장음표시 사용
161쪽
λέως. 'Aλλὰ πολλάκις αὐτο ὁ πόνος ἱλα ρι ινρσκει ' ἶλον γαρ τι ἄχθος του σώματος οἱ -μ ιχέουσι. Oκόταν ουν φιρ- υγιέες ἐόντες ὁδοιπορέωσι, ' φλαύρως ξυναλθασσεται - αρθρα τἁ κινηθενταε δα τουτο ἄλλοτε καὶ Ελλοτε ὁδοιπορέοντες ὀδυνώνται τα πρὸς
ι . TE δἐ κοινωνέοντα τοῖσι της κνρμης οστέοισι μείζω τε τίν ἐτέρων ἐστἰ καὶ κιν θέντων τούτων πουλυχρονιωτέρη η ἀλθεξις Ἱησις μεν ουν η αὐτ8, ὀθονίοισι δἐ πλέοσι χρέεσθαι' καὶ σπληνεσι καὶ ἐπὶ παν ἔνθεν καὶ
ἔνθεν ἐπιδέει πιέζειν δὲ &σπερ καὶ τἀλοῦ πάντα, 'ταύτη μάλιστα, θ ἐκινήθη, καὶ τὰς
πρῶτας περιβολὰς τει ὀθονίων κατὰ ταυταποιέεσθαι. 'Eν δἐ ἐκάστη τοῦν ἀπολυσίωνυδατι πολλο θερμ* χρέεσθαι ' εν πασι δε πολλιν υδωρ θερμὸν καταχέειν τοῖσι κατ'
ἀρθρα σίνεσι. AI H m.ες καὶ αἱ χαλάσιες
ἐν τοῖσι αῖ 'οῖσι χρόνοισι τὰ αbτα σημεῖα δεικνύντων, ἄπερ ἐπὶ τοῖσι προσθεν καὶ τὰς μετεπιδέσιας Δσαύτως χρὴ ποιέεσθαι. 'Tγιέες δε τελέως οἴτοι γίγνονται ἐν τεσσαράκοντα ημέρησι μάλιστα, ην 'τολμέωσι κατακεῖσθαι ῆν δε μ , πάσχουσι ταὐτA, ἀκαὶ προτερον, καὶ ἐπὶ μαλλον.ια . VOσοι δε πηδῆσαντες ' ἀφ' υιηλου τι - νος ἐστηρξαντο τη πτέρνη ὶσχυρος, τουτοισι ' δἴσταται μῖν τὰ ιστέα, φλέβια δ' ἐκ - μουνται ἀμφιφλασθεισης της σαρκὸς ἀμφὶ το ιστέον, οIδημα δ' ἐπιγίγνεται καὶ πόνος πουλύς. To γὰρ ιστέον τουτο οὐ σμιικρύν ἐστι καὶ ὐπερέχει μῖν bro τὸν κυωρίην της κγρμης, κοινωνέει δε φλεψὶ καὶ νευροισι ἔπικαίροισι ὁ τένων δε ὁ οπίσθιος τούτφ προσερτηται λιστέφ. Tούτους χρῆ ἰητρεύειν 'μῖν
enim totum corporis Onus sustinent. Itaque ubi nondum sani deambulant, articuli agitati non recte curantur, eaque de causa subinde ad tibiam dolores sentiunt. 10. Quae vero cum tibiae ossibus communionem habent, tum reliquis maiora sunt, tum agitata longius tempus ad curationem postulant. Curandi tamen eadem est ratio. Plures autem fascias et splenia adhibere oportet omninoque utraque parte deligare et adstringere et reliqua omnia ea potissimum parte, qua os emotum est, eoque primum lascias circumducere. At quoties laseiae solvuntur, calida multa utendum. Ea nainque in omnibus articulorum laesionibus liberaliter affundenda. Compressiones vero et laxamenta iisdem temporibus fieri eadem quae supra signa ostendant. Quin et ubi religare expedit, itidem factitandum. Hi autem, si decumbere non graventur, quadraginta fere diebus in totum convalescunt. Sin minus, cum his, quae prius exposita sunt, tum etiam gravioribus malis afficiuntur. II. Qui eumque vero ab alto desilientes vehementi cum impetu innituntur, iis ossa quibdem diducuntur, venulae carne circa os collisa sanguinem effundunt, tumorque et dolor multus supervenit. Neque enim hoc os exiguum est, subterque e directo tibiae prominet et communionem cum venis et nervis magnis habet. Huic quoque ossi posteriore parte tendo annectitur. Curandi autem sunt cerato, spleniis et
fasciis ealidaque liberaliter affundenda et plus
162쪽
γε sic ἐπικαίρου, καὶ χρονιου και mi
quaecumque discr1men addiem tentantes
163쪽
βῶν αἱμορρων πελιωτιες, ναρκίσιες καὶ γαγγραινοπες υπο τῆς πιέειος γ οιτο δ' ἀνταυτα ἔξω του ἄλλου σοακελισμου. T ταμῖν οὐν εἴρηται οἴα - ὶσχυρότατα θλάσματα γίγνεται ' τὰ μέντοι πλειστα ησυχαίως ἀμφιθλαται καὶ οὐδεμία πολλῆ σπουδὴ τῆς με
λέτης, ἀλλ' δμως ορθος γε 'χρ χειρίζει
'Επὸν ' μέντοι ὶσχυρον δόρη εἶναι τὸ ἔρεισμα,
τα τε εὶ μίνα ποιέειν χρη καὶ - ἐπίδεαντὸν πλειστην ποιέεσθαι αμφὶ τὸν πτέρνην
περιβάλλοντα, Αλλοτε πρις τα ἁκρα του ποδὸς ἀντιπεριβάλλοντα, ἀλλοτε πρὸς ταμέσα, ἄλλοτε πρὸς τὰ περὶ ὶν κνῆμην ' προσεπιδειν δε καὶ τὰ πλῆσιον παντα Dθεν καὶ ἔνθεν, Drπερ καὶ,πρόσθεν εἴρηται, καὶ ἰσχ3φὸν μῆν μη ποιέεσθαι τὸν πίεξιν, ' πολλοῖσι δἐ τωσι θθονίοισι υαμεινον δε καὶ ἐλλέβορον πιπίσκειν αὐθημεριν ῆ τ ρ οστεραίη ἀπολίσαι δὲ τριταῖον ' καὶ αυτις μετεπιδῆσαι. Σημεῖα δἐ ταδε, es παλγκοταίνει ἡ οἱ ἐπὸν μῖν τὰ ἔκ μίματα τίν φλεβών καὶ τὰ μελασματα καὶ τὰ ἐγγῖὸς ἐκείνων υπέρυθραγέν-ται καὶ υποσκληρα, κίνδυνος παλιγκο
λιγκοταίνειν, τὰ ἐκχυμώματα καὶ τὰ μελάσματα καὶ τὰ περιέχοντα μιχλωρα γίγνεται καὶ οὐ ' σκληρά ἀγαθον τούτο τὸ μαρ-
fur, ac neque magnum studium nec diligentiam requirunt; nihilominus recte tractari debent. Ubi autem vehemens illisio incumbere videbitur, tum sulcire, tum quae .diota. sunt sacere convenit. Tum vero maxima fasciae parte ad calcem circumiecta, partim Summum pedem, partim medium, interdum etiam quae ad tibiam sunt, Oppositis inter se ductibus obvolvere, tum vicinae partes omnes hinc et indo, velut ante
dictum est, vinculis comprehendere, neque V hementem quidem compressionem, sed multas tamen linteorum convolutiones sacere. Praestat autem eodem aut postero die veratri potionem exhibere tertioque die solvere ac rursus deligare. erudescat. vero necne morbus, his indiciis cognoscetur: ubi sanguis si venis resusus, aut quas nigricant, quaeque his vicina sunt aliquantulum rubescunt aut obdurescunt, periculum est ne recrudescat. Sin febre vacet aeger, sursum purgante medicamento utendum, velut
dictum est; quod idem etiam convenit, ubi se-bris non est assidua. Eo namque, si febris fuerit assidua, abstinendum . ut et cibis et sorbitionibbus , potionequo utendum aquae, ition vini; sed
aquae mulsae acidae . 3 5γλυκυ vocant. At si nullus recrudescentis morbi metus, est, sugil, lata et nigrores circumvicinaeque partes citra duritiem aliquantulum ex virore pallescunt. Id quod certum est in omnibus sugillatis indicium,
non futurum ut unquam morbus recrudescat. Quae vero cum duritie livent, ea certo ne nigrescant, periculum est. Ac danda est opera
164쪽
- 19 - τύριον ἐνlπασι τοῖσι ἐκχυμώμασι, τοῖσι Gμ,έλλουσι παλιγκοταίνειν ' ' δσα δἐ ει ν σκληρύσμασι πελιωται, κίνδυνος μἐν μελανθῆναι.
του ἁλλου σώματος εσται τα πλεῖστα ολι
νταν τα δἐ 'πρὸς του μηρού ξυνέχεται καὶ ἐπιφυσιν ἔχει καὶ - ἐπί πις ' δι υσιν
έειν τὴν κατατασιν ' γαρ πλῆμνην κατο- ut pes plerumque reliquo corpore paulo altior collocetur. Sanus autem, si quiescat, intra sexaginta dies evadeLi 12. At vero tibiam duo ossa constituunt, quorum quidem unum altero hac parte longe tenuius. Illa vero parte paulo tenuius est. G- haerent autem inter se qua parte pedem contingunt communeque habent ossis accrementum, sed in tibiae directione non cohaerenti Ad semur vero adnato quodam osse coniunguntur, quod septum medium habet. osque alterum qua parte parvum digitum spectat paulo longius producitur. Atque ossium tibiae natura sic se habet. 13. Atque haec utraque ossa interdum quidem qua pedem contingunt, una cum adnato osse suis sedibus excidunt, quandoque vero natum os dimovetur, quandoque etiam alterum os. Haec sane, modo homines quiescant, minus molestiae exhibent quam quae in primaque similis. Nam et hic per intentionem repo-aitio, velut in illis molienda. Quamquam eo validiorem haec intentionem desiderant, quo validius hac parte corpus est. Ut plurimum tamen duo viri satis sunt, qui in diversa contendunt i ian minus, valentiorem intentionem moliri proelive est. Aut enim humi delasso
165쪽
- 20ρυξαντα χρῆ h ἄλλο 'τι δ ' ἔοικε, μαλθακόν τι περὶ τον ποδα περιβάλλει ἔπειτα πλατέα βοείοισι ἱμασι πεπιδῆσαντατον ποδα, τὰς Αρχας τίν Iμαντων ἡ πρὸς ἱ τερον Θ πρ/ς ἔτερον ξύλον ' προσδῆσαντα, τοξυλον προς τὸν πλεμνην ἀκρον ἐνθέντα ἐπανακλαπι τοὐς δὲ αντιτείνειν, ' ἄνωθεν των τε ὀ μων ἐχομένους καὶ τὰ ς σνα ς. Ἐστι δἐ καὶ τι Eνω του αώματος; ἀναγκη προσλα-
βει 1τουτο μἐν ῆν ,ουλη, ξυλον στρογγωλον, λεῖον, κατο ξας βαθέως, μέρος τι αῖ -
του οπερέχον μεσηγυ τἄν σκελέων πο - θα παρὰ τὰν περθεον, vi κωλαν ἀκολουθίειντο σωμα τοῖσι πρὸς ποδων τεθοω ἔπειτα προς το τεινόμενον σκέλος μη ρμειν, ειν δέ τινα πλάγιον παρακαθημενον ἀπωθέειν τον γλουτον, Δς μη περιέλκηται τὴ σωμα. Tουτοδἐ καὶ, ὴν βούλη, περὶ τἀς μασχάλας ἔνθεν καὶ Dθεν τὰ ξύλα παραπεπηγέναι, αἱ δῖχεῖρες παρατεταμέναι φυλασσέσθων, προσειπιλαμβανέτω δέ τις κατὰ γονυ ' καὶ οἱ τως τιτεινέτω. Toυτο H, ῆν παρα το γόνυ βω- λη ἄλλους ἱμαντας περιδεσας, ' ἡ περὶ μη- ρῖν, πλῆμνην ἁλλην. ἐρ κεφαλῆς κατορωξας, ἐξαρτώ σας τοῖα ἱμάντας ἔκ τινος Γύλου, το ξολον στηρίζων ἐς τὸν πλῆμνην ταναντία των πρὸς ποδων ἔλκειν. Tουτο H, ῆν βοολν,αντὶ των πλημνέων δοκίδα ' υποτεινας ὁ ποτην κλίνην μετρίην, ἔπειτα πρὸς τῆς δοκίδος ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὸν κεφαλην στηρίζων καὶ
Ανακλων τὰ ξυλα κατατείνειν τους ἱμάντας ῆν δε θανς, ονίσκους καταστῆσας ἔνθεν. καὶ Dθεν ἐπ' ἐκ-ων τὸν κατάτα σιν ποιέεσθαι. IΠολλοὶ δε καὶ αλλοι τρόποι κατατασίων. rotas modiolo, aut alia quapiam re huic simili, molle aliquid ad pedem circumdare' oportet,dρinde loris bubulis latis pedem .circumvhaeire eorumque capitibus aut ad pistillum, aut ad
aliud lignum alligatis, lignum . Summa eius parte in modiolum immissa, reflectere, quo dam vero a superiore parte . .humeris apprehensis et poplite 1 in diversum extendere. Potest vero et 'Superior corporis pars Vi firmiter stabiliri: partim quidem, si velis, , Iigno tereti, laevi, alte defosso, suo ut pars eius aliqua. supra terram eminens inter crura ad intersem, Mum statuatur, ne corpus ad eos, qui a pedibus extensionem iaciunt; dilabatur. Deinde, ne in crus, quod intenditur inclinet. 'aliquis is latere assidens natem repellat, ne corpus circumducatur. Tum etiam, si velis. ligna circa axillas utrinque statuantur, manus vero ut iuxta eo pus extensae sint curetur, prehendat autem
aliquis circa genu et ita contratendat . Quinetiam, si placet, hoc molieris aliis habenis ad genu vel femur alligatis, si alterum rotae modiolum ad caput desederis, et habenis ad albquod lignum, quod in rotae modiolum defixum sit, religatis; contrariam ei, quae ad pedes fit, extensionem seceris. Quin si lubet, modiolorum loco subtensa lecto,mediocri ' trabecula. deinde ad eius capita hino et inde lignis obfirmatis .et restexis lora intendere licebit. Quodsi placet, per asellos utraque: parte collocatos extensibonem molieris. Sunt et alia quam plurima di tentionum genera. Praestat autem eum, qui in magna urbe medicinam factitat, lignum habere praeparatum, in quo omnes modi vim
166쪽
Ἀριστον δὲ, Zmς ἐν πολι μεγάMὶ τρεύει κεκτῆσθαι ἐσκευασμ ένον ευAον, ἐν β πασου αἱ ἀνάγκαι ἔσονται πάντων μὲν κατογμάτων, πάντων δε ερθρων ἐμβολῆς ἐκ κατατά- ς καὶ μοχλευσιος' ἀρκέει δἐ το ξυλον, ην ' ἡ τοιούτον οιον οἱ τετράγωνοι ' σπολοι οἱ δροἶνοι γίγνονται, μηκος καὶ πλάτος καὶ πάχος. 2 ιδ 'Eπην δε ἱκαν ς κατατανοσης, μώωῆ ' τὰ Eρθρον ἐμβάλλειν υπεραιωρέεται γυῆς ἰθυωμν υπἐρ τῆς ἀρχα-ς ἔδρης - ' κατορθουσθαι Ουν χρη τούισι θέναρσι των χειρων, 'τίρ μῖν ἐς το ἐγστηκις ἐρειδοντα, τψ δ' ἐπὶ
θάτερα κατίτερον του σφυρου Aντερείδοντα.
τεταμένον ἐπιδειν -- ῆν δε κωλύηται υπιτών ἱμάντων, ἐκε&ους λύσαντα ἀντικατατεινειν , ἔστ' ἀν ἐπι σης. Σπιδεῖν δε τὸν αὐ- τον τροπον καὶ τὰς αρχὰς οσαύτως βαλλομενον κατὰ τι ἐξεστηκὸς καὶ τὰς περιβολὶς
τὰς πρῶτας πλειστας κατά τούτο ποιέεσθαι, καὶ τους σπληνας πλείστους κατὰ τούτο , καὶ τὸν πίεξιν μάλιστα κατὰ τωὐτο προσεπιδειν
ποιέεσθαι ,ουτως,: δκως siκιστα ἀπαμρη - ται ο πούς. t Tὸν δε ὶσχνασμὸν του σώματος l4. Abunde igitur distento, crure articulus iam prompte reponitur. Sublimis enim in di, rectum supra pristinam sedem tollitur. Ergo manuum palmis componere oportet, partim supra prominens os urgendo, partim infra malleolum contra propellendo. Repositum articulum intentum, si fieri potest, deligare oportet; sin lora prohibeant, iis solutis, dum vinculum iniectum sit, in diversa diducere. Deligandum . vero eodem modo, fasciarum initiis qua parte os prominet similiter iniectis primisque orbibus quam plurimis eodemi volutis et spleniis plurimis ad id adhibitis illi eque potissimum adstrictis. Praetereaque hinc et inde plurimum vinculo circumdandum. Hic vero articulus prima deligatione magis comprimendus quam qui in manu est. Iniecto vinculo pars deligata reliquo corpore superior statuatur. Situs autem is esse debet, ut pes quam minime dependeat. At coi poris extenuationem talem seceris, prout gravis luxatio suerit, si quidem nonnulla leviter, alia multum luxantur. Omnino magis et diutius in ουτω iποιέεσθαι, ὁκο*ν τινα μναμ ιν ἔχει καὶ crurum quam. brachiorum vulneribus: extenuan-- - μα τὰ ρι ἐν γὰρ ηιικρὸν, τὰ δε dum est, quippe cum haec rilis sint maiora et
167쪽
μέγα μισθάνει. To ἐπίπαν δε ὶσχναίνειν crassiora. Quin etiam coμαλλον καὶ ἐπὶ πλείω χρύγον χρη ἐν τοι cri necesse est. Solvere ver κατα τἀ σκέλεα τρίμα σι ρ ἐν τοισι κατά quo die posteaque deligare neque qui i'τας χείρ καὶ γὰρ μ ω καὶ παχύτερα prohibet, neque urget. Reliquaque omnia ταυτα ἐκείνων - καὶ δη καὶ αναγκαῖον ἐλινύ- milem praecedentibus curationem habeant. ειν το σίμα καὶ κατακεῖσθαι. Μετεπιδῆσαι si decumbere sustineat, δε το αρθρον οὐτε G κωλυει τριταῖον, οὐτε draginta dies, dummodκατεπείγει. Καὶ τα ἄλλα πάντα ' παραπλη- ossa reverterint. Sin qπροειρημDaiν τινὶ, 'hν μεγάλαι αἰ παραλλα-
super alterana efferatur, aliquem
Satis tamen esse possunt extensic
νθεν, ὁ 'δ homines molimur. Nam et pleruDθεν ἁντιτείνοντες. Tnνειν ritia
lentes viri, tui hinc et inde in cκατὰ φύσι:/ και κατά την ἰθυωρίην τῆς κνῆ-dunt, satis εiunt. Intendere aute ς και του μηρού, καὶ ἡν κνεμης ιστέα Pro naturali habitu ac secundun ' κατεν γλ1ς κατατείνης καὶ , νηρού. Καὶ idinem oportet, sive ἐπιδεῖν ὁ ἐουσας ἐκτεταμ in αμφοτέρων, sive semoris ossa intendas. Qua
168쪽
ουμφέρει σκέλεῖ τε καὶ χειρί. miχεος γὰρ καὶ βραχίονος' ἐπην ἐπιδεθῶσι οστέα κατεηγότα, ἀναλαμβάνεται ἡ χεὶρ, καὶ ην
ἐκτεταμένην ἐπιδέης, Nwατα τῶν σαρ- κων σε ιουνται ἐν τε ξυγκάμοι του ἀγκω- νος ' ἀδύνατος γὰρ ὁ ἀγκδεν ἐκτετάσθαι που-λbν χρονον ob γὰρ πολλάκις οὐτως εIθισται' ἐσχηματίσθαι, ἁλλὰ ξυγκεκάμφθαν καὶ δὴ καὶ 3τε δύνανται οἱ ἄνθρωποι περὶ Ζέναι, ἐπῆν τὸν χευα 'τρωθώσι, ξυγκεκάμφθαι' κατα τὴν ἀγκωνα δέονται. Σκέλος δε D τε σῆρσι ὁδοιπορ*σι καὶ ἐν τορ εσταναι εἴθισταιοτε μῖν ἐκτετάσθαι, οτὲ δὲ σπικρου δεῖν ἐκτετασθαι ' καὶ flaijται καθεῖσθαι ες τὸ κατωκατα φύσιν καὶ δὸ καὶ πρὸς το ιχέειν τι ἄλλο σῶμα - διὰ τουτο εὐφορον αὐτ* ἐστιτὀ ἐκτετάσθαι, δων ἀνάγκη ἔχη καὶ Oκαὶ ἐν τῆ σι κοίτ σι πολλάκις ἐν το σχῆμα
καταδουλουται τὸν γνῶμ1ν δτι ἀδύνατοι μετεωρίζεσθαι γίγνονται, Ιστε οὐδε μυθίνηνται ερὶ του ξυγκαμφθῆναι καὶ ἀναστῆναι, ἁλλ' ἀτρεμέουσι ἐν το-y το σχῆματι κείμενοι. ΔιA ουν ταύτας τὰς προφάσιας χει- ρις καὶ σκέλεος οὐτε η κατάτασις οὐτε η ἐπίδεσις του αρματος Γυμφέρει η αὐτῆ. 'Hν μὲν οὐν ἱκανη ἡ κατάτασις ἡ ἀπι τῶν ἁνδροῦν οὐ δει μάτην πονέεσθα καὶ γὰρ σολοικότερον μηχανοποιέειν μηδεν δέομ' ηνδε μῆ ἰκανὸ η κατάτασις ἡ ἀπο των ἀνδρων,
καὶ των ἀλλων τινὰ τρν ' ἀναγκέων προσ- que enim eadem deligationis ratio et cruriet manui consert. Si quidem ubi cubiti et brachii ossa stacta deligantur, manus suspensa excipitur; quam si extentam deligaveris, carnium figurationes in cubiti inflexione immutantur. Neque enim fieri potest, ut cubitus longo tempore extendatur; neque enim frequenter in eo habitu versari consuevit, sed flexus esse. Quinet manu vulnerata, cum homines obambulare possint, eam ad cubiti flexum incurvare opus habent. Urus vero quum cum obambulando tum stando partim quidem extentum, partim vero prope extentum soleat esse, tum in inseriborem partem naturaliter demissum esse etiam ut reliquum corpus vehat, idcirco extensionem facile ferre, cum opus est, potest. Quin etiam in inbili plerumque hoc habitu extentum continetur. At postquam vulneratum est ad servilem animi demissionem homines necessitate adiguntur, cum erigi nequeant, adeo ut neque inflecti, neque exsurgere iis in mentem veniat,
sed eo habitu iacentes quiescant. Has igitur ob causas neque intensionis neque deligationis eadem figura manui et cruri convenit. Quodsi
satis esse potest extensio, quae per homines fit, nihil amplius frustra laborandum est. Machinas enim admovere, ubi res non exigit, absurdum est. At si satis esse nequit per viros facta extensio, etiam quiddam ex violentis, quod in promptu sit, admoliri opus est. Distensione vero abundo lacta ossa sagile componuntur et
169쪽
σασθου τα ιστέα καὶ ἐς το φύσιν ἀγαγεῖν
τοῖσι -αρσι των χειρει απευθύνοντα καὶ ἐξευκρινέοντα. ις . 'Επην δε κατορθώση, ἐπιδεῖν τοῖσι θωνίοισι ' κατατεταμ ον, ξν..τ'. ἐπὶ δεξια,
ῆν τ' ἐπ' ἀριστερὰ περιοέρειν ξυμφάρη ab τοῖσι τὰ πρIτα οθινια βαλλέσθω δε τὴν ἀρχὴν ' κατα τὸ κατηγρια καὶ περιβαλλέσθω
κατα τουτο τὰς πράτας περιβολάς καπειτα
λαπαρὸν, πισον κατα μῆκος ποις σαντα 'bπο
ad naturalem statum adducuntur, manuum palmis directa et convenienter aptata..16. Composita autem ossa extenta fasciis deliganda, sive ad dextram, sive ad sinistram circumducere iis prosit primas fascias. Quarumtamen initia qua parte os fractRm est iniiciantur ibique primum obvolutae deinceps ad superiorem tibiae partem deligando tendant, quemadmodum in aliis hae 'ris dioum est. Fascias
vero latiores et longioxes multoque plures in crure quam in manu esse oportet. Atque ubi
devinxeris, supro molle aliquod et equabile deponere, ut ne in hanc vel in illam partem
pervertatur, aut in anteriorem aut posteriorem
patiem inflectatur. M id vero plurimum confert pubinum lineum, aut laneum mollem, non durum , medium in longi Iudinem, 'utialiud quid tale cruri supponere. Canales namque, qui cruribus fractis supponunt ir, subiici debeant, nec ne, ambigendum mihi vid ur. Prosunt enim, non tamen quantum omistimant qui eos supponunt. Nam neque in quiete, ' putanI, crus continent, neque dum reliquum corpus in hanc vel illam partem convertitur, canales prohibent quoi minus crus Sequatur,
nisi homo ipse diligenter adverthi, neque rur. a. Sque reliquo corpore Prohibentia Quin etiam durum videtur ut asperum lignum subiici, nisi
170쪽
ἐπίδεσιν χρῆ τοιαοτην εἶναι καὶ τὸ οἴδημα οἱ τως ' ἐγείρεσθαι ἐς τὰ ἁκρα, καὶ τὰς χα- λασιας οἱ τω, καὶ τὰς μετεπιδέσιας διὰ τρί- N, καὶ εὐισκέσθω ἰσχνοτερον το ἐπιδεθμενον, καὶ τας ἐπιδύσιας ἐπὶ μαλλον πριέεσθαι καὶ πMοσι τοῖσι κω i: περιλαμβανειν 'n
ῆ του γοθνατος τὴ τρωμα. Κατατείνει in μετρίως καὶ ἐπικατορθουν ἐφ' ἔκαστ' ἐπιδέσι χρη τα ιστία ῆν γὰρ υθως μἐνὶ τρεύηται, κατα ἰλιγον δε τι οἴδημα χωρέη, - ι λεπτύτερον καὶ ἰσχνιτερον τι ἐπιδεόμενον χωρίον ἔσται, 'ἐπὶ δε αἶ παραγωγότερα 'ταιστία, ἐνακουοντα ' τῆς κατατασιος μαλλον.
ωχς γένηται, τούς νάρθηκας προστιθέναι,οσπερ καὶ ἐπὶ τοῖσι ἁλλοισι κατθγμάσι ει-
ρηται. Tων δε ναρθρκων τὰς ἐνέδρας χρὴ
simul molle aliquid in ipsum imponatur. Μaxime tamen est usui, cum stratum substernitur, ac dum ad desidendum aeger progreditur. Potest igitur cum canali et sine eo bene vel malores' confici. Vulgo tamen persuasum est medicum minus esse culpae obnoxium, si canalis subiiciatur, etsi minus id ex arte est. Crus siquidem super re aliqua aequabili et molli omni ex parte rectum iacere oportet, quandoquidem necesset est ab ea perversione, quae fit in membri dispositione, quocumque, aut quantumcumque se vertat, deligationem superari. Vinctus autem eadem, quas prius dicta sunt, interrogatus respondeat. Nam et vinculum eiusmodi esse convenit, et tumorem ad extremas partes eodem modo suboriri eodemque modo vincula
laxari et tertio quoque die resolvi ac postea deligari, nec non vinctam partem graciliorem esse vinculaque arctiora et per plures fascias adhibere easque ad pedem laxe obvolvere, nisi fractura ad gend proxime accedat. Intendi quoque moderate ac dirigi quoties deligantur ossa debent. Nam si curatio recte instituatur, tumorque ex sententia succedat, cum tenuior ac gracilior vincta pars futura est, tum. etiam Ossa facilius addueentur intentionique . magis cedent. Septimo autem aut nono aut undecimo dioe serulae, velut in aliis quoque fracturis. dictum est, admovendae. Eae tamen ne e regione malleorum ae supra tendinem, qui ex tibia in pedem sertur, insideant, adhibenda cura est. Tibiae vero ossa quadraginta diebus, si recte curentur, firmantur. Quodsi os aliquod dire.