ita ma- καὶ ἀνηρ ῆσσων κρέσσονα διαλαβὼν οὐτως εἶ num suam componat. Si quidem imbecillior 'riti σι χερσὶ, ' ς κλάται ὁ ἁγκων ὐπτιος, robustiorem ita collocatum ut cubiti flexura μοι ἀν δτη ἐθέλοι ομε γάρ, εὶ ξίφος ἐν supina reflectatur, manu comprehensum quo- ταυτ η τρ χειρὶ εχοι, ἔχοι αν δ τι χρῆσαι το cumque volet deduxerit. Neque enim si gladium τδ ξί i, οὐτω βίαιον τουτο τὸ α ρμά ἐστι. hac manu teneat, ea uti possit, iisque adeo Tουτο H, εὶ ἐπιδεσας τις ἐν του y τψ ἡ- violenta illa figura est. Ad haec si deligatam μαπι ἐδε, μέζων μεν πονος, εὶ περιίοι, μέ- manum quis eo habitu sinat, maiorem quidem γας δὲ καὶ εὶ κατακέοιτο. Tουτο δε, εὶ 'ευγ- dolorem si obambulet, magnum tamen etiam κάμνει τὸν χεῖρα, ἀνάγκη πασα τούς τε si decumbat, sentiet. Quodsi quis manum ne- μύας καὶ τὰ ιστέα ἄλλο σχῆμα ἔχειν. 'H- ctat, musculos contrahi et ossa aliam habere γνύει δἐ καὶ τάδε τA ἐν τιμ αρματι χωρὶς figuram prorsus necesse est. Quin et praeter τῆς ἄλλης λύφ1ς τι γὰρ ὁστέον τῖ παρὰ cetera huius habitus incommoda hoc quoque τον καρπὸν ἐξέχον, τι κατὰ ' τὸν σμυον accessit, quod ignorant os ad manus iuncturam δάκτυλον, τουτο μῖν του πῆχ SQ εστρο τι iuxta parvum digitum prominens quidem ad' δ' ἐν τῆ ξυγκάμνι ἐὸν, αα ' οτευ τὸν πῆ- ulnam pertinere, illud autem in cubiti flexu, χυν οἱ ανθρωποι μετρέουσι, τουτο ' - του quod ulnam metitur, brachii caput esse. Idem βραπονος ἡ κεφαλε ἐστι. 'O δἐ έθετο τωὐτο vero esse of hoe et illud hic existimavit, item-οστέον εἶναι τούτο τε κἀκεῖνο, πολλοὶ δε quo multi alii. Sed qui cubiti gibbus, sive καὶ ἁλλοι ἔστι ' δ' ἐκείν* τφ ιστέον τωὐτι ἀγκών dicitur, cui nempe inuitimur, idem esto ἀγκων καλεύμενος, ο ποτι στηριγμεθα. quod illud. Sic igitur manum supinam habenti

Oυτως ο υπτίην εχοντι τὸν χ ρα, τουτο hoc quidem os distorqueri videtur. Praeterea μἐν, τὐ ιστέον διεστραμμένον οῦαθεταν τουτο vero nervi ipsi, qui a manus iunctura et digitis δε, τὰ νευρα ' τὰ ἀπὸ του καρπου τείνοντα inferiore parte procedunt, supina manu distor- ἐκ του ει σω μέρεος καὶ ἀπὸ των δακτύλων, quentur. Hi enim ad os brachii, unde ulnae ταυτα υπτ'ν ' ἔχουσι τὸν χεῖρα διεστραμ- modus definitur, tendunt. Tales quidem tamque

152쪽

- 7 - μένα γιγνεται ' τεινει τε γαρ ταυτα τα νευρα multi errores exsistunt de manus natura tanta.

ος τὸ του βραχιοπς ιστέον, ῖθεν ὁ πῆχυς que ignoratio. At si quis manum stactam velut

μετρεῖται. Aυται τοσαυται καὶ τοιαυται αἱ iubeo statuat, is os, quod est ad parvum digi- ἁμαρταδες καὶ νοιαι τῆς φύσιος τῆς χει- tum. et ad cubiti gibbum tendit, recta convertet ρύς. ' Eὶ δ' vi ἐγia κελαω χεῖρα κατεηγυῖαν nervique ex manus iunctura ad brachii extrema' κατατεθοι τις, ἐπιστρέφει μῖν τι οστέον in directum procedent. Manus vero dum su- ἐς ὶω, τι κατα τὸν σμικρον δάκτυλον , τὐ spensa retinetur, eodem habitu, quo deligata, ἐς τὸν αγκῶνα τεῖνον, Hin 'ν δὴ δό-ει τα collocabitur ita uta ne deambulanti quidem do- νευρα τα Aπὸ τουοκαρπου προς του βραχίο- lorem ullum, aut decumbenti laborem ae des νος τὰ ἀκρα τείνοντα ' ἀναλαμβανομένη δε tigationem adserat. Hominem autem ita statui ἡ χ ο παρα- y di is τι ἔσται, ἐν oportet, uti ossis pars, quae prominet, clariS- περ καὶ ἐπιδεομέν', ἁπονος μἐν οδοιπορέοντι, simo lumini, quantum conceditur, obversa sit, ἄπονος δε κατακειμ ένίη καὶ ακάματος. Κα- ut nec eum; qui compositionem aggreditur, lateatlννυσθαι δἐ χρῆ τον ἀνθρωπον οἱ τως, δκως num abundo sit in directum constituta. Neque ἔν G ἐξέχον ὀστίου πρὸς τὸν λαμπρο- enim peritum artificem manum admoventem Octτάτην των παρεουσίων αὐγέων, Δς μ. 1 λάθη prominens contactu latere possit. Sed praeterea τιν χειρίοντα D πη κατατάσι, εὶ ἰκανος os prominens ad contactum maxime dolet.

φ τερα κατέηγε, ' ων ἡ ζ'Gς, ἰὸν τὸ ἄνω ctum non est, os superius vulneratum sagitio-ὐστίον τετρωμένον καρτερ παχύτερον rem curationem admittit, etsi crassius exsistit, eo αμα lae ἐν omi: τι i bγιἐς ὐποτεταμένον partim quidem quod ei sanum fundamenti loco γίγνεται s ἁντὶ i θεμελίου, αμα δ' ετ ι εθυυ- subtenditur, partim vero quia sacilius latet, nisi πτύτερον ἰ γίγνετα , πλην es τὰ ' ς του id circa manus iuncturam aeciderit. Crassior καρπου M γὰρ ἡ τῆς σαρκος ἐπίφυσις enim caro superiore parte adnata est, os vero h επὶ τι ἄνω. To δε κατω ὀστέον ἀσαρκον inserius neque carnem habet, neque facile latet, καὶ οὐκ εὐξύγκρυπτον καὶ κατατάσιος ὶσχυ- eriensioneque vehementiore indiget. Sin vero

ροτέρης δέεται. 'Ην δἐ ' μὴ τουτο ξυντριβῆ, non hic, sed alterum comminutum fuerit, levis ἀλλὰ τὰ ετερον, ' ψαυλοτέρη ἡ κατάτασις extensio satis est. M ubi utrumque fractum ἀρκέει ῆν δε πιιφετερα καταγρ ὶσχυροτά- est, valentilam extensione opus est. In puero της κατατασιος δεῖται , παι ἀχυ μἐν γὰρ ἡδη enim plus aequo distenta vidi, at plerique tamen εἶδον καταταθDτα μάλλον ῆ Δς εδει, οἱ δε minus quam res postulat distenduntur. Extenta πλεῖστοι ἔσσον τεινονται θ ῶς δει. ἡ δ' vero manuum volis admotis dirigenda sunt. De-

153쪽

ἐπφν τείνωσι, τά θέναρα προσβάλλοντα διορθουν ' ἔπειτα χὶ τακτα κηρωτρ μῆ πάνυ πολ-λρ, ῶς μὴ περιπλέη τὰ ἐπιδέσματα, οἱ τως

του αῖματος ἀπολαμβανωνται, καὶ τελευτησάτω κεχι χρὴ δε μῆ μακρὰ εἶναι τὰ πρώταοθονια. Taν δε δευτέρων θθονίων την μὲν ἀρχὴν βάλλεσθαι ἐπὶ το ' κατηγμα περιβαλὼν δε ἁπαξ ἐς 'τωὐτο, ἔπειτα νέμεσθαί ἐς τὸ κατω καὶ ἐπὶ si ατον 'me ων καὶ ἐπὶ μέζον διαβιβασκων, Δς ἁν ικανον γέληται τὸ θ θόνιον ἄνω παλὰνδρομῆσαι κεῖθι, - περ τὸ ἔτερον ἐτελεύ- σε. 'Ενταυθα μὲν οὐν τὰ ὀκνια ἐπ' ἁριστερὰ ' ἡ ἐπὶ δεgia ἐπιδεδέσθω,

του ' κατεηγότος καὶ ἐφ' ὁκοτερα ἀν περιρ--πειν ξυμφέρη. Mετὰ δε ταυτα σπλῆνας κατατείνειν - κεχρισμένους κηρωτρ δελ καὶ γὰρ προσρονέστερον καὶ Ρ εὐθετώτερον ' ἔπειτα οὐτω ἐπιδεD τοῖσι oθονίοισι Δς ἐναλ-

λαξ ὁ τἐ μἐν ἐπὶ δεξιὰ, ori δε ἐπ' ἀριστερὰ

καὶ τα μD πλείω κάτωθεν βρ μενος ἐς τι ἄνω ἄγειν, ἔστι δ' δυ καὶ Ανωθεν ἐς το κατω.

indo adhibito cerato non ita quidem multo, ne deligamenta defluant ita deligare oportet ut ne

summa manus cubiti flexu inferior, verum paulo etiam superior collocetur , quo Sanguis intercludatur, neque ad extremitatem defluat. Tum demum linteo deligare initio ad fracturam inieetosio ut firmet quidem, non tamen vehementer comprimat. Ubi vero circa eundem locum iterum atque tertio fasciam involveris, sursum seratur, quo sanguinis affluxus retineatur, ibique desinat, eamque minime longam esse oportet. Albtera vero fascia, initio quidem supra fracturam iniecto, ac semel eodem voluta tum demum deorsum seratur, minusque comprimendo longiora spatia transcurrat, quo possit sursum ad

eum locum, in quo prior finiit, recurrere. Atque hic quidem lintea ad dextram aut sinistram deducantur, aut in utramlibet partem ad se,cturae habitum accommodatae huc vel illuc inclinare convenit. Post haec splenia modico cerato illita superinlicienda, sic enim lenius et firmius haerebunt. Quae ita deinde fasciis alligare oportet, ut permutato ordine inter se modo quidem in dextra, modo etiam in sinistraserantur, ac plurimum sane ab inferiore parte sursum, interdum quoque a superiore deorsum ducantur. Extremae vero partes in angustum extenuatae, spleniis in orbem ductis curandae, pluribus lasciarum obvolutionibus, non consertim, sed sensim totum corrigentes. At circa manus iuncturam eas laxe variis in Ioeis ci cumdare oportet. Quod ad linteorum copiam attinet, primo duae portiones satis esse poSSunt.

154쪽

ρος ' περιβάλλειν δε χρη χαλαρὰ καὶ περὶ

ε . Σημεῖα δε του καλως A1τρευομένου καὶ

ὀρθῶς ἐπιδεομένου, es ἐρωτρης αὐτὸν πεπίεκται καὶ εὶ φαίη μι αν πεπιέχθαι, hiri χως δε, καὶ μάλιστα εἰ κατὰ τι κατηγμα φαίη τοιαυτα τοίνυν φάναι χρὴ πεπρηγμένα δια haec ita se habere perpetuo sateatur necesse est τέλεος τὸν δρως ἐπιδεόμενον. i. ημεῖα δὲ qui deligatur. Modus vero his signis depre- τῆς μετριμητος, τῆ μεν ημέρην, ῆν ἀν henditur: si eadem die ac noete, qua deligatus

ἐπιδεθῆ, καὶ την νύκτα δοκείτω ' αὐτὸς ἐωυτῆJ est, ipse sibi magis, non minus compressus esse μῆ ἐπὶ 'σσον πεπιέχθαι, ἀλλ' ' ἐπὶ ριάλλον, videatur. Postero etiam die ad summam ma-τρ δ' υστεραίη οἰδημάτιον ἐλων ἐς χεῖρα num exortus tumor parvus ac mollis moderatae ἄκρην μαλθακον μετριωητος γὰρ σημεῖον compressionis tibi erit indicio. At desinente die τῆς πιέξιις σοι. Tελευτίσης δε τῆς ἡ μέ- se minus compressum sentiat tertioque die vin- ρης, ἐπὶ ἡσσον δοκείτω πεπιέχθαι cula ei laxa videantur. Nosse autem oportet ex τρίτη χαλαρα οἱ δοκείτω εἶναι τὰ ἐπιδέσμα- his, quae dicta sunt, si quod desideretur, la-τα. Κῆν ριέν τι τούτων τἄν εἰρημένων ἐλλεί- xius, si quid superet, arctius quam conveniat πη, γιγνῶσκειν χρη ἶ- χαλαρωτέρη vinculum fuisse compressum. Atque hac con-δεσις του μετρίου ῆν δέ τι τίν εὶρημένων iectura adhibita, deinceps vel laxiores vel a πλεονά , χρῆ γιγνώσκειν δ μάλλον ἐπι- ctiores lascias admovere licebit. Tertio vero post

ἔχθη του μετρίου καὶ τούτοισι σημαινύμε- extensionem et directionem die solvere me

νος, τo i στερον ἐπι&ων, χαλαν μῶλλον, brum convenit; ae si primis diebus tibi mode-ξ πιέζειν. 'Aπολύσαντα δε χρὸ τριταῖον rata deligatio contigerit, illam paulo arctius

ἐύντα, κατατεινάμενον καὶ διορθωσαμενον, constringens, initio etiam supra stacturam ut

αυθις ἐπιδῆσαι κῆη μετρίως τὸ πρώτον 'τε- prius iniecto. Sic enim ubi primum fracturam χρκης ἐπιδῆσας, ταγην τὸν ἐπίδεσιν χρῆ devinxeris, sanies ad extremam utramque mem-θλίγ μάλλον ἡ ἐκε*ην πιέσαι. Βάλλεσθαι bri partem exprimitur. Sin alia parte prius δε χρη τὶς κατοι τὸ κάτηγμα, o constrinxeris, inde ad fracturam expressio fiet. περ καὶ το προτερον ῆν μεν γυ τουτο προ- Quod intellexisse quidem ad multa conducit. τερον ἐπιδίης, ' ἐεαρύονται ἐκ τούτου οἰ ὶ - Inde igitur deligationem et compressionem mi- ρες ἐς τας ἐσχατιας ενθα καὶ ἔνθα ῆν δέ tium ducere semper opus est. In reliquis vero τι ἄλλο ' πρύτερον πιέρος, ἐς τουτο ἐξαρύ- ea ratio servanda est, ut quo longius a fractura

5. Recte autem esse curatum et apte deligatum haec significant, si interrogatus num prematur, ipse premi quidem se dixerit, sed levibter, idque praecipue circa fracturam. Atque

155쪽

- 10 -ονται ἐκ του πιεχθέντος ' ἐς πολλl ' δ' ευ-

χρ στον τουτο ξυνιέναι. Ot τως ' οὐν χε- σθάι μἐν αὶεὶ - την ἐπίδεσιν καὶ τῆν πίεξιν ἐκ τοίμου του χωρίου, τὰ δ' αλλα κατα λύ- γον, ' vi προσωτέρω ἀπθ του κατῆγματος ἀγρο , ἐπὶ ἡσσον τὸν πίεῖιν ποιέεσθαι. β αλαρὰ δε παντάπασι μηδέποτε περιβάλλειν, Δλλἀ προσπeπτωκύτα. Ἐπειτα δε πλείοσι ὀθονίοισι χρῆ ἐπιδεῖν ἐκάθην των ἐπιδεσίων. 'Ερωτώμενος δε φατω ' θλ φ ικαλλύνοὶ πεπιέχθαι ἡ τι πρότερον καὶ μάλιστα

φάτω κατὰ τι κάτηγμα, καὶ τὰ ἄλλα δἐ κατὰ λογοπι καὶ ἀμφὶ το οὶ ματι καὶ ἀμφὶ τίν πονέειν καὶ ἀμφὶ τώ δε ειν κατὰ λόγον τῆς ' προτέρης ἐπιδέσιος γιγνέσθω. 'Επὸν Πτριταῖος Ῥῆ, χαλαρῶ περά οἱ δοκείτω εἶναι τὰ ἔμιδέσματα. Ἐπειτα ἀπολύσαντα χρὴ ἐπιδῆσαι, θλίγον μάλλον πιέζοντα καὶ πασιτο- θθονίοι τι, οDί περ ἔμελλε ἐπιδεισθαι

ἔπειτα δὲ πάντα αὐτὸν ταὐτA καταλαθέτω, λαρ καὶ ἐν τησι πρώτησι περιόδοισι των ἔπι-

'Επὸν δὴ τριταῖος γένηται, ἐβδομαιος δε ἀπὸ τῆς πρίτης ἐπιδίσιος, γ υθως ἐπιδέηται, τι μἐν οἴδημα ἐν ἀκρη τ ρ χειρὶ

ἔσται, οὐδἐ τομο λω μέγα 'τι ' δ' ἐπιδεό- αενον Σωμν Di πάσησι τ ρσι ἐπιδέσια ἐπὶ τὸ λεπτοτερον καὶ ὶσχνότερον εὐγρε σεται,

τὴν Γ ἐβδομ 1 καὶ πάνυ λεπτὸν, καὶ τὰ

ὀστέα τὰ κατε γότα ἐπὶ μαλλον κινεύμενα

καὶ εὐπαράγωγα ἐς κατορθωσιν. Καὶ ξν ἡ

σαι Δς ἐς νάρθηκας, θλίγω μάλλον ' πιέσαντα

recesseris, eo minorem compressionem facias: laxa tamen numquam ex toto vincula circumducantur, sed adhaerescant. Deinde pluribus linteis unaquaeque deligatio vincienda. Atque interrogatus sateatur se paulo magis quam antea

compreSSum esse, maximeque ad fracturam. In

reliquis eadem observanda ratio, tum quod ab tinet ad tumorem, tum dolorem, tum allevationem, quae in prima deligatione. Ubi vero tertius advenerit dies et vincula laxiora senserit, dein solvere convenit, rursusque paulo adictius vincire, idque omnibus iniectis fasciis, quibus deligandus erit. Postea eadem omnia, quae in primis deligationum ei reuitibus, circa aegrotum sant. 6. Ubi autem ad tertium diem ventum est, qui septimus est a prima deligatione, si recta deligatio fuerit, tumor in summa manu isque non admodum magnus aderit, ac deligatus locus cum vinculum inligietur, tenuior ac gracilior conspicietur. Septimo vero die etiam admodum tenuis, et ossa fracta facilius tractantur et ad directionem adducuntur. Hisque ita se habentibus directione saeta, deligationem adserulas excipiendas accommodare oportet, paulo amplius quam antea comprimendo, nisi quis

156쪽

'Επην δ' ἐπιδήνης τοισι ὀθονίοισι, τούς ναρ- θ κας περ ναι χρῆ καὶ περιλαβεῖν ' τολδεσμοῖσι Δς χαλαρωτατοι τι, λύσον θρεμέειν, στε μηδεν ξυριβάλλεσθαι ἐς την πίεξιντης χειρὸς τὸν τών ναρθρκων. πρόσθεσιν. Mε- τα δε ταυτα δ τε πονος αῖ τε ραστῶναι αἰ αἱ ταὶ γιγνέσθωσαν, αἶ περ καὶ ἐν τησι πρί- η σι - περιύδοισι των ἐπιδεσίων. 'Επῆν δε τριταῖος ἐον φρ χαλαρον εἶναι, τότ' ἔπειτα χρῆ τοῖ/ς ναρθηκας ἐρεΘασθαι, μαλιστα μῖν κατὰ το κατηγμα, ατω καὶ ταλλα κατάλογον, iii περ καὶ - ἐπίδεος ' ἐχαλα μαλλον

ταυτα τινας τών ναρθήκων, βραχυτέρους αὐ- τοῖὸς χρῆ των ποιέειν, ως μῆ ἐξικνέωνται πρὸς τὰ ὀστέα τὰ υπερέχοντα παρατὸν καρπω κίνδυνος γὰρ ὁλκάσιος- καὶ νεύ

ρων ψιλο-ος. Xρὸ δὲ διὰ τρίτης ἐρείδειν

τοῖσι ναρθηξι πανυ ἡσυχῆ, οἱ τω τε γνοφων' ἔχοντα , ci)ς οἱ ναρθηκες φυλακῆς εῖνεκα τῆς ἐπιδέσιος προσκέωνται, ἀλλ' οὐ τῆς πιέξιος

εῖνεκεν ἐπιδέωνται.

maior dolor a tumore, qui in summa manu est, excitatus suerit. Ubi vero laseias deligaris, serulae sunt apponendae et quam maxime laxis vinculis comprehendendae, ita ut quiescant, neque quidquam ferularum appositio ad manus compressionem addat. . Post haec in dolore et tolerandi facilitate eadem quae in primis vinculorum circuitibus spectentur. Abhinc tertio die, si vinculum laxum senserit, tum demum serulae circa fracturam praecipue firmandae sunt, reliquaque etiam pro ratione, quantum vinculum laxum potius fuerit quam adstrictum.

Crassiorem autem neque tamen mult', serulam esse oportet, qua fractura eminet. Maximaque

adhibenda est diligentia ne vel e regione pollicis serula statuatur, verum in hanc illamve partem, neque e regione parvi digiti, qua ossis est eminentia in manus iunctura, sed hae vel illae. Sin forte conducit fracturae his loris ferulas quasdam adhiberi, eas reliquis brevibores esse oportet, ut ne ad ossa iuxta manus iuncturam eminentia pertingant. Sic enim exul cerationis aut denudationis nervorum periculum imminet. Tertio autem quoque die ferulas admodum leviter obfirmare oportet, in consilium adhibentem, ut neque ultra adstringant, quam ut vinculum contineant.

. Quodsi sub prioribus vinculis ossa abunde

esse directa probe cognoveris et neque pruribginis, neque exulcerationis metus ullus subest, sic alligatas serulas ultra vigesimum diem sibnere oportet, Nam plerumque triginta ad sum-

157쪽

μετεπιδῆσαι.-' Δίαιτα δε τούτοισι, οισι ἀν

μὸ ἔλκεα ἐξ ἀρχῆς γένηται, ὴ ιστέα ' ἔξω

καὶ ' ἐλινυοντας, καὶ διοισι απαλοισι ra 1-

σθαι, oκόσα τiii διεξοδον μετριωητα ' παρα- σχῆ D OBου δε καὶ κρ-αγίης απέχεσθαι ε ἔπειτα μέντοι ἐκ προσαγωγῆς ἀνακομί - σθαι. οἴτος ο λόγος ωπερ νόμος κεῖται δίκαιος περὶ κατηγμάτων b σιος , ος τε χειρίζειν - ος τε ' ἀποβαίνειν απὸ τῆς δι-κα ς χειρηιος ,δ,τι δ' ἁν μῆ οἱ τως. ἀποβαινη, εἰδέναι χρῆ ' δτι ἐν τῆ χειαι τι ἐνδεῖς πεπο*ται ἡ πεπλεόνασται. Ἐτι δἐ τάδε χρῆ προσρυνιι ι ἐν τούτ* τψ απλο τρωψ,

ἁ οὐ κάρτα ἐπιμελέονται ' οἱ b τροὶ, καθοι πάσαν μελέτην καὶ πασαν ἐπίδεσιν οἶά τε

mum diebus cubiti ossa in totum coalescunt: nihil tamen est perpetuum. Nam et natura anatura et aetas ab aetate plurimum distat. At ubi resolveris, aquam calidam affundere pauloque minus quam antea comprimendo et paucioribus quam prius lassis religare convenit, ac demum tertio quoque die resolvere et minus quidem comprimendo paucioribus quam antea sagetis deligare. Quodsi alligatis serulis ossa non recte posita, aut aliquid vulnerato molestum esse suspicio sit, dimidio temporis spatio aut paulo ante solvere itemque religare oportet. At quibus circa initia cute integra ossa soris non eminent, iis abunde est victus mediocris. Pauciore tamen victu ad decimum usque diem utendum, praesertim cum ex toto quiescant, et opsonia liquida adhibenda, quae ventrem modice deducant; vino vero et carnibus abstinendum; post haec paulatim reficiendi. Atque ista oratio velut hequa quaedam lex de fracturarum' cur tilano instituta est; quemadmodum eas tractare oporteat et quid ex iusta tractatione evenire. Sin secus accidat, scire licet in ipsa curatione aliquidi vel deficere, vel redundare. Ad haec in hoc simplici modo ad ea animum

intendere oportet, quae non admodum adve tunt medici, quamvis, nisi recte procedant, curam omnem totamque vinciendi rationem eo rumpere valeant. Nam si os utrumque, aut inserius tantum, fractum sit, vinctique manus mitella excipiatur, quae magna sui parte semim

158쪽

' διαφθείρειν ἐστὶ μὶ ὀρθως ποιεύμενα γ ν γὰρ τα μῖν ξ μ αμφω καταγῆ, si τὸ κάτω μουνον, ὁ δὲ ἐπιδεδεμένος ἐν ταινίη τὸν χειρα ἔπιν ' ἀναλελαμμένην, τυγχάνη H ἡ ταιν'

κατα τι κάτηγμα πλείστη ἐουσα, ἔνθεν δεκαὶ ἔνθεν ἡ χεὶρ ἀπαιωρέηται, τουτον ἀνάγκη τὸ ωτέον εὐεθῆναι διεστραμμένον εχοντα πρὸς τὸ ἄνω μέρος ῆν δε κατεηγότων των ιστέων οἱ τως, ακρην τε τὸν χεῖρα ἐν

ἁλλος πῆχυς μετέωρος 1ν, οἴ ς ευρεθῆ - ται τὸ ὀστέον ἐς τὸ κάτω μέρος ' διεστραρι- μένον ἔχων. Xρὸ οὐν ἐν ταινίν πλάτος ἐχούση, μαλθακ ii, το πλεῖστον του πι χεος καὶ τὸν καρπὸν τῆς χειρος ὁμαλος αἰωρέ- V. 'Hν Γ ὁ βραχίων καταγη, ὴν μέν τις ἀποτανύσας τὸν χεῖρα ἐν τούτ* το αρματι διατείνη, ὁ μυς του βραχίονος κατατεταμένος ἐπιδεθι σεται - ἐπῆν ' δ' ἐπιδεθεὶς ξυγκάμ-

δη τὸν ἀγκωνα, ο ριυς του βραχύ ονος ἄλλο σπιρμα σχέσει. Δι καιοτάτη οἶν βραχίονος κατάτασις εδε ξύλον σm χυαῖον ξ ' θλθαν

βμ τερον, ὁκοῖοι οἱ στειλαιοί cm των σκα-γων, κρεμάσαι χρῆ , ἔνθεν καὶ ἔνθεν σε si δῆσαντα ρ καθίσαντα δε τον ἄνθρωπον ' ἐπὶ Γλιηλου πινῖς την χεῖρα οπερκεῖσθαι, ως υποτρ μασχάλη γένηται ὁ στειλαιος ἔχων ξυμμέτρως, οστε μόλις δύνασθαι ' καθίννυσθαι

τον ἀνθρωπον, σμικρου δέοντα μετέωρον εἴ- Γ ἔπειτα θέντα τι ἄλλο εφεδρον καὶ ἐπι

ram contineat, hinc vero et inde manus dependeat, huic in superiorem partem os perverti necesse est. Sin vero ossibus sic fractis, summam manus partem et eam, quae est ad cubiti

flexum, mitella excipiat, quod autem in cubito est reliquum dependeat, in inferiorem partem os depravatum erit. Oportet igitur mitella lata et molli maximam cubiti partem et manus iuncturam aequaliter sublatam esse.

8. At vero brachio stacto, si quidem manu porrecta distentio fiat, brachii musculus intentus deligabitur, atque ubi vinctus cubitum inflexerit, brachii musculus figuram immutabit. Brachii igitur aequissima distentio haec est: lignum cubitale aut paulo brevius, cuiusmodi sunt ligonum manubria, ab utraque parte fune

deligatum suspensum esse oportet. Homo autem alto qubdam sedili collocatus manu superincumbat, sicut manubrium sub ala ita statuatur, ut ille vix considere possit, sed prope suspensus maneat. Tum supposito firmo aliquo

et superdato pulvino uno scorteo aut pluribus ea altitudine, quae oblique collocato cubito ad rectum angulum respondeat, praestiterit quidem ex corio lato et molli, aut fascia lata superiniecta grave aliquod pondus, quod modice intendat, suspendere. Alioqui vir robustus sic

159쪽

σκόμος πλατο καὶ μαλθακον, ξ ταινιν ν πλατέαν ' ἀμφιβαλιντα τἄν μεγάλων τι σταθμίων ἐξαρτῆσαι, υδ τι μετρίως ἔξει κατατε νειν - εὶ δε μῆ, τίν ανδρῶν οστις ' ἐρρωμένος, ἐν τούτ* τψ σχῆματι του πῆχεος 'ἐθντος, παρα τὸν ἀγκίνα καταναγκαζέτω ἐς τι

κάτω. O δε ὶητρος ουθὸς μἐν ' ἐὼν χειρι- έτω, τιν ἔτερον πόδα ἐπὶ ηλοτέρου τινος εχων, κατορθώσας δε τοῖσι θέναρσι τὸ ἶστέον ρηiδίως δε ' κατορθίσεται ἀγαθὴ γαρ ἡ κατατασις, ην τις καλως παρασκευάσηται. Ἐπειτα ἐπιδείτω τάς τε ἀρχας βαλλιμενος ἐπὶ τὀ κάτηγμα καὶ τΞλλα πάντα, ἁ σπερ πρότερον ' παρηνέθη, χειριζέτω - καὶ ἐρωτῆ-ματα ταὐτὰ ἐρωτάτω καὶ σημειοισι χρεσθω τοῖσι αὐτοῖσι, εὶ μετρίως εχει, ἡ οἰ - καὶ διατρί ης ἐπιδειτω καὶ tri μEλλον πιεζέτω καὶ ἴβδομαῖον ῆ ἐναταῖον ἐν ναρθαι δησάτω, ἔστ' ἀν ἐρ τρήκοντα 'μέρας γίνηται. Καὶῆν υποπτεύση μῆ καλως κεῖσθαι τὸ οστέον, μεσηγb τούτου του χρύνου λυσάτω καὶ εὐτεθισάμενος μετεπιδησάτω. Κρατύνεται δε

μάλιστα βραχίονος οστέον ἐν τεσσαράκοντα ἡμέρησι. 'Eπὸν δὲ ταύτας υπερβάλη, λύειν χρὴ καὶ ἐπὶ ἡσσον πισειν τοῖσι oθονίοισι καὶ ἐπὶ ἐλάσσοσι ἐπιδεῖν. Δίαιταν δῖ ' ἀκριβεστέρην τινα θ τι. πρότερον διαιτάν καὶ ' πλείω

χρονοπι τεκμαίρεσθαι δε πρὸς του οὶδρματος τού ἐν ἄκρη τῆ χειρι τὸν ρίμην ὁρέων. ΓΙροσ- Ευνιέναι δε χρη καὶ τάδε, δτι 'ο βραχίων κυρτος πέφυκε ἐς τὸ εξω μέρος ἐς τουτο τοίνυν τὸ μέρος διαστρέψεσθαι φιλίει, ἐπηγμὸ καλῶς b τρεω ται ατὰρ καὶ τἀλλα πάν-τα ιστέα, ἐς οπερ πέφυκε διεστραμμένα, ἐς

collocatum cubitum ad cubiti flexuram vi quadam deorsum deducat. Medicus vero erectus, altero pede altiore loco collocato ad curationem aggrediatur et manuum palmis os componat.

Quod certe facile fiet. Haec enim intendendi ratio laudabilis est, si quis ea probe utatur.

Postea iniectis circa fracturam lasciarum inibliis ad deligationem accedat, ceteraque omnia, quemadmodum antea monuimus, ad curationem accommodet, easdemque interrogationes atque eadem indicia adhibeat, ut intelligat num moderate se habeant, nec ne et tertio quoque die deligatiovem admoveat magisque comprimat. Septimo vero aut nono die ferulae circumdam dae. Αο si metus sit, os non recte repositum esse, medio spatio solvere posteaque, ubi recte collocatum fuerit, religare oportet. - Firmatur autem brachii os diebus sere quadraginta. Quos ubi excesserit, resolvendum minusque adstrictis fasciis ac paucioribus vinciendum. Victus quoque ratio exquisitior quodammodo ac diuturnior quam antea adhibenda coniectura ex tumore,pta. Illud praeterea animadvertendum brachium suapte natura in exteriorem partem inclinari, eoque, si male curetur, distorqueri solere. Quinet reliqua omnia ossa, qua parte naturaliter distorta sunt, eo, ubi fracta curantur, facile

perverti consuerunt. Si qua igitur talis est suspicio, fascia lata brachio circumiicienda et ad

pectus circumducenda. Cumque quiescere volet,

inter cubiti gibbum et costas splenium quoddam multiplex involutum, aut aliud quidpiam

eiusmodi subiiciendum. Hae enim ratione iii -

160쪽

- 15 - τουτο καὶ ὶητρευέμενα φιλέει διαστρέφεσθαι, curvati ossis directio fiet. Ea tamen cautione ἐπην ' καταγῆ. Xρὸ τοίνυν, ωὴν τοιο ν adhibita, ut ne nimis ad interiorem partem du-τι υποπτευηται, ταιπίη πλατείη προσεπιλαμ- catur.

βάνειν τιν βραχίονα κύκλω περὶ τὸ στῆθος περιδέοντα καὶ ἐπὴν ἀναπαύεσθαι μέλλη, με- τηγὼ τοὐ ἀγκίνος καὶ τἄν πλευρέων σπλῆνα πουλύπτυχον πτυξαντα ὁ ποτιθέμι, si ἁλλο τι, Θ τοίων Dtκε οἱ τω γὰρ αν ὶω τὸ κύρτωμα τού ὀστέου γένοιτο pυλασσεσθαι μέν

θ . Πους δε ἀνθρώπου ἐκ πολλων καὶ σμι- 9. Pes autem hominis ex multis et parvis ἄν οστέων ξυγκειται, Ξασπερ χεὶρ ἄκρη. ossibus non secus ac summa manus constat. Καταγνυται 'stat, οὐ πάνυ τι ταυτα τὰ οστέα, Quae neque sere stangi consuerunt, nisi ab M ν μη ξυν τω χρωτὶ ' τιτρωαομένν υπύ 'του acuto aliquo et gravi una quoque carnosae par-4λο ii βαρέος τὰ μἐν ουν τιτρωσκόμενα tis vulnus accedat. Sed de vulneratorum cur ἐν έλκωσίων μέρεI εὶρ εται ως χρῆ ὶητρεύ- tione ubi de ulceribus agetur, dicemus. Quodsi ειν. Ην M τι κιν, θη ἐκ τῆς χMρης ἡ τίν quid suo loco moveatur aut digitorum articu- δακτύλων ' θρον, sit αλλο τι τIν ιστίων lus, aut aliud quodpiam os ex his, quae pri- του ταρσου καλεομιένου, καταναγκάζειν μἐν mam plantam constituunt, quam ταμεν vocant, ἡ ἐς τὸν ἐωυτου ρην ἔκαστον, I 'περ in suam quodque sedem compellendum, non καὶ si ἐν τfi χειρὶ εὐηται h τρεύειν δε κω - secus atque in manu. Curatioque adhibenda ρωτῆρ καὶ σπλή νεσι καὶ ὐθονίοι τι, ωτπερ καὶ per ceratum, splenia et fascias non secus atque τὰ κατήλγματα, πλην τIν ναρθήκων, τὸν in hacturis, serulis praetermissis, eodem modo μἐν αὐτιν τροπον ' πιέζοντα, διὰ τρίτης δε comprimendo ac tertio quoque die deligando. ἐπιδέοντα ' ἱλποκρινέσθω δε ὁ ἐπιδεόμενος πα- Interrogandus quoque is qui vingitur, perinde πλῆσια, OH περ καὶ ἐν τοῖσι κατεγμαcri etiam atque in fracturis, adstrictane sit, an laxa καὶ περὶ πεπιέχθαι καὶ περὶ του χαλΞν. deligatio. - Sanescunt autem perfecte omnia vib Τγιέα ω γίγνεται ἐν εικοσι Nwέρησι τελέως ginti diebus, nisi si quae cum tibiae ossibus ἀπαντα, πλην ὁκόσα κοινωνέει τοῖσι της κγε- commimionem habent, eique e directo respon-M ς οστέοισι ' κατ' αὐτην την ἴξιν. EritpD dent. Quo tempore decumbere confert, quod ρει δε κατακεισθαι τουτον τον χρόνον - ἀλλl tamen non sustinent, sed morbum parvi facientes γαρ' hei eo actim οπερορωντες τὸ νόσημα, obambulant prius quam sani sint. Ideoque s. ἀλλὰ περιέρχονται πρὶν πιέες γενέσθαι. Δια rimi non integre convalescunt, sed subinde non τουτο καὶ οἱ πλεῖστοι οὐκ ἐξυγιαίνουσι τε- iniuria eos doloris sensus commonefacit; pedes