장음표시 사용
91쪽
Ut brevibus tandem comprehendam quae in protegomenis ad volumen tertium disputata sunt, haec in medium profero Libri de fractis et de arti sis unius operis sunt partes, quarum eo quo d6scripsi ordine altera alteram excipit. Probabile est opus antiquum fuisse chirurgicum plenius duius hae sunt reliquiae, quae non pristino ordinet circumferri videntur, sed eo, quo recentiores disposuerunt. Scriptor ad Cnidiosi recentiores pertinere videtur', qui Hippocratis opera legerint, cuius orationis imitationis vestigia manifesta interdum apparent. Tum inde; tum e distinetione venarum et arteriarum luce clarius patet haec opera Hippocratis aevo esse recentiora. 1I. Mollisua compendii librorum supra memoratorum pars dici potest. Rerum ordo aliusquam in illis; multa praesertim in postremis pessime descripta sutit. III. Libri de glandulis et de corde eidem debentur auctori, cui libri de fraetis et de articulis. Hic ad primum horum opusculorum manifesto tanquam ad scriptum suum dimittit lectorem alter vero cum primo illo et cum libris de hactis et articulis dictionibus ita congruit, ut ab
IV. Liber se Ulaina mediet compendium esse videtur operis conscripti ab eodem auctore cui libros de fractis, ceti. debemus. Non caret veri specie opinio veterum, suisse opus aliquod antiquo tempore κατ' ὶ τρειον appellatum, cuius partes supersint in libro de fractis, ceti. et cuius aliarum partium excerpta relicta sint in eo, quod hodie de o rina medioi inscribitur. Hoc autem scriptum pluribus sui partibus admodum corrupte ad nostram aetatem pervenit. Liber de narium ovium dici solitus non reseri nisi fragmenta operum antiquiorum, quae
92쪽
quinque sunt numero et quoruml primum est quartum, sunt reliquiue t anatomicae seiusdem sorbptoris, qui librum de fractis, ceteros, compoenitis Alterum lixamentum mennesi si Cyprii est, tertium Polybi venarum descriptio. Quintum incerto auctori debetur, sed qui diversus est ab eo, qui fragmentum primum et quartum scripto mandavit. Certo constat libros de fractis, de articulis, mollisum, de glandulis, de coris, de omina
medita, et fragmentum primum et quartum e libro de natura oratum, communem habere originem. o I mi iis . Iurei c , , imisus sustin0bri iuu VII. H IAlius originis vero sunt libri de isto sius, 'de 'Me inrelia Uini, est is fulis, qui situl dubio item a Cnidio recentiore sunt conscripti, hed communi domat et de bile et pituita morborum est is eum libris de mortis T M. Tra, de assectionibu8, eeu. conveniunt; qua in re supra memorati ab iis differunt, quum huius dogmatis' vestigia in illis non appareant. Videntur tres illi libri, de quibus nunc dicimus, unius cuiusdam operis esse Partes.' VIII. Libellus de visu fragmenta continet de morbis oeullarum , quae sine dubio Crudius recentior scripto mandavit. Fieri possit, ut auctori libri περὶ παθών debeantur, sed certo tamen id
Libellus de oorporum resteoti e plano incere noriginis egil l i erunt, qui illum Democrito tribuere vellent, sed certa indicia nulla sunt; p ius conscriptum esse videtur ' 'sciolo: qui Democriti personam agere voluerit. Pariter incertis originis est ne bile libellus: . IXI. Liber, de adimento referre videtur excerpta in aliis libris: Sinera dubi omiseentiore quam
Hippocratis aevo literis sunt mandata 'Forma satis conveniunt cum Nidemiorum' δFuriorum partibus nonnullis et cum libro de humorsiust. XI. Libri de retribus et de disiua iudieatoriis centones sunt consuti e pannis de libris dive sissimao originis in hac sylloge scriptorum medicorum antiquorum decerptis. De eorum Orb
94쪽
Epistolae, orationey, δόγμα Athenientium, vila Hippocratis Meundum Soranum unius viri scripta sunt, qui inter se repugnantia profundere in narrationibus non veretur. Quum manibsesto e libris Hippocrate recentioribus locos hauriat, ita ut illius aetate iam magnam partem collectionem Hippocraticam, quam vocant, exstitisse pateat, non potest non multo Divino senerecentior esse. Oratio ad aram et Tia ali oratio enumerantur apud Erotianum, unde emias saltem ante C. N. composita esse Deo opus IK. Ciniicio ea sere ab Alexandrino sciolo esse prosecta.
XVIII. De titulis librorum tertio volumine contentorum sic sentio: de fractis et se articulis sunt tituli recentes; mollisua ineptus est titulus, sed nescio num ab auctore compendii, an ab alio sit prosectus. Te glandulis et de oortae fortasse inscriptiones antiquae sunt: idem dicendum videtur de situla..M. inroina medici. Iβbri o ovi m g qtum inscriptio recens, spina. Librorum de ulcerib*st, de Demorra Hibu , M sutilis tituli sunt .inscriptiones partium libri
ar ραγγελίαι senapso habent titulos ab siue ore inditos. Prorrae sev ρπνη ρ sine dubio novus est titulus, liber fortasse Prorrietinua nude olim suit inscript . Libri: de Moela I. II. III suum sibi λ bent titulum antiquum, sed insomniis inscriptio emt Fμήματος huius operis et recens. Tituli de prinoisiis, de aetate, de em imo ri par tu, '. ρ imasti synu, videntur recentes esse hectionu* Dperum . operiai in criptiones. Drrussu titulus περὶ εβδομαδων est antiquus, ct ipso audior iuditus. Epistolis, orationibus, oeteris put tituli serv si suut.
95쪽
Omnia, quae hoc volumine continentur, typothetae' iam erant tradita, cum aceipiebam Athenis ad me missam partem editionis novae Hippocratis curatae ab eruditissimo Carolo H. Th. Reinhold. Insunt Ius iurandum et libri, qui Lex, de Arte, de Vetere medicina audiunt. In fine του ιλλι Πιοοὶ παύω μῆν οὐχ, inquit, κατα ταύτα τά βιβλία κεκαινοτομηταί μοι ' παρα τοὐς Κ. Κ. Litire, Daremberg kαὶ Ermerins , - αῖ τίν δε τε ἐπικρίσει θαρσέων ἐπιτρέπω τὰν βελισμον τουτονί. quibi is verbis non inest vana iactantia; nam nemo harum rerum peritus non videbit, eum multis locis plane novam lucem attulisse, ita ut' eius cura melius hi libri quam antea intelligantur. Ego vero communium nobis studiorum causa eius invitationi obsequor et quam brevissime potero ea notabo, sive in quibus dissentiam, sive quae rectius quam secit ille describi posse visa sunt na iura dum. Pro vulgato οὐ τελέω δἐ ob δὲ 'μῆν λιθιώντας de coniectura dedit οὐ τεμέω δε οὐδὲ μυη ἐν ἡλικιν ἐοντας. eque vero, inquit, ne impuberes quidem secabo, τουτέστιν εθνουχιa, castrabo. - Ego valde dubito: primum de chirurgiae illius aevi eo ditione deficientibus monumentis tam parum compertum habemus, ut ne diiudicare quidem nos posse arbitrer, num re ipsa vitiosum sit quod emendatur, licet nostro tempore mirum videatur, medicum solemniter promittere se calculum non exsecturum. Tum Vero, licet non ignorem ταμνεμεν eo, quo R. posuit, sensu apud Hesiodum explicari, negari tamen non potest solitam in re turpi et nefaria formulam apud Herodotum, alios, esse ἐκτέμνειν. Denique quorsum spectat οὐδέ p Sintne censendi veteres minus nefariam reputasse τὸν τών μὴ ἐν ἡλικίη ἐθντων ἐκτομεν quam adultorum 3 - Possint, puto, plura obiici, sed haec nunc
Lem. Cap. 3. de coniectura το δε καὶ της 'τρικῆς μαθησιος pro τοι δε καὶ τῆς ἰητρικῆς ἡ μαθησις dedit. Unde pronuxerit coniectura probe scio, sed non mihi constat non ipsum corrigi auctorem. Cap. 4. Quae in fine capituli partim spuria habentur, partim re ipsa eiiciuntur nondum mihi persuadeo ab aliena manu esse. Loco, ubi sophista tam declamatorio dicendi genere
96쪽
utitur, equidem, ista eiicere non ausim. Habetur in iura. iam interpretis nescio cuius scholion ad repudiata illa adpositum. De Arist. I Q. 2. γιγνῶσκεψαι τοίνυν δεδιδαγμένων - δυναμς των τεχνέων. Ad hanc emendationem R. cprqvocat adi capitiae 4. finem τὐ δύναμιν περανθέντος του ἔργου ἔγνωσαν. Possis. vicissim provocare adj locum capitis 2. de vet.. med. καὶ δεικνύς τὸν τέχνην δ τι ἐστί, ut firmes, esii coniecturam γιγνῶσκεται τοίνυν δεδειγμέ-νnδεα τῶν τεπνίων.
Me tamen, ut hanc vulgati textus scripturam emendatam a Foesio tuear, maxime movet Decet omnia vicina non nisi ad formam, quo e. v ferer, reseruntur.
Cap. 4. ἐξυγι-ο ταὶ noniesse puto nisi librariorum errorem pro ἐξυγιάζοντάt; pluresin: Ust libellis e loci id abunde docere mihis videntur. Transitivum ἐξυγιαθειν non admitti
cabulorum, qualem ego. dederam, non adverterat, nunci observo: scilicet suspicor, και ἐμίστευσαν esse glomema ad ἐαέτρεψαν olim adscriptum. Cap. 5 4 ἄλλως τε, εἰ ἐπιτύχοιεν κCτ. . λ. Nunc etiam existimor hanc lectionem es8e recentiorem, antiquam latere in ἀλλ' ὐστ' αν ἐπιτύχοιεν. Quippe cum rerum nexu plane
eongruit ἀλλ' ὐστε, minime ἄλλως τε κ. T. L; nempe sibi respondent ob μὸν - ἀλλ' ita ut solum ἀλλ' ὐστε probandum sit. Credo tamen in vulgata lectione ἄν de sede sua Erravisse, malimque, legeret ἀλλ' Iστ' ἐπιτύχοιεν ἀνθα, ο λ DEiusmodi autem structurae exempla tum alia citantur, tum haec: Herod. II. 16.: ὐστε ἐντο - με rQb γωοὶτ' αν XmI Ana VJ. 6. 20. ii στε ὀπη ae βουλησθε ἐξαίφνης ἀν ἐπιπωιτε. Ibidem. Num consulto post ἁλουσίν omissa sint verba ρὶπύνοισι, ἡ ἡσυχ 31, 8 οπνοισι,8 ἀγρυπνίη, non constat. Non video causam, cur reiiciam. Ibid m. Σὶ το νυν ἔτι πῆσεται ἡ ἐπαινήειν hoisi γεω ο νοσῆσας τίει Mur μάτων τι οἴ- ῶγιάς , πάντα ταυτα τῆς se μκῆς ἐοντα ευρήσει. Quis φοειυτι, .. υγιάσθη ΘNecessario explendum quod dedoram, οἷσι πιεσφ1, 8 ἐβλαβη. Cap. 7. τὐ μὲν τἄν καμνόντων α ι ν scriptum est pro vulgato ἀκρη 1ν, i. e. ἀκρασί . m iudice auctor ἀκρασ*ν seripsit, quod pro ἀκράτεια passim occurrit; nam quid huc ἀκρισίη aegrotantium 3 Hi ἐπιτάσσονται, non ἐπιτάσσουσι, hi καρτε ῖν ἀδυνατουσι. Summatim non iudicium, sed obtemperantiam et patientiam in iis requirit scriptor. -CV. 8 p. s. vs. 23. apud R.) legimus i .lat ἁπάντων φημὶ μῖν ιατα Ἀντα τὸν ἰητρον τὸν δυναμιν αἰτιασθαι τού παθεος, μὴ τὸν Gun'. , Omittit με ante κατατυχοντα, quo
facto hoc interpretatur is mente assecutum - καταμαθόντα. ' Primum quidem eo sqnsu, quo Vult R., non sunt synonyma κατατυγχάνω et καταμανθάνειν, quum in illo semper notio rei fortuitae insit, non semper in hoode, Verum de illo, quod sortuito et felicitate quadam a modico cognoscatur, eo, rerum nexu, quo vult R., non est Sermo; Potius congruum esset ἀ
ἀπαντα φημὶ δ Uὶδότα τον τρδν τὴν δύναμιν αὶτι Ξσθαι του πάθεος, μὴ τὸν τc. . Etiam nunc μὴ κατατυχόντα Ase fatium significare et vera loci scriptura esse videtur. Quod sub finem capitis ἀνατεθετίον legimus, lapsus calami est, vel typothetae. Cap. 9. τὰ δ' ἐξανθευντα ἐς την χροιῆν, ῆ οὶδέοντα ἐν εὐ λφ scribit vulgatam lecti nem secutus, nisi quod in hac οὶ δαίνοντα. Vulgatam autem lectionem illum praeserre prae
97쪽
altera satis capio; non intelligo quare in ea σὶ δαινοντα iti OUεοντα mutet. Οἰδαίνειν intransi. tivum esse certum est; veteres adeo lexi cographi οὶ δαίνειν exponunt Φλεπιμίων. vi lCap. I 0. sub finem. edidit c κω . Gra τά. ἄρθρα ,r ἐν olais αἱ in βολαὶ τἄν κω -ωνοστέων ἐγκυκλέον ri κά τούτω οὐδεν SYι οὐχ is ποpρstem καὶ ἔχον δερὶ ἔρρωτο θαλά. μης, ας κατ-γέλλει ἰχωρ, ος ἐκ διοιγομένων Misων ποMς τε καὶ λ πέεις ἐξέρχεο . In quibus 5ποφρυ et noεις coniecturao sunt, . det quibus videndum. ΑΛ ἱ πορρυ R. raenotati κέκρυπται γάρ πως ἡ του ἄρθρου σαγιλότης υπο ταῖς ει τε γλενης, ε ε κοτύλης θωυσιν. Verum hoc ipsum nego, ne fit quidem ἐν τη κοτύλη, euius ovum altissimum vel hac docausa solui .sar μγ 3 in quo bis simili a su ponitur atqne in boχθοιο oonstarρ iusto nequit. Suma Nero ex verbis adlatis statim apparet R. roserre antecoderis τούτων ad αυτEτοι ἄρθρα. Quodsi tamen ad totius periodi decursum, a verbis inde ἔτι δἐ καὶ πρὸς τούτοισι φλέβες κ.ir. e. ad καὶ τατων GH κοχV ἐ.busqueI. memem -u's . apparet τούτων re ni ad antecedens φλέβες πιλλαὶ καὶ νεύρα et ad κHαμοι τὰ ἀρθρα lita πιι idcirco etiam οποφρυ non admittendum videatur. Ultro prosio . docum intollaein dissicillimum esse; nunc setiam sam ω inmarime arridet, , 5op D rimiani corruptum esse opinor, sed vellem nosset; qui mihi Sophoclis lamur apud eum inpediret. Verum 'pergopi quae sunt nostro illae λιλ ια, quas circum se habent. illae, partes 3 Relaganti mihi hare in mentem venit, num sorte auctor ne ictu telam ieellulosam circa venas, nervos I pingulos et quae cum spuma comparetur, ita ut ideo is παγα dicat hsere1irgana 3 finitio .ui θαλάμι 4plar tua huius telas tu foriae, quam die dicimus' - Non. geris novi ; sed sortasse locus inita aedemus planior fit. - Αt de λιπόειοἰ etiam moners: pergo quod pro πολλ2 λυπή σαο de eoniectura exhibetur. Adnotat R. λυπεῖ μἐν ἐεροχύμενος, λυπρσας δε οὐκ ἐgέρχεται. Loquitur autem de ictore, qui in articulis inflammatis secernitur, sed ne de hac re quidem verum est , quod assi M. Aquidem puto νulgatum πολλα λυπεσας non esse tangendum; moila respiciamus antecedentia in hoc ipso capite: Πεν γὰρ τι ξύμφυτον . . . . . . κοιλον ἐστι, πληροωται τεο νον μὲν πνεύματος, ἀσθενεσαν M lino poςr 'Quo loco non magis quκm in illo fino capitis novimus quis et qualis lGρ significetur, licet e superioribus illis verbis appareat πολλα
λυπῆσας non levi lar esse reiiciendum. - Summatim id unum assirmo, me haeo nondum satis intelligere, nec magni facere meam ipsius explicasionem, ubi telam cellulosam me cogitare supra dixi.
dicis A. lectionem emendasse videtur quam R. Admodum dubium est, num bar παν in οπύτερον abierit: quin hoe facilius ex ὁκόταν nasci potuisse videtur; tum satis firmum esSe
arbitror ἐγχειρ ν, quod in ἐγχωσάσης mutandum erat in nova loci lectione. Ibidem. Locus, qui incipit verbis Zm, ἐν αλλιν γὰλ ιι-n s. ulli. p. 12. apud R.)et pergit ad finem capitis, nondum recte descriptus est, necdum' video , quomodo ad integri-oatem restituendus sit. In eo in. 13. vs. 3.) καὶ ὁκόσαι, καίτοι ἐν εbεπανορθώτοισι κ. T. ἔ.
98쪽
prorsus impedirem est, καὶ ὁκεσαρ suspissum manet; - nihil est quorsum subiectum illud relaretur imiis locii scripturabin incitorum quod in histe ι ου, b ἀκουν - οιοαυμασι Nooμοιοισι σπῆμασι datum est; recte factum esse puto. 1 cap. 12. initio'quom im τὸ 'μπαν ro ἔν re ν sis νοσεύντων geriptum est pro His deri ν ξυρι εν- ἐμ τ' νηδυὶ νοσεθντων, quod sino dubio vitiosum est. Malim tamen τουτοδε σει ξομπαντα τὰ ἐν τε ν rei νοσεοντων. Di ficet gύμπαν τὸ ἐν τε νηδύι, quia honeredo viscem diversat est confinia tanquam unum quoddam totum fiuisse memorata. Ibidem paulo post μοταν δὲ ταυτα ρωπίοντα non emcoquo, quin primum credidi errorem es--typographi eum; postin tamen animadverlans hon ταυτα τά, sed soluti ταύτα sesptum esse, perspexi R id omnin6 voluisse. Videiur autem mihi plane incongruum esse 'et lagendum. δυν δε ταύτα - φιν νύοντα μηδ' αὐτῆ1 8 φύσις ἔκθύσα ἀφίν.
VCap. 2. ἐκ τούτου δῖ καταφανῆς ἔσται ἁ νατον ἐὸν ει αλλως πως τὸ ἔτεὸν εὐρίσκεσθαι de coniectura scriptum est pin codieis Α. lectione ἐκ τούτου δε κατασανἐς ἔσειι ἁδύνατα εοντα ἀλλως ae 'τουτέων εὐρίσκεσθαι. in ceteris libris τουτέων abest, itaque edi solet ἐκ τομου δε καταφανὸς ἔσται ἀδύνατα &ντα ἁλλώς πως εὐρίσκεσθαt, quod quare te andum non video. In eodicis A ieeusio τιμέων inundare certum est', set potius Medo librariorum remis exstitisse, quam ex τοῖ 'αι, matum esse. Nisi forestita, .dis τὸ ἐτειν ω σκειν memplis confirmetur', ei de coniectura illatae fidem non habeo, modo reputem usum huius ἐτειν, ἔτεά, quod ita positum, uti vult. R., nusquam vidi.
τους ἁκούοντας, οἴσος τού ωντος αποτεύξεται gerimum est, ubi ceteri καὶ αἰλ διαθθσει τούς ἀκούοντας ουτως, του ἐοντος ἀποτεύξεται. Nunc tamen locum corrumpit, non emendat. Quid enim erit διατιθημί μοι τῖν ἁκουον , 'nisi significetur πώς αὐτὸν διατιθ εορ Apparet' ούτως esso dessarium; οὶ terri potest , sest noti est necessarium : οἴτως in uuliat,
hunc modum constituero lubeat, ὶσχυροτερα codicum praestat prae lis Neespe compωrativus eo sensu, quo quod nimium est Significetur, non est incongruus, sed Mid ponitur. Caput 4. p. I S. vs. 5 Nondum praesero' ἀσκησίων prae ἀνακτησίων ' Potius illud ex hoc, quam hoc ex illo nasci potuit. Foesius is deeon. recte interpretatus esse videtur et verenum ἀνάληψις comparavisse: nostεr ἀνακομιδή , cap. 21. initio 'Mn mε 'fugit illud ἀνα- κτῆσιες esse απαξ εἴ-mbo, in hac medicorum sylloge: sed verbum ἀνακτάσθὰt eodem Sensu, quo ἀναλαμβάνειν notum est: tum eo signiscatu apte coniunguntur γυμνασίων τε καὶ ἀνακτησίων, et contra quare ἀσκῆσια memorentur post γηιλ αλ Equidem existimo
ανακτησὐν elso antiquam lectionem.
99쪽
cum codicis A. verbis compares, quaerahi iuIrum κρατέειν ex ἡρώι Sit B tum It an vero eumnueritis in altera. lectione ηράτι, in ster. κρα-ιλ Habebimus e . traquq leeliope coniuncta
e Estata δέ νυν καὶ τὴν ὁμολιγρυμ ένως ibi i iv .... ἡ ρει κρατέειν καὶ αυτη τρναο ν ἐθέλ , quod praestare puto prae ἡ ρά τι καὶ αἱ τη τίν αἰ τίη ἐν ι. ii Cap. 6. vs. 10. capitso καὶ μιγε Ap- . ς' laetana m inro, καὶ 'Θφ ρυφεῖν, vel καὶ ο γε υφειν, quae codicum sunt lactiones. . . Sed quod do coniectur' datum est, .pervertit ratiocinationis cursum, ita ut constare non possit. Quid enim pi Loquit 3M slis , οἷσι - ρυφήματα οὐ ξ apse imito fastu in altem Nox pq,iqdo iidem itorum memorantur, nam dicit ὁκωοι ἐν ταυτνατρ διαθέσει ἐορτῆς ; itaque Ust modo de ius, quibus ta Opρματα οὐ ξυμφέρει, assimari potest, eos alio cibo laedi, μι ρυφέρινὶ ξυμφέρειξCodi eum lectio alterutra . si re dubio Sema da. UPTuo CV: Z. εὶ M τις σκέπτοιτο - τίν - ἀλλων. ζορο 'fon aequipscendum ivitatur in eodicis Α. lectione, ram Bo recepit. . In in .scriptura. εὐρqhi βη οὐ: βλ βερωτέρην relarius ad 'τὸν δαιταν τὸν των πιαιῬύντων, i. e. ad rem, quae cum altera 'ntea m*morata stomparatur, quum tamen, nisi miro modo scripsisse Oengengus sit ipse huctor, i illud resexri debeat ad τὸν δίαιταν τῆ / τῶν καμνόντων. i. e. ad. rem, quin inm altem,ssesequenti γmpgratur. Haec visa est obscuritas illa, quam Dubnerus. sensit, et quae Meompulit ut locum, me dinodum laesa
Caput I 0 p, 22. vs. 2I.ὶ libri serunt δυσοργιν , --, quia glossema sit ad vocem tecedentem δυσθυμίη reiicit R. - Dubito, nec probo: non idem est: alterum ad iracundi m spectat et moxosit tum , Uteru', ad onimi lectionem.
τῆς διαίτης. Non video notato illa, eoque modo de contentura descripta, praestare prae eodicum lectione οπι χρόνου τε , καὶ τῆς διαθης. Nulla opus erat emendatione. Caput 14. p. 25 7. Mτις δε ταύτα μὴ ρ σκεπτόμενος. . Feque ωτις sine ἄν cum subiunctivo placet, neque ex nostri usu est; nec Vero σκεπτόμενος β pro σκωτηται arridet. Vellem ex cod. A. r ωτις δε ταυταγῆ ἐπωκεπται, ρῖ κρι μώς. ἄν τι οἴτος δυναιτο κ. T. 8.C ut 16. θ ριπιυμ ενος τις - διεπαωατο non . mihi . videtur vera lectio esse. Codd. optativum διαπαύθαιτο serunt et supra M. 4. εὶ cum optativo legitur, unde conficio hoo etiam
100쪽
loco εἰ cum optativo datum suisse; quare nunc etiam θ εὶ ριπι μνός τις . . . , διαπαυσαιτο
Capite I9. p. 30. vs. I 3.) καὶ λῆμην ἄπεφθον ῆ datum est, quod minime admittam, nisi exemplis confirmatum: videam λῆμην ἱέναι esse dictionem a medicis Graecis usurpatam, qu0d ut demonstrari pobsit, multum ivereor Sed, saetis scribi posse, quod non potest, at omnis loci sensus sanus vel sic peribit, quum hoc plane repugnet antecedentibus. Equidem re iterum perpensa propono: 'Οδύναι tu καὶ καυμα καὶ φλογμὸς ἔσχατος κατα sta, μέχρις ἀν
Ibidem. p. 30.ivs. 24. ῶλικρινέως errorem esse puto typographicum. Vulgo εἰλικρινέος, recte; nam quid huc adverbium pCaput 20. p. 32. Vs. 21. ουτως αὐ σημειον ἔστω τ* λόγον scriptum est pro vulgato οἱ τως ουν μοι ἔστω το λοφ. Nondum vera lectio reperta esse mihi videtur; ουτως saltem parum placet: Malim sane τουτο δ' αὐ μοι σημεῖον ἔστω το λογψ, vel simile quid; sed, quod dixi, i nonstum satis video quid auctor re ipsa scripserit. Ibidem p. 33. Vs. 13. διαφέρουσι δὲ καὶ κατα τουτο legimus, in quibus καί oonstare nequit, quippe non nova proponitur differentia, sed explicatur eadem, quam ante indicavit. Cap. 22. Ta δῖ σπογγοειδέα τε καὶ ἀραιὰ, οιον σπλῆν τε καὶ πνεύμων καὶ μαγὶ προσκαθεζόμενα μαλιστ' ἀν ἀναπίνοι, καὶ πληρυνθείη ἁν καὶ αὐξηθε' υγρύτητος προσγενο-
καὶ τα σμκρὰ πάντη καὶ . τὶ μαλθακου τε καὶ παιου σκληρόν τε καὶ πυκνὸν ἐγένετο καὶ οὐτ' ἐκπέσσει, οὐτ' αφ m. Quodsi hane periodum, quemadmodum eam ex Rein idi
editione descripsi, aliud non agens perlegas, vides notata verba omnem argumentationi S cusesum mertere, nee sanum sensum praebere. Maxime peccatum est mutatione lectionis codicum
ου in οἴ; neque vero pro .περάχοι dari debuerat περιχι ι; neque αὐτη ἡ κοιλ' in αἱ τη 'κοιλ' mutandum erat. - Equidem pro subnotatis illis scripserim: οὐ γὰρ ἁν Drπερ ἐν κοιλίη ἐνῆν τὰ πρὸν ἔξω τε περιέχοι αὐτο η κοιλίη. καὶ ἐξαλίζοιτ' ἀν καθ' ἐκάστηνῆμυ . Dein perge legere cum Reinhesdo ἀλλ' ο τι ἀν ν κ. t ε. - Sibi negessari Orespondent οὐ γαρ . . ... ἀλλ' δ τι 'βν κ. τ. λ. . Ibidem p. 35. vs. 12.) οἴα ἐν τῆξα ἀποστάθισι γιγνεται. , Non sunt νάρκαι τε καὶ πληρώματα abscessibus propria; neque sunt propria τοῖσι αποψ trysis, quod postea proposuit R.; in abscessibus νάρκαι, in τοῖσι ἀποφυγεῖσι desunt πληρίματα. Utrumque vero aderit in partibus devinctis, ubi nervi et vasa premuntur, et ex illorum pressione νάρκαι, ex horum ' ρίματα. Ρariter ubi obturatio vasorum lotam habet, eadem exspectare licet. Nunc etiam ἀποσφιγχθGσι prae reliquis placeti in chirurgi eis devinctionibus talia observandi occasio abunde erat data, modo librum de Fractis et articulis percurramus. Ibidem paulo post: καί τι πρὸς αὐτου ἀντιπα . - Quare προς αὐτου pro πρῖς αὐτοcodicum p Sunt haec sere, quae adhuc in novo textu observavi; sunt quidem pauca alia, de quibuη item dubito, sed de quibus minus mihi constare videbatur. Ita v. c. cap. 9. de Vetere med.