장음표시 사용
171쪽
- 26 φυλάσσεσθαι κατά τε τίν σφυρών την Isv ctione indigere suspiceris aut alicuius exulem καὶ κατὰ τὸν τένοντα τὸν ἐν τρ κνι μη του rationis metus sit, interiecto tempore ubi resos ποδός. 'Oστέα de Wriis 1ς κρατύλεται ἐν τεμ veris ac probe collocaris, religato.
iiii . 'Hν ὁε τὸ ἔτερον ὁστέον καταγιρ ἔν 17. At si alterum tibiae os fractum sit, im- ημη, κατατασιος sae ἐν ἀσθενεστέρης ἐδεῖται, becilliore quidem intentione opus est, sed neque ob μῆν ἐπιλεραιν rudi οὐδἐ βλακεύειν ἐν τε ea tamen deficere aut supino adhiberi debet. κατατάσι , καὶ μάλιστα μῖν ἐν τη πρώτη Ac potissimum quidem in prima deligatione
ἐπιδωι κατατείνεσθαι, ἶσον 'ἐφικνέεται, Κεί fracta omnia quantum convenit, vel certe quam ποτε πάντα τα κατήγματα, εὶ δἐ μὴ, ῶς celerrime semper intendenda sunt. Quod enim τάχιστα ' δ τι γάρ jν μη κατὰ τρύπον ηὐ- non recte compositis ossibus vinculo adstrictum θετισμένων , ν ὀστέων ἐπιδέων τις πιο, iuerit, id maiore dolore locum urget. Reliquaoδυναίτερον τὰ χωρίον γίγνεται. H δἐ ἀλλ curatio eadem est.b1τρείη 'η αυτε. ιη . Nν δε οστέων τι φών ἔσω τού ἀντι- Ι 8. Ex ossibus vero quod ex anteriore tibias κνημίου καλεομένου Οχλωδέστερον ἐν A1- parte, quae ἀντικν 1μm dicitur, intro vergere τρείη ἐστὶ καὶ κατατάσιος μάλλον δεύμενον, conspicitur, molestiorem curationem facit mrum καὶ ῆν μῆ θρθῶς τὰ ὀστέα τεθρ, ἀδύνατον remque intρntionem postulat, ac, nisi ossa recte κροιαι, φανερὸν γαρ καὶ ἀσαρκον πει ἐστι' componantur, latere non potest. Totum enim καὶ ἐπιβαίνειν ori τὴ σκέλος πολλ* βραδύ- carnis expers se prodit eoque stadio multo τερον 'δύναιντ' ἀν , τούτου κατεηγότος. 'Hν tardius cruro insistere queunt. Quodsi os e δε τι ἔξω ὀστέον καταπιε, πουλῖὸ μἐν εὐ- ternum fractum sit, tum multo levius serunt, φορώτερον φέρουσι, πουλὼ δ' εὐκρυπτύτερον tum longe lacilius latet, etiamsi non recte re- καὶ ἰλν μῆ καλοῦς ξυντεθ i, - ἔπίσαρκον γάρ positum tuerit, cum carnosum sit, citoque pe-ἐοπι, - ἐπὶ ποδος τε ταχέως ῖστανται, το dibus insistunt. Maximam quippe oneris partem πλεῖστον γὰρ του ἀχθεος Οχέει τὴ ἔσωθεν os sustinet, quod anterioris tibiae, quae . ὰν - του ἀντικνημίου ιστέον. 'Aμα μὲν γὰρ Mτν κνῆμιον dicitur, interiore parte situm est si- το σκ ei καὶ is ε ὶθυωρίη του Eχθεος σού mulque una cum crure, onus etiam quod cruri κατὰ τι σκέλος τὀ πλεῖον εχει του πύνου e directo impositum est serendo, plurimum la-το ἔσω οστέον του γὰρ μηρου ' κεφαλῆ boris subit. Nam femoris caput, quod superbe περοχέει τὸ ύπερθεν του σώματος, αὐτῆ τε orem corporis partem subvenit, interiore cruris
172쪽
- 27 -' εἴσωθεν πέρυκε του σκέλεος καὶ Ουκ-ω-
γελη γὰρ ἡ αἰσχυνη καὶ βλάβη βραχύτερον
γενύμενον χωλον αποδείξει τὰν ἁνθρωπον
λυσιτελέει τιν μέλλοντα κακως l τρευεσθαι
ἀμφοτερα καταγῆναι τὰ σκέλεα μαλλον ἡ
parte, non exteriore, idque e directo anterioris tibiae situm habet. Tum vero reliqua dimidia corporis pars huc magis suo momento quam in exteriorem partem inclinat. Adde quod inte
num Os externo crassius est, non . secus ac in
dubito quod in directum minimo digito respondet tenuius est et longius. At in inferiore articulo non similiter os longius subtenditur. Neque enim similiter articulus ad cubiti gibbum et poples nectuntur. Eas igitur ob causas e
teriore quidem osse fracto celeriter, interiore vero tardius incedunt. 19. At vero si timoris os stactum. sit, Omniops annitendum ut extensio eaque non minusquam par est fiat. Superans enim intensio nullam laesionem asseret. Νam neque si diducta per sim extensionis ossii religaris , isto diducta vinculo contineri poterunt, sed quam primum intensio remiserit inter' se concurrent. Hic enim carnes crassae aoqvalidae deligationem Superant, non ab ea superantur. In eo igitur,do quo agitur, intensio valida fieri debet si onullam ut in partem vestatur nihil quo defietatimque enim sine' magno dedecore ac noxa s mur brevius redditur. 'Μanus quidem certo brevior celari poterit, neque id magnum peco tum est. Crus vero brevius redditum hominem
elidum Miletet. Id enim quod sanum est lon-igius quum sit arguit, adeo ut ei, qui malo cinrari debsisti; utrumque crus potius qu tu alterum frangi praestet. Sio enim se ipse aequis in utramque partem omentis libraverit. Cum
173쪽
τιμ. μέντοι ἱκανώς κατατανύσης, κατορθωσάμενον χρη τοῖσι θέναρα τῶν χειρων ἐπιδεῖν My αὐτὸν τρόπον, ἄγηπερ καὶ προσθεν
γέγραπται, καὶ τὰς αρχας βαλλιμνον,
ς σπερ εἴρηται, καὶ νεμόμενον ἐς τι ἄνω τρῖπιδέδε Καὶ ὐποκρινέσθω ταὐτὰ 2σπερ καὶ πρόσθεν καὶ πονεέτω κατα ταὐτὰ καὶ λὶτω καὶ ' μετεπιδε co Δσαύτως καὶ ναρθρ- κων πρόσθεσις ἡ αὐ . Κρατυνεται δἐ μηρος ἐν πεντήκοντα ἡμέρησι.
κ . ΙΠροσξυνιέναι δὲ χρὴ καὶ τόδε, δτι 'o Hς μαλλον γαμός ἐστι ῆς τὸ ἔξω μέρος, ἡ ἐς τὸ ἔσω καὶ ἐς το ἔμπροσθεν μαλλον θῆς τουπισθἐπι ἐς ταυτα τοίνυν τα μέρεα καὶ
καὶ δὴ και κατα ταυτα ἀσαρκωπος αὐτος ἐωυτου ἐστι, Ιστε oc δε ξυγκρύπτειν δύνανται
βαλλόμενα. i 'Aπολείπειν δε χρῆ απὸ τούγυμνου αἰεὶ τοὐς γάρ κας ἔνθεν καὶ ἔνθεν
ἱκανως - ' καὶ τὴν θέσιν Κεὶ των ναρθρκων προρρηθίεσθαι χρη, οκως μετε κατα τι ιστέον
ν ἔξαιντων παρα τα ἄρθρα φύσι, μετεκατα τι νεύρον Dται. composueris, eodem quo mtea scriptum est modo deligandum est, tum fasciarum initiis velut dietum, est iniectis, tum iis ad superiorem partem deductis. . Aeger etiam ad eadem, ut prius, respondeat, iisdemque partibus doleatae levius habeat et solutis vinculis similiter religetur serulaeque eodem modo adhibeantur. Femur vero quinquaginta diebus firmatur. 20. Insuper animadvertendum est semur e teriore potius parte quam interiore ae gis interiore quam posteriore parte iucurvari, ride -oque in has partes ubi non recte curctur, distorqueri solere. Quin etiam his partibus quam reliquis minus carnosum est, ita ut cum per vertitur latere nequeat. Si quid igitur eiusmodi
suspectum est, eadem moliri Oportet, quae in brachio distorto consuluimus. Pauca praeterea lintea ad coxam et ilia in orbem circumducenda, tum ut inguina tum etiam articulus ad loecum inter crura medium, qui πλιχας Graecis, devinciatur. Quod cum alias confert, tum ut ne extremae serulae ad partes' vinculis carentes admotae eas laedant. Ferulae si quidem a nuda parte abunde utrinque semper recedere debent, in iisque admovendis ea perpetuo cautio adhibenda est, ut ne ad ossa in articulis naturaliter prominentia, neque in nervum ponantur.
174쪽
Mατα ista, ἡ κατά τι ἄλλο ' ἐγειρ*ιενα alia quapiam parte ex compressione sublati, inro τῆς πιmος, εἰρίοισι πολλοῖσι, ἐυπαροῖσι, multis lanis succidis probe carptis, vino et oleo ευ κατειργασψνοισι, οDφ καὶ ἐλαίνι ρενας, resparsis, cerato sublito devinciendi sunt, sermM1- ρ υποχρίων καταδειν καὶ, Vimίζω ι laeque, si premant, cito laxandae. Illos vero οἱ νάρθηκες, χαλάν θαψ . . 'I γαμις δ' extenuabis, si serulis laxatis multis seselis tu-ἁν, εὶ ' ἐπανεὶς τούς - χ ιας οθονίοισι ' συ- mores deligaveris initio facto ab imis partibus ποι σι ἐπιδίοις τα οὶ ματα ἀρξάμενος ἀπο sursum procedendo. Ita enim celerrime tumor
τουzκατωτάfω ἐπὰ ifὀi, ἄνω νερούμενος j οἱ τω extenuabitur et sustollentur partes supra prio- γαρ Ἀν τάχιστα ἰσχνον τὸ es μα γDοι- rem deligationem. Hoc tamen deligationis modo καὶ ii ἐπαρειμ' ἁ τEj υπερ i τὰ ἀρυῖα serm utendum. non est, Onisi periculum sit, ne tumor
δέσματα. Ἀλλ' ου χρῆ τού My τψ τροπφ pustulis aut nigritie vitietnr. Tale autem nihil χρῆσθαι τῆς ἐπὶ Hσιος, ἡν μὴ -δυνος η accidit, nisi fractura valde comprimatur, aut τφ οὶδεματι φλυκταινώσιος θ μελασμου'. - dependeat, aut manu scalpat, aut aliquid aliud γνεται δῖ οὐδὲν τοιουτον, ῆν μη μαν τις quod irritet ad corpus offenderit. πιυ το κάτηγμα ξ ' κατακρεμαμ ενον
ῆ κνῆται τε χειρὶ , ἡ ἀλλο τι ' προσπίπτη
ἐρεθιστικον πρις τον χρῶτα. - κβ . Σωλῆνα δε ' εἴ μέ, τις dis αθρὸν τὸν 22 At si quis eanalem semori subiiciat, quim μιν πο 1 μη οπερβάλλοντα την θνύην, poplitem. non excedat, is potius laedat quam βλάπτοι μαλλον - ἡ Ξ φελέοι οἱ τε γὰρ prosit. Neque enim corpus, neque tibiam sine αν τι σωμαi κωλύοι οἱ τε τὸν κνεμ νψ ἄνευ semore moveri, prohibuerit. ς Quin popliti adh, του μηρου κινέεσθαι. 'Aσηρὴν δ' ἀν' ε καὶ bitus molestiam afferet et ast id quod minimεπρξο την Τρονίην προσβαλλύμενος - καὶ δ μι- est opus, impellit: Genu namque flecti minime
στα δεῖ, τουτ' ἀν ἐποτραλοι ποιέειν ῆκιστα opus est. Si . quis enim aut femore devincto
175쪽
, ἀνάγκη τὸ ιστέον τούτο κατά τι αντι- 'κνεφον κοιλότερον φανῆναι του με μυ, προσέτι καὶ ι ν η πτέρνη τυγχγχνη ἐουσα του
totam pertu'abit, necesse enim erit ut musculi Mias alio habitu collocentur et ossa fracta d, mougantur. Inprimis igitur conandum ut po. Nes extendatur. Canalis ergo erit usui, qui a coxa ad pedem suppositus similiter contineat, praecipueque si ad poplitem cum canali sageta laxa circumiiciatur, velut infantes in cunis fasciari solendi Tum etiam si semur in superiorem partem aut adflatus distorquebitur, cum canali melius detinebitur. Canalis igitur a summo ad imum usque, aut nullius adhibendus. 23. . Ceterum imae calet magna cura edhibenda, ut tum in tibiae tum in semoris stacturi apne Oollocetur. Etenim 'hi pes dependea , tibiae. Reliqua obfirmata, orsa in anteriore tibiae parte gibba apparere necesse est. At si calde plus aequo sublimius obfirmata, reliqua tibia aliquintum dependuat, 'os in interiore tibiae
parte praeter modum cavum apparere necesse
est, idque eo magis si hominis calx suapte natura grandior fuerit. Ceterum tardius firmantur omnia ossa imbecillioreque callo obducuntur, nisi naturalem positum nacta suerint, aut in eodem habitu immota permanserint. 'i 24 i. 'MMe. ista quidem de ossis fractura, in
176쪽
ξος ἡ ἀπόστασις παρασχίδων οστέων, - θ' καὶ οισι ἔλκος μὲν ἐγένετο, τὰ δε ὀστέα τὰ κατεηγοτα. οὐκ ἐξίσχει, οῖ δ' ὁ τροπος τῆς κατρειος τοιουτος οἴος παρασχίδας ιστο- 'εBαι ἐπιδόξους ἀναπλgσαι, - τούς τοιούτους οἷ μῆν μετε μέγα ἀγαθὸν, μετε μογα κακὸν ποιέοντες, ὶ τραουσι τα μῆν ἔλκεα καθαρτικώ τινι, ξ πισσηρὸν ἐπιθέντες, ' ἔναιμον, ξ ἀλλο πιὼν Κάθασι ποιέειν, 'ἐπάνω
ται, τοτε τοῖσι ιθονίοισι συχνοῖσι πειρώνται
ἐπιδεῖν καὶ ναρθηξι κατορθουν. Abτη μὲν Θ σις ἀγαθόν τι ποιέει, κακὸν δε oo μυα. Τὰ μέντοι θ ει οῖ χ ὁμοίως δύναται Πρωεσθαι ἐς τὸν ἐωυτῶν χίρην, ἀλλά mri ' '
τερα τὰ ὀστέα του καιρου ταων γίγνεται '
qua neque ossa eminent, neque alioqui ulcus accessit, dicta sint. Quibus vero simpliei modo et absque Dagmentis ossa stacta sunt et premibnstant quidem, sed eodem aut postero die rinstituta atque in suas sedes reposita, nec metus est nε Dagmentum aliquod ab osse abscedat, aut etiam quibus ulcus quidem stecessit, ossa tamen hacta non eminent, neque fractura eiusmodi est, ut ossium fragmentorum secessus exspectari debeat, eos nonnulli neque magnum aliquod bonum, neque magnum malum sagientes, curant partim ita ut ulcera purgalario aliquo medicamento tractent, vel ceratum cum pice imponant, 'vel medicamentum, quod cruentis vulneribus imponitur, vel aliud quid faciant eorum, quae fieri solent: super habe autem splens a vino madida vel lanam sordidam, vel
id genus aliud quid devineiunt. At ubi uidera pur1 evaserint, aut iam coaluerint,' pluribus lintεis adbibitis devincire et ferulis dirigere
conantur. Haec sane curandi ratio, ut aliquid conseri, ita neque multum laedit. Ossa tamen non perinde suis sedibus firmantur, verum aliquanto plus quam par sit ea parte ossa intumescunt. Quin etiam breviora redduntur quibus utraque aut cubiti aut tibiae ossa stacta sunt. 25. Rursus nonnulli huiusmodi stacturis linteis statim medentur, atque utrimque fascias convolvunt, ulcus vero nudum relinquunt et perstigerari sinunt. Deinde ad ulcus adhibito aliquo medicamento purgante spleniis vino imbutis ac lana succida curationem instituunt. M prava est haec curandi ratio eaque qui
177쪽
μ γιστα ἀξυνετέειν καὶ ἐν τοισι αλλοισι --τργμασι καὶ ἐν τοισι τοιούτοισι. Mροι-ον γαρ ἐστι το γιγνώσκειν καθ' οποῖον τροπον
χρῆ την ἁρχὸν ' si ἐν βάλλεσθαι του θθονίου καὶ καθ' ὁποῖον μάλιστα πεπιέχθαι καὶ OU
μηδε πι γ ῆ μάλιστα χρῆ, ' ἀλλ' Dθεν καὶ
Dθεν. IZ ηται μὲν ουν ' ἐν τοῖ τι πρόσθεν γεγραμμένοισι οποῖα ' ἀφ' εκατέρου. ἀπο
τοιουτον λάβωει, τ* αὐτ* τρεπφὶ τρεύουσι ob γαρ οχνται τὸν ἐπίδεσιν τὸν ' ἔνθεν καὶ
utuntur eum in his tum etiam in reliquis ira cluris plurimum a recta intelligentia aberrare probabile best. Inprimis enim conseri nosse qua ratione fasciae initium iniiciendum sit et qua parte maxime comprimendum, quantum item conserat, si quis fasciae initium recte ei reumdet et qua parte maxime , convenit, premat; tum quantum detrimenti sequatur, si neque quis probe lasciae, initiumincircumiiciat, neque qua maximo parte convenit, sed hinc et iude coinprimat. Ac sane quidem quid ex utrisque a ei dat in superioribus dictum est et ipsa quoque , medela eius ,roi testimonium adsere: Sic enim devinclo numorem ad ut sis urgere necesse est. Nam si sana carnosa para hine atque
hinc devincta, intermedio quodam sp*tio relicto, praecipue iuxta illud intermedium spatium intumescat, ac decolor reddatur, cur non eadem
in ulcere mei dent 3 , Necessiario sigitur ulcus decolor ac labris expansis evadet lacrimosum- quo ad minime suppurans reddetur et ossa est oqui minime abscessura abscessum facient, atque ulcus pulsu et igneo calore affligetur. Coguntur item insuper propter tumorem cataplasmata imponere, quod etiam iis, qui hinc atque inde devinciuntur, incommode cedit, cum ad reliquum pulsum pondus etiam inutile accedati Τνndem vero vingula resolvunt, ubi malum recruduerit, ac de reliquo curationem absque vincubo persequuntur. Nihilominus autem, etsi aliud vulnus nacti fuerint, eandem. curandi ra
tionem adhibent. Neque enim deligationem hinc et inde adhibitam et ulceris perfrigerationem,
178쪽
ἔνθεν καὶ τὸν ανάφυgιν του ἔλκεος α ην εἶναι, ἁλλ' αλλην τινὰ ἀτυχ δεν. οὐ μέντοι γε ἁν ἔγραφον περὶ τρίτου ' τοιαυτα, εὶ μὴ ευ μῖν ρδειν ἀξομφορον ἐουσαν τὸν ἐπίδεσιν, συχνους δε ούτως ὶητρείοντας, ἐπίκαιρον δετο ἀπομαθημα, μαρτυριον δε του θρθῶς γεγράφθαι τA πρόσθεν γεγραμμένα, β τε μάλιστα πιεστέα τὰ κατεγματα, β τε νῖκιστα.
στασις ἔσεσθαι, τὸν αὐτὸν ὶητρείην ἰητρεύειν, σπερ ἁν ολ ιστέα μἐν κατεηγότα is, ἔ, κος iri μῆ ἔχηντα, τάς τε κατατάσιας καὶ
κατορθίσιας των θροέων τὸν αὐτὸν τρόπον ποιέεσθαι τῆν τε ἐπιδεσιν ' παραπλῆ που τροπον. Ἐπὶ μἐν γαρ αὐτο τι ἔλκος πισσηρρ κηρωτρ χ αντα σπλῆνα λεπτον διπλιον ἐπιδεθηναι, τὰ δὲ πέριξ κηρωτε ' λευκῆi χρίειν. Τὰ δε ιθύνια καὶ τὰ ἀλλα πλατύτερά τινι ἐσχισμένα εστω ' ἡ εὶ μῆ ἔλκος εἶχε καὶ ο ἀν πρῶτον ἐπι ται, crura si ἔστω τού ἔλκεος πλατύτερον. Tὰ γὰρ στενώτερα Γώ- σαντα ἔχει τὸ ἔλκος τι δε οὐ χρε - ἀλλ' ἡ τρίτη περιβολῆ θλον κατεχέτω τὸ ἔλκος
καὶ υπερεχέτω τὸ ὐθύνιον ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν. Βάλλεσθαι μῖν οὐν χρῆ τὀ οθύνιον ' κατ' αὐτὸν τὸν Igιν σου ἔλκεος, πιέζειν M.' ὀλίγονῆσσον ἡ ' εὶ μὴ ἔλκος εἶχε, ἐπινέμεσθαι δετε ἐπιδ Ωσπερ καὶ προσθεν εἶρηται. Tin οθύνια -ὶ μἐν του τρόπου του μαλθακουωτωσαν, μάλλον δέ τι δει ἐν τοὶ τι τοιού
verum aliud quoddam infortunium causam reputant. Neque sane ad tam multa ea de rescribenda adductus essem, nisi mihi liquido constaret et inutilem esse hanc deligationem et a plurimis illam medendi rationem usurpari operaeque pretium suturum ut ista dediscerent. Atque ea, quae supra sunt exposita, recte suisse tradita testantur, quo loco vel maxime vel rabnimum comprimendae sint fracturae. 26. Oportet autem, ut breviter dicam, quibus nulla ossis abscessio futura est, eandem medendi rationem adhibere, quam ubi quidem ossa absque ulcere fracta sunt, et cum distentiones aptationesque ossium, tum etiam eandem deligationem admovere. Ulceri namque splenium tenue duplex cerato picato illitum circumdandum proximaeque partes cerato albo inungendae. Fasciae vero reliquaque aliquanto latius fissa esse debent quam si ulcus non adesset et quo primum deligatur, multo latius sit quam ulcus.
Quae enim angustiora sunt ulcus medium cIngunt, quod minime convenit, sed prima convolutione totum ulcus comprehendendum, ita ut superiore et inseriore parte linteum excedat. Linteum igitur e directo ulceri muciendum pauloque minus quam si citra ulcus esset arctandum, deligatioque quo supra dictum est modo circumagenda. Sint autem semper lintea mollibora quam si integra cutis esset, neque pauciora quam prius dictum est, quin etiam aliquanto plura. Ei vero, qui deligatus est, ita accommodentur, ut obfirmata non autem appressa videantur praecipueque qua parte ulcus est ea
179쪽
- 34 - ὀθονίων, μη ἐλάσσω ἔστω τών προτερον εἰ - obfirmata esse asserant. Iisdemquo temporibuqμDων, ἀλλά τινι καὶ πλείω . 'Ην δ' ἐπιδεθρ, sensim firmius adaptata videri oportet iisdem δοκείτω τψ ἐπιδεδεμένω ἡρμάσθαι μῖν, πε- que s sim laxiora sentiri, veluti supra dictum πια' ιι δε φατω Ha κατὰ το ἔλκος est. Deinde tertio quoque die resolvenda rur- μάλιστα ἡρμάσθαι. Tobς δε χρόνους τοῖὸς susque. devincienda eademque omnia quae supra αὐ τοῖὸς μ ἐν χρῆ ἐπὶ τὸ μΞλλον δοκέειν ηρ sacienda, nisi quod in totum haec quam illa μάσθαι, τοῖὸς αὐτοῖὸς δὲ ἐπὶ τι μάλλον δε- aliquanto minus comprimendae sunt. Ac si ra-κέειν χαλαν, Ι σπερ καὶ ἐν τοισι πρόσθεν tioni consentanea fiant, ulceris quidem locus εἴρηται. Mετεπιδεῖν δὲ διὰ Ἀτρίτης πάντα reliquaque omnia, quae vinculo continentur, μεταποιέοντα ἐς τοὐς τρόπους τούς/παρα- semper graciliora deprehendentur celerioresque πλησίους, Γύσπερ καὶ πρόσθεν ευηται, πλῆν suppurationes erunt quam in alia ulcerum Q. ἐς τὸ ξύμπαν ἡσσον τινὶ πιέζειν ταυτα ratione. Carunculae quoque, quae in vulnere ἐκεῖνα. Καὶ ῆν κατὰ λύγον τὰ εὶκιτα γέ- nigrescunt et emoriuntur, celerius sub hac cu-νηται, ἰσχνοτερον μhν αὶεὶ ε εθρσεται τι ratione abruptae excidunt, ulcusque hoc modo κατα τὸ ἔλκος, ὶσπον δε καὶ τὸ αλλο παν quam 'aliter curatum maturius ad cieatricem τὸ ὐπὸ τῆς ἐπιδέσιος κατεχόμενον καὶ H devenit. Horum autem omnium causa est, quod τε ' εκπυρσιες ἔσονται θάσσους ἡ τῶν ἄλλως pars quidem vulnerata et quae Hrcum vicinae 3τρευομένων ἐλκέων, δω τε σαρκία ἐν τ* sunt graciles redduntur. In reliquis igitur τρίματι ἐμελάνθη καὶ ἐθανατώθη , ' θάσσον, omnibus quidem eadem' ratio, quae in se περιρρεγνυται καὶ ἐκπίπτει ἐπὶ ταύτη τὴν cturis absque ulcere adhibenda, serulae 1amen ἰητρείη ἡ ἐν τησι ἁλλησι, ἐς ὐτειλάς τε neutiquam sunt admovendae. Proptereaque hic θασσον ορμ γαι τὸ ελκος οἱ τως ἰη ἀλλως quoque quam alibi copiosioribus linteis opus 84, τρε μενον. ΙΠάντων δε τουτων Elam δτι est, tum quod minus comprimantur, tum quia ἰσχνὴν μἐν τὴ κατὰ τὸ ελκος χωρίον γ νε- ferulae tardius adhibeantur. Quos tamen si ται, ὶσχνὰ δε τὰ περιέ ντα. Tἁ μἐν ουν admoveris, advertendum ut ne e regiono ulce-ἀλλα πάντα παραπλησίως χρὴ ἰητρεύειν, ' Δς xis,. praesertimque ut laxiores adhibeantu , ne- τὶ ανευ ἔλκίσιος ιστία καταγνύμενα. Tobς que ut ulla magna ab iis adstrictio fiat, quod δὲ νάρθηκας, οὐ χρὴ προστιθέναι. Διὰ τουτο in his quoque, quae prius scripta sunt, dictum καὶ τὰ θωνια χρη τούτοισι πλέω εἶναι ἡ est. Accuratam autem victus rationem eamque τοῖσι ετέροισι, οτι 'τε ἡσσον πιέζεται οτι τε longiore tempore iis instituere oportet, quibus οἱ νάρθηκες βραδυτερον προστίθενται. Ην circa initia uleus aceedit et quibus ossa emi- μέντοι τούς νάρθηκας προστιθης, μὴ κατὰ nent. Et, ut in summa dicam, quo graviora των ἴξιν του ἔλκεος προστιθέναι, ἄλλως τε vulnera sunt, eo accuratiore et longiore victus καὶ χαλαρως προστιθDαι ' προμηθευμενος ratione utendum.
180쪽
μηδεν 'ῆν, ἐν δε τη h τρειν ' ἐπιγίγνεται, η non insunt, τοῖσι θθονίοισι ριελλον πιεχθέντος θ oro νάρ- pressione,
θηκος ἐνέδρης si oro ἄλλης τινὸς προφάσιος. quapiam de
Γιγνῶσκεται μῖν ουν τἀ τοιαυτα, θν ἔλκος Ulcus certe eur,1, τη τε ὀδυνη καὶ τοισι σφυγμοισι καὶ Mitur, tum τὸ οἴδημα τι ἐν τοισι ἀκροισι σκληρον γι- est indure γνεται τίν τοιούτων καὶ 'εὶ τον δάκτυλοι ἐπαγάγοις, το ἔρευθος H-αρύεται, α τὰ καὶ αἶθις υποτρέχει ταχέως. 'Hν ουγa
τοιούτον ὐποπτεύης, λύσαντα χρή , ὴν su 1ῆ ' κνησμὸς κατὰ τας ὐποδεσμίδας, ii ἐπὶ dum. Quodsi nihil τι ἁλλο τι ἔπιδεδεμένον, πισσηρη κηρωτρ autem ipsi ἀντὶ της ἐτέρης χρησθαι. Ην δε τοίτυν aut hordidi μῖν μηδεν ν, αὐλτι δἐ τι ἔλκος θρεθισμένον carnes sum εὐίσκηται θ μέλαν ἐπὶ πουλῖὸ θ ἀκάθαρτον, neque ex tκαὶ τἄν μῖν σαρκών ἐκπυησομένων των δε suppuratior νεύρων προσεκπεσουμένων, τούτους οὐ δεν χρὴ dem eoden ἀναψύχειν παντάπασι, οῖ δέ τι φοβεισθαι initia ulcus τας ἐκπυρσιας ταύτας, ἀλλ' 'bi αειν, τα laxa tumor μιῆν Ελλα παραπλMσιον τρόπον, Ωσπερ καὶ primum in
οἶσι εξ ἀρ- ἔλκος ' ἐγένετο. Τοῖσι δε sensim seu
iratio ulceri ibus fractis ci, tum si tumor qui in extremis partibus adurescit appressoquebdigito rubor exi, sed cito recurriti, luere igitur, si quid aspiceris, oportet: ac si quidem sub primis aut alia quapiam devincta parte pruit rato picato in alterius vicem uten. quidem sat, ulcust nigrum admodum deprehendatur, suturumque sit utent nervique insuper excidant, hos; refrigerare, neque quidquam illas vereri oportet, sed de cetero D, nodo curare velut eos quibus circa debent, is tendere,