Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

211쪽

ἀλλὰ τοσουτον, ὀσον ἀνωδύνως κινη σεται. Καθ αται δε παντα, τα μειν ἐν πλέονι

χρον, τὰ δε ἐν ἐλάσσονι.νη . Γιγνίσκειν Hici ἐκπέπτωκε, ὁ βραχέων ' τοισίδε χρὸ το σημείοισι τουτο μῖν, ἐπειδη δίκαιον ἔχουσι τι σωμα es ἁνθρωποι καὶ τὰς χεῖρας καὶ τα σκέλεα, παραδείγ

' καὶ ὐπ' ἀλλοίης π φάσιος, οὐκ ἐξεστεί-

των αὐτοισι των. αρθρων, δμως οὐ δίκαντα ἐς τα ὁμοῖα αρματα ' καθεστάναι , ἐς οἴαπερ τι ροιαῖνον σωμα, Θ ματίζεται ' πρ, ἴυνιέναι ' μἐν ουν καὶ ἐννοεῖν καὶ τὸ τοιόνδε

κεφαλη του βραχίονο ς φαλται. ἐγκειμένη πολλω μάλλον του ἐκπεπτωκότος θ του υγιέος τουτο δὲ, ἄνωθεν κατα τὸν ἐπωπιδα κοῖλον φαινεται τῖ. χωρίον καὶ τοτου ἀκρωμίου ὀστέον ἐξέχον φαίνεται, ατε υποδεδυκύτος του δεθρου ἐς τὸ κάτω του χωρίου παραξύνεσιν μῆν καὶ τουτο ἔχει τινα, Αλλ' ὐστερον περὶ αὐτου γεγράφεται, αιον γαρ. 58. His autem indiciis an brachium exciderit intelligi potest. Primum quidem ubi homines

iustum corpus et manus et Crura nacti sunt, exempli loco comparare oportet sanam partem cum aegrotante et o aegrotantem cum hana. non alienos articulos respicere, - nonnullis enim

articuli natura magis prominent quam aliis, sed ipsius aegrotantis, num pars sana dissimilis sit affectae. Atque hoc recte quidem dierum est. Admodum tamen multa in his hallucinatio

subest. Quare neque satis est hanc artem tantum ratione nosse, sed et usu eam tractavisse' o ditet. Multi enim prae dolore, aut alia ex causa, licet iis articuli non exciderint, haud tamen eo habitu, quo ganum corpus collodatur, constitui

sustinent. Ad huiusmodi igitur habitum ththlligentia et animi notione consequendum adniti oportet. Quin et brachii luxati caput in silam multo magis incumbere quam sani idetur. Adhaeo in superiore humeri parte locus cavus apparet et summi humbri os, quod aritimius in inferiorem loci sedem subierit, exstare comgpiditur. In quo quid em aliqua etiam hallucinnatio subest, de qua, cum memoresu digna sit, postea scribetur. In eo praeterea, quod excidit, cubiti gibbus magis a latere recedere quam in altero videtur. Ac si quis vi admota

adducat, illud quidem non sine dolore fieri

212쪽

λοὶ μῖν. γὰρ ξδη : ἀγων- ἐκωλύθησαν δια

νος ἐξογκέει, κατά τε τοὐπισθεν θλίγον της ἐπωμίδος αἴται Ουνι αἱ καύσιες , εὶ μῖν ἐς

χίονος. Xρὸ δε οε καίειν ταυτα- ἀπολαβοντα τοῖσι δακτύλοισι κατὰ τὸν μασχάληντο δέρμα ἀφελκύσαι κατ' - τὸν νpossit. Ad haec neque cubito extento rectam manum sursum ad aurem attollere admodum potest, neque hac et illac perinde ac sanum traducere. Atque haec quidem sunt humeri

prolapsi indicia; ae reponendi modi et curatio nis illi, qui descripti sunt 59. At eorum curatio, quibus humeri frequenter elabuntur, cognitione digna est, cum inulti alioqui ad omnia idonei a certaminibus prohibiti suerint, multi quoque ad res bellicas

inutiles ovaserint, eoque easu perierint. Simul quoque eam ob causam res consideratione digna deam, verum partim ad curationem ne aggredi quidem, partim 'vero contra quam conveniat, tum sentire, tum sacere: Frequenter enim medidi ad prolapsos humeros in superiore humeri parte et anteriore, qua brachii caput eminet, et posteriore quoque paulum iuxta superiorem humeri partem ustionem adhibuerunt. Quae quidem recte adhibita fuisset, si brachium vel in superiorem vel anteriorem, vel posteriorem partem prolapsum fuisset. Nuno vero eum in inferiorem partem elabatur, propellit potiusquam prohibeat. Superiore enim capaeitate brachii caput excludit. Sic vero ustione utemdum, ut cutis sub ala digitis apprehensa, secundum eam et titudinem potissimum, in quam bractii caput prolabitur, attrahatur, sic deinde

213쪽

μάHστα, καθ' ῆν 13 κεφαλῆ του βραχιονος

ἐκπωτει ' ἔπειτα ουτως ἀπειλκυσμένον τὸ

δέρμα διακαύσαι ἐς τὀ πέρην. Σιμ οι τι Mχρὴ ' ταυτα καίειν μῆ παχυσι, μηδε λωφαλακρο- , ἀλλὰ προμήκεσι, - ταχυπορώτερα γαρ, - καὶ τε χειρὶ ἐπερείδειν χρη

δέως περαιούμενα, πλατυτέρας τας ἐκπτω- σιας των ἐσχαρίν ποιέει καὶ κίνδυνος ἀν

κίνδυνος φαίνηται εἶναι ' ξυρραγῆναι τας e τειλὰς, ἀλλὰ πολυ τὸ διὰ μέσου ἔν , c πάλειπτρον χρη λεπτον διέρσαι δια των καυμάτων, ἔτι αναλελαμμένου του δέρματος , οὐ

γαρ ἀν ἄλλως δυναιο διέρσαι ἐπην δἐ διέρσης, ἁφεῖναι το δέρμα, ἔπειτα μεσηγυ τἄν ἐσχαρέων αλλη ν ἐσχάρην ἐμβάλλειν λεπτί σιδηρίω καὶ διακαυσαι ἄχρις αν τψ ὐπαλεί- π φ ἐγκύρση.. Oκόσον δέ τι χρῆτο δέρματι υπο τη μασχάλη ἀπολαμβανεὶν ὐ τοι - σμε χρὴ ' Μαιρεσθαι ἀδένες υτεισι υπὸ τρ

μἐν ουν αδίνας οὐ χρη προσαπολαμβ νειν, ' οὐδ' οσα ἐσωτέρω των ἀδένων ' , μέγας γαρι κινδυνος τοῖσι γὰρ ἐπικαιροτατοισι τόνοισι γειτονεύονται δσον δε ἐξωτέρω των ἀδένων,

attracta cutis candenti serramento traiiciatur. Ferramentis autem ad id utendum non crassis neque admodum rotundis, sed oblongis. Manuenim impulsa celerius penetrant. Candentibus quoque adurendum, quo quamQcelerrime fieri potest penetrent. Crassiora namque cum ladidius penetrent, latiores crustas resolvunt periculumque est ne ulcera confluant. Quod etsi nihilo deterius est, deforme tamen magis et ab . arte abhorrens censetur. Ubi vero adurendo serramentum traieceris, in plerisque abunde erit inferiori dumtaxat parti crustas inurere. Quodsi periculum minime esse videatur ut ulcera abrumpantur, sed magnum spatium sit interimctum , tenue specillum, quo ad illinendum ut, mur, per ambusta soramina traiicere oportet, cute adhuc digitis apprehensa, neque enim alias traiicere possis. Quo traiecto cutis laxanda est, deinde inter utramque,erustam alia tenui se ramento, donec specillo occurrat, inducenda et inurenda. Ex his autem coniicias quatenus omtis sub ala apprehendi debeat. Glandulae sub ala, ut et multae aliis in corporis partibus:sitae sunt. 'rum integra glandularum natura alias tractabitur, quodque existant et quae in quoque indicent, quamque vim habeant. Has igitur, neque quae his interiora subsunt prehendere oportet. Magnum namque periculum imminet; quod cum valde insignibus nervis propinquitatem habeant. Quod vero extra glandulas est,

id cum extra noxam sit, quam plurimum prehendendum. Illud: autem etiam .animadvelatere oportet, summe quidem sursum sublato

brachio nihil ex cute sub ala quod extensione

214쪽

ἐπιπλεῖστον ἀπολαμβάνειν ασινέα γάρ. Γι

ὶ πως τὸν βρα να ανατείνης, οὐ δυνέ σει του δέρματος απολαβεῖν οὐδἐν του υτι τρμασχάλη, ο τι καὶ ἀξιον λογου ' καταναισιμουται γυ ἐν τρ ανατάσι ' οἱ δ' - τόνοι, οῖς οὐδεμ ρ-δει τιτρώσκειν, ' οἴ τοι προχειροι γιγνονται καὶ κατατεταμένοι ἐν

καὶ προσω του χειμματος γίγνονται. 'Αρ' οἶν οὐκ ἐν παση τρ τανν περὶ παντὸς χρῆποιέεσθαι τα δίκαια σχῆματα ἐξευρίσκειν ἐφ'

ν, καὶ ἱκαναὶ ' αἴσαι αἱ καταλμιες Βαυθως τεθωσι αἱ ἐσχάραι. Ἐκτοσθεν δε τῆς

μασχα ς, δισσὰ μονα ἐστὶ χωρία,

τις ἐσχαρας θείη τιμωρεούσας τώ παμματι μίαν μῆν ἐν το ἔμ οσθεν μεσηγb τες τε κεφαλῆς του βραχίονος καὶ του τένοντος τούκατὰ την μασχά ν ' καὶ ταύτη τι μῖν δέρμα τελέως διακαίειν χρῆ , βαθύτερον δε οὐ χρε re λrip τε γαρ παχεῖα aria σίη καὶ νευ- ρα, Γν οὐδέτερα θερμαντέα. Ἐξωθεν δ' αὐαλλην ἐσχάρην ἐνδέχεται ἐνθεῖναι,ἀνωτέρω

μἐν συχν* του τένοντος του κατα τὸν μα-σχμελην, κατωτέρω tri oλργον τῆς κεφαλῆς του βραχίονος καὶ το μῖν δέρμα τελέως χρη διακαίειν, βα-αν δε μηδε κάρτα ταύτην ποιέει πολέμον γαρ τὀ πυρ νεύροισι. in extensione. Atque tendones, quos nulla ratione vulnerari oportet eo habitu intenti sunt et expositi. At paulum sublato brachio multum quidem de cute apprehendes, cum tendones, quibus cautio adhibenda est, intus ac ultra id, quod apprehenditur, siti sint. An non vero in omni arti inprimis elaborandum est ut iustus in unoquoque habitus inveniatur 3 Atque haec quidem circa alam fieri debent, satisque ita

cutem apprehendere ut recte ustiones adhibeantur. Extra alam vero duobus tantum locis inurere licet, quo morbo succurratur. Uno quidem anteriore parte inter braehii caput et tendonem, qui circa alam est. Eaque parte cutis penitus candenti serramento, non tamen

altius perurenda. Proxima enim est vena crassa et tendo, quorum neutrum igne tentare oportet. Rursus autem exteriore parte alteram ustionem

adhisere licet, multum quidem supra tendonem, qui ad alam est, paulum vero infra brachii caput. Ac cutis quidem penitus candenti

serramento adurenda, non tamen alte admodum infligenda plaga est. Ignis namque nervis est noxius. Mederi igitur ulceribus per totam curationem convenit, brachium numquam vehememter, verum mediocriter, quantum ad ulcerum curationem opus est, attollendo. Minus enim frigore tentabuntur minusque expandentur, minus fiet sanguinis profluvium, minusque facile convulsio accidet. Ubi vero pura evaserint ul-

215쪽

γαρ 'ἀν δια φύχοιτο, ἔσσον δ' ἀν ἐκπλίσώσοιτο, ἡσσον δ' ἀν' αἱμορραγοίη, ἡσσον δ' ἀν

δὴ καὶ πανταπασι χρῆ αἰεὶ τὸν βραχίονα

προς τῆσι πλευρῆσι προσδεδέσθαι καὶ νύκτα καὶ ἡμέρην ζ ἀταρ καὶ ὀταν πιέα γένη tτα ἔλκεα, ὁμοίως ἐπὶ πολλὴν χρονον 'χρὸ προσδεῖν τὸν βραχνογα πρις' τας πλευρας ουτω γαρ ἀν μάλιστα ἐπουλωθε' καὶ ἀπο- D p ' εὐρυχωρ', καθ' ῆν μαλιστα θλι- σθανει ο βραχίων. Oσοισι δ' ἀν Ξ μος καταπορηθρ ἐμβληθῆναι, ξν μῖν ἔτι ἐν αυροσι εισι, οὐκ ἐθέλει gυ 5ξεσθαι το ὀστέον του βρα ονος ομοίως τέ bici, αλλα αὐαεται μῖν ἐπί τι , βρα- τερον 'ει του ἐτέρου 'γίγνεται καὶ οἱ καλεύμενοι δε ἐκ γενεῆς γαλιαγκωνες δια δισσας ξυροφορας ταύτας γίγνονται, 'ῆν τέπι τοιουτον αὐτους ἐξαρθρημα καταλαβη ἐν γαστρὶ ἐόντας, δια τε ἄλλην Ευμ φορῆν, περὶ F. i στερον ποτε γεγράψεται ' μαρ καὶ οἷσι ἔτι νηπίοισι ἐούσι κατὰ τὸν κεφαλὸν του βραχίονος βαθεῖαι καὶ ὐποβρύχιοι ἐκπυ-

σιες γίγνονται καὶ οἶτοι παντες γαλιαγκωνες γίγνονται καὶ ῆν τε Πι θῶσι, ῆν τε καυθωσι, ῆν τε αὐτμιατον σφιν ἐκραγρ, ευεὶδέναι χρῆ δτι ταυτα οἱ τως εχει. Xρέεσθαι

set ντοι τῆ χειρὶ δυνατώτατοί εὶ σι, οἱ ἔκ γε-

cera et ad cicatricem pervenerint, tunc sane omnino brachium die ac nocte ad costas semper alligatum esse oportet. Quin etiam sanatis ulceribus eodem modo longo tempore brachium ad latus alligandum ess Hac enim potissimum ratione eicatrice obducetur et contrahetur laxitasea, in quam maxime brachium prolabitur. 60. At quibus humerus in suum locum recondi minime potuit, si quidem adhuc crescunt, os brachii non aeque ac integrum augeri comsuevit, verum ut aliqua ex parte augeatur, altero tamen brevius evadit. Idem vero experiuntur qui a primo ortu γαλιάγκωνες dicuntur et duplici ex noxa tales evadunt, sive quod in utero tali luxatione teneantur, sive aliam ob noxam postea scribendam. Quin etiam quibus adhue tenellis circa brachii caput prolandae alteque demersae suppurationes fiunt, ii quoque omnes iusto brevius et tenuius brachium habent et γαλιάγκωνες evadunt et sive secentur, sive

urantur, sive iis pus sponte erumpat, rem ita se habere compertum est. Manu tamen validissime uti possunt, qui ab ortu sunt γαλμαγκωνες, nec tamen illi quoque brachium iuxta

216쪽

νεῆς γαλιάγκωνες, ου μην Obn ἐκεῖνοί γε ἀνατεῖναι παρα τὸ οἶς τὸν βραχίονα ἔκτα- σαντες τὸν ἀγκίνα δύνανται, αλλα πολυ

μέντοι οδυνωμποι παύσωνται, ὁκόσα μὲν δε7 ἐργάζεσθαι ἐπάραντας τὸν ἀγκωνα ἀπο των πλευρέων ἐς τὸ πλάγιον, ταυτα μῖν οὐ δύνανται ἁπαντα θριοίως ἐργάζεσθαι hoκόσα δἐ παραφέροντας τῖν βραχιονα παρα τὰς πλευ- ρας, ἡ ἐς τοὐπBω, ξ ἐς τοὐμπροσθεν, ' ταυτα δὴ δύνανται ἐργάζεσθαι - καὶ γὰρ ἁν ἀρίδα

ἐλκύσαιεν καὶ πρίονα, καὶ πελεκεσαιεν ἁν, καὶ σκάφαιεν ἁν, μη κάρτα ἁνω αψοντες τον ἀγκώνα καὶ τἀλλα, ῖσα ἐκ τρν τοιούτων σχημάτων ἐργάζονται. ξα . VOσοισι δ' ἁν τι ἀκρώμιον αποσπα-σθώῆ, τούτοισι φαίνεται ἐgέχον τὰ οστέον τι ἀπεσπασμένον ἔστι δἐ τουτο ὁ ξύνδεσμος τῆς κληῖδος καὶ της ὐμοπλατης ἐτεροίη

τος του ὁστέου του ἀπωπασθέντος, ἡ ἐπωμὶς φαινεται χαμαιζῆλη καὶ κοίλ , - 2 πτε καὶ προμηθέεσθαι τῶν Δμων eo ς ἐκπεπτωκύτων πολλοbς οἶν seta b τρούς, τἀλλα οὐ φλα ρους ἐιντας, ο ὶ πολλα ξδη ἐλυμῆναντο, ἐμβάλλειν πειρώμενοι τούς τοιούτους Δμους,οὶύμενοι ἐκπεπτωκέναι, καὶ οὐ πρόσθεν παύονται πρὶν ς' ἀπογνίναι θ ἀπιορ σαι, δοκέοντες αὐτοὶ σφέας αὐτούς ' ἐμβαλέειν τὸν Γ μον.

aurem attollere extento cubiti gibbo valent, sed multo minus quam manum integram. At ubi iam adultis viris humerus prolapsus non fuerit restitutus, iis gracilis superior humeri pars redditur, eaque parte habitus tenuatur. Neque tamen ubi dolor conquieverit, ea quidem omnia, quae requirunt ut sublatum cubiti gibbum a costis ad latera adducant, similiter praestare possunt. Quae ver, brachio ad latus vel in priorem partem vel in posteriorem adducto es fici possunt, ad ea tractanda valent. Nam et scobinam et serram trahere, securi item caedere et ligone sodere queunt, dum ne nimium cubiti gibbum attollant, ad aliaque omnia, quae huiusmodi habitus postulat, idonei habentur.

61. At quibus summus humerus avulsus est, iis os avulsum exstare cernitur. Est autem id iuguli et lati se uiarum ossis ligamentum. Hac enim in parte hominis a ceterorum naib. mantium natura distat. Medici rigstes hoc in casu plurimum salsi consueveruα,- -- HVM enim osse exstante superior humeri pars depressa et cava conspicitur, - ita ut quasi h meris prolapsis curationem instituant. Equidem complures novi medicos, vilioqui minime coh- temnendos. qui huiusmodi humeros excidisserati dum restituere conarentur, magnam n amaegris inferrent, neque prius desisterent quam vel spe ves opinione reponendi humeri frustrati essent, putantes se humerum re ipsa reposuisse. His quidem ea est curatio, quae ceteris huius-

217쪽

λοισι τοισι τοιοίμοισι, κηρωτη καὶ σπλῆνες

καὶ ιθθνια, καὶ ἐπίδεσις ἡ αὐτῆ. Καταναγκάζειν μέντοι το ὐπερέχον χρη καὶ το

σπλῆνας κατα τουτο τιθέναι πλείστους καὶ

πιέζειν ταύτη μάλιστα καὶ τὀν βραχίονα προς τησι πλευρῆσι προσηρτηριένον ἐς τὸ ἄνω μορς αει οὐτή γαρ ἀν μάλιστα πλησι - οι τὰ ἀπεσπασμένον. Tάδε μὴν ευ εὶ δέναι

χρῆ καὶ προλέγειν - ἀσφαλέα, εὶ αλλως ἐθέλοις, δτι βλάβη μἐν οὐδεμιία, οὐτε,σφ-κρὸ λουτε μεγάλη τω Isray i γίγνεται ἀπο τούτου του τρώματος, α ιον δὸ τὸ χωρίον οὐδἐ γαρ. τουτο τι ὀστέον. ἐς την αρπιαι ν

ἀτρεκέως αποκαυλισθεῖσαν προ αναγκάσειε' ἀν τις μαλλον ἐς την φύσιν ἐλθεῖν καὶ 'γὰρ εὶ πάνυ πρ ιηθηθε', 'το ἀνωτέρω κα- τωτερω ἀν ποιῆσειε, Ἀμασί τε ἐπιτηδείοισι

καὶ ἐπιδέσι ἁρμοζούση εὶ δἐ μὸ τελέως ἱδρυμθείη, ἀλλ' ουν τι οπερέχον γε του ιστίου οὐ κάρτα δει γίγνεται. rsὶν δε ἁν παρα-

modi, ceratum, - Splenia, fasciae et eadem vim ciendi ratio. Os tamen, quod supereminet, deorsum urgendum est, eique plurima splenia admovenda et hac parte maxime apprimenda . brachiumque lateri annexum superiore parte detinendum. Hau enim ratione os avulsum proxime adduci poterit. Haec autem probe nosse

et si tibi alioqui videatur, certo praedicere

licet: hoc casu nullum quidem neque parvum, neque magnum humero detrimentum accidere, locum tamen deformem reddi. Numquam enimos illud in pristinam sedem, quale natura esse consueverat, restituitur, sed: plus aut minus superiore parte turgescere necesset est. Nam neque aliud os ullum, quod cum altero communionem. et cohaerentiam trabet, ubi a naturali sede avulsum fuerit, in pristinum locuis revertitur. Summus vero humerus, si probe vinciatur, paucis diebus dolore liberatur. 62. Iugulum si quidem ex toto transversum fractum fuerit, facilius curatur, sin per longi, tudinem, aegrius. Contraque accidit quam quis existimet. Quod enim ex toto transversum fractum est, citius quis in suam sedem compellere et, si diligenter prospexerit atque idoneum habitum convenientemque deligationem adhibuerit, quod, supra est infra adlucere possit. Atque etiamsi prorsus in suam sedem non coiblocetur, non tamen eminens ossis pars admo dum acuta redditur. Quibus vero oblongum

218쪽

γίγνεται τοῖσι οστέοισι τοῖσι ἁπεσπασμDοισι,

ῆν μ' ἐπισφακελίση ὀλιγάκις δε τουτο γίγνεται. , ABχος γε μῆνά προσγίγνεται περὶ την κάτηξιν τῆς κληῖδος καὶ τούτοισι τι προπον αἰσχιστον, ἔπειτα μηνῖἐπὶ ἡσσον γίγνεται. αυμφυεται δὴ ταχέως κληὶς καὶ

ταλλα πάντα, iῖσα 'χαυνά ἐστι αταχεῖαν γαρ τηγὰ ἐπιπωρωσιν ποιέεται τὰ τοιαυτα. ταν μῆν ουν νεωστὶ καταγῆ, οἱ τετρωμένοι σπουδάζουσι, esόμενοι μέν γν τι κακὸν ειναι, ὴ ἶσον. ἐστί ιοῖ τε ὶ τροὶ προθυμέον

χρόνου οἰ τετρωμένοι, ἀτε οὐκ oδυνώμενοι, οὐδἐ κωλυόμενοι ' οὐτε ὁδοιπορί ς, οὐτε ἐδωδῆς καταμελέου si τε αυ h τροὶ, ατε οὐ δυνάμενοι καλὰ τὰ χωρία ἀποδεικνύναι,. ἀποδιδράσκουσι καὶ Obκ ἀχθονται τ' ἀμελείη τῶν τετρωμένων ' ἐν τούτφ M h επιπά

ρωσις γνταχύνεται. 'Επιδέσιος μἐν ουν τροπος καθέστηκε παραπλρσιος τοισι πλείστοισι, καὶ κηρωτν καὶ σπλῆνεσι καὶ ὀθονίοισι μαλθακοῖσι h τμυει καὶ j τάδε δει προσξυνιέναι καὶ μάλιστα ἐν τούτ* το χειρ σματι, οτι τούς . τε 1 σπλῆνας πλείστους κατα τὸ ἐξέχον χρη τιθέναι καὶ τοῖσι ἐπιδέσμοισι:πλείστοισι os. frangitur simile malum accidit iis, quibus

ossa quaedam avulsa sunt, ut ante scriptum est. Ipsum siquidem secum ipso collocari non admodum potest, et eminens ossis summitas valde acuta redditur. Omnino certo scire convenit, nullam ex iugulo hacto neque humero neque reliquo corpori noxam afferri, nisi, quod raro accidit, praeterea siderari accidat. Ad iugulum tamen fractum difformitas accedit, idque primum turpissimum, deinde

vero sensim minus turpe fit. Iugulum vero, ut et reliqua omnia ossa, quae laxa sunt, prompte coalescit. Talia namque callum celeriter obducunt. Ubi igitur recens est fractura, vulnerati malum re ipsa gravius esse rati, sollicitudinem adhibent et medici quoque rectam curandi rationem magno studio suscipiunt. Procedente vero tempore vulnerati, cum neque dolore temtentur, neque aut cibum capere, aut iter sacere prohibeantur, rem negligunt; itemque medici, cum locum pulchre sanatum exhibere nequeant, diffugientes laborantium incuriam non iniquo animo serunt, interimque callus celeriter obducitur. Deligandi autem ratio eadem, quae plerisque adhibetur, curatioque cerato, spleniis et mollibus linteis instituitur. Αc praeter istam curationem inprimis tu hac manuum tractatbone' providendum et ius er est animadvertendum, ut quam plurima splenia qua os exstat imponantur et plurimae fasciae ea praecipue parte adstringantur. Nonnulli vero iam. Solerteruexcogitarunt, ut plumbum aliquod grave

219쪽

δέσιες παράφοροί ciσι καὶ ob κατὰ φύσιν καταναγκάζουσι τὰ ὐπερέποντα, ἐπιδέουσιμὸν αὐτως σπλήνεσι καὶ ὀθονιωσι χρώμενοι,2σπερ καὶ οἱ ἄλλοι ίσαντες ri τιν ἄνθρωπον ταιν*, θ εὐζωστο τος αὐτὸς ἐωυ- του ἐστι, δταν ἐπιθωι τοὐς σπλῆνας ἐπὶ τὰ - έχοντα του κατῆγματος, ἐξογκώ- σαντες ἐπὶ τὰ ἐξέχοντα, τὸν ἀρχὸν τουοθονιου προσέδησαν ' πρ/ς τὀ ζώσμα ἔκ του ἔμπροσθεν καὶ οἱ τως ἐπιδέουσι ἐπὶ τὸν ιντης κληῖδος ἐπιτανυοντες ἐς τουπισθεν μον- τες κἁπειτα περιβαλόντες περὶ τὸ ζώσμα ἐς τοὐμπροσθεν οὀυσι καὶ αυτις ἐς τοὐπισθεν. οἱ δέ τινες οὐχὶ περὶ τὀ ζώσμα περιβάλλουσι τὸ θωνιον, ἀλλὰ 'περὶ τὸ περίνεον τε καὶ παρ' αὐτὸν τὸν ἔδρην καὶ παρὰ τὸν ἄκανθαν κυκλεύοντες. τοίιθύνιον οἱ τω πιέζουσι i' τὸ κά 1 ια. Ουτα 'ουν ἀπείρονμῖν ἁκουσαι φαίνεται ἐγγύς τι τού κατὰ φύσιν εἶναι, χρεομέν* δἐ ἀχρηστα ' Ουτε γαρ μινιμα οὐδίνα χρόνον, οὐδ' es κατακέοιτό τις, καίτοι ἐγγυτάτω ἀν οἱ τως, ἀλλ'

δμως es κατακειμενος sit τὸ σκέλος ξυγκάμψειε, ς' αὐτὴς καμφθε', παντα ἁν τὰ ἐπι-

superat ligaretur, quo deorsum cogeretur quod exstat. Ac neque sorte prudenter se gerunt qui simpliciter deligant. Sed sane neque hie modus iugulo tracto est accommodatus. Neque enim quod eminet effatu memorabilem aliquam depressionem habere potest. Alii rudisus intelligentes huiusmodi deligationes hue et illuc vitiose serri, neque quae eminent in naturalem locum cogere, ipsos quidem devinciunt spleniis et linteis utentes perinde atque alii: verum fascia quadam homine accincto, qua parte aptissime cingi solet, spleniis ad fracturae eminentia adhibitis, ut ea parte extuberent, fasciae caput ad cingulum anteriore parte allibgant, atque ita productum in iuguli directum vinculum in posteriorem partem agunt, deinde cingulo advolutum in anteriorem partem ducunt

rursusque in posteriorem partem. Quidam vero fasciam cingulo non obvolvunt, sed ea ad intersemineum ipsamque sedem et iuxta spinam circumdata, eo modo fracturam comprimunt.

Haec igitur ubi audiuntur, inexperto quidem

prope ad id quod secundum naturam est accedere videntur, verum si quis ad usum accommodet, inutilia comperiet. Neque enim ullam unquam firmitatem habent, noe si quis decumbat quidem, quamquam sic proxime ad firmitatem accedant; verum si decumbens aut crus inflectat, aut ipse incurvetur, fasciae omnes movebuntur, et alioqui molesta est haec vin. ciendi ratio. Nam et sedes intercluditur et lasciae in hae loci angustia universae colliguntur. Quod vero attinet ad circumvolutionem

220쪽

σις hi τε γαρ ἔδρη ἀπολαμβάνεται, ἀθρόα

τε τὰ ιθόνια ἐν ταύτη τε στενυγροχωρ'

Δο ' μῆ ἀναγκάσαι ἐς τὰ ἄνω τὸν ζάni; νἐπανιέναι - καὶ οἱ τως ἁνάγκη ἁν ε' πάντα χαλῶν τὰ ' ἐπιδέσματα. Aγπιστα δ' ἀνσις δοκέοι ποιέειν, καίπερ οὐ μεγαλα ποιέων, εὶ τοῖσι μέ, τισι των θθονίων περὶ την περιβαλλοι, τοῖσι δε 'i πλείστοισι τρν οθονίων την ἀρχα-ν ἐπίδεσιν ἐπιδέοι di οὐτω γαρ ἁνμάλστα τα ἐπιδέσματα μόνιμά, τε ε'se καὶ ἁλλῆλοισι τιμωρέοι. Tα μεν οὐν πλεῖστα εἴρηται, ἄσσαὶκαταλαμβάνει τούς τὸν κληῖδα καταγνυμένους. Γυοσξυνιέναι δε καὶ τόδε χρη , do κληῖς ος ἐπὶ τι πολb κατάγνυται, Ι στε τὸ μῖν ἀπο του στέ θεος πεφυκὸς ιστέον

τέρω χωρῆσειε υικρος γὰρ ὁ κιγκλισμος

θρον ' πλοώδης ἐστι' ἡνάγκασται γαρ πυκινοκίνητος εἶναι δια την et ης ἀκρωμ*ς ξοζευ-gιν. Αλλως τε δον τρωθ i, φεύγει ἐς τι ἄνω μυος τι προς το στῆθεὶ προσεχόμενον καὶ οὐ μάλα 'ἐς τὀ κάτω μέρος ἀναγκάζει σθαι ἐθελει καὶ γαρ πέφυκε λορδον καὶ his χωρ' αὐτω ἁ νω ἐπλείων ἡ κάτω. 'O δἐῶμος καὶ ὁ βραχίων καὶ τΔ προσηρ μένα

circa cingulum; - non adeo firmiter hoc accinctum est, quin cingulum sursum serri cog tur, atque ita necesse sit vincula omnia laxari. Quam proxime autem res fieri posse videatur,

etsi nihil magni quis praestiterit, si quibusdam

fasciis ad cingulum convolutis, plurimas alias ad priorem deligationem admoveat. Hac enim ratione tum maxime stabiles fasciae fuerint, tum sibi mutuo opem ferant. Plurima igitur quae iugulum fractum consequuntur dicta sunt. Sed et id quoque praeterea advertendum est, iugulum plerumque ita frangi solere, ut os quod est a pectore in superiorem partem emineat, quod est a summo humero in inseriorem partem deprimatur. Horumque ea est ratio, quod partim quidem neque infra, neque supra admodum procedat; - articuli enim in pectore levis est agitatio. Pectus namque tum sibi ipsi, tum spinae continenter adaptatum est. Sed iugulum quidem proxime ad humeri articulum stultat.

Cogitur namque saepissime moveri propter eam quom cum summo humero habet connexionem. Addo quod ubi vulneratum suerit, pars ea quae pectori inhaeret sursum elabitur, neque sere deorsum deprimi solet, cum et natura incurvum sit, eique supra quam infra maior inanitas pateat. At humerus, brachium et quae his connectuntur, lacile a pectore et costis recedunt, ac propterea multum in superiorem et inseriorem partem abduci possunt. Fracto igitur iugulo os, quod ad humerum est, deorsum tendit. Promptius enim una cum humero et brachio deorsum inclinare potest quam sursum

serri. Cum igitur haec ita in habeant, impru-