Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

191쪽

λα καὶ ἐπίκαιρα τὰ ξυντιτρωσκόμενα νεύρα

καὶ μεις καὶ φλεβες καὶ Αν μῆν ω λνς, σπασμοὶ φιλέουσι ἐπιγίγνεσθαι, μὴ ἐμβλη-

θελ δε πυρετοὶ οξέες καὶ ἐπίχολοι καὶ λυγγίδεες, καὶ ἐπιμελαίνονται. IΠεριγίγνονται

' πειρηθῆ ἐμβάλλεσθαι ri μῶλλον περιγίγνον ι, οἷσι τι κάτω μέρος του ιστέου ἐξέσχε, si οἷσι τι ἄνω ' περιγένοιντο δ' ἀνκαὶ ota ἀν ἐμβληθῆ, σπανίως γε μελ. Με- λέται γαρ μελετέων μέγα διαφέρουσι καὶ σιες φυσίων των σωματων εὶς αφομν. Διαφέρει δε μέγα καὶ - του βραχίονος καὶ του μυου τὰ ιστέα ἐἴcχW πολλαὶ γαρ καὶ ἐπίκαιροι κατατασιες φλεβων ἐν-ωωμί i, ῶν Dixi τιτρωσκόμεναι σφάγιαί εὶ σι εἰσὶ δε καὶ ἐν τψ ἔξω μέ i, ἔσσον δέ. 'Eντολ οὐν τοιούτοισι τρώμασι τούς μεν κινδύνους οὐ χρὴ λῆθειν, ὁκοχί τινές εἰσι καὶ προ- λέγειν χρὸ προς τοὐς καιρους. Εὶ δἐ ἀν -κα ιο μῖν ἐμβάλλειν, ἐλπίζοις δε ἐμβαλεῖν, καὶ μὴ πολλῆ παράλλαξις εἴη του ὀστέου καὶ μῆ ξυνδεδραμῆκοιεν οὶ μεις, φιλέουσι γαρ ' -υνθεῖν, - ἡ μοχ μευσις καὶ

serοισι μετα τῆς κατατάσιος εἱ ἁν ' ξ λαμβάνοιτο.

σιτίου δε σαμῆσαι τελέως καὶ ῆν μὲν πικρύ-

χολος φύσι sit, os πλυκυ εορδες θλίγον ἐπὶ

insignes nervi simul vulnerantur et musculi et venae. Ac si quidem reposueris, nervorum di tentiones supervenire conineVerunt, non repositis autem subres acutae, biliosae cum singultu et nigritie. Nihilo autem minus Supersunt quibbus neque in suas sedes sunt condita, neque ut reconderentur tentatum est. Potius vero g. persunt quibus ossis pars inferior quam quibus superior eminet. Superesse etiam possunt, sed raro, quibus intro. sunt condita. Curationes enim et corporum naturae, quod ad serendi levit,tem attinet, longe aliis aliae praestant. Multum quoque resert an interiore parte brachii ac femoris ossa emineant. Multae enim et insignes venarum productiones per interiorem partem feruntur, quarum nonnullae, si vulnerentur, hominem iugulant. Sunt et exteriore parte quaedam, verum pauciores. Quare in huiusmodi casibus quodnam periculum impendeat, non est ignorandum, idque in tempore prae dicendum. Quodsi in suam sedem compellere cogeris, idque te consequi posse speres, neque multum ossa inter se cesserunt musculique in se ipsos non contrahuntur, quod saepe fieri solet, his per vectem molitio cum distentione bene contulerit. 37. Ubi restitueris, veratrum molle eodem die propinare convenit, si eodem die restitueris, alioqui ne tentaro quidem oportet. Ulcus autem eodem modo quo capitis ossa hacta emrandum est, neque frigidi quidquam admovendum, ac cibo penitus interdicendum. Ac si quidem aeger Natura. biliosus fuerit, nonnihil mulsae odoratae in aquam instillando eo victu sustinendus est. Si vero bile non abundet,

192쪽

- 47 -

ῆν μεν πυρεταίνη ξυνεχώς, τεσσαρεσκαίδεκα μέρησι τι ἐλαχιστον οὐ τω διαιτάν, ῆν δὲ ἀπυρετος ἡ, επτὰ 'hun G ἔπειτα ἐκ προσαγωγῆς κατα λόγον ' ἐς φαύλην δίαιταν

καὶ τὸν φαρμακείην τοιαίτην ποιέεσθαι καὶ τών ελκίων την μελέτην καὶ την δίαιτανώσαύτως καὶ τι ἀπαιωρεύμενον του σίματος μῆ κατατείνειν, ἀλλα καὶ προσάγειν μαλλον, Ιστε χαλαρίτερον εἶναι τι κατατο ἔλκος. Tῶν ' δε ιστέων ἀπόστασις χρονιη, Ωσπερ καὶ πρόσθεν ευνται. Μάλιστα

ἐλπίδεο θλίγαι καὶ οἱ κίνδυνοι πολλοί καὶ μη εμSαλὼν ἄτεχνος ' αν δοκέοις εἶναι, καὶ ἐμβαλ ν ἐγγυτέρω ἁν του θανάτου ' ἁ-

στερα πουλῖὸ τίν κατ' ἀγκώνα κινηματων

καὶ ολισωμάτων. To τε γαρ ἄρθρον του πού ευσταλέστερον vi ἐπὶ μεγέθεῖ ξ σῖτου βραχίονος καὶ δικαίην φύσιν μουνον ἔχον καὶ ταυτην περιφερέα τι δέ του βραχίονος θρον μέγα τε καὶ βαθμίδας πλείονας ἔχον.

Γυος δε τούτοις - μὲν τῆς κνῆμης ὀστέα

παραπλεσια μῆκός ἐστι καὶ 'Πυκρόν τι οὐκ

aquae potione utendum. Quodsi febre contibnenti detineatur, diebus quatuordecim ut minimum eo victu tolerari debet, sin febre vacet, septem diebus. Deinde sensim progressu secto pro ratione ad simplicem victus rationem revocandus. At quibus ossa intro condita nonsuerint tum eadem medicamenti potio adhibem da, tum eodem modo ulcus curandum, atque eodem victu perseverandum. Itidemque elatam corporis partem distendere non oportet, quin potius contrahere, quo laxior qua parte ulcus est emciatu .ossium quoque discessio longi, ore tempore fit, quemadmodum etiam ante dictum est. Taliaque praecipue vitanda sunt,

idque profecto si quis id honeste sacere potest,

cum et spes in angusto sit, et pericula multa impendeant, ac nisi reposueris, aegrum potius ad mortem praecipites quam ad sanitatem re-38. Ubi ossa ex toto suis sedibus moventur, aut paulum excedunt, id multo mitius in genu quam in cubiti flexu accidit. Femoris enim articulus pro magnitudine magis succinctus quam brachii est, atque hie unus aequabilem habet

naturam eamque rotundam. At brachii articulus cum magnus est, tum plures habet cavit,tes. Adde quod tibiae quidem ossa longitudinem habent inter se similem et paulum quid, ne effatu quidem dignum, quod exteriore parte est excedit, nihilque memorabile prohibet, ex quo exterior poplitis tendo ortum ducit. Cubiti

vero ossa inaequalia sunt, quodque brevius longe plenius est, quod tenuius multum supra artib

193쪽

- 48 - χυρον παχύτερον συχνο, τὸ 'δἐ λεπτότερον

πολλ* οπεδάλλει καὶ ὐπερέχει τι ἀρθρον

ἐξῆρτηται μέντοι καὶ τούτων τὰ νευρα κατατην κοινην ξύμφυσιν τίν ιστέων πλεῖον δε

μέρος ἔχει τῆς ἐξαρτῆσιος των νεύρων ἐν τόν βραχίονι τὸ λεπτον ιστέον ἡ περ τι παχύ. Η μ ἐν οὐν φύσις τοιουτότροπος τίν ἀρθρων τούτων καὶ τIν ιστέων του ἀγκίνος. Καὶ διὰ τὸν τροπον τῆς φύσιος τα κατα τὰ γόνυιστέα πολλακις μἐν θλι νει, μῖδίως δῆἐμπωτει φλεγμ ονῆ δἐ οὐ set πάλη προσγίγνεται, οὐδἐ δεσμ ω του ἄρθρου. 'ολισθάνειεῖ τα πλεῖστα ἐς τὀ ἔσω μέρος, ἔστι δ' οἶτε καὶ ἐς τι ἔξω, ποτῆ δε καὶ ἐς τὴν ὶγνύην. Tos πων απαντων αἱ ἐμβολαὶ οὐ χαλεπαὶ, ἀλλα των μῖν 'H-ω καὶ ἔσω θλισθανόντων καθησθαι μῖν χρῆ τον Mρωπον χαμ αὶ ξ ἐπὶ χ ιαι λου τινος, τὸ δε σκέλος ανωτέρω ἔχειν, μι- ριὸν πολλ*. Κατατασις δε vi ἐπὶ τι πουλυ μετρ' αρκέει, τρ μὸν κατατείνειν τὸν κνῆμην, τρὶ δε ἀντιτείνειν τῖν ρι ρύν. λθ . Tα δἐ κατἁ τὸν ἀγκGνα χλωδέστερα ἐστι τίν κατα τῖ γόνυ καὶ δυσεμβολίτερα καὶ δια τὸν φλεγμονῆν ' καὶ δια τὸν φύσιν, ῆν φιλῆ τις αυτίκα ἐμβαλ'. 'ολισθανει μἐν γαρ ἡσσον ξ ἐκεῖνα, δυσεμβολώτερα δἐ καὶ δυσθετίτερα καὶ ἰπιφλεγμαίνει μ αλλον καὶ

ἐπιπωρουται. culum sertur ut excedit. Ex his tamen etiam nervorum partem in brachio os tenue habet quam crassum. Atque horum quidem articulorum et ossium in cubiti flexu natura est huiusmodi. Ex quo naturae modo ossa, quae in genu arti, culo sunt, saepius quidem elabuntur et facilius reeonduntur. Ac neque inflammatio magna, neque articuli vinculum accedit. Plurimum amtem in interiorem partem excidunt, interdum vero in exteriorem, nonnumquam etiam in poplitem. Quorum omnium difficiles non sunt repositiones. Verum ubi in exteriorem et imteriorem partem moventur, aegrotans humi aut humili aliquo sedili, crure paulo quidem subibmiore collocato, sedeat.hFereque mediocris extensio satis est, ut altera quidem parte tibiam, altera semur in diversa contρndas. 39. At quae sunt in cubiti flexu ossa, maiorem molestiam exhibent quam quae in genu maioreque negotio ob inflammationem et propter naturam suam reponuntur, nisi protinus restituantur. Minus quidem certe quam illa suis sedibus moventur, sed aegrius in suum locum reconduntur et collocantur insuperque set, . Ἐστι δἐ καὶ τούτων τα μῖν πλεῖστα

40. Sunt autem horum magna quidem ex parte parvae inclinationes, interdum ad costas, interdum in exteriorem partem. Neque tamen articulus totus suo loco movetur, sed solum

194쪽

κατὰ τὸ καιλον ' του ιστέου του βραχίονος, ἰῆ τι του χεος ὀστέον τ/ ὐπερέχον ἐgέσχε. Τὰ μἐν ουν τοιαυτα, κἀν τρ ἡ τ i μίσθη, μίδιον ἐμβάλλειν καὶ μόχρη ἡ κατάτασις ἡ ἐς το ὲθ ' γιγνομέν κατ' ὶθυωρίην του

βραχίονος, - τον μὲν κατα τὸν καρπὸν τῆς χειρος τείνειν, τον δε κατα τὸν μιασχάλην

περιβάλλοντα, τὸν δε τη ἐτέρη προς τὰ ἐξεστεος ἄρθρον τὰ θέναρ προσβαλλοντα Δει-ειν, τη δ' ἐτέρη ἀντωθέειν προσβάλλοντα ἐγ-γbς Ny βρυφ. Ἐνακούει δἐ οὐ βραδέως ἐμβαλλόμενα τὰ τοιαυτα θλισθρματα, ῆν, πρὶν ' ἀν φλεγμῆνη, ἐμβάλη τις. 'ολισθάνει δὲ Δο ἐλὰ τὸ πουλb μEλλον ἐς το ἔσω μέρος, ολισθάνει δἐ καὶ ἐς τὸ Γ ω, εοδηλα δε τψ σχρ-

ματι. Καὶ πολλάκις ἐμπιπτει τὰ τοιαυτα

καὶ ἄνευ ὶσχυρῆς κατατάσιος χρῆ δε τει ἔσω ὀλισθανύντων τι μὲν ἀρθρον ἀπωθέειν ἐς τὸν φύσιν, τὴν δε πῆχυν ἔς τι καταπρηνἐς μαλλον --οντα περιάγειν. TE μἐν πλεῖστα

ἔτι ὁμοίως ἡ κατάτασις ἡ ἐς τὸν ὶθυωπι γ

γιγνομένη ἐπιτηδείη τίν τοιο&πων ὀλισθημά- τωπι κωλύει γὰρ ἐν τῆ τοι αὐτον κατατάσιτὴ ἀπὸ του πεχεος υπερέχον οστέον τὴν ὐπέρβασιν του λαιονος. ἡ τοίνυν το ῖσι οἱ τως ἐκβεβληκόσι τ ν κατάτασιν ποιέεσθαι τοιαύτην, οι περ ' προσθεν γέγραπται, ' ἐπεντις οστέα βραχίονος κατεηγότα ἐπιδέη, ἀποpars ad cavum ossis humeri, ubi prominensos cubiti excedebati Haec igitur ubi in hanc

vel illam partem excidunt, sagisse reponuntur, ac satis est brachium in directum extendere, ita ut unus ad manus iuncturam intendat,

alter sub ala comprehensum retineat, medicus autem altera manu ad emotum articulum admota prominentiore palmae parte prinpellat, altera vero prope articulum iniecta in contrariam partem impellat. Atque huiusmodi luxationes non aegre repositioni parent, si priusquam inflammatione occupentur, recondantur. Ut plurimum autem magis in interiorem partem elabuntur, luxantur quoque et in exteriorem. Quae habitu manifesta fiunt. Eaque plerumque etiam absque valida intensione in suas sedes restituuntur. In his autem, quae in interiorem partem elabuntur, articulum in naturalem sedem propellere oportet, cubitum vero in pronum magis conversum circumagere. Atque

magna quidem ex parte quae in cubiti nexu luxationes fiunt, sunt huiusmodi. 41. Quodsi artieulus in hanc vel illam partem ultra cubiti os, quod in brachii cavum prominet, moveatur, quod quidem raro fit, sed si accidat, non amplius similiter extensio in directum lacta ad huiusmodi luxata accommodata suerit. In huiusmodi namque extensione quod a cubito prominet, quo minus brachium

supra ferri possit, prohibet. In his igitur quaesto suo loco mota sunt, eiusmodi extensionem

adhibere convenit, quae prius descripta est ubi quis brachii stacta ossa deligat, ita ut ab ala quidem in superiorem partem tensio fiat, ab

195쪽

- 50 μἐν τες μασχαλης ἐς το ἄνω τεινεσθαι, απο ipso autem cubiti gibbo deorsum cogamus. δε του ἀγκώνος αὐτου ἐς τὀ κατω αναγκα- Ηao enim maxime ratione brachium supra

ζειν, ουτω γπι ἀν μάλιστα ὁ βρα-ν υπερ- suum sinum sublime tolletur. Quodsi amitat, αιωρηθείη ὁ πῆρ τῆς ἐωυτου βαθμίδος ῆν δε sacile in suam sedem reconduntur, ubi manuum ἱλα mi ηθ ρ, ρ ἰδ' ἡ καταστασις - τοισι palmis partim quidem os brachis elypsum pro- θέναρσι τῶν χει ν το μῆν ἐξεστεὸς του βρα- pellentes reponimus, partim vero os cubiti quod χιονος ἐμβαλλοντα Dθίειν, τι δε ἐς το του iuxta articulum est, in partem contrariam immi χεος οστέον το παρ* το αερθρον ἐμβάλ- pellimus eodem modo, at minus tamen. Atque

λοντα ἀντωθίειν τον αἰ τὴν τροπον, 'ῆσσον haec distentio in eiusmodi luxumento Iustissi- μέντοι. H τοιαυτη κατατασις του τοιούτου ma, quin et intensione in directum in suam

ολισθρματος δικαιοτατ ἐμβληλ' ' δ' ἁν sedem recondi queat, . minus tamen quam si καὶ auro τῆς ἰς ἰῆ ' κατατάσιας, υσον δε hoo modo intendatur. αβ . 'Ην δε ἐς τοὐμπροσθιν ἰλΘθη ' ὁ βρα- 42. At si in anteriorem partem bractium ela--ν, - ἐλαπστακις μεν τουτο γίγνεται, - bitur, quod quidem raro admodum accidit, - ἀλλE τί ἁν ' ἐααπίνης ἐμπαλη σις οὐκ ' ἐκ- sed quid non essicit repentina motio 3 - multa βαλλοι; πολλἡ γὰρ καὶ παρα την δικαίην namque suis sedibus excidunt, etsi magnum φύσιν ἐκπίπτει, κῆν μέγα τι ἡ τ κωλυον. quoddam sit impedimentum. In hac autem Ταύτη δἐ τρ κπαλεσι μέγα τι τι 'οπερβαί- articuli emotione magnum quiddam est os cra νειν μἐν os ρ το πα ντερον τρν ἰστέων καὶ sius transgredi et multa nervorum contentio; τον νεύρων συχνη κατάτασις δμως δε δε υσι at nihilominus tamen quibusdam sua compago ἐξεπαλφτε. Σημεῖον δε τοῖσι οὐ τως ἐκπαλθ- movetur. Huius autem emotionis indicium est, σν οὐδἐν γαρ χρῆμα του ἀγκονος καμ γαι quod nulla ex parte cubitum flectere queunt δονανται, εοδηλον δε καὶ τὴ αρθρον φαυ ρε- et articulus ad contactum manifestus est. Nisi νον. 'Hν μἐν ουν μαυτικα ἐμβληθη, ἰσχυ- igitur subito reconditus fuerit, graves inflam- ραὶ καὶ βίαιοι φλεγμοναὶ καὶ πυρετώδεες mationes ac vehementes cum febre oriuntur. γίγνονται ἡν δὲ δὴ inrsim τις παρατύχη, Quod si statim occurratur, nullo negotio in εὐέμβολον. Xρη δ' ὁθύνιον ' σκλ ρῖν, - οθό- suam sedem reponitur. Oportet autem linteo νιον γὰρ σκληρον ἀρκίει μῆ μέγα, - ἐνθέντα duro, - quippe sumet et linteum durum con- πλαγιον ἐς την καμπῆν του - νος ἐξα- volutum haud magnum, imposito in flexura πίνης ξυγκάμψαι τὸν κονα καὶ προσαγα- cubiti, hanc derepente flectero et manum quam γεῖν Δς μαλιστα την χεῖρα πρὸς τὸν ἔμον. maxime possis ad humerum adigere. Haec igib

196쪽

51. 'Iκανῆ μἐν ουν αὐτη η ἐμβολὴ τοῖσι ουτως ἐκπαλῆσασι - αταο ' καὶ ἡ ἐς τι liis κατάτασις δυναται εὐθετίζειν τουτον τὸν τρόπον τῆς ἐκβολῆς - τοῖσι μέντοι θέναρσι της χειρω

- τὸν μῖν ἐμβάλλοντα ἐς τὀ του βραχίονος

ἐξέχον το παρὰ τὸν καμπῆν οπίσω απωθέειν, τιν δέ τινα κατωθεν ἐς το του κωνος ο ἐμβάλλοντα ἀντωθέειν ἐς την χυωμην του πῆχεος ἐέποντα. Δύναται δὲ ἐν τούτ* τc si τρύπφ τῆς ὀλισησιος κἀκείνη ἡ κατατασις ἡ προσθεν ' γεγραμμένη, Δὶς χρη κατατείνειν τα ὀστέα τού βραχίονος κατεν γότα, ἐπὴν μέλλωσι ἐπιδειαθαι' ἐπῆν δἐ καταταθρ ουτωχρὴ τοῖσι θέναρσι τας προσβολας ποιεεσίαι, τπερ καὶ πρόσθεν γέγραπται. μγ .. Hν iv ἐς τοὐπίσω ὁ βραχίων ἐκπων, μιγάκις' δε τουτο γίγνεται, ἐπωδυνώτατον

'τs τουτο πάντων καὶ πυρετωδέστατον ξυνεχέων πυρσών καὶ ἀκρητο oθλων, θανατωδέων και ολιγ μέ γ', - οἱ τοιουτοι ἐκτανύειν οὐ δύνανται. Ην'μὸν οἶν αὐτίκα παρατα ,

βιάσασθαι χρῆ ἐκτανύσαντα τὸν ἁγκώνα καὶ αὐτομάτως ἐμπίπτει. 'H, 'ει σε φθάση τ ρετῆνας, οὐκ ἔτι χρῆ ἐμβάλλειν - κατακτείνειε γὰρ ἁν oδλη ἀναγκα μένου. 'sὶς δ' ἐν κεῖαλαίφ εὶρεσθαι, οὐδ' ἁλλο χρῆ ἄρθρον πυρεταίνοντι ἐμβάλλειν, μιστα δἐ

κρνα. p. Εστι δἐ καὶ ἄλλα σίνεα κατ' ἀγκῶνα ' θχλώδεα τουτο μἐν γαρ, τὸ παχύτερον ιστέον ἔστι οτε ἐκινρθη απὸ του ἐτέρου καὶ οὐτε ξυγκαμπτειν, ο5τε κατατανύεινομοίως δύνανται. Δῆλον δὲ γίγνεται ψαυ-6μενον κατα τὸν ξύγκαμ ων του ἀγκωνος tur reponendi ratio iis quidem sic emotis abunde est. Quin et tala in directum distentio

hunc repositionis modum adaptare potest. Ρrominentibus nempe manuum palmis ad brachii partem ad flexuram quidem exstantem iniectis, alter in posteriorem partem propellere, alter vero ab interiore parte iisdem in cubiti emi, nentiam iniectis, in contrariam partem e regibone cubiti impellere debet. Ad hunc quoque luxationis modum adhiberi potest intendendi ratio prius descriptae, qua ossa brachii fracta, ubi devincienda sunt, extenduntur. Atque ubi distentio facta est, prominentioribus manuum partibus admotis, velut prius dictum est, consormare oportet. 43. At si posteriorem in partem brachium excideris, quod tamen raro, accidit, et omnium maxime dolores adfert et febres easque eontibnuas et biliosas, intra paucos dies letales, - id extendere nequeunt. Si igitur statim a prino, pio assueris, vi cubitam intendere oportet aesponte in suum locum restituetur. Sin febris praeoccuparis, recondi non amplius debeti vi enim adhibita dolor mortem adferret. Atque, ut uno verbo dicam : neque ullus alius articulus, ac minime omnium cubitus, dum febris adest, in suam sedem compellentus' est. 44. Aliae quoquo graves noxae sto molestae in cubiti gibbo accidunt. Nempe os illud crassius quandoque ab altero dimovetur, tuncque neque curvari neque extendi similiter braehium potest. Id autem manifestum fit, si quis cubiti flexum, qua vena scinditur et supra lacertum

197쪽

rapa. την διασχίδα της φλεβος τψν ἄνωθεν

του μυις τείνουσαν. οἷσι δε τι τοιουτον,

οὐκ ἔτι δεῖδον ἐς τὸν ἐωυτού φύσιν ἀγαγεῖν οὐδἐ γαρ ἄλλην si δεμίαν μῖδιον ευμ φυάδα

κοινην δυο οστων κινηθεῖσαν ἐς την ἀρχαίην φυσιν ἱδρυνθῆναι, αλλ' ἀναγκη ὁγκον ἴσχειν την διάστασιν. Ως δ' ἐπιδδειν χρη ἐν βρυφ, ἐν τρίκα τα σφυρον ἐπιδέσι εἴρηται. με . Ἐστι δ' οἴει ' κατάγνυται του πῆχεος τὸ ξστέον τὰ ἱ ποτεταγριένον το βραχίονι, ιτἐ μἐν τὸ χονδρωδες αὐτου, ἀφ' οἴ πέφυκεο τίνων ὁ ὁπισθεν του βραχίονος καὶ ἐπῆν τουτο κιὼν θρ, πυρετώδες καὶ κακόηθες γίγνεται. TO μέντοι αρθρον μένει ἐν τρ ἐωυτουχων ' πασα γαρ η βασις αὐτου ταί ν υπερέχει. Oταν δε ἀπαγη ταυτη, ν υπερέχει η κεφαλὴ του βραχίονος, πλανωδέστερον τοαρθρον γίγνεται, θν παντάπασι ' ἀποκαυλισθρ. Ἀσινέστερα δὲ, ὼς ἐν κεφαλαίφ 'ευρ- σθαι, πάντα τὰ καταγνύμενα των θστέων ἐστὶ, ξ οἷσι τὰ μεν ιστέα οὐ κατάγνυται, φλέβες δε καὶ νευρα ἐπίκαιρα ἀμφιθλάται ἐν τούτοισι τοῖσι χωρίοι ἐγγυτέρω γαρ θανατου πελα ει ταυτα ξ ' ἐκεῖνα, ξν ἐκπυ

τοιαυτα κατῆγματα γίγνεται. μς . Ἐστι δ' Oete αυτὸ η κεφαλὴ του sertur, manu contingat. Quod ubi accidit, non facile in suam naturam restituitur. Neque enim ulla alia duorum inter se ossium connexio ubi dimota est, facile in pristinam sedem reponi, tur, verum diductis ossibus eam partem turg, diorem esse necesse est. Qua autem ratione articulus vinciendus sit, in malleoli deligatione dierum est 45. Interdum vero os cubiti brachio subiectum frangitur, alias cartilaginea eius pars, ex qua tendo in posteriore brachii parte enascitur, quae emota febrem et maligna vitia inducit. Articulus tamen suo loco manet, tota enim ipsius basis hac parte excedit. Cum vero qua parte brachii caput supereminet, discesserit,

magis vagatur articulus, si penitus transversus frangatur. Atque, ut uno verbo complectar, minores noxae sunt sub ossibus hactis quam pilis locis conterantur. Haec enim magis quam

illa in exitium praecipitant, si febre continua 46. Interdum quoque ipsum bractii caput

198쪽

βραχίονος κατὰ τὸν ἐπί σιν κατάγνυται

' τουτο δε δοκέον κακοσιγίτερον ' ειναι, πολλο τινι ε&1θέστερον τοῦν κατ' ἀγκίνα σινέων

ειν, γόραπται, καὶ ὀπι παραχρῆμα ἔμβάλ- ιν μάλιστα δεθρον ξυμφέρει δια τὸ ταχος τῆς φλεγμονῆς τῶν νευρων. Καὶ γὰρ εν

ἐκπεσοντα αἰ,τίκα ἐμπων, ' δμως φιλέει τὰ νευρα ξύντασιν ποιέεσθαι καὶ κωλύειν ἐπὶ ποσὸν χρόνον τῆν τε ἔκτασιν, δM1ν περ φιλέει ποιέεσθαι, το τε ξύγκα νιν. 'Iητρεύειν δεπάντα παρα- σίως τα τα ξυμφήρει καὶ ὁκωα ' ἀπάγνυται, καὶ ὁκοσα δίωταται, καὶ ὁκοσα /Mσἐάνε πάντα γπι χρη MOMi πολλοισι καὶ σπλῆνεσι καὶ κηρωτρ b1τρεύειν, ς σπερ καὶ τἄλλα κατε - α. To δἐ σχῆμα του ἀγκώνος ἐν τούτοισι 'παντάπασι δεῖ τοιουτον ποιέεσθαι, οἴ, περ οἷσι βραχίων ἐπεδεῖτο καταγεὶς καὶ πῆχυς. 'Κοινοτατον μῆν γ πασι τοῖσι θλισθρμασι καὶ τοῖσι κι- νεμασι καὶ τοῖσι κατῆγμασι τουτο τὸ σχεμά ἐστι - κοινότατον δε προς την ἔπειτα 'διά - σιν καὶ το εκτανύειν ἔκαστα, καὶ Γυγκαμπτειν - ἐντευθεν γὰρ ὁδοὶ ἐς ἁμφότερα πα

iuxta productionem frangitur. Idque cum magis noxium esse videatur, iis, quae circa ombitum accidunt, multo est levius.

47. Qua igitur ratione potissimum luxata

singula in suas sedes reponi et curari conveniat, scriptum est, quodque articulum protinus in suum locum compelli ob celerem nervorum instammationem maxime conserat. Etenim si quae suo loco mota sunt statim recondantur, tamen nervi contendi solent, aliquantoque tempore consuetam tum extensionem, tum inflexibonem impedire. Haec autem omnia simili modo curare convenit, tum quae franguntur, tum

quae inter so dissident, tum quae luxantur. Omnia enim pluribus fasciis et spleniis ac cerato haud aliter quam reliquae stacturae cu-

manda sunt. In his etiam cubiti gibbum talem prorsus habitum habere convenit, qualis ubi brachium fractum aut cubitus deligabatur. Histus, neu non ad eam, quae postea sequitur, distentionem et 'ad singula extendenda et fi ctenda. Inde enim similes ad utraque viae ineundae sunt. Praeterea hoc habitu aegroto membrum ' facile continetur et appensum excipitur. Ad haec etiam ubi callus firmandus est, si quidem porrecta manu callus obducatur, eam minime adesse praestaret, cum magno sit impedimento, parum vero prosit: sin autem manu inflexa callus obducitur, magis ex usu fuerit.

M longe expeditius meliusque fuerit, si manu

199쪽

τουτο ποιέεσθαι' καὶ ἐρηρείσθω μάλστα ταλ

τάτους δὲ, τους lino, ἀπο του βραχίονος κατατεταμDους, τούς δε stri του πῆχεος ἀνει- μέ, ους εστωσαν H μὴ παχέες oi νάρθηκες ἀναγκαῖον λ καὶ ἀνίσους αὐτοῖ)ς εἶναι ἁλλή -

λοισι, παραλλάσσειν δε παρ' ἁλλελους, εmedio habita collocata callus obfirmetur. Aeθε habitu quidem hactenm. 48. Deligare vero oportet primo fasciae capite ad laesam partem iniecto, sive fracta sit, sive exciderit, sive dehiscat, ibique primas convolutiones circumdare, ita ut eae parte maxime obfirmentur, sed utrimque minus. Vinculo quoque cubitus et brachium communiter coma prehendendum, quod utriusque multo maiorem partem ozeupet quam Pilarique soleant, quoquam longissime a loco laeso in hanc vel illam partem tumor exprimatur. Vingulo insuper emi-ibentia etiam cubiti circumdanda, sive ea parten Xa sit, sive non, ut ne circa ipsam tumoreolligatur. Vitandum etiam in vinciendo, quoad eius fieri potest, ne vinculum ad cubiti flexum multum coacervetur Compressio quoque quam maxime qua parte noxa .est sacienda, ceteraque quod ad vinculi compressionem ac laxamentum auinet, eadem iisdemque temporibus singula adhibenda, quae in ossium fractorum curatione prius scripta sunt. Tum tertio quoque die vincula resolvenda. Tertio item die laxa esse sentiantur, non secus atque in fracturis. Ferulae quoque suo tempore circumdandae. Nihil enim absurdum est, tam iis, quibus ossa fracta sunt,

quam quibus stacta non sunt adhibere, nisi se-bris adsuerit. Quam laxissime autem partim a brachio deorsum tendantur, partim a cubito

sursum, neque crassae., Admoveri quoque eas inaequales necesse est et inter se cedenteS, quatenus conserat coniectura ad flexum adhibita. Quin .et splenia eadem ratione, tua ferulas di SimuS, sunt apponenda, sed qua parte vitium

200쪽

αῖν ξυμφέρη, τεκμαιρόμενον προς τὸν ξρο

θεσιν τοιαύτην χρὴ ποιέεσθ- Ωσπερ καὶ των ναρθήκων ε ηται, ὀγκηροτέρους δε ιυγιν κατα τι σίνος προστιθέναι. TOM δἐ χρύνους

θλισθάνον, τω ἐς τὸν μασχα ν ἄνω nοὐδέπω εἶδον, i Gn ἐς τὸ ἔξω ob μέντοι ' διωχυμέω γε, es ὀλισθάνοι ἁν, ξ οὐ, καίπερ ἔχων περὶ αὐτου P τι λέγω. 'Aταρ οὐδἐ ἐς τὸ ἔμπροσδεν οὐδέπω δ πα, δ τι εδοξέ μοι ολισθηκέναι. Tοὶσι μέντοι ' stri δοκέει κάρτα ἐς τοὐμπροσθεν θλι σθάνειν καὶ μάλιστα ' ἐξαπατέονται ἐν τούτοι τι, Iν ἁν φθίσις καταλάβη τας σαρκας τας περὶ τὸ ἄρθρον τε καὶ τον βραχίονα ε φαίνεται γὰρ ἐν τοῖσι τοιούτοισι παντάπασι ἡ κεφαλῆ τού βραχμονος ἐξέχουσα ἐς τοὐμπροσθεν. Ἐγω δέ

ποτε το τοιουτον οὐ ' φὰς ἐκπεπτωκέναι,

HUEλλοι ἐγνωκέναι, καὶ οὐκ θωκε μ' αὐ- τοὐς α γνωμι, εὶ μὸ μόλις, δτι τύδ' ἐστὶ τοιονδε n τις του βραχμονος φιλίσειε μῆντων σαρκων τὸν ἐπωμα, φιλίσειε δε iῆ ορα ς ἀνατείνει, φιλάκαιε δε τον τDοντα τὸν κατὰ τὸν μασχάλην τε καὶ ' τὸν κληῖδα προς το στῆθος ἔχοντα, γίνοιτο ἀν Θ κε-

est, paulo pleniora. Temporis vero opportuni, talem cum ex inflammatione, tum ex iis, quae supra scripta sunt, coniicere oportet. 49. Humeri articulum uno modo, in alam videlicet, excidere vidi; nondum vero in superiorem, aut exteriorem partem. Non tamen excidat nec ne affirmaverim, licet de eo aliquid didere possim. Verum neque in anteriorem partem unquam vidi, neque excidere posse existimo.

Etsi quibusdam medicis eam in partem plurimum luxari videtur. Sed maxime saliuntur in iis,

quorum carnes circa articulum et brachium tabes occupavit. In quibus brachii caput in anteriorem partem prominere prorsus videtur. Atque ego

cum aliquando huiusmodi articulum exeidisse negarem, eam ob rem tum apud medicos, tum apud vulgum male audivi Solus enim ignarus, ceteri vero periti sunt habiti remque ita se habere vix illis persuadere potui. Si quis ex brachio, superiore humeri parte, carnem detraxerit, ex ea quidem parte, qua musculus sursum

tendit, tendonem quoque nudarit, qui iuxta alam et iugulum ad pectus sertur, brachii caput, licet non exciderit, anteriore parte multum prominere conspicietur. Natura enim brachii caput in anteriorem partem pronum est, reliquum vero brachii os in exteriorem partem in-