Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

발행: 1864년

분량: 776페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

201쪽

c λη του βραχίονος la τοὐμπροσθεν ἐγ

χουσα ἰσχυρως, καίπερ οὐκ ἐκπεπτωκυια

γιος, ἶταν παρα τας πλευρας ' παρατετα-

ραγος - οταν μέντοι la τουμπροσθεν ἐκτανυσθρ ἡ ξύμπασα χεὶρ, τοτε ij κεῖαλη του βραχίονος ' κατ' fgiis τῆς Δμ οπλα της 'τ φκοίλον γίγνεται καὶ οὐκ Di ἐξέχειν ta τουρι- προσθεν γίνεται. IΠερὶ οἴ οὐν ο λύγος, Οὐδέπω εἶδον οὐδἐ τοὐμπροσθεν ἐκπεσόν ob μην 'διωχυμω γε οὐδἐ περὶ τούτου, εὶ ἐκπέσοι ἀν ούτως, η ob. 'Oταν οὐν ἐκπέση οβραχBν ta την μασχάλην, i ἁ τε πολλοῖσι ἐκπίπτοντος, πολλοὶ ἐπίστανται ἐμβάλλειν εὐπαίδευτον δέ ἐστι το εὶμαι τάντας τοὐς τρύπους, οἷσι οἱ ἰητροὶ ἐμβάλλουσι κω Δο ἄν

τις αὐτοισι τοῖσι τρύτοισι τούμοισι κάλλιστα

'χροτο. Xρέεσθαι δε χρη κρατιστ* τίντροπων, ω ν την ἰσχυροτάτην ἀνάγκην ὁρῶ ς κρατιστος δε ο ὐστατος γεγραψομ ενος. ν . VOσοισι μD οἶν ' πυκινὰ ἐκπίπτει ' οωμος, ἰκανοὶ Δς ἐπὶ τι πλεῖστον αὐτοὶ σφίσι αὐτοισι ἐμβάλλειν ciri Dκντες γὰρ τῆς Dέρης χειρῖς τούς κονδολους la την μασχγαλην, ἀναγκά ουσι ειω το ἄρθρον, τον δε

κίνα παράγουσι παρὰ το στῆθος. Τὸν αὐτον δε τροπον τουτον καὶ ὶητρος ἁν ἐμβάλλοι, εὶ αὐτος, μεν υπο τὴν μασχάλην

curvatur. Brachium Vero late Scapularum ossis cavo adiacet, ubi ad costas porrigitur. At cuiuin anteriorem partem manus tota extenditur, tune brachii caput recta cavum lati scapularum ossis spectat, neque amplius anteriore parte prominere videtur. Sed quod in proposita quaestione versatur, numquam anteriorem in partem prolapsum vidi, neque tamen de eo sic excidat, necne, affirmaverim. Ubi igitur brachium in alam elabitur, cum multis accidat, complures id in suam sedem reponere norunt. Omnes autem nosse modos, quibus mεdici recondere consueverint, quaque ratione his quam optime quis utatur, eruditi est. Modus quoque optimus adhibendus, ubi validissima vi opus esse conspexeris. optimus vero ille est, qui postremus paulo post adscribetur. 50. Quibus igitur humerus frequenter elabi, tur, ii per se ut plurimum iu suam sedem reponere possunt, Immissis enim sub alam al

terius manus digitorum nodulis, articulum Sur

sum propellunt, cubiti vero gibbum ad pectus adducunt. Ad hunc quoque modum medicus in suum locum compellet, si interiore articuli

prolapsi parte sub clam immissis digitis, ipse

203쪽

- 58 -

λαι ἐκ τει σκυτέων φάπτονται ἡν γ

τι τοιουτον ἐγκέηται, οὐ δυναται η πτέρνη ' ἐξικνέεσθαι προς τψν κεφαλην του βραχι - νος κατατεινομένης γὰρ τῆς χειρις,'κοιλαίνεται - μασχάλη ' γὰρ τένοντες οἱ Dθεν καὶ ἔνθεν τῆς μιασχάλης ἀντισφίγγοντες ἐναντίοι ελ. ἡ δέ τινα ἐπὶ θάτερα

του κατατεινομ ένου καθήπzενον κατέχειν κατἁ τὸν ροιέα διον, vi μη τήριέλκηται τοσῶμα τῆς χειρος τῆς σιναρῆς ἐπὶ θάτερα

τε μέν ς' ἔπειτα ἱμάντος μαλθακού πλάτος ἔχοντος ἱκανὸν, μαν ἡ σφαῖρα ἐντεθρ' ἐς τὸν μασχά ν, περὶ τὴν σφαῖραν περιβεβ μένου του διάντος, καὶ κατέχοντος, λαβιμενον ἀμφοτέρων τἄν ἀρχέων του ἱμάν-

τος ἀντικατατεινειν τινα, οπὲρ κεφαλῆς του κατατεινομένου καθθμενον, τ* ποδὶ προορ-

βάντα πρὸς του ακρωμίου τὸ ιστέον. Η δἐ σφαῖρα Δς ἐσωτάτω καὶ ως μάλιστα πρὸς

τῶν πλευρέων κeΘθω καὶ μῆ .ἐπὶ τ i κεφαλητου βραχίονος. 43 . Ἐσrι δἐ καὶ ἄλλη ἐμβολῆ, ' Δς κατωπιζουσι ἐς θρων ' μείζω μέντοι λαι χρῆτον κατωμίζοντα, ' διαλαβόντα δὲ τὸν χεῖρα

είσω ξ ἐπὶ τὸν ἔτεροπι του δε κρεμαμένουσιν βραχμονα Θρος τι ἐωυτου στῆθος προσαναγκαζέτω Aς μάλιστα ' ἐν τούτφ δἐ τψσχῆματι προσανασειίτω, οκοταν μετεωρ tale indatur, ad brachii caput calx pervenire

nequit. Manu quippe extensa ala cavatur, temdonibus hinc et inde alam adversum inter se constringentibus. Alius . vero ab altera eius, qui extenditur, parte considens, hominem ad integrum humerum contineat, ut ne dum manu affecta in diversum tenditur, corpus circumducatur. Demum habenam mollem iustae latit dinis, quae pilam sub alam impositam circumeat et contineat, utro e capite prehensam quidam supra caput eius, qui extenditur, sedens et os summi humeri pede calcans in diversum contendati Pila autem quam maxime fieri potest intro ad latus, non ad brachii caput accedat. 52. Est et alius restituendi modus, veluti

cum onus aliquod stantes humero subeunt Eum autem, qui in humerum tollit, maiorem esse oportet, apprehensaque laborantis manu sublatum humerum aegri in alam subiicere; ac dein ita convertere ut firmiter insideat, comiectura adhibita ut hominem ad alam circa humerum suum suspendat. Ipse vero excitato humero ea parte se magis quam altera attollat suspensique hominis brachium ad pectus suum quam maxime possit compellat. In eoque habitu ubi hominem suspensum tenuerit, insuper concutiat, quo reliquum corpus ei in contra-

204쪽

τὸν ἄνθρωπον, ως ἀντιρρέοι το αλλο σωμα' αὐτο αντιον του βραχιονος του κατεχομένου- ῆν δε ἄγαν κουρος ἔν ονθρωπος, καὶ ' προσεκκρεμασ τω τούτου δπισθέν τις κουφος παῖς. Αἴται δὲ αἱ ἐμβολαὶ τασαι κατὰ. παλαίστρην ευπιστοί εἰσι, δm Obδεναλλοίων αρμέ, Mονται ἐπεισενεχηναι χρῆσαιτο in λ τις καὶ ἁλλοθι.1V . 'Aτὰρ καὶ οἱ περὶ 'τι οπερον ἀν - κάοντες ἔγγυς τι του κατα φύσιν ἐμβάλλουσι 'το-5περον κατειλίχθαι ταινών μαλθακῆν, - ἡσσον γὰρ αν υπολισθάνοι, - οπηναγκάσθαι ' δε μεσηγῖ - νπλευρέων καὶ τῆς κεφαλης του βραχJονος καὶ ς γ μεν βραχύ τι υπερον, καθῆσθαι χρη τον ἁνθρωπον ἐπί τινος, ῶς μολις τον βρ γονα περιβάλλειν δύνηται περὶ τὸ ἱ πειροπι μάλιστα δε ἔστω μακρότερον τι ἱ περον, ως ἁ ν 'εστεώς θ Mρωπος κρέμασθαι

βραχιων κα ὁ πῆχυς παρατεταμένος παρατο οπερον Dτω, το δε ἐπὶ θάτερα του σί- ματος καταναγκαζέτω τις ' πεπιβαλΔν κατατον αὐχένα παρὰ τὸν κληῖδα τὰς χειρας,

Ab 1 ἐμβολὸ κατὰ φύσιν ἐπιεικέως ἐστὶ καὶ ἐμβάλλειν δύναται, ὴν προ-ος σκευά

σωνται αὐτῆν.

riam partem ex adverso brachii, quod continetur, propendeat. Quodsi levis admodum homo fuerit, huic praeterea levis aliquis puer a tergo appendeat. Atque hi omnes repositionis modi ad palaestram valde sunt accommodati, quod eo nulla inserri instrumenta desiderent. Quibus tamen alibi quoque quis uti possit. 53. Quin etiam qui pistillo in suam sedem

compellunt, prope ad naturalem reponendi modum accedunt. Pistillum autem molli quadam lascia convolvendum, quo minus elabatur, atque inter costas et brachii caput subter adigendum. At si breve quidem pistillum fuerit, collocari aliquo sedili homo debet, sic ut aegre brachium pistillo circumducatur; fere autem longius esse pistillum oportet, prope ut stans ex eo dependeat. Deinde brachio quidem et cubito circa pistillum porrecto, ex altera corporis parte manibus ad cervicem iuxta iugulum iniectis deorsum quis urgeati Hio repositionis modus sere secundum naturam est et recondere articulum, si probe apparetur, Potest. 54. Quin et per transversum in scala lignum meli or obitur, propterea quod suspensum codipus in hanc vel in illam partem securius ex

205쪽

ροειδες ὁ Ξ μος 'ῆν καὶ καταπεπον, περι- σφαλλεσθαι τι σωμα κίνδυνος ἡ τρ, ὴ τρ χρῆ μέντοι καὶ ἐπὶ τ* κλιμακτῆρι ἐπιδεδέ σθαι τι ἁνωθεν στρογγύλον ἐναρμοσσον ἐς τοκοῖλον τῆς μασχάλης, 3 προσδιαναγκάσει την κεφαλῆν του βρα νος ἐς την φύσιν

ἀπιέναι. νε . Κρατίστη μέντοι πασέων ' τIν ἔμβολέων ἡ τοι si δε ξύλον χρὴ εἶναι, πλατος μῆνος πενταδακτυλον, ἡ τετραδακτυλον τι ἐπ

παν, παχος δε ος διδακτυλον, ἡ καὶ λεπτότερον, μῆκος δε διπηχυ, ρ καὶ ὀλ*φ ελασσον' ἔστω δε ἐπὶ θατερα τὸ ἁκρον περιφερὸς

καὶ στενώτατον ταύτη καὶ λεπτότατον αμ

λον κατατείναντα, προσκαταδῆσαι κατα τε

τὸν βραχμονα κατά τε τον πῆχυν κατα τετον καρπον τῆς χειρος, Δς ἁν ἀτρεμέη δ μαλιστα . περὶ παντος δε χρὴ ποιέεσθαι,οκως τι οἱ ον του ξίλου Δς ἐσωτάτω τῆς μασχάλης εσται, υπερβελκις τὸν κεφαλῆντου βραχίονος. 'Eπειτα χρη μεσηγb δύο στύλων στρωτῆρα πλάγιον 'ευ προσδῆσαι, ἔπειτα οπερενεγκεῖν τὸν πῖρα Εὐὶν τ* ξύλον aequo libretur. Circa id enim quod pistillisormam habet, licet humeri articulus adhaereat, periclitatur tamen corpus ne in hanc vel in illam partem aberret. At supra scalae gradum deligari rotundum aliquid debet, quod in alae cavum convenienter aptetur insuperque braehii caput in suam sedem compellat. 65. Ex omnibus autem reponendi modis hie optimus. Lignum esse oportet latitudinis sera quidem quinque aut quatuor digitorum, crassitudinis vero duorum aut etiam tenuius, longitudinis autem hic italis, aut paulo minus. Cuius albterum extremum rotundum sit et angustissimum ea parte maximeque tenue. Superciliosam autem habeat eminentiam in summa rotunditatis parte paulum exstantem, qua non latus, sed brachii caput attingit, ut huic supposita alae ad costas adaptetur. Lignum quoque quo lonius reddatur, extrema sui parte linteum aut lasciam mollem agglutinatam habeat. Dein libgni capite sub alam intro, quantum fieri potest, inter costas et brachii caput impulso, manus tota ad lignussi porrecta alligari debet, ut ad brachium et ad cubitum et ad volam manusquam firmissime quiescat. Imprimis vero id elaborandum est, ut ligni summa pars brachii

capite superato quam penitissime alam subeas Post haec trabeculae transversae inter duas columnas probe alligatae manus una cum libgno superimponenda, sicut altera quidem parte manus, altera corpus, ad alam vero trabecula statuatur. Demum in alteram partem manus una cum ligno circa trabe tam deorsum urgenda, in alteram vero reliquum corpus. Trubecula autem ad eam altitudinem vinciatur, ut

206쪽

ἐμπιπτει θασσον η ως αν τις οiοιτο, πρὶν veterata etiam brachii Imatio at

i καὶ κατατετάσθαι δοκέεινε ἀτὰρ καὶ τὰ mihi videtur. Quid enim iugi παλαιὰ μούνη αυτη των εμβολέων ο τε moveat 3 - Non tamen loco

ἐμβιβάσαι, ὴν μη hi' ντἰ χρένου σὰρξ sit, existimo, sed in locum consuetuἐπεληλύθη ἐπὶ τὸν κοτύλην, η de κεοαλη Idem quoque efficies, si per sca σου βραχίονος ξ τρίβον ἐωυτ ρ πεποιημD eundem reponendi modum adhiὼν ἐν τ* χωρίον, - ἐξεκλίθ ob μην ἀλλ' dum item idonea suerit sella mahgβάλλειν γάρ μοι δοκcει καὶ οἱ τω πεπα- super quam vis adhibeatur, si re λαι κλον ἔκπτωμα ' τού βραχίονος, - τί Ρaratum tamen lignum, velut di γαρ ἀν δι-- μόχλευ σις οὐχὶ κινήσειε; - tet. Sed et aegro in sella instDειν μεντοι οὐκ ἄν μοι δοκέοι κατὰ ρην, brachium cum ligno super eam pἀλλ' ' θλισθάνειν ἁν ἐς το ἔθος. To αυτο dorso recumbunt, transmitti d δε ποιέει καὶ περὶ κλιμακτῆρα καταναγκά- ram quidem partem corpus, il ειν τουτον τιν τρόπον σκευάσαντα. ΓΙα brachium cum ligno deorsum μφν ἱκανGς εχει καὶ περὶ μέγα εδος Θεσσα- quoque impulsio super. biforeuλικθν ἀναγκάζειν, ξν νεαρὰν ε' τι ιλίσθημα emeit Iis autem semper prout ἐσκευάσθαι ' πιντοι χρῆ τὸ Γύλον οἱ τως, ο σ- utendum. περ ευηται ἀτὰρ τον ἄνθρωπον καθίσαι πλά

207쪽

νς . Eiδέναι μῖν ουν χρῆ , νῆτι ' φωια ρυσίων. μέγα διαφέρουσι ἐς τὸ hi ς ἐμαί- πτειν τὰ ἐκπροτον έγκοι μι ἐν γὸρ αντι καὶ κοτύλη κοτύλης, ' μῖν εὐυπέρβατος ἐρυσα, ἡ δὲ ε - πλεῖστρ δἐ διαφέρει καὶ των νεύρων ὁ ξύνδεσμος, τοῖσι μῖν ἐπιδύσας ἔχων, τοισι δε ξυντεταμένος. Καὶ γὐ si ἱ γ της τοῖσι ἀνθρώποισι γίγνεται η ἐπὶ τῶν

ἄρθρων δια των νεύρων την απάρτησιν, ἡγ

ταμεμάθηκε, οτι πάντων των θρεμμάτων 56. Naturam igitur alteri plurimum pradistare, ut quae prolapsa sunt sacile recondant . mimadvertere oportet. . sit. Certe acetabulum ab

Metabulo distat, cum hoc quidem sedile, illud

vero aegrius superetur. Plurimum etiam diaer, minis hahet nervorum Oolligatio, quae aliis Dbdem remissa, ut iis vero intenta est. Humidit senim articulorum hominibus fit propter nervinrum appensionem, si laxi sint natura sua et relaxa tione; laesis ferst . Complures namquρ ita huyni videas. uti cum velint, ii 'artila lisua sede cito dolorem movead M,frursusque sque, desse . restituantur, Quin et habitus e rporis discrimen hiset. Iis eoio,. qui benρ habitis sunt membris et damosis, Minyis elabitur artieulus et aegrius reconditur. Ubi vero soli in

tenui ολ et macilentiores hev erunt, magis oradidit et sedilius restituitur. Cuius rei argumento sunt boves, quibus tunc sua cavitate semur magis excidit, cum instollentissimi evaserunt

Quod sub hiemis finρm ius accidit, quo etiam

tempore bposissimum luxanis . Si modo huius.

modi quippi in in medicina, tractari debet; - ,

at sane fas est: recte enim novit Homerus luter omnia pecora boves eo tempore quam maxime laborare, ex iisque Matores, quod hieme te

ram coistnt. Iisti igitur . quod maxime attenmentur , , Mibstuli potissimum, prolabuntur, Rin

208쪽

- 63 -

βδες μάλιστα πονέουσι ταύτην τὸν I ρην καὶ βοων οἰ αροται, δο τιν χειμωνα ἐργάζονται. Tουτοισι τοίνυν καὶ ἐκπίπτει μάλιστα

οἴτοι γἁρ μάλιστα λεπτύνονται. Tὰ μῆν γὰρ αλλα βοσκ ματα δύναται βραχεῖαν την ποιην βόσκεσθαι βους δε οὐ μαλα, πρὶν βαθεῖα γέH ταρο τοῖσι μῖν γὰρ ἄλλοισί ἐστι λεπτη ἡ προβολη του χειλεος, ' λεπτη δῖ ἡ ἄνω γνάθος - βοὶ δε παπεῖα μῖν ἡ προβολὴ του χείλεος, παχ α δἐ καὶ ἀμβλεῖα ἡ ἀνωγνάθος διὰ ταυτα οποβάλλειν υπο τὰς βραπείας ποίας οὐ δύναται. Tά τε αυ μίνυχα

των ζέ ων, ἄτε πιιφίδοντα ἐόντα, δύναται μὲν σαρκά ειν, δύναται δἐ υτι την βραχεῖαν 'ν οποβάλλειν τοὐς οδόντας καὶ βδεται

γὰρ τὸ ἐπίπαν ἀμείνων καὶ στερεωτέρη ἡ βραχμ α πο- τῆς βαθε*ς, οτι καὶ πρὶν ἐκκαρπεῖ ἡ ' βαθεῖα. Διὰ τουτ' ουν ἐπ- τε τάδε τά is Δο δ' ὁπότ' ἀστασιον Dp ῆλυθε βουσὶ ἔλιξιν, δτι ἀσμενωτά ' αὐτοῖσι θ βαθεῖα πο- φαίνεται. 'Aτὰρ καὶ Ελλως ὁ βοί ς' -

λαριν φύσι τι ἀρθρον τουτο εχει μαλλον των ἄλλων γων καὶ διὰ τουτο καὶ εὶλίπους ἐστὶ μάλλον των ἄλλων καὶ μάλιστα ὀταν λεπτὸς καὶ .γέρων gr. Διά ταυτα παντα

quae namque pecudes brevem herbam depascere valent, bos non item, nec nisi altam potest. Etenim reliquis tenuia labra prominent et superior mala gracilis est. At bovi crassa quidem labra prominent, crassa quoque' aut retusa superior mala est, ideoque tenues hedibas subire nequit. Contra animalia solidam ungulam habentia, ut quae utrimque dentata sint, summis quidem labris aut dentibus vellere possunt et exiguae herbae dentes supponere huiusmodique herba potius quam altiore dei olantur. In totum enim exigua herba alta melior est et firmior, quia etiam prius alta Dugem fert. Ideoque versus hos cecinit: Sio ubi flexilibus veris gratissima bobus Tempestas fuerit, quod alta herba lubentissime delectantur. Sed et alioqui natura laxiorem hunc articulum quam cetera animalia bos habet, ideoque inter eundum pedes reliquis magis circumagit praesertimque ubi macie et senio consectus fuerit. His omnibbus de causis bovi potissimum articulus excidit. De quo certe plura a me dicta sunt, quod illa eorum omnium quae ante dicta sunt fidem sa-ciunt. Sed ut hinc ad institutum redeat oratio, carne expertibus magis elabuntur articuli

et citius reconduntur, quam cornosis, minus-

209쪽

ἐκπίπτει βοὶ μαλισσα πλείω δε γέγραπται περὶ αὐτου, δ . παντων τἄν προειρημένων ταυτα μαρτύριά ἐστι. ΙΠερὶ οἴ οὐν ὁ λύγος, τοῖσι ἁσαρκοισι stEM. ον ἐκπίπτει καὶ θάσσον ἐμπίπτει θ τοῖσι σεσαρκωμένοισι ' καὶ ἡσσον' ἐπιφλεγμαίνει τοῖσι υγροῖσι καὶ τοῖα Δσάρκοισι ἡ τοῖσι σκελιφροῖσι καὶ σεσαρκωμένοισι

καὶ ἡσσόν γε δέδεται ἐς τὸν ἔπειτα χρόνον ἀταρ καὶ 'εὶ μυξα πλείων erem του μετρίου μη ξύν φλεγμον ii καὶ οἱ τως ἁν ὀMσθηρινεῖ μυξωδέστερα δἐ τοὐπίπαν τα ἀρθρα τοῖσι ἀσαρκοισι ξ το- σεσαρκωμ ένοισί ἐστι καὶ γω αὐταὶ αἱ σάρκες τIν μῆ ' ἁπι τέχνης λελιμαγχηριέγων μυῖωδέστεραί vim si αἱ τίν παχέων. . Oσοισι μέντοι εἰλν φλεγμον ῆ μοξα υπογίγνεται, ὸ φλεγμονῆ δε- σασα ἔχει τὴ ἁρθρον δια τουτο οὐ μάλα ἐμπίπτει τὰ ὐπόμυξα ἐκπίπτοντα ἁν, εὶ μέν τι θ πλίον, ἡ ἔλασσον φλεγμονῆς οπε- et . VOσοι si ἐν οὐν , οταν ἐμπων τὸ ἄρθρον καὶ μῆ ἐπιφλεγμῆν ν τὰ περιαροντα, χρέεσθαι ἀνωδύνως αἰ,τίκα τ* Δμφ δύνανται, οἴτοι μῖν οὐδἐν νομί υσι δεῖν ἐωυτει ' ἐπιμελέεσθαι' lητρου ιυρν ἐστι καταμαντεύσασθαι τών τοιούτων δε τοῖσι τοιούτοισι 'γάρ que inflammatione tentantur humidi et gracile, quam sieci et carnosi minusque in posterum devinciuntur. Quin et citra inflammationem simums iusto copiosior subsit, lubricus magis locus suerit. Fere autem gracilibus magis quam

carnosis articuli muco redundant. Nam et ipsae carnes eorum, qui non ex arte mediam tolerarunt, mucosiores sunt quam obesorum. Quibbus tamen cum inflammatione mucus subest,

iis ex inflammatione articulus ad tringitur; quapropter non facile reconduntur articuli dimoti, si quidem aut maior aut minor inflammatio suborta tuerit. 57, Qui igitur reposito articulo et nulla ci cumiectis partibus inflammationet oborta nulla interposita mora humero absque dolore uti possunt, ii quidem nulla adhibita cura sibi opus esse existimant. Medici tamen ossicium est de his praesagium instituere: in talibus enim rudi

210쪽

ἐκ-τει καὶ αυτις μαλλον 's' otiri sty ἐπιφλεγμῆνη τὰ νευρα. Τουτο κατὰ ' παντα τὰ ἀρθρα οὐτως εχει καὶ μάλιστα κατ' Isιον

λύει γὰρ ἡ ιδύνη καὶ ἡ ξύντασις τῆς ρὶ λ -

μονες. Tους οὐν τοιοίμους fisi σθαι χρη κηρωτρ καὶ σπλῆνεσι καὶ re sim πολλοῖσι. ἐπιδέοντα ιυποτιθέναιl δὲ ἐς προ μασχάλην εἴριον μαλθακον, καθαρον ξυνειλ-οντα, ἐκ- πλερωμα του κοίλου ποιέοντα, - ἀντιστέ -

τὀ ἀποβαωει καὶ , γἀρ ἁν δέ σειε ἀρθρον ἀνάτριψις, πιλαρώτερον του καιρου ἐον, καὶ λύσειε ἀρθρον, σκληρύτερον του καιρον ἐον ἀλλὰ δι ιεῖται ἡμιιν. περὶ ἁνατρίψιος ἐν ἀλ-

κησί τε χερσὶ ξυμφέρει ἀνατρίβειν καὶ Ελλως πρηέως τὴ δ' ἀρθρον διακινίειν μη βιη, sus promptius elabitur quam quibus nervi inflammatione vexautur. Atque haec in omnibus articulis ita se habent, ac praecipue circa humerum et genu. Haec namque potissimum luxantur. At quibus nerves inflammatione subsequente laborant, ii humero uti, quod dolor et inflammationis contentio prohibeat, non poSSunt. Iis igitur cerato et spleniis ad multorum linte orum vinculis mederi oportet ac lanam mollem, mundam et convolutam in alam imponere, quae sinum expleat, tum . contra vinculum quidem fulciat et articulum inhibeat. Brachium autem ut plurimum detinendum et in superiorem partem, vergat. Ita enim humeri caput a loco, in quem . prolapsum iuit, quam longissime absuerit. Humero vero devincto deinde brachium, fascia in orbem corpori circumvoluta, ad latus

alligandum in Humerus quoque blande et molliter periri eundus. Multarum vero rerum experientiam medicum habere oportet; sto certe etiam frictionis. Ex eodem enim nomino non idem . semper evenit. Nam et iusto laxiorem

articulum hietio vincire et iusto duriorem solvere potest. Verum de hictione alio loco a nobis agetur. Huno igitur humerum mollibus manibus et praesertim blande perfricare convenit. Articulus autem non 'i, sed quatenus id ei tra dolorem fieri possit, dimovendus. Omnes vero in suam sedem Teponuntur, partim quibdem longiore, partim etiam breviore tempore.

SEARCH

MENU NAVIGATION